شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
بخش ۱ - سرآغاز : خداوندا در توفیق بگشای	157	1
بخش ۲ - در توحید باری : به نام آنکه هستی نام ازو یافت	387
بخش ۳ - در استدلال نظر و توفیق شناخت : خبر داری که سیاحان افلاک	141
بخش ۴ - آمرزش خواستن : خدایا چون گل ما را سرشتی	138
بخش ۵ - در نعت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم : محمد کافرینش هست خاکش	124
بخش ۶ - در سابقه نظم کتاب : چو طالع موکب دولت روان کرد	123
بخش ۷ - در ستایش طغرل ارسلان : چون سلطان جوان شاه جوانبخت	111
بخش ۸ - ستایش اتابک اعظم شمس‌الدین ابوجعفر محمدبن ایلدگز : به فرح فالی و فیروزمندی	134
بخش ۹ - خطاب زمین بوس : زهی دارنده اورنگ شاهی	113
بخش ۱۰ - در مدح شاه مظفرالدین قزل ارسلان : سبک باش ای نسیم صبح گاهی	111
بخش ۱۱ - در پژوهش این کتاب : مرا چون هاتف دل دید دمساز	126
بخش ۱۲ - سخنی چند در عشق : مراکز عشق به ناید شعاری	133
بخش ۱۳ - عذر انگیزی در نظم کتاب : در آن مدت که من در بسته بودم	128
بخش ۱۴ - آغاز داستان خسرو و شیرین : چنین گفت آن سخن گوی کهن زاد	135
بخش ۱۵ - عشرت خسرو در مرغزار و سیاست هرمز : قضا را از قضا یک روز شادان	116
بخش ۱۸ - حکایت کردن شاپور از شیرین و شبدیز : ندیمی خاص بودش نام شاپور	283
بخش ۱۷ - به خواب دیدن خسرو نیای خویش انوشیروان را : چو آمد زلف شب در عطر رسائی	123
بخش ۱۶ - شفیع انگیختن خسرو پیران را پیش پدر : چو خسرو دید کان خواری بر او رفت	132
بخش ۱۹ - رفتن شاپور در ارمن به طلب شیرین : زمین بوسید شاپور سخندان	177
بخش ۲۳ - پیدا شدن شاپور : برآمد ناگه مرغ فسون ساز	197
بخش ۲۴ - گریختن شیرین از نزد مهین بانو به مداین : چو برزد بامدادان خازن چین	114
بخش ۲۱ - نمودن شاپور صورت خسرو را بار دوم : چو بر زد بامدادن بور گلرنگ	122
بخش ۲۰ - نمودن شاپور صورت خسرو را بار اول : چو مشگین جعد شب را شانه کردند	157
بخش ۲۲ - نمودن شاپور صورت خسرو را بار سوم : شباهنگام کاین عنقای فرتوت	94
بخش ۲۵ - دیدن خسرو شیرین را در چشمه سار : سخن گوینده پیر پارسی خوان	147
بخش ۲۶ - رسیدن شیرین به مشگوی خسرو در مداین : فلک چون کار سازیها نماید	112
بخش ۲۷ - ترتیب کردن کوشک برای شیرین : چو شیرین در مداین مهد بگشاد	115
بخش ۲۸ - رسیدن خسرو به ارمن نزد مهین بانو : چو خسرو دور شد زان چشمه آب	152
بخش ۲۹ - مجلس بزم خسرو و باز آمدن شاپور : یکی شب از شب نوروز خوشتر	143
بخش ۳۰ - رفتن شاپور دیگر بار به طلب شیرین : خوشا ملکا که ملک زندگانی است	140
بخش ۳۲ - بر تخت نشستن خسرو بجای پدر : چو شد معلوم کز حکم الهی	106
بخش ۳۱ - آگاهی خسرو از مرگ پدر : نشسته شاه روزی نیم هشیار	121
بخش ۳۳ - باز آوردن شاپور شیرین را پیش مهین بانو : چو شیرین را ز قصر آورد شاپور	107
بخش ۳۴ - گریختن خسرو از بهرام چوبین : کلید رای فتح آمد پدید است	126
بخش ۳۵ - بهم رسیدن خسرو و شیرین در شکارگاه : چنین گوید جهان دیده سخنگوی	144
بخش ۳۶ - اندرز و سوگند دادن مهین بانو شیرین را : چو دهقان دانه در گل پاک ریزد	101
بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین : چو پیر سبز پوش آسمانی	125
بخش ۳۸ - شیرکشتن خسرو در بزمگاه : ملک عزم تماشا کرد روزی	118
بخش ۳۹ - افسانه گفتن خسرو و شیرین و شاپور و دختران : فرو زنده شبی روشنتر از روز	158
بخش ۴۰ - افسانه‌سرائی ده دختر : فرنگیس اولین مرکب روان کرد	102
