ششمین کارگاه شعر

سلام و درود
و خیرمقدم خدمت همه ی شما، بزرگواران
سپاسگزار خواهیم شد اگر درباره ی هر شعر ارسالی، نقد یا توضیحی هرچند کوتاه بنویسید و در پربارتر شدن کارگاه،
مددکار باشید.
سپاس
و اما برای راحت تر شدن کار نقد و توضیح و سپس رأی دهی به اشعار ارسالی،
آنها را به ترتیب زمان ارسال شان،
شماره گذاری می کنیم:

1. ابر نمرود
2. ویروس تاجدار
3. محبوب
4. ذهن مبتلا
5. قلمم گفت بگویم
6. کابوس
7. کرونا
8. هوازی عشق
9. در بد زمانه ای عاشقت شدم
10. صدای کرونا
11. ای ناقله افتاده
12. اولش نمی فهمی
13. خالی از هرچه چشم امیدی
14. نشان آه مریم
15. بخاطر بی محبتی باد
16. سروش تاریخ یک نفرین
17. کرونا آمد تا ما بفهمیم
18. سروش یک خبر آمد
19. سروش نازنینم
20. سروش ماسک
21. سروش با کرونا
22. سه گلشن آمد بلای موحشی
23. شعر سبز(چندآهنگ) کرونایی
(24. های و هویی در آسمانها
خارج از موضوع کارگاه و درباره ی شهادت حضرت امام جواد)
25. پس که آورده بدر
26. کشیده است آنچنانکه خنجر
27. دست از سر ما بردار
28. الهی ای کرونا
29. این عرصه
30. آی ای کرونا
31. رفت سفر یک نفر
32. دیدار گشت غدقن
33. الا یا ایها الساقی
34. درد ما
35. فولکلوریک درباره ی کرونا

برای راحتی بیش تر در امر رأی گیری، ترجیحا به صفحه ی رأی گیری در کارگاه ششم رفته،
رأی خود را در آن جا اعلام بفرمایید:
http://sherepaak.com/229680/—-

(رأی دهی در حالت اصلی اش با ذکر نام رأی دهنده قابل اجراست
اما چنانچه اصرار دارید بطور ناشناس رأی دهید، لطفا برای قابل اعتبار بودن رأی تان در نظر کارگاه، بطور خصوصی
به یکی از منابع زیر، اطلاع رسانی بفرمایید:
تلگرام این جانب
@
rezapourmohammadali
یا به یکی از راه های ارتباطی مدیریت محترم سرکار خانم
پانته آ عسکری
که در صفحه ی ایشان قابل مشاهده است.)
سپاس فراوان

درود . مدیر گرانقدر کارگاه و چشم پاکدلان روشن .
سراسر شور و هیجان است و اینهمه زیباست .
علاوه بر استقبال چشمگیر شاعران. پاورقی اشعار توسط جناب رضاپور . شرح و نقد ,فریبا نوری و حامی شریبی را بسیار آموزنده و ثمربخش یافتم .
مطلب گلایه آمیز شادان شهروی عزیز هم (در عدم خوانش مطالب وبلاگ ) جای تامل بسیار دارد امید واریم از این پس شاهد حضور حماسی دوستان در سایر مطالب باشیم . به ویژه در بخش داستان نیازمند جنب و جوش هستیم . حرکتی والا با حضور اهورا درویش دولتی عزیز . علی سیاوشی گرانقدر . شادان شهروی بختیاری و … القصه فلک را سقف بشکافیم در نیمه ی دوم مرداد چنانکه مدیر محترم فریبا نوری وعده فرمودند .
صفای وجودتان یاران

باسلام
بنده هرچه تلاش کردم صفحه رای رو پیدا نکردم
حداقل آدرسی بفرمایید تا راهنمایی شویم
حتی قسمت مطالب هم پیدا نشد
ممنونم اگر آدرسی بفرمایید🌺🌺🌺

سلام و درود،
منتظر دریافت اشعار شما خوبان،
از طریق بخش نظرات این صفحه هستیم. 🌹🌹🌹

با سلام
شعر ارسالی بنده برای کارگاه با نام«« ابر نمرود»:
وقتیکه ابر انسان
مغرور به سپاه دانش
ابر نمرود می شود
هم قد ویروس می شود
پشه مامور خدا

سلام
خوشحالم که کارگاه پربار دیگری در سایت برگزار می شود.
اگر دلِ گریخته از ذوقم یاری کند در بخش شعر
و گرنه در بخش رای دهی
با کارگاه همراه خواهم بود.
سپاس از اطلاع رسانی
🌹🌹🌹🌹🌹🌹

درود بر شما شر منده ام از اینکه بار ها بنده را دعوت
با فضا کرده اید اما موفق به حضور نشدم جناب رضا پور عزیز امید وارم برای استفاده کردن و بهره ور شدن
وقت حضور پیدا کنم بزر گوار🌺🌺🌺🌺

درود و عرض ادب
دوست فرهیخته، کار جنابعالی بسیار بجا و شایسته است و سزاوار تقدیر.
حسب الامر آن عزیز گرامی، حقیر به نوبه خود، اثری بنام “ویروس تاجدار”
که در اوایل شروع این مریضی سروده و در همین سایت وزین موجود است را به هدف نقد تقدیم ساحت این کارگاه می نمایم:
◇◇◇◇
ویروس تاجدار
¤¤¤¤¤
به هر چه ثانیه هایم عذاب گشتی تو
به روی حال و هوایم خراب گشتی تو
گرفت دست تو زآغوش مادران کودک
ببین که مانع درس و کتاب گشتی تو
کدام دست بشر با ژِنت به پیوند است
که بی نشانه ترین بی جواب گشتی تو
برای کشتن آدم دلیل کافی نیست؟!
چرا که رونق این آب و تاب گشتی تو
درون آن همه ویروس تاجدار امروز
نفس بریده و عالی جناب گشتی تو
بروز جنگ تو را بوق و ساز و کُرنا نیست
ببین که موجب هر اضطراب گشتی تو
بجای موشک و بمب و هزار گونه تفنگ
هدف چه بوده؟ چرا انتخاب گشتی تو؟
دوباره نحس شدی میکروب بیو شیمی
ز پشت پنجره هایی که قاب گشتی تو
http://sherepaak.com/poetry/ویروس-تاجدار
○○○
🌿🌹
در پناه خدا

درودها بر استاد رضاپور عزیز.
اینجانب شعر کوتاهی ار پسرم امیرحسام را خدمتتان ارسال می کنم.اگر در طول این مدت مرتکب شعری مرتبط با موضوع مورد نظرتان شدم حتما ارسال می کنم.
محبوب
هر کس…

