محاجّه با همسر

این آخرین اسکناس است ، ای همسر بنده! آری
در جیب خـود می گذارم ، جـان ننه ت بر نداری

کلّ حقوق من این ماه ، شد صرف اقساط سرکار
انصاف می گوید ایـن را ، باید به مـن وا گذاری

یک جعبه سیگار اشنـو ، دارای تــوتـون بـدبـو
با ایــن خـریدن توانم ، از بهــر رفـــع خماری

رفت آن زمانها که هرماه،تامی رسیدم من ازراه
هر دسته ی اسکناس آه ، می بود در هر کناری

اکنون که تعدیل نیرو ، کردند و من از ادارو (!)
بنشسته ام کنج پستــو ، باید هـوایـم بداری

کفش وکلاه وطلاجات،درخواست کن درمناجات
از آن بــرآرنــده حاجات ، داری اگـر اعتباری

مـرغ وفسنجان وششلیک؟زآنها خداحافظی کن
در سفره نانی اگر هست،پیش آرکشک وتغاری

اقبال وارونه کرده ست ، از پیتزا کوتهم دست
کاچی به ازهیچی هست ، بگذاردیگی به باری

دیروز گفتی کمـد را ، بفروش با گنجـه در هم
امروز هم پیله کردی ، بفروش ضبط و بخاری

امروزدرخانه داریم ، یک مرغ کرچ ودو جوجه
دیــروز اگـر در قفس بـــود ، بلبل کنار قناری

دیروز پیکان خود را ، دادم به اوراقچی،گفت:
از عهد بوق این لکنته ، داری مگر یادگاری؟

گفتم:بخر!گفت:حاشا،گفتم:چه کارش کنم؟گفت:
سبزی فروش محل را، خوبست این بهرگاری

تقصیرازمن چه بوده ست،گرکارفرمانموده ست
اخراجم ازکاروسوده ست،سوهان به زخم نداری

آخر تو ما را انیسی،هر روز و هرشب جلیسی
در خـانـواده رئیسی ،لطفآ کمـــی بردباری!

در خانه آسایشم را، با غرغر خود مکن سلب
سر بر بیابان گذارم ، سر بر سرم گر گذاری!

نه،مثل این که نباید ،این قطعه با بنده پاید
برخیز و بردار ، شاید ، بر پا نگردد غباری

این آخرین اسکناسم،مال شما ،نوش جانت
هی اسب خودرابتازان،حالاکه برخر سواری!

من هم ازین خانه بیرون،رفتم خدایت نگهدار
روزی گرازمن نشانی،خواهی پس ازروزگاری

ازخانه بیرون زدی چون،لیلای گم کرده مجنون!
بیرون شهر است مدفون ،شوی شما درمزاری

تا مثل سابق بخندیم،من زیرخاک و تو رویش
منما فراموش خاطر،با خود ننه ت را بیاری!