شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
شمارهٔ ۱ : ای پاکی تو منزّه از هر پاکی	72
شمارهٔ ۲ : در وصفِ تو، عقل، طبعِ دیوانه گرفت	79
شمارهٔ ۳ : ای هشت بهشت، یک نثارِ درِ تو	70
شمارهٔ ۴ : وصفت نه به اندازهٔ عقلِ کَهُن است	76
شمارهٔ ۵ : جان، محو شد و به هیچ رویت نشناخت	75
شمارهٔ ۶ : دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد	74
شمارهٔ ۷ : عقلی که جهان کمینه سرمایهٔ اوست	81
شمارهٔ ۹ : بر وصف تو دستِ عقل دانانرسد	82
شمارهٔ ۱۵ : هم گوهر بحر لطف بیپایانی	79
شمارهٔ ۸ : وصف تو که سرگشتهٔ او هر فلکی است	90
شمارهٔ ۱۰ : ای از تو فلک بی خور و بی خواب شده	126
شمارهٔ ۱۱ : خورشید، که او زیر و زبر میگردد	75
شمارهٔ ۱۲ : عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست	82
شمارهٔ ۱۳ : هر دل که ز لطف تو نشان یابد باز	78
شمارهٔ ۱۴ : هر نقطه که در دایرهٔ قسمت تست	85
شمارهٔ ۱۶ : نه عقل به کُنْهِ لایزال تو رسد	113
شمارهٔ ۱۷ : نه عقل، بدان حضرت جاوید رسد	63
شمارهٔ ۱۹ : نه لایق کوی تست سیری که بود	80
شمارهٔ ۲۴ : در وصف تو عقل و دانش مانرسد	91
شمارهٔ ۱۸ : آنجا که تویی هیچ مبارز نرسد	59
شمارهٔ ۲۰ : گر با تو به هم دگر نباشد چه بود	82
شمارهٔ ۲۱ : ای غیر تو درهمه جهان موئی نه	94
شمارهٔ ۲۲ : کس نیست که در دو کون ما دون تونیست	79
شمارهٔ ۲۳ : ای پیش تو صد هزار جان یک سرِ‌موی	86
شمارهٔ ۲۸ : بی تو به وجود آرمیدن نتوان	115
شمارهٔ ۲۵ : در معرفت تو دم زدن نقصان است	93
شمارهٔ ۲۶ : گردون زتو، بی سر و بنی بیش نبود	67
شمارهٔ ۲۷ : یک لحظه که در گفت و شنید آئی تو	94
شمارهٔ ۲۹ : از بس که در انتظار تو گردون گشت	65
شمارهٔ ۳۰ : در مُلکتِ تو نیست دویی، ای همه تو	66
شمارهٔ ۳۱ : یا رب! همه اسرار، تو میدانی تو	128
شمارهٔ ۳۲ : ذاتت ز ازل تا به ابد قائم بس	55
شمارهٔ ۳۳ : کو عقل که در ره تو پوید آخر	64
شمارهٔ ۳۷ : کو چشم که ذرّهای جمالت بیند	62
شمارهٔ ۳۸ : اسرار تو در حروف نتواند بود	83
شمارهٔ ۳۴ : ای عین بقا! در چه بقائی که نهای	73
شمارهٔ ۳۵ : در ذات تو سالها سخن راندهایم	89
شمارهٔ ۳۶ : در راه تو معرفت خطا دانستیم	79
شمارهٔ ۳۹ : ای آن که ز کفر، دین، تو بیرون آری	74
شمارهٔ ۴۱ : ای رحمت و جودِ بینهایت از تو	80
شمارهٔ ۴۲ : ای شمّهٔ لطف تو بهشت افروزی	77
شمارهٔ ۴۰ : عالم که پر از حکمتِ تو میبینم	70
شمارهٔ ۴۷ : گر دست دهد غم تو یک دم، آن به	68
شمارهٔ ۴۳ : هم بر کف ودود، مُلْک بتوانی راند	70
شمارهٔ ۴۴ : ای آن که کمال خرده دانان دانی	78
شمارهٔ ۴۵ : ای آن که به حکم، ملک میرانی تو	76
شمارهٔ ۴۶ : جان حمد تو از میانِ جان میگوید	80
شمارهٔ ۵۶ : گه تحفه به نالهٔ سحرگاه دهی	51
شمارهٔ ۴۸ : هم در بر خود خواندگان داری تو	71
شمارهٔ ۴۹ : ای گم شده دیوانه وعاقل، در تو	83
شمارهٔ ۵۰ : هم عقل ز کُنْه تو نشان میجوید	80
شمارهٔ ۵۱ : چون نیست کسی در دو جهان دمسازت	85
شمارهٔ ۵۲ : چون حاضر غایبی فغان بر چه نهم	72
شمارهٔ ۵۳ : ای خلق دو کون ذکر گویندهٔ تو	86
شمارهٔ ۵۴ : ای آن که چنانکه مصلحت میدانی	76
شمارهٔ ۵۵ : چون ذُلِّ من از من است و چون عزّ از تو	94
شمارهٔ ۵۷ : در ملک دو کون پادشاهی میکن	103
شمارهٔ ۶۰ : جانا دایم میان جان بودی تو	58
شمارهٔ ۶۲ : سی سال به صد هزار تک بدویدیم	82
شمارهٔ ۶۳ : کردم تک و پوی بی عدد بسیاری	66
شمارهٔ ۵۸ : ای در دلِ من نشسته جانی یا نه	66
شمارهٔ ۵۹ : ملکِ غم تو هر دو جهان بیش ارزد	77
شمارهٔ ۶۱ : هر قطره به کُنْهِ دُرِّ دریا نرسد	55
شمارهٔ ۶۵ : جانها چو ز شوق تو بسوزند همه	77
شمارهٔ ۶۶ : جان از طلب روی تو آبی گردد	80
شمارهٔ ۶۴ : ای خورده غم تو یک به یک چندینی	81
شمارهٔ ۶۷ : دل خون کن اگر سَرِ بلای تو نداشت	88
شمارهٔ ۶۸ : کاری که ورای کفر و دین میدانم	72
شمارهٔ ۶۹ : هرجان که طریق پردهٔ راز نیافت	67
شمارهٔ ۷۰ : از سرِّ تو هر که با نشان خواهد بود	86
شمارهٔ ۷۱ : گم گشتن خود، از تونشان بس بودم	86
شمارهٔ ۷۴ : ای عقل شده در صفت ذات تو پست	73
شمارهٔ ۷۵ : چون عفو تو میتوان مسلم کردن	62
شمارهٔ ۷۲ : بی یادِ تو دل چو سایه در خورشید است	104
شمارهٔ ۷۳ : چون مونسِ من ز عالم اندوه تو بود	66
شمارهٔ ۷۶ : گر فضلِ تو عقل را یقین مینشود	71
شمارهٔ ۷۷ : یک ذره هدایتِ تو میباید و بس	64
شمارهٔ ۷۸ : چون دردِ تو چاره ساز آمد جان را	64
شمارهٔ ۷۹ : جانا که به جای تو تواند بودن	77
شمارهٔ ۸۲ : نه در صفِ صادقان قراری دارم	65
شمارهٔ ۸۰ : من بی تو دمی قرار نتوانم کرد	74
شمارهٔ ۸۱ : چون بیخبرم که چیست تقدیر مرا	70
شمارهٔ ۸۳ : یا رب ما را راندهٔ درگاه مکن	83
شمارهٔ ۸۴ : روئی که به روز پنج ره میشوئیم	64
شمارهٔ ۸۵ : زان روز که از عدم پدید آمدهایم	70
شمارهٔ ۸۶ : یا رب چو به صد زاری زار آمدهایم	76
شمارهٔ ۸۷ : ای دایرهٔ حکم تو سرگردانی	68
شمارهٔ ۸۸ : ای آن که همه گشایش بندِ منی	65
شمارهٔ ۹۰ : ای جانِ من سوخته دل زندهٔ تو	63
شمارهٔ ۹۳ : ای یادِ تو مرهم دل خستهٔ من	61
شمارهٔ ۹۴ : یا رب غم تو چگونه تقدیر کنم	64
شمارهٔ ۸۹ : سیر این دل خسته کی شود ازتو مرا	72
شمارهٔ ۹۱ : یا رب تو مرا مدد کن از یارِی خویش	75
شمارهٔ ۹۲ : از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت	81
شمارهٔ ۹۵ : هم حلهٔ فضل در برم میداری	61
شمارهٔ ۹۶ : ای بندگی تو پادشاهی کردن	89
شمارهٔ ۹۹ : ای در هر دم دو صد جهان پر چاره	62
شمارهٔ ۱۰۲ : یا رب! برهان زنفس دشمن صفتم	68
شمارهٔ ۹۷ : یا رب جان را بیم گنه کاران هست	64
شمارهٔ ۹۸ : گر من به هزار اهرمن مانم باز	65
شمارهٔ ۱۰۰ : جان دردو جهان کسی بجای تو نداشت	84
شمارهٔ ۱۰۱ : هم درد توام مایهٔ درمان بودست	104
شمارهٔ ۱۰۳ : تا چند تنم پردهٔ بیچارگیم	69
شمارهٔ ۱۰۷ : میآیم و با دلی سیه میآیم	90
شمارهٔ ۱۰۴ : چون جملهٔ راه، کاروان من و تست	74
شمارهٔ ۱۰۵ : کو دل که بلای روزگارِ تو کشد	60
شمارهٔ ۱۰۶ : یا رب به حجاب زین جهانم نبری	56
شمارهٔ ۱۰۸ : یا رب چو مرا ز نفسِ خود سود نبود	91
شمارهٔ ۱۰۹ : ای هفت زمین و آسمانها ز تو پُر	66
شمارهٔ ۱۱۰ : گر من زگنه توبه کنم بسیاری	70
شمارهٔ ۵ : هم رحمت عالمی ز ما ارسلناک	95
شمارهٔ ۱۱۱ : نه در بتری نه در بهی میمیرم	60
شمارهٔ ۱ : صاحب نظری که هیچ افکنده نبود	75
شمارهٔ ۲ : صدری که ز هرچه بود برتر او بود	84
شمارهٔ ۳ : صدری که ز هر دو کون، در بیشی بود	57
شمارهٔ ۴ : زان پیش که نُه خیمهٔ افلاک زدند	76
شمارهٔ ۶ : آن حسن که در پردهٔ غیبست نهان	79
شمارهٔ ۹ : ای رحمت عالمین، رحمت از تست	79
شمارهٔ ۱۰ : در امت تو اگر مطیعی نبود،	76
شمارهٔ ۱۲ : تا هست ز انگشت تو مه را راهی	77
شمارهٔ ۷ : فرماندهِ ملکِ انبیا کیست تویی	85
شمارهٔ ۸ : بر درگه حق کراست این عز که تراست	75
شمارهٔ ۱۱ : چون هست شفیع چون تو صاحب کرمی	77
شمارهٔ ۱۳ : هم چار گهر،‌ چاکر دربان تواند	97
شمارهٔ ۲ : آن بحر که در یگانگی اوست یکی	68
شمارهٔ ۱ : صدری که به صدق، صدر ثقلین او بود	77
شمارهٔ ۲ : آن پیشروی، که شرع از او نام گرفت	72
شمارهٔ ۳ : ای آن که حیا و حلم، قانون تو بود	102
شمارهٔ ۴ : صدری که گلِ طارمِ معنی او رُفت	83
شمارهٔ ۵ : ای ماه ز حسن خلق تو یافته بهر	79
شمارهٔ ۶ : ای گوهر کانِ فضل و دریای علوم	77
شمارهٔ ۱ : بحری که در آسمان زمین خواهد بود	88
شمارهٔ ۳ : گردِ تو درآمده چنین دریایی	83
شمارهٔ ۴ : یک روی به صد روی همی باید دید	85
شمارهٔ ۵ : راهی که همه سلوک وی باید کرد	104
شمارهٔ ۶ : آخر روزی دلت به درگه برسد	79
شمارهٔ ۷ : هر چیز که هست در دو عالم کم و بیش	67
شمارهٔ ۸ : عالم همه گفت و گوی خود میبیند	110
شمارهٔ ۹ : پیوسته دلی گرفته از غیرت باد!	91
شمارهٔ ۱۰ : خود را، سوی خود،‌رهگذری باید کرد	65
شمارهٔ ۱۱ : هر جان که به راه رهنمون مینگرد	107
شمارهٔ ۱۲ : یک چیز که آن نه یک و چیز است آن چیز	82
شمارهٔ ۱۳ : چیزی که دمی نه تو درآنی و نه من	90
