🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

غزل شمارهٔ ۱۸۲ : بدو چشم تو که تا زنده‌ام

(ثبت: 159321)

بدو چشم تو که تا زنده‌ام

تو خداوندی و من بنده‌ام

سر زلف تو گواه منست

که من از بهر رخت زنده‌ام

به رخ خویش بنازی چنان

که من از عشق تو تا زنده‌ام

چه زنم خنده که در عشق تو

ز دو صد گریه بود خنده‌ام

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا