🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

بخش ۱۲۳ – مناجات در انتقال از وصیت فرزند به نصیحت نفس خود

(ثبت: 161566)

ای مراد دل تنها شدگان

مونس وحدت یکتا شدگان

مایه صحبت تو تنهایی

سایه وحدت تو یکتایی

فرخ آن کس که به تنهایی ساخت

رخش در عالم یکتایی تاخت

دیده را کحل شهود تو کشید

چون تو را دید دگر هیچ ندید

جز تو مقصود نداند کس را

بلکه موجود نخواند کس را

گر بخواهد ز درت خواهد و بس

ور بکاهد ز غمت کاهد و بس

از وصال تو بود بالش او

وز فراق تو سزد نالش او

حال جامیت نکو معلوم است

زانچه شد گفته عجب محروم است

بگشا چشم عنایت سویش

وز همه خلق بگردان رویش

تا به محرومی خود پردازد

به نصیحتگری خود سازد

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا