شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
رباعی شمارهٔ ۱ : عشقست مرا بهینه‌تر کیش بتا	101
رباعی شمارهٔ ۲ : در دست منت همیشه دامن بادا	116
رباعی شمارهٔ ۳ : عشقا تو در آتش نهادی ما را	82
رباعی شمارهٔ ۴ : آنی که قرار با تو باشد ما را	108
رباعی شمارهٔ ۵ : ای کبک شکار نیست جز باز ترا	108
رباعی شمارهٔ ۶ : هر چند بسوختی به هر باب مرا	111
رباعی شمارهٔ ۷ : چون دوست نمود راه طامات مرا	103
رباعی شمارهٔ ۸ : در منزل وصل توشه‌ای نیست مرا	81
رباعی شمارهٔ ۹ : در دل ز طرب شکفته باغیست مرا	83
رباعی شمارهٔ ۱۰ : اندوه تو دلشاد کند مرجان را	102
رباعی شمارهٔ ۱۱ : کی باشد که ز طلعت دون شما	101
رباعی شمارهٔ ۱۲ : گردی نبرد ز بوسه از افسر ما	80
رباعی شمارهٔ ۱۳ : در دل کردی قصد بداندیشی ما	83
رباعی شمارهٔ ۱۴ : زان سوزد چشم تو زان ریزد آب	73
رباعی شمارهٔ ۱۵ : تا در چشمم نشسته بودی در تاب	92
رباعی شمارهٔ ۱۶ : با دل گفتم: چگونه‌ای، داد جواب	103
رباعی شمارهٔ ۱۷ : گفتی که کیت بینم ای در خوشاب	84
رباعی شمارهٔ ۱۸ : آنکس که ز عابدی در ایام شراب	87
رباعی شمارهٔ ۱۹ : روزاز دورخت بروشنی ماند عجب	100
رباعی شمارهٔ ۲۰ : ای مجلس تو چو بخت نیک اصل طرب	114
رباعی شمارهٔ ۲۱ : لبهات می ست و می بود اصل طرب	105
رباعی شمارهٔ ۲۲ : نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب	155
رباعی شمارهٔ ۲۳ : تا بشنیدم که گرمی از آتش تب	65
رباعی شمارهٔ ۲۴ : از روی تو و زلف تو روز آمد و شب	98
رباعی شمارهٔ ۲۵ : تا دیده‌ام آن سیب خوش دوست فریب	76
رباعی شمارهٔ ۲۶ : بی‌خوابی شب جان مرا گر چه بکاست	130
رباعی شمارهٔ ۲۷ : ای جان عزیز تن بباید پرداخت	78
رباعی شمارهٔ ۲۸ : آن موی که سوز عاشقان می‌انگیخت	112
رباعی شمارهٔ ۲۹ : در دوستی ای صنم چو دادم دادت	73
رباعی شمارهٔ ۳۰ : ای مانده زمان بنده اندر یادت	148
رباعی شمارهٔ ۳۱ : ای کرده فلک به خون من نامزدت	72
رباعی شمارهٔ ۳۲ : صدبار به بوسه آزمودم پارت	80
رباعی شمارهٔ ۳۳ : ای خواجه محمد ای محامد سیرت	69
رباعی شمارهٔ ۳۴ : زین پس هر چون که داردم دوست رواست	83
رباعی شمارهٔ ۳۵ : خورشید به زیر دام معشوقهٔ ماست	82
رباعی شمارهٔ ۳۶ : بیرون جهان همه درون دل ماست	98
رباعی شمارهٔ ۳۷ : روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست	99
رباعی شمارهٔ ۳۸ : هر باطل را که رهگذر بر گل ماست	91
رباعی شمارهٔ ۳۹ : هجرت به دلم چو آتشی در پیوست	132
رباعی شمارهٔ ۴۰ : دستی که حمایل تو بودی پیوست	104
رباعی شمارهٔ ۴۱ : تا زلف بتم به بند زنجیر منست	82
رباعی شمارهٔ ۴۲ : خواهم که به اندیشه و یارای درست	91
رباعی شمارهٔ ۴۳ : گفتم پس از آنهمه طلبهای درست	90
رباعی شمارهٔ ۴۴ : مستست بتا چشم تو و تیر به دست	119
رباعی شمارهٔ ۴۵ : ای مه تویی از چهار گوهر شده هست	120
رباعی شمارهٔ ۴۶ : چون من به خودی نیامدم روز نخست	84
رباعی شمارهٔ ۴۷ : ای چون گل و مل در به در و دست به دست	77
رباعی شمارهٔ ۴۸ : ای نیست شده ذات تو در پردهٔ هست	87
رباعی شمارهٔ ۴۹ : لشکرگه عشق عارض خرم تست	89
رباعی شمارهٔ ۵۰ : گیرم که چو گل همه نکویی با تست	89
رباعی شمارهٔ ۵۱ : محراب جهان جمال رخسارهٔ تست	106
رباعی شمارهٔ ۵۲ : امروز ببر زانچه ترا پیوندست	96
رباعی شمارهٔ ۵۳ : بر من فلک ار دست جفا گستردست	94
رباعی شمارهٔ ۵۴ : تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست	85
رباعی شمارهٔ ۵۵ : در دام تو هر کس که گرفتارترست	88
رباعی شمارهٔ ۵۶ : مژگان و لبش عذر و عذابی دگرست	70
رباعی شمارهٔ ۵۷ : هر خوش پسری را حرکات دگرست	92
رباعی شمارهٔ ۵۸ : هر روز مرا با تو نیازی دگرست	94
رباعی شمارهٔ ۵۹ : در شهر هر آنکسی که او مشهورست	104
رباعی شمارهٔ ۶۰ : غم خوردن این جهان فانی هوسست	141
رباعی شمارهٔ ۶۱ : در دیدهٔ کبر کبریای تو بسست	70
رباعی شمارهٔ ۶۲ : گر گویم جان فدا کنم جان نفسست	77
رباعی شمارهٔ ۶۳ : تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست	91
رباعی شمارهٔ ۶۴ : زین روی که راه عشق راهی تنگ‌ست	99
رباعی شمارهٔ ۶۵ : ار نیست دهان فزونت ار هست کمست	85
رباعی شمارهٔ ۶۶ : تنگی دهن یار ز اندیشه کمست	95
رباعی شمارهٔ ۶۷ : هر روز مرا ز عشق جان انجامت	90
رباعی شمارهٔ ۶۸ : آنجا که سر تیغ ترا یافتن ست	80
رباعی شمارهٔ ۶۹ : آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست	95
رباعی شمارهٔ ۷۰ : برهان محبت نفس سرد منست	81
رباعی شمارهٔ ۷۱ : شبها ز فراق تو دلم پر خونست	103
رباعی شمارهٔ ۷۲ : آن روز که بیش با من او را کینست	61
رباعی شمارهٔ ۷۳ : در مرگ حیات اهل داد و دینست	78
رباعی شمارهٔ ۷۴ : آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست	74
رباعی شمارهٔ ۷۵ : آنکس که به یاد او مرا کار نکوست	98
رباعی شمارهٔ ۷۶ : ایام درشت رام بهرام شه‌ست	92
رباعی شمارهٔ ۷۷ : هر چند بلای عشق دشمن کامیست	117
رباعی شمارهٔ ۷۸ : در دام تو هر کس که گرفتارترست	88
رباعی شمارهٔ ۷۹ : چندان چشمم که در غم هجر گریست	70
رباعی شمارهٔ ۸۰ : گویند که راستی چو زر کانیست	84
رباعی شمارهٔ ۸۱ : کمتر ز من ای جان به جهان خاکی نیست	76
رباعی شمارهٔ ۸۲ : اندر عقب دکان قصاب گویست	91
رباعی شمارهٔ ۸۳ : زلفین تو تا بوی گل نوروزیست	112
رباعی شمارهٔ ۸۴ : عقلی که ز لطف دیدهٔ جان پنداشت	59
رباعی شمارهٔ ۸۵ : روزی که رطب داد همی از پیشت	85
رباعی شمارهٔ ۸۶ : نوری که همی جمع نیابی در مشت	96
رباعی شمارهٔ ۸۷ : بس عابد را که سرو بالای تو کشت	60
رباعی شمارهٔ ۸۸ : صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت	63
رباعی شمارهٔ ۸۹ : بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت	66
رباعی شمارهٔ ۹۰ : ای عالم علم پیشگاه تو برفت	79
رباعی شمارهٔ ۹۱ : رازی که سر زلف تو با باد بگفت	97
رباعی شمارهٔ ۹۲ : چون دید مرا رخانش چون گل بشکفت	66
رباعی شمارهٔ ۹۳ : افلاک به تیر عشق بتوانم سفت	69
رباعی شمارهٔ ۹۴ : تا کی باشم با غم هجران تو جفت	84
رباعی شمارهٔ ۹۵ : در خاک بجستمت چو خور یافتمت	94
رباعی شمارهٔ ۹۶ : ای دیدهٔ روشن سنایی ز غمت	65
رباعی شمارهٔ ۹۷ : از ظلمت چون گرفته ما هم ز غمت	87
رباعی شمارهٔ ۹۸ : دل خسته و زار و ناتوانم ز غمت	75
رباعی شمارهٔ ۹۹ : هر چند دلم بیش کشد بار غمت	86
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : سرو چمنی یاد نیاید ز منت	77
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : زین رفتن جان ربای درد افزایت	84
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : آتش در زن ز کبریا در کویت	102
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : هستی تو سزای این و صد چندین رنج	102
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : اندر همه عمر من بسی وقت صبوح	85
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : هر جاه ترا بلندی جوزا باد	88
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : ای شاخ تو اقبال و خرد بارت باد	79
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : گوشت سوی عاقلان غافل‌وش باد	83
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : زلفینانت همیشه خم در خم باد	94
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : نور بصرم خاک قدمهای تو باد	75
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : اصل همه شادی از دل شاد تو باد	91
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : از کبر چو من طبع تو بگریخته باد	93
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : گردی که ز دیوار تو برباید باد	69
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : کاری که نه کار تست ناساخته باد	97
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : چشمم ز فراق تو جهانسوز مباد	67
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : آن را شایی که باشم از عشق تو شاد	81
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : آن به که کنم یاد تو ای حور نژاد	75
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : ما را بجز از تو عالم افروز مباد	64
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : در دیدهٔ خصم نیک روی تو مباد	74
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : آب از اثر عارض تو می گردد	88
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : تن در غم تو در آب منزل دارد	81
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد	72
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : از روی تو دیده‌ها جمالی دارد	66
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد	62
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : ای صورت تو سکون دلها چو خرد	87
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : گه جفت صلاح باشم و یار خرد	101
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : من چون تو نیابم تو چو من یابی صد	64
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : روزی که بود دلت ز جانان پر درد	90
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : گر خاک شوم چو باد بر من گذرد	91
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد	52
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : از دور مرا بدید لب خندان کرد	98
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد	76
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : روزی که سر از پرده برون خواهی کرد	106
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : چون چهرهٔ تو ز گریه باشد پر درد	70
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : گفتا که به گرد کوی ما خیره مگرد	106
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : منگر تو بدانکه ذوفنون آید مرد	90
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : رو گرد سراپردهٔ اسرار مگرد	88
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد	74
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : بس دل که غم سود و زیان تو خورد	84
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : هر کو به جهان راه قلندر گیرد	70
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : چون پوست کشد کارد به دندان گیرد	79
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : این اسب قلندری نه هر کس تازد	102
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : گبری که گرسنه شد به نانی ارزد	78
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : بادی که ز کوی آن نگارین خیزد	83
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : ای آنکه برت مردم بد، دد باشد	80
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : دشنام که از لب تو مهوش باشد	86
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : تو شیردلی شکار تو دل باشد	94
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : این ضامن صبر من خجل خواهد شد	84
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : در راه قلندری زیان سود تو شد	91
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : بالای بتان چاکر بالای تو شد	82
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : از فقر نشان نگر که در عود آمد	75
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : در هجر توام قوت یک آه نماند	88
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : نارفته به کوی صدق در گامی چند	64
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : نقاش که بر نقش تو پرگار افگند	64
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : مرغان که خروش بی‌نهایت کردند	59
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : ای گل نه به سیم اگر به جانت بخرند	76
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : این بی‌ریشان که سغبهٔ سیم و زرند	70
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : سیمرغ نه‌ای که بی تو نام تو برند	87
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : سادات به یک بار همه مهجورند	60
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : با یاد تو جام زهر چون نوش کشند	80
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : تا عشق قد تو همچو چنبر نکند	84
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : عشق تو کرای شادی و غم نکند	95
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : بسیار مگو دلا که سودی نکند	67
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : یک دم سر زلف خویش پر خم نکند	82
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : عشاق اگر دو کون پیش تو نهند	105
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند	71
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : آنها که اسیر عشق دلدارانند	79
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : آنها که درین حدیث آویخته‌اند	77
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : دیده ز فراق تو زیان می‌بیند	88
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : آن روز که مهر کار گردون زده‌اند	93
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : تا در طلب مات همی کام بود	98
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : آن ذات که پروردهٔ اسرار بود	72
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : هر بوده که او ز اصل نابود بود	83
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : دل بندهٔ عاشقی تن آزاد چه سود باشد	82
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود	73
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : ترسم که دل از وصل تو خرم نشود	86
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : یک روز دلت به مهر ما نگراید	63
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : آنی که فدای تو روان می‌باید	79
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : گاهی فلکم گریستن فرماید	68
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : روزی که بتم ز فوطه رخ بنماید	79
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : مردی که به راه عشق جان فرساید	97
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : آن باید آن که مرد عاشق آید	93
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : آن عنبر نیم تاب در هم نگرید	91
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : دی بنده چو آن لالهٔ خندان تو دید	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید	108
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : ای دیدن تو راحت جانم جاوید	79
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : ای خورشیدی که نورت از روی امید	131
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : یک ذره نسیم خاک پایت بوزید	84
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : گویی که من از بلعجبی دارم عار	89
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : چون از اجل تو دید بر لوح آثار	71
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : نازان و گرازان به وثاق آمد یار	88
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار	80
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : نه چرخ به کام ما بگردد یک بار	97
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : بخت و دل من ز من برآورد دمار	62
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : ای گشته چو ماه و همچو خورشید سمر	78
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ گبر	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : آن کس که چو او نبود در دهر دگر	96
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : بازی بنگر عشق چه کردست آغاز	116
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : هرگز دل من به آشکارا و به راز	86
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : اول تو حدیث عشق کردی آغاز	102
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : از عشق تو ای صنم به شبهای دراز	60
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : خوشخو شده بود آن صنم قاعده‌ساز	97
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : نادیده ترا چو راه را کردم باز	80
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : خواهی که ترا روی دهد صرف نیاز	83
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : عقلی که همیشه با روانی دمساز	80
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : شب گشت ز هجران دل فروزم روز	89
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : ای گلبن نابسوده او باش هنوز	93
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : آسیمه سران بی‌نواییم هنوز	76
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : بر چرخ نهاده پای بستیم هنوز	112
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز	88
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : درد دلم از طبیب بیهوده مپرس	86
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس	74
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس	73
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : ای چون هستی برده دل من به هوس	63
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : ای من به تو زنده همچو مردم به نفس	77
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : اندر طلبت هزار دل کرد هوس	73
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس	60
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : بادی که بیاوری به ما جان چو نفس	92
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : ای تن وطن بلای آن دلکش باش	88
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : ای گشته دل و جان من از عشق تو لاش	84
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش	113
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش	84
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش	91
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : چون نزد رهی درآیی ای دلبر کش	70
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : نی آب دو چشم داری ای حورافش	89
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : با سینهٔ این و آن چه گویی غم خویش	91
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش	79
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : ای برده دل من چو هزاران درویش	68
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : گه در پی دین رویم و گه در پی کیش	74
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : هر چند بود مردم دانا درویش	81
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : دی آمدنی به حیرت از منزل خویش	91
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : آراست بهار کوی و دروازهٔ خویش	86
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : از عشق تو ای سنگدل کافر کیش	62
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع	77
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : از یار وفا مجوی کاندر هر باغ	83
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : نیکوتری از آب روان اندر باغ	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : نادیده من از عشق تو یک روز فراغ	73
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : ای بیماری سرو ترا کرده کناغ	92
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : در راه تو ار سود و زیانم فارغ	90
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : تا دید هوات در دلم غایت عشق	81
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : بر سین سریر سر سپاه آمد عشق	108
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : جز من به جهان نبود کس در خور عشق	86
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : تحویل کنم نام خود از دفتر عشق	111
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : جز تیر بلا نبود در ترکش عشق	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : گویند که کرده‌ای دلت بردهٔ عشق	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق	73
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : چشمی دارم ز اشک پیمانهٔ عشق	92
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : خورشید سما بسوزد از سایهٔ عشق	103
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : آن روز که شیر خوردم از دایهٔ عشق	87
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک	80
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : ای آصف این زمانه از خاطر پاک	73
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : زین پیش به شبهای سیاه شبه‌ناک	95
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : ناید به کف آن زلف سمن مال به مال	95
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : بر دل ز غم فراق داغی دارم	95
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : هر چند شدم ز عش تو خوار و خجل	68
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : ای عهد تو عهد دوستان سر پل	88
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : از گفتهٔ بد گوی تو چون هر عاقل	54
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : با چهرهٔ آن نگار خندان ای گل	65
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : ای عمر عزیز داده بر باد ز جهل	110
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : در عشق تو خفته همچو ابروی توام	85
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : از روی عتاب اگر چه گویی سردم	70
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : بسیار ز عاشقیت غمها خوردم	92
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : هر بار ز دیده از تو در تیمارم	86
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : هر روز به درد از تو نویدی دارم	64
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : نامت پس ازین یارا به اسم دارم	88
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : در خوابگه از دل شب آتش بیزم	156
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : چون در غم آن نگار سرکش باشم	72
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم	63
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : افسرده شد از دم دهانم دم چشم	79
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : گر با فلکم کنی برابر بیشم	82
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : از آمدنم فزود رنج بدنم	84
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : روز آمد و برکشید خورشید علم	76
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : تیغ از کف و بازوی تو ای فخر امم	92
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : چون گل صنما جامه به صد جا چاکم	82
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : با دولت حسن دوست اندر جنگم	63
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : ای بسته به تو مهر و وفا یک عالم	83
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم	71
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : پر شد ز شراب عشق جانا جامم	89	2
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : یک بوسه بر آن لبان خندان نزنم	61
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : بی وصل تو زندگانی ای مه چکنم	95
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : گیرم ز غمت جان و خرد پیر کنم	94
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : دارد پشتم ز وعدهٔ خام تو خم	78
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : ای چون شکن زلف تو پشتم خم خم	84
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : با ابر همیشه در عتابش بینم	85
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : فتحی که به آمدنت منصور شوم	73
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : در وصل شب و روز شمردیم بهم	81
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : مجرم رخ تو که ما بدو آساییم	105
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : چوبی بودم بود به گل در پایم	91
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : گفتم که مگر دل ز تو برداشته‌ایم	84
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : چون می دانی همه ز خاک و آبیم	92
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : یک چند در اسلام فرس تاخته‌ایم	97
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : راحت همه از غمی برانداخته‌ایم	57
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : از دیده درم خرید روی تو شدیم	86
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : ما شربت هجر تو چشیدیم و شدیم	86
