🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

لیست اشعار قصاید (گزیدهٔ ناقص)
عنوان شعر خوانش نظرات
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود بن ناصر الدین سبکتگین غزنوی : برآمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا 87
قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح خواجه عمید ابو منصور سید اسعد : نیلگون پرده برکشید هوا 81
قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین سبکتگین : باغ دیبا رخ پرند سلب 125
قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح خواجهٔ جلیل عبد الرزاق بن احمد بن حسن میمندی : ز آفتاب جدا بود ماه چندین شب 85
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح یمین الدولة سلطان محمود بن سبکتگین : ای ملک گیتی، گیتی تراست 128
قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح امیر ابو یعقوب عضد الدوله یوسف بن ناصرالدین : گر چون تو به ترکستان ای ترک نگاریست 87
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح میرابوالفتح فرزند سید الوزراء احمد بن حسن میمندی : من ندانم که عاشقی چه بلاست 80
قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح ابوالحسن علی بن الفضل بن احمد معروف به حجاج : ترک من بر دل من کامروا گشت و رواست 83
قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری : دل آن ترک نه اندر خور سیمین بر اوست 96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در ذکر مراجعت سلطان محمود از فتح سومنات : یمین دولت شاه زمانه با دل شاد 92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - در دعای به سلطان محمود غزنوی : چندانکه جهانست ملک شاه جهان باد 86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - در مدح سلطان محمدبن سلطان محمود : هر روز مرا عشق نگاری به سر آید 75
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در تهنیت جلوس سلطان محمد پس از سلطان محمود : هرکه بود از یمین دولت شاد 76
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در ذکر سفر سومنات و فتح آنجا و شکستن منات و رجعت سلطان : فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر 137
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در ذکر وفات سلطان محمود و رثاء آن پادشاه : شهر غزنین نه همانست که من دیدم پار 97
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح خواجه عبد الرزاق بن احمد بن حسن میمندی : ای دل من ترا بشارت باد 93
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - در تهنیت جشن سده و مدح وزیر : گر نه آیین جهان از سر همی دیگر شود 107
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در شکر گزاری از اسبی که سلطان محمود داده است : ای آنکه همی قصهٔ من پرسی هموار 100
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در مدح امیر محمد بن محمود بن ناصرالدین : ای زینهارخوار بدین روزگار 90
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی : دی ز لشکرگه آمد آن دلبر 79
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در وصف بهار و مدح ابو احمد محمد بن محمود بن سبکتکین : مرحبا ای بلخ بامی همره باد بهار 120
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود غزنوی : شبی گذاشته‌ام دوش خوش به روی نگار 75
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح امیر محمد بن محمود بن ناصرالدین سبکتگین : مرا چه وقت خزان و چه روزگار بهار 82
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی : ای دل ناشکیب مژده بیار 100
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین سپاهسالار : دوش متواریک به وقت سحر 160
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح عضدالدوله امیر یوسف سپاهسالار برادر سلطان محمود : همی نسیم گل آرد به باغ بوی بهار 75
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در صفت داغگاه امیر ابوالمظفر فخرالدوله احمدبن‌محمدوالی‌چغانیان : چون پرند نیلگون بر روی پوشد مرغزار 158
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - در مدح امیر یوسف بن ناصرالدین : کاشکی کردمی از عشق حذر 81
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح یمین‌الدوله سلطان محمود غزنوی : بدین خرمی جهان، بدین تازگی بهار 127
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در مدح وزیر زاده ابوالفتح عبدالرزاق بن احمد بن حسن میمندی : برفت یار من و من نژند و شیفته‌وار 84
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - در مدح امیر ایاز اویماق منظور و محبوب سلطان محمود : غم نادیدن آن ماه دیدار 120
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - صفت بهار و مدح وزیرزاده ابوالحسن حجاج علی بن فضل بن احمد : امسال تازه رویتر آمد همی بهار 79
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در مدح خواجه عمید اسعد کدخدای امیر ابوالمظفر والی چغانیان : برگرفت از روی دریا ابر فروردین سفر 84
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح عضدالدوله امیر یوسف برادر سلطان محمود : یاد باد آن شب کان شمسهٔ خوبان طراز 106
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح شمس الکفاة خواجه احمد بن حسن میمندی : سرو ساقی و ماه رودنواز 81
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح عضدالدوله امیر یوسف برادر سلطان محمود : یاد باد آن شب کان شمسهٔ خوبان طراز 80
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود غزنوی : آشتی کردم با دوست پس از جنگ دراز 77
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح محمد بن محمود بن ناصرالدین : چه فسون ساختند و باز چه رنگ 77
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در مدح امیر فخرالدوله ابو المظفر احمد بن محمدوالی‌چغانیان : تا خزان تاختن آورد سوی باد شمال 89
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در مدح امیر ابو احمد محمد بن سلطان محمود : مجلس بساز ای بهار پدرام 95
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح سلطان محمد بن محمود غزنوی : دوش تا اول سپیدهٔ بام 77
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف سپاهسالار : گل بخندید و باغ شد پدرام 422
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح سلطان ابو سعید مسعود بن محمود غزنوی : جشن سده و سال نو و ماه محرم 83
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی : بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام 101
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح یمین الدوله سلطان محمود بن ناصرالدین : خداوند ما شاه کشورستان 89
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در مدح یمین الدوله ابوالقاسم محمود بن ناصرالدین : بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان 91
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - در حسب حال و رنجش خاطر سلطان و طلب عفو : ای ندیمان شهریار جهان 99
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در مدح سلطان محمد بن سلطان محمود : گفتم: مرا سه بوسه ده ای شمسهٔ بتان! 88
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در مدح محمد بن محمود بن ناصرالدین : هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان 89
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در مدح عضد الدوله امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین : ای نیمشب گریخته از رضوان 77
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین : آن کمر باز کن بتا ز میان 115
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصرالدین : ای روی نکو! روی سوی من کن و بنشین 106
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - در مدح شمس الکفات خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی : آمد آن نو بهار توبه شکن 107
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - در مدح خواجه احمد بن حسن میمندی وزیر : نگار من آن لعبت سیمتن 95
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در مدح شمس الکفات احمد بن الحسن میمندی : گفتم: گلست، یا سمنست آن رخ و ذقن؟ 83
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در مدح خواجه ابو سهل دبیر وزیر امیر یوسف : اندر آمد به باغ باد خزان 116
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در مدح خواجه ابوالحسن حجاج علی بن فضل بن احمد : پیچان درختی نام او نارون 86
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح عمیدالملک خواجه ابوبکر علی بن حسن قهستانی عارض سپاه : دی به سلام آمد نزدیک من 89
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در مدح خواجه ابوبکر حصیری ندیم : من پار دلی داشتم بسامان 74
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در مدح فخر الدوله ابو المظفر احمد بن محمد والی چغانیان و توصیف شعر : با کاروان حله برفتم ز سیستان 114
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - در ذکر مسافرت ازسیستان به بست و مدح خواجه منصور بن حسن میمندی : چون بسیج راه کردم سوی بست از سیستان 69
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - در دعای سلطان و تقاضای ملازمت سفر : ای برگذشته از ملکان پایگاه تو 74
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در مدح خواجه ابوسهل احمد بن حسن حمدوی : سروی شنیده‌ای که بود ماه بار او؟ 82
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۳ - در مدح امیر ابو یعقوب عضد الدوله یوسف بن ناصر الدین : زلف مشکین تو زان عارض تابنده چو ماه 89
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ - در مدح امیر یوسف بن ناصرالدین : از پی تهنیت روز نو آمد بر شاه 75
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح خواجه ابو الحسن علی بن فضل بن احمد معروف به حجاج : به جان تو که نیارم تمام کرد نگاه 100
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در تحریض به حرکت هند و تسخیر کشمیر : هنگامی گلست ای به دو رخ چون گل خودروی 108
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در لغز آتش سده و مدح سلطان محمود : یکی گوهری چون گل بوستانی 104
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در مدح ابو احمد محمد بن محمود بن ناصرالدین : به من بازگرد ای چو جان و جوانی 96
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در مدح سلطان مسعود بن سلطان محمود : خوشا عاشقی خاصه وقت جوانی 99
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - در مدح خواجه ابوالقاسم احمد بن حسن میمندی : دل من همی داد گفتی گوایی 180