🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

غزل شمارهٔ ۲۷۱ : من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده دیده‌ام

(ثبت: 166901)

من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده دیده‌ام

گاهی ز دل بود گله، گاهی ز دیده‌ام

من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده‌ام کنون

از دل ندیده‌ام همه از دیده دیده‌ام

آه دهن دریده مرا فاش کرد راز

او را گناه نیست، منش برکشیده‌ام

اول کسی که ریخته است آب روی من

اشک است کش به خون جگر پروریده‌ام

عمری بدان امید که روزی رسم به کام

سودای خام پخته‌ام و نا رسیده‌ام

تا مهر ماه چهره تو در دلم نشست

از مهر و ماه مهر بکلی بریده‌ام

عشقت به جان خریدم و قصدم به جان کند

بر جان خویش دشمن جان را گزیده‌ام

بازا که در غم تو به بازار عاشقان

جان را بداده و غم عشقت خریده‌ام

شیدا صفت شراب غمت خورده‌ام بسی

لیکن ز باغ وصل تو یک گل نچیده‌ام

گویند بوی زلف تو جان تازه می‌کند

سلمان قبول کن که من از جان شنیده‌ام

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا