شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
رباعی شمارهٔ ۱ : باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ	142
رباعی شمارهٔ ۲ : یا رب به محمد و علی و زهرا	186
رباعی شمارهٔ ۱ : باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ	131
رباعی شمارهٔ ۳ : وصل تو کجا و من مهجور کجا	157
رباعی شمارهٔ ۴ : منصور حلاج آن نهنگ دریا	297
رباعی شمارهٔ ۵ : وا فریادا ز عشق وا فریادا	171
رباعی شمارهٔ ۸ : گفتی که منم ماه نشابور سرا	188
رباعی شمارهٔ ۶ : ای شیر سرافراز زبردست خدا	111
رباعی شمارهٔ ۷ : گفتم صنما لاله رخا دلدارا	127
رباعی شمارهٔ ۹ : هرگاه که بینی دو سه سرگردانرا	289
رباعی شمارهٔ ۱۰ : یا رب مکن از لطف پریشان ما را	113
رباعی شمارهٔ ۱۱ : گر بر در دیر می‌نشانی ما را	130
رباعی شمارهٔ ۱۲ : تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را	119
رباعی شمارهٔ ۱۳ : پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را	95
رباعی شمارهٔ ۱۴ : از زهد اگر مدد دهی ایمان را	138
رباعی شمارهٔ ۱۵ : تسبیح ملک را و صفا رضوان را	131
رباعی شمارهٔ ۱۶ : ای دوست دوا فرست بیماران را	141
رباعی شمارهٔ ۱۷ : دی شانه زد آن ماه خم گیسو را	121
رباعی شمارهٔ ۱۸ : در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا	124
رباعی شمارهٔ ۱۹ : تا درد رسید چشم خونخوار ترا	141
رباعی شمارهٔ ۲۰ : در دیده بجای خواب آبست مرا	207
رباعی شمارهٔ ۲۱ : آن رشته که قوت روانست مرا	105
رباعی شمارهٔ ۲۲ : یا رب ز کرم دری برویم بگشا	111
رباعی شمارهٔ ۲۳ : ای دلبر ما مباش بی دل بر ما	130
رباعی شمارهٔ ۲۴ : آن عشق که هست جزء لاینفک ما	136
رباعی شمارهٔ ۲۵ : ای کرده غمت غارت هوش دل ما	125
رباعی شمارهٔ ۲۶ : مستغرق نیل معصیت جامهٔ ما	115
رباعی شمارهٔ ۲۷ : مهمان تو خواهم آمدن جانانا	141
رباعی شمارهٔ ۲۸ : من دوش دعا کردم و باد آمینا	200
رباعی شمارهٔ ۲۹ : گه میگردم بر آتش هجر کباب	125
رباعی شمارهٔ ۳۰ : در رفع حجب کوش نه در جمع کتب	304
رباعی شمارهٔ ۳۱ : بر تافت عنان صبوری از جان خراب	121
رباعی شمارهٔ ۳۲ : کارم همه ناله و خروشست امشب	117
رباعی شمارهٔ ۳۳ : از چرخ فلک گردش یکسان مطلب	121
رباعی شمارهٔ ۳۴ : بیطاعت حق بهشت و رضوان مطلب	127
رباعی شمارهٔ ۳۵ : ای ذات و صفات تو مبرا زعیوب	96
رباعی شمارهٔ ۳۶ : ای آینه حسن تو در صورت زیب	153
رباعی شمارهٔ ۳۷ : تا زلف تو شاه گشت و رخسار تو تخت	126
رباعی شمارهٔ ۳۸ : تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت	113
رباعی شمارهٔ ۳۹ : مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت	107
رباعی شمارهٔ ۴۰ : آنروز که آتش محبت افروخت	140
رباعی شمارهٔ ۴۱ : دیشب که دلم ز تاب هجران میسوخت	107
رباعی شمارهٔ ۴۲ : عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت	99
رباعی شمارهٔ ۴۳ : شیرین دهنی که از لبش جان میریخت	126
رباعی شمارهٔ ۴۴ : عشق آمد و خاک محنتم بر سر ریخت	115
رباعی شمارهٔ ۴۵ : میرفتم و خون دل براهم میریخت	139
رباعی شمارهٔ ۴۶ : از کفر سر زلف وی ایمان میریخت	153
رباعی شمارهٔ ۴۷ : از نخل ترش بار چو باران میریخت	98
رباعی شمارهٔ ۴۶ : از کفر سر زلف وی ایمان میریخت	103
رباعی شمارهٔ ۴۸ : ایدل چو فراقش رگ جان بگشودت	153
رباعی شمارهٔ ۴۹ : آن یار که عهد دوستداری بشکست	157
رباعی شمارهٔ ۵۰ : از بار گنه شد تن مسکینم پست	116
رباعی شمارهٔ ۵۱ : از کعبه رهیست تا به مقصد پیوست	102
رباعی شمارهٔ ۵۲ : تیری ز کمانخانه ابروی تو جست	109
رباعی شمارهٔ ۵۳ : چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست	130
رباعی شمارهٔ ۵۴ : دی طفلک خاک بیز غربال بدست	88
رباعی شمارهٔ ۵۵ : کردم توبه، شکستیش روز نخست	115
رباعی شمارهٔ ۵۶ : آزادی و عشق چون همی نامد راست	162
رباعی شمارهٔ ۵۷ : خیام تنت بخیمه میماند راست	106
رباعی شمارهٔ ۵۸ : هر چند بطاعت تو عصیان و خطاست	90
رباعی شمارهٔ ۵۹ : من بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست	120
رباعی شمارهٔ ۶۰ : گر طالب راه حق شوی ره پیداست	129
رباعی شمارهٔ ۶۱ : غم عاشق سینهٔ بلا پرور ماست	84
رباعی شمارهٔ ۶۲ : ما کشتهٔ عشقیم و جهان مسلخ ماست	96
رباعی شمارهٔ ۶۳ : یا رب غم آنچه غیر تو در دل ماست	99
رباعی شمارهٔ ۶۴ : یاد تو شب و روز قرین دل ماست	118
رباعی شمارهٔ ۶۵ : گردون کمری ز عمر فرسودهٔ ماست	81
رباعی شمارهٔ ۶۶ : دوزخ شرری ز آتش سینهٔ ماست	116
رباعی شمارهٔ ۶۷ : عصیان خلایق ارچه صحرا صحراست	125
رباعی شمارهٔ ۶۸ : آن آتش سوزنده که عشقش لقبست	105
رباعی شمارهٔ ۶۹ : از ما همه عجز و نیستی مطلوبست	105
رباعی شمارهٔ ۷۰ : گویند دل آیینهٔ آیین عجبست	180
رباعی شمارهٔ ۷۱ : گر سبحهٔ صد دانه شماری خوبست	89
رباعی شمارهٔ ۷۲ : پیوسته ز من کشیده دامن دل تست	88
رباعی شمارهٔ ۷۳ : دل کیست که گویم از برای غم تست	132
رباعی شمارهٔ ۷۴ : ای دل غم عشق از برای من و تست	118
رباعی شمارهٔ ۷۵ : ناکامیم ای دوست ز خودکامی تست	96
رباعی شمارهٔ ۷۶ : اسرار ملک بین که بغول افتادست	109
رباعی شمارهٔ ۷۷ : ای حیدر شهسوار وقت مددست	716
رباعی شمارهٔ ۷۸ : عشقم که بهر رگم غمی پیوندست	97
رباعی شمارهٔ ۷۹ : نقاش رخت ز طعنها آسودست	116
رباعی شمارهٔ ۸۰ : در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست	119
رباعی شمارهٔ ۸۱ : سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست	96
رباعی شمارهٔ ۸۲ : پی در گاوست و گاو در کهسارست	81
رباعی شمارهٔ ۸۳ : ای برهمن آن عذار چون لاله پرست	149
رباعی شمارهٔ ۸۴ : آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست	82
رباعی شمارهٔ ۸۵ : یا رب سبب حیات حیوان بفرست	118
رباعی شمارهٔ ۸۶ : یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست	87
رباعی شمارهٔ ۸۷ : ای خالق خلق رهنمایی بفرست	97
رباعی شمارهٔ ۸۸ : ما را بجز این جهان جهانی دگرست	99
رباعی شمارهٔ ۸۹ : سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست	99
رباعی شمارهٔ ۹۰ : گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست	92
رباعی شمارهٔ ۹۱ : راه تو بهر روش که پویند خوشست	122
رباعی شمارهٔ ۹۲ : دل رفت بر کسیکه سیماش خوشست	117
رباعی شمارهٔ ۹۳ : دل بر سر عهد استوار خویشست	109
رباعی شمارهٔ ۹۴ : بر شکل بتان رهزن عشاق حقست	90
رباعی شمارهٔ ۹۵ : گریم زغم تو زار و گویی زرقست	126
رباعی شمارهٔ ۹۶ : گنجم چو گهر در دل گنجینه شکست	96
رباعی شمارهٔ ۹۷ : آنشب که مر از وصلت ای مه رنگست	94
رباعی شمارهٔ ۹۸ : دور از تو فضای دهر بر من تنگست	92
رباعی شمارهٔ ۹۹ : کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست	97
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : نردیست جهان که بردنش باختنست	113
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : آواز در آمد بنگر یار منست	142
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : تا مهر ابوتراب دمساز منست	124
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : عشق تو بلای دل درویش منست	269
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : از گل طبقی نهاده کین روی منست	141
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست	122
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : دنیا به مثل چو کوزهٔ زرین است	99
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : دردیکه ز من جان بستاند اینست	110
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست	126
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : چشمی دارم همه پر از دیدن دوست	141
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : دنیا به جوی وفا ندارد ای دوست	95
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : شب آمد و باز رفتم اندر غم دوست	120
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست	98
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : غازی بره شهادت اندر تک و پوست	117
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست	109
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : آنرا که حلال زادگی عادت و خوست	102
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : عالم به خروش لااله الا هوست	125
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : عنبر زلفی که ماه در چنبر اوست	117
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : عقرب سر زلف یار و مه پیکر اوست	157
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : زان میخوردم که روح پیمانهٔ اوست	146
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : آن مه که وفا و حسن سرمایهٔ اوست	146
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : بر ما در وصل بسته میدارد دوست	90
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست	237
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست	131
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : ای خواجه ترا غم جمال ماهست	104
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : عارف که ز سر معرفت آگاهست	112
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : در کار کس ار قرار میباید هست	126
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست	98
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : در درد شکی نیست که درمانی هست	132
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : با دل گفتم که ای دل احوال تو چیست	150
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : پرسید ز من کسیکه معشوق تو کیست	120
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : جسمم همه اشک گشت و چشمم بگریست	198
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : دیروز که چشم تو بمن در نگریست	118
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : عاشق نتواند که دمی بی غم زیست	99
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : گر مرده بوم بر آمده سالی بیست	79
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست	116
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست	132
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : اندر همه دشت خاوران گر خاریست	112
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : در بحر یقین که در تحقیق بسیست	113
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : رنج مردم ز پیشی و از بیشیست	94
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست	115
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : گاهی چو ملایکم سر بندگیست	118
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست	126
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : دردا که درین سوز و گدازم کس نیست	129
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : در سینه کسی که راز پنهانش نیست	132
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : در کشور عشق جای آسایش نیست	123
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : افسوس که کس با خبر از دردم نیست	149
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : گفتار نکو دارم و کردارم نیست	116
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : هرگز المی چو فرقت جانان نیست	124
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : در هجرانم قرار میباید و نیست	127
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : گر کار تو نیکست به تدبیر تو نیست	81
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : از درد نشان مده که در جان تو نیست	129
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : جانا به زمین خاوران خاری نیست	102
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : اندر همه دشت خاوران سنگی نیست	104
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست	121
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : کبریست درین وهم که پنهانی نیست	118
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : دایم نه لوای عشرت افراشتنیست	127
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : ای دیده نظر کن اگرت بیناییست	155
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : سیمابی شد هوا و زنگاری دشت	85
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت	142
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : هان تا تو نبندی به مراعاتش پشت	119
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : از اهل زمانه عار میباید داشت	156
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : روزم به غم جهان فرسوده گذشت	134
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : افسوس که ایام جوانی بگذشت	96
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : سر سخن دوست نمی‌یارم گفت	105
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : دل گر چه درین بادیه بسیار شتافت	216
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : آسان آسان ز خود امان نتوان یافت	72
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : آن دل که تو دیده‌ای زغم خون شد و رفت	77
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت	281
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : دل عادت و خوی جنگجوی تو گرفت	125
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : آنی که ز جانم آرزوی تو نرفت	106
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : یار آمد و گفت خسته میدار دلت	159
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : علمی نه که از زمرهٔ انسان نهمت	114
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : صد شکر که گلشن صفا گشت تنت	117
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : دی زلف عبیر بیز عنبر سایت	129
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : ای قبلهٔ هر که مقبل آمد کویت	81
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : ای مقصد خورشید پرستان رویت	98
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : زنار پرست زلف عنبر بویت	135
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ	101
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : گر درویشی مکن تصرف در هیچ	85
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : ای در تو عیانها و نهانها همه هیچ	171
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ	109
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : حمدا لک رب نجنی منک فلاح	87
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : رخساره‌ات تازه گل گلشن روح	112
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : بی شک الفست احد، ازو جوی مدد	107
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : گر درد کند پای تو ای حور نژاد	203
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : در سلسلهٔ عشق تو جان خواهم داد	136
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : هر راحت و لذتی که خلاق نهاد	142
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : در وصل زاندیشهٔ دوری فریاد	91
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : با کوی تو هر کرا سر و کار افتد	83
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : گر عشق دل مرا خریدار افتد	115
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : با علم اگر عمل برابر گردد	129
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : آن را که حدیث عشق در دل گردد	104
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : ما را نبود دلی که خرم گردد	86
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : دل از نظر تو جاودانی گردد	94
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : ای صافی دعوی ترا معنی درد	127
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : دردا که درین زمانهٔ پر غم و درد	113
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : فردا که به محشر اندر آید زن و مرد	175
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : دل صافی کن که حق به دل می‌نگرد	92
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : گویند که محتسب گمانی ببرد	96
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : من زنده و کس بر آستانت گذرد	109
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : از چهرهٔ عاشقانه‌ام زر بارد	120
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : از دفتر عشق هر که فردی دارد	144
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : طالع سر عافیت فروشی دارد	128
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : دل وقت سماع بوی دلدار برد	103
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : گل از تو چراغ حسن در گلشن برد	104
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : شادم بدمی کز آرزویت گذرد	113
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : گر پنهان کرد عیب و گر پیدا کرد	90
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : گفتار دراز مختصر باید کرد	106
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : دردا که همه روی به ره باید کرد	140
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : قدت قدم زبار محنت خم کرد	91
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : من بی تو دمی قرار نتوانم کرد	94
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : از واقعه‌ای ترا خبر خواهم کرد	81
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : من بی تو دمی قرار نتوانم کرد	133
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : آن دشمن دوست بود دیدی که چه کرد	135
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : جمعیت خلق را رها خواهی کرد	115
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : خرم دل آنکه از ستم آه نکرد	114
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد	88
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : عارف بچنین روز کناری گیرد	112
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : من صرفه برم که بر صفم اعدا زد	98
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : حورا به نظارهٔ نگارم صف زد	95
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : گر غره به عمری به تبی برخیزد	125
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : خواهی که ترا دولت ابرار رسد	475	1
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : این گیدی گبر از کجا پیدا شد	123
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : دلخسته و سینه چاک می‌باید شد	102
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : از شبنم عشق خاک آدم گل شد	88
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : تا ولولهٔ عشق تو در گوشم شد	96
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : انواع خطا گر چه خدا می‌بخشد	120
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : از لطف تو هیچ بنده نومید نشد	93
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : صوفی به سماع دست از آن افشاند	132
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : کی حال فتاده هرزه گردی داند	84
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : این عمر به ابر نوبهاران ماند	135
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : اسرار وجود خام و ناپخته بماند	129
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : این عمر به ابر نوبهاران ماند	105
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : چرخ و مه و مهر در تمنای تواند	103
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : آنها که ز معبود خبر یافته‌اند	97
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : زان پیش که طاق چرخ اعلا زده‌اند	95
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : آن روز که نور بر ثریا بستند	125
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : آنروز که نقش کوه و هامون بستند	98
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : قومی ز خیال در غرور افتادند	95
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : در تکیه قلندران چو بنگم دادند	96
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : هوشم نه موافقان و خویشان بردند	118
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : در دیر شدم ماحضری آوردند	130
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : سبزی بهشت و نوبهار از تو برند	124
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : مردان خدا ز خاکدان دگرند	116
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : یارم همه نیش بر سر نیش زند	101
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : آن کس که به کوه ظلم خرگاه زند	177
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : خوبان همه صید صبح خیزان باشند	140
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : در مدرسه اسباب عمل می‌بخشند	115
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : عاشق همه دم فکر غم دوست کند	148
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : نقاش اگر ز موی پرگار کند	143
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : با شیر و پلنگ هر که آمیز کند	130
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : خواهی که خدا کار نکو با تو کند	93
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : زان خوبتری که کس خیال تو کند	116
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : عاشق که تواضع ننماید چه کند	119
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : دل گر ره عشق او نپوید چه کند	90
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : نی دیده بود که جستجویش نکند	85
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : در چنگ غم تو دل سرودی نکند	162
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : ای باد ! به خاک مصطفایت سوگند	156
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : در چنگ غم تو دل سرودی نکند	123
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : درویشانند هر چه هست ایشانند	106
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : گر عدل کنی بر جهانت خوانند	140
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : گه زاهد تسبیح به دستم خوانند	117
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : شب خیز که عاشقان به شب راز کنند	232	1
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : مردان رهش میل به هستی نکنند	69
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : خلقان تو ای جلال گوناگونند	92
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : مردان تو دل به مهر گردون ننهند	107
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : دشمن چو به ما درنگرد بد بیند	119
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : کامل ز یکی هنر ده و صد بیند	143
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : در عشق تو گاه بت پرستم گویند	124
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : اول رخ خود به ما نبایست نمود	108
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : اول که مرا عشق نگارم بربود	110
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : رفتم به کلیسیای ترسا و یهود	122
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : ز اول ره عشق تو مرا سهل نمود	114
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : آنروز که بنده آوریدی به وجود	117
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : فردا که زوال شش جهت خواهد بود	169
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : گر ملک تو شام و گر یمن خواهد بود	139
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : گویند به حشر گفتگو خواهد بود	196
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : عاشق که غمش بر همه کس ظاهر بود	93
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : آن کس که زروی علم و دین اهل بود	107
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : زان ناله که در بستر غم دوشم بود	148
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : هر چند که جان عارف آگاه بود	106
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : دوشم به طرب بود نه دلتنگی بود	77
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : بخشای بر آنکه جز تو یارش نبود	120
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : آن وقت که این انجم و افلاک نبود	102
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : جایی که تو باشی اثر غم نبود	111
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : عاشق به یقین دان که مسلمان نبود	133
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : نه کس که زجور دهر افسرده نبود	123
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : چندانکه به کوی سلمه تارست و پود	187
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : هر کو ز در عمر درآید برود	82
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : عاشق که غم جان خرابش نرود	91
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود	99
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود	106
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : روزی که چراغ عمر خاموش شود	209
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : گر دشمن مردان همگی حرق شود	93
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود	110
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : یا رب برهانیم ز حرمان چه شود	93
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : آن رشته که بر لعل لبت سوده شود	100
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : روزی که جمال دلبرم دیده شود	160
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود	142
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : تا دل ز علایق جهان حر نشود	99
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : هرگز دلم از یاد تو غافل نشود	240
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : تا مدرسه و مناره ویران نشود	95
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : یک ذره زحد خویش بیرون نشود	97
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : دلبر دل خسته رایگان می‌خواهد	97
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : ار کشتن من دو چشم مستت خواهد	85
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : دل وصل تو ای مهر گسل می‌خواهد	91
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : یک نیم رخت الست منکم ببعید	102
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : آورد صبا گلی ز گلزار امید	93
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : گوشم چو حدیث درد چشم تو شنید	111
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : هر چند که دیده روی خوب تو ندید	101
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : معشوقهٔ خانگی به کاری ناید	88
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : یاد تو کنم دلم به فریاد آید	123
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : در باغ روم کوی توام یاد آید	84
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : پیریم ولی چو عشق را ساز آید	93
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : در دوزخم ار زلف تو در چنگ آید	113
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : ای خواجه ز فکر گور غم می‌باید	114
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : چشمی به سحاب همنشین می‌باید	89
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : ای عشق به درد تو سری می‌باید	154
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : آسان گل باغ مدعا نتوان چید	89
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : جانم به لب از لعل خموش تو رسید	149
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : گلزار وفا ز خار من می‌روید	119
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : یا رب بدو نور دیدهٔ پیغمبر	136
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : تا چند حدیث قامت و زلف نگار	103
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : چشمم که نداشت تاب نظارهٔ یار	113
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : سر رشته دولت ای برادر به کف آر	153
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : هر در که ز بحر اشکم افتد به کنار	96
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : یا رب بگشا گره ز کار من زار	133
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : بستان رخ تو گلستان آرد بار	86
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : گفتم: چشمم، گفت: براهش میدار	95
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : یا رب در دل به غیر خود جا مگذار	115
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : ناقوس نواز گر ز من دارد عار	107
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : با یار موافق آشنایی خوشتر	84
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : یا رب به کرم بر من درویش نگر	141
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : لذات جهان چشیده باشی همه عمر	122
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : امروز منم به زور بازو مغرور	95
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : ای پشت تو گرم کرده سنجاب و سمور	108
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : ای در طلب تو عالمی در شر و شور	100
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : خورشید چو بر فلک زند رایت نور	92
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : گر دور فتادم از وصالت به ضرور	120
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : هر لقمه که بر خوان عوانست مخور	138
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : در بارگه جلالت ای عذر پذیر	121
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : در بزم تو ای شوخ منم زار و اسیر	107
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : شمشیر بود ابروی آن بدر منیر	157
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : مجنون و پریشان توام دستم گیر	95
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : ای فضل تو دستگیر من، دستم گیر	130
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : گفتم که: دلم، گفت: کبابی کم گیر	127
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر	113
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : تا روی ترا بدیدم ای شمع تراز	118
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز	104
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : در هر سحری با تو همی گویم راز	102
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : من بودم دوش و آن بت بنده نواز	122
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : در هر سحری با تو همی گویم راز	100
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : ای سر تو در سینه هر محرم راز	84
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : گر چشم تو در مقام ناز آید باز	107
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : دل جز ره عشق تو نپوید هرگز	100
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : دانی که مرا یار چه گفتست امروز	98
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز	107
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز	143
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : الله، به فریاد من بی کس رس	156
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : ای جملهٔ بی کسان عالم را کس	97
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : نوروز شد و جهان برآورد نفس	100
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : دارم دلکی غمین بیامرز و مپرس	84
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : در دل دردیست از تو پنهان که مپرس	154
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : ای شوق تو در مذاق چندانکه مپرس	123
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : شاها ز دعای مرد آگاه بترس	92
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : اندر صف دوستان ما باش و مترس	227
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : ای آینهٔ ذات تو ذات همه کس	112
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : ای واقف اسرار ضیمر همه کس	90
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : تا در نزنی به هرچه داری آتش	133
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : چون ذات تو منفی بود ای صاحب هش	107
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : چون تیشه مباش و جمله بر خود متراش	90
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : در میدان آ با سپر و ترکش باش	87
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : گر قرب خدا میطلبی دلجو باش	119
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : شاهی‌طلبی برو گدای همه باش	95
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : چون شب برسد ز صبح خیزان میباش	122
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : از قد بلند یار و زلف پستش	101
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : دل جای تو شد و گر نه پر خون کنمش	127
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : سودای توام در جنون می زد دوش	107
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : دارم گنهان ز قطره باران بیش	125
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : در خانه خود نشسته بودم دلریش	132
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : شوخی که به دیده بود دایم جایش	82
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : آتش بدو دست خویش بر خرمن خویش	125
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض	90
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : ای بر سر حرف این و آن نازده خط	106
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : گشتی به وقوف بر مواقف قانع	83
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : کی باشد و کی لباس هستی شده شق	116
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : دل کرد بسی نگاه در دفتر عشق	93
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : بر عود دلم نواخت یک زمزمه عشق	89
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : ما را شده‌است دین و آیین همه عشق	119
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : خلقان همه بر درگهت ای خالق پاک	106
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : دامان غنای عشق پاک آمد پاک	119
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : گر فضل کنی ندارم از عالم باک	125
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : یا من بک حاجتی و روحی بیدیک	587	1
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : بر چهره ندارم زمسلمانی رنگ	101
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : تا شیر بدم شکار من بود پلنگ	143
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : در عشق تو ای نگار پر کینه و جنگ	103
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : دستی که زدی به ناز در زلف تو چنگ	113
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : شیدای ترا روح مقدس منزل	81
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : پرسید کسی منزل آن مهر گسل	183
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : درماند کسی که بست در خوبان دل	127
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : ای عهد تو عهد دوستان سر پل	103
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : در باغ کجا روم که نالد بلبل	101
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : هر نعت که از قبیل خیرست و کمال	91
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : ای چارده ساله مه که در حسن و جمال	101
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : می‌رست زدشت خاوران لالهٔ آل	100
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : یا رب به علی بن ابی طالب و آل	128
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : گر با غم عشق سازگار آید دل	97
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : هر جا که وجود کرده سیرست ای دل	156
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : چندت گفتم که دیده بردوز ای دل	117
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : در عشق چه به ز بردباری ای دل	151
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : با خود در وصل تو گشودن مشکل	123
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : با اهل زمانه آشنایی مشکل	105
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : بر لوح عدم لوایح نور قدم	88
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم	109
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : من دانگی و نیم داشتم حبهٔ کم	128
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : از گردش افلاک و نفاق انجم	118
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : هم در ره معرفت بسی تاخته‌ام	107
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : حک کردنی است آنچه بنگاشته‌ام	132
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : بستم دم مار و دم عقرب بستم	170
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : گر من گنه جمله جهان کردستم	134
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : تب را شبخون زدم در آتش کشتم	98
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : دیریست که تیر فقر را آماجم	120
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : رنجورم و در دل از تو دارم صد غم	120
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : هر چند به صورت از تو دور افتادم	95
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : دی بر سر گور ذله غارت گردم	128
رباعی شمارهٔ ۴۲۲ : یا رب من اگر گناه بی حد کردم	132
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ : تا چند به گرد سر ایمان گردم	111
رباعی شمارهٔ ۴۲۴ : عودم چو نبود چوب بید آوردم	133
رباعی شمارهٔ ۴۲۵ : اندوه تو از دل حزین می‌دزدم	122
رباعی شمارهٔ ۴۲۶ : گر خاک تویی خاک ترا خاک شدم	556
رباعی شمارهٔ ۴۲۷ : اندر طلب یار چو مردانه شدم	234
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ : آنان که به نام نیک می‌خوانندم	132
رباعی شمارهٔ ۴۲۹ : چونان شده‌ام که دید نتوانندم	98
رباعی شمارهٔ ۴۳۰ : گر خلق چنانکه من منم دانندم	113
رباعی شمارهٔ ۴۳۱ : آن دم که حدیث عاشقی بشنودم	159
رباعی شمارهٔ ۴۳۲ : عمری به هوس باد هوی پیمودم	104
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ : من از تو جدا نبوده‌ام تا بودم	100
رباعی شمارهٔ ۴۳۴ : هرگز نبود شکست کس مقصودم	127
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ : در وصل تو پیوسته به گلشن بودم	91
رباعی شمارهٔ ۴۳۶ : در کوی تو من سوخته دامن بودم	113
رباعی شمارهٔ ۴۳۷ : یک چند دویدم و قدم فرسودم	101
رباعی شمارهٔ ۴۳۸ : ز آمیزش جان و تن تویی مقصودم	166
رباعی شمارهٔ ۴۳۹ : در خواب جمال یار خود میدیدم	139
رباعی شمارهٔ ۴۴۰ : روزی ز پی گلاب می‌گردیدم	216
رباعی شمارهٔ ۴۴۱ : دیشب که بکوی یار می‌گردیدم	108
رباعی شمارهٔ ۴۴۲ : گر در سفرم تویی رفیق سفرم	152
رباعی شمارهٔ ۴۴۳ : از هجر تو ای نگار اندر نارم	105
رباعی شمارهٔ ۴۴۴ : گر دست تضرع به دعا بردارم	99
رباعی شمارهٔ ۴۴۵ : یا رب چو به وحدتت یقین می‌دارم	112
رباعی شمارهٔ ۴۴۶ : از خاک درت رخت اقامت نبرم	105
رباعی شمارهٔ ۴۴۷ : آزرده ترم گر چه کم آزار ترم	140
رباعی شمارهٔ ۴۴۸ : جهدی بکنم که دل زجان برگیرم	107
رباعی شمارهٔ ۴۴۹ : ساقی اگرم می ندهی می‌میرم	128
رباعی شمارهٔ ۴۵۰ : نه از سر کار با خلل می‌ترسم	82
رباعی شمارهٔ ۴۵۱ : تا ظن نبری کز آن جهان می‌ترسم	140
رباعی شمارهٔ ۴۵۵ : یک روز بیوفتی تو در میدانم	90
رباعی شمارهٔ ۴۵۲ : مشهود و خفی چو گنج دقیانوسم	125
رباعی شمارهٔ ۴۵۳ : عیبم مکن ای خواجه اگر می نوشم	129
رباعی شمارهٔ ۴۵۴ : یا رب ز گناه زشت خود منفعلم	99
رباعی شمارهٔ ۴۵۴ : یا رب ز گناه زشت خود منفعلم	245
رباعی شمارهٔ ۴۵۶ : از جملهٔ دردهای بی درمانم	94
رباعی شمارهٔ ۴۵۷ : زان دم که قرین محنت وافغانم	132
رباعی شمارهٔ ۴۵۸ : بی‌مهری آن بهانه‌جو می‌دانم	89
رباعی شمارهٔ ۴۵۹ : رویت بینم چو چشم را باز کنم	99
رباعی شمارهٔ ۴۶۰ : عشق تو ز خاص و عام پنهان چه کنم	115
رباعی شمارهٔ ۴۶۱ : بی روی تو رای استقامت نکنم	135
رباعی شمارهٔ ۴۶۲ : از بیم رقیب طوف کویت نکنم	128
رباعی شمارهٔ ۴۶۳ : با چشم تو یاد نرگس‌تر نکنم	124
رباعی شمارهٔ ۴۶۴ : با درد تو اندیشهٔ درمان نکنم	78
رباعی شمارهٔ ۴۶۵ : یادت کنم ار شاد و اگر غمگینم	105
رباعی شمارهٔ ۴۶۶ : آن بخت ندارم که به کامت بینم	114
رباعی شمارهٔ ۴۶۷ : تا بردی ازین دیار تشریف قدوم	130
رباعی شمارهٔ ۴۶۸ : غمناکم و از کوی تو با غم نروم	88
رباعی شمارهٔ ۴۶۹ : هر چند گهی زعشق بیگانه شوم	107
رباعی شمارهٔ ۴۷۰ : یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم	100
رباعی شمارهٔ ۴۷۱ : هیهات که باز بوی می می‌شنوم	109
رباعی شمارهٔ ۴۷۲ : دانی که چها چها چها میخواهم	100
رباعی شمارهٔ ۴۷۳ : ای دوست طواف خانه‌ات می‌خواهم	114
رباعی شمارهٔ ۴۷۴ : نی باغ به بستان نه چمن می‌خواهم	81
رباعی شمارهٔ ۴۷۵ : سرمایهٔ غم ز دست آسان ندهم	89
رباعی شمارهٔ ۴۷۶ : در کوی تو سر در سر خنجر بنهم	98
رباعی شمارهٔ ۴۷۷ : دارم ز خدا خواهش جنات نعیم	126
رباعی شمارهٔ ۴۷۸ : دی تازه گلی ز گلشن آورد نسیم	91
رباعی شمارهٔ ۴۷۹ : ما بین دو عین یار از نون تا میم	156
رباعی شمارهٔ ۴۸۰ : با یاد تو با دیدهٔ تر می‌آیم	80
رباعی شمارهٔ ۴۸۱ : چون دایره ما ز پوست پوشان توایم	150
رباعی شمارهٔ ۴۸۲ : هر چند زکار خود خبردار نه‌ایم	87
رباعی شمارهٔ ۴۸۳ : افسوس که ما عاقبت اندیش نه‌ایم	130
رباعی شمارهٔ ۴۸۴ : مادر ره سودای تو منزل کردیم	118
رباعی شمارهٔ ۴۸۵ : هر چند که دل به وصل شادان کردیم	113
رباعی شمارهٔ ۴۸۶ : ما طی بساط ملک هستی کردیم	110
رباعی شمارهٔ ۴۸۷ : جانا من و تو نمونهٔ پرگاریم	139
رباعی شمارهٔ ۴۸۸ : ما با می و مستی سر تقوی داریم	139
