شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
رباعی شمارهٔ ۱ : بی زحمت تو با تو وصالی است مرا	111
رباعی شمارهٔ ۲ : غم کرد ریاض جان مه و سال مرا	115
رباعی شمارهٔ ۳ : دل خاص تو و من تن تنها اینجا	109
رباعی شمارهٔ ۴ : ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا	141
رباعی شمارهٔ ۵ : عشق تو بکشت عالم و عامی را	134
رباعی شمارهٔ ۶ : می‌ساخت چو صبح لاله‌گون رنگ هوا	130
رباعی شمارهٔ ۷ : عیسی لب و آفتاب روئی پسرا	106
رباعی شمارهٔ ۸ : ای تیر هنر صهیل و برجیس لقا	139
رباعی شمارهٔ ۹ : پذرفت سه بوس از لب شیرین ما را	112
رباعی شمارهٔ ۱۰ : ای دوست اگر صاحب فقری و فنا	101
رباعی شمارهٔ ۱۱ : از من شب هجر می‌بپرسید حباب	161
رباعی شمارهٔ ۱۲ : سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب	104
رباعی شمارهٔ ۱۳ : بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب	112
رباعی شمارهٔ ۱۴ : بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب	214
رباعی شمارهٔ ۱۵ : ای تیغ تو آب روشن و آتش ناب	95
رباعی شمارهٔ ۱۶ : خاقانی را ز بس که بوسید آن لب	107
رباعی شمارهٔ ۱۷ : طوطی دم دینار نشان است آن لب	91
رباعی شمارهٔ ۱۸ : گر من به وفای عشق آن حور نسب	104
رباعی شمارهٔ ۱۹ : از عشق بهار و بلبل و جام طرب	127
رباعی شمارهٔ ۲۰ : آمد به چمن مرغ صراحی به شغب	120
رباعی شمارهٔ ۲۱ : خاقانی اگرچه در سخن مردوش است	134
رباعی شمارهٔ ۲۲ : خاقانی اگر ز راحتت رنگی نیست	114	1
رباعی شمارهٔ ۲۳ : گم شد دل خاقانی و جان بر دو یکی است	122
رباعی شمارهٔ ۳۴ : زنار خطی عید مسیحا رویت	116
رباعی شمارهٔ ۲۴ : آب جگرم به آتش غم برخاست	122
رباعی شمارهٔ ۲۵ : خاقانی اگر نقش دلت داغ یکی است	91
رباعی شمارهٔ ۲۶ : ای گوهر گم بوده کجا جوئیمت	115
رباعی شمارهٔ ۲۷ : کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت	114
رباعی شمارهٔ ۲۸ : دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست	124
رباعی شمارهٔ ۲۹ : خاقانی از آن ریزش همت که توراست	127
رباعی شمارهٔ ۳۰ : کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت	102
رباعی شمارهٔ ۳۱ : چه آتش و چه خیانت از روی صفات	151
رباعی شمارهٔ ۳۲ : از فیض خیالت چمن سینه شکفت	106
رباعی شمارهٔ ۳۳ : گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست	112
رباعی شمارهٔ ۳۵ : در غصه مرا جمله جوانی بگذشت	95
رباعی شمارهٔ ۳۶ : در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است	134
رباعی شمارهٔ ۳۷ : گردون حشمی ز پایهٔ زفعت اوست	100
رباعی شمارهٔ ۳۸ : مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست	118
رباعی شمارهٔ ۳۹ : از هر نظری بولهبی در پیش است	109
رباعی شمارهٔ ۴۰ : مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت	110
رباعی شمارهٔ ۴۱ : خاقانی را دل تف از درد بسوخت	111
رباعی شمارهٔ ۴۲ : خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست	111
رباعی شمارهٔ ۴۳ : داغم به دل از دو گوهر نایاب است	102
رباعی شمارهٔ ۴۴ : بر جان من از بار بلا چیست که نیست	135
رباعی شمارهٔ ۴۵ : گر سایهٔ من گران بود در نظرت	145
رباعی شمارهٔ ۴۶ : سلطان ز در قونیه فرمان رانده است	89
رباعی شمارهٔ ۴۷ : بینی کله شاه که مه قوقهٔ اوست	106
رباعی شمارهٔ ۴۸ : چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست	99
رباعی شمارهٔ ۴۹ : خاقانی را شکسته دیدی به درست	91
رباعی شمارهٔ ۵۰ : نونو دلم از درد کهن ایمن نیست	125
رباعی شمارهٔ ۵۱ : صبح شب برنائی من بوالعجب است	111
رباعی شمارهٔ ۵۲ : خاقانی اگر خرد سر ترا یار است	98
رباعی شمارهٔ ۵۳ : ملاح که بهر ماه من مهد آراست	105
رباعی شمارهٔ ۵۴ : تندی کنی و خیره کشیت آئین است	115
رباعی شمارهٔ ۵۵ : آن دل که ز دیده اشک خون راند رفت	134
رباعی شمارهٔ ۵۶ : در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست	216
رباعی شمارهٔ ۵۷ : مرغی که نوای درد راند عشق است	119
رباعی شمارهٔ ۵۸ : عشق آمد و عقل رفت و منزل بگذاشت	121
رباعی شمارهٔ ۵۹ : با یار سر انداختنم سود نداشت	101
رباعی شمارهٔ ۶۰ : از عشق لب تو بیش تیمارم نیست	138
رباعی شمارهٔ ۶۱ : گرچه صنما همدم عیسی است دمت	112
رباعی شمارهٔ ۶۲ : از خوی تو خسته‌ایم و از هجرانت	103
رباعی شمارهٔ ۶۳ : ناوک زن سینه‌ها شود مژگانت	83
رباعی شمارهٔ ۶۴ : تشویر بتان از رخ رخشان تو خاست	95
رباعی شمارهٔ ۶۵ : تب کرد اثر در گل عنبر بارت	136
رباعی شمارهٔ ۶۶ : خاقانی را گلی به چنگ افتاده است	143
رباعی شمارهٔ ۶۷ : در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست	89
رباعی شمارهٔ ۶۸ : چون سوی تو نامه‌ای نویسم ز نخست	111
رباعی شمارهٔ ۶۹ : نور رخ تو طلسم خورشید شکست	140
رباعی شمارهٔ ۷۰ : آن ماه دو هفته کرده عمدا هر هفت	92
رباعی شمارهٔ ۷۱ : عشقی که ز من دود برآورد این است	146
رباعی شمارهٔ ۷۲ : از کوههٔ چرخ مملکت مه در گشت	101
رباعی شمارهٔ ۷۳ : تب داشته‌ام دو هفته ای ماه دو هفت	105
رباعی شمارهٔ ۷۴ : از دست غم انفصال می‌جویی، نیست	108
رباعی شمارهٔ ۷۵ : آفاق به پای آه ما فرسنگی است	105
رباعی شمارهٔ ۷۶ : بپذیر دلی را که پراکندهٔ توست	106
رباعی شمارهٔ ۷۷ : خاقانی اگرچه عقل دست خوش توست	108
رباعی شمارهٔ ۷۸ : آن غصه که او تکیه‌گه سلطان است	110
رباعی شمارهٔ ۷۹ : رخسار تو را که ماه و گل بندهٔ اوست	93
رباعی شمارهٔ ۸۰ : شب چون حلی ستاره درهم پیوست	121
رباعی شمارهٔ ۸۱ : آن نرگس مخمور تو گلگون چون است	112
رباعی شمارهٔ ۸۲ : خاقانی اسیر یار زرگر نسب است	80
رباعی شمارهٔ ۸۳ : تا یار عنان به باد و کشتی داده است	97
رباعی شمارهٔ ۸۴ : از غدر فلک طعن خسان صعب‌تر است	141
رباعی شمارهٔ ۸۵ : خاقانی از آن شاه بتان طمع گسست	116
رباعی شمارهٔ ۸۶ : غم بر دل خاقانی ترسان بنشست	94
رباعی شمارهٔ ۸۷ : آن بت که ز عشق او سرم پر سود است	100
رباعی شمارهٔ ۸۸ : آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است	102
رباعی شمارهٔ ۸۹ : ای صید شده مرغ دلم در دامت	113
رباعی شمارهٔ ۹۰ : غار سپید است پناهی دهدت	140
رباعی شمارهٔ ۹۱ : قالب نقش بندی لاهوت است	110
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : درویش که اخلاق الهی دارد	207
رباعی شمارهٔ ۹۲ : دانی ز جهان چه طرف بربستم هیچ	125
رباعی شمارهٔ ۹۳ : هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ	104
رباعی شمارهٔ ۹۴ : خاقانی اساس عمر غم خواهد بود	112
رباعی شمارهٔ ۹۵ : استاد علی خمره به جوئی دارد	85
رباعی شمارهٔ ۹۶ : هر روز فلک کین من از سر گیرد	106
رباعی شمارهٔ ۹۷ : خاقانی وام غم نتوزد چه کند	129
رباعی شمارهٔ ۹۸ : خاقانی را جور فلک یاد آید	108
رباعی شمارهٔ ۹۹ : خاقانی را که آسمان بستاید	99
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : چون قهر الهی امتحان تو کند	115
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : این چرخ بدآئین نه نکو می‌گردد	107
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : روزی فلکم بخت اگر بازآرد	97
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : خواهند جماعتی که تزویر کنند	176
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : والا ملکی که داد سلطانی داد	141
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : تا در لب تو شهد سخنور باشد	126
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : خواهی شرفت هردمی اعلا باشد	107
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : معشوق ز لب آب حیات انگیزد	103
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : در مسلخ عشق جز نکو را نکشند	244
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : این رافضیان که امت شیطانند	120
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : پیغام غمت سوی دلم می‌آید	135
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : خواهی شرف مردم دانا باشد	126
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : توفیق رفیق اهل تصدیق شود	109
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : این بند که بر دلم کنون افکندند	100
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : آنجا که قضا رهزن حال تو شود	103
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : درد سر مردم همه از سر خیزد	143
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند	104
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : هرگز لبم از ذکر تو خاموش نشد	129
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : ای صاحب رای کامل و بخت بلند	130
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد	114
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : دردی است مرا به دل دوایم بکنید	119
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : دیدی که نسیم نوبهاری بوزید	126
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : کس همچو من غریب بی‌یار مباد	117
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : دریاب که دل برفت و تن هم بنماند	107
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : آن تن که حساب وصل می‌راند نماند	114
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : هرچند که از خسان جهان سیر آمد	88
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : جانان شد و دل به دست هجرانم داد	122
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : تا عشق به پروانه درآموخته‌اند	115
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : در راه تو گوشم از خبر باز افتاد	88
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : هرکس که ز ارباب عبادت باشد	124
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد	116
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : در باغچهٔ عمر من غم پرورد	82
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : چون درد تو بر دلم شبیخون آورد	111
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : بخت ار به تو راه دادنم نتواند	118
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : بخت ار به مراد با توام بنشاند	116
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : روزی فلکم بخت بد ار باز آرد	90
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : معشوقه ز لب آب حیات انگیزد	101
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود	95
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود	112
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : خاقانی از آن کام که یارت ندهد	97
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : امشب نه به کام روزگار است آن مرد	129
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : در باغ شعیب و خضر و موسی نگرید	132
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : گر بد دارد و گر نکو او داند	94
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : گردی لبت از لبم به بوسی آزرد	117
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : دندان من ار دوش لبت رنجان کرد	96
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : رخسار تو را که ماه و گل بنده بود	106
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : غم شحنهٔ عشق است و بلا انگیزد	114
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : صد باره وجود را فرو ریخته‌اند	155
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : آهو بودی پلنگ ب دساز مگرد	123
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : ای کشته مرا لعل تو مانند بسد	139
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : خاقانی امید بر تو بیشی نکند	109
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : تا چشم رهی چشم تو را چشمک داد	130
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : دری که شب افروزتر از اختر بود	114
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : خاقانی را جور فلک یاد آید	107
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : رخسارهٔ عاشقان مزعفر باید	136
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : دلها همه در خدمت ابروی تو اند	91
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد	111
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : چون زاغ سر زلف تو پرواز کند	95
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : ای از دل دردناک خاقانی شاد	89
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : ای بت علم سیه ز شب صبح ربود	124
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : خاقانی هر شبت شبستان نرسد	111
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد	108
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : چون رایت حسن تو بر افلاک زنند	111
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : خاقانی ازین خانه و خوان غدار	111
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : چرخ استر توسن جل سبز اندر بر	106
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : خاقانی را آنکه بود سلطان هنر	91
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : خاقانی اگر یار نماید رخسار	85
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : خاقانی را ذم کنی ای دمنهٔ عصر	83
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : خاقانی ازین مختصران دست بدار	102
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : ای داده تو را دست سپهر و دل دهر	100
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : دانی ز چه یک نام حق آمد غفار	120
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر	123
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : خاکی دل من به آتش آگنده مدار	99
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : گفتم به دل ار چو نی ببرندم سر	102
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : ای چرخ مهم را ز سفر باز آور	109
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : ای نام تو در شهر به خوبی مشهور	95
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : هرکس که شود به مال دنیا فیروز	92
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : دود تو برون شود ز روزن یک روز	124
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : ای چشم تو فتنهٔ فلک را قلوز	97
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : ای نیش به دل زین فلک سفله نواز	101
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : ای زلف بتم به شب سیاهی ده باز	102
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : ای ماه شب است پردهٔ وصل بساز	93
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : دل سغبهٔ عشق توست با تن مستیز	105
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : آن کعبهٔ دل گرفته رنگ است هنوز	130
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : خاقانی رو چو سیر عریان وش باش	110
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : در طبع بهیمه سار مردم خو باش	87
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : ای گشته به نور معرفت ناظر خویش	118
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : او رفت و دلم باز نیامد ز برش	102
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : خود را مپسند دل پسند همه باش	183
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : خاقانی اگر نه خس نهادی خوش باش	104
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : ماند به بهشت آن رخ گندم گونش	98
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش	86
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : خاقانی اسیر توست مازار و مکش	97
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع	109
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : برداشت فلک به خون خاقانی تیغ	96
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ	80
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ	87
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ	88
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : از صحبت همدمان این دور خلاف	101
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : در عشق تو شد موی زبانم به گزاف	109
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق	86
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل	112
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : زرین چکنم قدح گلین آر ای دل	102
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : یارت نکند به مهر تمکین ای دل	102
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : از آتش عشق آب دهانم همه سال	111
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : بنمود بهار تازه رخسار ای دل	119
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : ای بدر همال قدر خورشید جمال	118
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : سوزی که در آسمان نگنجد دارم	126
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : من میوهٔ خام سایه پرورد نیم	109
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : احکام شریعت است چون شارع عام	128
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : از کوی تو ای نگار زاری بردیم	123
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : کو زهر؟ که نام دوستکانیش نهم	101
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : ز آن نوش کند زهره شراب سخنم	116
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : در زان لب لعل نوش خوردت چینم	105
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : ای پیش تو مهر و ماه و تیر و بهرام	122
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : ما ژنده سلب شدیم در خز نخزیم	110
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : چون از چشم بتان فسون ساز کنم	84
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : از عشق تو کشتهٔ شمشیر شوم	118
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : در مدرسه‌ها درس غلط فهمیدیم	135
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : اکنون که شب آمدبرود جانانم	116
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : افغان که ز دل برای سوز آوردم	116
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم	120
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : امروز که خورشید سمای سخنم	100
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : آن ماه به کشتی در و من در خطرم	102
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : آزار کنی و جور فرمائی هم	103
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : تو گلبن و من بلبل عشق آرایم	97
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : بر فرق من آتش تو فشانی و دلم	172
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : مهر تو برون آستان اندازم	115
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : سروی است سیاه چرده آن ماه تمام	134
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : با آنکه به هیچ جرم رای آوردم	102
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام	164
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : در عشق شکسته بسته دانی چونم	113
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : چون پای غم ار ز مجلست بیرونم	103
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم	97
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : کشتند مرا کز تو پاکنده شوم	114
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : دل دل طلبید از پی ره دلجویم	107
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : خورشیدی و نیلوفر نازنده منم	119
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : نونو غم آن راحت جان من دارم	105
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم	119
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : چون سایه اگر باز به کنجی تازم	91
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : غمخوار توام غمان من من دانم	129
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : دیوانهٔ چنبری هلال تو منم	111
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : در خواب شوم روی تو تصویر کنم	111
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : دود افکن را بگو که بس نالانم	109
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : ای کرده تن و جان مرا مسکن غم	127
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : روز از پی هجر تو بفرسود دلم	122
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : هر روز در آب دیده‌اش می‌یابم	75
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : گردون قفسی است سبز پرچشمه چو دام	107
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : گر هیچ به بندگیت درخور باشم	91
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : گفتی بروم، مرو به غم منشانم	117
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : ای سلسلهٔ زلف تو یکسر جنبان	118
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : شد باغ ز شمع گل رعنا روشن	132
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : تا بر هدف فلک زدم تیر سخن	119
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : خاقانی را که هست سلطان سخن	87
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : خاقانی اگر ز خود نهی گام برون	103
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : بیداد براین تنگدل آخر بس کن	99
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : بس کور دل است این فلک بی‌سر و بن	94
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : خاقانی ازین چرخ سیه کاسهٔ دون	101
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : ای دوست به ماتم چه نشینی چندین	114
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : گاهی که کنی عهد و وفا با یاران	114
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : ای دل چو فسرده‌ای غمی پیدا کن	108
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : دل خون شد و آتش زده دارم ز درون	88
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : تا گشت سر کوی مغان منزل من	108
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : در کوی تو خاطری ندیدم محزون	113
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : تا بشنودم کاهوی شیرافکن من	83
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : تا رخت بیفکند به صحرا دل من	92
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان	126
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : ای روی تو محراب دل غمناکان	107
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : خاقانی از اول که دمی داشت فزون	86
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : مجلس ز می دو ساله گردد روشن	98
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : ماها دلم از وصال پر نور بکن	125
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : پیداست که سودای تو دارم ز نهان	92
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : تیغ از تو و لبیک نهانی از من	112
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : گر خاک ز من به اشک خون پالودن	111
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : چون زندگی آفت است جانم گم کن	126
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : خاقانی اگرچه دارد از درد نهان	99
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : امروز به حالی است ز سودا دل من	91
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : خاقانی را غم نو و درد کهن	105
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : خاقانی اگر کسی جفا دارد خو	113
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : خاقانی ازین کوچهٔ بیداد برو	110
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : کو آن می دیرسال زودافکن تو	111
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : خود را به سفر بیازمودم بی‌تو	104
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : ای راحت سینه، سینه رنجور از تو	152
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : ای شاه بتان، بتان چون من بندهٔ تو	97
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : کردم به قمار دل دو عالم به گرو	102
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : ای چشم بد آمده میان من و تو	134
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : دل هرچه کند عشق فزون آید از او	100
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : تب کرد اثر در رخ و در غبغب تو	120
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او	118
