شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
شمارهٔ ۱ : ای پاکی تو منزّه از هر پاکی	72
شمارهٔ ۲ : در وصفِ تو، عقل، طبعِ دیوانه گرفت	80
شمارهٔ ۳ : ای هشت بهشت، یک نثارِ درِ تو	71
شمارهٔ ۴ : وصفت نه به اندازهٔ عقلِ کَهُن است	77
شمارهٔ ۵ : جان، محو شد و به هیچ رویت نشناخت	76
شمارهٔ ۶ : دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد	74
شمارهٔ ۷ : عقلی که جهان کمینه سرمایهٔ اوست	83
شمارهٔ ۹ : بر وصف تو دستِ عقل دانانرسد	83
شمارهٔ ۱۵ : هم گوهر بحر لطف بیپایانی	80
شمارهٔ ۸ : وصف تو که سرگشتهٔ او هر فلکی است	91
شمارهٔ ۱۰ : ای از تو فلک بی خور و بی خواب شده	127
شمارهٔ ۱۱ : خورشید، که او زیر و زبر میگردد	77
شمارهٔ ۱۲ : عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست	83
شمارهٔ ۱۳ : هر دل که ز لطف تو نشان یابد باز	79
شمارهٔ ۱۴ : هر نقطه که در دایرهٔ قسمت تست	86
شمارهٔ ۱۶ : نه عقل به کُنْهِ لایزال تو رسد	114
شمارهٔ ۱۷ : نه عقل، بدان حضرت جاوید رسد	63
شمارهٔ ۱۹ : نه لایق کوی تست سیری که بود	83
شمارهٔ ۲۴ : در وصف تو عقل و دانش مانرسد	92
شمارهٔ ۱۸ : آنجا که تویی هیچ مبارز نرسد	60
شمارهٔ ۲۰ : گر با تو به هم دگر نباشد چه بود	83
شمارهٔ ۲۱ : ای غیر تو درهمه جهان موئی نه	95
شمارهٔ ۲۲ : کس نیست که در دو کون ما دون تونیست	80
شمارهٔ ۲۳ : ای پیش تو صد هزار جان یک سرِ‌موی	87
شمارهٔ ۲۸ : بی تو به وجود آرمیدن نتوان	119
شمارهٔ ۲۵ : در معرفت تو دم زدن نقصان است	94
شمارهٔ ۲۶ : گردون زتو، بی سر و بنی بیش نبود	67
شمارهٔ ۲۷ : یک لحظه که در گفت و شنید آئی تو	96
شمارهٔ ۲۹ : از بس که در انتظار تو گردون گشت	67
شمارهٔ ۳۰ : در مُلکتِ تو نیست دویی، ای همه تو	67
شمارهٔ ۳۱ : یا رب! همه اسرار، تو میدانی تو	129
شمارهٔ ۳۲ : ذاتت ز ازل تا به ابد قائم بس	56
شمارهٔ ۳۳ : کو عقل که در ره تو پوید آخر	65
شمارهٔ ۳۷ : کو چشم که ذرّهای جمالت بیند	63
شمارهٔ ۳۸ : اسرار تو در حروف نتواند بود	84
شمارهٔ ۳۴ : ای عین بقا! در چه بقائی که نهای	74
شمارهٔ ۳۵ : در ذات تو سالها سخن راندهایم	90
شمارهٔ ۳۶ : در راه تو معرفت خطا دانستیم	80
شمارهٔ ۳۹ : ای آن که ز کفر، دین، تو بیرون آری	75
شمارهٔ ۴۱ : ای رحمت و جودِ بینهایت از تو	81
شمارهٔ ۴۲ : ای شمّهٔ لطف تو بهشت افروزی	77
شمارهٔ ۴۰ : عالم که پر از حکمتِ تو میبینم	74
شمارهٔ ۴۷ : گر دست دهد غم تو یک دم، آن به	70
شمارهٔ ۴۳ : هم بر کف ودود، مُلْک بتوانی راند	71
شمارهٔ ۴۴ : ای آن که کمال خرده دانان دانی	79
شمارهٔ ۴۵ : ای آن که به حکم، ملک میرانی تو	77
شمارهٔ ۴۶ : جان حمد تو از میانِ جان میگوید	81
شمارهٔ ۵۶ : گه تحفه به نالهٔ سحرگاه دهی	52
شمارهٔ ۴۸ : هم در بر خود خواندگان داری تو	72
شمارهٔ ۴۹ : ای گم شده دیوانه وعاقل، در تو	84
شمارهٔ ۵۰ : هم عقل ز کُنْه تو نشان میجوید	84
شمارهٔ ۵۱ : چون نیست کسی در دو جهان دمسازت	86
شمارهٔ ۵۲ : چون حاضر غایبی فغان بر چه نهم	73
شمارهٔ ۵۳ : ای خلق دو کون ذکر گویندهٔ تو	87
شمارهٔ ۵۴ : ای آن که چنانکه مصلحت میدانی	77
شمارهٔ ۵۵ : چون ذُلِّ من از من است و چون عزّ از تو	95
شمارهٔ ۵۷ : در ملک دو کون پادشاهی میکن	104
شمارهٔ ۶۰ : جانا دایم میان جان بودی تو	59
شمارهٔ ۶۲ : سی سال به صد هزار تک بدویدیم	83
شمارهٔ ۶۳ : کردم تک و پوی بی عدد بسیاری	67
شمارهٔ ۵۸ : ای در دلِ من نشسته جانی یا نه	66
شمارهٔ ۵۹ : ملکِ غم تو هر دو جهان بیش ارزد	79
شمارهٔ ۶۱ : هر قطره به کُنْهِ دُرِّ دریا نرسد	56
شمارهٔ ۶۵ : جانها چو ز شوق تو بسوزند همه	78
شمارهٔ ۶۶ : جان از طلب روی تو آبی گردد	81
شمارهٔ ۶۴ : ای خورده غم تو یک به یک چندینی	83
شمارهٔ ۶۷ : دل خون کن اگر سَرِ بلای تو نداشت	89
شمارهٔ ۶۸ : کاری که ورای کفر و دین میدانم	73
شمارهٔ ۶۹ : هرجان که طریق پردهٔ راز نیافت	68
شمارهٔ ۷۰ : از سرِّ تو هر که با نشان خواهد بود	87
شمارهٔ ۷۱ : گم گشتن خود، از تونشان بس بودم	87
شمارهٔ ۷۴ : ای عقل شده در صفت ذات تو پست	74
شمارهٔ ۷۵ : چون عفو تو میتوان مسلم کردن	64
شمارهٔ ۷۲ : بی یادِ تو دل چو سایه در خورشید است	104
شمارهٔ ۷۳ : چون مونسِ من ز عالم اندوه تو بود	67
شمارهٔ ۷۶ : گر فضلِ تو عقل را یقین مینشود	72
شمارهٔ ۷۷ : یک ذره هدایتِ تو میباید و بس	66
شمارهٔ ۷۸ : چون دردِ تو چاره ساز آمد جان را	65
شمارهٔ ۷۹ : جانا که به جای تو تواند بودن	78
شمارهٔ ۸۲ : نه در صفِ صادقان قراری دارم	66
شمارهٔ ۸۰ : من بی تو دمی قرار نتوانم کرد	75
شمارهٔ ۸۱ : چون بیخبرم که چیست تقدیر مرا	73
شمارهٔ ۸۳ : یا رب ما را راندهٔ درگاه مکن	85
شمارهٔ ۸۴ : روئی که به روز پنج ره میشوئیم	65
شمارهٔ ۸۵ : زان روز که از عدم پدید آمدهایم	71
شمارهٔ ۸۶ : یا رب چو به صد زاری زار آمدهایم	77
شمارهٔ ۸۷ : ای دایرهٔ حکم تو سرگردانی	69
شمارهٔ ۸۸ : ای آن که همه گشایش بندِ منی	66
شمارهٔ ۹۰ : ای جانِ من سوخته دل زندهٔ تو	65
شمارهٔ ۹۳ : ای یادِ تو مرهم دل خستهٔ من	62
شمارهٔ ۹۴ : یا رب غم تو چگونه تقدیر کنم	68
شمارهٔ ۸۹ : سیر این دل خسته کی شود ازتو مرا	73
شمارهٔ ۹۱ : یا رب تو مرا مدد کن از یارِی خویش	76
شمارهٔ ۹۲ : از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت	83
شمارهٔ ۹۵ : هم حلهٔ فضل در برم میداری	62
شمارهٔ ۹۶ : ای بندگی تو پادشاهی کردن	92
شمارهٔ ۹۹ : ای در هر دم دو صد جهان پر چاره	64
شمارهٔ ۱۰۲ : یا رب! برهان زنفس دشمن صفتم	69
شمارهٔ ۹۷ : یا رب جان را بیم گنه کاران هست	66
شمارهٔ ۹۸ : گر من به هزار اهرمن مانم باز	66
شمارهٔ ۱۰۰ : جان دردو جهان کسی بجای تو نداشت	85
شمارهٔ ۱۰۱ : هم درد توام مایهٔ درمان بودست	105
شمارهٔ ۱۰۳ : تا چند تنم پردهٔ بیچارگیم	70
شمارهٔ ۱۰۷ : میآیم و با دلی سیه میآیم	90
شمارهٔ ۱۰۴ : چون جملهٔ راه، کاروان من و تست	75
شمارهٔ ۱۰۵ : کو دل که بلای روزگارِ تو کشد	61
شمارهٔ ۱۰۶ : یا رب به حجاب زین جهانم نبری	57
شمارهٔ ۱۰۸ : یا رب چو مرا ز نفسِ خود سود نبود	92
شمارهٔ ۱۰۹ : ای هفت زمین و آسمانها ز تو پُر	67
شمارهٔ ۱۱۰ : گر من زگنه توبه کنم بسیاری	73
شمارهٔ ۵ : هم رحمت عالمی ز ما ارسلناک	96
شمارهٔ ۱۱۱ : نه در بتری نه در بهی میمیرم	61
شمارهٔ ۱ : صاحب نظری که هیچ افکنده نبود	80
شمارهٔ ۲ : صدری که ز هرچه بود برتر او بود	85
شمارهٔ ۳ : صدری که ز هر دو کون، در بیشی بود	58
شمارهٔ ۴ : زان پیش که نُه خیمهٔ افلاک زدند	77
شمارهٔ ۶ : آن حسن که در پردهٔ غیبست نهان	79
شمارهٔ ۹ : ای رحمت عالمین، رحمت از تست	81
شمارهٔ ۱۰ : در امت تو اگر مطیعی نبود،	78
شمارهٔ ۱۲ : تا هست ز انگشت تو مه را راهی	78
شمارهٔ ۷ : فرماندهِ ملکِ انبیا کیست تویی	86
شمارهٔ ۸ : بر درگه حق کراست این عز که تراست	76
شمارهٔ ۱۱ : چون هست شفیع چون تو صاحب کرمی	78
شمارهٔ ۱۳ : هم چار گهر،‌ چاکر دربان تواند	100
شمارهٔ ۲ : آن بحر که در یگانگی اوست یکی	69
شمارهٔ ۱ : صدری که به صدق، صدر ثقلین او بود	78
شمارهٔ ۲ : آن پیشروی، که شرع از او نام گرفت	73
شمارهٔ ۳ : ای آن که حیا و حلم، قانون تو بود	103
شمارهٔ ۴ : صدری که گلِ طارمِ معنی او رُفت	84
شمارهٔ ۵ : ای ماه ز حسن خلق تو یافته بهر	80
شمارهٔ ۶ : ای گوهر کانِ فضل و دریای علوم	78
شمارهٔ ۱ : بحری که در آسمان زمین خواهد بود	89
شمارهٔ ۳ : گردِ تو درآمده چنین دریایی	84
شمارهٔ ۴ : یک روی به صد روی همی باید دید	86
شمارهٔ ۵ : راهی که همه سلوک وی باید کرد	105
شمارهٔ ۶ : آخر روزی دلت به درگه برسد	80
شمارهٔ ۷ : هر چیز که هست در دو عالم کم و بیش	68
شمارهٔ ۸ : عالم همه گفت و گوی خود میبیند	111
شمارهٔ ۹ : پیوسته دلی گرفته از غیرت باد!	92
شمارهٔ ۱۰ : خود را، سوی خود،‌رهگذری باید کرد	66
شمارهٔ ۱۱ : هر جان که به راه رهنمون مینگرد	108
شمارهٔ ۱۲ : یک چیز که آن نه یک و چیز است آن چیز	83
شمارهٔ ۱۳ : چیزی که دمی نه تو درآنی و نه من	91
شمارهٔ ۱۴ : آن ماه که بر هر دو جهان میتابد	74
شمارهٔ ۱۵ : چیزی که ورای دانش و تمییز است	74
شمارهٔ ۱۶ : آن کی آید در اسم، شب خوش بادت!	64
شمارهٔ ۱۷ : آن بحر که هر لحظه دگرگون آید	80
شمارهٔ ۱۸ : غوّاص در اوّل قدم از فرق کند	68
شمارهٔ ۱۹ : جایی که درو نه شیب ونه بالا بود	82
شمارهٔ ۲۰ : آن بحر که دم به دم فزون میجوشد	67
شمارهٔ ۲۱ : بحری که در او دو کون ناپیدا بود	110
شمارهٔ ۲۲ : هر دل که درین دایرهٔ بی سر و پاست	64
شمارهٔ ۲۳ : هر جان که به بحر رهنمون اندوزد	89
شمارهٔ ۲۴ : تا نفس پرستی تو را غم بیش است	75
شمارهٔ ۲۵ : هر دل که به بحرِ بینشانی افتاد	78
شمارهٔ ۲۶ : آن کل که بدو جنبش اجزا دیدم	87
شمارهٔ ۲۹ : صد قطره که یک آب نماید جمله	82
شمارهٔ ۳۱ : آن بحر که موجش گهر انداز آید	88
شمارهٔ ۲۷ : مرغی که بدید از می این دریا دُرد	121
شمارهٔ ۲۸ : هر جان که بجان نیست گرفتار او را	79
شمارهٔ ۳۰ : گه جان، دل خویش، غرق خون مانده دید	72
شمارهٔ ۳۲ : چندان که تو این بحر گهر خواهی دید	72
شمارهٔ ۳۳ : هر جان که به بحر رهنمون آید زود	68
شمارهٔ ۳۴ : معنی چو ز کل به جزو بیرون آید	105
شمارهٔ ۳۵ : آن نور که بیرون و درون میتابد	68
شمارهٔ ۳۶ : این عین مکان همان مکان است که بود	64
شمارهٔ ۳۷ : سریست برون زین همه اسرار که هست	126
شمارهٔ ۳۸ : در دریایی که نه سر و نه پا داشت	60
شمارهٔ ۳۹ : کس نیست که دریا همه او را افتاد	99
شمارهٔ ۴۰ : هر چیز که آن ز نیستی در پیوست	88
شمارهٔ ۴۲ : گاهی ز نو و گه ز کهن میگویند	82
شمارهٔ ۴۶ : آن سر عجب نه توبدانی ونه من	72
شمارهٔ ۴۱ : آن روز که آفتاب انجم میریخت	69
شمارهٔ ۴۳ : در عالم جان نه مرد پیداست نه زن	64
شمارهٔ ۴۴ : میپرسیدی که چیست این نقش مجاز	207
شمارهٔ ۴۵ : آن سیل که از قوّت خود جوشان بود	68
شمارهٔ ۴۷ : حل کردن آن نه تو توانی و نه من	90
شمارهٔ ۴۹ : کاریست ز پیری و جوانی برتر	77
شمارهٔ ۵۰ : در بند گرهگشای میباید بود	68
شمارهٔ ۵۵ : آن راز که هست در پس صد سرپوش	73
شمارهٔ ۴۸ : در بادیهای که پا ز سر باید کرد	80
شمارهٔ ۵۱ : تخمی که درو مغز جهان پنهان بود	77
شمارهٔ ۵۲ : جانی که درو تیره و روشن تو بوَد	80
شمارهٔ ۵۳ : آن قوم که دروحدت کل آن دارند	101
شمارهٔ ۵۴ : چون نور منوّرِ سُبُل یابی باز	71
شمارهٔ ۵۹ : کی پشه تواند که ثریا بیند	71
شمارهٔ ۵۶ : در حضرت حق، جمله ادب باید بود	95
شمارهٔ ۵۷ : گر تشنهٔ بحری به گهر ایمان دار	80
شمارهٔ ۵۸ : چون بحر شدی گهر میانِ جان دار	68
شمارهٔ ۶۰ : گر باخبرست مرد و گر بیخبرست	69
شمارهٔ ۶۱ : برخیز و به بحرِ عشقِ دلدار درای	58
شمارهٔ ۶۲ : بحری که همه عمر به یکدم بینی	64
شمارهٔ ۶۳ : گر تو دل خویش بیسیاهی بینی	67
شمارهٔ ۷۰ : گر پرده ز روی کار بر میداری!	102
شمارهٔ ۷۱ : تا چند کنی عزیمت دریا ساز	79
شمارهٔ ۶۴ : گردیدهوری تو دیده بر کار انداز	76
شمارهٔ ۶۵ : گرچه دل تو زین همه غم تنگ شود	58
شمارهٔ ۶۶ : در بند خیال غیر یک ذرّه مباش	75
شمارهٔ ۶۷ : تا کی خود را ز پای و سراندیشی	66
شمارهٔ ۶۸ : هر جان که به نور قدس پیش اندیش است	66
شمارهٔ ۶۹ : چون نیست ترا کار ز سودا بیرون	68
شمارهٔ ۷۲ : هر جانی را که غرق انعام بود	57
شمارهٔ ۷۳ : چون بدنامی به روزگاری افتد	66
شمارهٔ ۷۵ : ور راه ز پس قطع کنی پایانت	56
شمارهٔ ۷۶ : گر برخیزد ز پیش چشم تو منی	64
شمارهٔ ۷۴ : چون نیست، گر از پیش روی، پیشانت	74
شمارهٔ ۷۷ : آن را که به چشم کشف پیداست یقین	71
شمارهٔ ۷۸ : بنگر بنگر، ای دل! اگر مرد رهی	61
شمارهٔ ۷۹ : میپنداری که حق هویدا گردد	68
شمارهٔ ۸۵ : هان ای دل بیخبر! کجاییم بیا	76
شمارهٔ ۸۰ : هر دیده که اسرار جهان مطلق دید	62
شمارهٔ ۸۱ : تا چند ازین نقش برآورده که هست	74
شمارهٔ ۸۲ : آنجا که زمین را فلکی بینی تو	77
شمارهٔ ۸۳ : هر جان که ز حکم مرکز دوران رفت	61
شمارهٔ ۸۴ : آن سالک گرم روْ که در شیب و فراز	117
شمارهٔ ۸۶ : دل را نه ز آدم و نه حواست نسب	65
شمارهٔ ۸۷ : عشق آمد و نام کفر و ایمان نگذاشت	85
شمارهٔ ۸۸ : در عشق نماند عقل و تمییز که بود	75
شمارهٔ ۸۹ : آن دل که ز شوق نور اکبر میتافت	97
شمارهٔ ۹۰ : از بس که بدیدم ز تو اسرار عجب	79
شمارهٔ ۹۱ : یارب چه نهان چه آشکارا که تویی	62
شمارهٔ ۹۲ : هر روز به حسن بیشتر خواهی بود	77
شمارهٔ ۹۳ : جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد	82
شمارهٔ ۹۴ : در راه تو گم گشت دویی اینت عجب!	67
شمارهٔ ۹۵ : آن دیده که توحید قوی میبیند	91
شمارهٔ ۹۶ : جانا ز میانِ من و تو دست کراست	68
شمارهٔ ۹۷ : جانا نه یکیام نه دوام اینت عجب!	61
شمارهٔ ۹۸ : دل خستهٔ سال و بستهٔ ماه نماند	52
شمارهٔ ۹۹ : چون باز دلم غمِ ترا زقّه نهاد	55
شمارهٔ ۱۰۰ : در عشق توام شادی و غم هیچ نبود	47
شمارهٔ ۱ : ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال!	116
شمارهٔ ۲ : چون ما به وجود خود هویدا باشیم	63
شمارهٔ ۳ : ما را باشی بهْ که هوا را باشی	69
شمارهٔ ۴ : عمرت که میان جان و تن گرداند	77
شمارهٔ ۹ : آن چیز کزو عالم و آدم بینم	60
شمارهٔ ۵ : با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم	60
شمارهٔ ۶ : از عالمِ بیچون به سکون باید شد	63
شمارهٔ ۷ : ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست	78
شمارهٔ ۸ : ای آن که بلی گوی الست از مایی	79
شمارهٔ ۱۰ : ماییم که با ما نبود هیچ روا	83
شمارهٔ ۱۲ : بس سرکش را کز سر مویی کُشتم	68
شمارهٔ ۱ : صد دریا نوش کرده اندر عجبیم	70
شمارهٔ ۲ : این سودایی که میدواند ما را	74
شمارهٔ ۱۱ : با اینهمه اختلاف و تمییز که هست	76
شمارهٔ ۱۳ : گر هست دلی، ز عشق، دیوانه به است	64
شمارهٔ ۳ : زین بحر که در سینهٔ ما پیدا گشت	76
شمارهٔ ۵ : تا چشم دلم به نور حق بینا گشت	65
شمارهٔ ۶ : هر دم که دلم به فکر در کار آید	67
شمارهٔ ۷ : در قعرِ دلِ خود سفرم میباید	88
شمارهٔ ۸ : عمری به امید در طلب بنشستیم	66
شمارهٔ ۱۰ : هر گه که دلم ز پرده پیدا آید	71
شمارهٔ ۴ : دل گفت که ما چو قطرهای مسکینیم	102
شمارهٔ ۹ : آن قطره که آب جمله از دریا خورد	86
شمارهٔ ۱۱ : در عالمِ پُر علم سفر خواهم کرد	83
شمارهٔ ۱۳ : بستیم میان و خون دل بگشادیم	75
شمارهٔ ۱۵ : روزی که به دریای فنا در تازم	66
شمارهٔ ۱۸ : در عشق دل من چو پریشانی گشت	63
شمارهٔ ۱۲ : از بس که دلم در بُنِ این قلزم گشت	87
شمارهٔ ۱۴ : زان روز که ما به زندگانی مُردیم	58
شمارهٔ ۱۶ : صعب است به ذرّهای نگاهی کردن	82
شمارهٔ ۱۷ : تا عقل من از عقیله آزادی یافت	115
شمارهٔ ۱۹ : عمری به طلب در همه راهی گشتیم	86
شمارهٔ ۲۲ : زان روز که آفتاب حضرت دیدیم	70
شمارهٔ ۲۳ : از فوق، ورای آسمان بودم من	70
شمارهٔ ۲۶ : با هستی و نیستیم بیگانگیست	67
شمارهٔ ۲۷ : المنة للّه که نیم هر نفسی	80
شمارهٔ ۲۰ : روزی دو سه خانه در عدم باید داشت	61
شمارهٔ ۲۱ : ما روی ز هر دو کون برتافتهایم	90
شمارهٔ ۲۴ : چون من نه منم چه جان و تن باشم و بس	82
شمارهٔ ۲۵ : عمرم دایم ز روز و شب بیرون است	66
شمارهٔ ۲۸ : تا شاگردم به قطع استادترم	65
شمارهٔ ۳۴ : مستم ز می عشق و خراب افتاده	82
شمارهٔ ۲۹ : چیزی است عجب در دل و جانم که مپرس	103
شمارهٔ ۳۰ : ما جوهر پاک خویش بشناختهایم	85
شمارهٔ ۳۱ : امروز چو من شفیته و مجنون کیست	81
شمارهٔ ۳۲ : مرغ دل من ز بس که پرواز آورد	61
شمارهٔ ۳۳ : ما را نه به شهر و نه به منزل کاری است	72
شمارهٔ ۳۵ : زین راز که در سینهٔ ما میگردد	107
شمارهٔ ۴۰ : چون سنگ وجود لعل شد کانم را	51
شمارهٔ ۳۶ : چون مرغِ دلم زین قفسِ تنگ برفت	65
شمارهٔ ۳۷ : هر روز ز چرخ بیش میخواهم گشت	91
شمارهٔ ۳۸ : زین پیش دم از سر جنون میزدهام	69
شمارهٔ ۳۹ : من بیخبر از جان و تنم، اینت عجب!	71
شمارهٔ ۴۱ : چون وصل، غمم بر غمِ هجران بفزود	53
شمارهٔ ۴۲ : تا چند ز اندیشه به جان خواهم گشت	97
شمارهٔ ۴۳ : هرگاه که در پردهٔ راز آیم من	76
شمارهٔ ۴۴ : چندان که ز عالم پس و پیشش دیدم	66
شمارهٔ ۴۵ : خواهی که ببینی تو به پیدایی راز	68
شمارهٔ ۴۶ : اینجا شکرم مگس فرو میگیرد	81
شمارهٔ ۴۸ : دایم ز طلب کردن خود در عجبم	71
شمارهٔ ۵۱ : چون بحر وجود روی بنمود مرا	71
شمارهٔ ۴۷ : هر روز حجاب بیقراران بیش است	60
شمارهٔ ۴۹ : زان روز که دل پردهٔ این راز شناخت	79
شمارهٔ ۵۰ : در عشق مرا عقل شد و رای نماند	78
شمارهٔ ۵۲ : هر جان که چو جان من گرفتار آید	74
شمارهٔ ۵۳ : در قلزمِ توحید دو عالم کم گیر	63
شمارهٔ ۵۴ : ماییم بدین پردهٔ بیرونی در	88
شمارهٔ ۵۸ : کس را دیدی ز خود نفور افتاده	76
شمارهٔ ۵۵ : در وادی عشق بیقراری است مرا	76
شمارهٔ ۵۶ : آنجا که منم هیچکس آنجا نرسد	92
شمارهٔ ۵۷ : صد مرحله زان سوی خرد خواهم شد	62
شمارهٔ ۵۹ : عمری دل من غرقهٔ خون آمده بود	58
شمارهٔ ۶۰ : زآنروز که دل نه شادی و نه غم دید	82
شمارهٔ ۶۱ : نه سوختگی شناسم و نه خامی	64
شمارهٔ ۶۲ : آرام ز جانِ حاضرم میبینم	68
شمارهٔ ۶۶ : زان گشت دلم خراب از هر ذرّه	65
شمارهٔ ۶۷ : هر یک ز دگر یک نگران میبینم	63
شمارهٔ ۶۳ : چون بادیهٔ عشق، مرا پیش آمد	82
شمارهٔ ۶۴ : آن دم که چو بحر کل شود ذات مرا	83
شمارهٔ ۶۵ : یک قطرهٔ بحرم من و یک قطره نیم	76
شمارهٔ ۶۸ : در عشق نه پیدا و نه پنهانم من	79
شمارهٔ ۷۰ : در عالم عشق محو و ناچیز شدیم	62
شمارهٔ ۷۲ : در واقعهای سخت عجب افتادم	67
شمارهٔ ۷۵ : آن مرغ عجب در آشیان کی گنجد	73
شمارهٔ ۶۹ : در عشق وجود و عدمم یک سان است	96
شمارهٔ ۷۱ : ای بس که چه دشوار و چه آسان مُردیم	89
شمارهٔ ۷۳ : آن وقت که گفتمی که ناشاد منم	90
شمارهٔ ۷۴ : تن، سایهٔ جان رنج پروردهٔ ماست	57
شمارهٔ ۷۷ : دل سوختهٔ جمال او میبینم	69
شمارهٔ ۸۰ : بر خاک بسی نشستم از غمناکی	51
شمارهٔ ۸۱ : میآیم و بس چون خجلی میآیم	53
شمارهٔ ۷۶ : آن راز که پیوسته از آن میپرسم	77
شمارهٔ ۷۸ : ما مذهبِ عشقِ روی آن مه داریم	73
شمارهٔ ۷۹ : پیوسته حریفِ جان فزایم باید	78
شمارهٔ ۸۲ : چون چهرهٔ خورشید وَشَش روشن تافت	82
شمارهٔ ۸۳ : در محو دلم ز خویشتن مانَد باز	74
شمارهٔ ۸۹ : نقدی که مراست قیمتش هست بسی	81
شمارهٔ ۸۴ : از عشق تو آمدم به جان چتوان کرد	68
شمارهٔ ۸۵ : گه عشق تو در میان جان دارم من	63
شمارهٔ ۸۶ : چون نیست زمانی سر خویشم بی تو	77
شمارهٔ ۸۷ : چون دوست به دست روح، پیغامم داد	65
شمارهٔ ۸۸ : پیوسته دلم شیفتهٔ آن راز است	72
شمارهٔ ۹۰ : ای آن که درین حبس جهان ماندهای	86
شمارهٔ ۴ : با دانش او بیخبری داند بود	68
شمارهٔ ۹۱ : گاهی بیخود، بی سر و بی پا برویم	78
شمارهٔ ۹۲ : هر سر زدهای ز سرِّ ما آگه نیست	82
شمارهٔ ۹۳ : چندین که روی و نیک یا بد بینی	76
شمارهٔ ۹۴ : مردان می معرفت به اقبال کشند	87
شمارهٔ ۱ : آن دید بقا که جز بقا هیچ ندید	70
شمارهٔ ۲ : میپنداری که در همه کون کسی است	69
شمارهٔ ۳ : در سایهٔ فقر صد جهان، وانهمه هیچ	62
شمارهٔ ۵ : در حضرت توحید پس و پیش مدان	94
شمارهٔ ۶ : گر بر در آفتاب روشن باشم	80
شمارهٔ ۷ : عشقش به وجود متّهم کرد تو را	71
شمارهٔ ۱۱ : ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو	69
شمارهٔ ۸ : این هر دو جهان عکس کمالی پندار	70
شمارهٔ ۹ : بگذر ز حس و خیال،‌ای طالب حال	80
شمارهٔ ۱۰ : هر دل که به توحید ز درویشان است	61
شمارهٔ ۱۲ : چون محرم هم نفس نهای، تو چه کنی	78
شمارهٔ ۱۷ : دل از می عشق مست میپنداری	105
شمارهٔ ۱۸ : جان شیفتهٔ الست میپنداری	70
شمارهٔ ۱۳ : شایستهٔ این هوس نهای، تو چه کنی	68
شمارهٔ ۱۴ : هیچ است همه، وسوسهٔ خاطر چند	65
شمارهٔ ۱۵ : تا چند ازین غرور بسیار تو را	68
شمارهٔ ۱۶ : این قالب اگر بلند دیدی ور پست	66
شمارهٔ ۱۹ : جانت به گُوِ تنی در افتاد و برفت	66
شمارهٔ ۲۰ : جمشید به گلخنی در افتاد و برفت	78
شمارهٔ ۲۲ : آخر ره دورت به کناری برسد	79
شمارهٔ ۲۴ : چون هستی را نیست کسی اولیتر	109
شمارهٔ ۲۶ : درویشی چیست مست و مفلس بودن	85
شمارهٔ ۲۱ : در فرع کجا مشبّهی افتاده است	59
شمارهٔ ۲۳ : هر چند که نیستی کمت خواهد بود	90
شمارهٔ ۲۵ : ای بس که دل تو بیم دارد در پیش	86
شمارهٔ ۲۷ : جز بیذاتی لایق درویشان نیست	68
شمارهٔ ۲۸ : با درویشان، «کن و مکن» نتوان گفت	54
شمارهٔ ۳۵ : در عشق مرا چون عدم محض فزود	65
شمارهٔ ۲۹ : خلقان همه در آینهای مینگرند	72
شمارهٔ ۳۰ : درها به فنا گشادهاند، اینت عجب!	103
شمارهٔ ۳۱ : تا کی غم یک قطرهٔ خوناب خوریم	74
شمارهٔ ۳۲ : دعوی وجود از سر مستی شوم است	71
شمارهٔ ۳۳ : درویشِ تو را توانگری میبایست	80
شمارهٔ ۳۴ : گر ما به هزار تک بخواهیم دوید	60
شمارهٔ ۳۶ : چون در ره این کار مرا دید فزود	92
شمارهٔ ۳۷ : از بس که در آثار نمیبینم من	89
شمارهٔ ۳۹ : نه فخر ز سرفرازیم میآید	78
شمارهٔ ۴۰ : من ماندهام و لیک بی من منییی	56
شمارهٔ ۳۸ : هیچم همه تا با خود و با خویشتنم	65
شمارهٔ ۴۱ : زان روز که در صدر خودی بنشستم	88
شمارهٔ ۴۲ : اول همه نیستی است تا اول کار	77
شمارهٔ ۴۳ : عمری به فنا بر دلم آوردم دست	77
شمارهٔ ۴۷ : ای بود تو پیوسته بنا بود آخر	66
شمارهٔ ۴ : تا نفس کم و کاست نخواهد آمد	93
شمارهٔ ۴۴ : هیچم من و در گفت و شنید آمدهام	148
شمارهٔ ۴۵ : این بیخودیی که من در آن افتادم	82
شمارهٔ ۴۶ : ای دل! دیدی که هرچه دیدی هیچ است	93
شمارهٔ ۱ : آنها که در این پرده سرایند پدید	86
شمارهٔ ۲ : هرچیز که آن برای ما خواهد بود	73
شمارهٔ ۳ : تا هستی تو نصیب میخواهد جست	79
شمارهٔ ۶ : هرگه که بدان بحر محقّق برسی	80
شمارهٔ ۷ : گر اول کار، آتش افزون گردد	84
شمارهٔ ۹ : عاشق ز کسی نکاهد و نفزاید	79
شمارهٔ ۵ : آن را که درین دایره جانی عجب است	77
شمارهٔ ۸ : فانی شده، تا بود، مشوّش نشود	74
شمارهٔ ۱۰ : چندین امل تو ای دل غافل چیست	79
شمارهٔ ۱۱ : تا کی گردی ای دل غمناک به خون	72
شمارهٔ ۱۳ : هم راه تن و هم ره جان او گیرد	82
شمارهٔ ۱۵ : دلشاد مشو ز وصل اگر در طربی	73
شمارهٔ ۱۹ : تا چند به خود درنگری چندینی	95
شمارهٔ ۱۲ : ای دل همگی خویش در جانان باز	69
شمارهٔ ۱۴ : گر در هیچی مایهٔ شادی و بقاست	51
شمارهٔ ۱۶ : مرد آن باشد که هر نفس پاکتر است	85
شمارهٔ ۱۷ : آن بهٔ که زخود کرانه بینی خود را	90
شمارهٔ ۱۸ : گر مرد رهی ز ننگ خود پاک بباش	75
شمارهٔ ۲۲ : اول باری پشت به آفاق آور	68
شمارهٔ ۲۴ : عاشق شدن مرد زبون آمدنست	73
شمارهٔ ۲۵ : گر تو بر او ز تنگ دستی آئی	99
شمارهٔ ۲۶ : گر از همگی خویشتن فرد شوی	76
شمارهٔ ۲۰ : آن بهٔ که زعقل خود جنون یابی باز	88
شمارهٔ ۲۱ : گر میخواهی که بازیابی این راز	88
شمارهٔ ۲۳ : آنجا که روی به پا و سر نتوان رفت	84
شمارهٔ ۲۷ : آنرا که نظر در آن جهان باید کرد	73
شمارهٔ ۲۸ : چون نیستی تو محض اقرار بود	64
شمارهٔ ۲۹ : یا شادی دو کون غم انگار همه	120
شمارهٔ ۳۰ : گر فقر شود ای که چه خوش خواهد بود	73
شمارهٔ ۳۱ : راهی که درو پای ز سر باید کرد	69
شمارهٔ ۳۲ : آن جوهر پوشیده به هر جان نرسد	79
شمارهٔ ۳۳ : از پس منشین یک دم و در پیش مباش	115
شمارهٔ ۳۴ : تا کی باشی بی سر و بن، هیچ مباش	84
شمارهٔ ۳۸ : گر با من خویش خاک این در آئی	86
شمارهٔ ۳۹ : گاهی ز خیال دلبر آئی زنده	51
شمارهٔ ۴۱ : تا هیچ وجود و عدمت میماند	75
شمارهٔ ۳۵ : آن به که همی سوزی و پیدا نکنی	68
شمارهٔ ۳۶ : گر تو همه داری همه در آتش باش	65
شمارهٔ ۳۷ : گر بودِ خود از عشق نبودی بینی	104
شمارهٔ ۴۰ : ای مانده به جان این جهانی زنده	57
شمارهٔ ۴۶ : در عشق تو زاری وندم آوردیم	64
شمارهٔ ۴۷ : ما هر دو جهان زیر قدم آوردیم	61
شمارهٔ ۴۲ : پیوسته به چشم دل نظر باید کرد	84
شمارهٔ ۴۳ : در قرب تو گر هست دل دیوانهست	80
شمارهٔ ۴۴ : در عشق تو سودا و جنون بنهادیم	58
شمارهٔ ۴۵ : در عشق تو رازی و نیاز آوردیم	70
شمارهٔ ۴۸ : گر ما همگی خویش چون ذرّه کنیم	68
شمارهٔ ۴۹ : جانا ز غم عشق تو جانم خون شد	67
شمارهٔ ۵۳ : در بحر فنا به آب در خواهم شد	68
شمارهٔ ۵۴ : بنگر که چه غم بیتو کشیدم آخر	84
شمارهٔ ۵۵ : در عشق نشان و خبر من برسید	66
شمارهٔ ۵۶ : دل از طمع خام چنان بریان شد	82
شمارهٔ ۵۰ : تا شد دلم از بوی می عشق تو مست	75
شمارهٔ ۵۱ : با هستی خویش داوری خواهم کرد	63
شمارهٔ ۵۲ : جانا چو ره تو راه ذُلّ و عِزْ نیست	96
شمارهٔ ۵۷ : هر لحظه دهد عشق توام سرشوئی	56
شمارهٔ ۵۹ : هر لحظه ز عشق در سجودی دگرم	113
شمارهٔ ۶۰ : سر تا پایم نقطهٔ آرام کنید	74
شمارهٔ ۶۲ : وقتست که بیزحمت جان بنشینم	71
شمارهٔ ۶۳ : از ننگ وجودم که رهاند بازم	82
شمارهٔ ۶۴ : بی جان و تنم جان و تنم میباید	79
شمارهٔ ۵۸ : گفتم: ز فناء خود چنانم که مپرس	88
شمارهٔ ۶۱ : از بس که دلم به بینشان داشت نیاز	50
شمارهٔ ۱ : آن راه که راه عالم عرفان است	93
شمارهٔ ۲ : هر ذات که در تصرّف دوران است	113
شمارهٔ ۶ : گر عقل مرا مصلحت اندیش آمد	90
شمارهٔ ۸ : مائیم و نصیب جز جگر خواری نه	84
شمارهٔ ۶۵ : خوش خواهدبود، اگر فنا خواهد بود	82
شمارهٔ ۳ : چندان که نگاه میکنم حیرانی است	73
شمارهٔ ۴ : بنشین که اگر بسی گذر خواهی کرد	82
شمارهٔ ۵ : بر بوی یقین درین بیابان رفتیم	63
شمارهٔ ۷ : احوالِ جهان سخت عجیب افتادهست	66
شمارهٔ ۱۲ : ای دل هر دم غم دگرگون میخور	68
شمارهٔ ۹ : دانی که چهایم نه بزرگیم نه خُرد	73
شمارهٔ ۱۰ : مائیم در اوفتاده چون مرغ به دام	61
شمارهٔ ۱۱ : از آرزوی یقین چو مینتوان زیست	91
شمارهٔ ۱۳ : این درد چه دردیست که درمانش نیست	80
شمارهٔ ۱۴ : حالِ دلِ باژگونه مینتوان گفت	77
شمارهٔ ۱۵ : دل از همه عالم به کنار آمد باز	62
شمارهٔ ۱۷ : آن میخواهم که جایگاهی گیرم	69
شمارهٔ ۱۸ : هر روز غمی به امتحانم آمد	63
شمارهٔ ۲۰ : زانگه که بقا روی نمودست مرا	69
شمارهٔ ۲۱ : امروز منم ذوقِ خرد نادیده	79
شمارهٔ ۱۶ : دردا که بجز درد مرا کار نبود	84
شمارهٔ ۱۹ : دردا که ز خود بیخبرم باید مرد	69
شمارهٔ ۲۲ : آگاه نیم از دل و جانم که چه بود	93
شمارهٔ ۲۳ : چون عمر بشد زادِ رهم از «چه کنم»	68
شمارهٔ ۲۴ : بس رنج کشم طرب نمیدانم چیست	93
شمارهٔ ۲۷ : سرگردانی بسوخت جانم چه کنم	63
شمارهٔ ۲۸ : سبحان الله! بر صفتی حیرانم	76
شمارهٔ ۲۹ : از پای در آمدم ز سرگردانی	78
شمارهٔ ۲۵ : چون چارهٔ خویش میندانم چه کنم	69
شمارهٔ ۲۶ : دل نیست مرا، یکی مصیبت خانهست	73
شمارهٔ ۳۰ : از دنیی فانیم جوی نیست پدید	94
شمارهٔ ۳۳ : امروز منم شیفتهای حیرانی	68
شمارهٔ ۳۶ : گر برکشم از سینهٔ پرخون آهی	65
شمارهٔ ۳۱ : نه در سفرم یک دم و نی در حضرم	94
شمارهٔ ۳۲ : چندان که بدین قصه فرو مینگرم	108
شمارهٔ ۳۴ : امروز منم ز خان و از مان بیرون	80
شمارهٔ ۳۵ : گه چون مه از آرزوی حق کاستهایم	95
شمارهٔ ۳۷ : از هم نفسانم اثری نیست امروز	64
شمارهٔ ۳۸ : دل هرچه که دید خشک لب دید همه	80
شمارهٔ ۴۲ : نی کس خبری میدهد از پیشانم	82
شمارهٔ ۴۳ : هر لحظه تحیر به شبیخون آید	63
شمارهٔ ۴۵ : در بادیهٔ جهان دری بنمایید	62
شمارهٔ ۳۹ : چندان که مرا عقل و بصر خواهد بود	66
شمارهٔ ۴۰ : چندان که مرا عقل به تن خواهد بود	77
شمارهٔ ۴۱ : چون بیخبرم از آنکه تقدیرم چیست	79
شمارهٔ ۴۴ : چندان که ز هر شیوه سخن میگویم	82
شمارهٔ ۴۶ : یک بیدل و بیرأی چو من بنمایید	48
شمارهٔ ۱ : ای بلبلِ روح مبتلا ماندهای	88
شمارهٔ ۲ : ای روح! تویی به عقل موصوف آخر	73
شمارهٔ ۳ : ای مرغ عجب! ستارگان چینهٔ تست	102
شمارهٔ ۴ : گه در غم روزگار و گه در قهری	61
شمارهٔ ۴۷ : دل رفت و جگر با دل ریش آمد باز	74
شمارهٔ ۴۸ : من زین دل بیخبر بجان آمدهام	84
شمارهٔ ۵ : ای جان! چو تو از عالم بیچون آیی	69
شمارهٔ ۶ : ای روح! درین عالم غربت چونی	85
شمارهٔ ۷ : ای باز خرد! مباش گمراه آخر	70
شمارهٔ ۸ : ای جانِ شریف! ترک این دنیی گیر	69
شمارهٔ ۹ : ای بلبل روح چند باشی مگسی	76
شمارهٔ ۱۰ : بر جان و تنِ بیش بها میگریم	71
شمارهٔ ۱۱ : با ما بنشین که هر دو همدم بودیم	96
شمارهٔ ۱۲ : دل را که هزار باره در خون کشمش	69
شمارهٔ ۱۳ : ای آن که به قدر برتر از افلاکی	73
شمارهٔ ۱۴ : ای آن که در این ره صفتاندیش نهای	78
شمارهٔ ۱۹ : گر مرغِ دلت کارِ روش ساز کند	61
شمارهٔ ۲۰ : ای بس که فلک در صف انجم گردد	90
شمارهٔ ۱۵ : چیزی که توئی زین تن مسکین تو نهای	92
شمارهٔ ۱۶ : بندیش که بر زمین نهای آن که تویی	80
شمارهٔ ۱۷ : ای وهم و خیال و حسِّ تو رهزن تو	83
شمارهٔ ۱۸ : آن ذات که جسم و جوهرش اسم بود	71
شمارهٔ ۲۱ : جانی که به نورِ حق ندارد امّید	63
شمارهٔ ۲۲ : جانی که نهفت زنگ دنیی او را	60
شمارهٔ ۲۴ : گر نفس تو بسملی شود تا دانی	72
شمارهٔ ۲۳ : هر دیده که راه بینشانی نشناخت	61
شمارهٔ ۲۵ : سِرّی که به تو رسد ز خود پنهان دار	75
شمارهٔ ۲۶ : در هر دو جهان هر چه عجب داشتهای	97
شمارهٔ ۲۷ : پنهان گهریست در پسِ پردهٔ راز	62
شمارهٔ ۲۸ : از پردهٔ خود برون شدن عین خطاست	88
شمارهٔ ۲۹ : هر چند که کارهای تو بسیاریست	88
شمارهٔ ۳۱ : آنجا که فروغ عالم جان بینی	65
شمارهٔ ۳۰ : هر جان که ز حق حمایتی افتادهست	88
شمارهٔ ۳۲ : چون آینه پشت و رو شود یکسانت	59
شمارهٔ ۳۳ : هر راز که هم پردهٔ جان تو شود	71
شمارهٔ ۳۴ : تن از پی کارِ خویش سرگردان است	101
شمارهٔ ۳۵ : کردم ورقِ وجودِّ تو با تو بیان	79
شمارهٔ ۳۶ : هر سر که درین هر دو جهان داشتهاند	86
شمارهٔ ۳۷ : گاه از غم اودست ز جان میشویی	97
شمارهٔ ۳۸ : ای از تن منقلب گذر ناکرده	68
شمارهٔ ۳۹ : خوش باش که دل تمام میباز رهد	93
شمارهٔ ۴۱ : مرگ است خلاص عالم فانی را	71
شمارهٔ ۴۲ : یک یک نفست زمان تو خواهد بود	99
شمارهٔ ۱ : میپنداری که جان توانی دیدن	92
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که مرگ چیست از تن رستن	80
شمارهٔ ۴۳ : چون اصلِ اصول هست در نقطهٔ جان	59
شمارهٔ ۴۴ : تا مرغ دلم شیوهٔ دمساز شناخت	83
شمارهٔ ۴ : قومی ز محال در جنون افتادند	85
شمارهٔ ۶ : از ذرّه ز اندازهٔ ذرّات مپرس	49
شمارهٔ ۷ : در عقل اصول شرع از جان بپذیر	70
شمارهٔ ۲ : هرگه که تو طالب گهر خواهی بود	71
شمارهٔ ۳ : آن نقطه که کیمیای دولت آن است	78
شمارهٔ ۵ : جانهاست در آن جهان بر انبار زده	81
شمارهٔ ۸ : قسمی که ز چرخ پرده در داشتهای	72
شمارهٔ ۱۲ : دردا که دلم واقف آن راز نشد	89
شمارهٔ ۱۴ : از معنی عشق اسم میبینم و بس	67
شمارهٔ ۹ : تا عالِمِ جهل خود نگردی به نخست	89
شمارهٔ ۱۰ : نه در صفِ صاحبنظران خواهی مُرد	83
شمارهٔ ۱۱ : هر چند ز ننگِ خود خبردار نهایم	72
شمارهٔ ۱۳ : هم عقل درین واقعه مضطر افتاد	80
شمارهٔ ۱۵ : جان گرچه درین بادیه بسیار شتافت	72
شمارهٔ ۱۶ : دل در پی راز عشق، دلمرده بماند	52
شمارهٔ ۲۴ : دل او کاکح دیدار نداشت	110
شمارهٔ ۱۷ : دل بر سرِ این راه خطرناک بسوخت	115
شمارهٔ ۱۸ : دل خون شد و سررشتهٔ این راز نیافت	62
شمارهٔ ۱۹ : این دل که بسوخت روز و شب در تک و تاز	71
شمارهٔ ۲۰ : دل شیوهٔ عشق یک نفس باز نیافت	91
شمارهٔ ۲۱ : رازی که دل من است سرگشتهٔ آن	90
شمارهٔ ۲۲ : شد رنجِ دلم فَرِهْ چه تدبیر کنم	68
شمارهٔ ۲۳ : دل والِه و عقل مست و جان حیران است	80
شمارهٔ ۲۷ : هم قصّهٔ یار میبنتوان گفتن	67
شمارهٔ ۳۰ : از دست بشد تن و توانم چه کنم	79
شمارهٔ ۳۱ : در حیرانی بنده وآزاد هنوز	73
شمارهٔ ۲۵ : آن قوم که جامه لاجوردی کردند	79
شمارهٔ ۲۶ : جان معنی لطف و قهر نتواند بود	65
شمارهٔ ۲۸ : نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید	78
شمارهٔ ۲۹ : این درد جگرسوز که در سینه مراست	117
شمارهٔ ۳۲ : تیری که ز شستِ حکمِ جانان گذرد	91
شمارهٔ ۳۳ : گاه از شادی چو شمع میافروزم	70
شمارهٔ ۳۴ : جانا! ز غم عشق تو فریاد مرا	89
شمارهٔ ۳۵ : زلفت که از او نفع و ضرر در غیب است	73
شمارهٔ ۳۶ : بیچاره دلم که راحت جان میجست	50
شمارهٔ ۳۷ : هم شیوهٔ سودای تو نتوان دانست	65
شمارهٔ ۳۸ : پای از تو فرو شد به گِلم میدانی	72
شمارهٔ ۳۹ : آنها که درین درد مرا میبینند	76
شمارهٔ ۴۰ : دل سِرّ تو در نو و کهن بازنیافت	94
شمارهٔ ۴۱ : جز درد تو درمان دل ریشم نیست	107
شمارهٔ ۴۲ : حالم ز من سوخته خرمن بمپرس	85
شمارهٔ ۴۳ : هجرِ تو هلاکِ من بگوید با تو	86
شمارهٔ ۴۴ : غم کشته و رنج دیده خواهم مردن	70
شمارهٔ ۴۵ : چون کار ز دست رفت گفتار چه سود	76
شمارهٔ ۴۶ : گر جان گویم عاشق آن دیدار است	79
شمارهٔ ۴۷ : دل رفت و نگفت دلستانم که چه بود	93
شمارهٔ ۴۸ : عمری دل این سوخته تن در خون داد	89
شمارهٔ ۴۹ : جز جان، صفت جان، که تواند گفتن	72
شمارهٔ ۵۰ : جانی که به رمز، قصّهٔ جانان گفت	71
شمارهٔ ۵۱ : در فقر، دل و روی سیه باید داشت	71
شمارهٔ ۵۲ : سرّی که دلِ دو کَوْن خون داند کرد	88
شمارهٔ ۱ : چندان که تو اسرار حقیقت خواهی	75
شمارهٔ ۲ : اول میلم چو از همه سویی بود	90
شمارهٔ ۴ : آواز آمد مرا که در جستن دوست	77
شمارهٔ ۵ : عمری چو فلک ز تگ نمیفرسودم	70
شمارهٔ ۶ : هرچند دریغ صدهزار است هنوز	86
شمارهٔ ۹ : هر دم سگ نفس با دلم باز نهد	78
شمارهٔ ۳ : ناکرده وجودم بدل اینجا چه کنم	82
شمارهٔ ۷ : گفتم که شد از نفس پلیدم، دل، پاک	80
شمارهٔ ۸ : تا با سگ نفس همنشین خواهم بود	74
شمارهٔ ۱۰ : نفسی دارم که هر نفس مِه گردد	63
شمارهٔ ۱۱ : از آتش شهوت جگرم میسوزد	82
شمارهٔ ۱۲ : خون شد جگرم ز غصّهٔ خویش مرا	79
شمارهٔ ۱۵ : گاهم ز سگ نفس مشوش بودن	75
شمارهٔ ۱۶ : این نفس کم انگاشته آید آخر	73
شمارهٔ ۱۳ : دل را که نه دنیا و نه دین میبینم	81
شمارهٔ ۱۴ : از جان سیرم ازانک تن میخواهد	86
شمارهٔ ۱۷ : چون نفس سگیست بدگمان چتوان کرد	73
شمارهٔ ۲۰ : آنجا که فنای نامداران باید	70
شمارهٔ ۲۱ : ای نفس فرو گرفته سر تا سر تو	79
شمارهٔ ۲۳ : بد چند کنی کار نکو کن بنشین	73
شمارهٔ ۱۸ : هر دل که ز سرِّ کار آگاهی داشت	73
شمارهٔ ۱۹ : آنها که مدام از پس این کار شوند	81
شمارهٔ ۲۲ : ای در غم نان و جامه و آز و نیاز	83
شمارهٔ ۲۴ : هر دل که به نفس ره به آگاهی برد	50
شمارهٔ ۲۵ : از کس چو سخن نمیپذیری آخر	104
شمارهٔ ۲۸ : مائیم به امر، پای ناآورده	61
شمارهٔ ۲۶ : ای عقلِ تو کرده مبتلای خویشت	66
شمارهٔ ۲۷ : دردا که دلی که در جهان کار نداشت	78
شمارهٔ ۲۹ : گاهی به هوس حرف فنا میخوانیم	81
شمارهٔ ۳۰ : مائیم که نه سوخته و نه خامیم	87
شمارهٔ ۳۱ : یک عاشق پاک و یک دل زنده کجاست	76
شمارهٔ ۳۲ : دردا که غرور بود و بسیاری بود	43
شمارهٔ ۳۵ : گه خلوت بینِ هفت گلشن بودم	78
شمارهٔ ۳۳ : بیچاره دلم که خویش حُرْ میپنداشت	105
شمارهٔ ۳۴ : مسکین دل من تخم طلب کاشته بود	53
شمارهٔ ۱ : هر جان که بدان سرِّ معما نرسید	93
شمارهٔ ۲ : هر دل که بجان طریق دمساز نیافت	94
شمارهٔ ۳ : سنگی که نه در فروغِ خور خواهد ماند	62
شمارهٔ ۴ : مردند همه، در هوسی، چتوان کرد	72
شمارهٔ ۵ : کو دل که بداند نفسی اسرارش	107
شمارهٔ ۶ : گر دیدهوری مرد لقا باید شد	64
شمارهٔ ۷ : چون می بتوان به پادشاهی مردن	70
شمارهٔ ۸ : ای در طلب گره گشائی مرده	76
شمارهٔ ۹ : ای همچو سگی به استخوانی قانع	92
شمارهٔ ۱۰ : ای جان تو در ذُلِّ جدائی قانع	74
شمارهٔ ۱۱ : هرگاه که سِرِّ معرفت یابی باز	64
شمارهٔ ۱۲ : چون مرغ دلم حوصلهٔ راز نیافت	54
شمارهٔ ۱۳ : ای مرد فسرده راز مینشناسی	91
شمارهٔ ۱۴ : از مال همه جهان جوی داری تو	75
شمارهٔ ۱۵ : کو عقل که قصد آن جلالت کردی	82
شمارهٔ ۱۶ : چون حوصله نیست تا خبر خواهد شد	77
شمارهٔ ۱۷ : چون بسیارم تجربه افتاد از خویش	85
شمارهٔ ۱۸ : جانا جانم غرقهٔ دریای تو بود	73
شمارهٔ ۱۹ : این کار که عشق تو مرا پیش آورد	71
شمارهٔ ۲۰ : در بادیهٔ تو منزلی میباید	70
شمارهٔ ۲۱ : گر یک دم پاک می برآید از من	64
شمارهٔ ۲۴ : چون طاقت عشق تو ندارم آخر	75
شمارهٔ ۲۵ : چون خون دلم بی تو بخوردم آخر	68
شمارهٔ ۲۷ : جان نتواند ز عشق بر جای بُدن	70
شمارهٔ ۲۲ : در عشق رخت علم و خرد باختهام	85
شمارهٔ ۲۳ : دل در طلب وصال تو جان میباخت	59
شمارهٔ ۲۶ : در قلزم عشق تو که دیار نماند	57
شمارهٔ ۲۸ : آهی که ز دست غم برآرم بی تو	69
شمارهٔ ۲۹ : هر روز ره عشق تو از سر گیرم	81
شمارهٔ ۳۰ : هر کس که ز زلف تو ندارد تابی	84
شمارهٔ ۳ : هر کز پی دنیای دنی خواهد بود	76
شمارهٔ ۱ : تا کی ز جهان رنج و ستم باید دید	96
شمارهٔ ۲ : دریاست جهان که تخت اینجا بنهد	89
شمارهٔ ۴ : دنیای دنی چیست سرای ستمی	99
شمارهٔ ۵ : چون هست جهان جایگه رسوایی	108
شمارهٔ ۶ : دود است همه جهان، جهان دود انگار	51
شمارهٔ ۷ : این دنیای غدار چه خواهی کردن	62
شمارهٔ ۸ : از شعبدهٔ جهان چه برخواهد خاست	93
شمارهٔ ۹ : دنیا که جوی وفا ندارد در پوست	113
شمارهٔ ۱۰ : دنیا چه کنی چو بیوفا خواهد بود	86
شمارهٔ ۱۱ : ای دل تَبَعِ دُنیی غدّار مشو	84
شمارهٔ ۱۲ : گر هر دو جهان فی المثل انگشتری است	101
شمارهٔ ۱۵ : یک حاجت بیدلی روا مینکنند	78
شمارهٔ ۱۸ : بویی که به جان ممتحن میآید	60
شمارهٔ ۱۹ : گه خستهٔ لن ترانیم موسی وار	58
شمارهٔ ۱۳ : ای دل ای دل غم جهان چند خوری	72
شمارهٔ ۱۴ : چون نیست درین چاه بلا دسترسیت	75
شمارهٔ ۱۶ : جان رفت و به ذوق زندگانی نرسید	69
شمارهٔ ۱۷ : هر دم که زنم چو جانم آید به لبم	63
شمارهٔ ۲۰ : هر روز درین دایره سرگشتهترم	69
شمارهٔ ۲۵ : تا کی خود را ز هجر دلبند کشم	64
شمارهٔ ۲۶ : هر دم دل من زچرخ بندی دارد	57
شمارهٔ ۲۷ : بر دل ز غم زمانه باری دارم	69
شمارهٔ ۲۱ : تا کی باشم عاجز و مضطر مانده	67
شمارهٔ ۲۲ : روزی نه که دل قصهٔ دمساز نخواند	49
شمارهٔ ۲۳ : امروز منم به جان و تن درمانده	79
شمارهٔ ۲۴ : در عشق چو من کسی نه بیچاره شود	58
شمارهٔ ۲۸ : جز بیخبری هیچ خبر نیست مرا	68
شمارهٔ ۳۰ : بگرفت ز نااهل جهانی غم ازین	67
شمارهٔ ۲ : دل را همه عمر محرمی دست نداد	69
شمارهٔ ۲۹ : با نااهلی که نان خورم خون شمرم	97
شمارهٔ ۱ : دل خون شد و کس محرم این راز نیافت	134
شمارهٔ ۳ : سرمایهٔ عالم درمی بیش نبود	85
شمارهٔ ۴ : دردا که درین سوز و گدازم کس نیست	113
شمارهٔ ۵ : کو مستمعی تا سخنش برگویم	72
شمارهٔ ۷ : چشم من دلخسته به هر انجمنی	102
شمارهٔ ۸ : چندانکه به درد عشق میپویم من	87
شمارهٔ ۹ : آنکس که غمِ کهنه و نو میداند	98
شمارهٔ ۱۰ : کی باشد و کی که من مانم و او	59
شمارهٔ ۶ : این سوز که خاست با که بتوانم گفت	79
شمارهٔ ۱۱ : آنکس که نه غم خوارگیم خواهد کرد	74
شمارهٔ ۱۲ : در پای بلا فتادهام، چتوان کرد	61
شمارهٔ ۱۳ : دردا که ز درد ناکسی میمیرم	70
شمارهٔ ۱۴ : پیوسته زبون روزگار آمدهام	63
شمارهٔ ۱۵ : یک دم دل محنت کشم آسوده نشد	74
شمارهٔ ۱۶ : ای آن که بکلّی دل و جان داده نهای	79
شمارهٔ ۱۷ : هر دل که نه در زمانه روز افزون شد	71
شمارهٔ ۱۸ : هر انجمنی، در انجمن ماندهاند	69
شمارهٔ ۲۰ : با قوّت پیل، مور میباید بود	116
شمارهٔ ۲۱ : با اهل، توان قصد معانی کردن	78
شمارهٔ ۲ : تدبیر تو چیست بغض با حب کردن	79
شمارهٔ ۱۹ : قومی که زمین به یک زمان بگرفتند	71
شمارهٔ ۲۲ : من، توبهٔ عامی، به گناهی نخرم	61
شمارهٔ ۲۳ : هرکو سخنی شنود، یکبار، از من	56
شمارهٔ ۱ : خواهی که ز پرده محرم آیی بیرون،	70
شمارهٔ ۳ : تو خسته نهیی ز عشق، ور خستهئییی	62
شمارهٔ ۴ : تا کی هنر خویش پدیدار کنی	74
شمارهٔ ۵ : بد چند کنی کار نکو کن، بنشین	91
شمارهٔ ۶ : تا بر ره خلق مینشینی ای دل	83
شمارهٔ ۷ : ای دل هر دم غمی دگرگون میخور	68
شمارهٔ ۸ : چون درد ترا تا به ابد درمان نیست	71
شمارهٔ ۹ : ای دل همه چارهٔ تو بیچارگی است	72
شمارهٔ ۱۰ : زین شیوه که اکنون دل دیوانه گرفت	73
شمارهٔ ۱۲ : اوّل دل من بر سر غوغا بنشست	75
شمارهٔ ۱۳ : در راه تعب ترک طرب باید کرد	53
شمارهٔ ۱۴ : درعالم مرگ زندگانی دور است	69
شمارهٔ ۱۱ : جانا دل من خویش به دریا انداخت	77
شمارهٔ ۱۵ : مردی چه بود رند و مقامر بودن	83
شمارهٔ ۱۶ : از جزو به سوی کل سفر باید کرد	61
شمارهٔ ۱۷ : هر پرده که بند پرده در خواهد خاست	86
شمارهٔ ۱۸ : گر دریائی ز شور بنشانندت	58
شمارهٔ ۱۹ : تا کی باشی چو آسمان در تک و تاز	67
شمارهٔ ۲۰ : گر همچو فلک سالک پیوسته شوی	83
شمارهٔ ۲۱ : هر روز مرا غمی دگر پیش آید	67
شمارهٔ ۱ : ذوق شکر از چشیدن آمد حاصل	80
شمارهٔ ۲ : فرّخ دل آن که مُرد حیران و نگفت	81
شمارهٔ ۳ : خود را به طریق چاره میباید کرد	74
شمارهٔ ۴ : امروز دلی سخن نیوش اولیتر	85
شمارهٔ ۵ : ای دل چو شراب معرفت کردی نوش	97
شمارهٔ ۶ : تا چند زنی ای دلِ برخاسته جوش	74
شمارهٔ ۷ : تا چشم ز دیدارِ جهان در بستیم	67
شمارهٔ ۸ : ای دل شب و روز چند جوشی، بنشین	87
شمارهٔ ۹ : تا کی زنی ای دل خسته جوش	82
شمارهٔ ۱۱ : گر بحرنهای، ز جوش بنشین آخر	77
شمارهٔ ۱۰ : ای دل به سخن مگرد در خون پس ازین	90
شمارهٔ ۱۲ : گر نام ونشان من توانستی بود	100
شمارهٔ ۱۴ : در فقر، سیاه پوشیم اولیتر	77
شمارهٔ ۱۳ : چون لوح دل از دو کون بستردم من	170
شمارهٔ ۱۵ : در عشق تو از بس که خروش آوردیم	121
شمارهٔ ۱۶ : هر چند که نیست هیچ از حق خالی	68
شمارهٔ ۱۷ : چون برفکنند از همه چیزی سرپوش	64
شمارهٔ ۱۸ : دل در پی راز عشق، پویان میدار	83
شمارهٔ ۱۹ : در عالم توحید به کس هیچ مگوی	103
شمارهٔ ۲۰ : تا برجایی بجای میباش و خموش!	85
شمارهٔ ۲۱ : هر چند ترا محرم اسراری نیست	94
شمارهٔ ۲۲ : تا کی به سخن زبان خروشان داری	65
شمارهٔ ۲۳ : تا چند زنی منادی، ای سر که فروش!	61
شمارهٔ ۲۴ : گر خواهی تو که وقت خود داری گوش	87
شمارهٔ ۲۵ : اجزای تو جمله گوش میباید و بس	73
شمارهٔ ۲۶ : آن به که نفس ز کارِ عالم نزنی	70
شمارهٔ ۱ : خواهی که دلت محرم اسرار آید	84
شمارهٔ ۲ : هر چند که در ره دراز استادی	94
شمارهٔ ۴ : گر میخواهی که مرد مقبول شوی	73
شمارهٔ ۵ : در راه طلب مرد بهمت باید	86
شمارهٔ ۳ : نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت	114
شمارهٔ ۶ : ای مرد رونده مرد بیچاره مباش	352
شمارهٔ ۷ : تا مرغ دل تو بال وپر نگشاید	82
شمارهٔ ۸ : تا کی دل تو گرد جهان بر پرّد	68
شمارهٔ ۹ : تا چند نه آرام ونه بشتافتنت	65
شمارهٔ ۱۰ : از غیب گرت هست نشان آوردن	76
شمارهٔ ۱۱ : گر مرد رهی راه نهان باید رفت	89
شمارهٔ ۱۳ : رعنائی و نازکی رها باید کرد	55
شمارهٔ ۱۴ : کو راه روی که ره نوردش گویم	79
شمارهٔ ۱۲ : خواهی که به عقبی به بقایی برسی	90
شمارهٔ ۱۵ : جان را که ز تن رحیل میباید کرد	66
شمارهٔ ۱۶ : تا چند ز نیستی و هستی ای دل	88
شمارهٔ ۱۷ : جانی دگرست و جانفزایی دگرست	98
شمارهٔ ۱۸ : آن گنج که من در طلب آن گنجم	92
شمارهٔ ۱۹ : مرغ دل من که بود چون شیدایی	75
شمارهٔ ۲۰ : نه جان رهِ جان فزای خود یابد باز	94
شمارهٔ ۲۱ : وقتی است که دیدهیی به دیدار کنم	85
شمارهٔ ۲۲ : با قوّت عشق تو به جان میکوشم	69
شمارهٔ ۲۷ : نردِ هوسِ وصال میباید باخت	70
شمارهٔ ۲۸ : بنشستهای و بسی سفر داری تو	78
شمارهٔ ۲۳ : در عشق تو هردلی که مردانه بود	123
شمارهٔ ۲۴ : درعشق گمان خود عیان باید کرد	64
شمارهٔ ۲۵ : گر مرد رهی میان خون باید رفت	60
شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه ز چرخ بیش میباید رفت	99
شمارهٔ ۲۹ : چون تو غم بیشمار خودخواهی داشت	58
شمارهٔ ۳۰ : ای آن که هزار گونه سودا داری	73
شمارهٔ ۳۱ : از بس که غم دنیی مردار خوری	73
شمارهٔ ۳۴ : کی نیک افتد ترا که بد میباشی	61
شمارهٔ ۳۶ : اوّل قدمت دولت انبوه مجوی	57
شمارهٔ ۳۲ : از دورِ فلک زیر و زبر خواهی شد	93
شمارهٔ ۳۳ : هر چند که دریای پر آب آمد پیش	71
شمارهٔ ۳۵ : ای دوست اگر تو دوستدار خویشی	97
شمارهٔ ۳۸ : تو خفته وعاشقان او بیدارند	70
شمارهٔ ۳۹ : ای پای ز دست داده در پی نرسی	104
شمارهٔ ۳۷ : ای بیخبران دلی به جان دربندید	90
شمارهٔ ۴۰ : دل بستهٔ روی چون نگار او کن	46
شمارهٔ ۴۱ : گر هست درین راه سر بهبودت	67
شمارهٔ ۴۳ : بی ره رفتن، رموز میاندیشی	67
شمارهٔ ۴۲ : هر دل که ز سِرِّ کار آگاهی یافت	72
شمارهٔ ۴۴ : گر باز نماید سَرِ یک موی به تو	101
شمارهٔ ۴۵ : یادست ازین هوس بمی باید داشت	101
شمارهٔ ۴۶ : پیوسته به دست خود گرفتاری تو	53
شمارهٔ ۴۷ : هر گاه که گوهر محبّت جویی	69
شمارهٔ ۴۸ : ای خلق چرا در تب و تفتید آخر	83
شمارهٔ ۴۹ : آن را که کلید مشکلی میباید	89
شمارهٔ ۵۰ : گه پیشرو نبرد میباید بود	82
شمارهٔ ۱ : تا هیچ پراکنده توانی بودن	81
شمارهٔ ۲ : تا تفرقه میبود به هر سوی از تو	63
شمارهٔ ۴ : نه جان صفت رضای او میگیرد	67
شمارهٔ ۳ : ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس	71
شمارهٔ ۵ : چون نیست کسی را سر مویی غم تو	56
شمارهٔ ۶ : شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه	65
شمارهٔ ۷ : بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید	81
شمارهٔ ۸ : هر چند که بیرون و درون خواهی دید	68
شمارهٔ ۹ : گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود	63
شمارهٔ ۱۰ : او را خواهی از زن و فرزند ببر	120
شمارهٔ ۱۳ : دیوانه اگر مقید زنجیرست	71
شمارهٔ ۱۴ : تا چند ترا ز پرده بیش آوردن	79
شمارهٔ ۱۷ : شایستهٔ آن کمال مینتوان شد	62
شمارهٔ ۱۱ : گر میخواهی که باشدت خوش آنجا	64
شمارهٔ ۱۲ : با عشق، وجود خود برانداخته به	80
شمارهٔ ۱۵ : پیوستن تو به یک به یک بسیاریست	68
شمارهٔ ۱۶ : آن را که بخود بر سر یک موی سر است	80
شمارهٔ ۱۸ : هر لحظه هزار مشکلم پیوسته است	95
شمارهٔ ۱۹ : نابرده می عشق، قرارت ای دل	70
شمارهٔ ۲۳ : بی فکر دلی که هست خرّم دارش	67
شمارهٔ ۲۰ : بگذر ز خیال آن و این، کار اینست	116
شمارهٔ ۲۱ : گر میخواهی که وقت خودداری گوش	76
شمارهٔ ۲۲ : ای آن که تو یک نفس خوداندیش نیی	81
شمارهٔ ۲۴ : عمری که نه در حضور جان خواهد بود	69
شمارهٔ ۲۵ : گر یک سرِ موی سرِّ جانان بینی	80
شمارهٔ ۲۶ : گر مرد رهی، روی به فریادرس آر	62
شمارهٔ ۵ : عشقش به کشیدن بلا آید راست	94
شمارهٔ ۶ : هر دل که طلب کند چنین یاری را	72
شمارهٔ ۲۷ : تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو	71
شمارهٔ ۱ : جان سوخته سرفکنده میباید بود	59
شمارهٔ ۲ : گر جان ببرد عشق توام جان آنست	96
شمارهٔ ۳ : تا نفس بود ز سِرِّ جان نتوان گفت	72
شمارهٔ ۴ : گفتی که نشان راه چیست ای درویش	71
شمارهٔ ۷ : این کار که صد عالم پنهان ارزد	69
شمارهٔ ۹ : بهتر ز گشادگی گرفتاری من	78
شمارهٔ ۱۰ : امروز منم نه کفر و نه ایمانی	92
شمارهٔ ۱۱ : چون در ره دین نیامدی در دستم	67
شمارهٔ ۱۲ : نه دین حق و نه دین زردشت مرا	65
شمارهٔ ۸ : دل عزت خویش جمله از خواری یافت	54
شمارهٔ ۱۳ : چون من مگسم سایهٔ طوبی چکنم	72
شمارهٔ ۱۶ : ای تن دل ناموافقت میداند	65
شمارهٔ ۱۴ : ای دل نه به کفر ونه به دین خواهی مرد	76
شمارهٔ ۱۵ : خود را به محال خود دچار آیی تو	64
شمارهٔ ۱۷ : گه در وصف دین یگانهای میجویی	81
شمارهٔ ۱۸ : چون کرد شراب شرک و غفلت مستت	83
شمارهٔ ۱۹ : تا چند به فکر نفس مشغول شوی	93
شمارهٔ ۲۰ : هر دل که تمام از سردردی برخاست	72
شمارهٔ ۲۴ : ای دل اگر از کار دگرگون آیی	74
شمارهٔ ۲۱ : گر خاصه نیی تو، عام میباید بود	58
شمارهٔ ۲۲ : ای در رهِ دین و کارِ کفر آمده سُست	111
شمارهٔ ۲۳ : هر چند که رنج بیشتر خواهی برد	56
شمارهٔ ۲۵ : امروز چو جمله عمر ضایع کردی	60
شمارهٔ ۲۶ : نه در ره اقرار، قراری داری	70
شمارهٔ ۲۷ : خود را چو زخواب و خور نمیداری باز	67
شمارهٔ ۲ : می نرهانی مرا ز من، من چکنم	111
شمارهٔ ۲۸ : چون بحر، ز شوق راز جان، میجوشم	52
شمارهٔ ۲۹ : چون بحر،‌دلی هزار جوش است مرا	65
شمارهٔ ۱ : آنجا که نه جان رسید ونه تن آنجا	80
شمارهٔ ۳ : پیوسته دلم به جانت میخواهد جُست	80
شمارهٔ ۴ : چندانکه مرا میل به رفتن بیش است	84
شمارهٔ ۵ : راهی به خودم که مینماید آخر	77
شمارهٔ ۶ : گر تن گویم به خویشتن مینرود	107
شمارهٔ ۸ : از خود نتوان راه معانی کردن	81
شمارهٔ ۱۰ : جان محرم درگاه همی باید برد	63
شمارهٔ ۱۱ : گر در سفر یگانگی خواهی بود	59
شمارهٔ ۷ : تا چند به پای جان و تن خواهم رفت	71
شمارهٔ ۹ : خواهی که ز اضطرار و خواری برهی	80
شمارهٔ ۱۲ : آن را که ز حق روزفزون آید کار	78
شمارهٔ ۱۳ : در عشق دلی خراب چتواند کرد	78
شمارهٔ ۱۴ : کارتو، نکو، او بتواند کردن	79
شمارهٔ ۱۵ : عالم چو زکاف و نون توان آوردن	96
شمارهٔ ۱۹ : گر دوزخی و اگر بهشتی امروز	60
شمارهٔ ۱۶ : ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود	70
شمارهٔ ۱۷ : تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود	91
شمارهٔ ۱۸ : از کارِ قضا در تب و در تفت چه سود	58
شمارهٔ ۲۲ : گر مردِ حقی مخالف باطل باش	47
شمارهٔ ۲۵ : نفست چه کند چو بند نگشایندش	56
شمارهٔ ۲۷ : جانی اگر از حق خبری میداری	58
شمارهٔ ۲۰ : دی حکم حیات با اجل راندهاند	62
شمارهٔ ۲۱ : هر دل که زحکم رفته فرسوده شود	46
شمارهٔ ۲۳ : تا رخت وجودت به عدم در نکشند	67
شمارهٔ ۲۴ : آنجا که قرار کار عالم دادند	78
شمارهٔ ۲۶ : از هستی خود دمِ تولاّ چه زنیم	76
شمارهٔ ۳۰ : تا چند روی بیهده از هر سویی	61
شمارهٔ ۳۱ : بی حکم تو هیچ کار نتواند بود	49
شمارهٔ ۳ : چون مرگ در افکند به غرقاب ترا	81
شمارهٔ ۲۸ : آنها که به علم و عقل در پیشانند	90
شمارهٔ ۲۹ : تا چند کنم گناه در گردن خویش	92
شمارهٔ ۳۲ : ترسم که چو بیش ازین جهانت ندهند	59
شمارهٔ ۱ : دنیا که برای ره گذر باید داشت	89
شمارهٔ ۲ : گر مرد رهی،‌رَخْت به دریا انداز	50
شمارهٔ ۶ : عمری به هوس گذاشتی خیز و برو	90
شمارهٔ ۱۰ : تو بیخبری و تا خبر خواهد بود	85
شمارهٔ ۴ : چون هرچه بود اندک و بسیار نبود	61
شمارهٔ ۵ : دیدی تو که محنت زده و شاد بمرد	57
شمارهٔ ۷ : دانی تو که هر که زادناچار بمرد	52
شمارهٔ ۸ : چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست	52
شمارهٔ ۹ : کارت همه چون که خوردن و خفتن بود	52
شمارهٔ ۱۵ : ای دل صفت نفس بد اندیش مگیر	57
شمارهٔ ۱۶ : چون بسیارست ضعف در ایمانت	63
شمارهٔ ۱۱ : چون مردن تو چارهٔ یکبارگی است	77
شمارهٔ ۱۲ : چون پنداری در بُنهٔ ما افتاد	91
شمارهٔ ۱۳ : بر لوحِ دلت نقشِ دو عالم رقم است	66
شمارهٔ ۱۴ : گر مرد رهی، حدیث عالم چه کنی	59
شمارهٔ ۱۷ : گفتی تو که مرگ چیست ای بینایی	62
شمارهٔ ۱۸ : ای جان سبک روح! گران سنگی چیست	80
شمارهٔ ۱۹ : در عالم محنت به طرب آمدهیی	47
شمارهٔ ۲۱ : بر هر وجهی که بستهٔ اسبابی	56
شمارهٔ ۲۲ : تا کی ز غم زیان وسودت آخر	51
شمارهٔ ۲۰ : ای آنکه همیشه نفس خشنود کنی	61
شمارهٔ ۲۳ : دردا که به درد ناگهان خواهی شد	58
شمارهٔ ۲۴ : چون قاعدهٔ وجود پنداشتن است	70
شمارهٔ ۲۹ : هر دیده که روی در معانی آورد	86
شمارهٔ ۲۵ : دل از طربِ زمانه برداشتنیست	96
شمارهٔ ۲۶ : آن چیست مرا از غم و تیمار که نیست	78
شمارهٔ ۲۷ : جانی است درین راه خطرناک شده	58
شمارهٔ ۲۸ : از عمر، تمام بهره، برداشته گیر	45
شمارهٔ ۳۰ : عشاق که قصّهٔ دل افروز کنند	50
شمارهٔ ۳۱ : هر روز ز دل بر سرِ آتش میباش	70
شمارهٔ ۳۲ : تا چند درِ فتوح جان دربندی	72
شمارهٔ ۲ : گاه از سر طاعتی برون آیی تو	64
شمارهٔ ۳۳ : هم تن ز وجودِ جان فرو خواهد ماند	67
شمارهٔ ۳۴ : گر دیدهوری جمله نکو باید دید	47
شمارهٔ ۳۵ : گر عقل تو کامل است کم خور غم خویش	68
شمارهٔ ۱ : چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود	76
شمارهٔ ۴ : آن کس که تمام متّقی خواهد بود	62
شمارهٔ ۵ : چندان که ز مرگ میبگویم دل را	64
شمارهٔ ۶ : گر تن گویم عظیم سست افتادست	57
شمارهٔ ۷ : چون خواهد بود در کمین افتادن	60
شمارهٔ ۳ : خون شد همه جانها و جگرها همه ریش	79
شمارهٔ ۸ : گر دل بر امید رهنمون بنشیند	70
شمارهٔ ۹ : پیوسته چو ابر این دل بیخویش که هست	61
شمارهٔ ۱۰ : عمری که ز رفتنش چنین بیخبرم	48
شمارهٔ ۱۱ : دیرست که جان خویشتن میسوزم	59
شمارهٔ ۱۲ : گاهی ز غم نفس وخرد میگریم	65
شمارهٔ ۱۳ : زان میترسم که در بلام اندازند	49
شمارهٔ ۱۴ : تن کیست که سرنگون همی باید کرد	56
شمارهٔ ۱۵ : گفتم شب و روز از پی این کار شوم	67
شمارهٔ ۱۶ : چون نیست طریقی که به مقصود رسم	79
شمارهٔ ۱۷ : تا کی باشم گرد جهان در تک و تاز	70
شمارهٔ ۱۸ : در هر دو جهان یک تنهای میجویم	60
شمارهٔ ۱۹ : جان رفت و ندید محرمی در همه عمر	54
شمارهٔ ۲۰ : از مال جهان جز جگری ریشم نیست	65
شمارهٔ ۲۱ : اشکم پس و پیش منزلم بگرفتهست	67
شمارهٔ ۲۲ : تا کی بینم به هر دمی تیماری	86
شمارهٔ ۲۳ : نه از تن خود به هیچ خشنودم من	65
شمارهٔ ۲۸ : آن مرغ که بود از می معنی مست	90
شمارهٔ ۲۴ : ای تن ز زمانه سر نگون مینشوی	78
شمارهٔ ۲۵ : چون نیست سری این غم بیپایان را	54
شمارهٔ ۲۶ : چون من بگذشتهام بجان زین دو سرا	60
شمارهٔ ۲۷ : امروز منم خسته ازین بحر فضول	64
شمارهٔ ۲۹ : جانا چو به نیستی فتادم برهم	59
شمارهٔ ۳۰ : گه گم شدهٔ هزار کارم داری	67
شمارهٔ ۳۱ : جز غوّاصی هوس ندارم چکنم	63
شمارهٔ ۳۴ : دیرست که دور آسمان میگردد	63
شمارهٔ ۳۵ : از واقعهٔ روز پسین میترسم	53
شمارهٔ ۳۶ : میترسم و بیقیاس میترسم من	59
شمارهٔ ۳۲ : چون دل ز طلب در ره جانان استاد	55
شمارهٔ ۳۳ : یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود	60
شمارهٔ ۳۹ : گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من	58
شمارهٔ ۳۷ : چون پنجه سال خویشتن را کُشتم	67
شمارهٔ ۳۸ : چون روی به پنجاه و به شصت آوردیم	73
شمارهٔ ۴۰ : دردا که جوانی ز بَرَم دور رسید	49
شمارهٔ ۴۱ : شد عقل ز دست و سخت مضطر افتاد	64
شمارهٔ ۴۲ : آن رفت که عیشِ این جهانی خوش بود	71
شمارهٔ ۴۳ : تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم	46
شمارهٔ ۴۴ : دردا که ز خواب بس دل غافل ما	50
شمارهٔ ۴۹ : رفتیم و نبود هیچ کس محرم ما	63
شمارهٔ ۴۵ : افسوس که بی فایده فرسوده شدیم	505
شمارهٔ ۴۶ : جان را خطرِ روزِ پسین بایددید	75
شمارهٔ ۴۷ : تا در بُنِ بحر عشق غرقاب شدیم	49
شمارهٔ ۴۸ : دردا که ز دُردی جهان مَست شدیم	57
شمارهٔ ۵۰ : ای دل همه را بیازمودیم و شدیم	75
شمارهٔ ۵۳ : هرگز ره دین براستی نسپردیم	81
شمارهٔ ۵۶ : چون رفتن جان پاک آمد در پیش	67
شمارهٔ ۵۸ : هم کار ز دست رفت در بی کاری	68
شمارهٔ ۵۱ : گه دستخوشِ زمانه خواهیم شدن	97
شمارهٔ ۵۲ : از آز و طمع بیخور و خفتیم همه	75
شمارهٔ ۵۴ : کو تن که ز پای در فتادست امروز	74
شمارهٔ ۵۵ : از عمر گذشته عبرتی بیش نماند	65
شمارهٔ ۵۷ : دل در سر درد شد به درمان نرسید	57
شمارهٔ ۶۰ : افسوس که روزگارم از دست بشد	68
شمارهٔ ۶۱ : از گلشن دل نصیب من خار رسید	72
شمارهٔ ۶۵ : رفتم خط عشق وبندگی نادیده	57
شمارهٔ ۶۶ : کارم ز دل گرم و دم سرد گذشت	75
شمارهٔ ۵۹ : دردا که دلم را تن بَطّال بکشت	67
شمارهٔ ۶۲ : چون لایق گنج نیست ویرانهٔ عمر	49
شمارهٔ ۶۳ : امروز منم نشسته نه نیست نه هست	67
شمارهٔ ۶۴ : رفتم که بنای عمر نامحکم بود	69
شمارهٔ ۶۷ : شد عمر و دل از کرده پشیمان آمد	58
شمارهٔ ۷۱ : افسوس که ناچار بمی باید مرد	54
شمارهٔ ۷۲ : دل رفت و ز آتش طرب دود ندید	70
شمارهٔ ۷۴ : عمری که گذشت زود انگار نبود	65
شمارهٔ ۶۸ : آن شد که دلم را غمِ جانانی بود	43
شمارهٔ ۶۹ : زین شیوه که ازعمر برآوردم گرد	61
شمارهٔ ۷۰ : تن پست شد از درد اگر پست نبود	43
شمارهٔ ۷۳ : هان ای دل خسته کاروان میگذرد	74
شمارهٔ ۷۵ : بنیاد جهان غرور و سوداست همه	39
شمارهٔ ۷۶ : با این دلِ چون قیر چه خواهی کردن	39
شمارهٔ ۲ : گیرم که ترا لطف الاهی آمد	54
شمارهٔ ۷۷ : میپنداری که بیخبر بتوان زیست	35
شمارهٔ ۱ : شیر اجلت چو درکمین خواهد بود	57
شمارهٔ ۳ : چون روی تو در هلاک خواهد بودن	49
شمارهٔ ۴ : از آتش دل چو دود بر خواهی خاست	48
شمارهٔ ۵ : زان پیش که در عینِ هلاکت فکنند	46
شمارهٔ ۶ : تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست	54
شمارهٔ ۸ : گر در کوهی مقیم و گر در دشتی	32
شمارهٔ ۹ : چون رفتنِ بیقیاس داری در پی	42
شمارهٔ ۱۳ : ای آنکه ز نفسِ شوم در آکفتی	51
شمارهٔ ۱۴ : بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد	33
شمارهٔ ۷ : گاهی به قبولِ خلق خواهی آویخت	59
شمارهٔ ۱۰ : ره بس دور است توشه بردار و برو	48
شمارهٔ ۱۱ : هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر	59
شمارهٔ ۱۲ : گیرم که جهان به کام دیدی وشدی	61
شمارهٔ ۱۵ : قومی که به خاک مرگ سر بازنهند	55
شمارهٔ ۱۸ : ماتم زدگان عالم خاک هنوز	64
شمارهٔ ۱۹ : دنیا مطلب مباش مغرور ازو	57
شمارهٔ ۱۶ : دو چشم ز اشک خیره میباید کرد	45
شمارهٔ ۲۰ : خلقند به خاک بیعدد آورده	61
شمارهٔ ۲۱ : چون رفت ز جسم جوهر روشن ما	58
شمارهٔ ۱۷ : تا چند ز مرگِ خویش غمناک شوی	49
شمارهٔ ۲۲ : بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید	49
شمارهٔ ۲۳ : دل کز سرِ عمر سرنگون بر میخاست	55
شمارهٔ ۲۴ : زین بحر که در نهاد آمد تا سر	66
شمارهٔ ۲۶ : در حبسِ وجود از چه افتادم من	58
شمارهٔ ۲۵ : بس خون که دلم اول این کار بریخت	54
شمارهٔ ۲۷ : تن از دو جهان بس که حجابی برداشت	47
شمارهٔ ۲۸ : خلقی که درین جهان پدیدار شدند	63
شمارهٔ ۲۹ : بس عمر عزیز ای دل مسکین که گذشت	43
شمارهٔ ۳۰ : دردا که جفای چرخ پیوسته بماند	34
شمارهٔ ۳۱ : ای دل دانی که کار دنیا گذریست	67
شمارهٔ ۳۳ : اجزاء زمین تن خردمندان است	48
شمارهٔ ۳۵ : لاله ز رخی چو ماه میبینم من	68
شمارهٔ ۳۷ : دی خاک همی نمود با من تندی	37
شمارهٔ ۳۲ : هر ذره که در وادی و در کهساریست	37
شمارهٔ ۳۴ : هر خاک که در جهان کسی فرسوده است	66
شمارهٔ ۳۶ : پیش از من و تو پیر و جوانی بودست	43
شمارهٔ ۳۸ : هر کوزه که بیخود به دهان باز نهم	62
شمارهٔ ۳۹ : بر بستر خاک خفتگان میبینم	126
شمارهٔ ۱ : آن ماه که از کنار شد بیرونم	58
شمارهٔ ۴۰ : هر سبزه و گل که از زمین بیرون رُست	48
شمارهٔ ۴۱ : بر فرق تو هر حادثه تیغی دگرست	34
شمارهٔ ۴۲ : ای اهل قبور! خاک گشتید و غبار	51
شمارهٔ ۴۳ : از مرگ، چو آب روی دلخواهم شد	48
شمارهٔ ۲ : ماهی که چو برق کم بقا آمده بود	48
شمارهٔ ۳ : کس بر سر جیحون رقمی جوید باز	68
شمارهٔ ۴ : پیمانهٔ خاک گشت آن چشمهٔ نوش	48
شمارهٔ ۸ : میگریم ازان مهوشم و میگریم	40
شمارهٔ ۹ : ای دل بگری بر من مسکین و مپرس	41
شمارهٔ ۵ : دردا که گلم میان گلزار بریخت	40
شمارهٔ ۶ : ماهی که چو مهر عالم آرای افتاد	46
شمارهٔ ۷ : آه از غم آن که زود برگشت و برفت	42
شمارهٔ ۱۰ : دی بر سر خاک دلبری با دل ریش	67
شمارهٔ ۱۱ : ای ماه زمین به برج افلاک شدی	54
شمارهٔ ۱۲ : ای پشت بداده رفته هم روز نخست	65
شمارهٔ ۱۴ : رفتی و مرا خار شکستی در دل	41
شمارهٔ ۱۷ : ای نور رخت خاک سیه بگرفته	44
شمارهٔ ۱۳ : بر خاک تو چون بنفشهام سر در بر	54
شمارهٔ ۱۵ : ای کرده شب باز پسین ماتم خویش	54
شمارهٔ ۱۶ : رفتی تو و خون جگریست از تو مرا	58
شمارهٔ ۱۸ : چون گریهٔ من ابر بهاری نبود	55
شمارهٔ ۲۰ : برخیز که ابر خاک را میشوید	49
شمارهٔ ۱۹ : ای محرم من کیست کنون محرم تو	48
شمارهٔ ۲۱ : از مرگِ تو هر دمی دگرگون باشم	55
شمارهٔ ۲۲ : گل بیرخ گلرنگ تو خاریست مرا	51
شمارهٔ ۲۳ : گفتم همه عمر نازنینت بینم	41
شمارهٔ ۲۵ : بی روی تو در ماه سیاهی آمد	50
شمارهٔ ۲۴ : کو کس که دل از مرگِ تو خون مینکند	51
شمارهٔ ۲۶ : ناگاه چو رخ به راه میآوردی	46
شمارهٔ ۲۷ : از ناز چه سود چون بسودی آخر	60
شمارهٔ ۲۸ : جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد	42
شمارهٔ ۲۹ : تا خاک تو گشت غم گسارم بی تو	56
شمارهٔ ۳۰ : از کفر بتر بی تو غنودن ما را	60
شمارهٔ ۳۱ : در خاک ترا وطن نمیدانستم	74
شمارهٔ ۳۲ : تا چند کشم ز مرگ تو درد از تو	44
شمارهٔ ۳۳ : دردا که بر چون سمنت میریزد	46
شمارهٔ ۳۶ : از مرگ تو فاش گشت رازم چکنم	33
شمارهٔ ۳۹ : بس زود به مرگ کردی آهنگ آخر	42
شمارهٔ ۳۴ : ای آن که به گِل، گُل چمن پوشیدی	36
شمارهٔ ۳۵ : در ماتم تو چرخ سیه پوش بماند	49
شمارهٔ ۳۷ : ای رفته و ما را به هلاک آورده	64
شمارهٔ ۳۸ : از گریهٔ زار ابر، گل تازه و پاک	57
شمارهٔ ۴۰ : زین پس ناید ز دیدگانم دیدن	37
شمارهٔ ۴۱ : چون مردن تو از پی این زادن بود	43
شمارهٔ ۴۵ : جانا رفتم بر دل پاکم بگری	40
شمارهٔ ۴۲ : رفتی تو به خاک و یاسمن بی تو رسید	64
شمارهٔ ۴۳ : گل خندان شد ز گریهٔ ابر بهار	45
شمارهٔ ۴۴ : روزی که ز خاک من برون آید خار	59
شمارهٔ ۱ : چون جان دلم ز سیر،‌چون برق شدند	43
شمارهٔ ۲ : در عشق مرا چه کار با پردهٔ راز	40
شمارهٔ ۳ : دریای دلم گرچه بسی میآشفت	58
شمارهٔ ۴ : خون دل من که هر دم افزون گردد	51
شمارهٔ ۷ : گر دل بشناختی که من کیستمی	47
شمارهٔ ۵ : شب نیست که خون از دل غمناک نریخت	57
شمارهٔ ۹ : هر شب چو غمی ز چشم من خون ریزد	61
شمارهٔ ۶ : این شیوه مصیبت که مرا اکنون است	45
شمارهٔ ۸ : گر جان گویم جای خرابش بنماند	44
شمارهٔ ۱۰ : چون دریائی کنار من از جا خاست	63
شمارهٔ ۱۱ : هر چند که پشت و روی دارم کاری	53
شمارهٔ ۱۲ : گفتم ای چشم خواب میباید برد	47
شمارهٔ ۱۵ : ای دل ز هوای عشق کیفر میبر	39
شمارهٔ ۱۳ : آن دل که نشان غمگساری میجست	52
شمارهٔ ۱۴ : ای دل هر دم دست به خون نتوان برد	51
شمارهٔ ۱۸ : یک همنفسی کو که برو گریم من	43
شمارهٔ ۱۶ : هر سیل که از خون جگر خواهد خاست	49
شمارهٔ ۱۷ : خونی که مرا در دل و جان اکنون هست	59
شمارهٔ ۲۰ : از شرم رخت سرخی گل میبشود	50
شمارهٔ ۲۴ : تا جان دارم حلقِ من و خنجر تو	45
شمارهٔ ۱۹ : گفتم:‌دل من که خانهٔ جان اینست	38
شمارهٔ ۲۱ : ای عشق توأم در تک و تاب افکنده	60
شمارهٔ ۲۲ : تا کی ریزم ز چشمِ خون پالا اشک	43
شمارهٔ ۲۳ : چون دردِ دلم تو میپسندی بسیار	48
شمارهٔ ۲۵ : ای از رخ چون گلت گلابِ دیده	47
شمارهٔ ۲۶ : چون چشم به یارِ سیم تن میافتد	45
شمارهٔ ۳۱ : بس سیل که خاست هر نفس چشمم را	50
شمارهٔ ۲۷ : تن خاک نشین چشم یار آمده گیر	39
شمارهٔ ۲۸ : جانا!‌غم تو با تن چون مویم داشت	55
شمارهٔ ۲۹ : چون شمع، ز بس سوز، خور و خوابم شد	45
شمارهٔ ۳۰ : تا کی ز تو روی بر زمین باید داشت	46
شمارهٔ ۳۲ : زان روی که در روی تو چشمم نگریست	39
شمارهٔ ۳۵ : روزی که دل شکسته پیش تو کشم	47
شمارهٔ ۳۶ : با دل گفتم بسی زیان میبینم	32
شمارهٔ ۳۷ : از گریهٔ خود بسی نکویی دارم	46
شمارهٔ ۳۳ : آن ماه، مرا چو خاک در کوی افکند	66
شمارهٔ ۳۴ : چون ایندل غم کشم وطن در خون دید	43
شمارهٔ ۳۸ : شبرنگ خطت که رام افسونم بود	33
شمارهٔ ۳۹ : از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن	71
شمارهٔ ۴۰ : چون هر مویم نوحه گر آید بی تو	51
شمارهٔ ۴۳ : گر دل نه چنین عاشق شیدا بودی	63
شمارهٔ ۴۱ : دل را که شد از یک نظر دیده خراب	37
شمارهٔ ۴۶ : گرچه غمم از گریستن بیرونست	47
شمارهٔ ۴۲ : اول دل من، عشق رخت در جان داشت	43
شمارهٔ ۴۴ : خونی که من از دیده به در میریزم	58
شمارهٔ ۴۵ : آن دل که دمی بی تو سر جانش نبود	66
شمارهٔ ۴۷ : چون با غم تو دل مرا تاب نماند	36
شمارهٔ ۱ : دردا که دلم بوی دوایی نشنود	49
شمارهٔ ۲ : گردل گویم به منتهایی نرسید	53
شمارهٔ ۳ : هر چیز تو را همی جمالی دگر است	44
شمارهٔ ۴ : این بادیهٔ تو را سری پیدا نه	61
شمارهٔ ۵ : عشق تو که ذرّه ذرّه تابنده بدوست	40
شمارهٔ ۶ : دردا که دلم سایهٔ اقبال ندید	47
شمارهٔ ۷ : جانم چو ز کنهِ کار آگاه نبود	47
شمارهٔ ۸ : تا خرقهٔ سروری ز سر بفکندیم	37
شمارهٔ ۱۰ : عمری به هوس نخل معانی بستم	35
شمارهٔ ۹ : چون دیده سپید شد نظر چند کنیم	55
شمارهٔ ۱۱ : عمری بدویدم از سر بیخبری	36
شمارهٔ ۱۲ : گر من فلکم به مرتبت ور ملخم	74
شمارهٔ ۱۳ : از حادثهٔ آب و گلم هیچ آمد	41
شمارهٔ ۱۴ : آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی	37
شمارهٔ ۱۷ : زین پیش دلم بستهٔ پندار آمد	41
شمارهٔ ۱۹ : در آرزوی چشمهٔ حیوان مردم	62
شمارهٔ ۱۵ : گر قصد فلک کنم به پیشان نرسم	61
شمارهٔ ۱۶ : در حیرت و سودا چه توانم کردن	77
شمارهٔ ۱۸ : آن سالکِ گرمرو که نامش جان است	68
شمارهٔ ۲۰ : چندان که دل من به سفر بیش دَرَست	57
شمارهٔ ۲۱ : گاهی به کمال برتر از خورشیدم	60
شمارهٔ ۲۵ : جانان آمد قصد دل و جانم کرد	41
شمارهٔ ۲۲ : ای دل غم جان محنت اندیش ببین	38
شمارهٔ ۲۳ : که گفت ترا که راه اندوهش گیر	43
شمارهٔ ۲۴ : دردا که دلم به هیچ درمان نرسید	47
شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه می یی به جان سرمست دهد	46
شمارهٔ ۲۷ : ای دل! تو چو مردان به رهِ پرخطری	54
شمارهٔ ۲۸ : هر چند که این حدیث جستی تو بسی	51
شمارهٔ ۳۰ : چون هر نفسی ز درد مهجورتری	83
شمارهٔ ۳۱ : دل در ره او تصرّف خویش ندید	42
شمارهٔ ۳۵ : ای دل بندی بس استوارت افتاد	42
شمارهٔ ۲۹ : جانی که به راه رهنمون دارد رای	55
شمارهٔ ۳۶ : هر روز به عالمی دگرگون برسی	43
شمارهٔ ۳۲ : در بادیهای که عقل را راهی نیست	48
شمارهٔ ۳۳ : ای دل! دانی که او سزاوار تو نیست	61
شمارهٔ ۳۴ : گر در همه عمر در سفر خواهی بود	38
شمارهٔ ۳۸ : گاه از مویی مشوشت باید شد	35
شمارهٔ ۴۲ : در عالم خوف روزگاری دارم	52
شمارهٔ ۳۷ : هر چند که اهل راز میباید گشت	49
شمارهٔ ۳۹ : جانا زغمت بسوختی جان، ما را	35
شمارهٔ ۴۰ : گر جان گویم برآمد و حیران شد	54
شمارهٔ ۴۳ : گر شادی تو معتبرم میآید	36
شمارهٔ ۴۴ : تا زلف تو چون کمند میبینم من	36
شمارهٔ ۴۱ : اینجا که منم، پردهٔ پندار بسی است	48
شمارهٔ ۴ : بر دل گرهی بستم و بر جان باری	40
شمارهٔ ۴۵ : ای گم شده از جای به صد جای پدید	57
شمارهٔ ۱ : تیرِ طلبِ عشق، روان، میانداز	46
شمارهٔ ۲ : تا دولت برگشته چه خواهد کردن	43
شمارهٔ ۳ : تا کی باشم گِردِ جهان در تک و تاز	48
شمارهٔ ۵ : هر چند نیم در ره او بر کاری	59
شمارهٔ ۶ : در اصل چو مقبول ونه مهمل بودم	64
شمارهٔ ۷ : گر دست دهد به زندگانم مردن	69
شمارهٔ ۹ : جانا! نظری در دل درویشم کن	82
شمارهٔ ۱۰ : عمریست که شرح حال تو میگویم	74
شمارهٔ ۸ : گفتم که اگرچه هست کارم بنظام	38
شمارهٔ ۱۱ : جانا! نه نکو نه نانکو آمدهام	43
شمارهٔ ۱۲ : نی از سر زلفت خبری میرسدم	49
شمارهٔ ۱۳ : روزی که ز خود شوی توناچیز آخر	43
شمارهٔ ۱۴ : از عشق تو در جگر ندارم آبی	37
شمارهٔ ۱۵ : گر تو سر موئی سر من داشتیی	58
شمارهٔ ۱۶ : عشق تو که همچو آتشم میآید	34
شمارهٔ ۱۸ : تا کی بی تو زاری پیوست کنم	57
شمارهٔ ۲ : جز تشنگی تو هوسم مینکند	43
شمارهٔ ۱۷ : عاشق به غم تو کار افتاده خوش است	48
شمارهٔ ۱ : جانی دارم عاشق و شوریده و مست	43
شمارهٔ ۳ : نه دل دارم نه چشم ره بین چکنم	51
شمارهٔ ۴ : امروز منم وصل به هجران داده	39
شمارهٔ ۵ : جسمی است هزار چشمه خون زاده درو	74
شمارهٔ ۶ : چون کس بنداند آنچه من دانم ازو	37
شمارهٔ ۸ : چون مرغ دلم به دام هستی در شد	63
شمارهٔ ۹ : نه بستهٔ پیوند توانم بودن	34
شمارهٔ ۷ : من این دل بسته را کجا خواهم برد	58
شمارهٔ ۱۱ : جان تشنگی همه جهان میآرد	35
شمارهٔ ۱۴ : در پرده درونِ دل ریشت بینم	41
شمارهٔ ۱۰ : ما هر ساعت ذخیرهٔ جان بنهیم	38
شمارهٔ ۱۲ : جانا! جانی عاشق روی تو مراست	40
شمارهٔ ۱۳ : در هر دو جهان گر آرزویی جویم	41
شمارهٔ ۱۵ : از چشم خوشت بسی شکایت دارم	85
شمارهٔ ۱۶ : جانا! مددی به عمر کوتاهم ده	39
شمارهٔ ۱۷ : تن زیر امانت تو خاکِ در شد	38
شمارهٔ ۲۳ : کو پای که از دست تو بگریختمی	83
شمارهٔ ۱۸ : بی چهرهٔ تو در نظری نتوان دید	53
شمارهٔ ۱۹ : هم بادیهٔ عشق تو بی پایان است	46
شمارهٔ ۲۰ : در عشق تو دل زیر و زبر باید برد	62
شمارهٔ ۲۱ : جان پیش تو بر میان کمر خواهم داشت	43
شمارهٔ ۲۲ : گر دیده به تو راه توانستی کرد	52
شمارهٔ ۲۴ : چون درد ترا من به دعا میطلبم	37
شمارهٔ ۲۵ : یا در پیشم چو شمع بنشان و بکش	66
شمارهٔ ۳۲ : گه پیش در تو در سجود آمدهام	43
شمارهٔ ۳۳ : کو کوی تو تا به فرق بشتافتمی	44
شمارهٔ ۲۶ : از خود خبرم ده که ز خود بیخبرم	54
شمارهٔ ۲۷ : خورشید رخ تو در نظر خواهم داشت	83
شمارهٔ ۲۸ : چون من به تو در همه جهانم زنده	54
شمارهٔ ۲۹ : جان رسته ازین قالب صد لون به است	70
شمارهٔ ۳۰ : چون دل غم تو به جان توانست کشید	54
شمارهٔ ۳۱ : در عشق تو از بس که جنون آرم من	57
شمارهٔ ۳۴ : جانا چو نه پنهان و نه پیدا باشی	68
شمارهٔ ۳۶ : در بند نیم ز هیچ کس میدانی	52
شمارهٔ ۴۱ : قومی که به هم میبنشینند ترا	45
شمارهٔ ۳۵ : نه غیر تو را با تو اثر میبینم	59
شمارهٔ ۳۷ : چون راه تو را هیچ سر و پایان نیست	46
شمارهٔ ۳۸ : گر دل خواهی بیا و بپذیر و بگیر	57
شمارهٔ ۳۹ : تا جاندارم گردِ تو میخواهم تاخت	42
شمارهٔ ۴۰ : ما نقطهٔ جان وقف بلای تو کنیم	36
شمارهٔ ۴۲ : چون نعره زنان قصد به کوی تو کنیم	62
شمارهٔ ۴۳ : عاشق که همه جهان به روی تو بداد	58
شمارهٔ ۴۹ : گفتم به بر سوختهٔ خویش آیی	49
شمارهٔ ۴۴ : با عشق تو ملک جاودان میچکنم	36
شمارهٔ ۴۵ : شوقی که مرا در طلب روی تو خاست	76
شمارهٔ ۴۶ : از عشق تو روی بر زمینم بنشین	37
شمارهٔ ۴۷ : نادیده ترا دیدهٔ من دل برخاست	48
شمارهٔ ۴۸ : ای تیرگی زلف توام دین افروز	69
شمارهٔ ۵۰ : ای لعل توام به حکم ایمان داده	55
شمارهٔ ۵۱ : آن غم که ز تو بر دل پرخون منست	52
شمارهٔ ۵۲ : در عشق تو نیم ذرّه سرگردانی	62
شمارهٔ ۵۴ : تا بتوانم ازان جمال اندیشم	44
شمارهٔ ۵۷ : جانا ز ره دراز میآیم من	43
شمارهٔ ۵۳ : در عشق تو عقل با جنون خواهم کرد	48
شمارهٔ ۵۵ : بی روی تو یک لحظه نمیشاید زیست	47
شمارهٔ ۵۶ : ای بس که به هر تکی دویدم بی تو	41
شمارهٔ ۵۸ : در عشق تو کارم به هوس برناید	47
شمارهٔ ۵۹ : با عشق تو دست در کمر خواهم کرد	50
شمارهٔ ۶۰ : گه نعره زن قلندرت خواهم بود	45
شمارهٔ ۶۱ : چون عاشق روی تو شدم اینم بس	51
شمارهٔ ۶۷ : تا یک نفسی دسترسم میماند	52
شمارهٔ ۶۲ : عمری دل من غرقهٔ خون بی تو بزیست	42
شمارهٔ ۶۳ : چون هست همه به روی تو آرزویم	49
شمارهٔ ۶۴ : از عشقِ تو در جهان عَلَم خواهم شد	40
شمارهٔ ۶۵ : در کوی تو چون میگذرم، اینت عجب!	52
شمارهٔ ۶۶ : چندان که ترا حجاب میخواهد بود	42
شمارهٔ ۶۸ : با روی تو ماه را منوّر ننهم	32
شمارهٔ ۱ : از بس که امید و بیم میبینم من	51
شمارهٔ ۵ : گفتم: چه کنم ز پای در میآیم	66
شمارهٔ ۶ : گفتم: دل و جان در سر کارت کردم	63
شمارهٔ ۶۹ : دیرست که در کوی تو دارم گذری	41
شمارهٔ ۷۰ : ما درد تو را به جای درمان داریم	48
شمارهٔ ۲ : اول بنگر به جانِ چون برقِ همه	38
شمارهٔ ۳ : گفتم:‌چه شود چو لطف ذاتی داری	52
شمارهٔ ۴ : گفتم:‌به غمم قیام کی بود ترا	33
شمارهٔ ۷ : گفتم: چو تو بردی سبق اندر خوبی	56
شمارهٔ ۸ : چون یار نمیکند همی یاد از من	49
شمارهٔ ۹ : تشنه بکشد مرا و آبم ندهد	52
شمارهٔ ۱۲ : با کس بنسازی همه بی کس باشی	55
شمارهٔ ۱۴ : گر روشنی جمال خودب نمائی	43
شمارهٔ ۱۰ : چون هیچ کسی ندیدهام در خوردش	37
شمارهٔ ۱۱ : هان ای دل چونی به چه پشتی ما را	62
شمارهٔ ۱۳ : سرگشتهٔ روز و شبم آنجا که منم	78
شمارهٔ ۱۵ : یک روز به صلح کارسازی میکن	62
شمارهٔ ۱۸ : هر چند نیم به هیچ رو محرم تو	55
شمارهٔ ۱۹ : گفتم که درین غمم بنگذاری تو	87
شمارهٔ ۲۱ : محجوبم و از حجاب من آزادی	98
شمارهٔ ۱۶ : نه چارهٔ این عاشق بیچاره کنی	39
شمارهٔ ۱۷ : جان در غمت از خانه به کوی افتادهست	41
شمارهٔ ۲۰ : گفتم: شب و روز از تو چرا میسوزم	52
شمارهٔ ۲۲ : چون باد ز من میگذری چه تْوان کرد	59
شمارهٔ ۲۳ : بی پیش و پسی تو و پس و پیش تراست	55
شمارهٔ ۲۶ : هر روز ز نو پردهٔ دیگر سازی	55
شمارهٔ ۲۹ : ای خون شده در غمت دل پاک همه	66
شمارهٔ ۲۴ : در عشق تو سوختم چه میسازی تو	48
شمارهٔ ۲۵ : تاکی باشم چو حلقه بر در بی تو	78
شمارهٔ ۲۷ : ای آمده از شوق تو جان بر لب من	38
شمارهٔ ۲۸ : گر در سخنم باتو سخن را چه کنی	54
شمارهٔ ۳۰ : اندهگن توییم از دیری گاه	49
شمارهٔ ۳۱ : چون هر روزیت بیشتر دیدم ناز	68
شمارهٔ ۲ : کس از می معرفت ندادست نشان	66
شمارهٔ ۴ : دل سوختگان که نفس میفرسایند	63
شمارهٔ ۱ : چندین در بسته بی کلیدست چه سود	72
شمارهٔ ۳ : چون نیست رهی به هیچ سوئی کس را	72
شمارهٔ ۵ : آنها که به عشق گوی بردند همه	51
شمارهٔ ۶ : عقلی که کمال در جنون میبیند	54
شمارهٔ ۷ : دل با غمِ عشق پای ناوُرد آخر	46
شمارهٔ ۸ : گاهی ز سلوک عقل چون نسناسیم	47
شمارهٔ ۹ : دستی که برین شاخ برومند رسد	42
شمارهٔ ۱۰ : عاشق تن خود با غم پیوست دهد	62
شمارهٔ ۱۱ : هر دل که ز ذوق آن حقیقت جان یافت	82
شمارهٔ ۱۲ : چون کس نرسد به وصل دلخواه ای دل!	62
شمارهٔ ۱۳ : ای دل ز پی دلیل نتوانی شد	44
شمارهٔ ۱۴ : اندر طلب حضرت جاوید آخر	57
شمارهٔ ۱۵ : دل گم شد و در ره الاهی اِستاد	50
شمارهٔ ۱۶ : نه هیچ کسی به زندگانیش گرفت	45
شمارهٔ ۱۷ : آن ذوق که در شکر چشیدن باشد	70
شمارهٔ ۲۱ : هم هر ساعت در ره تاریکتری	42
شمارهٔ ۲۳ : ذرات جهان در اشتیاقند همه	48
شمارهٔ ۲۴ : ای کاش ترا دیدهٔ دیدن بودی	62
شمارهٔ ۱۸ : ای مانده به زیرِ پرده! او کی باشی	38
شمارهٔ ۱۹ : چو مهرهٔ مِهر بازی ای سرو سهی	54
شمارهٔ ۲۰ : گر بندِ امیدِ وصلِ او بست ترا	62
شمارهٔ ۲۲ : گر گنج به تو رسید پنهان میدار	50
شمارهٔ ۲۵ : تا جان دارم همچو فلک میپویم	67
شمارهٔ ۲۶ : گر بشتابم نه روی بشتافتن است	49
شمارهٔ ۲۹ : تا چند غم این ره پر بیم کشیم	77
شمارهٔ ۳۰ : چون یار نمیکند دمی همدمیم	42
شمارهٔ ۳۱ : من عاشقِ زارِ روی یارم چکنم	44
شمارهٔ ۲۷ : دردا که ز بی نشان نشانم نرسید	36
شمارهٔ ۲۸ : نه دل دارم نه جان نه تن چتوان کرد	45
شمارهٔ ۳۲ : هر جان که فدای روی اونتوان کرد	38
شمارهٔ ۳۳ : دل تحفهٔ دلنواز نتوان آورد	47
شمارهٔ ۳۴ : گنجت باید به رنج خو باید کرد	48
شمارهٔ ۳۵ : دل در طلبش بجان گرفتار آمد	41
شمارهٔ ۳۹ : همچون شمعی چند گدازم چکنم	46
شمارهٔ ۳۶ : چون نیست دلم را جز ازو دلجویی	45
شمارهٔ ۳۷ : کو کس که چو بوده گشت نابوده نشد	52
شمارهٔ ۳۸ : ای دل چو حجاب و پرده در کار بسی است	64
شمارهٔ ۴۲ : ای دل به امید هم نفس چند روی	52
شمارهٔ ۴۳ : چون وصل نیامد به کسی اولیتر	62
شمارهٔ ۴۰ : درداکه قرار از دل سرمستم رفت	54
شمارهٔ ۴۱ : گفتم: جانا هیچ کسی جانان یافت	45
شمارهٔ ۴۴ : این گنبد خاکستری پر اخگر	61
شمارهٔ ۴۵ : ای بس که ز شوق چرخ دوّار بگشت	44
شمارهٔ ۵۱ : گر در طلبت ز روی تو مانم باز	50
شمارهٔ ۴۶ : هم عقل طلسم جسم و جان باز نیافت	44
شمارهٔ ۴۷ : جانا رخ چون تویی به حس نتوان دید	57
شمارهٔ ۴۸ : چون باد همی نیاید از سوی تو بر	47
شمارهٔ ۴۹ : جان نتواند هیچ سزاوار تو گشت	43
شمارهٔ ۵۰ : آواز به عشق در جهان خواهم داد	38
شمارهٔ ۵۲ : هر کو گهر وصل تو در خواهد خواست	46
شمارهٔ ۵۳ : هرگه که من از وصل تو بابی شنوم	43
شمارهٔ ۵۴ : چون وصل تو یک ذرّه نیفتاد به دست	29
شمارهٔ ۵۵ : ای کاش دلم را سر آهی بودی	62
شمارهٔ ۵۸ : حاصل ز غم عشق توام بدنامیست	48
شمارهٔ ۶۰ : گاهی ببریدی و گهی پیوستی	81
شمارهٔ ۶۱ : من بی دلم و اگر مرا دل بودی	36
شمارهٔ ۵۶ : این خود چه عجایبست کامیختهای	52
شمارهٔ ۵۷ : آنها که ز باغ عشق گل میرُفتند	53
شمارهٔ ۵۹ : نادیده ترا شرح سروپات خوش است	49
شمارهٔ ۶۲ : تا پاک نگردد دل این نفس پرست	70
شمارهٔ ۶۳ : هر دم ز تو درد بیشتر خواهم برد	61
شمارهٔ ۶۴ : در عشق تو با خاک یکی خواهم شد	46
شمارهٔ ۶۵ : جان بوی تو جست ازدل ناشاد و نیافت	72
شمارهٔ ۶۶ : زان روز که حسنت علم عشق افراخت	41
شمارهٔ ۶۷ : چون گل یابم بوی تو زو میبویم	56
شمارهٔ ۶۸ : ای جمله اشارات و رموزم از تو	56
شمارهٔ ۶۹ : هرچند که نیست در رهت دولت یافت	41
شمارهٔ ۷۰ : در عشق تودل هزار جان تاوان داد	47
شمارهٔ ۷۲ : اول ز همه کار جهان پاک شدم	49
شمارهٔ ۷۳ : مینشناسد کسی زبان من و تو	57
شمارهٔ ۷۴ : یکتا بودم دوتائی افتاد مرا	47
شمارهٔ ۷۷ : تا بی رخ یار محرمم بنشسته	44
شمارهٔ ۷۱ : چون نیست ره هجرِ ترا پایان باز	72
شمارهٔ ۷۵ : چون وصل تو تخم آشنائی انداخت	53
شمارهٔ ۷۶ : هم عمر به بوی تو به آخر بردیم	50
شمارهٔ ۷۸ : گه قصد دل ممتحنم میداری	67
شمارهٔ ۱ : نه همچو منت به مهر یاری خیزد	60
شمارهٔ ۲ : چون من به خلاف تو نکردم کاری	55
شمارهٔ ۳ : گر با غم تو مرا شماری نبود	64
شمارهٔ ۴ : ای گشته دلم بی تو چو آتشگاهی	71
شمارهٔ ۵ : از دل گرمی که در هوای تو مراست	57
شمارهٔ ۷ : گر هیچ نظر کنی به روی ما کن	54
شمارهٔ ۶ : عشق تو که همچو شمع میسوخت مرا	78
شمارهٔ ۸ : تا جان دارم سر وفا دارم من	52
شمارهٔ ۹ : تاکی نفسی از سر صد درد زدن	55
شمارهٔ ۱۰ : ناکرده به پرِّ پشهای دمسازی	48
شمارهٔ ۱۱ : خون ناخوردن به از وبالست ترا	41
شمارهٔ ۱۲ : شب نیست که دل حزین ندارم از تو	49
شمارهٔ ۱۴ : تا کی رانی از در خود دربدرم	43
شمارهٔ ۱۸ : دیوانه شدم زلف تو زنجیر کنم	85
شمارهٔ ۱۳ : در کوی تو جان گوشه نشین میدانم	72
شمارهٔ ۱۵ : چون دل ز غم عشق تو یک ره جان برد	44
شمارهٔ ۱۶ : در عشق تو من گرد جنون میگردم	88
شمارهٔ ۱۷ : گه درد توام ز پرده آرد بیرون	45
شمارهٔ ۱۹ : امروز چنین بر سر غوغای توام	47
شمارهٔ ۲۰ : جانا ره بدخویی ناساز مگیر	46
شمارهٔ ۲۱ : جانا بگذر به کوی ما یک باری	44
شمارهٔ ۲۴ : بس طیره بماندم ز طنّازی تو	47
شمارهٔ ۲۵ : تا چند من سوخته را رنجانی	44
شمارهٔ ۲۲ : دل بِهْ ز تو دمساز نیابد هرگز	51
شمارهٔ ۲۳ : گر جان گویم هست پس پردهٔ تست	60
شمارهٔ ۲۶ : نه مرهم خون خوارهٔ خود خواهی کرد	40
شمارهٔ ۲۷ : هر کاو نه به جان کناره جوید از تو	45
شمارهٔ ۲۹ : در ششدرهٔ غمم بمگداز آخر	53
شمارهٔ ۳۰ : هر لحظه همی بیشترم میسوزی	44
شمارهٔ ۲۸ : از آهِ درون کام و زبانم بمسوز	66
شمارهٔ ۳۱ : تا در دل من آتش عشقِ تو فروخت	48
شمارهٔ ۳۲ : تا کی دل و جان دردمندم سوزی	48
شمارهٔ ۳۴ : هم رهبر این عاشق گمراهی تو	52
شمارهٔ ۳۵ : گر بی تو دمی خون جگر مینخورم	47
شمارهٔ ۳۳ : من با تو بدی نکردم ای بینایی	61
شمارهٔ ۳۶ : گه راندهٔ دربدرم میداری	65
شمارهٔ ۳۷ : گاهی به بر خویشتنم میخوانی	50
شمارهٔ ۳۸ : ای عشقِ تو کیمیای سرگردانی	45
شمارهٔ ۳۹ : هر لحظه به سوی من شبیخون آری	40
شمارهٔ ۴۰ : گه با من دلخسته کنی دمسازی	55
شمارهٔ ۴۱ : ای هر نفست عزم جگرخواری بیش	44
شمارهٔ ۴۲ : گه حملهٔ عشق بر دل مجنون آر	33
شمارهٔ ۴۴ : ای در غم عشق تو رهی نیست شده	56
شمارهٔ ۴۵ : عشق تو که سر چون قلمم اندازد	58
شمارهٔ ۴۳ : در راه فکندهای مرا در تک و تاز	76
شمارهٔ ۴۶ : صد بار کشیدم و به سرباری بار	40
شمارهٔ ۴۷ : آن را که ز دریای تو گوهر بایست	51
شمارهٔ ۴۸ : در عشق تو ای خلاصهٔ زیبایی	40
شمارهٔ ۴۹ : از عشق فرو گرفتهای پیش و پسم	45
شمارهٔ ۵۰ : شرطست ز تو بی سر و بی پا که روم	78
شمارهٔ ۵۵ : گه نعره زن قلندر آیم با تو	46
