🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : رخسار تو را که ماه و گل بنده بود

(ثبت: 163333)

رخسار تو را که ماه و گل بنده بود

لشکر گه آن زلف سر افکنده بود

زلفت به شکار دل پراکند آری

لشکر به شکارگه پراکنده بود

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا