از نای ناصری

ئه گه ر هاتیتو آگات له خوت بی گیانم
اگه برگشتی مواظب خودت باش جان من
خاس خوت بپوشه سه رمات نه بی باوانم
خودتو خوب بپوشون که سرما نخوری باوانم
ئه گه ر هاتیته و ریزی خورم بو بیره
اگر برگشتی کمی از خورشید برام بیار
بینمه بان چاوماو آخر به دوریت فیره
که بزارم روی چشام چون به دوریت عادت کرده
ئه گه ر هاتیته و کلیله کم دانیاگه
اگر برگشتی کلید رو واست گذاشتم
له ژیر گولدانی که ناو خوتم لی ناگه
زیر همون گلدانی که اسم خودت روشه
جار جار ایژن سه نا مه عتل مه مینه
بعضی وقتا بهم میگن ثنا دیگه منتظر نباش
ئه و ئیتر نه یته و بو هاتنی مه خوینه
اون دیگه نمیاد برای اومدنش نخون
ایژن خه یاله
میگن خیاله
تو دروبوی
تو دروغ بودی
ایژن تو نایته و اوان نازانن تو درو نی
میگن تو برنمی گردی اونا نمیدونن تو دروغ نیستی
روژه هر تی ته و
یه روز برمیگردی
ئه گه ر هاتی ته و گیانه هر وک جارانم
اگه برگشتی عزیزم هنوز مثل قبلنام
ساکت و بیده نگ بو تو چاو به گریانم
ساکت و ارومم واسه تو اشک میریزم
تو فقط بیره و باوان گیان چاو خو هیچ نیه
تو فقط برگرد باوان جانم چشم که هیچی نیست
گیانکم بوتو بوتو قوچی قوربانم
جونمم برای تو ، برای تو قوچ قربانیم
ئه گه ر هاتیته و که دیت ژینم خه زانه
اگر برگشتی دیدی زندگیم خزان شده
دلت نه گیره له م پاییزو بارانه
دلت توی این پاییز و بارون نگیره
فقط که تو چوی بهار لای من نه ماگه
چون از وقی که تو رفتی بهاری توی زندگیم
نمونده
له و روژه تو چوی قه لای دلم ره میاگه
از اون روزی که تو رفتی قلعه ی دلم آوار شده
اگر هاتی ماچم که به تاسه تم گیانه
اگه اومدی بوسم کن خیلی دلم هواتو کرده
تو خوا هاتی نازم که بی ناز که فتم گیانه
تورو خدا نازم کن بی ناز افتادم جانم
ئه گه ر هاتی ئه مرا مه چو هیزیک نه ماگه پیم
اکه اومدی دیگه نرو جونی برام نمونده
چاویک له ناو چاوم که لمیژه چاوه ریم
یه نگاه به چشام بنداز من خیلی وقته منتطرتم
اگر هاتی گو یمه گره بو اوانه وا
اگه اومدی گوش نده به حرف اونایی که میگن خیاله
ایژن خه یاله تو دروبوی
میگن خیال تو دروغ بودی
ایژن تو نایته و اوان نازانن تو درو نی
میگن تو برنمگیردی اوان نمیدونن تو دروغ نیستی
روژه هر تی ته و
یه روز برمیگردی
شاعرش را نمی دانم
آهنگی از سنا برزنجی ست که دوستش دارم
و زحمت ویرایش شعر هم مثل همیشه گردن پسردایی نازنینم ( سینا دژاگه ) افتاد . همانطور که زحمت تایپ آن را برادرزاده ام زهرا جمشیدی قبول کردند
شعر از نای ناصری را به شکل وحشتناکی دوست دارم . با اینکه تقلای شاعر در حفظ انسجام عمودی این کلمات وحشی گاهی ناموفق بوده و شعر مثل گاو کاتالان شاعر را بارها به این سوی و آن سوی پرتاب می نمود و گاه از متن و محتوای خود هزاران فرسخ دور می شد . اما احساس می کنم در آن ساعات پر اندوه در آن آلاچیق ترکمنی که یک دستم به تایپ این واژه ها بود و دست دیگرم ، گونه های خیسم را می زدود ، به هر روی موفق به خلق اثری شدم که با استمداد از برخی سروده های قدیمی تر و نیز الهام از سیدعلی صالحی عزیز ، و با زینت نام گلاله به جاودانگی خواهد رسید . همانطور که خود نیز روزی از پی همین اندوه و شادی توامان ، شهید خواهم شد و شهادت عین جاودانگی ست .
و اما آن تیکه ” داروین و بغضی تکامل یافته ” را هم پیشتر و بهتر از مانا ، دوست خوبم پژمان بدری در یکی از شعرهایش به کار برده : داروین باید می گفت انسان دردی تکامل یافته است …

مهرداد مانای دوست داشتنی و عزیز
نمی‌دونم این مملکت چندتا مانای گمنام دیگه داره ولی این مانا بلاشک پرآوازه خواهدشد
وقتی این شعر رو می‌خوندم به یاد این جمله عربی افتادم که میگه -افضل الشعر اکذبها یعنی بهترین شعر دروغگو ترین آنهاست .وقتی شعرت رو می‌خوندم این جمله برام تداعی شد بنظر تو این تعریف درسته و اگر ممکنه درموردش توضیحی بده .
درضمن این سروده ات با اینکه طولانی بود اما من دوست داشتم هرگزتمام نمیشد .
قلمت دیوانه است و آدم رو دیوانه می‌کنه
درود بر مانا،🌺🌺🌺

ازتردید توماس گفتی .توماس در عینِ ایمان به مسیح زخمِ او را لمس کرد و عمقِ رنج را دید، شاید شاعرنیز باید چنین روایتی را رقم بزند و این همان عمل‌گرایی‌ای‌ست که بسیاری از آن دم می‌زنند. درکِ عقلانی از وضعیتی پیچیده و بدنی با گوناگونی زخم‌های‌اش. و روایت و توصیفِ تاریخِ رقم‌خورده بر این زخم را او می‌تواند انجام دهد نه هیچ‌کسِ دیگر.

درود بر مانای گرامی
دوباره شاهد خلق اثری زیبا و جاندار و لبریز از شاعرانگی از شما بودم و بسیار لذت بردم و جمله ای که بیشتر از همه در این گلستان کلمات با توجه به وقت محدودم مرا به خود جذب کرد این بود:

جنگ و صلح هر دو
شیرخوار ناگزیر یک سینه‌اند!

این اثر را باید بارها و بارها خواند
پاینده و پیروز باشید و بدرخشید

🌺🌺🌺👏👏👏❤️❤️❤️

سلام بر مانای گرامی …
با اینکه طولانی ست اما خواننده را با خود تا پایان می برد چراکه شاعرش حرف ها برای گفتن دارد گرچه اندوهگین، ولی ملموس و شنیدنی…
👏👏👏💐💐💐

عالی عالی شما بی نظیرید در شعر

بنویس: پرچم صلح اگر فاحشه نبود
با هر باد نابهنگام نمی‌رقصید
بنویس: این پیراهن پاره
چرا دگمه‌های دهانم را نمی‌بندد؟
بنویس: دوات شاهنامه را
از خون سیاوش ساختند
سلام مانای عزیز
وحشت‌زده داشتم شعرت را می خواندم که صدای رعد نیمه جانم کرد.
انگار آسمان هم داشت با من شعر تو را می خواند.
به من بگو چه را نگفته ای؟.
آیا این شعر ناگفته هایی هم دارد؟
برو خیالت تخت
اگر شاعر نیستم شعر شناسم.
نامت را نه تنها در دل مردم سرزمینمان که در قلب مردم جهان می بینم.
تو و گلاله و شعرت ماندگارانند.
در پناه خدا 🌱👌👌👌👌👌👌🌱

درود مهرداد عزیز
خط به خط این شعر پر از حرف های ناگفته بود ..چه بار اندوهی بر دل می کشی ..
ایماژها و تلمیحات وافر در شعر و ارایه پردازی های لغوی و معنوی نشان از تسلط شماست
عاشقانه هایت جاودان مهرداد عزیز
🌸🌺🌷

بنویس هنوز هم کسی هست
در مزامیر این رسول دل‌شکسته
که بوی پیراهن زنی را
بادها به دامنش بدهکارند

سلام مانا
مثل همیشه زیبا و گیرا که هربارخوانش این شعر مرحمی است بر زخم این دل پرآشوب که سهمش از دفترروزگار جز تلخی نبود
بمان و بنویس برای این شوریدگان هزاردرد و هزار رنج تا شاید بغض کلماتت تسکینی شود بر این غصه های فرو خورده🙏❤

زیباست
مدیر داخلی سایت ادبی ناب سرا

هنوز هم گاهی
به فانوس پیه‌سوز ماه می‌گویم:
یکی را یک روز .. یک بار
در پس‌وپیش خیالم بوسیدم
که از خطه‌ی خردادی خسته می‌آمد
اما چشم‌هایش
باردار هزار فروردین دیوانه بود

وای وای چقدر این قسمت فوق العاده بود😍

بسم الله تا به حال هر پیامی که برای این صفحه گذاشتم ثبت نشده. فوق العاده بود خوشا به حال شما که اینقدر توانمندید

سلام به همه ی دوستان
به زودی برای جبران محبت شما خواهم آمد . بعضی از عزیزان نظراتشان را تلگرام و واتساپ فرستادند که اینجا منتقل کنم . اما فکر می کنم نیازی نیست به این کار .

درود جناب مانا
اتفاقا بنده معتقدم شاعر در حفظ خط عمودی شعر با همان روش همیشگی ، یعنی تکرار یک جمله ترجیع موفق بوده . شعر اگرچه طولانی است اما شاعر با وجود خروج های متعدد از جاده اصلی ، مسیرش را گم نکرده و خوب پیش رفته است . شما همیشه اینطور هستید یعنی تا جایی که من شعراتون رو خوندم و پایان بندی و آغازبندی شعرتان کاملا شاعرانه و اصول مند بوده و خط عمودی را حفظ کردید . از طرفی وفور آرایه های شاعرانه از جمله استعارات و ترکیبات منحصر به فردتان باعث شده اهل فن در شعریت کارهایتان شکی نکنند . و از همه مهمتر مانا یک شاعر فراملی و فوق مرزی ست و شعر او زمان و مکان را می شکند و مانند روح همه جا و همه وقت جاریست . از اینرو شعر او گاه در بغداد است گاه در اورشلیم. گاه در امروز است گاه پیش از تاریخ.
اما موضوع مهمی که شعر شما را متمایز کرده ادغام عشق و اعتراض است .یعنی گفتن مسائل مهم انسانی_ اجتماعی در یک شعر عاشقانه است . یعنی در شعری که موضوع آن گلاله است به بسیاری دردهای انسان نیز پرداخته شده

درود جناب مانا
خواندم
قلمت نویسا
شاد باشید🌹🌹

درود و عرض ادب جناب مانا گرامی
بسیار عالی قلم زدید
سپاس فراوان نثارتان
مانا باشید
🌹🌹🌷🌷🌺🌸🌸🌹🌹🌺🌺🌺

درود بر مهرداد مانا و هزاران احسنت بر این قلم گهرریز و توانا و بر شعر پر مغز و پر معنا.
چند باری این اثر فاخر را خواندم و پس از هر بار احساس نیاز بیشتری میکنم تا دوباره و دوباره بخوانمش.
درودتان باد
گفته بودم: شیشه‌ی شوق مانا
شکستی‌ست.(شکستنی است)
🥀🥀🌻🥀🥀

زادروزتان فرخنده و همایون جناب مانا

آرزومند بهترین‌ها برای شما هستم🙏🌹🍃