طارق خراسانی
مرداد 26, 1401

سایه رفتی و دلم در غزلت جا مانده
بین شاه بیت غزل، پای دلم وامانده وامانده

سلام و درود

بسیار زیبا و غم انگیز

جان زنده یاد هوشنگ ابتهاج شاد

در پناه خدا 🌿🌹🖤🌿

پاسخ
- محمد رضا شرعی ( شبگرد )
  مرداد 26, 1401
  
  سپاس از بذل محبت شما استاد
  
  پاسخ
زهرا آهن
مرداد 26, 1401

درود بر شما

روان امیر هوشنگ ابتهاج شاد و یادش گرامی

سپاس از زحمتی که کشیدین و سروده‌ای که به یاد شادروان ابتهاج آماده کرده‌اید

قلمتان نویسا

پاینده و پیروز باشید🌷🌺

پاسخ
- محمد رضا شرعی ( شبگرد )
  مرداد 26, 1401
  
  سپاس از لطف بی کران شما .
  
  پاسخ
طلعت خیاط پیشه
مرداد 26, 1401

جناب شرعی ارجمند
درود بر شما
بسیارزیبا سروده اید از سایه
روحشان شاد و یادشان گرامی باد
😔 🌿🌹🌿🙏

پاسخ
زهرا آهن
مرداد 28, 1401

بار دیگر میهمان این سروده‌ی زیبا بودم

شاد و سربلند باشید🌷🌺🍃

پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

باید که زیبایش کنم طاووس بی پر را
باید بیاندازم به زیر پایم این سر را

چیزی نمانده از پرنده های جسمی سرد
باید ببارم بر تنم پایان اذر را

تا گاوهای چاقِ دیگر را نبلعیده
باید که قربانی کنم این گاو لاغر را

قیصر کنار مردم نامرد خواهد مرد
اینجا برادر میزند خنجر برادر را

باید تبر اورد وقتی که تناور شد
تیغی نمی برد سر سبز صنوبر را

دریای طوفانی و کشتی غرق در لنگر
باید به سمت این شناور برد بندر را

دشتی که شد گلخانه از گل های تزئینی
گم کرد جای لاله های سرخ پرپر را

دیگر حریف لشگر بربر نشد دیوار
باید که کند و چاه و خندق کرد سنگر را

در کشوری که رهبرش شد بیش از سرباز
باید که قربانی کند سرباز رهبر را

وقتی که جاء الباطل از پهلوی حق افتاد
باید که باور کرد هر دنیای دیگر را

دستان سرد تفرقه از خاک بالا زد
در خویش می بلعد زمام و نام کشور را

اینجا کسی حرف مرا هرگز نمی فهمد
باید بگیرم گوشه ی دامان مادر را

« برهان جاوید »

تازه ترین نقدها