زنی با این تفاوت

👏👌👍

درود بر مانای شاعر و عاشق پیشه
زیبا و قابل تامل سرودی
مانا باشی و نویسا🌹

سپاس که با ما هم به اشتراک گذاشتید..🙏😔

هرکس ممکنست
بخشی از اشتیاقش را سانسور کرده باشند
مثلا یک روز دو موتور سوار
که ناهیان بی نوای از منکر بودند
روی زیبایی زنی که آبستن ارکیده بود ،
اسید پاشیدند
یا به شاعرها می گفتند :
با کلمات گیس ، بی حجاب ، جهنم و آویزان
شعری بگوئید ،
که بوی شعور بادیه بدهد !
و چنین مقدر کردند
که هرکس آیت ماه را
در خواب ستاره تفسیر کند ،
به تاریکی تبعیدش کنند ..
..
حالا رو ترش نکن
من به چشمان قشنگت قول داده ام آرام باشم
مثل بویی در مراقبه ی آب ….

تقدیم به شما

🌹🌹🌹
🌹🌹
🌹
درود بر ملکبانوی سیب‌های شیرین آگاهی..🍎💚

بنویس
در خاورمیانه هنوز هم مردی ست
که صدای سخن عشق را
از اندوه آژیرها می شنود .
هنوز نام همه ی سرخ رگها
اروند است
من بی خانمان ، باور می کنی
وطن سرفراز زنی بوده ام
که روزی از پهلوی چپم برخاست و
گفت :
آه آدم .. هوای این آسمان ، خاکی ست
بیا به بیگاهان برویم ….
تقدیم به شما
و ممنونم از کشفی تازه که بر این شوریده ی هزارسودا عرضه نمودید

تو ولایت ما یه بچه ای بود که بسیار دست کج و دزد و معتاد بود . یادمه یک بار بوقلمون همسایه غیب شد همشون یقه ی اینو گرفتند و چون سابقه ی نکویی نداشت گفتند کار خودت است و هرچی قسم قرآن خورد کسی باور نکرد . تا اینکه مشخص شد بوقلمون رو روباه شکار کرده . یادمه سرشو بالا گرفت که دیدید من نبودم ؟ داییم بهش توپید مرتیکه اگه تو هم مث بقیه دست و دلت پاک بود زیر تیغ این تهمت نمی افتادی

🌹🌹🌹
🌹🌹
🌹

درود بر. شما جناب طارق بزرگوار..🌹
بهره بردیم از موشکافی شما..
پیر درون آگاه.. چه جالب و زیبا..👏

چرا به یاد نمی آورم ؟
دلنوشته های دشت باکره برای باران
نامه ی بی جواب ذره ها به خورشید
بنویس مرررررد
سموم بی کسی
از هزارتوی سرود این شاعر تنها گذشت
گفته بودم
آب وامدار صداقت سبزه ای ست
که زیر یوغ خزان
از بلوغ بهار می گفت
انگار شانه ی برف از روز نخست
منبری برای معراج چکمه ها بود
انگار هرچه در هاون باد کوبیدیم
یاسین یاءس یاسمن ها بود
آه
چه کسی گفت : مالک مزرعه ی مصیبت
شانه ی خونین مسیحاست ؟
پس من ،
مصلوب بی نشان کدام ناصره ام
که ناصری رهایم کرد ؟
هی داروین ، آسوده بخواب
این شعر
بغضی تکامل یافته ا ست …

تقدیم به شما

🌹🌹🌹
🌹🌹
🌹

درود بر شما..

هنوز چاقوی تیز
بر گلوی اسماعیل است ….
چرا به یاد نمی آورم ؟
همیشه سنگی در آستین تاریخ بود
برای پیشانی حلاج
همیشه ریسمانی
احوال گردن نوید را از داروغه ها می پرسید

بنویس :
من عین القضات قضاوت قاضیانی ام
که چشم چپشان کور بود
بنویس :
زخم سینه ی مسیحا
از تردید توماس تازه تر شد
آه باورکن
انسان
اعتراف تلخی ست به تنهایی !

تقدیم به شما

🌹🌹🌹
🌹🌹
🌹

درود بر شما..

و آنوقت تو – که چفیه ات بلای جان چکامه هاست – 
نشستی بر اریکه ی عاج و گفتی : 
ما کاشفان امنیت و مخترعان لبخندیم !!!!

داغ به دلم نگذار قصیده ی قاتل
ریش تو ریشه ی نیزار را افسرده کرد 
– ارغوانی به جمال ابلیس – 
و از هرم هوسهایت / جنابک دیوانه کش /
حالا درختان زاگرس 
همه پسران بی منجنیق آذر پدرسوخته اند !!! 

اعتراف کن : بلوط کهنه کرباس هزار لانه ،
کدام صنم را به تدبیر تبر ، فریب داد 
که راهی این شرار بی شعور نمرودش نمودی ؟؟؟؟ 

آه به معشوقه ی این دفتر بگویید : 
اگر ترا از زلال زنده رود آفریدند 
مرا هنوز این یاوه سرایان بیهوده گو ، 
خشت خام تکفیر بر کله می کوبند !!!
 
شاید من – همین خاموش خسته – 
واپسین شاعری باشم 
که هنوز آه زنی از تبار زیتون ،
خوابش را مشوش می کند . 

بعد تو با همین استایل استخوانی ات
که باب استخدام است :
بارو از باور من میسازی
که بععععععله ما نقطه زنان با منطق شرق میانه ایم
و از هیبتمان هنوز هیکل سلیمان در اورشلیم می لرزد
و تندیس بودا به بامیان !!!
امان از آهوان چشمت – معشوقه ی این خطوط پریش –
مانا را چه غلطها که برکه ی خاطر حضرت عشق را بیاشوبد ؟
مرا صلتی از گونه ات بس 
که رستنگاه سیب سرخ حواست 

آه دل و دستم درگیر این دلانه ی  دلآشوب شد
ماموری مرا از این شعر بیرون بکشد …

تقدیم به شما
از آن رو نام فرزندم را وطن گذاشتم و شب و روز روی دکلها در سرما و گرما با جان و دل کار می کنم ، و لحظه ای از تشویق جوانان به مطالعه کوتاهی نمی کنم و به گلها و درختان آسیب نمی زنم و بسیاری کارهای دیگر ، که فکر می کنم به نفع مردم وطنم باشد . من شاعر شهیدانم و به عهدی که با مردمم بستم پایبندم

به یقین
شبی شاعری
با صحرا خوابیده است
وگرنه
باردار این‌ همه سکوت و ستاره نمی شد

تقدیم به شما

جناب دوست
مرا این‌همه شرمسار مهرت نکن . خود به قدر کافی از ناتوانی و دستپاچگی ام با خبرم

شرمنده
اگر ذره ی شعر مانا
همتای خورشید نبود
اگر سودای ستاره
از مخیله ی تاریک شب می گذشت
شرمنده اگر گرگها
از نی لبک هیچ چوپانی عاشق نشدند
اگر تفنگها
به رنگ سرخ هیچ خونی
دل نبستند
شرمنده
اگر تبرها ، بر آستان سپیدار سجده نکردند
اگر این واژه ها
چون اشکی از چشم اعتبار افتادند !

خوش آمدی بزرگوار
البته گاهی بیگانگان ممکن است در نقش ناجی بیایند . دقیقا مثل زمان قادسیه که مبلغان صحرای حجاز ، ارتش ساسانی را با اسلام آشنا کردند و بساط ۴۰۰ ساله ی ساسانی در هم پیچیده شد .

مثل اسکندر که به حیات سیاسی هخامنشیان پایان داد و نزد بسیاری از قدما به عنوان پیامبر یاد می شود .

مثل سبد جمال الدین برای مصر
صلاح الدین برای فلسطین
مسیح برای اروپا
بودا برای چین
و ….

تو باور داشتی
سرانجام انجیر
افتادن از باور شاخه هاست
باور داشتی
چاقوها گاه با گلو می رقصند
سنگها با سبو !!
اما خطر کردی

تو می دانستی
حال هیچ حنجره ای ، حوالی ریسمان خوب نیست
می دانستی زنان رقصنده با باد
به ریش ریشه ها می خندند
اما خطر کردی ..

تقدیم به شما

دیده ام اینجا
وقتی به شریان کسی
با چاقو اشاره می کنند
روز بعد از زخمش آلاله می روید
دیده ام گاهی گندم ها
از سر و روی داس بالا می روند
گاه درختان با تبر می خوابند !!
تو اما گفتی
گرمای این دودکش از دفتر ماناست
اینکه برای لک لک ها ، لانه نمی شود !!!

ممنونم از حضورت رسول جان

من و خرده اطلاعاتم فدای مهربانی شما بشیم
اینم تقدیم شما :

ما که از ابرهای آبستن
تنها زادن گریه را یاد گرفتیم
و از سبزه ی هفت سین
تکلیف شاق لگدمال شدن را
ما که از کوه ، رنج سکون را
و از کوزه ، تب تشنگی را فهمیدیم
پس مرا
به حرمت همین شعر ببوس
این تنها پلی ست که به زندگی می رسد ..

سلام بزرگوار
و ای کاش با جوانه ی نامت صفحه را سبز می کردی

تقدیم به شما :

صلح بود
و چشم خورشید از هیبت شب، کور بود
در کهریزک به دانشجوها
یاد می دادند
چگونه اعتراف کنند
این کبوترکشان بی سابقه
زیر سر گنجشک های باغ همسایه بوده است …

سلام خواهر گلم
صفحه ام را با حضور شاد و سبزت آراستی . ممنونم از این همه مهربانی
و این هم تقدیم نگاه قشنگت :

در سالهای بعد
وقتی جیب کویر را تفتیش کردند ،
قطرات آب کشف شد .
هرکس خطی از خاطره ی آبان خوانده بود ،
گلهای گلویش شکفت .
زیر عبای شب ، ستاره پیدا کردند
و از آستین تاریکی ،
آفتاب را بیرون کشیدند .
تو اما انگار با همه ی شهیدان فرق داشتی
گفتی : آدمی ناچار است
گاهی با دهان زخمهای اش بخندد .
و آنکه باتوم را در خاک باغچه می کارد ،
چه شاعرانه تنهاست!

بر من ببخشا
اگر سخن در لفافه می گویم و
آواز به کنایه می خوانم
ما از تبار خون و خجلتیم
و به ما یاد داده اند
تمنای بوسه را آهسته تر بسراییم …

خوش آمدی رفیق . سرای کوچکی ست خاک پای دوستان همدل

سلام رفیق
دیشب چند شعر از سایت رو کپی کردم و بردم تلگرام که بررسی کنم چه آنکه فکر می کنم هرکدام از ما بیشتر از گل و بلبل، به کسانی نیاز داریم که سروده هایمان را با دقت بخوانند و اگر نظری یا پیشنهادی هست ، بنویسند . اما کامنتی برای شعر یکی دیگر از عزیزان نوشته بودم و فکر کردم آن شعر مربوط به شماست . اینجا هم کمی شلوغ شد و به هرحال از بنده اشتباه سر زد که قطعا موجب حیرت و دلخوری شما شده است . صبح متوجه شدم و سریع آمدم که در صفحه تان آن مطلب را پاک کنم ولی دیدم بسته است . به هرحال از جنابتان عذر خواهم و پوزش بسیار می طلبم و امیدوارم اگر ما کم سوادها هم اگر اظهار فضلی می نماییم ، همه را با دیده ی خطاپوش بنگرید و گافهای بی گاه و بدگاه را نادیده بگیرید .

دوستدار شما
مانا

آه دکتر
نبض اینجا میان دست تو می زند
یا سنگری در سارایوو
نمی دانم …..
نمی دانم و این هنگ خسته از جنگ
غریق اشک کودکان کوبانی ست
بچکان ماشه را لعنتی
من سوگوار آن سرباز بی پوتینم
در کوههای بازی دراز
و در این کافه ی بوسه و لاس
آرام و قرارم نیست ….

سلام و عرض ادب
از دو جهت خوشحالم کردی . هم از استقبال زیبایت که افتخاری ست برایم و هم از آوردن نام مانا کنار مهسا که این نیز افتخاری ست و مدالی که از دست شما عزیز دل امشب گرفتم .

اگر
بر چفیه ی هر بلوچ
چکامه ی بی چرای دادشاه را
با خون نوشته اند،
اگر پیراهن هر پیشمرگ کورد
کفن بی پیرایه ی اوست،
اگر بر تارک هر ترک، تاجی از ترانه ستارخان است،
وگر زیر گام گیله مردان ، روسیان
ضجه ی احتضار خوانده اند؛
همه از
معجزات نام وطن است!!!

انسان همیشه به تایید محتاج است . حالا اگر این تایید از جانب اصحاب تشخیص باشد ، نوشتر و گواراتر خواهد بود . بی اندازه خوشحالم کردی بزرگوار

تشنه به سعی صفا و مروه مرو
زمزم
از زمزمه ی تمنای توست که می جوشد
و به تاریکی چاه میندیش
کاروان پورِدستان ، نزدیک ست ….

سپاس بی کران از اینکه عاقلانه به دیدار این دیوانه آمدید که خون از نوک قلمش می چکد و گردنش بهانه ی طناب می گیرد …

دار اعدام
از آن زمان که توأش بوسیدی،
معنی مسیحا گرفت
جمله جاهلانت اگر تکفیر کردند،
چه جای مجادلت؟
که مگسان بی مرام شریعت را
طاقت آن نیست؛
پنجه در پنجه ی عنقای طریقت افکنند!!
باری
شرمساری از آن می کشیم؛
که تو بر نمد نمناک شعر نمی نشینی،
که جیره خواران دارالمدیحه را
فراگرد آوری
تا بر خوان تغزل نشسته،
نان از سفره ی نام تو بردارند !!

گفتی : « اناالحق»
و حلاوت این مستی لایزال را
هلاهل در حیات خویش ریختی
تا مریدان بی مراد
چونان رمه ی بی کلیم ،
سینای سرگردانی خویش
به هراس هروله کنند .
و قرنها به برکت خون تو
از کوزه ی اشراق
ترانه ی توحید بیرون تراود …
..
دفتر ششم مانا ۱۳۸۷

عرض ادب استاد
به تاریکی عادت نخواهم کرد . چون می دانم شمع حضور دوستانی چون شما _ بی هیچ چشمداشت و منتی _ فروزان خواهد بود .

سلام
سه هفته س که واتساپ ندارم و هر کاری کردم هم نصب نشد . به همان شماره پروفایل تلگرام هم دارم . اینم آیدی :

@mehrdadmana1961

اینها همه درست
اصلا آمدن من هم به این زمین لعنتی
برای آن بود
که کبودی های تنت را به بوسه ای خوب کنم و
کبودی های دلت را به سروده ای
وگرنه تو فکر کن
هبوط آدمیزاد چه معنی می دهد
وقتی خاک
همین خاک خسته ی پامال
گریزگاهی برای گریستن هیچ انسانی نشد ..

سلام مسعود جان . خوش آمدی رفیق
هوای تازه آوردی و رایحه ی آشنا از دیار دوستان
متاسفانه در دیگر جاها به جرم همراهی مردم سرزمینم ، از جانب گماشتگان و مزدوران کدخدا ، مسدود هستم . خوشحال می شوم سلام مرا به همه ی دوستان گلم برسانی . و بگویی مرد آن است که تیغ رویارو کشد .

گریبان ستاره را بی خیال
زحمت را می بوسم
که سزاوار سرودنی
اما ای غزال غمگین قصه های بی پایان
صدبار گفتم
جنگل از جن و کوهستان از کفتار پر است
به ماتمزده ی مانا که آمدی
لباس مبدل بپوش
بگو من از ملتقای آب و عطش
چیزی نمی دانم …

دوست عزیز ، چون مانا دوستانی یکدل چون شما دارد که خورشیدی در گریبان و عصای اعجازی در دست دارند ، هرگز از سحر و جادوی قبطیان نخواهد ترسید . ممنونم که سر زدید

بسیار لطف کردید دوست ارزشمند مانا