شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
بخش ۱ - مناجات : الهی پرده پندار بگشای	159
بخش ۳ - قطعه : ای در هوای معرفت قدرتت چو باز	125
بخش ۴ - در نعت پیامبر (ص) : ز رحمت انبیا را آفریده	99
بخش ۲ - در حکمت آفرینش : به نام آنکه این دریای دایر	96
بخش ۵ - رباعی : شاهی که به نعلین رخ مه آراست	95
بخش ۶ - در معراج پیامبر (ص) : در آن شب در سرای ام هانی	156
بخش ۱۷ - غزل : گفتم خیال وصلت گفتا به خواب بینی	93
بخش ۱۹ - آگاهی فغفور شاه از حال جمشید : چو صبح از جیب گردون سر بر آورد	108
بخش ۷ - غزل : ای ممکن دست قدرت بر بساط لامکان	123
بخش ۸ - دعای دولت امیر شیخ اویس : درودی بی‌شمار از رب ارباب	100
بخش ۹ - قطعه : داور دنیا، معز الدین حق، سلطان اویس	83
بخش ۱۰ - قطعه : شاهی که در بسیط زمین حکم نافذش	130
بخش ۱۱ - قطعه : سحرگاه ازل کز پرده عرض	103
بخش ۱۲ - قطعه : بجز از آتش دراز زبان	99
بخش ۱۳ - قطعه : روز کسوف ار کند قصد بدوزد به تیر	95
بخش ۱۶ - دیدن جمشید، خورشید را اندر خواب : چو روی خود بهشتی دید در خواب	90
بخش ۱۴ - قطعه : طاووس روز تا ز افق جلوه می‌کند	109
بخش ۱۵ - آغاز داستان جمشید و خورشید : خبر دادند دانایان پیشین	89
بخش ۱۸ - غزل : مطول قصه‌ای دارم که گر خواهم بیان کردن	88
بخش ۲۱ - غزل : گوئیا این نقش بیجان صورت جان من است	85
بخش ۲۰ - راز گفتن جمشید با پدر و مادر : در آخر غنچه این راز بشکفت	112
بخش ۲۲ - از خواب گفتن جمشید با مهراب : یکایک باز گفت: ؟«ای صورت انگیز	109
بخش ۲۵ - غزل : غباری کز ره معشوقه آید	170
بخش ۳۳ - جواب دادن حورزاد جمشید را : پری گفتش که: «اینجا مرز روم است	143
بخش ۲۷ - کشته شدن دیو به دست جمشید : ز قلب لشکر آمد سوی جمشید	101
بخش ۲۸ - در دیر راهب : به نزد بحر دیری دید مینا	91
بخش ۲۳ - اجازه سفر خواستن جمشید : ملک جمشید کرد آن راز مشهور	107
بخش ۲۴ - سفر جمشید به روم : به روز فرخ و حال همایون	102
بخش ۲۹ - رباعی : لازم نبود که آنچه دولت باید	115
بخش ۳۱ - غزل : فریاد همی دارم و فریاد رسی نیست	271
بخش ۲۶ - روان شدن جمشید از ولایت پریان بسوی روم : به چین چون رومیان آیینه یستند	130
بخش ۳۰ - جمشید و سفر دریا : ملک را چون مسیح آورد در سیر	102
بخش ۳۲ - در وصف صبح : چو سیمین صبح سر بر زد ز خاور	156
بخش ۳۶ - غزل : ای صبا خیز و دمی دامن خرگه بردار	86
بخش ۳۴ - رفتن جمشید به اقامتگاه خورشید : در آن خرگه بت موزون شمایل	88
بخش ۳۷ - قطعه : از سرگرمی جوابش داد شمع	104
بخش ۳۵ - عاشق شدن خورشید بر جمشید : گلی دید از هوا پیراهنش چاک	123
بخش ۳۸ - گفتگوی جمشید با شمع : ملک با شمع گفت ای گرم رو، نرم !	146
بخش ۴۰ - غزل : ای میوه رسیده ز بستان کیستی؟	115
بخش ۴۲ - غزل : خواهد گل رعنا که او باشد به آب و رنگ تو	147
بخش ۳۹ - غزل : چه منزل است که خاکش نسیم جان دارد	101
بخش ۴۳ - از خمار باز آمدن جمشید : ملک در خواب صوت چنگ بشنید	108
بخش ۴۱ - غزل : زهی دو نرگس چشمت در ارغنون خفته	110
بخش ۴۵ - غزل : بیا جانا که خرم نو بهاریست	100
بخش ۴۴ - غزل : باغ را رنگی و بویی ز بهارست امشب	98
بخش ۴۶ - طلب کردن خورشید جمشید را : بهار افروز چون شعری برانگیخت	134
بخش ۴۷ - غزل : آفتابی از شکاف ابر ایما می کند	102
بخش ۴۹ - غزل : در هر آن سر که هوا و هوست جا گیرد	109
بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون : گل زرد افق را دور بی باک	124
بخش ۵۰ - رباعی : ماییم کله چو لاله بر خاک زده	98
بخش ۵۲ - غزل : شوق می ام نیمه شب بر در خمار برد	111
بخش ۵۳ - دیدن جمشید ،خورشید را در باغ : در آن شب دید جمشید آفتابی	88
بخش ۵۱ - نصیحت مهراب به جمشید : معنبر زلف را چون داد شب تاب	109
بخش ۵۴ - غزل : خواهم که امشب خدمتی چون ساقر اندر خور کنم	122
بخش ۵۵ - دربند افتادن خورشید به دستور افسر، مادرش : به نوشانوش رفت آن شب به پایان	135
بخش ۵۶ - قطعه : چو بر حدود یار حبیب بگذشتم	104
بخش ۶۲ - نامه جمشید به خورشید : شب تاری به روز آورد جمشید	97
بخش ۵۷ - بیتابی جمشید در فراق خورشید : چمن بی گل ،فلک بی ماه می دید	76
بخش ۵۸ - غزل : آتش سودا گرفت در دل شیدای من	119
بخش ۶۳ - غزل : تو ای جان من ای بیمار چونی؟	101
بخش ۵۹ - رفتن مهراب در پی جمشید : همی گردید مهراب از پی جم	99
بخش ۶۴ - دو بیت شعر : رسولا خدا را به جایی که دانی	104
بخش ۶۷ - دلجویی خورشید از حال جمشید : چو از اغیار مجلس گشت خالی	95
بخش ۶۰ - غزل : برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است؟	124
بخش ۶۹ - غزل : ای باد صبحگاهی بادا فدات جانم	109
بخش ۶۱ - جمشید در درگاه قیصر : ملک با تاج زر کرد عزم درگاه	87
بخش ۷۱ - غزل : مرا در جام خون دل مدام است	89
بخش ۶۵ - غزل : دردا که رفت دلبر و دردم دوا نکرد	102
بخش ۶۶ - غزل : آمکه عمری چو صبا بر سر کویش جان داد	89
بخش ۶۸ - نامه خورشید به جمشید : بنام آنکه نامش حرز جان است	121
بخش ۷۰ - رفتن جمشید به دژ خورشید و دیدن او : در آن غمنامه چون داد سخن داد	120
بخش ۷۷ - فرد : ما رقمی می کشیم تا به چه خواهد کشید	93
بخش ۸۴ - قطعه : بزمی که از نوای نوالش به بزم خلد	100
بخش ۷۳ - رباعی : امشب که شبم به وصل تو می گذرد،	99
بخش ۷۵ - پاسخ مهراب به افسر : بدو مهراب گفت ای افسر روم	82
بخش ۷۸ - بزم آرائی جمشید : ملک گفتا مباد ای صبح اصحاب	93
بخش ۷۲ - غزل : خراباتی و رند ست آشکارا	117
بخش ۷۹ - رباعی : وقت سحر از باغ بهشت آمد باد	103
بخش ۷۴ - قطعه : شب دوشین بت نوشین لب من	104
بخش ۷۶ - قطعه : آن شنیدستی که ارباب تجارت گفته اند	123
بخش ۸۱ - غزل : مخورانده که همه کار به کام تو شود	90
بخش ۸۰ - غزل : بی گل رویت ندارد رونقی بستان ما	89
بخش ۸۶ - غزل : باد صبا به گرد سمندش نمی رسد	98
بخش ۸۲ - آزاد شدن خورشید : چو صبح از کوه بنمود افسر زر	139
بخش ۸۷ - نجات دادن جمشید ، قیصر را از مرگ : چو این شهباز زرین بال خاور	121
بخش ۸۳ - آمدن شادیشاه به خواستگاری خورشید : چو شاه چین علم بفراخت بر بام	107
بخش ۸۸ - ستایش قیصر از دلاوری جمشید : فرستاد افسر و خورشید را خواند	104
بخش ۸۵ - هنرنمائی جمشید و شادیشاه در حضور خورشید و افسر : چو خورشید فلک برداشت از چین	92
بخش ۹۹ - غزل : سوی کلبه فقیران به سعادت و سلامت	83
بخش ۸۹ - غزل : عشق مرا از هزار کار برآورد	85
بخش ۹۰ - خواستگاری شادیشاه از دختر قیصر : چو رای هند رخ بر تافت قیصر	120
بخش ۹۱ - بازگشتن شادیشاه به شام : حکایت را بدین پیدا شد انجام	101
بخش ۹۲ - لشکر کشی جمشید از روم به شام : زند از شهر گردان خیمه بر دشت	107
بخش ۹۳ - غزل : بود ز غم صد گره بر گل و بر بارگل	97
بخش ۹۴ - دوبیتی : آیا کراست زهره؟ آیا کراست یارا؟	87
بخش ۹۵ - غزل : شادی آمد از درون امشب که هان جان می رسد	128
بخش ۹۶ - دوبیتی : از دیده دلم روز وداعش نگران شد	101
بخش ۹۷ - قطعه : در آن روز وداع آن ماه خوبان	99
بخش ۹۸ - رباعی : چون گل دهنی زمانه پر خنده نکرد	113
بخش ۱۰۱ - رباعی : ای آینه کرده در رخت روی امید	111
بخش ۱۰۰ - بازگشت جمشید به روم و دامادی او : به پیروزی و بهروزی از آن بوم	113
بخش ۱۰۳ - نامه جمشید به پدر : ملک جمشید بنوشت از ره دور	91
بخش ۱۰۲ - رباعی : از رنگ بیاض رویت ای رشک قمر	94
بخش ۱۰۵ - غزل : چمن شمع ز مرد ساق نرگس را چو بردارد	98
بخش ۱۰۴ - : ای پیک صبا مصر وصالم بکف آمد	143
بخش ۱۰۷ - تدبیر جمشید و خورشید برای عزیمت به چین : ز شوق ملک چین آهی بر آورد	141
بخش ۱۰۶ - دوبیتی : مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید	137
بخش ۱۰۸ - اندرز : دلا زن خیمه بیرون زین مخیم	131
بخش ۱۰۹ - حکایت : شنیدستم که با مجمر شبی شمع	151
بخش ۱۱۰ - پند : گلستان گیتی به خاری نیرزد	129
بخش ۱۱۲ - تاریخ نظم داستان : به رسم حضرت سلطان عهد شیخ اویس	131
بخش ۱۱۱ - شکایت از پیری : به پایان شد شب عیش ملاهی	121
بخش ۱ : گرانمایه جمشید فرزند او	166
بخش ۲ : یکی مرد بود اندر آن روزگار	180
بخش ۳ : چو ابلیس پیوسته دید آن سخن	131
بخش ۴ : از آن پس برآمد ز ایران خروش	147