در دامنه ی کوه …

*اشاره :

سروده ی بهاری «در دامنه ی کوه» یکی از لطیف ترین و دلنوازترین سروده های بهاری من است.من این شعر را با رویکردی به شعر خانم «مارگارت بل» شاعر و نویسنده ی بهاراندیش انگلیسی سروده ام.خانم «بل» در سال 1868 .م دیده به جهان گشود.او فارغ التحصیل «کوئین کالج» و «آکسفورد» بود.

خانم «بل» در سال 1892 .م به ایران سفر کرد و شیفته ی ادبیات فارسی گردید.او کتاب خاطرات سفر به ایران را با عنوان «طرحهایی از سرزمین پارس» منتشر کرد و چند سال بعد از آن یعنی به سال 1904 .م شعرهایی از حافظ شیرازی را به زبان انگلیسی ترجمه کرد.

«مارگارت بل» سرانجام در سال 1926 .م چشم از جهان فرو بست.

*************************                                                      **************************

چیست در دامنه ی کوه گل سرخ؟

شاید نغمه ی چوپانی است

در تنهایی هایش …

شاید خاطره ی زخمی شاهینی است در قلّه

که می میرد …

شاید خواهش رودی است که می پوید

یا که شاید نجوایی است از عاشق شبگردی

که شباهنگام

دل به دریا زد و سر بر کوه نهاد

*

از خود گل باید پرسیدکه چیست؟

و تو می پرسی و گل می گوید:

نغمه و خاطره و خواهش و نجوا

که تو می گویی ، هستم

زیرا

نقش جادویی «او» یم

و به شعری می مانم

که شبی گفت و پراکند در این صحرا.