دنبال رفیق و همزبان افتاده

گنجشک دلم از آشیان افتاده 

در چشم شراب تازه می ریزد عشق

در گوش بتون و سازه می ریزد عشق

بی عاطفه اند و غنچه را می شکنند

در فکر خود اند دست و پا می شکنند

نیرنگ زد آن زرنگ دورم زد و رفت

بی عاطفه ی دورنگ دورم زد و رفت

از زندگی تو سر بر آورد بهار

از ابر دو تا چشم تر آورد بهار

آن خط شکنان صبح فردا چه شدند؟!

آن گمشدگان عشق زهرا چه شدند؟!

خوب است که بی قرارتر برگردد

دلخون برود انار تر برگردد

ترسم نکند به من تبر ظلم کند

من به قلم او به این اثر ظلم کند

تا آمدنت زمین زمان می گیرد

می گردد و رو به آسمان می گیرد

تا فکر تو را مدام در سر دارم

از اول شب تا به سحر می بارم 

با آمدنت منظره ها نازشدند

یک دسته ی قوعاشق پرواز شدند

او اخم مرا به خنده  وا کرد و رفت

در برف  شبی مرا  رها کرد و  رفت

سرد است دوباره لای در وا مانده

دیدم که میان برف تنها مانده 

گرگ آمده بره های ما را برده

از غصه شدم زرد ،شدم پژمرده

با این خبرت درخت پس می افتد

گنجشک به تنگی نفس می افتد

از زندگی و عالم و آدم سیرم

وارونه شده در آینه تصویرم

این برگ برای که  معما  شده است؟

 در دفتر این درخت غم جا شده است؟

از  چهره ی خورشید یقین می ریزد 

از باد صدای دلنشین می ریزد

از چیست که چشم وُ دل ما می سوزد

هم گوش وُ هم گلو وُ پا می سوزد

یا حضرت علی اصغر (علیه السلام)

ای تیر چه شد!جهان بهم ریخته است؟