هر اناالحق زدنی را نبود پاداشی

درود استاد گرانقدر/ عالی ست  /……….موفق باشید ان شاالله تعالی /……..

احسنت پدر جان…بسیار عالی

هر اناالحق زدنی را نبود پاداشی

آنکه باید به سر دار رود منصور است

گرچه پیدا نبوَد منزل و مقصد دور است
باید ای دوست سفر کرد، زمین ناجور است

عصرِما عصرِ بدی بود، پُر از حیله و رنگ
افقِ عشق و صفا را نگری، کم نور است

هنرش تا بشنیدم به خودم می گفتم
مُزدِ خوبانِ هنرمند، در اینجا، گور است

تاک افشاندن ما را به زمین منع مکن
آنچه امروز به دردِ تو خورد انگور است

فکر آن خانه مکن بر سندش مشکوکم
آنچه بر نام من و تو زده شد هاشور است

هر اناالحق زدنی را نبود پاداشی
آنکه باید به سرِ دار رود، منصور است

طبعِ غمبارِ مرا از چه شکر می خواهی؟
شعرِ طارق زچه نوشی؟! که شرابی شور است

سلام و عرض ادب و احترام به محضر استاد گلم حضرت طارق مهربان

شعر آسمانی و بسیار زیبای آن استاد گرانقدر را بارها خواندم

لذت برد م و بهره ها بردم

نغز ولی  سوگمندانه بود مخصوصا وقتی فرمودید :

عصرِما عصرِ بدی بود، پُر از حیله و رنگ
افقِ عشق و صفا را نگری، کم نور است

هنرش تا بشنیدم به خودم می گفتم
مُزدِ خوبانِ هنرمند، در اینجا، گور است

معصومانه ، واژگان نیز از دردی که شما از آن می نالید ، می نالند

نقش شاعر در جامعه ، شبیه جراحی ست بر بالین بیمار که علت درد را تشخیص می دهد و در صدد مرتفع ساختن آن بر می آید

رسالت خطیر شاعری اقتضا و ایجاب می کند که در قبال ناجور بودن زمین فریاد بر آورد که :

هر اناالحق زدنی را نبود پاداشی
آنکه باید به سرِ دار رود، منصور است

شاعر حقایق را می گوید ولو دهانش را بدوزند یا در بندش کنند و یا به دارش بیاویزند

مهم ایفای رسالت است

مهم عمل به تکلیف ست نه نتیجه

نتیجه را زمان تعیین می کند  ، عمل را شاعر وقت شناس درد آشنا می کند

در محضرتان درس پس می دهم استادم

جسارت هایم  در حضور شما استاد عزیزم    زیره به کرمان بردن است

منو ببخشایید

برایتان سلامتی و توفیق روز افزون آرزومندم

درود بر شما

سلام استاد
« به هرکجا که روی آسمان همین رنگ است »
اگر زمین برای من و توست سر بسر سنگ است
این را که نوشتم دیدم ، بلانسبت جناب مهندس خراسانی ، دارم کفران نعمت می کنم . گفته اند الله جمیل و یحبٌ الجمال ! . دارم علیه تقدیر می نویسم ، دارم علیه مشیٌت الهی می نویسم . مثل هزاران شاعر ایرانی و غیر ایرانی دیگر در طول تاریخ . نیمه شب بود خوابیدم . صبح سرودم :
بین « هفتاد و دو ملٌت » همه زیبائی سوخت
لعن بر حیله ی ابلیس ! زمین در جنگ است
خلق دنیای خدا جمله همه زیبائی است …
مزرع کینه و نفرت … همه از سرهنگ است
گر نظامی بشود پیشرو و رهبر خلق …
ضجٌه و ناله و گریه است ! و نه آهنگ است 
هرکجا هست زمین ، خلق خدا هست ، نعیم
آنچه این سبز سیه کرد … دم خرچنگ است
تاک اگر بد و اگر خوب زچشم من و توست
همچو تیغی دولبه هر سر آن یک رنگ است
مغز من شسته نشد ، عقل به جایش باقی است
کینه زشت است و بد و شاخصه ی یک منگ است
طارقا عیب ز این چرخ ؟ نه ، از ابلیس است …
برتری از من ، و دانی زچه بد « خر » چنگ است
تا به کی ناله ز تقدیر خداوند حکیم ؟ ….
راه بهنر همه در گسترش فرهنگ است . –

درود…..

درودها گرانقدر

بسیار زیبا و ژرف و اندیشمندانه

پاینده و سرفراز

سلام بر استاد عزیز

فیض بردم

شعر استاد شرابی ناب است

البته از نوع طهور آن 🙂

سلام و عرض ادب

استاد عزیز
آنچه امروز به دردِ تو خورد انگور است …..

