شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
رباعی شمارهٔ ۱ : گفتم که به پایان رسد این درد و عنا	90
رباعی شمارهٔ ۲ : پیوسته حدیث من به گوشت بادا	110
رباعی شمارهٔ ۳ : نه صبر به گوشه‌ای نشاند ما را	89
رباعی شمارهٔ ۴ : آورد زری عماد رازی بچه را	137
رباعی شمارهٔ ۵ : ای هجر مگر نهایتی نیست ترا	82
رباعی شمارهٔ ۶ : این دل چو شب جوانی و راحت و تاب	94
رباعی شمارهٔ ۷ : هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب	59
رباعی شمارهٔ ۸ : زان روی که روز وصل آن در خوشاب	77
رباعی شمارهٔ ۹ : آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب	70
رباعی شمارهٔ ۱۰ : بوطالب نعمه ای سپهرت طالب	64
رباعی شمارهٔ ۱۱ : هرچند که بر جزو بود کل غالب	71
رباعی شمارهٔ ۱۲ : ای گوهر تو بر آفرینش غالب	71
رباعی شمارهٔ ۱۳ : بس شب که به روز بردم اندر طلبت	72
رباعی شمارهٔ ۱۴ : دل باز چو بر دام غم عشق آویخت	96
رباعی شمارهٔ ۱۵ : ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت	73
رباعی شمارهٔ ۱۶ : همواره چو بخت خود جوانی بادت	79
رباعی شمارهٔ ۱۷ : با بخل بود به غایتی پیوندت	86
رباعی شمارهٔ ۱۸ : ای سغبهٔ آنانکه نمی‌جویندت	59
رباعی شمارهٔ ۱۹ : سیاره به خدمت سپرد خاک درت	75
رباعی شمارهٔ ۲۰ : در وصل تو عزم دل من روز نخست	59
رباعی شمارهٔ ۲۱ : آتش به سفال برنهادی ز نخست	72
رباعی شمارهٔ ۲۲ : دستم که به گوهر قناعت پیوست	90
رباعی شمارهٔ ۲۳ : جدت ورق زمانه از جور بشست	78
رباعی شمارهٔ ۲۴ : هجری که به روز غم مبادا دل و دست	92
رباعی شمارهٔ ۲۵ : جانا به تن شکسته و عزم درست	101
رباعی شمارهٔ ۲۶ : ای شاه ز قدرتی که در بازوی تست	91
رباعی شمارهٔ ۲۷ : با موزه به آب در دویدی به نخست	77
رباعی شمارهٔ ۲۸ : کار تنم از دست دلم رفت ز دست	116
رباعی شمارهٔ ۲۹ : دل در خم آن زلف معنبر بنشست	70
رباعی شمارهٔ ۳۰ : بوطالب نعمه ای گشاده‌دل و دست	86
رباعی شمارهٔ ۳۱ : ای صبر ز دست دل معشوقه‌پرست	88
رباعی شمارهٔ ۳۲ : دی می‌شد و از شکوفه شاخی در دست	108
رباعی شمارهٔ ۳۳ : از حادثه‌ای که هرچه زو گویم هست	78
رباعی شمارهٔ ۳۴ : دی با تو چنان شدم به یک خاست و نشست	95
رباعی شمارهٔ ۳۵ : گفتند که شعر تو ملک داشت به دست	84
رباعی شمارهٔ ۳۶ : ای عهد تو عید کامرانی پیوست	74
رباعی شمارهٔ ۳۷ : گفتند که گل چمن به یکبار آراست	68
رباعی شمارهٔ ۳۸ : در کوی تو هیچ کار من ناشده راست	68
رباعی شمارهٔ ۳۹ : عدل تو زمانه را نگهدار بس است	55
رباعی شمارهٔ ۴۰ : دل بر سر عهد استوار خویش است	89
رباعی شمارهٔ ۴۱ : عشقی که همه عمر بماند این است	85
رباعی شمارهٔ ۴۲ : از تو طمعم یکی صراحی باده است	104
رباعی شمارهٔ ۴۳ : ای شاه جهان ملک جهان حسب تراست	85
رباعی شمارهٔ ۴۴ : در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست	64
رباعی شمارهٔ ۴۵ : دوشینه شب ارچه جانم از رنج بکاست	110
رباعی شمارهٔ ۴۶ : کون خر ملک ریش گاو افتادست	75
رباعی شمارهٔ ۴۷ : تا حادثه قصد آل عمران کردست	86
رباعی شمارهٔ ۴۸ : زلف تو از آن دم که دلم بربودست	83
رباعی شمارهٔ ۴۹ : شاها به خدایی که ترا بگزیدست	118
رباعی شمارهٔ ۵۰ : آن چهره که هرکه وصف او بشنیدست	96
رباعی شمارهٔ ۵۱ : فرمان تو بر جهان قضای دگرست	65
رباعی شمارهٔ ۵۲ : چون حسن تو رنج من به عالم سمرست	70
رباعی شمارهٔ ۵۳ : در هر طرفی اگرچه یاری دگرست	100
رباعی شمارهٔ ۵۴ : دیدار تو در جهان جهانی دگرست	67
رباعی شمارهٔ ۵۵ : با رای تو صبح ملک بی‌گه خیزست	85
رباعی شمارهٔ ۵۶ : دل در هوس شراب گلرنگ خوشست	90
رباعی شمارهٔ ۵۷ : آن چیست که مقصود جهانی آنست	77
رباعی شمارهٔ ۵۸ : با دل گفتم چو یار بی فرمانست	91
رباعی شمارهٔ ۵۹ : با آنکه دلم در غم هجرت خونست	80
رباعی شمارهٔ ۶۰ : پایی که ز بند عالمی بیرونست	79
رباعی شمارهٔ ۶۱ : گر شرح نمی‌دهم که حالم چونست	90
رباعی شمارهٔ ۶۲ : تا دست امید ما شکستیم ز دوست	96
رباعی شمارهٔ ۶۳ : هردم ز تو گر تازه غمی باید هست	90
رباعی شمارهٔ ۶۴ : تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست	59
رباعی شمارهٔ ۶۵ : هجران تو دوش چون به من درنگریست	93
رباعی شمارهٔ ۶۶ : ای شاه نجیب کفشگر دانی کیست	90
رباعی شمارهٔ ۶۷ : می‌آمد و از دیدهٔ ما می‌نگریست	79
رباعی شمارهٔ ۶۸ : از وصل تو بر کناره می‌باید زیست	77
رباعی شمارهٔ ۶۹ : ای دل یارت که سر به سر کبر و منیست	80
رباعی شمارهٔ ۷۰ : بوطالب نعمه طالب نعمت نیست	70
رباعی شمارهٔ ۷۱ : پایی که نه در هوای تو در گل نیست	63
رباعی شمارهٔ ۷۲ : پای تو اگرچه در وفا محکم نیست	110
رباعی شمارهٔ ۷۳ : تا چند طلب کنم وفای تو که نیست	88
رباعی شمارهٔ ۷۴ : گر درخور قدر همتم سیمی نیست	71
رباعی شمارهٔ ۷۵ : محنت‌زده‌ای که کلبه‌ای داشت به دشت	89
رباعی شمارهٔ ۷۶ : گر بنده دو روز خدمتت را بگذاشت	83
رباعی شمارهٔ ۷۷ : اندوه تو چون دلم به شادی نگذاشت	69
رباعی شمارهٔ ۷۸ : چون آتش سودای تو جز دود نداشت	75
رباعی شمارهٔ ۷۹ : اندوه تو چون دلم به شادی انگاشت	76
رباعی شمارهٔ ۸۰ : عمری که تر و خشک من آن بود گذشت	78
رباعی شمارهٔ ۸۱ : دلبر ز وفا و مهر یکسر بگذشت	79
رباعی شمارهٔ ۸۲ : با دل گفتم که آن بتم دوش نهفت	68
رباعی شمارهٔ ۸۳ : با گل گفتم شکوفه در خاک بخفت	113
رباعی شمارهٔ ۸۴ : چشمم ز غمت به هر عقیقی که بسفت	82
رباعی شمارهٔ ۸۵ : از گردش این هفت مخالف بر هفت	155
رباعی شمارهٔ ۸۶ : سلطان که جهان جواد ازو بیش نیافت	124
رباعی شمارهٔ ۸۷ : عیشی که نمودم از جوانی همه رفت	115
رباعی شمارهٔ ۸۸ : معشوق مرا عهد من از یاد برفت	128
رباعی شمارهٔ ۸۹ : سلطان که جهان به عدل آراست برفت	89
رباعی شمارهٔ ۹۰ : دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت	96
رباعی شمارهٔ ۹۱ : آن بت که به انصاف نکو بود برفت	155
رباعی شمارهٔ ۹۲ : حامی جهان ز جور افلاک برفت	68
رباعی شمارهٔ ۹۳ : آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت	74
رباعی شمارهٔ ۹۴ : از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت	73
رباعی شمارهٔ ۹۵ : چون با غم عشق تو دلم ساز گرفت	135
رباعی شمارهٔ ۹۶ : ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت	79
رباعی شمارهٔ ۹۷ : با یار مرا زور و ستم درنگرفت	76
رباعی شمارهٔ ۹۸ : ای روزی خصم پیش خورد حشمت	128
رباعی شمارهٔ ۹۹ : تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت	76
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : عمری بادت کزو به رشک آید نوح	96
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ	110
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : از چرخ که کامی به مرادم ننهاد	90
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : دادم به امید روزگاری بر باد	83
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد	116
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد	68
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : با قدر تو آب آسمان ریخته باد	77
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : در چشمهٔ تیغ بی‌کفت آب مباد	72
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : هرگز دلم از وفای تو فرد مباد	93
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : ای شاه زمین دور زمان بی‌تو مباد	123
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد	84
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : مریخ سلاح چاوشان تو برد	78
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد	102
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : آن نور که ملک یافت از روی تو فرد	83
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : عاقل چو به حاصل جهان درنگرد	82
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : هر تیره شبی که ره به روزی نبرد	81
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : بوطالب نعمه آن جهانی همه مرد	71
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد	66
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : صد پرده شبی فلک ز من بردارد	79
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : خود عهد کسی کسی چنین بگذارد	67
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : گر یک شبه وصل بتم آواز آرد	94
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : باد سحری گذر به کویت دارد	80
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : گر دوست مرا به کام دشمن دارد	86
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد	105
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : نه دل ز وصال تو نشانی دارد	97
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد	76
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد	77
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : با آنکه غم عشق تو از من جان برد	90
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : دل در غم تو گر به مثل جان نبرد	67
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : موری که به چاه شست بازی گذرد	86
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : آن کو به من سوخته خرمن نگرد	69
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : سی سال درخت بخت من بار آورد	87
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : روی تو که شمع لاله زو درگیرد	78
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : گر دست غم تو دامن من گیرد	69
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : روی تو به دلبری جهان می‌گیرد	71
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : رایت که جهان به پشت پای اندازد	85
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : خاک قدم تو تاج خورشید ارزد	116
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : جانا غم تو به هر عطایی ارزد	79
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : رای تو که صلح روز ملک انگیزد	119
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : روزی که خرد سرشک رنگین ریزد	74
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : تشریف هوای تو به هر جان نرسد	72
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : نه مشکل روزگار حل خواهد شد	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : از عشق تو درجهان سمر خواهم شد	111
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : رای تو به هیچ رای خرسند نشد	80
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : آخر دل من به وصل پیروز نشد	106
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد	96
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : با آنکه زمانه جز بدی نسگالد	87
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : زلف تو به فتنه باز بیرون آمد	115
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : آنی که کفت ضامن ارزاق آمد	116
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : رخسار تو چون سوسن آزاد آمد	103
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : تا رای تو از قدح به شمشیر آمد	85
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : رنجی که مرا ز هجر آن ماه آمد	72
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : چون سایه دویدم از پسش روزی چند	75
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند	72
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : پست افکندم غم تو ای سرو بلند	107
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : آن روز که جان نامهٔ عشق تو بخواند	90
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : خوی تو ز دوستی چو دامن بفشاند	88
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : ای دل ز هزار دیده خون می‌راند	79
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : با آنکه همه کار جهان او راند	88
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : چندان که مرا دلبر من رنجاند	71
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : یکباره مرا بلایت از پای نشاند	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : ای دیده دل آیت بلا می‌خواند	92
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : چون روز علم زد به حسامت ماند	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : هم ابر به دست درفشانت ماند	91
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : خورشید به روشنی رایت ماند	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : با روی تو از عافیت افسانه بماند	79
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : مسعود سعادت جهان بود نماند	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : ما را بجز از نیاز هیچ چیز نماند	93
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : تا طارم نه سپهر آراسته‌اند	63
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : چشم و دل من که هرچه گویم هستند	84
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : یاران به جهان چشم چو گل بگشادند	78
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : زان پس که دل و دیده بر من سپرند	68
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : بس دور که چرخ و اختران بگذراند	80
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : در بزمگهی که مطربی کوس کند	122
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : زلف تو مصاف عنبر تر شکند	76
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : دلدار دل مرا ز من باز افکند	95
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : دلبر چو ز من قوت روان باز افکند	75
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : خوش خوش چو مرا دم تودر دام افکند	83
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : گردون به خیال سیر نانت نکند	73
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : شادم به تو گر فلک حزینم نکند	68
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : شمشیر تو با خصم تو پیمان نکند	82
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : سلطان غمت بنده‌نوازی نکند	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند	131
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : این طایفه گر مروت آیین نکنند	89
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : قومی که در این سفر مرا همراهند	124
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : گردون چو نشست و خاست تو می‌بیند	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : چشم تو در آیینه به چشم تو نمود	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : گفت آنکه مرا ره سلامت بنمود	67
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : دستت به سخا چون ید بیضا بنمود	101
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : با دل گفتم که عشق چون روی نمود	81
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : شبها ز غمت ستم کشم باید بود	66
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : گردون به وصال ما موافق زان بود	100
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : دوشم ز فراق تو همه شیون بود	75
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود	90
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : بر عید رخت دلم چو پیروز نبود	92
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : دل درخور صحبت دل‌افروز نبود	83
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود	75
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : هر کو نه به خدمت تو خرسند شود	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : آخر غم غور از دلم دور شود	74
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : تسلیم چو بر حادثه پیروز شود	75
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : آنرا که خرد مصلحت‌آموز شود	95
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : با آنکه غم از دلم برون می‌نشود	78
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید	91
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : آن روز که بنده خاک خدمت بوسید	96
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : بیداد فلک پردهٔ رازم بدرید	73
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : زان پس که وصال روی در پرده کشید	91
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : در مستی اگر ببرد خوابم شاید	65
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : جان یک نفس از درد تو می‌ناساید	76
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : یک در فلک از امید من نگشاید	93
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : بس راه که پای همتم پیماید	78
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : دی قهر تو گفتی که اجل می‌زاید	80
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : زلف تو که در فتنه کنون می‌آید	92
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : گر بنده ز آب می‌بترسد شاید	62
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : تا رای تو از قدح به شمشیر آید	97
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : لایق به جان شاه جهانی باید	69
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : هم توسن چرخ زیر زین را شاید	89
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : وصل تو که از سنگ برون می‌آید	71
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : باری بنگر که چشم من چون گرید	72
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : با گل گفتم ابر چرا می‌گرید	189
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : گفتم ز فراق یاسمن می‌گرید	84
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : شد عمر و زمانه را جوادی نرسید	79
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : گویی که میفکن دبه در پای شتر	72
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : رای تو که آفتاب فضلست و هنر	81
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : ای عشق بجز غمم رفیقی دگر آر	82
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : دی ما و می و عیش خوش و روی نگار	77
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : در دست غمت دلم زبونست این بار	93
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : دل محنت تازه چاشنی کرد آخر	73
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : بر من شب هجر تو سرآید آخر	91
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : ما با این همه غم با که گساریم آخر	91
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : ای ماه تمام برنیایی آخر	80
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : دی گر بفزود عز دین عدل عمر	88
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : خورشید ز رای مقتفی دارد نور	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : ای رای تو آفتاب و ای کلک تو تیر	84
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : هستم شب و روز و روز و شب در تدبیر	61
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : منصوریه هر گزت درآمد به ضمیر	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : ای چرخ نفور از جفای تو نفیر	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : ای دل هم از ابتدا دل از جان برگیر	83
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : از دست تو بنده داستانی شده گیر	102
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : جز بنده رفیق و عاشق و یار مگیر	84
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : از آرزوی خیال تو روز دراز	77
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز	90
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : آن شد که من از عشق تو شبهای دراز	71
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : دل شادی روز وصلت ای شمع طراز	93
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : گر در طلب صحبتم ای شمع طراز	78
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : ای دل بخریدی دم آن شمع طراز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : گرمابه به کام انوری بود امروز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : آن دل که تو دیده‌ای فکارست هنوز	97
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : نایی بر من به خانه‌ای شورانگیز	62
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : ای گوهر تو اصل طفیل آدم	93
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : بازار قبول گل چو شد خوش خوش تیز	115
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : ای ماه ز سودای تو در آتش تیز	146
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : پیروزشه ای خورده سپهر از تو هراس	81
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : ماییم درین گنبد دیرینه اساس	78
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : در منزل دل غم تو می‌آید و بس	80
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش	71
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش	73
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : چون بندگی شهت نمی‌آید خوش	78
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش	53
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : ای ماه رکاب خسرو گردون رخش	77
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : گفتم که گهی چند نپرسم خبرش	98
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : هر تیر جفا که داری اندر ترکش	85
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش	79
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش	65
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش	77
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : با خاک برابرم ز بی‌سنگی خویش	84
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : داری ز جهان زیاده از حصهٔ خویش	89
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : گل روز دو عرض می‌دهد مایهٔ خویش	95
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : تا دست طمع بشستم از عالم خاک	74
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : ای جاه تو چون سماک و عالم چو سمک	108
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : زین رنگ برآوردن بر فور فلک	66
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : در منزل آبگینه هنگام درنگ	74
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : ای مسند تو قاعدهٔ دولت گل	69
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : ای گوهر تو خلاصهٔ عالم گل	77
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : آخر شب دوش بی‌تو ای شمع چگل	100
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : آمیختم از بهر تو صد رنگ و حیل	76
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : ای چشم زمانه کرده روشن به جمال	79
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : زین عمر به تعجیل دوان سوی زوال	113
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : در هجر همی بسوزم از شرم خیال	75
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : منزل دوردست و روز بی‌گاه ای دل	122
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : ای دل طمع از وصال جانان بگسل	64
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : پیراهن گل دریده شد بر تن گل	69
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : صف زد حشم بهار پیرامن گل	105
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : تاب رخ یار من نداری ای گل	70
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : آنم که ندانم نه وجود و نه عدم	66
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : دردا که فرو شد لب شادی را غم	76
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : چرخا زحلت نحس‌ترست یا بهرام	68
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : ای زیر همای همتت چرخ مدام	115
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : رفتم چو نبود بیش از این جای مقام	124
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : از مشرق دست گوهر آل نظام	78
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دام	150
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : هر مرحله‌ای که رخت برداشته‌ام	60
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : با یاد تو ای ریخته عشقت آبم	87
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : بختی نه کزو نصیب جز غم یابم	123
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : من غره به گفتار محال تو شدم	83
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : دی کرد وداع بر جناح سفرم	74
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : روزی که به حیلت به شب تیره برم	79
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : زلف تو دلم برد و به جان در خطرم	78
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : سودای تو بیرون شده یکسر ز سرم	98
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : چون روی ندارم که به رویت نگرم	113
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : ای دل ز فلک چرا نیوشی آزرم	72
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : آخر ز تو چون روی به خون تر دارم	107
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : از غم صدف دو دیده پر در دارم	63
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : در کوی غمت هزار منزل دارم	74
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : راز تو ز بیم خصم پنهان دارم	76
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : نه در غم عشق یار یاری دارم	91
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : ای دل ز وصال تو نشانی دارم	67
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : من با تو که عشق جاودانی دارم	107
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : نام تو نویسم ار قلم بردارم	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : در کار تو هر روز گرفتارترم	72
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : بفروختمت سزد به جان باز خرم	85
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : من بنده که کمتر سگ کویت باشم	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : بینم دل خویش گر دهانت اندیشم	72
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : خوار و خجلم خوار و خجل باد دلم	112
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : بر چرخ رسید از تو دم سرد دلم	78
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : ای خورده به واجبی چو مردان غم علم	93
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : پر شد ز شراب عشق جانا جامم	79
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : در خدمت تست عقل و هوش و جانم	97
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : ای دل چو به غمهای جهان درمانم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : شبها چو ز روز وصل او یاد کنم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : بازیچهٔ دور آسمانم چه کنم	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : چون حرب کنم هیج محابا نکنم	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : می نوش کنم ولیک مستی نکنم	275
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : کس نیست غم اندوخته‌تر زین که منم	70
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : بر آتش هجر عمری ار بنشینم	83
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : آن دیده ندارم که به خوابت بینم	85
