شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
غزل شمارهٔ ۱ : بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد رس ما را	147
غزل شمارهٔ ۲ : جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا	106
غزل شمارهٔ ۳ : ای کرده خجل بتان چین را	107
غزل شمارهٔ ۴ : ای کرده در جهان غم عشقت سمر مرا	107
غزل شمارهٔ ۵ : تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا	111
غزل شمارهٔ ۶ : گر باز دگرباره ببینم مگر اورا	139
غزل شمارهٔ ۷ : از دور بدیدم آن پری را	104
غزل شمارهٔ ۸ : جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما	87
غزل شمارهٔ ۹ : ای غارت عشق تو جهانها	136
غزل شمارهٔ ۱۰ : ای از بنفشه ساخته گلبرگ را نقاب	97
غزل شمارهٔ ۱۱ : خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب	111
غزل شمارهٔ ۱۲ : خه از کجات پرسم چونست روزگارت	106
غزل شمارهٔ ۱۳ : در همه عالم وفاداری کجاست	111
غزل شمارهٔ ۱۴ : غم عشق تو از غمها نجاتست	101
غزل شمارهٔ ۱۵ : تا دل مسکین من در کار تست	108
غزل شمارهٔ ۱۶ : جرم رهی دوستی روی تست	110
غزل شمارهٔ ۱۷ : دل در آن یار دلاویز آویخت	97
غزل شمارهٔ ۱۸ : ای به دیدهٔ دریغ خاک درت	107
غزل شمارهٔ ۱۹ : رخت مه را رخ و فرزین نهادست	85
غزل شمارهٔ ۲۰ : گلبن عشق تو بی‌خار آمدست	88
غزل شمارهٔ ۲۱ : پایم از عشق تو در سنگ آمدست	121
غزل شمارهٔ ۲۲ : کارم ز غمت به جان رسیدست	131
غزل شمارهٔ ۲۳ : حسن را از وفا چه آزارست	114
غزل شمارهٔ ۲۴ : معشوقه به رنگ روزگارست	109
غزل شمارهٔ ۲۵ : ز عشق تو نهانم آشکارست	116
غزل شمارهٔ ۲۶ : ای یار مرا غم تو یارست	96
غزل شمارهٔ ۲۷ : یارب چه بلا که عشق یارست	95	2
غزل شمارهٔ ۲۸ : هر شکن در زلف تو از مشک دالی دیگرست	109
غزل شمارهٔ ۲۹ : امید وصل تو کاری درازست	103
غزل شمارهٔ ۳۰ : مهرت به دل و به جان دریغست	91
غزل شمارهٔ ۳۱ : ای برادر عشق سودایی خوشست	102
غزل شمارهٔ ۳۲ : کار دل از آرزوی دوست به جانست	130
غزل شمارهٔ ۳۳ : عشق تو از ملک جهان خوشترست	101
غزل شمارهٔ ۳۴ : عشق تو قضای آسمانست	100
غزل شمارهٔ ۳۵ : هرکه چون من به کفرش ایمانست	103
غزل شمارهٔ ۳۶ : مرا دانی که بی‌تو حال چونست	109
غزل شمارهٔ ۳۷ : جمالت بر سر خوبی کلاهست	108
غزل شمارهٔ ۳۸ : عشق تو دل را نکو پیرایه‌ایست	92
غزل شمارهٔ ۳۹ : هرکس که غم ترا فسانه‌ست	69
غزل شمارهٔ ۴۰ : بازماندم در غم و تیمار او تدبیر چیست	117
غزل شمارهٔ ۴۱ : دل بی‌تو به صدهزار زاریست	88
غزل شمارهٔ ۴۲ : ماه چون چهرهٔ زیبای تو نیست	145
غزل شمارهٔ ۴۳ : از تو بریدن صنما روی نیست	101
غزل شمارهٔ ۴۴ : روی برگشتنم از روی تو نیست	101
غزل شمارهٔ ۴۵ : جانا دلم از خال سیاه تو به حالیست	151
غزل شمارهٔ ۴۶ : عشق تو بی‌روی تو درد دلیست	77