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : زان یک نظر نهان که ما دزدیدیم	85
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : کاری که نه با تو بی‌نظام انگاریم	116
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : تا ظن نبری که از تو آگاه‌تریم	84
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : مانندهٔ باد اگر چه بی‌پا و سریم	80
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : با خوی بد تو گر چه در پرخاشیم	82
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : ای روی تو پاکیزه‌تر از کف کلیم	74
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : قائم به خودی از آن شب و روز مقیم	118
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : قلاشانیم و لاابالی حالیم	98
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : هستیم ز بندگیت ما شاد ای جان	156
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : اکنون که ز دونی ای جهان گذران	101
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان	89
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : یک شب غم هجران تو ای جان جهان	96
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : گه سوی من آیی از لطیفی پویان	100
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : آزار ترا گرچه نهادم گردن	76
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : اندر دریا نهنگ باید بودن	108
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : در بند بلای آن بت کش بودن	89
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : تا چند ز سودای جهان پیمودن	89
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس	124
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : گر شاد نخواهی این دلم شاد مکن	74
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : فرمان حسود فتنه‌انگیز مکن	76
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : تا با خودی ارچه همنشینی با من	95
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : گه بردوزی به دامنم بر دامن	70
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : اکنون که ستد هوای تو داد از من	84
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : گه یار شوی تو با ملامت‌گر من	87
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : با من شب و روز گرم بودی به سخن	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : ای چون گل نوشکفته برطرف چمن	86
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : پندی دهمت اگر پذیری ای تن	73
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : ای یار قلندر خراباتی من	77
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : گر کرده بدی تو آزمون دل من	71
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : بد کمتر ازین کن ای بت سیمین‌تن	72
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : ای شاه چو لاله دارد از تو دشمن	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : بی تیر غمت پشت کمان دارم من	67
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : غمهای تو در میان جان دارم من	72
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : بختی نه که با دوست درآمیزم من	92
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : ای بی سببی همیشه آزردهٔ من	87
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : چون آمد شد بریدم از کوی تو من	82
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : از عشوهٔ چرخ در امانم ز تو من	78
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : دلها همه آب گشت و جانها همه خون	119
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : در جنب گرانی تو ای نوشتکین	108
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : بهرام دواند هر دو جویندهٔ کین	83
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : پار ارچه نمی‌کرد چو کفرم تمکین	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو	82
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : ای طالع سعد روح فرخنده به تو	85
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : ای قامت سرو گشته کوتاه به تو	83
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : آنی که عدو چو برگ بیدست از تو	78
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : بی آنکه به کس رسید پیوند از تو	66
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : جز گرد دلم گشت نداند غم تو	84
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : ای مفلس ما ز مجلس خرم تو	69
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو	71
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : چون موی شدم ز رشک پیراهن تو	115
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : دل سوخته شد در تف اندیشهٔ تو	89
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : ای زلف و رخ تو مایهٔ پیشهٔ تو	80
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : ای همت صد هزار کس در پی تو	104
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : دل کیست که گوهری فشاند بی تو	75
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : چون آتش تیز بی‌قرارم بی تو	99
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : ای عقل اگر چند شریفی دون شو	97
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : اندر ره عشق دلبران صادق کو	97
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو	98
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : ای معتبران شهر والیتان کو	79
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : گفتی گله کرده‌ای ز من با که و مه	69
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : ما ذات نهاده بر صفاتیم همه	86
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : گر بدگویی ترا بدی گفت ای ماه	79
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه	78
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه	88
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : زین عالم بی وفا بپردازی به	85