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : من دل به کسی جز از تو آسان ندهم	99
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : ای سایهٔ آنک ملک او هست قدیم	77
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : شکر ایزد را که خسرو هفت اقلیم	84
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : در موج خطر مرفهی همچو کلیم	90
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : چون پای همی تحفه برد هر جایم	81
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : ای عشق در آفاق بسی تاختیم	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : دی یک دو قدح شراب صافی خوردیم	76
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : سبحان‌الله غمی به پایان نبریم	58
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : با گل گفتم چون به چمن برگذریم	67
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : اندیشهٔ انتقام چون جزم کنیم	83
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : ای دل چو غم نوت دهد چرخ کهن	96
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : ماییم و صراحی و شراب روشن	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : باغیست چو نوبهار از رنگ خزان	84
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : ای دل مگذار عمر چون بی‌خبران	76
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : شخصی دارم زنده به جان دگران	94
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : ای ساخته گشته از تو کار دگران	87
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : زلفت به رسنهاش برآورد کشان	71
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : در راه فرید کاتب فرزانه	67
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : چون روی حیل نبود پایاب جهان	100
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : آیا گهر وصل تو یارم سفتن	99
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : ای دل چو نمی‌نهد سپهرت گردن	79
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : زرق است جهان تو زرق کن از هر فن	76
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : زین جور اگر گذر توان کرد بکن	64
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : هرچ از چو تویی نزیبد ای دوست مکن	60
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : ای دل ز سر نهاد پرواز مکن	122
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : جانا لبم از شراب غم خشک مکن	113
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : هستم ز تو دلشکسته‌ای عهد شکن	71
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : می‌سوز تو خرمن شکیبایی من	79
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : در دام غم تو بسته‌ای هست چو من	67
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : ای گنده دهان چو شیر و چون گرگ حرون	83
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : چشمم ز همه جهان فرازست اکنون	77
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : بوطالب نعمت ای همه دولت و دین	87
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : شاها ز خزانهٔ تو ریحان و سمین	75
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : شاهان ممالک تو مودود و معین	100
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : گفتی چه شود کار فراقت یک‌سو	82
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : آن ماه که ماه نو سزد یارهٔ او	69
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : ای راحت آن نفس که جان زد با تو	112
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : رفتم چو نماند هیچ آبم بر تو	78
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : دستی نه که گستاخ بکوبد در تو	76
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : گر هیچ سعادتم رساند بر تو	91
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : دل هرچه ز بد دید پسندید از تو	66
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : آن صبر که حامی منست از غم تو	108
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : دورم ز قرار و خواب از دوری تو	92
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : جان درد تو یادگار دارد بی‌تو	63
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : دست تو که جود در سجود آید ازو	80
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : آن دل که نشان نیست مرا در بر ازو	80
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : آن بت که به دست غم گرفتارم ازو	93
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : کسری که کمان عدل او کرد به زه	83
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : چون باز کنی ز زلف پرتاب گره	83
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : ای نحس چو مریخ و زحل بی‌گه و گاه	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه	79
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : از بهر هلال عید آن مه ناگاه	149
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : با من به سخن درآمد امروز پگاه	76
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : بر من در محنت و بلا باز مخواه	63
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : ای امر تو ملک را عنان بگرفته	112