شمارهٔ ۱۴ : آن ماه که بر هر دو جهان میتابد	73
شمارهٔ ۱۵ : چیزی که ورای دانش و تمییز است	73
شمارهٔ ۱۶ : آن کی آید در اسم، شب خوش بادت!	63
شمارهٔ ۱۷ : آن بحر که هر لحظه دگرگون آید	77
شمارهٔ ۱۸ : غوّاص در اوّل قدم از فرق کند	67
شمارهٔ ۱۹ : جایی که درو نه شیب ونه بالا بود	78
شمارهٔ ۲۰ : آن بحر که دم به دم فزون میجوشد	66
شمارهٔ ۲۱ : بحری که در او دو کون ناپیدا بود	108
شمارهٔ ۲۲ : هر دل که درین دایرهٔ بی سر و پاست	63
شمارهٔ ۲۳ : هر جان که به بحر رهنمون اندوزد	87
شمارهٔ ۲۴ : تا نفس پرستی تو را غم بیش است	74
شمارهٔ ۲۵ : هر دل که به بحرِ بینشانی افتاد	77
شمارهٔ ۲۶ : آن کل که بدو جنبش اجزا دیدم	86
شمارهٔ ۲۹ : صد قطره که یک آب نماید جمله	82
شمارهٔ ۳۱ : آن بحر که موجش گهر انداز آید	86
شمارهٔ ۲۷ : مرغی که بدید از می این دریا دُرد	118
شمارهٔ ۲۸ : هر جان که بجان نیست گرفتار او را	78
شمارهٔ ۳۰ : گه جان، دل خویش، غرق خون مانده دید	71
شمارهٔ ۳۲ : چندان که تو این بحر گهر خواهی دید	71
شمارهٔ ۳۳ : هر جان که به بحر رهنمون آید زود	66
شمارهٔ ۳۴ : معنی چو ز کل به جزو بیرون آید	104
شمارهٔ ۳۵ : آن نور که بیرون و درون میتابد	65
شمارهٔ ۳۶ : این عین مکان همان مکان است که بود	63
شمارهٔ ۳۷ : سریست برون زین همه اسرار که هست	125
شمارهٔ ۳۸ : در دریایی که نه سر و نه پا داشت	59
شمارهٔ ۳۹ : کس نیست که دریا همه او را افتاد	98
شمارهٔ ۴۰ : هر چیز که آن ز نیستی در پیوست	87
شمارهٔ ۴۲ : گاهی ز نو و گه ز کهن میگویند	81
شمارهٔ ۴۶ : آن سر عجب نه توبدانی ونه من	71
شمارهٔ ۴۱ : آن روز که آفتاب انجم میریخت	69
شمارهٔ ۴۳ : در عالم جان نه مرد پیداست نه زن	63
شمارهٔ ۴۴ : میپرسیدی که چیست این نقش مجاز	206
شمارهٔ ۴۵ : آن سیل که از قوّت خود جوشان بود	67
شمارهٔ ۴۷ : حل کردن آن نه تو توانی و نه من	90
شمارهٔ ۴۹ : کاریست ز پیری و جوانی برتر	76
شمارهٔ ۵۰ : در بند گرهگشای میباید بود	66
شمارهٔ ۵۵ : آن راز که هست در پس صد سرپوش	70
شمارهٔ ۴۸ : در بادیهای که پا ز سر باید کرد	79
شمارهٔ ۵۱ : تخمی که درو مغز جهان پنهان بود	75
شمارهٔ ۵۲ : جانی که درو تیره و روشن تو بوَد	79
شمارهٔ ۵۳ : آن قوم که دروحدت کل آن دارند	101
شمارهٔ ۵۴ : چون نور منوّرِ سُبُل یابی باز	70
شمارهٔ ۵۹ : کی پشه تواند که ثریا بیند	67
شمارهٔ ۵۶ : در حضرت حق، جمله ادب باید بود	93
شمارهٔ ۵۷ : گر تشنهٔ بحری به گهر ایمان دار	80
شمارهٔ ۵۸ : چون بحر شدی گهر میانِ جان دار	67
شمارهٔ ۶۰ : گر باخبرست مرد و گر بیخبرست	68
شمارهٔ ۶۱ : برخیز و به بحرِ عشقِ دلدار درای	55
شمارهٔ ۶۲ : بحری که همه عمر به یکدم بینی	63
شمارهٔ ۶۳ : گر تو دل خویش بیسیاهی بینی	66
شمارهٔ ۷۰ : گر پرده ز روی کار بر میداری!	101
شمارهٔ ۷۱ : تا چند کنی عزیمت دریا ساز	76
شمارهٔ ۶۴ : گردیدهوری تو دیده بر کار انداز	75
شمارهٔ ۶۵ : گرچه دل تو زین همه غم تنگ شود	56
شمارهٔ ۶۶ : در بند خیال غیر یک ذرّه مباش	73
شمارهٔ ۶۷ : تا کی خود را ز پای و سراندیشی	65
شمارهٔ ۶۸ : هر جان که به نور قدس پیش اندیش است	65
شمارهٔ ۶۹ : چون نیست ترا کار ز سودا بیرون	67
شمارهٔ ۷۲ : هر جانی را که غرق انعام بود	53
شمارهٔ ۷۳ : چون بدنامی به روزگاری افتد	62
شمارهٔ ۷۵ : ور راه ز پس قطع کنی پایانت	56
شمارهٔ ۷۶ : گر برخیزد ز پیش چشم تو منی	63
شمارهٔ ۷۴ : چون نیست، گر از پیش روی، پیشانت	71
شمارهٔ ۷۷ : آن را که به چشم کشف پیداست یقین	70
شمارهٔ ۷۸ : بنگر بنگر، ای دل! اگر مرد رهی	60
شمارهٔ ۷۹ : میپنداری که حق هویدا گردد	65
شمارهٔ ۸۵ : هان ای دل بیخبر! کجاییم بیا	75
شمارهٔ ۸۰ : هر دیده که اسرار جهان مطلق دید	60
شمارهٔ ۸۱ : تا چند ازین نقش برآورده که هست	73
شمارهٔ ۸۲ : آنجا که زمین را فلکی بینی تو	76
شمارهٔ ۸۳ : هر جان که ز حکم مرکز دوران رفت	61
شمارهٔ ۸۴ : آن سالک گرم روْ که در شیب و فراز	116
شمارهٔ ۸۶ : دل را نه ز آدم و نه حواست نسب	64
شمارهٔ ۸۷ : عشق آمد و نام کفر و ایمان نگذاشت	82
شمارهٔ ۸۸ : در عشق نماند عقل و تمییز که بود	73
شمارهٔ ۸۹ : آن دل که ز شوق نور اکبر میتافت	96
شمارهٔ ۹۰ : از بس که بدیدم ز تو اسرار عجب	77
شمارهٔ ۹۱ : یارب چه نهان چه آشکارا که تویی	61
شمارهٔ ۹۲ : هر روز به حسن بیشتر خواهی بود	76
شمارهٔ ۹۳ : جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد	82
شمارهٔ ۹۴ : در راه تو گم گشت دویی اینت عجب!	66
شمارهٔ ۹۵ : آن دیده که توحید قوی میبیند	90
شمارهٔ ۹۶ : جانا ز میانِ من و تو دست کراست	68
شمارهٔ ۹۷ : جانا نه یکیام نه دوام اینت عجب!	60
شمارهٔ ۹۸ : دل خستهٔ سال و بستهٔ ماه نماند	51
شمارهٔ ۹۹ : چون باز دلم غمِ ترا زقّه نهاد	53
شمارهٔ ۱۰۰ : در عشق توام شادی و غم هیچ نبود	45
شمارهٔ ۱ : ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال!	116
شمارهٔ ۲ : چون ما به وجود خود هویدا باشیم	63
شمارهٔ ۳ : ما را باشی بهْ که هوا را باشی	67
شمارهٔ ۴ : عمرت که میان جان و تن گرداند	77
شمارهٔ ۹ : آن چیز کزو عالم و آدم بینم	59
شمارهٔ ۵ : با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم	60
شمارهٔ ۶ : از عالمِ بیچون به سکون باید شد	62