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : گر تو به صلاح خویش کم نازی به	71
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه	122
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای	76
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : در جامه و فوطه سخت خرم شده‌ای	85
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : ای آنکه تو رحمت خدایی شده‌ای	55
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : تا نقطهٔ خال مشک بر رخ زده‌ای	67
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : هر چند به دلبری کنون آمده‌ای	84
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : در حسن چو عشق نادرست آمده‌ای	86
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : خشنودی تو بجویم ای مولایی	84
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : چون نار اگرم فروختن فرمایی	123
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : گفتم که ببرم از تو ای بینایی	95
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : ای سوسن آزاد ز بس رعنایی	105
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : تا تو ز درون وفای او می‌جویی	87
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : غم کی خورد آنکه شادمانیش تویی	98	2
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : بیزار شو از خود که زیان تو تویی	85
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : مردی که برای دین سوارست تویی	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : چون حمله دهی نیک سوارا که تویی	68
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : خود ماه بود چنین منور که تویی	78
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : روشن‌تر از آفتاب و ماهی گویی	101
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : جایی که نمودی آن رخ روح‌افزای	97
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : با خصم تو از پی تو ای دهر آرای	71
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : در عشق تو ای شکر لب روح افزای	57
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : خود را چو عطا دهی فراوان مستای	87
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : در پیش خودم همی کنی آنجابی	79
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : شب را سلب روز فروزان کردی	90
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : صد چشمه ز چشم من براندی و شدی	84
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : ای رفته و دل برده چنین نپسندی	62
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : ای دل منیوش از آن صنم دلداری	81
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : در هر خم زلف مشکبیزی داری	64
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : زان چشم چو نرگس که به من در نگری	68
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : گیرم که غم هجر وصالم نخوری	59
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : از نکتهٔ فاضلان به اندام‌تری	68
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : گفتی که چو راه آشنایی گیری	77
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری	122
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : راهی که به اندیشهٔ دل می‌سپری	110
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : هست از دم من همیشه چرخ اندر دی	99
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : چون بلبل داریم برای بازی	93
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : گشتم ز غم فراق دیبا دوزی	70
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : در هجر تو گر دلم گراید به خسی	78
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : تا هشیاری به طعم مستی نرسی	93
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : در خدمت ما اگر زمانی باشی	62
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : تا چند ز جان مستمند اندیشی	90
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : ای عود بهشت فعل بیدی تا کی	75
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : بیداد تو بر جان سنایی تا کی	62
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : گر دنیا را به خاشه‌ای داشتمی	75
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : می خور که ظریفان جهان را دردی	59
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : گر آمدنم ز من بدی نامدمی	76
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : گر من سر ناز هر خسی داشتمی	86
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : گر من چو تو سنگین دل و ناخوش خومی	87
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : ای شمع ترا نگفتم از نادانی	88
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : ای آنکه مرا به جای عقل و جانی	64
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : پرسی که ز بهر مجلس افروختنی	267
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : یک روز نباشد که تو با کبر و منی	84
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : گیرم که مقدم مقالات شوی	113
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : گفتم چو لبی بوسه ده‌ای بی‌معنی	97
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : تا مخرقه و راندهٔ هر در نشوی	85
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : جز راه قلندر و خرابات مپوی	110
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : با هر تاری سوخته چون پود شوی	94
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : بر خاک نهم پیش تو سر گر خواهی	83
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : تا کی ز غم جهان امانی خواهی	58
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : از خلق ز راه تیز گوشی نرهی	151
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : تا شد صنما عشق تو همراه رهی	102
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : ای شور چو آب کامه و تلخ چو می	78