کیمیا بیست و شش

سلام و عرض ادب جناب شرعی عزیز
شعر زیبایی‌ست. درود بر شما.
فقط در مصرع دوم هم‌نشینی روح و روان حشو به‌نظر می‌رسد. با اینکه پرداخت زبانی هر بیت از نظر مفهوم‌پردازی و تصویرسازی قابل قبول است، اما جای خالی عنصر خلاقیت در شعرتان حس می‌شود. گویی مفاهیم و تصاویر از آثار پیشینیان گرته‌برداری شده‌اند.
زنده باشید🌸🌺🌸🌺

درود و دستمریزاد…
از داغ فراق تو به لب آمده جانم
اندوه تو رنجانده چنین سخت روانم
👏👏👏💐💐💐

سلام و درود

غزلی زیبا ،خوش فرم و‌روانی ست
عالم علوم روحی زنده یاد شهید سید مسعود ریاضی کرمانشاهی به ما فرمود روح بسیط است همانند اقیانوسی که تمام موجودات و هستی در آن شناورند لذا هیج موجودی روحی خاص خود ندارد مطلب سینای عزیزم که فرموده است روح‌و‌روان حشو است با آموخته های بنده صحیح نیست ماهیت روان و‌روح‌ با هم فرق دارند اگر روان همان روح‌ بود بجای روانپزشک از واژه ی روح پزشک استفاده میشد.
روح را عرض کردم و در باره جان هم قبلا نظر خود را در کامنت های متعدد نوشته ام و‌تکرار می کنم جان موجود است و هر موجودی دارای جان مختص خود می باشد ٫ جان احضار شدنی ست اما روح هرکز احضار نمی شود چون عامل بقای هستی و‌امر الهی ست درباره روان در کامنتی جداگانه توضیحاتی خواهم داد.

در پناه خدا 👏👏👏👏🌹

روان
تصور دکارت این بود که: «بدن مانند ماشین پیچیده‌ای است که به وسیله نور، صوت و محرک‌های دیگر تحریک می‌شود و برای توصیف این ماشین پیچیده احتیاجی به کمک‌گرفتن از موجود نامرئی درونی نیست.» این سخن مکمل سخن ارسطو بود و دانشمندان اروپائی را وادار کرد که برای شناخت انسان، بیش از پیش به فیزیولوژی و عصب‌شناسی و عوامل مادی روی بیاورند و روانشناسی را بیش از پیش در بستر علوم تجربی قرار دهند، و این باعث جدائی روانشناسی از فلسفه شد. بعد از جداشدن روانشناسی از فلسفه و اجرای روش علمی در روانشناسی، بحث در ماهیت روان از روانشناسی حذف شد و جایگاه آن در فلسفه واقع شد، و در روانشناسی به مطالعه رفتار آدمی، از جنبه‌های مختلف و ارتباط آنها با یکدیگر روی آوردند.
با این تعریف می بینیم روان موجود نیست و نمی توان آن‌را نام دیگر روح نامید

سلام
و ضمن اینکه نگران شرعی عزیزم که چپ و راست شعر ارسال می کند اما حتا به پاسخ کامنتها نمی رسد ، ( و امیدوارم که اگر جایی دست و دلش بند است ، فارغ شده و فراق دوستان را چاره کند )
خدمت سینای عزیز عرض کنم البته روح و روان ممکن است حشو باشند . ولی بعید می دانم قبیح باشند . زیرا در محاورات عام هم جا افتاده

درود بر شاعر
بنده نیز معتقدم که روح و روان حشو نیست.
در واقع مثل دار و درخت یا شبیه جان و تن، دو چیز جدا از هم است.
روان درهم‌ آمیختگی منش انسان است که بیشتر در روانشناسی بررسی می شود و در پی برخورد رفتارها و احساسات نمود می‌یابد و رخداد آن ناپیداست اما روح چیزی فرامادی است و در پیدایش خود وابسته به چیز دیگری نیست و تنها درباره نهاد فرامادی مردمان نیست؛ که برای توصیف دیگر چیزهای فرامادی نیز کاربرد دارد و زمینه ای الهی – عقیدتی است.
با تشکر
برقرار باشید🌺