🕊 شاعران را در جهان آزاد بگذارید….🕊

شاعران را حبس درخور نیست
خلوت شایسته ای بایست آنان را
کنج باغی
گوشه ی میخانه ای
یا کافه تریایی
تا بیاسایند و با شاهین طبع خویش
آسمان را سقف بشکافند و طرحی نو در اندازند
*
مردرندان را به زندان جای باید داد
مفسدان را لاشخواران را
اختلاس این جا کلام اول است و
حرف آخرشان
موشهای چاق بیت المال
این گروهی کز هزاران آبراه آیند
در لباس شهردار و قاضی و حتی نماینده
دزدسالاران آینده
مردمان را می برند از یاد
چون که از پل بگذرد خرشان
*
شاعران را حبس درخور نیست
این سبک بالان که مرغان رموک آشیان عرشند
دیرسالی سالیانی قرنهایی شد که خود تبعیدی فرشند
بال و پرهاشان نباید بست
سینه هاشان را نباید خست
کرد باید با خدا این قوم را پیوست
*
شاعران از حبس بیزارند
این رهایان همیشه
خواب هم باشند بیدارند
یک پرنده…دو پرنده…سه پرنده….نه
دیده ام بسیار پوپکها …پرستوها….کبوترها
زیر تیغ و از حیاتی سبز سرشارند
*
یک نفر می گفت از پیشینیان صاف پیشانی
شاعران را حبس و زندان مرد می سازد
من ولی گویم
حرف بی ربطی است
حبس و زندان هرکجا باشد
مرگ می سازد
*
شاعران از حبس بیزارند
شاعران را در جهان در قلعه ی پندار خود
آزاد بگذارید
نانشان آجر اگر کردید حرفی نیست
یادشان را در کنار نامشان آباد بگذارید
شاعران نوباوگان آسمان سیر خدایانند
در زمینی کز قدمهای ستمکاران جهنم شد
تا ابد آزاد هم باشند تنهایند
شاعران را در جهان آزاد بگذارید.