به تو نزدیک شود

مبتلایت می شود

مگر تو…

کرونا هستی؟؟؟؟؟؟
#امیرحسام_زمانیان_قوژدی

سلام و درود و سپاس
و درودهایی افزون،
بسیار خوش آمدید 🌹🌹🌹

ضمنا:

فرهیختگان گرانقدری که

در تلگرام

حضور دارند،
خدمتگزاری شان افتخارمان خواهد بود
در گروه شعر و ادبیات نوین :
@
parsigui

درود بر شما

متاسفانه از کرونا گفتن در توانم نیست 😔

باسلام خدمت استاد رضاپور عزیز
بنده شعری سرودم در سایت موجوده
و لذا خدمت شما و دوستان ارسال مینمایم

( ذهن مبتلا )
.
روزها فکر من این است همه شب این سخنم
که گرفتار بلایم زِ چه رو دَم نزنم

چه خطایی، چه قصوری که زِ ما سر زده است؟
وین چه دردیست که افتاده به جانِ وطنم

سایه افکنده به ایران و به دنیا کرونا
ترس باعث شده آیینِ دیانت شکنم

چو بلا آمد و عبرت نگرفتم، به ستم
نان آجر کنم از سودِ کلان، دل نَکَنم

کرونا خدعه بوَد، فتنه ی دشمن بنِگر
مبتلا کرده چرا؟ ذهنِ مرا، تا بدنم

شدم از مسجد و ازمدرسه محروم، چرا؟
ذهنِ آلوده شده عامل این گم شدنم

لعن و نفرین خدا بر دلِ شیطان صفتان
شیشه ی عمرِ همه محتکران را شکنم

ترس افتاده به جانم شده کابوس چرا؟
زاده ی خطه ی ایران و کفن پوش تنم

ای (حبیبم) ندهم ترس به دل از کرونا
بارِ خود بسته و آماده ی جان باختنم

پیروز باشید

درود مجدد استاد رضاپور عزیز
رای گیری چه زمان و چگونه است؟
ممنونم

سلام و عرض ادب

تقدیم شما؛

قلمم گفت بگویم تو کجایی ای دوســــت؟
و بگویم که دلم را تو دوایی ای دوســـت

من به یــادت همه ی میکده ها را گشتم
شده تعطیل تمامآ به ندایی ای دوست…

گر ز حال من بیچاره بخواهی خبری:
من به ویروس دچار و کرونایی دوست!

چند ماهی ست قرنطینه ی بهداشت شدم
همه دادند مرا قول شفایی ای دوست

کاش قبل از کرونا در بغلت می مردم
تا نگویند به ترحیم نیایی ای دوست….

_________________________

درود و عرض ادب حضرت دوست.

اشعار ارسالی بنده که در این سایت وزین موجوداست.

……

کابوس
……..
دنیا نمی گویم که باقلبم چه کردی
ارواح امواتت نگو دیگر که مردی
/
لعنت بر این در دی که درمانی ندارد
ما سفره مان خالی شده نانی ندارد
/
باید چه می گفتم جواب یاوه گورا
باید په می کردم میان آرزوها
/
آرام و ترسان می روم سمت خیابان
در بامهای دهکده باغ و بیا بان
/
در روستا بودم میان بوی نارنج
با حرفهای بی غلط در گو شه ای دنج
/
با بچه ها که نا گزیز و ساز گارند
در برزخ دلوا پسی طاقت ندارند
/
درخواب می دیدم که یخ کردم کبودم
در نا گهان وحشت آنجا مرده بودم
/
فر یاد می کردم فرار از چنگش اما
او چنگ می انداخت بر من ننگش اما
/
مهتاب از من می گریخت آنجا شتا بان
گنجشک ها پروانه ها و باد وباران
/
در نا کجا چشمی به دیدارم نیامد
غیر از خودم دیگر عزا دا رم نیامد
/
یک آشنا دیدم که تا گور آمد و رفت
او خوفناک در نقطه ای دور آمد و رفت
/
از خواب تا باز آمدم تر سیده بودم
در اضطراب بی کران لر زیده بودم
/
لعنت بر این ویروس شوم لعنت به بانی
بی مصرف بی چشم و رو یک مشت جانی

…………………………………………………………………………..
……..

کرونا

..
کرو ناکیست که در دامن مان افتاده
عین بختک به زمین و به زمان افتاده
/
آه… تاریخ چنین درد و بلا یی دیدی
همه ی پیکر دنیا به فغان افتاده
/
عمو یحیی تو نیا قصه نگو غصه ببار
نگو از خانه ی دیو مرگ به جان افتاده
/
بچه بی شیر شده حوصله اش دیر شده
مادرش وای که بی حال و زبان افتاده
/
خواب من چیست مگر زل زدن سقف اطاق
این چه خوفی است که در پیر و جوان افتاده
/
ته دلها همه نومیدی و چسبیدن مرگ
چه قدر غر بت آدم به عیان افتاده
/
نیست فریاد رسی شهر همه سرد وسیاه
در دلم زمزمه ی جان جهان افتاده
………………………

تبریک وخدا قوت عرض میکنم .موضوع به روز است وعالی کاش داستانهای کوتاه هم در این کارگاه میگنجاندید که عاری از لطف نبود بهترینها رو آرزومندم برای دست اندرکاران که در این وادی طوفانی تر از طوفان نوح دغدغه های انسانی دارند .درود برشما🙏🙏🙏🙏🙏

درودها بر شما جناب رضاپور عزیز
به به! بازهم یک کارگاه مفید و آموزنده
از شما شاعر و ادیب فعال پاک،
خدا قوت گرانقدر و دستمریزاد

موضوعِ بسیار به وقت و به روزی انتخاب نمودید، شاعران باید زبان روزگار خود باشند و هم قدم با جامعه قلم بزنند، البته به نظر می رسد، گفتن از تلخی های این روزها و درگیری با بیماری و عواقب دلخراش آن شاید چندان خوش آیند نباشد و همین گفتن از آن و حتی کلمات مرتبط با آن، انرژی منفی به دنبال دارد، به نظرم این روزهای درد و بیماری و مرگ، بار سنگینی بر دوش هنرمند نهاده، چگونه بگوییم که مسکن و کاهنده ی غم و رنج باشد، با این پیش زمینه، بنده در همین دوران…، شعری سرودم که با تلفیق عشق و ویروس به کشف جدیدی در شعر رسیدم😉 و از دیگر سو به جنبه ی جدید و کمتر دیده شده ی آن پرداختم شاید بیماری سخت است ولی بیمار عشقی پاک بودن چیز دیگری ست و از آنجا که شاعری هستم که در زندگی همیشه نیمه های پر ظرف را می بینم چنین سرودم اتفاقا این شعر در روزنامه ی سراسری سایه نیز به چاپ رسید
پیشکش به این کارگاه ارزشمند 🙏

