🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر

(ثبت: 163359)

دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر

لب شسته به هفت آب ز آلایش دهر

تو بذر قطونا شدی ای شهرهٔ شهر

بیرون همه تریاک و درون سو همه زهر

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا