به فریب سفسطه تا جنون چه بلا نیامده بر سرم
که درون موطن خویشتن به ستوه آمده پیکرم
.
نه صدای پای عدالتی نه به کنج زمانه رفاقتی
چه کشم به چنگ شقاوتی که سرای مرده بسر برم
.
تونگو چگونه گسسته ام وبه انزوا بنشستم ام
به عیان ببین که شکسته ام به کدام فرقه رو آورم
.
به صفای باطن حق قسم ره کج روانه نمی شدم
چه بساط خفت زندگی که به گیتی آمده کیفرم
.
به فراز خاطره ام شبی که رمیدم از دل کو کبی
ز شراب عشوه لبالبی ، غم زندگی شده باورم
.
خجلم زاهل و عیال خود زجوان غرق ملال خود
زتمنیات محال خود گله را به نزد که آورم
.
نه به چهره مانده سلامتی نه به جلوه مانده هویتی
نه شکوه ماند ه نه شوکتی چه بلایی آمده بر سرم

…………
مرداد 1402

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (9):

علی معصومی

معین حجت

طارق خراسانی

برهان جاوید

محمد رضا شرعی ( شبگرد )

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (12):

محمد رضا شرعی ( شبگرد )

محمد دهقانی هلان

مریم محبوب

ابوالحسن انصاری(الف.رها)

محمد رضا خوشرو

فیروزه سمیعی

یاسر رشیدپور

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

بی تو هرگز دل نخواهم داد ننگ و نام را
سر نخواهم کرد بی تو دولت ایام را

کعبه آمال خود را از دو چشمت یافتم
غمزه ای کن تا ببندی بر تنم احرام را

رخ نما از راز و رمز نام لیلی گوشه ای
تشنه تر کن خاطر مجنون ناآرام را

حکمتی از من یزید عشق و مافیها بگو
تا بسوزانی به شوقت خلوت بسطام را

هرکه از دردی کشان دلبر دردانه نیست
گو به نزد ما نگوید بعد از این پیغام را

کاش می شد روزگاری در کنارت طی کنم
تا بریزم زیر پایت فرش صبح و شام را

لا به لای فتنه های تو گرفتارت شوم
هر دم از شهد شکرخندت بگیرم جام را

کفتر جلد تو هستم شوق پروازی بده
تا بگیرم از نگاهت گوشه ای از بام را

« علی معصومی »

تازه ترین نقدها