شمارهٔ ۵۱ : گه عشق تو چون حلقهٔ در میبَرَدم	55
شمارهٔ ۵۲ : سودای توام به سر برون گردانید	55
شمارهٔ ۵۳ : سودای تو کارم به خطر خواهد کرد	47
شمارهٔ ۵۴ : عشق تو به هر دمم هزار افسون کرد	40
شمارهٔ ۵۶ : گاهی به خودم بار دهد مستی مست	53
شمارهٔ ۵۷ : زان بگرفته است لشکری پیش و پسم	60
شمارهٔ ۵۸ : چون داد دلم دل گسلم میندهد	69
شمارهٔ ۱ : خورشید رخت ملک جهان میبخشد	106
شمارهٔ ۲ : ای هر نفسی جلوهگری افزونت	59
شمارهٔ ۴ : گاهی به سخن قوت روانم بخشی	36
شمارهٔ ۵۹ : جان میسوزد هر نفسم تا کی ازین	37
شمارهٔ ۶۰ : چه عشوه و دم بود که دلدارنداد	55
شمارهٔ ۶۱ : هم دیده بر آن روی چو مه باید داشت	43
شمارهٔ ۳ : از بس که شکر فشاند عشق تونخست	49
شمارهٔ ۵ : ای خوش دلی هر دو جهانم غم تو	112
شمارهٔ ۶ : در هر چیزی که بود دل بستگیم	39
شمارهٔ ۷ : یک ذرّه ز عشق تو به صحرا آمد	53
شمارهٔ ۸ : در هر چیزی ترا جمالی دگرست	46
شمارهٔ ۱۰ : ای یاد تو آب زندگانی جان را	57
شمارهٔ ۹ : سرگشتهٔ تست، نُه فلک، میدانی	35
شمارهٔ ۱۱ : با جان چه کنم که عشق تو جانم بس	35
شمارهٔ ۱۲ : چون روی تو مینبینم ای شمع طراز	57
شمارهٔ ۱۳ : هر شب که نیاوری شبیخون غمت	51
شمارهٔ ۱۴ : من عاشق روی تو ز دیری گاهم	59
شمارهٔ ۱۶ : گر ماه نه زیر میغ میداشتیی	72
شمارهٔ ۱۵ : درد تو که در دلم به جای جان بود	51
شمارهٔ ۱۷ : رنج تو به صد گنج مسلم ندهم	52
شمارهٔ ۱۸ : پیوسته به جان و تن ترا خواهم خواست	40
شمارهٔ ۱۹ : ای بس که دلم بر در تو خون بگریست	45
شمارهٔ ۲۰ : دلها که به جمع آرزوی تو کنند	48
شمارهٔ ۲۴ : ای قاعدهٔ عشق تو جان افزایی	39
شمارهٔ ۲۵ : در عشق تو جان قویم میباید	34
شمارهٔ ۲۶ : گه جان مرا غرق ملاهی میدار	53
شمارهٔ ۲۱ : جانم، ز میان جان، وفای تو کند	51
شمارهٔ ۲۲ : چندان که دلم سوی تو بشتابد باز	54
شمارهٔ ۲۳ : دیرست که سودای تو در سر دارم	53
شمارهٔ ۲۷ : از بس که شدم ز عشق تو دور اندیش	36
شمارهٔ ۲۸ : کو هیچ رهی که پیش آن سدّی نیست	39
شمارهٔ ۳۰ : عشقت ز ابد تا به ازل میبینم	36
شمارهٔ ۳۵ : دوش آمد و گفت اگر دل ما داری	43
شمارهٔ ۲۹ : از خود برهان مرا که بس ممتحنم	31
شمارهٔ ۳۱ : در عشق تو اسبِ جان بسر خواهم تاخت	42
شمارهٔ ۳۲ : گه در عشقت بی سر و پا میسوزیم	46
شمارهٔ ۳۳ : افتان خیزان در ره تو میپوییم	47
شمارهٔ ۳۴ : بی روی تو چشم بر چه خواهم انداخت	71
شمارهٔ ۳۶ : ای بی سر و بن گشته جهانی از تو	53
شمارهٔ ۳۷ : گه پیش تو چون قلم بسر میآییم	44
شمارهٔ ۳۸ : جانا ز غم عشق تو سرگردانم	37
شمارهٔ ۴۴ : جانا! جانم ز قعر دریای حضور	44
شمارهٔ ۳۹ : در درد خودم چو چرخ سرگردان کن	43
شمارهٔ ۴۰ : سر با تو ببازم، کلِه من اینست	53
شمارهٔ ۴۱ : در راه تو، دل واقعهٔ مشکل خواست	53
شمارهٔ ۴۲ : هم بی دو جهان تویی و هم در دو جهان	37
شمارهٔ ۴۳ : هر روز مرا با تو حسابی دگرست	50
شمارهٔ ۴۵ : سر در سر سودای تو خواهم کردن	56
شمارهٔ ۴۷ : تاکی باشم بستهٔ هستی بی تو	48
شمارهٔ ۴۸ : دل را ز غمت بی سر و پا میدارم	51
شمارهٔ ۴۹ : هرگه که میخوری خروشی بزنی	39
شمارهٔ ۲ : دوش آمد و گفت: روز و شب میجوشی	49
شمارهٔ ۴۶ : گر من نه چنین عاشق و شوریدهامی	58
شمارهٔ ۵۰ : جانا! همه راه، بر زبانم بودی	71
شمارهٔ ۱ : دوش آمد و برگشاد صد پردهٔ راز	47
شمارهٔ ۳ : دوش آمد و دل ازو کبابی میگشت	58
شمارهٔ ۴ : دوش آمد و گفت: چندم آواز دهی	39
شمارهٔ ۵ : دوش آمد و گفت: چند تنها باشی	54
شمارهٔ ۷ : دوش آمد و گفت: خانهٔ ما آخر	65
شمارهٔ ۶ : دوش آمد و گفت: «در درون ما را باش	42
شمارهٔ ۸ : دوش آمد و گفت: ای شب و روزت غمِ من	58
شمارهٔ ۹ : دوش آمد و گفت: گردِ تو حلقه کنیم	50
شمارهٔ ۱۰ : دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد	45
شمارهٔ ۱۱ : دوش آمد و گفت: مرغِ دل عاجز نیست	53
شمارهٔ ۱۲ : دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی	52
شمارهٔ ۱۳ : دوش آمد و گفت: خویش را دشمن باش	39
شمارهٔ ۱۴ : دوش آمد و گفت: «در بلا پیوستی	44
شمارهٔ ۱۵ : دوش آمد و گفت: روز و شب غمناکی	46
شمارهٔ ۱۶ : دوش آمد و گفت: در جنون میفکنیم	41
شمارهٔ ۱۷ : دوش آمد و صبر از دلِ درویشم رفت	65
شمارهٔ ۱۸ : دوش آمد و گفت: بی قراری شب و روز	49
شمارهٔ ۱۹ : دوش آمد و گفت: اگر وفا خواهی کرد	45
شمارهٔ ۲۰ : دوش آمد و گفت: کارِ ما خواهی کرد	60
شمارهٔ ۲۱ : دوش آمدو ره بر دل و جانم در بست	39
شمارهٔ ۲۲ : دوش آمد و گفت: حسن دنییست امشب	53
شمارهٔ ۲۳ : آن بت که دلم عاشقِ جانبازش بود	49
شمارهٔ ۲۴ : دوش از درِ دل درآمد آن بینایی	69
شمارهٔ ۲۵ : دوش از سر لطفی بنشاندست مرا	57
شمارهٔ ۲۶ : دوش از برِ خویش سرنگونم میتاخت	46
شمارهٔ ۳۳ : امشب ز پگاهی به خروش آمدهای	49
شمارهٔ ۲۷ : دل دوش ز لعلِ همچو قندش میسوخت	46
شمارهٔ ۲۸ : دی میشد و دل رها نمیکرد به کس	37
شمارهٔ ۲۹ : دوش آمد و گفت: مردمِ دوراندیش	56
شمارهٔ ۳۰ : دی گفت: کجا شدی،‌چنین میباید	40
شمارهٔ ۳۱ : دوشش دیدم چو زلف خود در تابی	44
شمارهٔ ۳۲ : امشب بَرِ ما مست که آورد ترا	50
شمارهٔ ۳۵ : دوش آمد و گفت: ای وطن بگرفته	76
شمارهٔ ۳۸ : دی گفت: حجب ز پیش برنگرفتم	48
شمارهٔ ۳ : تا روی ز زیرِ پرده بنمودی تو	52
شمارهٔ ۳۴ : دوش آمد و گفت: هیچ آزرمت نیست	60
شمارهٔ ۳۶ : دوش آمد و گفت: اگر چه کم میآیم	54
شمارهٔ ۳۷ : دی گفت: چو تو صد به زیانی سوزم	65
شمارهٔ ۱ : چون روی تو در همه جهان روی کراست	46
شمارهٔ ۲ : بی موی تونیست موی کس موئی راست	38
شمارهٔ ۴ : در کوی تو آفتاب منزل بگرفت	50
شمارهٔ ۶ : عشقت به هزار پادشاهی ارزد	41
شمارهٔ ۵ : ای واقعهٔ عشقِ تو کاری مشکل	52
شمارهٔ ۷ : ای زلفِ تو صد دامِ ستم افکنده	73
شمارهٔ ۸ : جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت	46
شمارهٔ ۹ : زلف و رخِ تو که قصدِ جان دارندم	46
شمارهٔ ۱۰ : ای روی چو آفتابِ تو پشت سیاه	67
شمارهٔ ۱۶ : گر در همه عمر آرزوئیم بوَد	41
شمارهٔ ۱۸ : تا حلقهٔ آن زلف مشوّش دیدم	33
شمارهٔ ۱۹ : در جنب رخت چو ماه میننماید	83
شمارهٔ ۱۱ : ای پیش تو سرو و ماه پیوسته رهی	55
شمارهٔ ۱۲ : چون ماه، به قطع، آب روی تو نداشت	43
شمارهٔ ۱۳ : گر پرده ز روی دلستان برگیری	61
شمارهٔ ۱۴ : ای گم شده درحسنِ تو هر دیدهوری	54
شمارهٔ ۱۵ : تا دیده بر آن عارضِ گلگون افتاد	41
شمارهٔ ۱۷ : ای تُرک! دلم غاشیه بر دوش تو شد	64
شمارهٔ ۲۰ : بی عشق تو زیستن دریغم آید	64
شمارهٔ ۲۱ : ای حسن تو درحدّ کمال افتاده	70
شمارهٔ ۲۳ : ای نرگسِ صفرا زده سودائی تو	47
شمارهٔ ۲۴ : لعلت که بلای دل و دین آید هم	66
شمارهٔ ۲۲ : خورشید که چرخ در نکوئیش آورد	63
شمارهٔ ۲۵ : تا روی چو آفتاب جانان بفروخت	52
شمارهٔ ۲۶ : گل را به چمن گونهٔ رخسار تو نیست	50
شمارهٔ ۲۷ : عشق رخ تو که کیمیای خطرست	45
شمارهٔ ۲۸ : گاهی ز سرِ زلفِ سیاهت ترسم	59
شمارهٔ ۳۳ : بگشاده رخ و بسته قبا میآید	48
شمارهٔ ۲۹ : کوثر که لبِ ترا ندیم افتادهست	58
شمارهٔ ۳۰ : ماهی که ز رخ یک سرِ مویم ننمود	65
شمارهٔ ۳۱ : آن ماه که سجده بُرد انجم او را	45
شمارهٔ ۳۲ : بی لعلِ لبش شکرستان میچکنم	48
شمارهٔ ۳۴ : آن روز که روی دلستان نتوان دید	89
شمارهٔ ۳۷ : دوش آمد و بنشست به صد زیبایی	46
شمارهٔ ۳۸ : از بادهٔ عشق تو خماری دارم	52
شمارهٔ ۳۵ : شرطِ رَهِ عشق چیست، درخون گشتن	48
شمارهٔ ۳۶ : ای باد به سوی زلفِ آن یار بتاز	54
شمارهٔ ۳۹ : دل، خستهٔ چشم ناوک انداز مدار	37
شمارهٔ ۴۰ : اول که به پیشِ خویشتن راهم داد	61
شمارهٔ ۴۱ : زلف تو برفت از نظرم چه توان کرد	61
شمارهٔ ۴۳ : زلف تو که بود آرزوئی همه را	55
شمارهٔ ۴۵ : جانا! ز همه جهان نشستم برتر	49
شمارهٔ ۴۶ : تا در سر زلفت خم و چین افکندی	58
شمارهٔ ۴۲ : دل دادم و ترکِ کفر ودینش کردم	49
شمارهٔ ۴۴ : دل در خم آن زلف چو زنجیر بماند	44
شمارهٔ ۴۷ : زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد	41
شمارهٔ ۴۸ : دل گفت: «رهِ زلف تو چون کوتاهی است»	44
شمارهٔ ۴۹ : شب نیست که جان بی تو به لب مینرسد	45
شمارهٔ ۵۰ : در زلف اگرچه جایگاهی سازی	61
شمارهٔ ۵۲ : بوئی که ز زلف مشکبوی تو رسد	58
شمارهٔ ۵۵ : گر لعل لب تو آب حیوانم داد	42
شمارهٔ ۵۷ : ای خاصیتِ لعل تو جان پروردن	48
شمارهٔ ۵۱ : زان خط که به گردِ شکر آوردی تو	61
شمارهٔ ۵۳ : چون گشت دل من از سر زلف تو مست	52
شمارهٔ ۵۴ : در عشق رخت چون رخ تو بیشم نیست	98
شمارهٔ ۵۶ : هرکاو رخ تو بدید حیران ماند	34
شمارهٔ ۵۸ : دل در سر زلف چون توحسن افروزی	37
شمارهٔ ۵۹ : مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود	92
شمارهٔ ۶۱ : گفتی که اگر میطلبی تدبیری	51
شمارهٔ ۶۰ : چون چشمِ تو تیرِ غمزه محکم انداخت	47
شمارهٔ ۶۲ : دل روی بدان زلفِ سرافراز آورد	38
شمارهٔ ۶۳ : گه لعلِ تو از قند دلم خواهد تافت	40
شمارهٔ ۶۴ : تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد	50
شمارهٔ ۶۵ : در زلفِ تو صد حلقهٔ دیگرگون است	57
شمارهٔ ۶۶ : ای بیخبر از رنج و گرفتاری من	38
شمارهٔ ۷۲ : زلف تودگر ز دست نگذارم من	45
شمارهٔ ۶۷ : گر کشته شوم کشته به نامِ تو شوم	39
شمارهٔ ۶۸ : چون نیست ز عقل ذرّهای توفیرم	56
شمارهٔ ۶۹ : تا زلفِ زره ورت به هم تافته شد	40
شمارهٔ ۷۰ : تا در سرِ زلفت خم و تاب افکندی	54
شمارهٔ ۷۱ : چون مشکِ خط تو سایه ور میافتد	60
شمارهٔ ۷۳ : ای پردهٔ دل پرده نوازت بوده	45
شمارهٔ ۱ : هر روز سرِ زلفِ تو کاری نهدم	41
شمارهٔ ۲ : لعلت به صواب هیچ کس دم نزند	51
شمارهٔ ۳ : چشمِ سیهت که فتنهٔ آفاق است	37
شمارهٔ ۴ : هر دم به حیل زخمِ دگر سانم زن	36
شمارهٔ ۷۴ : بیچاره دلِ من که غمِ جانش نیست	47
شمارهٔ ۷۵ : گر لعلِ لبِ تو دَرِّ شهوارم داد	46
شمارهٔ ۷۶ : تا کی کمرِ عهد و وفا باید بست	63
شمارهٔ ۵ : هم زلف تو از برونِ دل در تاب است	52
شمارهٔ ۸ : دردی که ز تو به حاصلم میآید	53
شمارهٔ ۹ : تا غمزهٔ چشم رهزنت راهم زد	52
شمارهٔ ۱۳ : از زلفِ شکن بر شکنت میترسم	42
شمارهٔ ۶ : در عشقِ تو عقل و هوش مینتوان داشت	46
شمارهٔ ۷ : تا ابروی طاقِ تو کماندار افتاد	62
شمارهٔ ۱۰ : چون خطِّ رخت هست روان چندینی	64
شمارهٔ ۱۱ : زلفِ تو به هم در اوفتاده عجب است	56
شمارهٔ ۱۲ : چشمِ خوشِ تو که مذهبِ عبهر داشت	66
شمارهٔ ۲۰ : دایم گهر وصل تو میجویم باز	54
شمارهٔ ۱۴ : گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست	56
شمارهٔ ۱۵ : از زلفِ تو دل چو در عقابین افتاد	43
شمارهٔ ۱۶ : خطّت دام است و خالت او را دانه است	49
شمارهٔ ۱۷ : گفتم: خط مشکین تو بر ماه خطاست	62
شمارهٔ ۱۸ : گفتم: «کس را روی تو و موی تو نیست	49
شمارهٔ ۱۹ : چون غمزهٔ تو جادویی آغاز نهد	46
شمارهٔ ۱۹ : چون غمزهٔ تو جادویی آغاز نهد	50
شمارهٔ ۱ : بر لب، خط فستقیش، پیوسته بماند	41
شمارهٔ ۲ : ای مورچهٔ خط! بدمیدی آخر	56
شمارهٔ ۴ : گفتم: دل من ببردی ای جادو وش!	51
شمارهٔ ۵ : گفتم: ز خط تو بوی خون میآید	53
شمارهٔ ۶ : گه در خط دلبران شیرین نگرم	46
شمارهٔ ۷ : زین خط که لعل تو کنون میآرد	64
شمارهٔ ۸ : از تیرِ غمت بسی جگر دوختهای	38
شمارهٔ ۳ : بی برگ گلش جامه قبا خواهم کرد	53
شمارهٔ ۹ : گفتی: «خطم از لبم جدا خواهد شد	49
شمارهٔ ۱۰ : ای زلفِ تو دامن قمر بگرفته	47
شمارهٔ ۱۲ : تا خط تو پشت بر قمر آوردست	45
شمارهٔ ۱۳ : چون خط تو باعث گنه خواهد شد	88
شمارهٔ ۱۱ : یا رب چه خط است این که درآوردی تو	63
شمارهٔ ۱۴ : اندیشهٔ ابروی تو پیوسته مراست	41
شمارهٔ ۱۵ : از پستهٔ تو سبزهٔ خط بر رسته است	47
شمارهٔ ۱۶ : تا خط تو بر خون جگر میخوانم	56
شمارهٔ ۲۰ : از عشقِ خط تو سرنگون میگردم	45
شمارهٔ ۱ : لعلت که خجل کرد گل رعنا را	72
شمارهٔ ۱۷ : آن پسته میان مغز چون افتادست	50
شمارهٔ ۱۸ : دوش آمد و گفت: «آمدهام حور سرشت	47
شمارهٔ ۱۹ : از خجلت خط، رخت اگر پر عرق است	67
شمارهٔ ۲۱ : خال تو که جاودان بدو بتوان دید	65
شمارهٔ ۴ : زلفِ تو سرِ درازدستی دارد	45
شمارهٔ ۷ : لعل تو براتِ کامرانی دهدم	62
شمارهٔ ۲ : چون دیده به روی تو نظر بگشاید	55
شمارهٔ ۳ : جانم که به لب از لب لعل تو رسید	54
شمارهٔ ۵ : ای کرده پسند از دو جهان چاره منت	67
شمارهٔ ۶ : بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود	50
شمارهٔ ۸ : چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد	33
شمارهٔ ۹ : زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد	53
شمارهٔ ۱۰ : فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من	50
شمارهٔ ۱۲ : دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز	45
شمارهٔ ۱۴ : از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد	31
شمارهٔ ۱۵ : آنجا که سر زلف تو جانها ببرد	44
شمارهٔ ۱۱ : ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو	57
شمارهٔ ۱۳ : ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی	53
شمارهٔ ۱۶ : آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست	60
شمارهٔ ۱۷ : آن دل که ز دست من کنون خواهی برد	55
شمارهٔ ۱۹ : چون گشت لبت به یک شکر ارزانی	59
شمارهٔ ۱۸ : بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست	45
شمارهٔ ۲۰ : زهرم آید شکرستان بی لبِ تو	43
شمارهٔ ۲۱ : چشمت که سبق به دلربائی او راست	67
شمارهٔ ۲۲ : کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت	50
شمارهٔ ۲۳ : من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست	44
شمارهٔ ۲۴ : چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد	42
شمارهٔ ۲۵ : زان پسته که شیرینی جان میخیزد	48
شمارهٔ ۲۷ : گفتم:‌«شکری از دهنت، درگذری	46
شمارهٔ ۲۸ : دل، مست بتی عهدشکن دارم من	46
شمارهٔ ۲۶ : در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او	50
شمارهٔ ۲۹ : گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم	50
شمارهٔ ۳۰ : گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»	44
شمارهٔ ۳۱ : گفتم که «هزار رونق افزون گیری	47
شمارهٔ ۳۲ : گفتم:‌«بردی از لب و دندان جانم	49
شمارهٔ ۳۳ : میآمد و بر زلف شکن میانداخت	36
شمارهٔ ۳۵ : عشقش ز وجودم عدمی میسازد	59
شمارهٔ ۳ : ای عقل ز شوق تو فغان در بسته	40
شمارهٔ ۴ : جانا چو برت حریر میبینم من	49
شمارهٔ ۵ : من بی سر و سامان تو خواهم آمد	52
شمارهٔ ۳۴ : ترکم همه کارم به خلل خواهد کرد	46
شمارهٔ ۱ : گفتم که «ترا عقل مه تابان گفت»	53
شمارهٔ ۲ : ای ماه! گشاده کن به وصلت گره‌ام	84
شمارهٔ ۶ : با روی تو ماه را محل نتوان یافت	54
شمارهٔ ۷ : جائی که چنان خطّ سیه رنگ آید	41
شمارهٔ ۸ : نه دل به تمنای تو در بر گنجد	51
شمارهٔ ۹ : ای عشق توام کار به جان آورده	65
شمارهٔ ۱۰ : وقت است که دل از دو جهان برگیریم	55
شمارهٔ ۱۱ : بی روی تو مه راهِ تماشا نگرفت	47
شمارهٔ ۱ : گر خورشیدی چرخ برینت نرسد	41
شمارهٔ ۲ : از درد تو ای ماهِ دل افروز آخر	51
شمارهٔ ۳ : بر خاکِ درت پای در آتش بودن	53
شمارهٔ ۹ : ای عشق رخت واقعهٔ مشکل من	42
شمارهٔ ۴ : گفتی که «ترا چو خاک گردانم پست	49
شمارهٔ ۵ : پیوسته به آرزو ترا باید خواست	47
شمارهٔ ۶ : در عشق تو جز بلا و غم ناید راست	39
شمارهٔ ۷ : از بس که تو خود به خویشتن مینازی	67
شمارهٔ ۸ : دل بی تو ز اختیار بر خواهد خاست	33
شمارهٔ ۱۳ : تا چند مرا سوخته خرمن نگری	53
شمارهٔ ۱۴ : آن است همه آرزویم عمر دراز	63
شمارهٔ ۱۰ : آن کس که ترا عزیزتر ازجان دید	65
شمارهٔ ۱۱ : گر از تو مرا کفر و اگر ایمان است	49
شمارهٔ ۱۲ : تا چند مرا خوار و خجل خواهی داشت	46
شمارهٔ ۱۵ : جانا! چو ز سر تا قدمت جمله نکوست	54
شمارهٔ ۱۶ : ای مونسِ جانِ همه کس! در من خند!	48
شمارهٔ ۱۷ : سهل است اگر کار مرا ساز دهی	54
شمارهٔ ۲۰ : بی یاد تو من سرزبان را بزنم	47
شمارهٔ ۲۱ : گفتم: «ز میان جان شوم خاک درش	64
شمارهٔ ۱۸ : بر خاک چو بادم ای دل افزای هنوز	54
شمارهٔ ۱۹ : گفتم که اگر دلِ تو یک رنگ آید	60
شمارهٔ ۲۲ : یا رب چه دمم بود که دمساز نداد	48
شمارهٔ ۲۳ : گفتم: «چو تنم ضعیف و لاغر باشد	44
شمارهٔ ۲۴ : دوش آمد و دادِ دلِ سرمستم داد	58
شمارهٔ ۲۶ : از بس که بخورد خون من بیدادی	57
شمارهٔ ۲۹ : ماهی که به قد سرو روانم آمد	188
شمارهٔ ۲۵ : گر جان خواهد از بن دندان بدهم	44
شمارهٔ ۲۷ : تا از غم تب دلش به صد درد افتاد	48
شمارهٔ ۲۸ : ماهی که دلم زو به بلا افتادست	58
شمارهٔ ۳۰ : دل در غم تو غرقهٔ خونِ جگر است	54
شمارهٔ ۱ : عشقت که به صد هزار جان ارزانی است	47
شمارهٔ ۲ : نی در ره تو گرد تو میبینم من	63
شمارهٔ ۴ : نه مرد و نه نامرد توام میدانی	44
شمارهٔ ۶ : هم بر جانم این همه غم میدانی	28
شمارهٔ ۷ : چندان که غم تو میشود انبوهم	55
شمارهٔ ۳ : بر باطل نیست گر دلم دیوانه است	50
شمارهٔ ۵ : در عشق تو پیوسته به جان میگردم	62
شمارهٔ ۸ : وقت است که بیقراری ما بینی	51
شمارهٔ ۹ : سودای ترا پشت سپه میدارم	48
شمارهٔ ۱۰ : جانا ز رهت نصیب من گردی نیست	55
شمارهٔ ۱۶ : ای عشقِ تو عینِ عالم حیرانی	50
شمارهٔ ۱۱ : زان روز که بوی پیرهن بی تو رسید	53
شمارهٔ ۱۲ : تادل دارم همدم تو باید داشت	49
شمارهٔ ۱۳ : آن راز که دل به دیده میگوید باز	52
شمارهٔ ۱۴ : ای ابر هوای عشق تو بس خون بار	57
شمارهٔ ۱۵ : از درد منت اگر خبر خواهد بود	49
شمارهٔ ۱۷ : جانا صد ره بمُردم از حیرانی	57
شمارهٔ ۱۹ : در راه تو دانش و خرد مینرسد	55
شمارهٔ ۲۰ : گر قلب نبرد بایدت اینک دل	92
شمارهٔ ۲۱ : تا دل به غمت فرو شد و برنامد	43
شمارهٔ ۱۸ : چون حسن و جمال جاودان داری تو	36
شمارهٔ ۲۲ : گاهی چو گهر ز تیغ میتابی تو	69
شمارهٔ ۲۳ : گر دل گویم ز غایت مشتاقی	43
شمارهٔ ۲۴ : جانا! ز غمت این دل دیوانه بسوخت	44
شمارهٔ ۲۵ : دل بی تو چو بی سلامتی برخیزد	38
شمارهٔ ۲۶ : دردی که ز تو رسد دوا نتوان کرد	44
شمارهٔ ۲۸ : جانا! غم تو فکند در کوی مرا	44
شمارهٔ ۲۷ : هم عاشق آن روی چو مه خواهم بود	52
شمارهٔ ۲۹ : زان روز که عشق تو به من درنگریست	38
شمارهٔ ۳۰ : بس قصّه که بر خلق شمردم ز غمت	52
شمارهٔ ۳۴ : خوش خوش بربود نیکوئی تو مرا	54
شمارهٔ ۳۶ : دوشم غم تو وداع جان میفرمود	60
شمارهٔ ۳۷ : در عشق تو خوف و خطرم بسیارست	44
شمارهٔ ۳۱ : در عشق توام هم نفس اندوه تو بس	67
شمارهٔ ۳۲ : در عشق تو من با دل پرخون چکنم	55
شمارهٔ ۳۳ : تن را که در آتش عذاب افتاده است	47
شمارهٔ ۳۵ : جانا! دل و جانم آتش افروز از تست	56
شمارهٔ ۳۸ : دل نیست که از عشق تو خون مینشود	52
شمارهٔ ۳۹ : در دست جفای تو زبون است دلم	52
شمارهٔ ۱ : خونِ من خاکی که بریزد آخر	43
شمارهٔ ۲ : بی چهرهٔ تو چشم کرادارم من	60
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که از حلقهٔ زلفت چونم	38
شمارهٔ ۳ : تاکی بی تو زاری پیوست کنم	48
شمارهٔ ۴ : خواهم که همی عاشق رویت میرم	52
شمارهٔ ۵ : گاه از غم تو مست و خرابم بینی	75
شمارهٔ ۶ : جانا! تو کجائی که نیازم بینی	43
شمارهٔ ۸ : در عشق تو من گرد جنون میگردم	61
شمارهٔ ۱۰ : جان سوخته پای بست آمد بی تو	44
شمارهٔ ۷ : در عشق تو راه این دل غافل گم کرد	59
شمارهٔ ۹ : در عشقِ تو رسوای جهان آمدهایم	51
شمارهٔ ۱۱ : ای شمع چگل! تاتو برفتی ز برم	42
شمارهٔ ۱۲ : در عشقِ تو برخویشتنم فرمان نیست	52
شمارهٔ ۱۳ : جانا! دل من زیر و زبر خواهد شد	65
شمارهٔ ۱۴ : تا کی طلبم ز هر کسی پیوستت	56
شمارهٔ ۱۸ : تا عشق نشست ناگهی در سر من	40
شمارهٔ ۱۹ : بی عشق نفس زدن حرام است مرا	50
شمارهٔ ۱۵ : جان گِردِ تو از میان جان میگردد	42
شمارهٔ ۱۶ : خود را ز تو بیگناه مینتوان داشت	45
شمارهٔ ۱۷ : مهری که ز تو در دل من بنهفته است	56
شمارهٔ ۲۰ : عمری به هوس در تک و تاز آمد دل	45
شمارهٔ ۲۱ : گر دل گویم به پای غم پست افتاد	53
شمارهٔ ۳ : کم گوی که ترک حرف میباید کرد	54
شمارهٔ ۲۲ : زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت	72
شمارهٔ ۴ : عاشق ز همه کار جهان فرد بود	45
شمارهٔ ۲۳ : چون درد و دریغ از دل ریشم بنشد	54
شمارهٔ ۲۴ : ماهی که به حسن، عالم آرای افتاد	56
شمارهٔ ۱ : خواهی که ز شغل دو جهان فرد شوی	69
شمارهٔ ۲ : در عشق اگر جان بدهی جان اینست	62
شمارهٔ ۶ : برقی که ز سوی دوست ناگه برود	49
شمارهٔ ۵ : بس سر که به زیر تیغ خواهد بودن	70
شمارهٔ ۷ : کو جان که به چاره چارهٔ جان کنمش	41
شمارهٔ ۸ : دل را چو به دردِ عشق افسون کردم	47
شمارهٔ ۹ : دل چون دل من غم زده نتواند بود	43
شمارهٔ ۱۰ : چندان که به جهد اسب جان میرانم	46
شمارهٔ ۱۱ : بیم است که نُه پردهٔ گردون سحری	47
شمارهٔ ۱۲ : کس را چه خبر ز آهِ دلسوزِ دلم	98
شمارهٔ ۱۴ : گر مرد رهی همدم و همدردم باش	38
شمارهٔ ۱۵ : ای قوم! اگر همدم این مسکینید	61
شمارهٔ ۱۶ : اندیشهٔ عالمی مرا افتادست	51
شمارهٔ ۱۳ : در عشق، خلاصهٔ جنون از من خواه	49
شمارهٔ ۱۷ : هر لحظه دل و جان به غمی تازه درند	51
شمارهٔ ۱۹ : گر مملکت درد مسلم بکنم	46
شمارهٔ ۱۸ : برخاست دلم چنانکه در غم بنشست	57
شمارهٔ ۲۲ : چون خیل بلا ز پیش و از پس بودم	47
شمارهٔ ۲۰ : در پیشِ نظر این همه میغم ز چه خاست	59
شمارهٔ ۲۱ : دردی که مرا در دل بی درمان است	45
شمارهٔ ۲۳ : ره نیست بدان دانه کِشتند مرا	42
شمارهٔ ۲۴ : چون هست غمت غمی دگر حاجت نیست	51
شمارهٔ ۱ : ما رندان را حلقه به گوش آمدهایم	59
شمارهٔ ۲ : ما خرقهٔ رسم، از سرانداختهایم	45
شمارهٔ ۹ : چون با سرو دستار نمیپردازم	59
شمارهٔ ۱۰ : در عشق بزرگیم به خردی بدهم	59
شمارهٔ ۳ : تا دل به غم عشق تو در خواهد بود	41
شمارهٔ ۴ : زانگه که مرا عشق تودرکار آورد	37
شمارهٔ ۵ : در عشق تو دین خویش نو خواهم کرد	57
شمارهٔ ۶ : سودای توام بیدل و دین میخواهد	54
شمارهٔ ۷ : آن رفت که گفتمی من از زهد سخن	47
شمارهٔ ۸ : معشوقه نه سر،‌نه سروری میخواهد	56
شمارهٔ ۱۲ : نه در سرِ من سَرِسری بینی تو	59
شمارهٔ ۱۴ : تا چند ز زاهد ریائی آخر	56
شمارهٔ ۱۷ : گر زهد کنی سوز وگدازت ببرد	31
شمارهٔ ۱۱ : ترسابچهای که توبه بشکست مرا	44
شمارهٔ ۱۳ : تا در بُنهٔ خویش مقام است ترا	59
شمارهٔ ۱۵ : از بس که دلم بسوخت زین کاردرشت	64
شمارهٔ ۱۶ : زین دَرد که جز غصهٔ جان میندهد	38
شمارهٔ ۱۸ : خواهی که ز خود به رایگان باز رهی	52
شمارهٔ ۲۳ : دل گشت ز معصیت سیاه ای ساقی	76
شمارهٔ ۲۵ : چون گل بشکفت در بهار ای ساقی	46
شمارهٔ ۱۹ : خون شد جگرم بیار جام ای ساقی	44
شمارهٔ ۲۰ : از تفِّ دلم می به صباح ای ساقی	60
شمارهٔ ۲۱ : شمع است و شراب و ماهتاب ای ساقی	63
شمارهٔ ۲۲ : همچون من و تو علی الیقین ای ساقی	48
شمارهٔ ۲۴ : هم سبزهٔ سرمست برُست ای ساقی	44
شمارهٔ ۲۶ : تاکی شوم از زمانه پست ای ساقی	54
شمارهٔ ۲۷ : سلطان، تو، به می دهندگی ای ساقی	35
شمارهٔ ۲۹ : گل روی نمود از چمن ای ساقی	48
شمارهٔ ۳۰ : پر کن شکمی به اشتها ای ساقی	46
شمارهٔ ۳۱ : تا چند ازین بی خبران ای ساقی	61
شمارهٔ ۲۸ : تا کی گوئی ز چار و هفت ای ساقی	55
شمارهٔ ۳۲ : هرگز نه جهانِ کهنه نو خواهد شد	45
شمارهٔ ۳۳ : برخاست دلم، چوباده در خم بنشست	51
شمارهٔ ۴۰ : چون گل بشکفت ساعتی برخیزیم	45
شمارهٔ ۳۴ : وقت است که در بر آشنائی بزنیم	185
شمارهٔ ۳۵ : ترسم که چو پیش ازین کم از کم نرسیم	52
شمارهٔ ۳۶ : ای هم نفسان فعل اجل میدانید	41
شمارهٔ ۳۷ : خوش باش دلا که نیک وبد میبرسد	58
شمارهٔ ۳۸ : بر چهرهٔ گل شبنم نوروز خوشست	42
شمارهٔ ۳۹ : چون پرتو شمع بر شراب است امشب	53
شمارهٔ ۴۱ : گر سبز خطی است، گوشهای خالی گیر	37
شمارهٔ ۴۴ : چون عهده نمیکند کسی فردا را	43
شمارهٔ ۴۷ : دل گرچه ز عمر پیش خوردی دارد	48
شمارهٔ ۴۸ : روزی که بود روز هلاک من و تو	59
شمارهٔ ۴۹ : ساقی به صبوحی می ناب اندر ده	46
شمارهٔ ۴۲ : بر آب روان و سبزه ای شمع طراز	82
شمارهٔ ۴۳ : مهتاب به نور دامن شب بشکافت	134
شمارهٔ ۴۵ : ای دل چو درین راه خطرناک شوی	65
شمارهٔ ۴۶ : بر روی گل از ابر گلاب است هنوز	75
شمارهٔ ۵۰ : مائیم به عقل ناصواب افتاده	58
شمارهٔ ۵۵ : جانا گل بین جامهٔ چاک آورده	32
شمارهٔ ۵۱ : خواهی که غم از دل تو یک دم بشود	54
شمارهٔ ۵۲ : گل جلوه همی کند به بستان ای دوست	59
شمارهٔ ۵۳ : بشکفت گل تازه به بستان ای دوست	53
شمارهٔ ۵۴ : آن لحظه که از اجل گریزان گردیم	42
شمارهٔ ۵۶ : چون صبح دمید ودامن شب شد چاک	71
شمارهٔ ۵۸ : هر روز برآنم که کنم شب توبه	40
شمارهٔ ۶۱ : مهتاب افتاد در گلستان امشب	44
شمارهٔ ۶۳ : جانا! می ده که با دلی غمناکم	77
شمارهٔ ۶۴ : زهرست غم این دل غمناک همه	43
شمارهٔ ۵۷ : صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست	49
شمارهٔ ۵۹ : می خور که فلک بهر هلاک من و تو	49
شمارهٔ ۶۰ : زان آتشِ تر که خیمه برکِشت زنند	52
شمارهٔ ۶۲ : مائیم به میخانه شده جمع امشب	54
شمارهٔ ۶۵ : این نوحه که از چنگ کنون میآید	47
شمارهٔ ۶۶ : مائیم و میی و مطربی مشکین خال	42
شمارهٔ ۶۷ : برخیز که ماه میزند خیمه ز شب	39
شمارهٔ ۶۸ : برخیز که کار ما چو زر خواهد شد	58
شمارهٔ ۶۹ : یک دم به طرب بادهٔ خوش لَوْن دهید	42
شمارهٔ ۷۰ : دل در غم همدمی بفرسود و نیافت	34
شمارهٔ ۷۲ : مخموران را پیالهٔ می در ده	33
شمارهٔ ۷۵ : ای ترک قلندری شرابی در ده	67
شمارهٔ ۷۱ : تا چند درین مقام بیدادگران	54
شمارهٔ ۷۳ : جانا! می خور که چون گل تازه شکفت	37
شمارهٔ ۷۴ : چون جلوهٔ گل ز گلستان پیدا شد	39
شمارهٔ ۷۶ : برخیز که گل کیسهٔ زر خواهد ریخت	53
شمارهٔ ۱ : بنگر ز صبا دامنِ گل چاک شده	58
شمارهٔ ۴ : از دست گلابگر گل عشوه پرست	73
شمارهٔ ۵ : با گل گفتم چو یوسفِ کنعانی	76
شمارهٔ ۴ : از دست گلابگر گل عشوه پرست	58
شمارهٔ ۷۷ : چندان که نگاه میکنم هر سوئی	60
شمارهٔ ۲ : گل بین که به غنج و ناز خواهد خندید	50
شمارهٔ ۳ : ابری که رخ باغ کنون خواهد شست	49
شمارهٔ ۶ : بلبل که به عشق یک هم آواز نیافت	74
شمارهٔ ۷ : بلبل همه شب شرحِ وصالت میخواند	53
شمارهٔ ۸ : گل بین که بر اطراف چمن مینازد	38
شمارهٔ ۹ : نی حال من و تو ماهوش میگوید	33
شمارهٔ ۱۶ : گل گفت که دست زرفشان آوردم	92
شمارهٔ ۱۰ : گل بی سر و پای خویشتن میانداخت	47
شمارهٔ ۱۱ : چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری	66
شمارهٔ ۱۲ : در پیش رخ تو آفتاب افسانهست	43
شمارهٔ ۱۳ : گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست	32
شمارهٔ ۱۴ : گل گفت که رفتنم یقین افتادست	67
شمارهٔ ۱۵ : گل گفت: اگرچه ابر صدگاهم شُست	58
شمارهٔ ۱۷ : گل گفت که تا روی گشادند مرا	40
شمارهٔ ۱۸ : گل گفت که تا چشم گشادند مرا	43
شمارهٔ ۲۱ : گل گفت: که گه زخم زند صد خارم	48
شمارهٔ ۲۳ : گل گفت که چند اوفتم در پستی	64
شمارهٔ ۱۹ : گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد	42
شمارهٔ ۲۰ : گل گفت: ز رخ نقاب باید انداخت	43
شمارهٔ ۲۲ : گل گفت: مرا خون جگر خواهد ریخت	62
شمارهٔ ۲۴ : گل گفت: نقاب برگشادیم و شدیم	46
شمارهٔ ۲۵ : گل گفت: چنین که من کنون میآیم	51
شمارهٔ ۲۶ : گل گفت: کسم هیچ فسون مینکند	40
شمارهٔ ۲۷ : گل گفت: گلابگر چو تابم ببرد	42
شمارهٔ ۲۸ : گل گفت: که با گلابگر هر سحری	36
شمارهٔ ۲۹ : گل گفت: منم فتاده صد کار امروز	42
شمارهٔ ۳۰ : گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست	58
شمارهٔ ۳۱ : گل گفت ز تفِّ دل عرق خواهم کرد	46
شمارهٔ ۳۲ : گل بر سر پای غرقهٔ خون زانست	50
شمارهٔ ۳۳ : یارب صفت رایحهٔ نسرین چیست	48
شمارهٔ ۳۴ : افکند گلابگر ز بیدادگری	46
شمارهٔ ۳۷ : تاگل ز گریبان چمن سر بر کرد	42
شمارهٔ ۳۵ : بلبل به سحرگه غزلی تر میخواند	62
شمارهٔ ۳۶ : زین شیوه که اکنون گل تر میخیزد	78
شمارهٔ ۳۸ : ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن	45
شمارهٔ ۳۹ : گرچه گل تر درآمدن سر تیز است	44
شمارهٔ ۴۰ : میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد	33
شمارهٔ ۴۱ : بشکفت به صد هزار خوبی گل مست	61
شمارهٔ ۴۴ : بلبل سخنی گفت به گل آهسته	37
شمارهٔ ۴۵ : گل گفت که در خاک چرا ننشینم	47
شمارهٔ ۴۲ : غنچه که چو پسته لب شود خندانش	44
شمارهٔ ۴۳ : با گل گفتم که داد بستان و برو	83
شمارهٔ ۴۶ : بلبل به سحر نعره زنان میآشفت	67
شمارهٔ ۴۷ : در غنچه نگاه کن که چون میجوشد	33
شمارهٔ ۴۸ : چون شور ز گل در دل بلبل افتاد	44
شمارهٔ ۵۰ : با گل گفتم: چو چشم آن میدارم	52
شمارهٔ ۴۹ : گل قصّهٔ بی خویشتنی خواهد گفت	45
شمارهٔ ۵۱ : بشکفت گل و رونق شمشاد ببرد	44
شمارهٔ ۵۲ : گل از پی عمری به طلب میآید	61
شمارهٔ ۵۳ : گل عمر بسی کرد طلب پس چه کند	59
شمارهٔ ۵۴ : با گل گفتم که با چنین عمر که هست	63
شمارهٔ ۵۵ : گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید	66
شمارهٔ ۵۶ : تا پرده ز روی گلِ تر باز افتاد	45
شمارهٔ ۵۷ : آن نقد نگر که در میان دارد گل	48
شمارهٔ ۱ : ای صبح به یک نَفَس سبق چون بُردی	31
شمارهٔ ۲ : ای صبح چو امشب تو ز اهلِ حَرَمی	37
شمارهٔ ۴ : ای صبح قدم به جایگه بایدداشت	33
شمارهٔ ۶ : ای صبح اگر دم به هوس خواهی زد	47
شمارهٔ ۳ : ای صبح بجز نام تو را صادق نیست	60
شمارهٔ ۵ : ای شب مزن از ستاره چندینی جوش	58
شمارهٔ ۸ : چون هم نفسِ همه کسی هر جاییست	49
شمارهٔ ۷ : بیهمدم اگر دمی زنی نقصان است	30
شمارهٔ ۹ : ای صبح اگر از پرده عَلَم خواهی زد	41
شمارهٔ ۱۰ : وقت است که ساقی سرِ می بگشاید	50
شمارهٔ ۱۱ : آوازِ خروس صبح در سمع افتاد	34
شمارهٔ ۱۲ : ای صبح مرو دم پراکنده مزن	37
شمارهٔ ۱۴ : ای صبح مرا به صد عذاب اندازی	37
شمارهٔ ۱۳ : ای صبح چرا اسبِ ستیز انگیزی	20
شمارهٔ ۱۶ : ای صبح اگر عزیمتِ خنده کنی	191
شمارهٔ ۱۵ : دوش از برِ من یار گریزان میرفت	17
شمارهٔ ۱۷ : ای صبح هنوز ماهتاب است، مخند	15
شمارهٔ ۱۸ : ای شب تو طریقِ زلفِ جانان داری	22
شمارهٔ ۱۹ : ای صبح دمی به خنده بگشای لبی	34
شمارهٔ ۲۰ : تا کی ز شبِ دراز گریان گردم	19
شمارهٔ ۲۱ : ای صبح! مدم، مخند و مپسند آخر	17
شمارهٔ ۲۲ : ای صبح! چو دیدی بر من سیم تنی	18
شمارهٔ ۲۳ : امشب ز دمیدن تو ترسم ای صبح	39
شمارهٔ ۲۴ : امشب که دمی هم نفس جانانم	20
شمارهٔ ۲۵ : امشب اگر از تو بی قراری نرود	18
شمارهٔ ۲۶ : امشب چه شود که لب ببندی ای صبح	20
شمارهٔ ۲۷ : ای چرخ ز دریوزهٔ تو میگریم	18
شمارهٔ ۲۸ : صبحا! ندمی تو تا که بندی نکنی	17
شمارهٔ ۲۹ : امشب بر ماست آن صنمِ جان افروز	33
شمارهٔ ۳۰ : ای صبح!‌اگر تو یاریی خواهی کرد	22
شمارهٔ ۳۱ : ای صبح! امشب علاج دیگر نبرم	16
شمارهٔ ۳۳ : ای صبح! اگر بلندیت هست امشب	20
شمارهٔ ۳۴ : ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن	27
شمارهٔ ۳۲ : ای صبح! هزار پرده در پیش انداز	16
شمارهٔ ۳۵ : ای صبح! مخند امشب و لب بر لب باش	19
شمارهٔ ۳۶ : امشب که مرا نه تاب و نه تب بودست	16
شمارهٔ ۳۷ : ای صبح! جهان فروز عالم تو نیی	42
شمارهٔ ۳۸ : جانم به مرادِ دل رسیدست امشب	23
شمارهٔ ۳۹ : گر صبح شبی واقعهٔ من دیدی	18
شمارهٔ ۴۰ : آن شب که بود وصال جان افروزم	18
شمارهٔ ۴۲ : دوش آمد و گفت: چند جانت سوزم	24
شمارهٔ ۴۱ : دوش آن بت مستم به طلب آمده بود	33
شمارهٔ ۴۳ : چندان که به ناله میگشایم لب را	28
شمارهٔ ۴۴ : گر زلفِ بتم نیی تو ای شب بسر آی	29
شمارهٔ ۱ : بس آب که بگذشته ز سر از تو مراست	21
شمارهٔ ۲ : با عشق تو جان خویش در خواهم باخت	22
