🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

غزل شمارهٔ ۶۱۳۲ : ناله نی از جگرها آه می آرد برون

(ثبت: 177424)

ناله نی از جگرها آه می آرد برون

یوسفی در هر نفس از چاه می آرد برون

رهروی کز کاروان یک بار دور افتاده است

خار را از پا به منزلگاه می آرد برون

از بهای خویش افتادن، به چاه افتادن است

هرزه یوسف را فلک از چاه می آرد برون

در تنور رزق چون نوبت به قرص ما رسد

چرخ گویا بیژنی از چاه می آرد برون

آنچه می ریزد ز مژگان کلک صائب نقطه نیست

ماه کنعان سر ز جیب چاه می آرد برون

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا