مادرم …

سلام … فقط پیش از اینکه دوستان دیگر ورود کنند ، پرچم سفید را بالا ببرم که متوجه اشکالات فنی شعر تا حدودی هستم و آن را نزدیک به دلنوشته می دانم . اما احساس آن زمان قابل مهار نبود و بعدها نیز شعر به همان صورت بکر آغازین ماند . این شعر از ابتدا نیز برای مادر خودم نبود _ که ایشان حکایتی دیگر است _ بلکه برای مادرزنم بود که او را مادر صدا می کردم و پس از آن داستان پر آبِ چشم ، از ایشان نیز بی خبر ماندم و شاید مغضوب او که حتا سلام و تبریک و تسلای مرا نیز که طفیل التفاتش بودم ، پاسخ نداد . با این همه روزی در همین صفحه به دوستی قول داده بودم که این را منتشر کنم و مانده بودم بر دو راهی تا سرانجام تصمیم گرفتم به مادری خطابش کنم که برای ایرانیان بسیاری هم صدای دادخواهی بوده و هم تصویر رنج . مادری که دوستش داریم و آغوشش به وسعت ایران باز است تا فرزندان راستینش بر دامن او ببالند . و حالا آزادی اش آرزوی ماست . همچنان که آزادی ما ، آرمان اوست .

درود بر مانای گرامی
مشغله و کلافگی در کلاف سردر گم زندگی به من مجالی برای شرح اثاری که مرا در خود به تفکر وا می دارد و از ان لذت می برم نمی دهد ولی
این اثر زیبا را خواندم و همچنین نوشته تان را پای این اثر و می خواهم نقدی بر نوشته خودتان بزنم شاید موجب شود ان را حذف کنید
تنها فرق نثر با شعر استفاده از ارایه های ادبی است
پس می خوانیم:
هرچین چهره اش
چکامه ی رنجی دراز است
دولت دعا
گرمای ملیح تبسم
شاخه ی حواس
بر فرش فکرش ، فرشتگان از عرش قصه می گویند
مادرم به خدای باران
ناخدای دریای دلواپسی
قبایل بی قلب
شرم شعر نگاه
اینهمه جورچین زیبای واج ارایی همرا با استعاره و تشبیه فقط در رود زبان متفاوت شعر مانا جریان دارد
و در این بخش فقط به تصاویر منعکس شده بر برکه ی زلال تفکر فرو رویم:
چکامه ی رنج
ذخیره ی بی زوال لبخند
سایه بان خنک حضور
بلای جان قندیل ها
تفال زدن به دیوان سنبله
زلال حوض نگاه
ماهیان قرمز تشویش شنا می کنند
از خجالت تبخیر شدن
سوداگران بازار عافیت
حجره کلمات
چکیدن در دامن دریا
دست اویز داس شدن گیس گندمزار
رویای هفت رنگ فروردین
نقش سراب کردن باد بی گدار خرداد
نفس کشیدن در هوای حضور
به تک تک این کلمات جمع شده در کنار هم که تجلی گر تصاویری ست که با تفکر در ان خود تلفیق ارایه در ارایه را ایجاد میکند که تشریح مفاهیم ان در اینجا بحث را به درازا می کشد که فقط به دو مورد از مشخص ترین و ساده ترین انها اشاره می کنم:
از خجالت چشمان سرزنشگرش
تبخیر خواهم شد
که تلفیقی ست از واج ارایی حرف خ و ارایه اغراق که از خجالت اب می شوند و برای نشان دادن اوج شرمساری از اب شدن به تبخیر شدن رسیده
و یا
تشبیه غم به قندیل در
گرمای ملیح تبسمش ، بلای جان قندیلها
این تنها بخشی از توضیح هایی بود که می توان در این اثر یاداور شد و در مورد کلمه به کلمه ی هر جمله و هنر فرار دادن انها در کنار هم می توان صفحه ها نوشت
با ارزوی سلامت و سرزندگی شما شاعر توانمند و تمام مادران این جغرافیای هستی و بزرگترین مادر این مرز و بوم یعنی ایران عزیز
بدرود

درود
مادر تنها اولین عشق پسر است و پسر آخرین عشق مادر،بین این دو تفاوت بسیاری میبینم،و از نظر ژنتیک و علوم تجربی و حتی از دیدگاه متریالیسم اولین و بالاترین هدف برنامه ریزی شده در موجودات زنده ،ادامه ی نسل است که بالاترین تلاش را از اولین کروموزوم تا تا آخرین طپش(تپش)قلب می انجامد
و چه زیبا که در این دیدگاه هم اصلی ترین نقش را مادر با عنوان زاینده دارد،
نکته ی دیگر که جای بحثش طولانیست این است که از نظر روانشناختی مردان همیشه به دنبال زنی شبیه مادر خود هستند در عشق،و او را نمی یابند چرا که مادر از ذات خود و برای هیچ درخواستی فرزند خود را دوست دارد اما همسر سوای از خود گذشتگی هایی که دارد قسمتی از ماجرا را برای رفاه خود در مسئله ی جنسی و عاطفی و غیره میخواهد
بنابر این ما در ناخودآگاه هرگز به آن عشق مطلوب نخواهیم رسید چرا که تنها مادر قادر به ارائه ی آن است.
از نظر بنده هم زن در مقام‌ مادر قوی ترین خود را نشان می‌دهد اما در هر مقامهای دیگر تنها قدری که لازم میداند.
واما یک نکته هم‌ از بدنه ی شعر را به تماشا بنشینیم:
ارتباطی از پس واژه ها که در سطرها چنان کوه های البرز بازو در بازوی هم‌کرده اند تا ارتباط کلام نم ندهد:
(فکر ،رنج)،(سایه بان خنک،جهنم)،
(گرما،قندیل)(گنجشک،بهار)(گنجشک،سهره)(خدای باران،ناخدای دریا)
و این ترفند تا پایان شعر ادامه دارد
از امتیازات این شعر آن است که ندیدم سطری بدون ارتباط و حتی کلمه ای بی جا (سروده)شده باشد.
و البته میدانم بین آن قماش شعرها که نوشته می‌شوند و سروده می شوند تفاوت چنان گنجشک و سهره است به ترازوی آواز،هر شعر شما را کلاس درسی می یابم
زنده باشید در آزادی و مهر
🌹🌹🌺

سلام و درود شیخ مزامیر
زیبا بود امید که همه مادران باشند و بمانند و ببینند لبخند بر لبان سوخته فرزندانشان را
مانا و توانا باشی رفیق❤️🙏

مهرداد عزیزم
سلام و درود
شعر زیبایت را خواندم و چون همیشه لذت بردم
از حالت بی خبرم
امیدوارم رفع کسالت شده باشد و امروز بهتر از دیروز باشی نازنین
مهرت ماندگار

درودو احترام مانای شاعر مانای جان
بسیار عالی سروده ای با اشتیاق خواندم دوست داشتم هرگز این شعر تمام نشود انچنان که مرا در خودم فرو برد و مسحور ساخت چند باره می خوانم سپاس

سلام مهرداد جان .نمیدونم ازنظرفنی چه ایرادی براین سروده هست که خودپرجم سفیدرابالا بردی .درنگاه من این شعر پراست از احساس ناب و پراست از زیبایی .من گفته بودم بااین سبک کاملا بیگانه ام اما شعرهای مانا ازجنسی دیگراست که به دلم مینشیند
درپناه حق

درود دوست بزرگوار و دانایم جناب مانا …
من نیز سر تعظیم فرود می آورم بر تمامی مادران و دختران آزادی خواه این سرزمین…
👏👏👏👌👌👌💐💐💐

درود بر شما
بسیارعالی و دلنشین
شعری که هر کسی را یاد مادرش می‌اندازد
و از همه بیشتر یاد این مادر عزیز و بانوی زجرکشید‌ه‌ی آزادی خواه
دستمریزاد
👌🌹

درودتان جناب استاد مانا ادیب گرانقدر 🌞
بسیار ارجمند و فاخر و پر سوز سروده اید در مقام والا و ارزشمند مادر بزرگوارتان که سایه ی ایشان
مستدام باد بر خانه و کاشانه ی دلتان 🌟🌱🌺🌹
هر چه بگویم حق مطلب ادا نمی شود🕊️🌱🌺🍀🌷
پاینده باشید و سرفراز و سبز
☘️🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹☘️

سلام مانا جان

شاه بیت تمام غزل هایت سلامت باد

در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌👌👌🌹

ف مثل فاطمه / سین مثل سپهری!
بانویی که آزادی و آزادگی را بند به بند اشک ریخت…

درود بر شما
و آفرین بر شعر شریف‌تان🌹

سلام و درود و احسنت بر شما

سلام و عرض ادب مانای عزیز🌺

احسنت، آفرین.

حرف در دلم زیاد است اما چه کنم اغلب ان ها دشوار و ناگفتنی ست. اما به راستی من دانستم و درک کردم مادر موجودی ست تکرار ناشدنی که آن هم البته از خلقت خداوند است.

هم شعرت خدایی و انصافا زیبا بود و اگر هم می خواستم بنویسم در باب زیبایی های آن مثال برهان جاوید ادیب و گرانقدر می نوشتم

و هم مادر واژه ای است که تکرار نمی شود.

نمی خواهم بیشتر از این بنویسم می دانم قلمم تاب توصیف ندارد.

فقط تشکر می کنم به خاطر این شعر زیبا

قلمتان تابان و ماندگار🌺

بر فرش فکرش، فرشتگان از عرش قصه می‌گویند
سلام و عرض ادب جناب مانای عزیز
نمی‌شود از کنار اشعارتان گذشت و لبریز احساسات و دغدغه‌مندی نشد. خوشحالم که باز شعر زیبایی از قلم زرین‌تان خواندم. از شعر و پیام‌های دوستان لذت بردم و آموختم.
اگر تقدیر یاری کند درباره‌ی تشخص واژگان شعرتان خواهم نوشت. بر این باورم که توجه به نحوه کاربرد زبان و تعیین چارچوب‌های زبانی شعرتان برای همگان بسیار ارزشمند خواهد بود.
زنده باشید به مهر و قلم🌸🌺🌸🌺

سلام و عرض ادب
پرچم تمام مادران تا ابد بالاست به ویژه مادر شما که معصومیت خاصی در چهره شون پیداست
هزاران درود
مادرتون از تبار لرستان هستن؟

درود بر شما و این قلم قدرتمند در تشریح وعشق مادر زن چراغ نور افشان زندگی است و
مادر ستون ِ محکمی است که حتی دست مردان راهم می گیرد..زنان ایرانی در دنیا بی رقیب هستند
زنان و دختران از هر طایفه و ایل و تباری که باشند زندگی روی دستان پر قدرت احساسات انسانی آنها می چرخد.بی وجود زن جهان آخر ز چیست ؟
❤️🌺🌸❤️🌺🌸👏❤️🌺🌸

سلام مانا جان
عزیز مادری
♡♡♡♡♡
مادر
نادر
ای مادر
راستش صبح
بداهه ای با ۵ بیت
ذیل صفحه کامنت نوشتم
انکار موقع ارسال پریده
چه میشه کرد؟!
گاهی
نمی شود
که نمی شود
که نمی شود…
🌹🌹🌹🌹

درود و لب مریزاد به مانای نازنین که خوب میداند رخش سخنش را برای پاسداشت کدام شیرزنان و شیرمردان زین کند

بانو سپهری یکی از چندین مادر داغدار و عدالتخواه و بیدادستیز هست که بیرق دار درفش کاویانی و آزادگی در دنیای سراسر دروغ و نیرنگ معاصراند . و هر قلمی در برابر قلب پر مهر این مادران سر تعظیم فرو می آورد .

اراده ی تسلیم ناپدیر و قوی ایشان برای رسیدن به خواسته های به حق ، الگویی ست که باید سرمشق قرار بگیرد.

و سپاس از شما که سرمشق ها رو خوب می شناسید و قدردان این عزیزان هستید .

🙏👏👌🌹🌺

آقا مثل همیشه عالی و عالی‌تر ✔️💜🌷

سلام و درود به برادر مهربانم.

شعر مادر را خوانده بودم و هر چند هر شعری که مربوط به مادر ها باشد نخوانده و ندیده رنگ و حس و حالش را می فهمی!

نمی دانم چرا هر شعری که به مادرها مربوط میشود اندوه احساس غالب آن شعر می شود برای من!؟ شاید چون مادرها فداکارند و درد و رنج زیادی را برای خوشبختی فرزندشان تحمل می کنند.

به امید رسیدن به آرزویت در این سروده ی زیبا که آرزوی همه ماست.

یا هو🌹

درود بر شما
قلمتان نویسا
ماندگار باشید 🌹🌹