شمارهٔ ۳ : ای در سر ذرّه ذرّه سودا از تو	21
شمارهٔ ۴ : تا چند ز سودای تو در سوز و گداز	21
شمارهٔ ۵ : خونی که ز تو درجگرم میگردد	29
شمارهٔ ۶ : جان پیش رخت نثار خواهم آورد	21
شمارهٔ ۸ : در عشق تو از نفع و ضرر نندیشم	35
شمارهٔ ۷ : گه عشق توام چو شمع گرینده کند	18
شمارهٔ ۹ : جان روی دل افروزِ تُرا باید داشت	19
شمارهٔ ۱۰ : دل شمع تو شد به یک نفس مرده شود	17
شمارهٔ ۱۱ : تن جز به هوای تو قدم مینزند	18
شمارهٔ ۱۲ : ای جان و دلم به جان و دل مولایت	17
شمارهٔ ۱۳ : بر خویش بسی چو شمع بگریستهام	18
شمارهٔ ۱۴ : کارم که چو زلف تو مشوش دارم	26
شمارهٔ ۱۵ : ای رفته به آسمان نفیرم بی تو	53
شمارهٔ ۱۶ : هر لحظه در آتشِ غمم اندازی	23
شمارهٔ ۱۷ : از آتشِ عشق چون تو جان افروزی	16
شمارهٔ ۱۸ : ای کاش هزار موی بشکافتمی	18
شمارهٔ ۱۹ : آن دل که چو موم نرمم آمدبی تو	38
شمارهٔ ۲۰ : در راه غمِ تو جسم و جوهر بنماند	25
شمارهٔ ۲۱ : جان بر گرهِ زلفِ تو آموخته گیر	19
شمارهٔ ۲۲ : از بس که ز غم سوختم ای شمع طراز	29
شمارهٔ ۲۳ : تادور فتادهام از آن نادره کار	17
شمارهٔ ۲۸ : هر دل که ره چنان جمالی یابد	19
شمارهٔ ۲۹ : با دل گفتم که راه دلبر گیرم	15
شمارهٔ ۳۰ : امشب به صفت شمع دلفروزم من	38
شمارهٔ ۲۴ : دل در غم عشقِ دلفروزم همه شب	37
شمارهٔ ۲۵ : تا آتشِ عشقِ او برافروخت مرا	42
شمارهٔ ۲۶ : در عشق چو شمع من به سوزم زنده	21
شمارهٔ ۲۷ : تا روی به روی دلفروز آوردیم	31
شمارهٔ ۳۱ : خورشید ز سوزِ من سراسیمه بسوخت	35
شمارهٔ ۳۴ : چون عین بریدگی بود دوختنم	30
شمارهٔ ۳۲ : تا چند قفا ز نیک و بد خواهم خورد	22
شمارهٔ ۳۳ : زین کار که در گردنِ من خواهد بود	20
شمارهٔ ۳۵ : شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند	19
شمارهٔ ۳۶ : شمعم که غذای من ز من خواهد بود	32
شمارهٔ ۳۷ : شمعم که چنین زار و نزار آمدهام	18
شمارهٔ ۳۸ : گر میسوزم مرا مکن چندین عیب	20
شمارهٔ ۴۲ : امروز منم عهد مصیبت بسته	21
شمارهٔ ۴۴ : در خفیه بسوختم بسی بی آتش	37
شمارهٔ ۳۹ : گفتی چه کنم تا شب من گردد روز	17
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که شمع را چرا افروزند	19
شمارهٔ ۴۱ : ای دل دیدی که هر که شد زنده بمُرد	28
شمارهٔ ۴۳ : مائیم ز غم سوخته خوش خوش چون شمع	16
شمارهٔ ۴۵ : چون نیست نصیبِ من بجز غمخواری	18
شمارهٔ ۴۶ : تا چند روم که این ره کوته نیست	22
شمارهٔ ۴۷ : پیوسته ز عشق جان و تن میسوزم	32
شمارهٔ ۵۲ : شمعم که حریف آتشم میآید	21
شمارهٔ ۴۸ : سر رفت به باد و من کله میدارم	21
شمارهٔ ۴۹ : چون صبح به خنده یک نفس خرسندم	32
شمارهٔ ۵۰ : شمعم که ز خود نهان فرو میگریم	19
شمارهٔ ۵۱ : ما بحرِ بلا پیش گرفتیم و شدیم	56
شمارهٔ ۵۳ : هر لحظه مرا چو شمع سوز افزون شد	19
شمارهٔ ۵۴ : داری سرِ عشق کار از سردرگیر	28
شمارهٔ ۵۷ : تا تو به بلای عشق تن در ندهی	20
شمارهٔ ۵۸ : گر هست دلت سوختهٔ جان افروز	28
شمارهٔ ۵۵ : تا هیچ چو شمعت سر و کار خویش است	33
شمارهٔ ۵۶ : گر عیاری خشک و ترت سوختنی است	17
شمارهٔ ۵۹ : ای آن که دل زندهٔ تو مُرد از تو	22
شمارهٔ ۶۰ : چون شمع به یک نفس فرو مرده مباش	23
شمارهٔ ۶۱ : آن را که درین حبسِ فنا باید مُرد	17
شمارهٔ ۶۲ : در عشق چو شمع با خطر نتوان زیست	16
شمارهٔ ۶۴ : در عشق چو شمع سوز باید آورد	48
شمارهٔ ۶۸ : از دل غم دلفروز میباید دید	18
شمارهٔ ۶۳ : چون گل به دل افروخته میباید بود	20
شمارهٔ ۶۵ : چون تن زده سر به راه میباید داشت	21
شمارهٔ ۶۶ : در شمع نگر فتاده در سوز و گداز	17
شمارهٔ ۶۷ : شمعی که ز درد او کسی باز نگفت	29
شمارهٔ ۷۱ : گفتم: شمعا! چند گدازی مگداز	17
شمارهٔ ۷۴ : ای شمع! فروختی و لاف آوردی	30
شمارهٔ ۷۶ : میپرسیدم دوش ز شمع آهسته	32
شمارهٔ ۶۹ : بس شب که چو شمع با سحر باید بُرد	18
شمارهٔ ۷۰ : شمعی که ز سوز خویش بر خود بگریست	17
شمارهٔ ۷۲ : گفتم:‌شمعا! چون همه شب در کاری	24
شمارهٔ ۷۳ : ای شمع سرافراز چه پنداشتهای	18
شمارهٔ ۷۵ : چون شمع دمی نبود خشنود از خویش	28
شمارهٔ ۷۷ : شمع از در جمع چون درآمد حالی	23
شمارهٔ ۷۸ : آتش همه با شمع جفا خواهد کرد	14
شمارهٔ ۷۹ : از روغنِ شمع بوی خون میآید	23
شمارهٔ ۸۰ : ای شمع! تُرا نیست ز سوز آگاهی	18
شمارهٔ ۸۴ : ای شمع! چو از آتش افسر کردی	17
شمارهٔ ۸۱ : ای شمع! برو که سوختن حدّ من است	17
شمارهٔ ۸۲ : ای شمع! تُرا ز سوز محروم کنند	16
شمارهٔ ۸۳ : ای شمع! تویی علی الیقین دشمنِ تو	16
شمارهٔ ۸۸ : از آه دلم کام و زبان میسوزد	23
شمارهٔ ۸۵ : ای شمع! اگرچه مجلس افروختهای	21
شمارهٔ ۸۶ : ای شمع! چو تو هیچ کس آشفته ندید	15
شمارهٔ ۸۷ : ای شمع! مگر چنان گمانْت افتادست	23
شمارهٔ ۸۹ : ای شمع! بلا در تو اثر خواهد کرد	29
شمارهٔ ۹۰ : در شمع نگاه کن که جان میسوزد	23
شمارهٔ ۹۱ : شمع است که همچو سرکشی میخندد	29
شمارهٔ ۹۳ : ای آتش شمع سوز ناساز مشو	18
شمارهٔ ۹۴ : ای شمع! دمی از دل مضطر میزن	44
شمارهٔ ۹۷ : روی تو که عقل ازو خجل میآید	28
شمارهٔ ۹۸ : چون شمع ز سوختن دمی دم نزنم	22
شمارهٔ ۹۲ : شمعی که به یک دو شب فرو میگذرد	39
شمارهٔ ۹۵ : در عشقِ تو عقل و سمع میباید باخت	15
شمارهٔ ۹۶ : ماتم زدهٔ تو جانِ سرگشتهٔ ماست	19
شمارهٔ ۹۹ : تا از سر‍ زلفت خبرم میماند	33
شمارهٔ ۱۰۵ : دل بی غم دلفروز نتوان آورد	18
شمارهٔ ۱۰۰ : من شمع توام که گر بسوزم صد بار	20
شمارهٔ ۱۰۱ : بر بوی وصال میدویدم همه سال	39
شمارهٔ ۱۰۲ : پیوسته کتاب هجر میخواهم خواند	18
شمارهٔ ۱۰۳ : در اشک خود از فرقت آن یار که بود	29
شمارهٔ ۱۰۴ : گفتم:‌جانا! عهد و قرارت این است	46
شمارهٔ ۱۰۳ : در اشک خود از فرقت آن یار که بود	26
شمارهٔ ۱۱۱ : ای آتشِ شمع بر تنِ لاغرِ او	16
شمارهٔ ۱۰۶ : دی میگفتم دستِ من و دامنِ او	34
شمارهٔ ۱۰۷ : امروز منم فتاده زان دلکش باز	17
شمارهٔ ۱۰۸ : چون نیست امید غمگسارم نفسی	25
شمارهٔ ۱۰۹ : ای شمع! کسی که چون تو آغشته بود	22
شمارهٔ ۱۱۰ : ای شمعِ جهان فروز! در هر نفسی	37
شمارهٔ ۱۱۲ : چون شمع یک آغشتهٔ تنها بنمای	17
شمارهٔ ۱ : شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است	21
شمارهٔ ۲ : شمع آمد و گفت: موسی جمع منم	35
شمارهٔ ۴ : شمع آمد و گفت: جانِ من میسوزد	15
شمارهٔ ۶ : شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود	18
شمارهٔ ۳ : شمع آمد و گفت: جان فشان آمدهام	40
شمارهٔ ۵ : شمع آمد و گفت: این چه عذاب است مرا	21
شمارهٔ ۷ : شمع آمد و گفت: آمده جانم به لب است	26
شمارهٔ ۸ : شمع آمد و گفت: از تنِ سرکشِ خویش	17
شمارهٔ ۹ : شمع آمد و گفت: من به صد جان نرهم	19
شمارهٔ ۱۲ : شمع آمد و گفت: عزّت من بنگر:	20
شمارهٔ ۱۰ : شمع آمد و گفت: شخصم آغشته که بود	31
شمارهٔ ۱۱ : شمع آمد وگفت: در دلم خون افتاد	18
شمارهٔ ۱۳ : شمع آمد و گفت: در دلم خونم سوخت	36
شمارهٔ ۱۴ : شمع آمد و گفت: هر زمان چون قلمم	34
شمارهٔ ۱۵ : شمع آمد و گفت:‌چند سرگشته شوم	23
شمارهٔ ۱۹ : شمع آمد و گفت: چند باشم سرکش	18
شمارهٔ ۲۴ : شمع آمد و گفت: بر تن خویشتنم	29
شمارهٔ ۱۶ : شمع آمد و گفت: با چنین کار درشت	27
شمارهٔ ۱۷ : شمع آمد و گفت: چون منم دشمنِ من	16
شمارهٔ ۱۸ : شمع آمد و گفتا: منِ مجنون باری	15
شمارهٔ ۲۰ : شمع آتش را گفت که طبعی که تر است	21
شمارهٔ ۲۱ : شمع آمد و گفت: نیست اینجا جایم	20
شمارهٔ ۲۲ : شمع آمد و گفت: من نیم قلب مجاز	37
شمارهٔ ۲۳ : شمع آمد وگفت: جاودان افتادن	17
شمارهٔ ۲۵ : شمع آمد و گفت: من نیم عهد شکن	39
شمارهٔ ۲۷ : شمع آمد و گفت: نی غمم میبرسد	21
شمارهٔ ۳۰ : شمع آمد و گفت: می بر افروزندم	15
شمارهٔ ۲۶ : شمع آمد و گفت: هر دمم میسوزند	17
شمارهٔ ۲۸ : شمع آمد و گفت: جانم آتشخانه است	18
شمارهٔ ۲۹ : شمع آمد و گفت: جان نگر بر لبِ من	19
شمارهٔ ۳۱ : شمع آمد و گفت:‌چون مرا نیست قرار	30
شمارهٔ ۳۲ : شمع آمد و گفت: چند از افروختنم	18
شمارهٔ ۳۴ : شمع آمد و در آتش سرکش پیوست	47
شمارهٔ ۳۳ : شمع آمد و گفت: از چه دل خوش دارم	16
شمارهٔ ۳۵ : شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پای	29
شمارهٔ ۳۶ : شمع آمد زار زار و میگفت به راز	20
شمارهٔ ۳۷ : شمع آمد و گفت: کیست گمراه چو من	35
شمارهٔ ۳۸ : شمع آمد و گفت: آتش و گازست عظیم	21
شمارهٔ ۴۲ : شمع آمد و گفت: این کرا تاب بود	18
شمارهٔ ۴۵ : شمع آمد و گفت: اگر میسر گردد	22
شمارهٔ ۳۹ : شمع آمد و گفت: مانده در سوز و گداز	25
شمارهٔ ۴۰ : شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پا	18
شمارهٔ ۴۱ : شمع آمد و گفت: کشتهام هر سحری	21
شمارهٔ ۴۳ : شمع آمد و گفت: اگر لبم پُرخنده است	23
شمارهٔ ۴۴ : شمع آمد و گفت: بیسرم باید مُرد	16
شمارهٔ ۴۷ : شمع آمد و گفت: جان غم کش دارم	35
شمارهٔ ۴۶ : شمع آمد و گفت: زود بیرون رفتم	30
شمارهٔ ۴۸ : شمع آمد و گفت: اینهمه بیچارگیم	39
شمارهٔ ۴۹ : شمع آمد و گفت: رختِ رفتن بستم	23
شمارهٔ ۵۰ : شمع آمد و گفت: دل گرفت از خلقم	41
شمارهٔ ۵۱ : شمع آمد و گفت: این سفر افتاد مرا	17
شمارهٔ ۵۲ : شمع آمد و گفت: شهر پر خندهٔ ماست	27
شمارهٔ ۵۱ : شمع آمد و گفت: این سفر افتاد مرا	33
شمارهٔ ۵۳ : شمع آمد و گفت: دادِ من باید خواست	18
شمارهٔ ۵۴ : شمع آمد وگفت: آمدهام شب پیمای	22
شمارهٔ ۵۵ : شمع آمد و گفت: سوزِ من گر دانی	18
شمارهٔ ۵۶ : شمع آمد و گفت: یارِ من خواهد بود	20
شمارهٔ ۵۷ : شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب	31
شمارهٔ ۵۸ : شمع‌ آمد و گفت: میروم حیران من	18
شمارهٔ ۵۹ : شمع آمد و گفت: حالتی خوش دیدم	33
شمارهٔ ۶۰ : شمع آمد و گفت: اگر تنم غم کش خاست	26
شمارهٔ ۶۱ : شمع آمد و گفت: این تن لاغر همه سوخت	20
شمارهٔ ۶۲ : شمع آمد و گفت: جان من پُردرد است	20
شمارهٔ ۶۳ : شمع آمد و گفت: آنِ عشقم همه شب	46
شمارهٔ ۶۴ : شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش	38
شمارهٔ ۶۵ : شمع آمد و گفت: هر که مردی بودست	28
شمارهٔ ۶۶ : شمع آمد و گفت: دامنی تر داری	43
شمارهٔ ۶۷ : شمع آمد و گفت: آمدهام رنگ آمیز	16
شمارهٔ ۶۸ : شمع آمد و گفت: زاتش افسر دارم	19
شمارهٔ ۶۹ : شمع آمد و گفت: انجمنم باید ساخت	18
شمارهٔ ۷۰ : شمع آمد و گفت: پا و سر باید سوخت	19
شمارهٔ ۷۱ : شمع آمد و گفت: خویشتن میتابم	18
شمارهٔ ۷۲ : شمع آمد و گفت: بنده میباید بود	31
شمارهٔ ۷۳ : شمع آمد و گفت: کار باید کرد	19
شمارهٔ ۷۵ : شمع آمد و گفت: اگر خطا سوختمی	26
شمارهٔ ۷۴ : شمع آمد و گفت: تا مرا یافتهاند	17
شمارهٔ ۷۶ : شمع‌ آمد و گفت: بر نمیباید خاست	23
شمارهٔ ۷۷ : شمع آمد و گفت: گر بما زد پر باز	17
شمارهٔ ۷۸ : شمع آمد و گفت: در بلا باید سوخت	17
شمارهٔ ۷۹ : شمع آمد و گفت: سوز پروانه جداست	17
شمارهٔ ۸۰ : شمع آمد و گفت: کشته بنشینم نیز	25
شمارهٔ ۸۲ : شمع آمد و گفت: کشتهٔ هر روزم	21
شمارهٔ ۸۱ : شمع آمد و گفت: زخم خوردم بر سر	37
شمارهٔ ۸۳ : شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود	28
شمارهٔ ۸۴ : شمع آمد و گفت: چون گرفتم کم خویش	18
شمارهٔ ۸۵ : شمع آمد و گفت: دوربین باید بود	24
شمارهٔ ۸۶ : شمع آمد و گفت: دائماً در سفرم	18
شمارهٔ ۸۷ : شمع آمد و گفت: اگر شماری دارم	31
شمارهٔ ۸۸ : شمع آمد و گفت: اگر بمی باید رفت	29
شمارهٔ ۸۹ : شمع آمد و گفت: کار در کار افتاد	35
شمارهٔ ۹۲ : شمع آمد وگفت: چون درآمد آتش	25
شمارهٔ ۹۴ : شمع آمد و گفت: کشتهٔ ایامم	22
شمارهٔ ۹۰ : شمع آمد و گفت: عمر خوش خوش بگذشت	20
شمارهٔ ۹۱ : شمع آمد و گفت: جمع اگر بنشینند	18
شمارهٔ ۹۳ : شمع آمد و گفت: خیز و جانبازی بین	32
شمارهٔ ۹۵ : شمع آمد وگفت: سوز جان خواهم داشت	18
شمارهٔ ۹۶ : شمع آمد و گفت: گه دلم مُرده شود	36
شمارهٔ ۹۷ : شمع آمد و گفت: جور عالم برسد	17
شمارهٔ ۱۰۰ : شمع آمد و گفت: سخت کوشم امشب	21
شمارهٔ ۹۸ : شمع آمد و گفت: از سر دردی که مراست	19
شمارهٔ ۹۹ : شمع آمد و گفت: ماندهام بیخور و خَفْت	26
شمارهٔ ۱۰۱ : شمع آمد وگفت: جان من میببرند	21
شمارهٔ ۱ : پروانه به شمع گفت: ای در سر سوز	42
شمارهٔ ۲ : پروانه به شمع گفت: چند افروزی	27
شمارهٔ ۵ : پروانه به شمع گفت: یارم باشی	29
شمارهٔ ۳ : پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست	37
شمارهٔ ۴ : پروانه به شمع گفت: عیدِ تو خوش است	18
شمارهٔ ۶ : پروانه به شمع گفت: من بیش از تو	16
شمارهٔ ۷ : پروانه به شمع گفت: چون خوش افتاد	17
شمارهٔ ۸ : پروانه به شمع گفت: کیفر بردیم	26
شمارهٔ ۱۲ : پروانه به شمع گفت: چندی سوزم	17
شمارهٔ ۱۳ : پروانه به شمع گفت: آخر نظری	20
شمارهٔ ۱۴ : پروانه به شمع گفت: کم سوز مرا	55
شمارهٔ ۹ : پروانه به شمع گفت: گرینده مباش	29
شمارهٔ ۱۰ : پروانه به شمع گفت: میسوزم خویش	17
شمارهٔ ۱۱ : پروانه به شمع گفت: میسوزم زار	18
شمارهٔ ۱۵ : پروانه به شمع گفت: دمسازی من	38
شمارهٔ ۱۶ : پروانه به شمع گفت: غم بیشستی	32
شمارهٔ ۱ : ای دوست بدان کاین فلک پیروزه	18
شمارهٔ ۳ : بحر کرم و گنج وفا در دل ماست	21
شمارهٔ ۴ : بگذشت ز فرق دو جهان گوهر ما	59
شمارهٔ ۱۷ : پروانه که شمع دلگشایش افتاد	18
شمارهٔ ۱۸ : چون شمعِ جمال خود به پروانه نمود	44
شمارهٔ ۲ : جبریل به پرِّ جان ما پرّیدست	20
شمارهٔ ۶ : یک قطره ز فقرِ دل سوی صحرا شد	36
شمارهٔ ۱۱ : گلهای حقیقت بنرُفتیم یکی	18
شمارهٔ ۵ : شد در همه آفاق عَلَم شیوهٔ ما	22
شمارهٔ ۷ : رفتیم و ز ما زمانه آشفته بماند	50
شمارهٔ ۸ : ای بس که به خار مژه خارا سفتیم	16
شمارهٔ ۹ : اینک جانم به پیشِ جانان شدهام	19
شمارهٔ ۱۰ : صد دُر به اشارتی بسفتیم و شدیم	16
شمارهٔ ۱۲ : چون چنگ، همه خروش میباید بود	18
شمارهٔ ۱۴ : در فقر دلم عزم سیاهی دارد	17
شمارهٔ ۱۶ : که کرد چو بازی مگسی را هرگز	16
شمارهٔ ۱۸ : گه یک نفسم هر دوجهان میگیرد	30
شمارهٔ ۱۹ : از دفترِ عشقم ورقی بنهادم	18
شمارهٔ ۱۳ : از نادره، نادر جهانیم امروز	18
شمارهٔ ۱۵ : درویشی را به هر چه خواهی ندهم	45
شمارهٔ ۱۷ : عیسی چو شرابِ لطف در کامم ریخت	18
شمارهٔ ۲۰ : آمد دلم و کام روا کرد و برفت	17
شمارهٔ ۲۵ : موج سخنم ز اوج پروین بگذشت	21
شمارهٔ ۲۱ : جمشید یقین شدم ز پیدایی خویش	23
شمارهٔ ۲۲ : رفتم که زبان را سر انشا بنماند	23
شمارهٔ ۲۳ : دل نیست که نور حق بر او تافته نیست	29
شمارهٔ ۲۴ : ای دل به سخن مثل محال است تُرا	18
شمارهٔ ۲۶ : اینها که زنظم و نثرِ خود میلافند	20
شمارهٔ ۲۷ : خورشید چو رخ نمود انجم برخاست	22
شمارهٔ ۲۹ : تا کی سخن لطیف نیکو گویم	45
شمارهٔ ۳۰ : تا روی چو آفتاب دلدار بتافت	18
شمارهٔ ۳۱ : دل میبینم عاشق وآشفته ازو	35
شمارهٔ ۳۴ : در هر سخنی که سر بدان آوردم	24
شمارهٔ ۲۸ : در وقت بیان،‌عقل سخن سنج مراست	25
شمارهٔ ۳۲ : یا رب ز خور و خفت چه میباید دید	41
شمارهٔ ۳۳ : تا بود مجال گفت، جان، دُرها سفت	18
شمارهٔ ۳۵ : بر دل ز هوا اگر چه بند است تُرا	32
شمارهٔ ۳۹ : ای خلق فرو مانده کجایید همه	58
شمارهٔ ۴۱ : هان ای دل بیدار بخفتی آخر	20
شمارهٔ ۴۲ : مرغی دیدم نشسته بر ویرانی	57
شمارهٔ ۳۶ : بس دُرِّ یقین که میبسفتم با تو	95
شمارهٔ ۳۷ : جانم دُرِ این قلزم بیپایان سفت	179
شمارهٔ ۳۸ : آن را که ز سلطان یقین تمکین نیست	50
شمارهٔ ۴۰ : دیدی که چِه‌ها با منِ شیدا کردی	42
شمارهٔ ۴۳ : عالم که امان نداد کس را نفسی	43
شمارهٔ ۴۴ : زین کژ که به راستی نکو میگردد	42
شمارهٔ ۴۵ : ماییم به صد هزار غم رفته به خاک	70
شمارهٔ ۴۶ : با زهر اجل چو نیست تریاکم روی	52
شمارهٔ ۴۷ : عطار به درد از جهان بیرون شد	45
شمارهٔ ۴۸ : گاهی سخنم به صد جنون بنویسند	46
مقدمه : بسم اللّه الرّحمن الرّحیم	54