🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

رباعی شمارهٔ ۴۴ : در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست

(ثبت: 160203)

در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست

ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست

می‌بر دل و می ده غم و فارغ می‌رو

دور از دل من زهی دل خوش که تراست

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا