زمستانی

ای نادره ی هزاره ی آخر گیلاس اگر گلی نمی آورد؟گیلاس اگر گلی نمی آورد منظومه ی عشق قصه ای کم داشت .منصور اوجیجناب استاد جمعی اندیشمند ارجمند همصحبتی با جناب عالی برایم افتخار است از پاسخ دقیق و فنی شریفتان سپاسگزارم جز این اگر بود می پنداشتم برای کاربرد افعال و مطابقت زمانی باید چاره ای اندیشید در این شعر هم با وجود زمان گویش شخصیت زبانی نمایان است و این بسیار مهم است در خصوص نظر جناب استاد طارق که این غزل چهاره پاره است با شکل حاضر چنین نیست و نظر استاد بانو نوری ارجمند در ویژگی شکلی چهارپاره درست است واز تحلیل ایشان بسیار بهره بردم اما با تغییر چینش فرم غزل چهارپاره می گیرد( .آسمان در کفش چو موم و حقیر.کندوی دل که قلب دریا بود/از چه رو مثل آن جوانی نیست . در سرش شور و شوق فردا بود )/مجموع چهار سطر مطلع غزل چهار پاره خواهد بود که دارای وزن دولختی همسان یا به عبارتی وزن دوری است . در خوانش bood و bovad هم رکن اخر این اختیار برای شاعر محفوظ است. ضمن قدر دانی از حضور ااستادنوری ارجمند و تحلیل ارزشمند ایشان به نظرم مشکل تایپ در کلمه ی مورد نظر (افتاده)وجود ندارد اختیار در تلفظ (تیک تاک) یعنی بلند گرفتن هجای کشیده ی( تیک) طول کمی و کیفیت وزن سطر مورد نظر را تضمین می نماید . نقدم بر وجود برخی هجاهای کوتاه در شروع ابیات است چنانچه بلندگرفته شود بی اما اگر خواهد بود هرچند وزن این شعر یا به عبارتی ترانه خفیف مخبون مسدس است .(فعلاتن مفاعلن فع لن )که شاعر به درستی با آزادی در انتخاب بحر (شاعر در انتخاب بحر عروض آزاد است مرجع دایره عروض دکتر ابوالحسن نجفی )و اختیار در چینش پایه های عروض (شاعر اختیار دارد در رکن اول هجای اول کوتاه را بلندبیاورد مرجع همان) در این شعر شاعر با توجه به آزادی و اختیار بحر خفیف مخبون مسدس محذوف گاه مقصور را به رمل مسدس خفیف محذوف مساوی مقصور یا حتی مشکول می برد . نیز با ردیف bovad در بحر سریع مسدس مطوی مکشوف. هم به درستی امکان خوانش فراهم است از نظر لطف استاد هم اندیش و مخاطبین ارجمند که این حاشیه نویسی را مطالعه فرمودند سپاسگزارم 🌺

درودو سپاس بر استاد بزرگوار و فرهیخته و همه جانبه نگر وبا ذوق و آگاهم
جناب یزدانی عزیز و دوست داشتنی

سالهاست که در سایت شعر نو فعالیت میکردم و هنوز هم کم وبیش حضور دارم و بااستاد بانو
فریبا نوری در آنجا بیشتر دم خور بودم . گرچه سایتی است که از نظر
کمیت اعضا قابل ملاحظه ولی از تظر کیفیت کار، چندان چنگی به دل نمیزد و نمی زند وشاید به خاطر خروج خیلی از عزیزان قدیمی از هدف اصلی خود دور شده است و خرسندم که در بدو ورودم با بزرگوار انی چون شما ارجمند و گرایان مایه روبر و شده ام و از محضرتان کسب فیض میکنم .
دراین پست به نکاتی زیبا و درخور اشاره کردید که نماد و نمود تعمقتان می باشد در خوانش و درک والایتان از شعر و شاعری گرچه این خرد کارهایم بیشتر ذوقی است و بر اساس عادت و جوشش ولی با کوشش هم چندان بیگانه نیستم ویا حداقل چنین ادعایی دارم . در مورد مصرع مورد نظر سرکار خانم فریبا نوری
“استــــخوانم، به تيك تاك افتاده”
نظر آن عزیز کاملا درست است و چندین مرتبه در آن تغییراتی دادم
مثل
” استخوانم به تیک وتاک افتاد ”
که کلمه ی ” تیک” کشیده تر تلفظ می شد و یا
“استخوانم به تیک تاک افتاده ست”
که تیک سریعتر خوانده می شود
“افتاده است” را از این جهت بکاربردم که زمان فعل ماضی نقلی باشد که گرچه در زمان گذشته اتفاق افتاده
ولی آثارش هنوز باقی است . و احساس کردم که اگر ” است” را هم حذف کنم خیلی از فخامت کلام کم نخواهد شد و شاید کمی هم صمیمی تر باشد، و شد این که هست . از زمان کودکی هم پاره ای شیطنت ها را دوست داشتم و اینک کودک درونم گاهی چنان بازی ها را دوست دارد و از کارهای چالشی خوشش می اید . و عقیده دارم که بد نیست زبان محاوره نیز
با زبان رسمی که استخوان در گلویش گیر کرده است رفاقت کنند
و آن قدر این رفاقت ادامه پیدا کند تا با هم دوست شوند و محیطی
صمیمی تر را رغم بزنند . امیدوارم
که تنهایم نگذارید و از آموزه هایتان
محرومم نسازید . و قبول فرماییدکه
ارزش و اعتبار ادبیات به مراتب بیشتر از حرمت موی سپید است .
دستبوسم بزرگوار نازنین
🌹🌹🌹❤️❤️❤️🙏🙏🙏