🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

لیست اشعار طریق التحقیق
عنوان شعر خوانش نظرات
بسم الله الرحمن الرحیم : ابتدای سخن به نام خداست 106
هو الاول والآخروالظاهر والباطن وهو بکل شی‌ء علیم : حی و قیوم و قادر و قاهر 130
لیس‌کمثله شی‌ء و هو السمیع البصیر : وترو قدوس و واحد است و صمد 172
‌فی وحدانیة الله تعالی‌ : به یقین واجب الوجود یکیست 101
والذین جاهدوافینا لنهدینهم سبلنا، صدق الله‌ : راه جستن زتو هدایت از او 135
مناجات در تنزیه و تقدیس حضرت باری سبحانه تعالی : ای صفات مقدس تو صمد 84
یفعل الله مایشاء‌، و یحکم مایرید : ما ضعیفان که در مجاهده‌ایم 142
مدح سید کائنات و خاتم المرسلین : سید کائنات شمع رسل 118
و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین : بلبل گلستان «‌ما اوحی‌» 85
اول ما خلق الله تعالی نوری : تو چه دانی چه در معنی سفت 90
مدح امیرالمومنین ابوبکر : دین حق را زابتدا زرسول 84
مدح امیرالمومنین عمر : قوت دین حق زعمّر بود 93
مدح امیرالمومنین عثمان : دین شرف یافته و دنیا زین 103
مدح امیرالمومنین علی‌(‌ع‌) : بود حیدر در مدینه علم 92
فی قدوم الخضر : دوش چون شاهد جهان افروز 95
در جواب حضرت خضر علیه السلام گوید : گفتم ای مرهم دل ریشم 86
در سؤال از عقل کل و جواب او : خردم دوش اندپن معنی 97
در جواب عقل «‌و سقیهم ربهم شراباً طهورا» : گفتم ای سایهٔ الهی تو 92
در شکایت احوال : نیستم اندرین سرای مجاز 94
فی الشکایه : چه‌کنم باکه‌کویم این سخنم 76
مفتاح ابواب الاسرار مصباح ارواح الابرار : خالق خلق وایزد بی چون 105
و لقد کرمنا بنی آدم : در نگر تا که آفرید ترا ؟ 86
فی تخلص الممدوح و تلخیص الروح‌ : بود روزی مبارک و فرخ 100
افحسبتم انما خلقناکم عبثاً : تو چه پنداشتی که ایزد فرد 129
اعدا عدوک نفسک التی بین جنبیک : گر کنی قهر ازو نفیس شوی 91
کما تعیشون تموتون وکما تموتون تحشرون : تو اگر نیک نیکی اربدبد 172
حکایت : اندر آن دم که مبدع اشیا 109
قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها ویسفک الدماء : همه افتاده‌اند در تک و تاز 114
قائد نفوس السالکین و نزهه قلوب المحققین : ای شده پای بست و زندانی 114
دع نفسک و تعال : بگذر از نقش عالم گل تو 94
من عرف نفسه فقد عرف ربه : بگذر از وهم و این سخن بگذار 77
حکایت : دوش ناگه نهفته از اغیار 86
صفت اصحاب الطریقه : رهروانی که وصل اوجویند 88
فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر : ساکنانی که جمله چون روحند 130
ما رایت شیئاً !لا ورایت الله فیه : در جهانی که عالم ثانی است 100
انما اموالکم واولادکم فتنه : چه کنی عیش با زن و فرزند؟ 98
منهاج العارفین و معراج العاشقین : ای همه ساله پای بست غرور 98
حکایت : ای شنیده فسانه بسیاری 195
خطوتان وقد وصل : خود تو کاهل نشینی ای غافل 91
کل نفس ذائقة الموت ثم الیناترجعون : هر که آمد در این سرای غرور 567
**‌* : تا جهان است کار او این است 114
فصل در صفت عشق و محبت : گر حیات ابد همی خواهی 119
اولیاء الله لایموتون ولکن ینتقلون من دار الی دار : هر که در راه عشق گردد مات 105
فصل در اثبات رؤیت الله تعالی : مرکب جهد زیر ران آرد 94
لا تدرکه الابصار وهو یدرک الابصار، طلب الهدایة والتوفیق بالعمل الصالح : ای به خود راه خویش کم کرده 70
در صفت کبر و عجب : خوبرویی تو زشتخوی مباش 80
و ان علیک لعنتی الی یوم الدین‌ : تا توانی به گرد کبر مگرد 92
فصل در مذمّت مرائی و ریائی : صفت آنکه داردش حق دوست 110
الذین یذکرون الله قیاماً وقعوداً و علی جنوبهم‌ : باش پیوسته با خضوع و بکا 95
شرف المؤمن استغناؤه عن الناس : جهد آن کن که سرفراز شوی 142
فصل فی ترک الدنیا والاعراض عنه : ای سنایی‌ زجسم و جان بگسل! 112
فصل فی ذکر القلب والتخلص فی العقل : اندرین ملک پادشاه‌، دلست 90
فصل فی التسلیم : لطف او هر که را دلالت داد 106
انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون : کاف و‌نون چون به یکدگرپیوست 72
کل یوم هو فی شأن : این مثل در زمانه معروف است 107
فصل فی البلا : عاشقان را غذا بلا باشد 170
اذا اراد الله بقوم خیراً ابتلاهم‌، فصل فی الضحی والبکاء : تا توانی به خنده لب بگشای 116
کثرة الضحک تمیت القلب : برتو بادا که خیره کم خندی 87
فصل فی الصبر والشکر : هر که را داد ایزدش توفیق 102
الایمان نصفان‌، نصفه صبر ونصفه شکر : وقت ضر و عنا دل صابر 113
فصل فی العافیه : در جهان هر چه هست عاریت است 226
فاستقم کما اُ‌مرت‌، و من تاب معک : راستی شغل نیک بختانست 94
در تنبیه غافل و مذمّت جاهل : طلب صحبت خسان نکنی 896
الوحدة خیر من جلیس السوء‌، والجلیس الصالح خیر من الوحده : دوستیت مباد با نادان 77
اولئک کالانعام بل هم اضل واُ‌ولئک هم الغافلون : رنگ و بویی که در جان بینی 105
خسر الدنیا و الآخرة ذلک هو الخسران المبین : آن شنیدی که از سر سوزی 154
و ان منکم الا واردها کان علی ذلک حتماً مقضیاً : روزی از روزها به راهگذر 86
فصل در اکل و شرب : ازپی لقمه‌ای چه ترش و چه شور 107
فصل فی الرزق : آنکه جان آفرید روزی داد 137
یسئلونک عن الروح قل الروح من‌امرربی : در کلام مجید ایزد فرد 92
خطاب به خورشید : ای خطاب تو نیر اعظم 150
فصل فی ذم الظلم : در جهان هرکه بینی ازکه و مه 102
حکایت : بود در عهد ما شهی کافر 116
والشمس وضحیها والقمراذا تلیها : ای مسلم‌ترا سحر خیزی 127
الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم : بازدیدم که ظالمان بودند 161
در فضیلت عدالت : عدل شمعی بود جهان افروز 90
فصل فی ختم الکتاب : ای دریغا که در زمانهٔ ما 105