غزل شمارهٔ ۴۷ : در همه مملکت مرا جانیست	91
غزل شمارهٔ ۴۸ : مکن ای دل که عشق کار تو نیست	107
غزل شمارهٔ ۴۹ : بی‌مهر جمال تو دلی نیست	99
غزل شمارهٔ ۵۰ : یار با من چون سر یاری نداشت	123
غزل شمارهٔ ۵۱ : باز کی گیرم اندر آغوشت	126
غزل شمارهٔ ۵۲ : رایت حسن تو از مه برگذشت	90
غزل شمارهٔ ۵۳ : یار ما را به هیچ برنگرفت	101
غزل شمارهٔ ۵۴ : سخت خوشی چشم بدت دورباد	100
غزل شمارهٔ ۵۵ : از بس که کشیدم از تو بیداد	95
غزل شمارهٔ ۵۶ : مرا با دلبری کاری بیفتاد	86
غزل شمارهٔ ۵۷ : هرکس که ز حال من خبر یابد	115
غزل شمارهٔ ۵۸ : جان ز رازت خبر نمی‌یابد	80
غزل شمارهٔ ۵۹ : در دور تو کم کسی امان یابد	109
غزل شمارهٔ ۶۰ : حسنت اندر جهان نمی‌گنجد	99
غزل شمارهٔ ۶۱ : یار گرد وفا نمی‌گردد	103
غزل شمارهٔ ۶۲ : عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد	98
غزل شمارهٔ ۶۳ : یار دل در میان نمی‌آرد	96
غزل شمارهٔ ۶۴ : عشق هر محنتی به روی آرد	120
غزل شمارهٔ ۶۵ : زلف تو تکیه بر قمر دارد	114
غزل شمارهٔ ۶۶ : تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد	100
غزل شمارهٔ ۶۷ : مرا تا کی فلک رنجور دارد	103
غزل شمارهٔ ۶۸ : با قد تو قد سرو خم دارد	106
غزل شمارهٔ ۶۹ : جان نقش رخ تو بر نگین دارد	103
غزل شمارهٔ ۷۰ : یار با هرکسی سری دارد	90
غزل شمارهٔ ۷۱ : دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد	102
غزل شمارهٔ ۷۲ : تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد	114
غزل شمارهٔ ۷۳ : به بیل عشق تو دل گل ندارد	112
غزل شمارهٔ ۷۴ : دلم را انده جان می‌ندارد	111
غزل شمارهٔ ۷۵ : آرزوی روی تو جانم ببرد	72
غزل شمارهٔ ۷۶ : بدیدم جهان را نوایی ندارد	88
غزل شمارهٔ ۷۷ : بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگذارد	94
غزل شمارهٔ ۷۸ : عشقم این بار جهان بخواهد برد	94
غزل شمارهٔ ۷۹ : حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد	70
غزل شمارهٔ ۸۰ : روی تو آرام دلها می‌برد	111
غزل شمارهٔ ۸۱ : صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد	127
غزل شمارهٔ ۸۲ : عشق ترا خرد نباید شمرد	137
غزل شمارهٔ ۸۳ : ای مانده من از جمال تو فرد	119
غزل شمارهٔ ۸۴ : جمالش از جهان غوغا برآورد	102
غزل شمارهٔ ۸۵ : باز دستم به زیر سنگ آورد	108
غزل شمارهٔ ۸۶ : حسنش از رخ چو پرده برگیرد	108
غزل شمارهٔ ۸۷ : هر کرا با تو کار درگیرد	77
غزل شمارهٔ ۸۸ : مرا صوت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد	147
غزل شمارهٔ ۸۹ : نه دل کم عشق یار می‌گیرد	75
غزل شمارهٔ ۹۰ : دل راه صلاح برنمی‌گیرد	99
غزل شمارهٔ ۹۱ : نه وعدهٔ وصلت انتظار ارزد	86
غزل شمارهٔ ۹۲ : جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد	74
غزل شمارهٔ ۹۳ : درد تو صدهزار جان ارزد	116
غزل شمارهٔ ۹۴ : از وصل تو آتش جگر خیزد	97
غزل شمارهٔ ۹۵ : چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد	107
غزل شمارهٔ ۹۶ : دست در وصل یار می‌نرسد	87
غزل شمارهٔ ۹۷ : دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد	106
غزل شمارهٔ ۹۸ : هرچه با من کنی روا باشد	87
غزل شمارهٔ ۹۹ : نه چو شیرین لبت شکر باشد	106
غزل شمارهٔ ۱۰۰ : رنگ عاشق چو زعفران باشد	225
غزل شمارهٔ ۱۰۱ : ترا کز نیکوان یاری نباشد	91
غزل شمارهٔ ۱۰۲ : مرا گر چون تو دلداری نباشد	118
غزل شمارهٔ ۱۰۳ : بی‌عشق توام به سر نخواهد شد	93
غزل شمارهٔ ۱۰۴ : حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد	95
غزل شمارهٔ ۱۰۵ : بدرود شب دوش که چون ماه برآمد	115
غزل شمارهٔ ۱۰۶ : زلفت چو به دلبری درآمد	97
غزل شمارهٔ ۱۰۷ : مرا تاثیر عشقت بر دل آمد	83
غزل شمارهٔ ۱۰۸ : با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند	101
غزل شمارهٔ ۱۰۹ : جانا دلم از غمت به جان آمد	92
غزل شمارهٔ ۱۱۰ : عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد	124
غزل شمارهٔ ۱۱۱ : رخ خوبت خدای می‌داند	100
غزل شمارهٔ ۱۱۲ : نه در وصال تو بختم به کام دل برساند	95
غزل شمارهٔ ۱۱۳ : هرچه مرا روی تو به روی رساند	93
غزل شمارهٔ ۱۱۴ : مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند	126
غزل شمارهٔ ۱۱۵ : حسن تو گر بر همین قرار بماند	75
غزل شمارهٔ ۱۱۶ : طاقت عشق تو زین بیشم نماند	116
غزل شمارهٔ ۱۱۷ : درد تو دلا نهان نماند	102
غزل شمارهٔ ۱۱۸ : در همه آفاق دلداری نماند	108
غزل شمارهٔ ۱۱۹ : عشق تو ز دل برید نتواند	106
غزل شمارهٔ ۱۲۰ : گل رخسار تو چون دسته بستند	100
غزل شمارهٔ ۱۲۱ : آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند	81
غزل شمارهٔ ۱۲۲ : هرکرا عشقت به هم برمی‌زند	97
غزل شمارهٔ ۱۲۳ : هرچ از وفا به جای من آن بی‌وفا کند	96
غزل شمارهٔ ۱۲۴ : نوبت حسن ترا لطف تو گر پنج کند	101
غزل شمارهٔ ۱۲۵ : گر وفا با جمال یار کند	145
غزل شمارهٔ ۱۲۶ : معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند	107
غزل شمارهٔ ۱۲۷ : جان وصال تو تقاضا می‌کند	79
غزل شمارهٔ ۱۲۸ : دل به عشقش رخ به خون تر می‌کند	71
غزل شمارهٔ ۱۲۹ : حسن تو عشق من افزون می‌کند	130
غزل شمارهٔ ۱۳۰ : یار در خوبی قیامت می‌کند	89
غزل شمارهٔ ۱۳۱ : زلفش اندر جور تلقین می‌کند	124
غزل شمارهٔ ۱۳۲ : عالمی در ره تو حیرانند	103
غزل شمارهٔ ۱۳۳ : گرد ترا دل همی چنان خواهد	127
غزل شمارهٔ ۱۳۴ : یارم این بار، بار می‌ندهد	100
غزل شمارهٔ ۱۳۵ : هرکه دل بر چون تو دلداری نهد	131
غزل شمارهٔ ۱۳۶ : دوش آنکه همه جهان ما بود	107
غزل شمارهٔ ۱۳۷ : من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود	124
غزل شمارهٔ ۱۳۸ : آن روزگار کو که مرا یار یار بود	112
غزل شمارهٔ ۱۳۹ : دوش تا صبح یار در بر بود	107
غزل شمارهٔ ۱۴۰ : ای دلبر عیار ترا یار توان بود	108
غزل شمارهٔ ۱۴۱ : آنچه بر من در غم آن نامسلمان می‌رود	108
غزل شمارهٔ ۱۴۲ : آب جمال جمله به جوی تو می‌رود	88
غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دست در روزگار می‌نشود	102
غزل شمارهٔ ۱۴۴ : وصلت به آب دیده میسر نمی‌شود	141
غزل شمارهٔ ۱۴۵ : چون نیستی آنچنان که می‌باید	110
غزل شمارهٔ ۱۴۶ : دوستی یک دلم همی باید	96
غزل شمارهٔ ۱۴۷ : دل در هوست ز جان برآید	96
غزل شمارهٔ ۱۴۸ : ز هجران تو جانم می‌برآید	70
غزل شمارهٔ ۱۴۹ : آنرا که غمت ز در درآید	94
غزل شمارهٔ ۱۵۰ : صبر با عشق بس نمی‌آید	78
غزل شمارهٔ ۱۵۱ : درد سر دل به سر نمی‌آید	81
غزل شمارهٔ ۱۵۲ : یا وصل ترا عنایتی باید	127
غزل شمارهٔ ۱۵۳ : ز عمرم بی‌تو درد دل فزاید	65
غزل شمارهٔ ۱۵۴ : از نازکی که رنگ رخ یار می‌نماید	97
غزل شمارهٔ ۱۵۵ : چو کاری ز یارم همی برنیاید	133
غزل شمارهٔ ۱۵۶ : به عمری در کفم یاری نیاید	83
غزل شمارهٔ ۱۵۷ : ز عهد تو بوی وفا می‌نیاید	70
غزل شمارهٔ ۱۵۸ : طاقتم در فراق تو برسید	99
غزل شمارهٔ ۱۵۹ : غارت عشقت به دل و جان رسید	91
غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ساقیا بادهٔ صبوح بیار	104
غزل شمارهٔ ۱۶۱ : هیچ دانی که سر صحبت ما دارد یار	117
غزل شمارهٔ ۱۶۲ : سلام علیک ای جفا پیشه یار	111
غزل شمارهٔ ۱۶۳ : ای غم تو جسم را جانی دگر	109
غزل شمارهٔ ۱۶۴ : دلدار به طبع گشت رام آخر	100
غزل شمارهٔ ۱۶۵ : ای شده از رخ تو تاب قمر	112
غزل شمارهٔ ۱۶۶ : ای پسر بردهٔ قلندر گیر	80
غزل شمارهٔ ۱۶۷ : دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر	79
غزل شمارهٔ ۱۶۸ : ای جهان را به حضرت تو نیاز	105
غزل شمارهٔ ۱۶۹ : تختهٔ عشق برنوشتم باز	99
غزل شمارهٔ ۱۷۰ : قیامت می‌کنی ای کافر امروز	96
غزل شمارهٔ ۱۷۱ : جمالت عشق می‌افزاید امروز	81
غزل شمارهٔ ۱۷۲ : چارهٔ عشق تو نداند کس	87
غزل شمارهٔ ۱۷۳ : جانا به غریبستان چندین بنماند کس	97
غزل شمارهٔ ۱۷۴ : نگارا بر سر عهد و وفا باش	87
غزل شمارهٔ ۱۷۵ : باز دوش آن صنم باده‌فروش	104
غزل شمارهٔ ۱۷۶ : دوش در ره نگارم آمد پیش	104
غزل شمارهٔ ۱۷۷ : به جان آمد مرا کار از دل خویش	93
غزل شمارهٔ ۱۷۸ : کرا در شهر برگویم غم دل	74
غزل شمارهٔ ۱۷۹ : ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام	88
غزل شمارهٔ ۱۸۰ : مست از درم درآمد دوش آن مه تمام	102
غزل شمارهٔ ۱۸۱ : تا به مهر تو تولا کرده‌ام	110
غزل شمارهٔ ۱۸۲ : بدو چشم تو که تا زنده‌ام	87
غزل شمارهٔ ۱۸۳ : تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام	99
غزل شمارهٔ ۱۸۴ : یعلم‌الله که دوست‌دار توام	118
غزل شمارهٔ ۱۸۵ : روی ندارم که روی از تو بتابم	102
غزل شمارهٔ ۱۸۶ : کس نداند کز غمت چون سوختم	93
غزل شمارهٔ ۱۸۷ : آخر در زهد و توبه دربستم	83
غزل شمارهٔ ۱۸۸ : دل از خوبان دیگر برگرفتم	90
غزل شمارهٔ ۱۸۹ : ای زلف تابدار ترا صدهزار خم	120
غزل شمارهٔ ۱۹۰ : دردا و دریغا که دل از دست بدادم	119
غزل شمارهٔ ۱۹۱ : برآنم کز تو هرگز برنگردم	122
غزل شمارهٔ ۱۹۲ : ای مسلمانان ز جان سیر آمدم	104
غزل شمارهٔ ۱۹۳ : در دست غم یار دلارام بماندم	107
غزل شمارهٔ ۱۹۴ : بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کمر بندم	94
غزل شمارهٔ ۱۹۵ : دل باز به عاشقی درافکندم	91
غزل شمارهٔ ۱۹۶ : زیر بار غمی گرفتارم	106
غزل شمارهٔ ۱۹۷ : هرچند به جای تو وفا دارم	89
غزل شمارهٔ ۱۹۸ : بیا که با سر زلف تو کارها دارم	119
غزل شمارهٔ ۱۹۹ : تا به کوی تو رهگذر دارم	94
غزل شمارهٔ ۲۰۰ : درد دل هر زمان فزون دارم	104
غزل شمارهٔ ۲۰۱ : عشقت اندر میان جان دارم	127
غزل شمارهٔ ۲۰۲ : هرچند غم عشقت پوشیده همی دارم	98
غزل شمارهٔ ۲۰۳ : جز سر پیوند آن نگار ندارم	120
غزل شمارهٔ ۲۰۴ : داری خبر که در غمت از خود خبر ندارم	87
غزل شمارهٔ ۲۰۵ : یارم تویی به عالم یار دگر ندارم	457
غزل شمارهٔ ۲۰۶ : اگر نقش رخت بر جان ندارم	97
غزل شمارهٔ ۲۰۷ : نگارا جز تو دلداری ندارم	110
غزل شمارهٔ ۲۰۸ : گر عزیزم بر تو گر خوارم	92
غزل شمارهٔ ۲۰۹ : بیا تا ببینی که من بر چه کارم	105
غزل شمارهٔ ۲۱۰ : عمر بی‌تو به سر چگونه برم	122
غزل شمارهٔ ۲۱۱ : کارم به جان رسید و به جانان نمی‌رسم	108
غزل شمارهٔ ۲۱۲ : دل رفت و این بتر بر دلبر نمی‌رسم	102
غزل شمارهٔ ۲۱۳ : پای بر جای نیست همنفسم	106
غزل شمارهٔ ۲۱۴ : کار جهان نگر که جفای که می‌کشم	84
غزل شمارهٔ ۲۱۵ : نو به نو هر روز باری می‌کشم	102
غزل شمارهٔ ۲۱۶ : ای آرزوی جانم در آرزوی آنم	90
غزل شمارهٔ ۲۱۷ : ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم	64
غزل شمارهٔ ۲۱۸ : جانا ز غم عشق تو امروز چنانم	81
غزل شمارهٔ ۲۱۹ : تو دانی که من جز تو کس را ندانم	120
غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ره فراکار خود نمی‌دانم	96
غزل شمارهٔ ۲۲۱ : ترا من دوست می‌دارم ندانم چیست درمانم	98
غزل شمارهٔ ۲۲۲ : از عشقت ای شیرین صنم گرچه بر سر برمی‌زنم	96
غزل شمارهٔ ۲۲۳ : بیا ای راحت جانم که جان را بر تو افشانم	97
غزل شمارهٔ ۲۲۴ : من که باشم که تمنای وصال تو کنم	106
غزل شمارهٔ ۲۲۵ : باز چون در خورد همت می‌کنم	90
غزل شمارهٔ ۲۲۶ : تا نپنداری که دستان می‌کنم	85
غزل شمارهٔ ۲۲۷ : بی‌تو جانا زندگانی می‌کنم	87
غزل شمارهٔ ۲۲۸ : هر غم که ز عشق یار می‌بینم	158
غزل شمارهٔ ۲۲۹ : دل را به غمت نیاز می‌بینم	92
غزل شمارهٔ ۲۳۰ : سر آن دارم کامروز بر یار شوم	96
غزل شمارهٔ ۲۳۱ : روز دو از عشق پشیمان شوم	85
غزل شمارهٔ ۲۳۲ : چه گویی با تو درگیرد که از بندی برون آیم	119
غزل شمارهٔ ۲۳۳ : تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۴ : آخر به مراد دل رسیدیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۵ : ای روی خوب تو سبب زندگانیم	115
غزل شمارهٔ ۲۳۶ : دل بدادیم و جان نمی‌خواهیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۷ : درمان دل خود از که جویم	126
غزل شمارهٔ ۲۳۸ : ای بندهٔ روی تو خداوندان	81
غزل شمارهٔ ۲۳۹ : عشق بر من سر نخواهد آمدن	123
غزل شمارهٔ ۲۴۰ : عاشقی چیست مبتلا بودن	108
غزل شمارهٔ ۲۴۱ : هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن	91
غزل شمارهٔ ۲۴۲ : آتش ای دلبر مرا بر جان مزن	90
غزل شمارهٔ ۲۴۳ : به عمری آخرم روزی وفا کن	86
غزل شمارهٔ ۲۴۴ : ای بت یغما دلم یغما مکن	95
غزل شمارهٔ ۲۴۵ : ز من حجرهٔ خویش پنهان مکن	105
غزل شمارهٔ ۲۴۶ : روی خوب خویش را پنهان مکن	100
غزل شمارهٔ ۲۴۷ : شرم دار آخر جفا چندین مکن	145
غزل شمارهٔ ۲۴۸ : ز من برگشتی ای دلبر دریغا روزگار من	112
غزل شمارهٔ ۲۴۹ : ای باد صبحدم خبری ده ز یار من	113
غزل شمارهٔ ۲۵۰ : چو کرد خیمهٔ حسنت طناب خویش مکین	103
غزل شمارهٔ ۲۵۱ : ایمن ز عارض تو این خط سیاه تو	89
غزل شمارهٔ ۲۵۲ : ای قبای حسن بر بالای تو	89
غزل شمارهٔ ۲۵۳ : ترک من ای من سگ هندوی تو	151
غزل شمارهٔ ۲۵۴ : ای جان من به جان تو کز آرزوی تو	100
غزل شمارهٔ ۲۵۵ : جرم رهی دوستی روی تو	98
غزل شمارهٔ ۲۵۶ : ای مردمان بگویید آرام جان من کو	82
غزل شمارهٔ ۲۵۷ : ای برده دل من و جفا کرده	115
غزل شمارهٔ ۲۵۸ : ای ایزد از لطافت محضت بیافریده	119
غزل شمارهٔ ۲۵۹ : ای رخت رشک آفتاب شده	88
غزل شمارهٔ ۲۶۰ : هرگز از دل خبر نداشته‌ای	126
غزل شمارهٔ ۲۶۱ : تا دل من برده‌ای قصد جفا کرده‌ای	100
غزل شمارهٔ ۲۶۲ : سهل می‌گیرم چو با ما کرده‌ای	92
غزل شمارهٔ ۲۶۳ : مسکین دلم به داغ جفا ریش کرده‌ای	106
غزل شمارهٔ ۲۶۴ : بر مه از عنبر عذار آورده‌ای	113
غزل شمارهٔ ۲۶۵ : تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای	106
غزل شمارهٔ ۲۶۶ : دامن اندر پای صبر آورده‌ای	133
غزل شمارهٔ ۲۶۷ : زردرویم ز چرخ دندان‌خای	81
غزل شمارهٔ ۲۶۸ : جانا به کمال صورتی‌ای	98
غزل شمارهٔ ۲۶۹ : گر مرا روزگار یارستی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۰ : همچون سر زلف خود شکستی	124
غزل شمارهٔ ۲۷۱ : یا بدان رخ نظری بایستی	117
غزل شمارهٔ ۲۷۲ : ای دیر به دست آمده بس زود برفتی	82
غزل شمارهٔ ۲۷۳ : چه نازست آنکه اندر سرگرفتی	133
غزل شمارهٔ ۲۷۴ : ای دل تو مرا به باد دادی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۵ : دیدی که پای از خط فرمان برون نهادی	89
غزل شمارهٔ ۲۷۶ : ای دوست به کام دشمنم کردی	127
غزل شمارهٔ ۲۷۷ : گر ترا روزی ز ما یاد آمدی	107
غزل شمارهٔ ۲۷۸ : بس دل‌افروز و دلارام آمدی	79
غزل شمارهٔ ۲۷۹ : گر ترا طبع داوری بودی	95
غزل شمارهٔ ۲۸۰ : یاد می‌دار کانچه بنمودی	85
غزل شمارهٔ ۲۸۱ : بی‌دلم ای یار همچنان که تو دیدی	126
غزل شمارهٔ ۲۸۲ : دلم بردی نگارا وارمیدی	125
غزل شمارهٔ ۲۸۳ : بدخوی‌تری مگر خبر داری	108
غزل شمارهٔ ۲۸۴ : روی چون ماه آسمان داری	102
غزل شمارهٔ ۲۸۵ : ما را تو به هر صفت که داری	115
غزل شمارهٔ ۲۸۶ : تو گر دوست داری مرا ور نداری	107
غزل شمارهٔ ۲۸۷ : گرفتم کز غم من غم نداری	98
غزل شمارهٔ ۲۸۸ : یک دم به مراعات دلم گرم نداری	218
غزل شمارهٔ ۲۸۹ : ندارم جز غم تو غمگساری	113
غزل شمارهٔ ۲۹۰ : ای کار غم تو غمگساری	135
غزل شمارهٔ ۲۹۱ : با من اندر گرفته‌ای کاری	108
غزل شمارهٔ ۲۹۲ : نگفتی کزین پس کنم سازگاری	112
غزل شمارهٔ ۲۹۳ : ای عاشقان گیتی یاری دهید یاری	103
غزل شمارهٔ ۲۹۴ : الحق نه دروغ محتشم یاری	107
غزل شمارهٔ ۲۹۵ : گرفتم سر به پیمان درنیاری	79
غزل شمارهٔ ۲۹۶ : جانا اگر به جانت بیابم گران نباشی	98
غزل شمارهٔ ۲۹۷ : مرا وقتی خوشست امروز و حالی	114
غزل شمارهٔ ۲۹۸ : گر جان و دل به دست غم تو ندادمی	96
غزل شمارهٔ ۲۹۹ : گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی	94
غزل شمارهٔ ۳۰۰ : یک زمان از غم نیاسایم همی	90
غزل شمارهٔ ۳۰۱ : بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی	117
غزل شمارهٔ ۳۰۲ : آگه نه‌ای ز حالم ای جان و زندگانی	105
غزل شمارهٔ ۳۰۳ : بنامیزد به چشم من چنانی	96
غزل شمارهٔ ۳۰۴ : ای غایت عیش این جهانی	189
غزل شمارهٔ ۳۰۵ : گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی	103
غزل شمارهٔ ۳۰۶ : دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی‌معنی	136
غزل شمارهٔ ۳۰۷ : نام وصل اندر زبانی افکنی	105
غزل شمارهٔ ۳۰۸ : سر آن داری کامروز مرا شاد کنی	125
غزل شمارهٔ ۳۰۹ : بی‌گناه از من تبرا می‌کنی	96
غزل شمارهٔ ۳۱۰ : آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی	133
غزل شمارهٔ ۳۱۱ : از من ای جان روی پنهان می‌کنی	114
غزل شمارهٔ ۳۱۲ : ناز از اندازه بیرون می‌کنی	105
غزل شمارهٔ ۳۱۳ : باز آهنگ بلایی می‌کنی	125
غزل شمارهٔ ۳۱۴ : دوستا گر دوستی گر دشمنی	87
غزل شمارهٔ ۳۱۵ : در حسن قرین نوبهار آیی	114
غزل شمارهٔ ۳۱۶ : این همه چابکی و زیبایی	106
غزل شمارهٔ ۳۱۷ : ای همه دلبری و زیبایی	116
غزل شمارهٔ ۳۱۸ : خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی	96
غزل شمارهٔ ۳۱۹ : ای روی تو آیت نکویی	106
غزل شمارهٔ ۳۲۰ : ای خوبتر ز خوبی نیکوتر از نکویی	100
غزل شمارهٔ ۳۲۱ : قرطه بگشای و زمانی بنشین بیش مگوی	142