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : صد ساله ره است از طلب من تا تو	106
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : هر روز بود تو را جفایی نو نو	112
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : چشمم به گل است و مرغ دستان زن تو	117
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : گفتی که تو را شوم مدار اندیشه	119
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : صبح است شراب صبح پرتو در ده	141
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : خاقانی عمر گم شد، آوازش ده	115
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : خاقانی را خون دل رز در ده	110
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : ای کرده ز نور رای تو دریوزه	104
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : خاقانی و روی دل به دیوار سیاه	103
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : خواهی که شود دل تو چون آئینه	320
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : خاقانی را بی‌قلم کاتب شاه	93
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : یاران جهان را همه از که تا مه	91
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : دیدم به ره آن مه خود و عید سپاه	93
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : در تیرگی حال من روشن به	98
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : ای از پری و ماه نکوتر صد ره	97
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : دی صبح دمان چو رفت سیاره به راه	109
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : گفتم پس از آن روز وصال ای دلخواه	111
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه	116
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : ای گشته دلم در غم تو صد پاره	91
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : ای با تو مرا دوستی سی روزه	93
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : تا آتش عشق را برافروخته‌ای	101
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : خاقانی اگر به آرزو داری رای	98
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟	107
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : بر سر کنم از عشق تو خاک همه کوی	104
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : خاقانی اگر در کف همت گروی	108
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری	96
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : نفسم جنب غرامت است ای دلجوی	87
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : ای یافته از فضل خدا تمکینی	108
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی	113
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : از کبر مدار در دل خود هوسی	103
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : خاقانی اگر پند حکیمان خواندی	124
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : چون مجلس عیش سازی استاد علی	103
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : تا بود جوانی آتش جان افزای	106
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : خاقانی را طعنه زنی هرگاهی	91
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : خاقانی اگر بسیج رفتن داری	104
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : ترسا صنمی کز پی هر غم‌خواری	117
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : عمرم همه ناکام شد از بیکاری	109
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : تا کی به هوس چون سگ تازی تازی	122
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : آن سنگ‌دلی و سیم دندان که بدی	112
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : گر یک دو نفس بدزدم اندر ماهی	95
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : از بلبل گل پرست خوش سازتری	122
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : من بودم و آن نگار روحانی روی	96
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : از گردون بر نتابم این بی‌آبی	91
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : از عشق صلیب موی رومی رویی	115
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : خاقانی اگر شیوهٔ عشق آغازی	117
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : تیمار جهان غصه خوری ارزد؟ نی	115
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : گر کشتنیم چنان کش از بهر خدای	108
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : هر نیمه شبم تبم مرتب بینی	109
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : بیدل نیمی گر به رخت بنگرمی	123
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : سیمرغ وصالی ای بت عالی رای	108
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : خاک شومی گرنه چنین خون خوریی	89
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : خاقانی را همیشه بیغاره زنی	118
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : امروز به خشک جان تو مهمان منی	115
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : از شهر تو رفت خواهم ای شهرآرای	113
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : روزی که سر زلف چو چوگان داری	85
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : شب‌های سده زلف مغان‌فش داری	102
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : ای زلف بتم عقرب مه جولانی	106
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : راهی که در او خنگ فلک لنگ شدی	118
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : خاقانی اگر سر زدهٔ یار آیی	99
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : در مجلس باده گر مرا یاد کنی	95
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : سلطانی و طغرای تو نیکو رویی	136
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : گر من نه به دل داغ برافکنده‌امی	105
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : دود تو برون شود ز روزن روزی	99