تک بیت های ناب من …..(هدیه به نظرگاه اساتید دکتر رجب توحیدیان-حاج محمدی و اقتداری و طارق)

پیر ما ترک هوا کرد ، از آن رو شب و روز

بی هوا ساغـــر رنــــدان جهان می شکند

*

رونق افـــــــزای بساط گل نوای بلبل است

حسن یوسف شهرت از عشق زلیخا می برد

*

در عاشقی همین بس نقص کمــال فرهاد

با تیشه بیستون کند ، مژگان نبرد در کار

*

وامق و مجنون و فرهاد این سه عاشق سالهاست

رفته اند و ملک رســــــوایی به من بسپرده اند

*

تا مگر بر خاک مجنون مشق رسوایی کنم

دل تپیدنها مــــرا صحرا به صحرا می برد

*

یــــــار را همـــراه دیــــدم با رقیبان روز و شب

راست گفتند این که در گلشن گلی بی خار نیست

*

ز اشک دیده می شویم دل افسرده ی خود را

دهم با آب حیوان غسل طفل مرده ی خود را

*

عاشقی را باید از من شمـــــع گیرد یاد چون

او به شب می سوزد و من روز وشب درآتشم

*

من بهره ور از زندگی خود شوم آن روز

کز هر چه گـــــذر کرده برای تو بمیرم

*

به خزان زادم و هنگام خزان خواهم مرد

نیست در طالع مـــن جلوه ی فروردینی

*

ز پا افتاده ی عشقم ز چشم افتاده ی یارم

به ملک عشقبازیها عجب حال خوشی دارم

*

بـــا رقیبـــانـــم نشستی تـــا بسوزانی دلم

خانه ی خود را کجا عاقل به آتش می کشد؟

*

ای جوان خیر نبینی که در این دیر خراب

عمر کردیم تبـــــه ، پیر به پای تو شدیم

*

خضر فرّخ پی ز عمر جاودانی حاصلی

نیستش گر بر پریرویان نمی بندد دلی

*

آتش عشق تو را نازم کـــه هر چه دورتر

می شوم از شعله ی آن ، بیشتر می سوزدم

*

بهتر آن است که دل بر تو نبندم زیرا

هم وصال تو بلا باشد و هم هجرانت

*

شانه بر گیسوی خود وقتی که می زد یار من

کاروان در کاروان دل زیر هر مو خفته بود

*

از برای بـــــردن و آوردن پیغــام ما

قاصدی هرگز نباشد در میان الا نسیم

*

داد در روز قیامت وعـــــده ی دیدار خویش

بسکه دلرحم است یارم صبر کم را قانع است

*

گریه و خنده ی مرا کار جنون مخوان که من

خنده به حال خود کنم گریه به حال بخت خود

*

در دل او بی گمانم راه بود

ناله با تاثیر اگر همراه بود

*

جز رقیب من که دارد آرزوی مردنم

وقت بیماری به بالینم نیامد هیچ کس

*

سبحه از دانه ی انگور بساز ای زاهد

تا ز کیفیت تسبیح و دعا مست شوی

*

پسر باده فروشم به بهشتم چو برند

باشد از شاخه ی طوبی هوس انگورم

*

ای دل از فینه ی پیچیده ی زاهد بهراس

مار چنبـــــرزده پرتاب کند زهرش را!

*

زاهد اگر از کیفیت بـــــاده خبر داشت

حرفش به دل مرد و زن البته اثر داشت

*

من از می توبه کردم زاهـــد از تزویر باور کن

که حرفی کذبتر زین حرف در دفتر نمی گنجد

*

تا تمنای تو روزی پا نهـــــد در سینه ام

هر تمنایی که در دل بود بیرون کرده ام

*

دل به یاد دوست خرسند است کنج سینه ام

همچو آن بلبل که پای گل گذارندش قفس

*

هر لاله که در دامــــن صحراست هویدا

یک قطره ز خون دل مجنون حزین است

*

ناله های بلبل شیــــداست بی جا در قفس

تا گل اشک است با او نیست تنها در قفس

*

روز محشر چون ز من پرسند نام قاتلم

تا رقیب از رشک میرد نام دلبر می برم

*

بعد مردن چون ز خاکم بگذری اندوهناک

خاک عالم بر سر من گر برآرم سر زخاک

*

زاهدا از دانه ی انگــــــــور تسبیحی بساز

تا به وقت ذکر مست از باده ی عرفان شوی

*

زاهد از میخانه می خواند مرا در مسجدش

گویی از پیمانـــــــه پیمایی نمی آید بدش

*

ز پیشم رفتی و گفتی که دیگر بر نمی گردم

محال است این که عمر رفته دیگر بار برگردد

*

محال است این که ترک عشق گوید

مرا از عقل بینا این گمـــــان نیست…..