«هوازی عشق»
🍃💐
دمی بی هوایت
نمی‌توان زیست
آلوده‌ام من
به نفس‌هایت
در قرنطینه‌ی آغوش
تنگ بفشارم
اپیدمیِ حادی‌ست
واگیرِ تندِ لب‌هایت
مزمن به آن
دچارم کن
دست از تو نمی‌شویَم
تا بوسه‌های داغت
از تن و جانم
عیادت می‌کند
تب از پهلوی تو بگیرم
کفایت می‌کند
چشم و چراغم!
اسفندها دود شد
دلم روشن است
می دانم که بهار
از حنجره‌ی تو
سرایت می‌کند
🍃💐
#مینا_یارعلیزاده
#شعر_سپید
#هوازی_عشق
چاپ در روزنامه ی سراسری سایه
در بیست و چهارم اردیبهشت نود و نه

در پناه حق تندرست و پایدار باشید🙏

سلام و درود🌹🌹🌹
در بد زمانه ای عاشقت شدم
زمانه ای که بوس و بغل را قد غن کردن
عشق روزهای کروناییی من تو را باید در زمانه ی بهتر میدیدم

درود فراوان
بنده این شعر طنز را تقدیمتان می کنم

صدای کرونا

چون صدای کرونا در همه عالم پیچید

« آسمان بار امانت نتوانست کشید »

همه از کاسبی خویش چو بیکار شدیم

روز و شب داخل این خانه گرفتار شدیم

چه بلایی است که این بار به ما رو کرده؟

مثل کفتار گذر بر سوی آهو کرده

به کدامین گنه خویش مجازات شدیم؟

عازم دهر و این دار مکافات شدیم

آه و افسوس که ویروس ز ووهان آمد

و بلا پشت بلا بر سر ایران آمد

بس که تحقیر نمودیم دو چشم خفاش

بهر کشتار بشر کرد به سو کنکاش!!!

« روزها فکر من این است و همه شب سخنم »

دست آلوده ی خود را نبرم بر دهنم

کاش روزی شود این درد به پایان برسد

و نسیمی ز خوشی باز به ایران برسد

باز در مجلس یاران همگی جمع شویم

عشق را مزه کنیم ٫ شاپرک و شمع شویم

حسن مرادیان ( نوا )🌺🌸

سلام و عرض ادب
به امید رهایی بشر از این ویروس مهلک

ای ناقله افتاده بر این خلق جهانی
تازنده به افکار همه هموطنانی
کوری تو مگر هیچ نبینی که چه کردی
انداخته به دل ها بسی ترس نهانی
از اهل شباب گشته گریزان به چه قیمت
می خندی و نیشت شده بر پیر عیانی
عمری است که از صنعت چینی نگرانیم
این تحفه چه بود آمده از شهر ووهانی
بیهوده نبوده است که نامت کورونا شد
تو کوری و اینجا نبود منزل جانی
هرچند نباید که بخواهم بد هیچ کس
لیکن برو جای دگر گر که توانی
ما خود به تحریم دخیل بسته و هستیم
مانند تو ای عقرب جرار که آنی
ماسک و ژل و هم الکل این قوم هوا شد
تا رخ بنمودی به آن شهر سوهانی
زود باش از این کشور شیران گذر کن
ورنه که همین جا شوی باد خزانی
گویند پزشکان همه آماده ی جنگند
چون رستم دستان در این برهه زمانی
این کشور سینایی حکیم است به طبابت
پاد زهر بسازند بر این دل نگرانی
ای کور شکستت بدهیم زود همین جا
خوانده است رجز بین که علی مزینانی

اولش نمی فهمی
تمام می شود!
اما بعد یکی دو هفته
کم کم علایم اش می آید
کم کم وقتی که سرد شد
عوارضش را می بینی
می آید می نشیند
با یک تماس کوچک
با یک بوس
بعد یکی دو هفته
کم کم که سرد شد
فعال می شود
راه تنفس ات را می گیرد
مثل کرونا
از نوع جدید
عشق بیماری ست که
درمان ندارد

سلام و درود دوباره
به خواست خدا،
چند سطری در (نقد که نه بلکه)
در توضیح هر شعر ارسالی، قلم خواهم زد و از نگاه خود، مطالبی را بیان خواهم نمود.
بعنوان میزبان و خدمتگزار شما در این کارگاه، سعی خواهم کرد (طبق روال گذشته)
تنها جلوه یا جلوه هایی از نقاط قوت آثار را بیان کنم و به این ترتیب، تشکری از شرکت کنندگان محترم در حد بضاعت ناچیز خود به عمل آورم
البته حساب دیگر ناقدان، متفاوت است و حساب حقیر هم در جایگاه های دیگر، متفاوت.

امیدوارم همکاری بفرمایید تا از مطالب ارزشمندی در نقد هریک از فِرِسته ها
بهره مند شویم.
سپاس فراوان
❤️🙏

خالی از هرچه چشم امیدی
قلبش از عشق و مهر لبریز است
کاملن باشد از خودش غافل
فکر این باغ و فصل پاییز است

می‌توان از توان او فهمید
فتح او در جهاد اکبر را
می‌زند بر سپاه دشمن تیغ
نیزه‌ی عزم راسخش تیز است

همتش کرده روسفید او را
ست شده روی او و روپوشش
گرچه از زخم جای پای ماسک
دیدن روی او غم‌انگیز است

خستگی برده حال و تاب از او
روز و شب دور بوده خواب از او
باز هم تا فتاده‌ای بیند
سوی او مثل نور در خیز است

در زمستان برفیِ جانکاه
تا بهار آورد به درمانگاه
در دلش خار غم ولی لبهاش
نزد بیمار خسته گلریز است

غم بسوزاند استخوانش را
روی دستش نهاده جانش را
هی تعارف کند به بیماران
هدیه‌ام را بگیر ناچیز است

در جهان دکتری چنینی نیست
هم پرستار ما زمینی نیست
او خدا راست در زمین ، در ملک
شاهکاری که حیرت‌آمیز است

کی رود این حماسه‌ها از یاد
مرحبا ای فرشته‌ی امداد
خوش درخشیده‌ای تویی استاد
امتحانها به نزد تو ریز است

زنده باشی و سالم و سر‌حال
سوی باغ خوشی گشایی بال
سایه‌ات کم نگردد از این خاک
این دعا ورد هر سحرخیز است

مانده «صارم» ز روت شرمنده
چون ندارد به‌ غیر از این قطره
بینهایت سپاس از قلبش
در حساب دل تو واریز است

#حسن‌سمیعی‌جندقی‌صارم

هرکسی دنیا را از زوایه ی دیدخود قضاوت میکنه بعضی وقتها برای اینکه بهتر ببینیم باید جای مان را عوض کنیم و امروز روز کرونا دنیای ماست که برای قضاوتش باید جای مان را عوض کنیم چون مرگ مهم ترین اتفاق در زندگی ما نیست مهم ترین اتفاق در زندگی وقتی است که از درون بمیریم و قتی زنده هستیم

سلام
به استاد گرامی جناب رضا پور عزیز و نازنین ممنونم از دعوت حضرتعالی به ششمین کارگاه نقد

بخاطر
بی محبتی
باد …
بادکنکها هم
ترجیح دادن
خانه بمانند
و
برای فهمیدن
شیوه ی خوب
پرواز …
راز بقا
ببینند

حامی شریبی

سلام و درود و سپاس دوباره
بویژه از فرهیختگانی که با ارسال آثار و یا با شرکت در نقد و سپس رأی گیری به پربارتر شدن کارگاه ششم
مدد می رسانند. 🌹🌹🌹

سلام و درود
به خواست خدا،
مهلت ارسال آثار تا پایان سه شنبه
آخر تیرماه و سپس بلافاصله زمان رأی دهی تا آخر روز جمعه ی همان هفته خواهد بود.
سپاس 🌹🌹🌹

با سلام به دوستان عزیز شعر برستاران اینجانت لطف مورد نقد و بررسی قرار گیرد خوشحال می شوم

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺❤️❤️❤️❤️❤️❤️
این شعر در صفحه اصلی سایت امروز به نمایش در امده

ممنون از شما اساتید مهربان🌺🌹🌹🌹🌹🌹❤️

جناب رضا پور عزیز و گرامی ، بنده حقیر سواد و توانایی قابلی ندارم تا درباره هر موضوعی و هر مسئله ای چیزی بنویسم. زیرا شعر را یک امر وحی گونه می دانم و خلق آثار کوششی در توان من نیست. گاهی چیزی به ذهن و دلم گذر می کند و آنرا روی کاغذ می آورم و لا غیر… ضمنا حال که صحبت از انتظار شد اجازه بدهید عرض کنم که بنده حقیر هم انتظار حضور شما عزیز ارجمند را در کنار آثار خود و دوستان برای ارائه نظر دارم و نه تنها برای دعوت به کارگاه…
درود بر شما

تابان (زهرا شرفی )
نام شعر :کرونا امد تا ما بفهمیم

کرونا امد و از ترس این جان
فقط شد ارزویم، صحّتمان
به رنگ این شب مهتابی تار
شده است دور چشم پزشکان
چه زود برگشت نظرها بر دعاها
چه زودبرگشت دعاها بر شفاجان
دگر نشنو آوای ثروت و جام
به چشم امدکنون این صحّت جان
چو تو داشتی جانی سلامت
ندانستی که این است نعمتیمان
کرونا امد ،،تا ما بفهمیم
نباشد پول فقط خوشبختی مان

درود بر بانی بزرگوار کارگاه ,
و نقادان گرامی
و سرایندگان گرانمهر سروده های کرونایی🌹🌹🌹

بلاخره در قسمت مطالب سایت, شاهد حضور در صحنه ی کاربران شدیم , خدایا کرمت را شکر 🧐
یکجورهایی در این سایت آدم احساس می کنند همه با هم قهر اند .

در کشور ما که سرانه ی مطالعه در حد نومیدکننده ای پایین است . نباید هم انتظار داشته باشیم که در قسمت مطالب با مخاطب بصورت فعال روبرو باشیم .

مخاطب ایرانی , ترجیح میدهد جایی حاضر شود که فرصت دیده شدن را به او بدهند . مثل حضور در همین کارگاه

ولی در مطالب دیگر , هرچند از زبان متخصصین یک امر باشد , مثلن اساتید مطرح در علوم مختلف شناختی بخصوص در علوم انسانی و در شاخه ی ادبیات . چون فقط بیان دیدگاه یک شخص خاص لحاظ شده و تمام فرصت دیده شدن به آن شخص خاص داده شده و مخاطب می بیند که بجای دیده شدن باید فقط در نقش یک بیننده خارج از متن حاضر شود و وقتش را صرف دیده شدن کسی غیر از خودش بکند , تمایلی به آن مطلب نشان نمیدهد . . هرچند آن مطلب , مطلبی باشد بسیار بسیار مهم و به درد کارش هم بخورد .

چرا این اتفاق می افتد .

چون ایرانی جماعت علاقمند به مطالعه نیست . چرا علاقمند به مطالعه نیست ؟ چون جوینده بار نیامده است . چرا جوینده نیست ؟ چون جوینده هدفمند است و برای رسیدن به اعتلای آن هدفی که دنبال می کند چشم انداز ترسیم می کند و برای رسیدن به آن چشم انداز , به شناخت بیشتر نیاز دارد و این شناخت در مطالعه و مکاشفه و مشاهده بدست می آید . و مکاشفه همان مشاهده هدفمند است که عمدتآ با مطالعه بدست می آید .

به امید رسیدن به چنان روزی
که اگر برسد
ایران عزیزمان متحول خواهد شد

از سروده ها و نقدهای دوستان استفاده بردم و بکار خواهم بست .

چراغ این کارگاه را هم برای بانی و هم برای نقادان و هم برای سرایندگان عزیز , روشن آرزو می کنم

🌹🌹🌹🌺👌👌👌

چند سروش کرونایی و یک سه گلشن

1
یک خبر آمد و هیاهو شد
جامعه غرق در تکاپو شد
خیرگی سهم چشم آهو شد
…کرونا آمد…

***

2
نازنینم سرت سلامت باد
جسم نازت قرین راحت باد
داغ ، هم نان و سرد آبت باد
ماسک بر روی چون مهت پوشان

***

3
ماسک بر روی ماه بر بندید
با کرونا نمی شود خندید
گر پذیرای پند چون قندید
دستکش پوش و فاصله گیر

***

4

با کرونا مزاح نتوان کرد
جدی است و مرا هراسان کرد
تا شروع سفر ز ووهان کرد
رسم مردن عجیب آسان کرد
این هیولا چرا نمی میرد؟

**************

سه گلشن

آمد بلای موحشی از سمت ناکجا
زد بر بساط غفلتمان سخت ، پشت پا

******

این لعنتی ، کرونا ، بد حکایتی ست
هرکس که بنگری به زبانش شکایتی ست

آورده همرهش ز بلاهای رنگ رنگ
دشمن برای زندگی و ضد راحتی ست

با آنکه ریزتر از ریز حد اوست
بر ساکنان کل ممالک مرارتی ست

محصول کار بشر یا طبیعی است
آئینه نیست که در آن شرارتی ست ؟

هر چیز هست و ز هر جای آمده
بر جان و مال جمله کسان زاو خسارتی ست

*****

ویروس نازنین ، کووید جان ، عزیز دل
بس نیست این همه کشتار و داغ مرگ ؟

یک نمره می دهم که شود نوزده تو ببست
انگشت می زنم به همره امضاء به زیر برگ

*****

با درود و سپاس از فرهیختگان سایت تقاضا دارم لطف کرده و آثار کرونایی ارسالی حقیر را نقد فرمایند .
سرکار نوری ، جناب شریبی ، جناب بختیاری ، جناب ظهوری ، جناب زمانیان ،جناب معصومی . و بزرگوارانی که حوصله دارند منتظر نگاه قشنگتان هستم . ارادتمند همگی . سیاوشی

و اما درباره ی قالب شعری سه گلشن
بطور اختصار می توان گفت:
شعری ست که سه بخش مجزا دارد (با تفکیک موجود در خودِ ساختار ظاهری شعر)
و هر یک از این سه بخش دارای حداکثر تنوع و آزادی عمل هستند بطوری که می توانیم سه گلشن هایی در هریک از شیوه ها ی سنتی، نیمایی، با عروض آزاد و… داشته باشیم.
هدف نخستین از ایجاد سه گلشن،
عرضه ی قالبی مُنعطف تر و آزاد تر از غزل بوده است که ضمن داشتن همه یا بسیاری از امتیازات غزل، آن قواعد بعضا محدودیت زای غزل را نداشته باشد، اما اکنون و با توسعه ی کاربردی سه گلشن، می بینیم که سه گلشن هم مانند سروش و شعرسبز(چندآهنگ) پلی ست میان شعر سنتی و نو
و می توان آن را به شیوه های مختلف و با حداکثر تنوع به کار برد.

سه گلشن در یک کلام:

آغازگر+ بدنه/پیکره +پایانبخش
(با تفکیک هر بخش در خودِ ساختار ظاهری شعر) و با حداکثر تنوع در هر بخش.

اکنون که گونه های شعری سروش و
سه گلشن
معرفی شده ند، خوب است
نیم نگاهی هم به گونه‌ی شعرسبز (چندآهنگ)
داشته باشیم.
شعر سبز ویا چندآهنگ،
شعری ست با تنوع وزنی گسترده که در آن،
شاعر می تواند با انتقال از وزن و بحری به وزن و بحری دیگر،
فضای عاطفی متفاوتی در شعر خود ایجاد کند.
هدف نخستین از ایجاد شعر سبز (چندآهنگ)
ایجاد گونه ای شعر قاعده مند تر و زیباتر از شعر سپید بوده و به همین دلیل، آن را شعرسبز نامیده ایم و از آن جا که دارای تنوع وزنی گسترده ای ست،
چندآهنگ نیز نامیده می شود.
شعر سبز (چندآهنگ) در ابتدا، فقط گونه ای میانه ی شعر سپید و شعر نیمایی بوده است،
موزون تر و قافیه مند تر از سپید و چندآهنگ تر از شعر نیمایی،
اما با گسترش کاربردی آن،
اکنون شعر سبز چندآهنگ،
زیرگونه های مختلفی دارد که تنها یکی از آنها زیرگونه ی میانه ی سپید و نیمایی ست
و می توان شعر سبز چندآهنگ را در زیرگونه های دیگری هم به کار برد مانند
زیرگونه ی به کار رونده در شعر سنتی با اوزان مختلف،
در شعر نیمایی با تغییر بُحور عروضی (ونه فقط کوتاه – بلندی ارکان)،
در ترکیب شعر سنتی و نیمایی با تغییرات گسترده ی وزنی،
بین سنتی، نیمایی، سپید
و خلاصه در زیرگونه های
مختلفی که در آنها با تغییرات گسترده ی وزنی،
دست شاعر برای پردازش های آزادانه تر، باز است
اما بسیار قاعده مند تر و موزون تر است از شعر سپید و….

شعر سبز (چند آهنگ) کرونایی

بیخیال از حجم آهن ، بوق و دود
در شبی که غرق نور و رنگ بود

خفته بودیم و به روُیاهایمان
یک مترسک داشت می خواند این سرود :

********

ما نایبان خاص خداییم
آن سان که گفت :
انی جاعل فی الارض خلیفه

آیا خلیفه الله
اهریمنی عمل می کند ؟

کشتار می کند

نوزادی را که هنوز تعداد دم و بازدم هایش به نوزده نرسیده ؟
یا جوانی نوزده ساله را
********

گر چنین باشد
صد افسوس !
حکایت ، شاید این باشد :

ژنی با یک جهش یا صد جهش یا بارها بار
در روال زندگی آرد خلل .

*******

به هر حال این مشکل نو ظهور
فکنده به نظم بشر شرّ و شور

بیایید با هم علاجش کنیم
به تدبیر کوشیم و رتق امور

ابر ویژه کاران بهداشت را
پذیریم و کاهیم از خود غرور

********

این ناشناس نامرئی لجوج را
شاید که ماسک و دستکش و حریم
تواند ؛ در ایستگاه بعد
متوقف کند .

******

های و هویی در آسمانها بود، رعد بر خود مهیب می پیچید
هر چه گل بود زود می پژمرد، خار بر گل أُریب می پیچید

شیطنت ها که از بشر سر زد، پای در گل شدند آدم ها
شعله ور گشت آتش عصیان، در جهنم لهیب می پیچید

ضجه ها بود فاش تر از پیش ناله ها دلخراش تر از پیش
وای در گوش جان انسان ها ناله ی نی عجیب می پیچید

رود ها تر دماغ اگر بودند در گلستان گلی نمی پژمرد
گل ز شادابی اش مگر آنی روی از عندلیب می پیچید؟

خشم دژخیم روزگار از بس باغ ها را به داغها سوزاند
کوه حتی در استواری ها ، برفرازش نشیب می پیچید

خشکسالی به جان باغ افتاد ، بس که باران کنسک می بارید
رود اگر رو به گلشنی می کرد،راست می رفت و شیب می پیچید

دخمه ای بود و صد عسس درآن سینه می شد قفس ،نفس در آن ،
حبس شاید از آن سپس در آن، محبس « أم مَّن یُّجِیب » می پیچید

