مرثیه

سلام و درود
زنده و سرزنده باشید در پناه مهر پروردگار

درود بر شما جناب شرعی عزیز

سوگمندانه سرودید

زنده باشید به مهر

💐🙏💐

با هزاران درود
سلام
عالی بود
شعری فلسفی ست خیلی دوست داشتم فرصتی می بود تا درباره این اثر نفیس حرف دلم را می نوشتم.
وقتی انسان سفینه ای به فضا می فرستد و یا از چشم جیمز وب دنیاهای دور را می نگرد در حقیقت ذره ای از زمین اراده کرده است دنیاهای دور دست را ببیند به عبارتی بهتر انسان آفریده ذرات است و ذرات آفریده خداوند عالمیان لذا ما نمی توانیم از ذره که خالق ماست با شعورتر و توانا تر باشیم در ذره جانی وجود دارد که بی نهایت در آن جان شعور وجود دارد و زمانی که جان از کالبد جسمی بیرون می رود بی نهایت شعور به پرواز در می آید.
“انسان رباط ذرات است”
شبگرد عزیزم این مطلبم را به یادگار در طاقچه ی ذهنت بگذار و گاهی به آن سر بزن.
در پناه خدا 🌿👏👏👏👏👌🌹❤️🌿

سلام
امید که ملکوت را نظاره گر باشید

درود بر شما جناب شبگرد

اثری متفاوت از دیگر آثارتان خواندم

بسیار خاص و زیبا بود

پاینده باشید🌷🌺🍃🌿

درودتان استاد شرعی ارجمند و فرهیخته🌹☘️☘️🍃

بسیار زیبا،پر مغز و مفهوم سرودید گرامی،قلمتان هماره نویسا🍃☘️🌹🌱🌾👏👏👏

درود جناب شرعی
بهره بردم با آرزوی توفیق الهی برای شما 🌷🌷

درودها جناب شرعی گرامی
بی نهایت زیبا و ستودنی ست قلم هنرمندتان شعری سرشار از احساس و اندیشه بود
آری ، آنجا که از آن آمده ام
کودکی پنجه به در می ساید
مادری می گرید
پدری خسته زِ ره می آید

پیروز و پایدار مانا و نویسا باشید شاعر ارجمند 🙏🌹

اثری نفیس مثل پرده سینما جلوی چشمان هر خواننده ای مرور وماندگارمیشود
درودها برشما جناب شبگرد ارجمند
سایتون مستدام 🌺🌺💚💚