🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
باز باران و من دلشده و شوق وصال
زیر باران با تو بودن باز هم فکر و خیال
این دل سوخته را میل فراموشی نیست
گرچه از هجرت تو می گذرد این همه سال
یاد از آن روز که سر پنجه ی من می شد چنگ
در شب زلف پریشان تو ای ماه هلال
هر دو سرمست از آن لذت با هم بودن
خیس از بارش باران که نمی داد مجال
خیس بود جامه ی تو بر تن و می خندیدی
به من دلشده که دور سرت بستم شال
گونه ات سرخ و لبت سرخ و نگاهت بشاش
من خوش از آنکه تو را می نگرم در آن حال
یاد از آن لحظه که آن کولی پیر دست تو را
می کشید تا که بخواند ز کف دست تو فال
حلقه شد اشک به چشمانش با حسرت گفت
عجبا زین همه تلخی که بود در خط و خال
دولت وصل شما دیر نمی پاید و هست
قصه ی تلخ جدایی شما در اقبال
لرزه بر جان تو افتاد و نگاهم کردی
خیره در چشم تو گفتم که محال است محال
روزها رفت و به سالی نرسیده رفتی
مانده ام من زیر باران به تمنای وصال
محمد رضا شرعی
شبگرد
پاییز 89
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
اسفند 14, 1401
زیر بارانم و اکنون به تمنای وصال
درود بر شما استاد 🌹🌹
پاسخ
اسفند 14, 1401
استاد سید حسینی بزرگوار
به مهر خواندید
سپاس
پاسخ
اسفند 14, 1401
درود بر شما🌹
پاسخ
اسفند 14, 1401
مهر بانوی سرزمینم
شاعر گرانقدر
خوشحالم که مورد پسند طبع ظریف پسندتان واقع شده است
سپاس
پاسخ
اسفند 14, 1401
سلام و درود
زیباست
لذت بردم
در پناه خدا 🌱👌👌👌👌👌👌🌱
پاسخ
اسفند 14, 1401
استاد ارجمند
ادیب فرهیخته
پیام های پر از مهرتان موجب دلگرمی من است
مهرتان ماندگار
پاسخ
اسفند 14, 1401
درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و بزرگوارم جناب شبگرد دستمریزاد عزیز بزرگوار زیبا و دوست داشتنی است عزیز
یک مقاله گردآوری کردم که در قسمت چرخان منتشر شده است به نام ” جایگاه هجای کشیده در اشعار کلاسیک ” و دنبال مصداق هایش در اشعار عزیزان می گشتم که در همین سایت وجود داشته باشد، چون خیلی از عزیزان و حتی منتقدین هنوز هم بر این باورند که هجای کشیده فقط در انتهای مصرع ها می آید و یا در انتهای نیم مصرع های اوزان دوری که خوشبحانه هم در شعر شما حضور دارد و هم در مصرع دوست عزیز مان جناب مدهوش
در مصرع زیر که از جناب مدهوش در شعر “زیبای باران” است
تو را دوست دارم ای زیبای باران
در مصرع بالا کلمه ی ” دوست ”
یک هجای بلند است و در شعر شما عزیز نیز مصرع زیر کلمه “پیر”
هجای کشیده است
یاد از آن لحظه که آن کولی پیر دست تو را
اگر مصرع اول را برای به دست آوردن وزن شعر تقطیع کنیم خواهیم داشت
باز باران و من دلشده و شوق وصال
( با ــ ز ــ با ــ را)( نُ ــ مَ ــ نِ ــ دل)( ش ــ د ــ هُ ــ شو)( قِ ــ و ــ صال)
فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلات
که در رکن اول از اختیارات ابدیل فعلاتن به فاعلان بهر برده اید و در رکن دوم و سوم هجای های هرو هجای سوم اشباع شده اند تا به وزن
فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلات
برسیم حال اگر مصرع مورد نظر را نیز تقطیع کنیم خواهیم داشت
یاد از آن لحظه که آن کولی پیر دست تو را
( یا ــ دَِ ــ زان ــ لح)(ظِ ــ کِ ــ آن ــ کو )( لِ ــ ی ِ پیرـــ دست)( ت ِ ــ تُ ــ را)
فاعلاتن فعلاتن فعلات
که اگر بخواهیم پیر را به شکل عروض قدیم تقطیع کنیم می شود
( پی ــ ر ـ ………) در نتیجه یک هجا اضاف خواهیم داشت و باید شعر دچار مشکل شود در حالیکه موسیقی مشکلی ندارد و احساس سکته و پارازیت هم حس نمی شود پس می توان گفت که بکاربردن هجای کشیده در همه جای مصرع ها بلامانع است در صورتی که نه موسیقی آسیب ببیند و نه مشکلی در خوانش داشته باشیم و نمی توان گفت که هجای کشیده فقط در انتهای مصرع ها و یا در انتهای نیم مصرع ها در اوزان دوری قابل استفاده است . لطفا اگر اشتیاق داشتید در قسمت گردان می توانید مطلب را مطالعه فرمایید فکر میکنم چندان ضرری نداشته باشد اگر هم آن عزیز این هجا را آگاهانه بکار نبردید ذوق وزین شما ناخداگاه به چنین امری دست زده است
با مهرو ارادت غلامحسین جمعی
🙏🙏🙏🙏🙏🙏👏👏👏👏👏🙏🙏🙏🙏
پاسخ
اسفند 18, 1401
استاد ارجمندم
ادیب فرهیخته
خدا را بسیار شاکرم
که :
هنوزم به چشمان زیبای یار
بُوَد جای این عاشق بی قرار
منت گذاشتید و زیبا خوانید و به مهر
و از آن بهتر و زیباتر لایق نقدی و راهنمایی چنین شدم
سعی می کنم از درس های شما استفاده کنم و شاگرد خوبی در این مکتب باشم
دست بوس شما هستم
سپاس
پاسخ
بستن فرم