ساحلی ها خدا خدا کردند رحمت حق نصیب انسان شد
زل به دریا زد آسمان ناگاه، موج بر خود نجیب می پیچید

بر نیستان نهیب زد طوفان ، «خیزران » را به جان شرر افتاد
تاک بی تاب بر خودش لرزید ، نسخه اش را عجیب می پیچید

پا به دنیا گذاشت ذالنوری که جواد الأئمّه اش خوانند
گل به دامان دشتها رقصید ، بوی گل دلفریب می پیچید

سینه اش رعد اگر ستبر افتاد تیرگی در نهاد ابر افتاد
نسترن دلنواز می رقصید، باد با فرّ و زیب می پیچید

یاسمن می گرفت از او نکهت، شور مستی به یاد باد افتاد
هر کجا پا نهاده می دیدند ، در فضا عطر سیب می پیچید

می گرفت از جمالش ایمان، جان ، جود از او به وجد می آمد
غنچه را سهره قلقلک می داد، عطر گل بی رقیب می پیچید

حضرت مستطاب عشق آمد ، ضجّه زد در مغاک خاک ابلیس
در فراسوی سنبلستان ها، ضجه اش نا شکیب می پیچید

پس که آورده بدر یک تنه قمپُز کرونا
می دهد یکسره بر مردمِ قم، پُز کرونا

سر در آورده ز قُم نزد اساتید بزرگ
فقه و عرفان کند انگار تَتَلمُذ، کرونا

رفته تجوید خودش را کند اصلاح و سپس
ضال ها را نکند زال تلفُظ کرونا

هر کجا فکر کنی پای نهد مثل هوا
نگذارد ابدا پا روی ترمُز، کرونا

بی خیال از غم هنگفت دلِ پیر و جوان
زنده نگذاشته در خطّه ی رُم، بُز کرونا

می تواند بتپاند تن تو در دل خاک
می شود رد شود از تنگه ی هرمُز کرونا

رّد پایی نگذارد ز خودش هیچ کجا
احتیاجیش نبوده ست به اگزوز کرونا

متواری شده از لشکر چنگیزِ مغول
شد پناهنده به آغوش گل رُز کرونا

می شود هر چه که هست از بشر و غیر بشر
همه در دخمه قرنطینه شود جز کرونا

مَلَک الموتِ مُدرنی ست که که با خیره سری
شرر انداخته در حجره ی کُنقًذ، کرونا

مثل موجی که سر از پا نشناسد همه دم
کرده بر هیمنه ی صخره تجاوز کرونا

((مطلب شوخی پرواز ز موج گهرت))
اِذهَبِ الآنَ اِلَی قُم هاهُنا خُذ کرونا

کشیده است آنچنانکه خنجر، ز رو به روی ِ بشر، کرونا
یقینم  است این، که قصد دارد، نمانَد از ما، اثر کرونا

بدین فلاکت چگونه باید که در قرنطینه ماند؟ تا کی؟
حراممان کرده است یا رب ببین چه آسان سفر کرونا

که دیده پر دنگ و فنگ تر از هجوم ویروس فسقلی؟ هان؟
بدون هیچ ادّعا بشر را نکرده کم دربدر کرونا
 
نه بی مراعات  احتیاط از خطر مصون ماندن است ممکن
چرا که در سر ندارد الا بپا کند جز شرر کرونا
.
قرار از ما ربود اگر چه خودش قراری ندارد آنی
دمی سرش را نمی گذارد مگر به بالین شر کرونا

برای آن کز نفس نیفتید از این مبادا شوید غافل
هر آینه ممکن است باشد در این نفس مستتر کرونا

فقط همین را بدان که مرگ تو را رقم می زند به آنی
چه حاجت استت که سر در آری دگر چه دارد هنر کرونا؟

نباش غافل به هیچ وجه ای بشر که بک جرعه هم به حالت
نسوزدش دل اگر ببیند قِِری ستت در کَمر، کرونا

گمان مبر جز ضرر ببار آوَرَد برای تو با مدارا
ببار آورده است اگر چه برای بعضی ثمر کرونا

تو عطسه ای می زنی و او سر  در آورد  از مکان دیگر
زند زمین تا به پشت صدها هزار چون تو نفر کرونا

بنازمش دارد از بلندی همتش آنچنان که گویند
بلند پروازی ای مبرهن بدون بالی و پر کرونا

کشیده است آنچنانکه خنجر، ز رو به روی ِ بشر، کرونا
یقینم  است این، که قصد دارد، نمانَد از ما، اثر کرونا
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

مربع:
ولی خدایا هزار شکرت که شیخ ما مست گشت و گفتا
به …ون بزن روغن بنفشه ندرّدت تا جگر، کرونا

#ابراهیم-حاج محمّدی

پس که آورده بدر یک تنه قمپُز کرونا
می دهد یکسره بر مردمِ قم، پُز کرونا

سر در آورده ز قُم نزد اساتید بزرگ
فقه و عرفان کند انگار تَتَلمُذ، کرونا

رفته تجوید خودش را کند اصلاح و سپس
ضال ها را نکند زال تلفُظ کرونا

هر کجا فکر کنی پای نهد مثل هوا
نگذارد ابدا پا روی ترمُز، کرونا

بی خیال از غم هنگفت دلِ پیر و جوان
زنده نگذاشته در خطّه ی رُم، بُز کرونا

می تواند بتپاند تن تو در دل خاک
می شود رد شود از تنگه ی هرمُز کرونا

رّد پایی نگذارد ز خودش هیچ کجا
احتیاجیش نبوده ست به اگزوز کرونا

متواری شده از لشکر چنگیزِ مغول
شد پناهنده به آغوش گل رُز کرونا

می شود هر چه که هست از بشر و غیر بشر
همه در دخمه قرنطینه شود جز کرونا

مَلَک الموتِ مُدرنی ست که که با خیره سری
شرر انداخته در حجره ی کُنقًذ، کرونا

مثل موجی که سر از پا نشناسد همه دم
کرده بر هیمنه ی صخره تجاوز کرونا

((مطلب شوخی پرواز ز موج گهرت))
اِذهَبِ الآنَ اِلَی قُم هاهُنا خُذ کرونا

…*کرونا…

چون نمی خواست دهد برتله ای دُم کرونا
سر در آورد به یکبارگی از قُم کرونا

همچو صدام نه بل بدتر ازو همچو ترامپ
هجمه آورده به دینمایه ی مردُم کرونا

التزام عملی چون که ندارد به نظام
متلازم شده با حضرت کژدُم کرونا

منقرض می شود از باب تعارُض به یقین
منتفی می شود از بابِ تزاحُم کرونا

متلاطم شده خون در دل امّت که چرا
برده از روی لبِ غنچه تبسُّم کرونا

به گمانم که شد از روز ازل در همه دهر
بی پدر باعث‌ ایجاد تورُّم کرونا

رومیان هم شده بودند گرفتار بلا
رَم نمی کرد اگر از مُغبچه ی رُم کرونا

((شیخ ما گفت خطا بر قلم صُنع نرفت))
آفرین گفت بر این گونه تکلُّم کرونا

تا تَتَلمُذ کند از محضرِ اشیاخِ عجم
رفته قُم — مرکز تعلیم و تعلُّم — کرونا

شود آیا که بر او خوش گذرد، یک دو سه ماه
از همانجا نخورد محض خدا جُم کرونا؟
😂😂😂😂😂😂😂😂😂

دست از سرِ ما بردار، آی ای کرونا ویروس
چون در تو نمی ماند، نای ای کرونا ویروس

ای بی همه کس گورت، کنده ست بلا تردید
تا خرخره غرقی در لای، ای کرونا ویروس

تو آمدی از ووهان، در قم بخوری سوهان؟
ما با تو نمی نوشیم، چای ای کرونا ویروس

گفته ست کدام احمق؟ : بشتاب برو بگذار
هان؟ روی دم شیران پای ای کرونا ویروس؟

ما از تو نمی ترسیم ای فسقلیِ چینی
بر ما نه، نه بل بر تو، وای ای کرونا ویروس

ای بر پدرت لعنت، برگرد برو ووهان،
گم شو برو از اینجا، بای ای کرونا ویروس

ابراهیم حاج محمدی

الهی ای کرونا ریشه کن شی
بمیری دفن در گوری خفن شی

چی شد پاتو گذاشتی توی ایران؟
نمی شد حصر در شهر پکن شی؟
ابراهیم حاج محمدی

این عرصه که بر ما شد، تنگ ای کرونا ویروس
شک نیست که می بازد، رنگ ای کرونا ویروس

شمشیر ز رو بستی؟ اشکال ندارد چون
شمشیر تو خواهد زد، زنگ ای کرونا ویروس

از نشئگی ات پیداست، کوکی و چه کوکی ناب
شاید زده ای بستی، بنگ ای کرونا ویروس

رو رو که شکستت هست هر لحظه مسجل تر
با مات خطرناک است، جنگ ای کرونا ویروس

ای فسقلیِ چینی پیداست که خواهی دید
یک روز کمیتت را، لنگ ای کرونا ویروس

بد نگذرد، این ایّام بر وفق مرادت شد
انداخته ای تَنقَل، منگ ای کرونا ویروس

دستار ببند احمقّ، زیرا که نخواهد خورد
بر کَلّه ی پوکت کم، سنگ ای کرونا ویروس

هیچت نه گمان باشد، ای خُل یقه ی ما را
انداخته ای بیجا، چنگ ای کرونا ویروس؟

شک نیست که خواهی باخت این قافیه را رسوا
شک نیست که خواهی کرد، هَنگ ای کرونا ویروس
ابراهیم حاج محمدی

آی آی کرونا که از پکن آمده ای
گویند به قصد جان من آمده ای

نزدیک نشو به من که بد می کشمت
با شیر به جنگ تن به تن آمده ای

رفت سفر یک نفر از دوستان
عافیتِ خویش به بازی گرفت

با کرونا مُرد و زنش بعد از آن
مجلس ترحیم مجازی گرفت

 دیدار گشت غدقن و بوس و کنار هم
شکر خدا که هست میسّر فرار هم

ای شیخ چون که آمدی از قم به شهر من
معذورم  از رفاقت تو، شرمسار هم

وقتی لگد به بخت خودت می زنی، لگد
باید زند به بخت تو پروردگار هم

دستی دگر کسی نکشد بر سرت به مهر
از دامنت کسی نتکاند غبار  هم

ای دل بشارتی دهمت می حلال شد
شیخ است از این به بعد خودش میگسار هم

دی شیخ خواب دید جهنم فقط لولوست
با ماست سوی میکده او رهسپار هم

باز است راه عالم برزخ به روی خلق
بسته ست راه شهر ری و گرمسار هم

در دخمه های خود بتمرگید، مردمان
شد بسته چون که گردنه ی المنار، هم

رد شد بدون واهمه ویروس بد عُنُق
از کوچه ی فرشته ی شب زنده دار هم

یا رب گناه اهل جهان را به ما ببخش
اما نکن تو  بر کرونامان دچار هم

الا یا ایّها الساقی، بده یک بَستِ کامل، ها!
کرونا حمله ور شد زان، نباید بود غافل، ها!

هجوم آورده بی رحمانه چون این لعنتی ویروس
که پیشش لُنگ اندازند ناچارانه، قاتلها

خدا نا کرده گردم مبتلا بر آن اگر، روزی
کند معشوقه ام حتی به آسانی  مرا وِل، ها!

زمینگیرند وقتی که در این اوضاع اهل العلم
کجا میداند احوال مرا هر پخمه جاهل، ها؟

چگونه؟ با کدامین عقل؟ در عصر مدرنیته
قمارِ عشق می بازی به توضیح المسائل ها

شرائط هم اگر باشد فراهم شرط عقل است این
نباید کرد با هم دست بر گردن حمایل، ها!

همین در برگرفتن های عشقولانه ، جان تو
بسی قاتل تر است امروز از زهر هلاهل، ها

جدا کن بستر از همسر بگو با او: معاذالله
به گیسوی تو دستِ من چگونه بوده مایل؟ ها؟!

اگر مِن بعد جان بخشی ندارد لب گرفتن، پس
ببوس از دور دلدار خودت از پشت حائلها

هزاران سال از عمر جهان بگذشته است، امّا
کسی دیده ست آیا بیش از این ویروس هائل؟ ها؟

به خودرو می زنی بنزین و غافل هستی از این که
تو را بد بخت خواهد کرد آن آلوده نازل، ها!

خدایا مبتلا گردیم اگر با بی مبالاتی
کسی خواهد بَرَد سالم بدر جان با تراوِل؟ ها؟

نه ای از جان خود سیر ار، بکش تریاک با وافور
متی ما عندک  التریاق، من دون الدلائل، ها!

مبادا پا کشی پس زان، که خسران مبین است این
و بر حالت خماری می شود ای دوست شامل، ها!

به می سجاده اش رنگین اگر خیّامِ نیشابور
نمی شد کی صفا می دید در آنجا “صفادل”، ها؟

الا یا ایّها الساقی، بده یک بَستِ کامل، ها!
کرونا حمله ور شد زان، نباید بود غافل، ها!