بخش ۴۱ - مراد طلبیدن خسرو از شیرین و مانع شدن او : شبی از جمله شبهای بهاری	151
بخش ۴۲ - به خشم رفتن خسرو از پیش شیرین و رفتن به روم و پیوند او با مریم : ملک را گرم کرد آن آتش تیز	131
بخش ۴۳ - جنگ خسرو با بهرام و گریختن بهرام : چو روزی چند شاه آنجا طرب کرد	135
بخش ۴۸ - آگهی خسرو از مرگ بهرام چوبین : چو شاهنشاه صبح آمد بر اورنگ	164
بخش ۴۴ - بر تخت نشستن خسرو به مدائن بار دوم : چو سر بر کرد ماه از برج ماهی	110
بخش ۴۵ - نالیدن شیرین در جدائی خسرو : چنین در دفتر آورد آن سخن‌سنج	209
بخش ۴۶ - وصیت کردن مهین بانو شیرین را : مهین بانو دلش دادی شب و روز	130
بخش ۴۷ - نشستن شیرین به پادشاهی بر جای مهین بانو : چون بر شیرین مقرر گشت شاهی	120
بخش ۴۸ - آگهی خسرو از مرگ بهرام چوبین : چو شاهنشاه صبح آمد بر اورنگ	139
بخش ۵۲ - فرستادن خسرو شاپور را به طلب شیرین : شفاعت کرد روزی شه به شاپور	182
بخش ۴۹ - بزم‌آرائی خسرو : چهارم روز مجلس تازه کردند	111
بخش ۵۰ - (سی لحن باربد) : در آمد باربد چون بلبل مست	113
بخش ۵۱ - شفاعت کردن خسرو پیش مریم از شیرین : چو بدر از جیب گردون سر برآورد	124
بخش ۵۳ - آغاز عشق فرهاد : پری پیکر نگار پرنیان پوش	1984	4
بخش ۵۴ - زاری کردن فرهاد از عشق شیرین : چو دل در مهر شیرین بست فرهاد	598
بخش ۵۵ - آگاهی یافتن خسرو از عشق فرهاد : یکی محرم ز نزدیکان درگاه	119
بخش ۵۶ - رای زدن خسرو در کار فرهاد : ز نزدیکان خود با محرمی چند	116
بخش ۵۷ - مناظره خسرو با فرهاد : نخستین بار گفتش کز کجائی	192
بخش ۵۸ - کوه کندن فرهاد و زاری او : چو شد پرداخته فرهاد را چنگ	235
بخش ۶۰ - آگاهی خسرو از رفتن شیرین نزد فرهاد و کشتن فرهاد به مکر : جهان سالار خسرو هر زمانی	296
بخش ۵۹ - رفتن شیرین به کوه بیستون و سقط شدن اسب وی : مبارک روزی از خوش روزگاران	115
بخش ۶۱ - تعزیت‌نامه خسرو به شیرین به افسوس : سراینده چنین افکند بنیاد	128
بخش ۶۲ - مردن مریم و تعزیت‌نامه شیرین به خسرو از راه باد افراه : در اندیش ای حکیم از کار ایام	120
بخش ۶۴ - صفت داد و دهش خسرو : جهان خسرو که تا گردون کمر بست	112
بخش ۶۵ - شنیدن خسرو اوصاف شکر اسپهانی را : به آیین جهانداران یکی روز	128
بخش ۶۶ - تنها ماندن شیرین و زاری کردن وی : ملک دانسته بود از رای پر نور	150
بخش ۶۳ - رسیدن نامه شیرین به خسرو : چو خسرو نامه شیرین فرو خواند	117
بخش ۶۷ - رفتن خسرو سوی قصر شیرین به بهانه شکار : چو عالم بر زد آن زرین علم را	172
بخش ۶۸ - دیدن خسرو شیرین را و سخن گفتن با شیرین : چو خسرو دید ماه خرگهی را	126
بخش ۶۹ - پاسخ دادن شیرین خسرو را : جوابش داد سرو لاله رخسار	114
بخش ۷۰ - پاسخ دادن خسرو شیرین را : دگر باره جهاندار از سر مهر	152
بخش ۷۳ - پاسخ دادن شیرین به خسرو : ز راه پاسخ آن ماه قصب پوش	122
بخش ۷۱ - پاسخ دادن شیرین خسرو را : دگر ره لعبت طاوس پیکر	133
بخش ۷۲ - پاسخ خسرو شیرین را : ملک بار دگر گفت از دل افروز	129
بخش ۷۴ - پاسخ دادن خسرو شیرین را : ملک چون دید ناز آن نیازی	114
بخش ۷۵ - پاسخ دادن شیرین خسرو را : به خدمت شمسه خوبان خلخ	122
بخش ۷۸ - بازگشتن خسرو از قصر شیرین : شباهنگام کاهوی ختن گرد	123
بخش ۷۶ - پاسخ خسرو شیرین را : چو خسرو دید کان معشوق طناز	126
بخش ۷۷ - پاسخ دادن شیرین خسرو را : اجازت داد شیرین باز لب را	178
بخش ۷۹ - پشیمان شدن شیرین از رفتن خسرو : همان صاحب سخن پیر کهن سال	140
بخش ۸۰ - غزل گفتن نکیسا از زبان شیرین : نکیسا بر طریقی کان صنم خواست	118
بخش ۸۱ - سرود گفتن باربد از زبان خسرو : نکیسا چون زد این افسانه بر چنگ	90
بخش ۸۲ - سرود گفتن نکیسا از زبان شیرین : چو بر زد باربد زین سان نوائی	108
بخش ۸۳ - سرود گفتن باربد از زبان خسرو : نکیسا چون زد این طیاره بر چنگ	174
بخش ۸۴ - سرود گفتن نکیسا از زبان شیرین : چو رود باربد این پرده پرداخت	112
بخش ۸۵ - غزل گفتن باربد از زبان خسرو : نکیسا چون زد این افسانه بر ساز	137
بخش ۸۶ - سرود گفتن نیکسا از زبان شیرین : نکیسا در ترنم جادوی ساخت	157
بخش ۸۷ - سرود گفتن باربد از زبان خسرو : نکیسا چون ز شاه آتش برانگیخت	182
بخش ۸۸ - بیرون آمدن شیرین از خرگاه : حکایت بر گرفته شاه و شاپور	105
بخش ۹۰ - زفاف خسرو و شیرین : سعادت چون گلی پرورد خواهد	152
بخش ۹۲ - سوال و جواب خسرو و بزرگ امید : چو خسرو دید کان یار گرامی	118
بخش ۸۹ - آوردن خسرو شیرین را از قصر به مدائن : به پیروزی چو بر پیروزه گون تخت	176
بخش ۹۱ - اندرز شیرین خسرو را در داد و دانش : به نزهت بود روزی با دل‌افروز	122
بخش ۹۳ - اولین جنبش : خبر ده کاولین جنبش چه چیز است	96
بخش ۹۴ - چگونگی فلک : دگرباره به پرسیدش جهاندار	109
بخش ۹۵ - اجرام کواکب : دگر ره گفت کاجرام کواکب	137
بخش ۹۶ - مبداء و معاد : دگر ره گفت ما اینجا چرائیم	99
بخش ۹۷ - گذشتن از جهان : دگر ره گفت کای دریای دربار	96
بخش ۹۸ - در بقای جان : دگر باره شه بیدار بختش	93
بخش ۹۹ - در چگونگی دیدار کالبد در خواب : دگر ره گفت اگر جان هست حاصل	113
بخش ۱۰۰ - در یاد کردن دوره زندگی پس از مرگ : دگر ره گفت بعد از زندگانی	101
بخش ۱۰۱ - چگونگی زمین و هوا : دگر ره گفت کز دور فلک خیز	126
بخش ۱۰۲ - در پاس تندرستی از راه اعتدال : دگر باره بگفتش کای خردمند	127
بخش ۱۰۳ - چگونگی رفتن جان از جسم : دگر ره باز پرسیدش که جانها	157
بخش ۱۰۴ - تمثیل موبد اول : یکی گفتا بدان ماند که در خواب	102
بخش ۱۰۵ - تمثیل موبد دوم : دوم موبد به قصری کرد مانند	101
بخش ۱۰۶ - تمثیل موبد سوم : سوم موبد چنان زد داستانی	113
بخش ۱۰۷ - تمثیل موبد چهارم : چهارم مرد موبد گفت کاین راز	121
بخش ۱۰۸ - در نبوت پیغمبر اکرم : سخن چون شد به معصومان حوالت	102
بخش ۱۰۹ - گفتن چهل قصه از کلیله و دمنه با چهل نکته : بزرگ امید چون گلبرگ بشکفت	124
بخش ۱۱۱ - صفت شیرویه و انجام کار خسرو : چو خسرو تخته حکمت در آموخت	176
بخش ۱۱۳ - جان دادن شیرین در دخمه خسرو : چو صبح از خواب نوشین سر برآورد	163
بخش ۱۱۰ - حکمت و اندرز سرائی حکیم نظامی : دلا از روشنی شمعی برافروز	98
بخش ۱۱۲ - کشتن شیرویه خسرو را : شبی تاریک نور از ماه برده	108
بخش ۱۱۶ - در خواب دیدن خسرو پیغمبر اکرم را : چنین گفت آن سخن پرداز شبخیز	128
بخش ۱۱۴ - نتیجه افسانه خسرو و شیرین : تو کز عبرت بدین افسانه مانی	162
بخش ۱۱۵ - در نصیحت فرزند خود محمد گوید : ببین ای هفت ساله قره‌العین	96
بخش ۱۱۷ - نامه نبشتن پیغمبر به خسرو : خداوندی که خلاق‌الوجود است	125
بخش ۱۱۸ - معراج پیغمبر : شبی رخ تافته زین دیر فانی	127
بخش ۱۱۹ - اندرز و ختم کتاب : نظامی هان و هان تا زنده باشی	203
بخش ۱۲۰ - طلب کردن طغرل شاه حکیم نظامی را : چو داد اندیشه جادو دماغم	162
بخش ۱۲۱ - تأسف بر مرگ شمس‌الدین محمد جهان پهلوان : چه می‌گفتم سخن محمل کجا راند	113