زهرا نادری بالسین شریف آبادی
بهمن 14, 1395

درود بر ژرفای احساستان

بسیار حزن آلود وتاثیر گذار بود

قلمتان سرمد

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 14, 1395
  
  تشکر سرکارخانم نادری. بله مربوط به زمان دلشکستگی ها ست. از لطفتان ممنونم.
  
  پاسخ
جواد مهدی پور
بهمن 14, 1395

درود بر استاد پژوهنده ی گرانقدر

بسیار زیبا و نغز سرودید

لذت بردم

زنده باشید

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 14, 1395
  
  متشکرم جناب مهدی پور عزیز. زنده باشید
  
  پاسخ
محمدجواد منوچهری
بهمن 14, 1395

عرض ادب و احترام

زیبا سرودید

شاعریتان مستدام

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 14, 1395
  
  لطف دارید ممنونم. زنده باشید
  
  پاسخ
زهره خسروی
بهمن 14, 1395

سلام

خیلی قشنگه استاد

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 15, 1395
  
  سلام بر شما ممنونم خیلی لطف فرمودید
  
  پاسخ
طارق خراسانی
بهمن 14, 1395

سلام و درود بر امیر سخن

دوست فرهیخته و شاعرک جناب پژوهنده ی گرانمهر

این غزل زیبا یکی از عالی ترین آثار حضرتعالی ست

لذت بردم

در پناه خدا

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 15, 1395
  
  سپاس استاد. شنا لطف دارید. ممنون. گاهی بعضی از اشعار بگونه ای انشاد می شود که خود گوینده نسبت به آن بیگانه است و از آن می آموزد. اینها اشعار قدسی اند و از مصدر روح القدس. و گمانم این شعر از آن دسته است.
  
  پاسخ
صدیقه محمدجانی
بهمن 17, 1395

درودها و آفرینها

پاسخ
- محمدحسین پژوهنده
  بهمن 18, 1395
  
  متشکرم. زنده باشید،
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ثبت نام در شعرپاک

کنار دوده ی سیگارَت بخار چای پریشان بود
دلیل قُل قُلِ قلیانت عبور از شب تهران بود

بر استکان اساطیرت شکوه دولت شاه عباس،
در ابروان کمانگیرت نشان آرش دوران بود

به قهوه خانه ی چشمانت چه پرده ها که نمی خواندم
که نقش رستم دستانت پر از حماسه ی پنهان بود

پیام قصه ی تهمینه، درام رستم و سهراب است
تمام غُصه ی آئینه فریب خوردن انسان بود

در این شبانه ی جنجالی میانِ پرده ی نقالی
ببر مرا به همان حالی که عشق مرشد شاهان بود

تمدنی و مباهاتی، نگاره ها و عماراتی
که تخت سلطنت جمشید در اوج کوه نمایان بود!

و داریوش خردمندی، کتیبه های فرهمندی،
پیام صلح خوشایندی که روی لوحِ زرافشان بود!

سوار موج خلیج فارس بتاز کوروشِ خاک پارس
به سوی آتش اسکندر، که نوح حامل طوفان بود

میان سینه ی تبدارم دوباره شور خزر دارم
ببار ابر تب آلوده به جنگلی که گلستان بود

بریز قهوه ی تلخی چند، بنوش شعر مرا با قند
که حال فال غم انگیزم شبیه پرچم ایران بود…

« ناهید سعیدی »