درد ما هرگز نخواهد یافت درمان غم بخور
می رسد ویروس نو از شهر ووهان غم بخور

دل ربود از شیخ صنعان دختری ترسا بترس
چون که خواهد اوفتاد از پات تنبان غم بخور

نفت اگر دیدی که نرخش رفت بالا، شک نکن
مشکلی از ما نخواهد گشت آسان غم بخور

غرّه از اینکه پر است انبانتان هرگز نباش
موش سر در آوَرَد هر آن از انبان غم بخور

در بلندی های جولان هست اگر بارندگی
سیب لبنان را نخواهی دید ارزان غم بخور

بوده ایم از بخت بد هر روز دشمن شاد، تا
می دهد اندوه در دل ناب جولان غم بخور
 
چون نمی آساید آنی دل و لو در خواب، پس
موج اگر رقصید در دریای عمّان غم بخور

خضر از ارشاد موسی نیست سر سنگین، ولی
نیست چون موسی بن عمران سر به فرمان غم بخور

دین ما را شیخِ ما بر باد داد و مُرد، اگر
غیرتی داری، هم از این و هم از آن غم بخور

رفت اگر مادر بزرگ تو به قم دقمرگ شو
از قُم آورده ست اگر سوغات سوهان، غم بخور

یا اگر بابا بزرگت رفته چین شادی نکن
با خودش آورد اگر سوغاتِ ووهان غم بخور

یوسفت  را گرچه داری دوست ای یعقوب، اگر
با کرونا باز آمد سوی کنعان، غم بخور

با خودش ویروس اگر آورده باشد بی گمان
کلبه ی احزان نخواهد شد گلستان، غم بخور

فولکلوریک در باره ی کرونا:
کِردَه دِ بیچَرَگی ماهار گِریفتار، کرونا
عزادار کِردَه هَمَی مُردُمِ دِینیار، کرونا

اِی چی جُور جَنِوَرَ خُدا، که واز آفِرِیدَی
کِردَه دِینیار به سَرُم یَکوَره آوار کرونا

دور و وَرِتِر نَپَل بیخُودی، پیدا نَمِرَه
پِینُم از چِیشمِ خُدایَه مِگی انگار، کرونا

فِرَرِی دادَه هَمَر از هَمَه یَکهَو، چُجُورُم
 اِیجُوری کِردَه هَمَر از هَمَه بیزار، کرونا

دِ خَنَه ی خَر کِردَه رِی کُلُف مُلُفتار، که نَگُ
تا دِلِش مِخَه مِدَه اَدَمار آزار، کرونا

رَنگِ رُوشا پِریدَه خَلقِ خدا یَکهُوِکِی
هَجمَه آوُردَه مَگِر مِثلِ سَگای هار، کرونا

هَمَگی بِیچَرَیِم چون نَدَرم راهِ فرار
کِشیدَه دور و وَرِ اَدَما دیوار، کرونا

مِثلِ جِن وَرپِریدَه وَرمَلِیدَه پِیچَه هاشِر
اَز هَم اِنداخته جِدا خوهَر بُرارار  کرونا

بُرو سَرِ جات بِشین جُم نُخور از مینِ خَنَه ت
دِ مینِ خَنَت به تو چون نَدَرَه کار، کرونا

شیخِ ما گفت: خِطا  وِر قِلَمِ صُنع نرفت
زَد به مینِ گوشِ او تَهگوشی اودار، کرونا

سلام و درود دوباره
آغاز ماه عزیز ذی الحجه و سالروز ازدواج مولا علی و حضرت فاطمه ی زهرا بر شما مبارک
لطفا رأی خود را (ترجیحا) در صفحه ی
رأی گیری کارگاه ششم (واقع در بخش مطالب) قرار دهید!
برای ورود بر روی لینک زیر کلیک بفرمایید:
http://sherepaak.com/229680/—-
سپاس فراوان
🌹🌹🌹

سلام و درود
مهلت رأی گیری فردا جمعه به پایان خواهد رسید.
منتظرتان هستیم. 🌹🌹🌹

سلام و درود
لطفا تا پیش از ساعت 20 امروز(جمعه)
رأی خود را اعلام بفرمایید!
سپاس 🌹🌹🌹

سلام و درود و سپاس
پیرو پیشنهاد سرکار خانم نوری، مهلت رأی گیری
کارگاه ششم، تا آخر روز
سه شنبه ی آینده (1399/5/7)
تمدید شده است.
🙏🌿🍃💐🌹

سلام و درود
با یادآوری این که رأی گیری
تا پایان سه شنبه ی پیش رو (فردا)
ادامه خواهد داشت،
سپاس دوباره ی خود را خدمت
همه ی شما بزرگواران، تقدیم می کنیم
🙏🙏🙏

و سپاس ویژه تقدیم می کنیم
خدمت بزرگوارانی که در نقد اشعار،
همراهی فرمودند
بویژه سرکار خانم نوری
و جناب آقای شریبی
🙏🙏

و سپاس ویژه
تقدیم
شعرای گرانقدری که اشعار ارزشمندی به کارگاه، ارسال فرمودند
(به ترتیب زمان ارسال)،
آنُمان (آقایان و خانمان) ارجمند:

موسی ظهوری آرام
علی معصومی
(رضا و)
امیرحسام زمانیان قوژدی
حبیب رضائی رازلیقی
معصومه بیرانوند
ابوالحسن انصاری الف. رها
مینا یار علی زاده
رامینه خوشنام
حسن مرادیان
علی مزینانی عسکری
دوستی که شعرشان را
بدون ذکر نام ارسال کردند
حسن سمیعی جندقی صارم
مهسا مولایی پناه
حامی شریبی
زهرا/تابان اشرفی
علی سیاوشی
و
ابراهیم حاج محمدی
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

و سپاس ویژه از
بنیانگذار پایگاه ارجمند شعرپاک،
استاد طارق خراسانی
– که در همه ی خوبی ها و برکات آن،
آشکار یا پنهان، نقشی دارند
و در این کارگاه نیز حضور شایانی داشته اند –
و سپاس ویژه از
مدیریت گرانقدر،
سرکار خانم پانته آ عسکری
– که دلسوزانه پیگیر امور بوده
و از راهنمایی های شان
ما را بهره مند نموده اند
🙏🙏

سلام و درود،
خدا قوت بزرگواران،
در حال اعلام نتایج مسابقه ی
ششمین کارگاه سایت
در صفحه ی رأی گیری هستیم:

http://sherepaak.com/229680/—-