باید ای دوست سفر کرد، زمین ناجور است

درود استاد بزرگوارم جناب خراسانی

عین واقعیت سروده اید.

و مهمتر، آنانکه بیشتر میفهمند بیشتر رنج میبرند.

اما جسارت است با کسب اجازه از محضر حضرتتان بداهه ای جواب این بیت زیبایتان:

هنرش تا بشنیدم به خودم می گفتم
مُزدِ خوبانِ هنرمند، در اینجا، گور است

بر مزارم بنویسید که شاعر بوده

عمری از حرص و تقاضا و طمع آسوده

و همین بس

سلام وعرض ادب استاد خراسانی عزیز

بسیار بسیار زیبا سرودید

احسنت

دستمریزاد

مستفیض شدم از شور شراب شعرتان

درود بر شما و رقص قلمتان

سلامت باشید وتندرست در پناه خالق زیباییها

تاک   افشاندن   ِ ما   را  بزمین  منع   مکن

آنچه امروز به درد  ِ تو  خورد انگور  است

درود بر استاد طارق ارجمند.موفقیت روز افزون شما آرزوی منست.

سلام ودرودهاااااا
مرحبا بر بلندای اندیشه وگودای لطافت احساستان
هربیت شعر گهرانه شما برای مستی کفاف میکند
آنچه گفتنی بود گفته آمد از بزرگان ادب
از قطره نمی آید وصف دریا
بمانید وبسرایید در پناه حضرت عشق 

طارق از ماده "طرق" (بر وزن برق) به معناى کوبیدن است، و راه را از این جهت "طریق" گویند که با پاى رهروان کوبیده مى‏شود، و "مطرقه" به معناى پتک و چکش است که براى کوبیدن فلزات و مانند آن به کار مى‏رود.

از آن جا که درهاى خانه ‏ها را به هنگام شب مى‏بندند، و کسى شب وارد مى‏شود ناچار است در را بکوبد، به اشخاصى که در شب وارد مى‏شوند "طارق" می گویند.

قرآن خود در این جا "طارق" را تفسیر کرده، مى‏گوید: "این مسافر شبانه، همان ستاره درخشانى است که بر آسمان ظاهر مى‏شود و به قدرى بلند است که گویى مى‏خواهد سقف آسمان را سوراخ کند، و نورش به قدرى خیره کننده است که تاریکی ها را مى‏شکافد و به درون چشم آدمى نفوذ مى‏کند. (توجه داشته باشید که "ثاقب" از ماده "ثقب" به معناى سوراخ کردن است).

در این که آیا منظور ستاره معینى است مانند "ستاره ثریا" (از نظر بلندى و دورى در آسمان)، یا ستاره زحل، یا زهره یا شُهب (از نظر روشنایى خیره کننده)، یا اشاره به همه ستارگان آسمان است؟ تفسیرهاى متعددى در این جا گفته شده، ولى با توجه به این که در آیات بعد آن را به "نجم ثاقب" (ستاره نفوذ کننده) تفسیر کرده است، معلوم مى‏شود منظور هر ستاره‏اى نیست، بلکه ستارگان درخشانى است که نور آنها پرده ‏هاى ظلمت را مى‏شکافد و در چشم آدمى نفوذ مى‏کند. 
اینها را که خواندم دیدم با مسماترین نامی که میتوان بشما نهاد همین طارق است البته همین غزلتان برای اثباطش کافی بود
هربیتش حقیقتی است که با تمام وجود درک کرده ام وبر آن مهرتایید میزنم .
با هیچ یک از غزلهایتان چنین حال نکردم .ستاره نفوذ کننده همین غزلتان است که در تمام وجودم نفوذ کرد . نمیدونم چرا اینقدر این غزلتان منقلبم کرد . به چنین شعوری باید تبرک گفت .
.یک غزل ماندگار در دفتر بهترینهای ادبی به یادگار نوشتم مینویسم طارق……….همان طارقش بخوانید
چه زیبا واژه ها را کوبیدید ونوازش کردید
در ظلمت ادبیات وارد کردید چنین غزلی که نور افشانی نمو د
مسافری که شبانه وارد دلها شدید
جناب طارق بد جور حالمو خوش کرد . خیلی کم شعر میتواند منو این چنین به حرف دربیاورد . مرحبا احسنت
با هربیتش حالی کردم
شعرِ طارق زچه نوشی؟! که دوای کور است .

زیباست احسنت بسی لذت بردم. واقعا استادانه بود