🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 بسم الله الرّحمن الرّحیم

(ثبت: 257910) فروردین 12, 1402 

بسمِ اللهِ الرّحمن الرّحیم
رَو، رَو، رَو، رَو، رَو، رَو چون نَسِیم

رُو، رُو، رُو، رُو، رُو، رُو، مُستَقِیم
سُو، سُو، سُو، سُو، سُو، سُوی آن کریم

@@@@@@@@@@
در این رباعی مصرع اول را می‌شود در آخر قرار داد
علاوه بر این جای مصاریع دوم و سوم و چهارم را هم می‌توان تغییر داد.
تقطیع و وزن بسمله اینگونه است

بس/مِل/لا/هِر/رح/ما/نر/ر/حیم
— — — /— — — / — ه —
مفعولن مفعولن فاعلن

و تمام سه مصراع دیگر بی‌هیچ تغییر و تکلّفی همینگونه تقطیع می‌شوند.

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):

نقدها
  1. سیاوش آزاد

    فروردین 12, 1402

    سلام
    چنین وزنی ظاهرا جزء اوزان ۲۴ گانه رباعی نیست
    مفعولن مفعولن مفعولن فع که تقریبا کاربردی ندارد را داریم
    ( این وزن مهجور که متحد الارکان به نظر می رسد نیز می شود بقیه اوزان را منبعث ازو دانست البته شاید عروض جدید تمام اختلاف ها را متحد کرده است در فیزیک جدید نیز گرایش به وحدت نیروهای اربعه هست )

    مرحوم نظامی دارند که
    بسم الله الرحمن الرحیم
    هست کلید در گنج حکیم
    بسمله را باید با تغییر خواند که چندان زیبا نیست یا می شود بدون تغییر در وزن گنجاند البته اگر هم طبق عروض فارسی نشود شاید در عروض عربی چنین اختیاراتی باشد

    • سیاوش آزاد

      فروردین 12, 1402

      آن نیز حشو به نظر می رسد و نیز کریم دیگری نداریم که بخواهیم با آن به او اشاره کنیم همچنین در نهج البلاغه در مورد اشاره آمده است
      وَ مَنْ أَشَارَ إِلَيْهِ فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ.
      رو با فتحه نیز چندان در فارسی مرسوم نیست و به نظر می رسد نتوان با در یک مصرع با فتحه و مصرع دیگری با ضمه از بار تکرار کاست
      مگر آنکه دومی رو یعنی ر + او باشد که معنای رو مستقیم می تواند مورد تامل قرار گیرد
      همچنین نسیم گونه رفتن به سوی او نیز با توجه به سرعت کم نسیم شاید مناسب نباشد فرمود سارعوا

      • ابراهیم حاج محمّدی

        فروردین 12, 1402

        این اشاره آن اشاره‌ای که شما برداشت می‌کنید نیست
        ذاکَ هوَ اللّٰهُ الَّذی / أَنعُمُهُ مُنهَمِرَه

        رزق تو داده تمام از رحمت و از مَغْفِرت
        آن خداوندی که رزاق و رحیم و غافر است
        امیرمعزی
        آن خداوندی‌ که هست او بی‌نیاز از بندگان
        وان جهانداری که او را حاجب و جاندار نیست
        امیرمعزی

    • سیاوش آزاد

      فروردین 12, 1402

      همچنین ما اگر وزن مهجور رباعی را اینگونه تقطیع کنیم(فعلن به سکون ع)
      فعلن فعلن فعلن فعلن فعلن
      اشکال شما مبنی بر وجود فع مرتفع می گردد و اگر اشکال دیگری نباشد لاریب فیه که رباعی متحد الارکان است

    • ابراهیم حاج محمّدی

      فروردین 12, 1402

      درود.
      ببینید وزن در تعریف رباعی لحاظ نشده است آنچنان که در تعریف دوبیتی لحاظ شده. بنابر این نمی‌توان گفت که رباعی باید بر فلان وزن باشد

  2. عباس خوش عمل کاشانی

    فروردین 12, 1402

    نیمایی «از نو گویشی باید» را در دهه ی شصت سروده ام و در کتاب «گدازه های دل» درج شده است….مناسب دیدم اینجا بیاورم:

    پیرهامان با غزل سرگرم
    و جوانهامان
    نظم می سازند
    هجو می گویند
    شعر اما بر مدار مبهم اندیشه ها
    محصور می ماند….
    راههامان گرچه باریک است
    روزهامان گرچه همچون شام
    تاریک است
    پویشی باید….
    سروها را گرچه برکندند
    ناجوانمردانه گرچه لاله هامان را درو کردند
    گرچه نوری نیست
    یاری نیست
    آوای قدمهای بهاری نیست
    گوشهامان را
    گرچه از تکرار «فاع و فع» آکندند
    رویشی باید
    نغزها گفتند آن پیشینیان
    در خاکها خفتند
    از نو گویشی باید!

    • ابراهیم حاج محمّدی

      فروردین 12, 1402

      درود فراوان حضرت استاد خوش‌عمل کاشانی عزیز را. زنده و شاداب باشید. 🙏🌹🌹🌹🌹🌹

نظرها
  1. طارق خراسانی

    فروردین 12, 1402

    سلام و درود استاد عزیز

    کاری بکر و زیباست

    در پناه خدا 🌱🌹♥️👌👌👌👌👌👌♥️🌹🌱

  2. فریبا نوری

    فروردین 12, 1402

    درود استاد حاج محمدی گرانقدر

    جالب و زیبا بود مخصوصا دو گونه ی آوایی از فعل (رو) را در این شعر خیلی دوست داشتم و به دلم نشست

    با درود بیکران

  3. طلعت خیاط پیشه

    فروردین 12, 1402

    درود بر استاد حاج محمد ی ارجمند
    کار ی جدید و زیبا سروده اید
    🙏🙏🙏💐🌿🍃

  4. محمدعلی رضاپور

    فروردین 12, 1402

    سلام و درود و خدا قوت استاد گرانقدرم