رباعی شمارهٔ ۴۸۹ : شمعم که همه نهان فرو می‌گریم	128
رباعی شمارهٔ ۴۹۰ : ما جز به غم عشق تو سر نفرازیم	122
رباعی شمارهٔ ۴۹۱ : در مصطبها درد کشان ما باشیم	134
رباعی شمارهٔ ۴۹۲ : یک جو غم ایام نداریم خوشیم	95
رباعی شمارهٔ ۴۹۳ : ببرید ز من نگار هم خانگیم	84
رباعی شمارهٔ ۴۹۴ : من لایق عشق و درد عشق تو نیم	91
رباعی شمارهٔ ۴۹۵ : ما قبلهٔ طاعت آن دو رو می‌دانیم	87
رباعی شمارهٔ ۴۹۶ : در حضرت پادشاه دوران ماییم	88
رباعی شمارهٔ ۴۹۷ : افتاده منم به گوشهٔ بیت حزن	87
رباعی شمارهٔ ۴۹۸ : ای دوست ترا به جملگی گشتم من	94
رباعی شمارهٔ ۴۹۹ : بگریختم از عشق تو ای سیمین تن	89
رباعی شمارهٔ ۵۰۰ : فریاد ز دست فلک بی سر و بن	106
رباعی شمارهٔ ۵۰۱ : ای خالق ذوالجلال وحی رحمان	98
رباعی شمارهٔ ۵۰۲ : جانست و زبانست زبان دشمن جان	326
رباعی شمارهٔ ۵۰۳ : چندین چه زنی نظاره گرد میدان	106
رباعی شمارهٔ ۵۰۴ : رفتم به طبیب و گفتم از درد نهان	81
رباعی شمارهٔ ۵۰۵ : رویت دریای حسن و لعلت مرجان	88
رباعی شمارهٔ ۵۰۶ : فریاد و فغان که باز در کوی مغان	102
رباعی شمارهٔ ۵۰۷ : هستی به صفاتی که درو بود نهان	97
رباعی شمارهٔ ۵۰۸ : آن دوست که هست عشق او دشمن جان	94
رباعی شمارهٔ ۵۰۹ : یا رب ز قناعتم توانگر گردان	108
رباعی شمارهٔ ۵۱۰ : یا رب زدو کون بی‌نیازم گردان	124
رباعی شمارهٔ ۵۱۱ : یا رب ز کمال لطف خاصم گردان	96
رباعی شمارهٔ ۵۱۲ : در درویشی هیچ کم و بیش مدان	108
رباعی شمارهٔ ۵۱۳ : دارم گله از درد نه چندان چندان	95
رباعی شمارهٔ ۵۱۴ : دنیا گذران، محنت دنیا گذران	339
رباعی شمارهٔ ۵۱۵ : یا رب تو مرا به یار دمساز رسان	322
رباعی شمارهٔ ۵۱۶ : بر گوش دلم ز غیب آواز رسان	115
رباعی شمارهٔ ۵۱۷ : قومی که حقست قبلهٔ همتشان	127
رباعی شمارهٔ ۵۱۸ : فریاد ز شب روی و شب رنگیشان	114
رباعی شمارهٔ ۵۱۹ : رخسار تو بی نقاب دیدن نتوان	111
رباعی شمارهٔ ۵۲۰ : بحریست وجود جاودان موج زنان	100
رباعی شمارهٔ ۵۲۱ : با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان	144
رباعی شمارهٔ ۵۲۲ : حاصل زدر تو دایما کام جهان	97
رباعی شمارهٔ ۵۲۳ : بنگر به جهان سر الهی پنهان	111
رباعی شمارهٔ ۵۲۴ : چون حق به تفاصیل شئون گشت بیان	97
رباعی شمارهٔ ۵۲۵ : سودت نکند به خانه در بنشستن	93
رباعی شمارهٔ ۵۲۶ : پل بر زبر محیط قلزم بستن	138
رباعی شمارهٔ ۵۲۷ : از ساحت دل غبار کثرت رفتن	106
رباعی شمارهٔ ۵۲۸ : عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن	115
رباعی شمارهٔ ۵۲۹ : از باده بروی شیخ رنگ آوردن	121
رباعی شمارهٔ ۵۳۰ : تا لعل تو دلفروز خواهد بودن	101
رباعی شمارهٔ ۵۳۱ : سهلست مرا بر سر خنجر بودن	99
رباعی شمارهٔ ۵۳۲ : دنیا نسزد ازو مشوش بودن	129
رباعی شمارهٔ ۵۳۳ : در راه خدا حجاب شد یک سو زن	92
رباعی شمارهٔ ۵۳۴ : یا رب تو زخواب ناز بیدارش کن	126
رباعی شمارهٔ ۵۳۵ : یک لحظه چراغ آرزوهاپف کن	97
رباعی شمارهٔ ۵۳۶ : خواهی که کسی شوی زهستی کم کن	88
رباعی شمارهٔ ۵۳۷ : یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن	145
رباعی شمارهٔ ۵۳۸ : یا رب نظری بر من سرگردان کن	102
رباعی شمارهٔ ۵۳۹ : ای غم گذری به کوی بدنامان کن	123
رباعی شمارهٔ ۵۴۰ : ای نه دلهٔ ده دله هر ده یله کن	120
رباعی شمارهٔ ۵۴۱ : در درگه ما دوستی یک دله کن	138
رباعی شمارهٔ ۵۴۵ : درویشی کن قصد در شاه مکن	81
رباعی شمارهٔ ۵۴۲ : ای شمع چو ابر گریه و زاری کن	97
رباعی شمارهٔ ۵۴۳ : ای ناله گرت دمیست اظهاری کن	104
رباعی شمارهٔ ۵۴۴ : گفتم که: رخم به رنگ چون کاه مکن	86
رباعی شمارهٔ ۵۴۶ : افعال بدم ز خلق پنهان می‌کن	102
رباعی شمارهٔ ۵۴۷ : عاشق من و دیوانه من و شیدا من	101
رباعی شمارهٔ ۵۴۸ : ای چشم من از دیدن رویت روشن	112
رباعی شمارهٔ ۵۴۹ : ای عشق تو مایهٔ جنون دل من	102
رباعی شمارهٔ ۵۵۰ : شد دیده به عشق رهنمون دل من	103
رباعی شمارهٔ ۵۵۱ : ای زلف مسلسلت بلای دل من	97
رباعی شمارهٔ ۵۵۲ : بختی نه که با دوست در آمیزم من	128
رباعی شمارهٔ ۵۵۳ : ای آنکه تراست عار از دیدن من	103
رباعی شمارهٔ ۵۵۴ : ای گشته سراسیمه به دریای تو من	125
رباعی شمارهٔ ۵۵۵ : اسرار ازل را نه تو دانی و نه من	122
رباعی شمارهٔ ۵۵۶ : زد شعله به دل آتش پنهانی من	109
رباعی شمارهٔ ۵۵۷ : سلطان گوید که نقد گنجینهٔ من	108
رباعی شمارهٔ ۵۵۸ : رازی که به شب لب تو گوید با من	127
رباعی شمارهٔ ۵۵۹ : دارم ز جفای فلک آینه گون	96
رباعی شمارهٔ ۵۶۰ : شوریده دلی و غصه گردون گردون	121
رباعی شمارهٔ ۵۶۱ : فریاد ز دست فلک آینه گون	112
رباعی شمارهٔ ۵۶۲ : تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون	98
رباعی شمارهٔ ۵۶۳ : در راه یگانگی نه کفرست و نه دین	94
رباعی شمارهٔ ۵۶۴ : گر سقف سپهر گردد آیینهٔ چین	101
رباعی شمارهٔ ۵۶۵ : گر صفحهٔ فولاد شود روی زمین	100
رباعی شمارهٔ ۵۶۶ : ای در همه شان ذات تو پاک از شین	109
رباعی شمارهٔ ۵۶۷ : یا رب به رسالت رسول الثقلین	492
رباعی شمارهٔ ۵۶۸ : بر ذره نشینم بچمد تختم بین	81
رباعی شمارهٔ ۵۶۹ : هان یاران هوی و ها جوانمردان هو	92
رباعی شمارهٔ ۵۷۰ : دورم اگر از سعادت خدمت تو	117
رباعی شمارهٔ ۵۷۱ : ای آینه را داده جلا صورت تو	106
رباعی شمارهٔ ۵۷۲ : جان و دل من فدای خاک در تو	102
رباعی شمارهٔ ۵۷۳ : ای گشته جهان تشنهٔ پرآب از تو	103
رباعی شمارهٔ ۵۷۴ : ای شعلهٔ طور طور پر نور از تو	103
رباعی شمارهٔ ۵۷۵ : ای سبزی سبزهٔ بهاران از تو	109
رباعی شمارهٔ ۵۷۶ : ای رونق کیش بت‌پرستان از تو	121
رباعی شمارهٔ ۵۷۷ : ابریست که خون دیده بارد غم تو	108
رباعی شمارهٔ ۵۷۸ : از دیدهٔ سنگ خون چکاند غم تو	101
رباعی شمارهٔ ۵۷۹ : ای پیر و جوان دهر شاد از غم تو	115
رباعی شمارهٔ ۵۸۰ : ای نالهٔ پیر قرطه پوش از غم تو	98
رباعی شمارهٔ ۵۸۱ : ای آمده کار من به جان از غم تو	107
رباعی شمارهٔ ۵۸۲ : ای نالهٔ پیر خانقاه از غم تو	108
رباعی شمارهٔ ۵۸۳ : ای خالق ذوالجلال و ای رحمان تو	121
رباعی شمارهٔ ۵۸۴ : ای کعبه پرست چیست کین من و تو	108
رباعی شمارهٔ ۵۸۵ : هر چند که یار سر گرانست به تو	110
رباعی شمارهٔ ۵۸۴ : ای کعبه پرست چیست کین من و تو	127
رباعی شمارهٔ ۵۸۶ : ای در دل من اصل تمنا همه تو	246
رباعی شمارهٔ ۵۸۷ : ای در دل و جان صورت و معنی همه تو	100
رباعی شمارهٔ ۵۸۸ : شبهای دراز ای دریغا بی تو	96
رباعی شمارهٔ ۵۸۹ : درد دل من دواش می‌دانی تو	276
رباعی شمارهٔ ۵۹۰ : ای شمع دلم قامت سنجیدهٔ تو	114
رباعی شمارهٔ ۵۹۱ : من میشنوم که می نبخشایی تو	74
رباعی شمارهٔ ۵۹۲ : ما را نبود دلی که کار آید ازو	128
رباعی شمارهٔ ۵۹۳ : زلفش بکشی شب دراز آید ازو	91
رباعی شمارهٔ ۵۹۴ : عشقست که شیر نر زبون آید ازو	99
رباعی شمارهٔ ۵۹۵ : ابر از دهقان که ژاله می‌روید ازو	106
رباعی شمارهٔ ۵۹۶ : سودای سر بی سر و سامان یک سو	92
رباعی شمارهٔ ۵۹۷ : ای دل چو فراق یار دیدی خون شو	88
رباعی شمارهٔ ۵۹۸ : ای در صفت ذات تو حیران که و مه	101
رباعی شمارهٔ ۵۹۹ : اندر شش و چار غایب آید ناگاه	95
رباعی شمارهٔ ۶۰۰ : ای خاک نشین درگه قدر تو ماه	96
رباعی شمارهٔ ۶۰۱ : ای زاهد و عابد از تو در ناله و آه	126
رباعی شمارهٔ ۶۰۲ : اینک سر کوی دوست اینک سر راه	91
رباعی شمارهٔ ۶۰۳ : معمورهٔ دل به علم آراسته به	99
رباعی شمارهٔ ۶۰۴ : در گفتن ذکر حق زبان از همه به	105
رباعی شمارهٔ ۶۰۵ : از مردم صدرنگ سیه پوشی به	152
