ذره  ذره ،  می چکم ؛ در چشـم تو

بغض، اگر یاری کند ؛ جریان سوند

کاش ! یک  بار دگر ، روح ، به تن،  برگردد

شیر سان ، چنگ زنان ، کنده کفن ، بر گردد 

هسـتی ، دروغ  زد  ؛ برِآدم ، ز شعـوذت

زنجیر  گندمک  به گلو ؛ از دری ،  به  در

سجـده به خـون شهیـد

وصلت صوم و صلات، فصل صیانت چشید

بوسه ی کنـج لـب و کنجـلی گـونه ی چپ

یک مجال ست ؛ و به سالی نشود؛ تکرارش

عشق را ، پروا ، نکن ؛ هر چند، پر ، وا یی ؛ درست

لحظه ای ،  پر وا. نه شو ؛ در بعد پروا یی ، درست

رمضان ؛ گفت : کمی ، کم  بخورد ؛ گنده شکم

نه که ؛ شب یورشی، ازدم ، بخورد ؛ گنده شکم

غنچه ات گل شد؛ عزیزم ! پس چه را؟ تقدیم، نه

ابـرویـی ، انداخـتی  بـالا ؛ که ، چـی ؟ تصمیم ، نه

میلادمسعود. منجی بشر ، مبارک !

…………………………………….

دست ، در تودیع بودم ؛ ماهی یی ، کز شست ، رفت 

بندِ بر دل بسته ام را ، تا جگر ، پیوست ؛ رفت 

وفا ، شد خرده  مشتاقی ؛ به هر دفتر ، نمی گنجد

که این میراث فرهنگی ست ؛ درباور ، نمی گنجد

از جنس د و م .

عشـوه از صد چشمه ملهم ،می فروخت

عشق یک موهبت ست ؛ عارض ناکس نشود

 شاه  بیــدار دلان  ، بـرده ای ، اخرس  نشود

جاری یی درمن ؛ چو عطرگل به گلشن، دربهار

پرشکوفـــه ، دیدني است ؛ آغـوش باز  بي قرار

رخ  نمودی ؛ و گذشتی ؛ نه که ، از شیدایی

خواستی ؛ سوختـه  بینی ؛ گذری ، سر پایی

رازهستی دوستی ست ؛ آنهم ،که در تحریم مرد

عشق  را ، سستی  برارکان آمد ؛ و تحکیم، مـرد

خـلـوت شـاهــد ، ســرایـد ؛ کــومـه اش :

کاخ صـد اشـکـوب سنگیـن ، شعـر نیست

نوروزتان فرخنده باد . 

رسیدن عید سعید ایرانی را ، به تمام عزیزان ، تبریک می گویم .

عاشقی آمد ؛ ز راهی دورِ دور …. از تاشکند

خدمتِ حوری،که تا، برد؛ وعروس چاچ کرد

زیرسقف شرم

بـا نگاهش شـد ؛ طلـب کارم ، که من