🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

ظلماتِ مطلقِ نابینایی

(ثبت: 208410)

به ایرج کابلی

 

ظلماتِ مطلقِ نابینایی.
احساسِ مرگ‌زای تنهایی.

«ــ چه ساعتی‌ست؟ (از ذهنت می‌گذرد)
چه روزی؟
چه ماهی
از چه سالِ کدام قرنِ کدام تاریخِ کدام سیاره؟»

 

تک‌سُرفه‌یی ناگاه
تنگ از کنارِ تو.

 

آه، احساسِ رهایی‌بخشِ همچراغی!

 

۱ مهرِ ۱۳۷۰

 

 

 

 

 

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا