* در همه ی لحظه های من ….

*نکته ی آموزشی : ….اگر در شعری در قالب غیر قصیده ـ مثلآ غزل و قطعه ـ کلمات جمع «اطراف ـ اوصاف ـ الطاف» قافیه قرار گیرد صحیح نیست و شایگان محسوب می شود ؛ چون مفرد این کلمات (طرف ـ وصف ـ لطف) همقافیه نیستند.

*قصیده ای از انوری ابیوردی که در آن قوافی شایگان آورده و نهایتآ اذعان فرموده مع عذرخواهی :
آخر ای خاک خراسان داد یزدانت نجات
از بلای غیرت خاک ره گرگانج و کات
در فراق خدمت گرد همایون موکبی
کاندرآن نعل از هلالست اسب را میخ از نبات
موکب صدر جهان پشت هدی روی ظفر
خواجهٔ دنیی ضیاء دین حق اکفی الکفاة
لاجرم بادت نسیمی یافت چون باد مسیح
لاجرم آبت مزاجی یافت چون آب حیات
آنکه گردون را برو ترجیح نتواند نهاد
عقل کل در هیچ معنی جز که در تقدیم ذات
داده کلک بی‌قرارش کار عالم را قرار
داده رای با ثباتش ملک دنیا را ثبات
هرچه در گیتی برو نام عطا افتد کفش
جمله را گفتست خذ جام و قلم را گفته هات
در غنایی خواهد افتاد از کفش گیتی چنانک
بر مساکین طرح باید کرد اموال زکات
ای ز شرم جاه تو سرگشته اوج اندر فلک
وی ز رشک دست تو نالنده موج اندر فرات
آمدی اندر هنر اقصی نهایات الکمال
چون محیط آسمان اعلی نهایات الجهات
از خداوندی جدا هرگز نبودستی چنانک
نفس موجود از وجود و ذات موصوف از صفات
بعد از آن والی که بنیاد وجود از جود اوست
بر خلایق چون تو والی کس نبودست از ولات
دست انصاف تو بر بدعت‌سرای روزگار
دست محمودست بر بتخانه‌های سومنات
گر حرم را چون حریم حرمتت بودی شکوه
در درون کعبه هرگز نامدی عزی و لات
هر کرا در دل هوای تست ایمن از هوان
هر که را در جان وفای تست فارغ از وفات
خود صلاح اهل عالم نیست اندر شرع و رسم
اعتصام الا به حبل طاعتت بعد از صلات
زانکه امروز از اولوالامری و یزدان در نبی
همچنین گفتست و حق اینست و دیگر ترهات
خون دل یابد ز باس تو چو گردون بشکند
در عظام دشمن ملک ار همه باشد رفات
صد عنایت‌نامهٔ گردون حنا بر کرده گیر
چون ز دیوانت به جان کردند خصمی را برات
خصم را گو هرچه خواهی کن تو و تدبیر ملک
این خبر دانم خداوندا که دانی کل شات
صاحبا صدرا خداوندا کریما بنده گر
یابد از حرمان عالی بارگاه تو نجات
بعد از این در خدمت از سر پای سازد چون قلم
زانکه گشتست از فراق تو سیه‌دل چون دوات
در قضای خدمت ماضیش قوتها دهد
آنکه حسرتهاش میداده است هردم بر قوات
اندرین خدمت که دارد بنده از تشویر آن
پیش فتیان خراسان دست بر رخ چون فتات
گرچه بعضی شایگانست از قوافی باش گو
عفو کن وقت ادا دانی ندارم بس ادات
بود الحق تاء چند دیگر از وجدان ولیک
چون ممات و چون قنات و چون روات و چون عدات
گفتم آخر شایگان خوش به از وجدان بد
فی‌المثل چون حادثاتی از ورای حادثات
هیچ‌کس در یک قوافی بنده را یاری نکرد
هرکه بیتی شعر دانست از رعیت وز رعات
جز جمال‌الدین خطیب ری که برخواند از نبی
مسلمات مؤمنات قانتات تایبات
تا کند تقطیع این یک وزن وزّان سخن
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلات
جیش تو بادا به بلخ و جشن تو بادا به مرو
بارگاهت در نشابور و مقام اندر هرات.

*ناگفته نماند: بوده اند شاعران قصیده سرایی که قوافی شایگان در شعرشان آورده و عذرخواهی هم نکرده اند!

درود جناب خوش عمل
«سوگند می خورم
که پاک خواهم شد
از شب
از تاریکی
از وسوسه
و از هرآنچه که رنگ و بوی تو ندارد»👏👏
👏👏👏
قلمتان مانا🌺

جناب خوش عمل کاشانی ارجمند
درود بر شما زیبا سروده اید و آموزنده.
قلمتان سر سبز ودلتان بهاری باد
🙏🌸🙏🌺🙏🌸🙏🌺🙏🌸💐🍃

سلام و درود و خدا قوت استاد گرانقدر

درود استاد خوش عمل گرامی …
دست مریزاد …فاخر و دلنشین …👏👏👏💐💐💐

درودبرشما جناب آقای خوش عمل کاشانی عزیز.
ماشاءالله در انواع شعر هنرمندیدواستاد.
بسیارزیبا بود لذت بردم .
سربلندوسلامت باشید.
🌺🌺🌺