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : ای لشکر تو روی زمین بگرفته	85
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : دی طوف چمن کرده سه چاری خورده	100
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : آیا که مرا تو دست گیری یا نه	92
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : ای فتنهٔ روزگار شب‌پوش منه	138
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : مریخ به خنجر تو جوید فتوی	92
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : پایی که مرا نزد تو بد راهنمای	72
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : در مرتبه از سپهر پیش آمده‌ای	82
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : بر چرخ همیشه هم‌عنان رانده‌ای	89
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : زان شب که نشستیم به هم با طربی	77
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : عمزاد و عمزاد خریدند بری	100
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : دوش ارنه وقارت به زمین پیوستی	93
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : دوش از سر درد نیستی در مستی	98
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : گر دل پی یار گیردی نیکستی	69
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : گر شعر در مراد می‌بگشادی	64
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : ای دل تو بسی که از غمش خون خوردی	102
رباعی شمارهٔ ۴۲۵ : گر من ز فلک شکایت کنمی	97
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ : با بوعلی اب ارب هم بنشینی	98
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : با دل گفتم گرد بلا می‌گردی	107
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : در کفر گریزم ار تو ایمان گردی	76
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : دی در چمن آن زمان که طوفی کردی	89
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : جانا بر نور شمع دود آوردی	105
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : دیروز که در سرای عالی بودی	85
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : گر همت من دل به جهان برنهدی	87
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : هر شب بت من به وقت باد سحری	72
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : کویی که درو مست و بهش درگذری	163
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری	92
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : دل سیر نگرددت ز بیدادگری	95
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : با دلبرم از زبان باد سحری	85
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : ای دل بنشین به عافیت کو داری	95
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : مسعود قزل مست نه‌ای هشیاری	80
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : گفتی که به هر قطعه مرا هر باری	88
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : ای دل به غم عشق بدین دشواری	82
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : بر سنگ قناعت ار عیاری داری	66
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : در بنده به دیدهٔ دگر می‌نگری	77
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : چون چنگ خودم به عمری ار بنوازی	109
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : چون صبح درآمد به جهان‌افروزی	90
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : بر جان منت نیست دمی دلسوزی	120
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : هرکو به مواظبت بخواند چیزی	61
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : ای نوبت تو گذشته از چرخ بسی	83
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : دی درویشی به راز با همنفسی	72
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : با دل گفتم که‌ای همه قلاشی	91
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : تا چند ز جان مستمند اندیشی	105
رباعی شمارهٔ ۴۲۲ : ای پیش کفت جود فلک زراقی	83
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ : ای نسبت تو هم به نبی هم به علی	78
رباعی شمارهٔ ۴۲۴ : کو آنکه ز غم دست به جایی زدمی	64
رباعی شمارهٔ ۴۲۶ : گر عقل عزیز را به فرمان شومی	89
رباعی شمارهٔ ۴۲۷ : صدرا چو تو چشم آسمان بیند نی	83
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ : شاها چو تو مادر زمان زاید نی	72
رباعی شمارهٔ ۴۲۹ : ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی	104
رباعی شمارهٔ ۴۳۰ : در ملک چنین که وسعتش می‌دانی	93
رباعی شمارهٔ ۴۳۱ : ای دل طمعم زان همه سرگردانی	78
رباعی شمارهٔ ۴۳۲ : ای شاه گر آنچه می‌توانی نکنی	103
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ : ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی	80
رباعی شمارهٔ ۴۳۴ : گر در همه عمر یک نکویی بکنی	101
رباعی شمارهٔ ۴۳۶ : رو رو که تو یار چو منی کم بینی	155
رباعی شمارهٔ ۴۳۷ : هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی	84
رباعی شمارهٔ ۴۳۸ : شب نیست دلا که از غمش خون نشوی	92
رباعی شمارهٔ ۴۳۹ : گفتم که نثار جان کنم گر آیی	85
رباعی شمارهٔ ۴۴۰ : چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی	88
رباعی شمارهٔ ۴۴۱ : ای محنت هجر بر دلم سرنایی	91
رباعی شمارهٔ ۴۴۲ : با دل گفتم گرد بلا می‌پویی	113
رباعی شمارهٔ ۴۴۳ : صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی	85
رباعی شمارهٔ ۴۴۴ : ای نامتحرک حیوانی که تویی	95