رباعی شمارهٔ ۶۰۶ : از هر چه نه از بهر تو کردم توبه	164
رباعی شمارهٔ ۶۰۷ : از بس که شکستم و ببستم توبه	84
رباعی شمارهٔ ۶۰۸ : جز وصل تو دل به هر چه بستم توبه	145
رباعی شمارهٔ ۶۰۹ : چشمم که سرشک لاله گون آورده	119
رباعی شمارهٔ ۶۱۰ : ای نیک نکرده و بدیها کرده	91
رباعی شمارهٔ ۶۱۱ : زاهد خوشدل که ترک دنیا کرده	110
رباعی شمارهٔ ۶۱۲ : گر جا به حرم ور به کلیسا کرده	149
رباعی شمارهٔ ۶۱۳ : بحریست نه کاهنده نه افزاینده	90
رباعی شمارهٔ ۶۱۴ : افسوس که عمر رفت بر بیهوده	141
رباعی شمارهٔ ۶۱۵ : ما درویشان نشسته در تنگ دره	134
رباعی شمارهٔ ۶۱۶ : تا کی زجهان پر گزند اندیشه	83
رباعی شمارهٔ ۶۱۷ : هجران ترا چو گرم شد هنگامه	140
رباعی شمارهٔ ۶۱۸ : دنیا طلبان ز حرص مستند همه	125
رباعی شمارهٔ ۶۱۹ : ای چشم تو چشم چشمه هر چشم همه	86
رباعی شمارهٔ ۶۲۰ : چون باز سفید در شکاریم همه	99
رباعی شمارهٔ ۶۲۱ : ای روی تو مهر عالم آرای همه	116
رباعی شمارهٔ ۶۲۲ : سودا به سرم همچو پلنگ اندر کوه	113
رباعی شمارهٔ ۶۲۳ : هستی که ظهور می‌کند در همه شی	122
رباعی شمارهٔ ۶۲۴ : ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای	134
رباعی شمارهٔ ۶۲۵ : دارم صنمی چهره برافروخته‌ای	66
رباعی شمارهٔ ۶۲۶ : من کیستم آتش به دل افروخته‌ای	102
رباعی شمارهٔ ۶۲۷ : آنم که توام ز خاک برداشته‌ای	116
رباعی شمارهٔ ۶۲۸ : ای غم که حجاب صبر بشکافته‌ای	90
رباعی شمارهٔ ۶۳۱ : یا سرکشی سپهر را سرکوبی	83
رباعی شمارهٔ ۶۲۹ : من کیستم از خویش به تنگ آمده‌ای	89
رباعی شمارهٔ ۶۳۰ : یا پست و بلند دهر را سرکوبی	96
رباعی شمارهٔ ۶۳۲ : عهدی به سر زبان خود بربستی	85
رباعی شمارهٔ ۶۳۳ : غم جمله نصیب چرخ خم بایستی	141
رباعی شمارهٔ ۶۳۴ : زلفت سیمست و مشک را کان گشتی	120
رباعی شمارهٔ ۶۳۵ : ای شیر خدا امیر حیدر فتحی	165
رباعی شمارهٔ ۶۳۶ : در کوی خودم مسکن و ماوا دادی	87
رباعی شمارهٔ ۶۳۷ : اول همه جام آشنایی دادی	91
رباعی شمارهٔ ۶۳۸ : ای شاه ولایت دو عالم مددی	122
رباعی شمارهٔ ۶۳۹ : من کیستم از قید دو عالم فردی	89
رباعی شمارهٔ ۶۴۰ : از چهره همه خانه منقش کردی	132
رباعی شمارهٔ ۶۴۱ : عشقم دادی زاهل دردم کردی	213
رباعی شمارهٔ ۶۴۲ : با فاقه و فقر هم نشینم کردی	94
رباعی شمارهٔ ۶۴۳ : ای دیده مرا عاشق یاری کردی	110
رباعی شمارهٔ ۶۴۴ : ای دل تا کی مصیبت‌افزا گردی	90
رباعی شمارهٔ ۶۴۷ : ای کاش مرا به نفت آلایندی	100
رباعی شمارهٔ ۶۴۵ : ای آنکه به گرد شمع دود آوردی	133
رباعی شمارهٔ ۶۴۶ : ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی	306
رباعی شمارهٔ ۶۴۸ : ای خالق ذوالجلال هر جانوری	89
رباعی شمارهٔ ۶۴۹ : دستی نه که از نخل تو چینم ثمری	94
رباعی شمارهٔ ۶۵۰ : هنگام سپیده دم خروس سحری	117
رباعی شمارهٔ ۶۵۱ : ای ذات تو در صفات اعیان ساری	117
رباعی شمارهٔ ۶۵۲ : عالم ار نه‌ای ز عبرت عاری	113
رباعی شمارهٔ ۶۵۳ : یا رب یا رب کریمی و غفاری	81
رباعی شمارهٔ ۶۵۴ : گیرم که هزار مصحف از برداری	135
رباعی شمارهٔ ۶۵۵ : ای شمع نمونه‌ای زسوزم داری	105
رباعی شمارهٔ ۶۵۶ : چون گل بگلاب شسته رویی داری	114
رباعی شمارهٔ ۶۵۷ : ای دل بر دوست تحفه جز جان نبری	109
رباعی شمارهٔ ۶۵۸ : پیوسته تو دل ربوده‌ای معذوری	115
رباعی شمارهٔ ۶۵۹ : یا شاه تویی آنکه خدا را شیری	98
رباعی شمارهٔ ۶۶۰ : یا گردن روزگار را زنجیری	114
رباعی شمارهٔ ۶۶۱ : از کبر مدار هیچ در دل هوسی	114
رباعی شمارهٔ ۶۶۲ : ای در سر هر کس از خیالت هوسی	101
رباعی شمارهٔ ۶۶۳ : گر شهره شوی به شهر شر الناسی	172
رباعی شمارهٔ ۶۶۴ : تا نگذری از جمع به فردی نرسی	218
رباعی شمارهٔ ۶۶۵ : گه شانه کش طرهٔ لیلا باشی	116
رباعی شمارهٔ ۶۶۶ : مزار دلی را که تو جانش باشی	121
رباعی شمارهٔ ۶۶۷ : جان چیست غم و درد و بلا را هدفی	93
رباعی شمارهٔ ۶۶۸ : بگشود نگار من نقاب از طرفی	113
رباعی شمارهٔ ۶۶۹ : وصافی خود به رغم حاسد تا کی	89
رباعی شمارهٔ ۶۷۰ : ای دل زشراب جهل مستی تا کی	93
رباعی شمارهٔ ۶۷۱ : ای آنکه به کنهت نرسد ادراکی	115
رباعی شمارهٔ ۶۷۲ : ای از تو به باغ هر گلی را رنگی	116
رباعی شمارهٔ ۶۷۳ : تا بتوانی بکش به جان بار دلی	88
رباعی شمارهٔ ۶۷۴ : از درد تو نیست چشم خالی ز نمی	93
رباعی شمارهٔ ۶۷۵ : بی پا و سران دشت خون آشامی	90
رباعی شمارهٔ ۶۷۶ : دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی	173
رباعی شمارهٔ ۶۷۷ : حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی	107
رباعی شمارهٔ ۶۷۸ : هستی که عیان نیست روان در شانی	119
رباعی شمارهٔ ۶۷۹ : گر در طلب گوهر کانی کانی	137
رباعی شمارهٔ ۶۸۰ : میدان فراخ و مرد میدانی نی	105
رباعی شمارهٔ ۶۸۱ : دردی داریم و سینهٔ بریانی	98
رباعی شمارهٔ ۶۸۲ : گر طاعت خود نقش کنم بر نانی	123
رباعی شمارهٔ ۶۸۳ : نزدیکان را بیش بود حیرانی	96
رباعی شمارهٔ ۶۸۴ : نزدیکان را بیش بود حیرانی	144
رباعی شمارهٔ ۶۸۵ : ای آنکه دوای دردمندان دانی	103
رباعی شمارهٔ ۶۸۶ : آنی تو که حال دل نالان دانی	206
رباعی شمارهٔ ۶۸۷ : گفتی که به وقت مجلس افروختنی	86
رباعی شمارهٔ ۶۸۸ : ما را به سر چاه بری دست زنی	93
رباعی شمارهٔ ۶۸۹ : تا چند سخن تراشی و رنده زنی	131
رباعی شمارهٔ ۶۹۰ : ای واحد بی مثال معبود غنی	111
رباعی شمارهٔ ۶۹۱ : خواهی چو خلیل کعبه بنیاد کنی	86
رباعی شمارهٔ ۶۹۲ : گر زانکه هزار کعبه آزاد کنی	96
رباعی شمارهٔ ۶۹۳ : ای آنکه سپهر را پر از ابر کنی	117
رباعی شمارهٔ ۶۹۴ : ای خوانده ترا خدا ولی ادر کنی	89
رباعی شمارهٔ ۶۹۵ : یاقوت ز دیده ریختم تا چه کنی	121
رباعی شمارهٔ ۶۹۶ : دنیای دنی پر هوس را چه کنی	88
رباعی شمارهٔ ۶۹۷ : تا ترک علایق و عوایق نکنی	111
رباعی شمارهٔ ۶۹۸ : یا رب در خلق تکیه گاهم نکنی	169
رباعی شمارهٔ ۶۹۹ : گر در یمنی چو با منی پیش منی	87
رباعی شمارهٔ ۷۰۰ : از سادگی و سلیمی و مسکینی	125
رباعی شمارهٔ ۷۰۱ : باز آی که تا صدق نیازم بینی	102
رباعی شمارهٔ ۷۰۲ : ای دل اگر آن عارض دلجو بینی	104
رباعی شمارهٔ ۷۰۳ : ای در خم چوگان تو سرها شده گوی	148
رباعی شمارهٔ ۷۰۴ : هان مردان هان و هان جوانمردان هوی	83
رباعی شمارهٔ ۷۰۵ : در کوی تو میدهند جانی به جوی	125
رباعی شمارهٔ ۷۰۶ : تحقیق معانی ز عبارات مجوی	97
رباعی شمارهٔ ۷۰۷ : در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی	113
رباعی شمارهٔ ۷۰۸ : در مدرسه گر چه دانش اندوز شوی	128
رباعی شمارهٔ ۷۰۹ : گر صید عدم شوی زخود رسته شوی	92
رباعی شمارهٔ ۷۱۰ : از هستی خویش تا پشیمان نشوی	209
رباعی شمارهٔ ۷۱۱ : آمد بر من قاصد آن سرو سهی	93
رباعی شمارهٔ ۷۱۲ : تا تو هوس خدای از سر ننهی	94
رباعی شمارهٔ ۷۱۳ : دنیا راهی بهشت منزلگاهی	125
رباعی شمارهٔ ۷۱۴ : ای دلبر عیسی نفس ترسایی	104
رباعی شمارهٔ ۷۱۵ : پاکی و منزهی و بی همتایی	127
رباعی شمارهٔ ۷۱۶ : گفتم که کرایی تو بدین زیبایی	115
رباعی شمارهٔ ۷۱۷ : بردارم دل گر از جهان فرمایی	114
رباعی شمارهٔ ۷۱۸ : آنجا که ببایی نه پدیدی گویی	88
رباعی شمارهٔ ۷۱۹ : آیینه صفت بدست او نیکویی	114
رباعی شمارهٔ ۷۲۰ : ای آنکه بر آرنده حاجات تویی	107
رباعی شمارهٔ ۷۲۱ : ای آنکه گشایندهٔ هر بند تویی	100
رباعی شمارهٔ ۷۲۲ : سبحان الله بهر غمی یار تویی	134
رباعی شمارهٔ ۷۲۳ : الله تویی وز دلم آگاه تویی	580
رباعی شمارهٔ ۷۲۴ : ای آنکه به ملک خویش پاینده تویی	440	2