آوار قرن

درودها بر شما

سروده ای روان و سلیس مایل به کمی ثقالت اما موفق
بر محور دردی مشترک که در آن عکس العمل ستم و بد کرداری ستمگران
پژواک خو اهد داشت
و دود آتششان به چشمان دوبین خودشان هم خواهد رفت و این سروده در تما متی نسبی از شعر بود پارامترهای آن را ملحوظ نظر داشت و از همه آنها ” پیام ” بود
که درد ی را از عموم زمین بیان می کرد و موفق بود و پیام سیطره داشت بر دیگر لوازم شعر و این التزام در شعرست که هنر را به وادی تعهد می برد و این بسنده بود
تا این سروده شان شعر بیابد
و بیشتر در ارتباط با این شعر سخن گفته خواهد شد و این زمان بگذار تا وقت دگر

با ارادت

سلام
و
در ادامه این نوشتار
مقداری حشو داشت
پیوند عمود و افق خوب بود و حتی معنی و مضمون شعر بهنگام می نمود که این
و ضعییت کنونی کرنا را به ذهن متبادر می کرد و از طرفی
در مضمونی در تلمیح عاقبت ستمکاران را به ذهن می آورد
و نام گذاری هم مناسبت با متن داشت وبین آوار و آواز جناس بود که آراستگی در لفظ بود و خوب بودودیگراینکه مقداری در ادبییت کلام کمبود بود و علاوه تخیل در آن هم همینطور که شعر را به ورطه ی شعار نزدیک می کرد ومثلا ترکیب ” مغاک سیاه ” مقدار بی ضرورت بود این صفت سیاه ؛ چون مغاک بار معنایی سیاه را هم به ذهن می آورد و علاوه واژگانی چون ” مغاک و حیات وبحبوحه” و دیگران موجب ثقالت متن می شوند اگرچه در کل بافت شعر درست می نمود و کلا زبان رامقداری در کهنگی می برد
و حرف در باره این سروده
که بر مدار اجتماع می باشد
فعلا بسنده است و در پایین
ویرایش شده ی شعر بدون تغییر معنا ارائه می شود:
و

اما
شعر ویرایش شده:

در مغاک فرو خواهند رفت
مباشران تباهی حیات
در بحبوحه شکفتن ها
و رستنها
درختان را
به انکار و پنهان کردن ریشه ی خویش
واداشتند
در تاریک خیال
بر فراز تاریکترین عصر
جز شومی ویرانگر طراوت
آواز شان نبود
و
اینچنین :
قرن آتش گرفته
برشان آوار می گشت
این
ارمعانی پرشکوست
بر تعفن شان
وبدین ترتیب
بقیه واژه ها حشو محسوبست

با ارادت

بیان تلخی زمانه و حس سنگین و خاکستری دوران ، از ویژگی های برجسته این اثر فاخر بود . و انتقال حال و هوای اثر بخوبی اتفاق افتاده است. بهره بردم و درود بر شما