شمارهٔ ۷ : ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست	77
شمارهٔ ۸ : ای آن که بلی گوی الست از مایی	78
شمارهٔ ۱۰ : ماییم که با ما نبود هیچ روا	82
شمارهٔ ۱۲ : بس سرکش را کز سر مویی کُشتم	66
شمارهٔ ۱ : صد دریا نوش کرده اندر عجبیم	69
شمارهٔ ۲ : این سودایی که میدواند ما را	73
شمارهٔ ۱۱ : با اینهمه اختلاف و تمییز که هست	75
شمارهٔ ۱۳ : گر هست دلی، ز عشق، دیوانه به است	63
شمارهٔ ۳ : زین بحر که در سینهٔ ما پیدا گشت	75
شمارهٔ ۵ : تا چشم دلم به نور حق بینا گشت	64
شمارهٔ ۶ : هر دم که دلم به فکر در کار آید	66
شمارهٔ ۷ : در قعرِ دلِ خود سفرم میباید	87
شمارهٔ ۸ : عمری به امید در طلب بنشستیم	65
شمارهٔ ۱۰ : هر گه که دلم ز پرده پیدا آید	70
شمارهٔ ۴ : دل گفت که ما چو قطرهای مسکینیم	101
شمارهٔ ۹ : آن قطره که آب جمله از دریا خورد	85
شمارهٔ ۱۱ : در عالمِ پُر علم سفر خواهم کرد	82
شمارهٔ ۱۳ : بستیم میان و خون دل بگشادیم	73
شمارهٔ ۱۵ : روزی که به دریای فنا در تازم	65
شمارهٔ ۱۸ : در عشق دل من چو پریشانی گشت	63
شمارهٔ ۱۲ : از بس که دلم در بُنِ این قلزم گشت	86
شمارهٔ ۱۴ : زان روز که ما به زندگانی مُردیم	57
شمارهٔ ۱۶ : صعب است به ذرّهای نگاهی کردن	81
شمارهٔ ۱۷ : تا عقل من از عقیله آزادی یافت	113
شمارهٔ ۱۹ : عمری به طلب در همه راهی گشتیم	86
شمارهٔ ۲۲ : زان روز که آفتاب حضرت دیدیم	69
شمارهٔ ۲۳ : از فوق، ورای آسمان بودم من	70
شمارهٔ ۲۶ : با هستی و نیستیم بیگانگیست	66
شمارهٔ ۲۷ : المنة للّه که نیم هر نفسی	78
شمارهٔ ۲۰ : روزی دو سه خانه در عدم باید داشت	60
شمارهٔ ۲۱ : ما روی ز هر دو کون برتافتهایم	89
شمارهٔ ۲۴ : چون من نه منم چه جان و تن باشم و بس	81
شمارهٔ ۲۵ : عمرم دایم ز روز و شب بیرون است	65
شمارهٔ ۲۸ : تا شاگردم به قطع استادترم	64
شمارهٔ ۳۴ : مستم ز می عشق و خراب افتاده	81
شمارهٔ ۲۹ : چیزی است عجب در دل و جانم که مپرس	103
شمارهٔ ۳۰ : ما جوهر پاک خویش بشناختهایم	82
شمارهٔ ۳۱ : امروز چو من شفیته و مجنون کیست	80
شمارهٔ ۳۲ : مرغ دل من ز بس که پرواز آورد	60
شمارهٔ ۳۳ : ما را نه به شهر و نه به منزل کاری است	71
شمارهٔ ۳۵ : زین راز که در سینهٔ ما میگردد	106
شمارهٔ ۴۰ : چون سنگ وجود لعل شد کانم را	50
شمارهٔ ۳۶ : چون مرغِ دلم زین قفسِ تنگ برفت	64
شمارهٔ ۳۷ : هر روز ز چرخ بیش میخواهم گشت	90
شمارهٔ ۳۸ : زین پیش دم از سر جنون میزدهام	68
شمارهٔ ۳۹ : من بیخبر از جان و تنم، اینت عجب!	70
شمارهٔ ۴۱ : چون وصل، غمم بر غمِ هجران بفزود	51
شمارهٔ ۴۲ : تا چند ز اندیشه به جان خواهم گشت	96
شمارهٔ ۴۳ : هرگاه که در پردهٔ راز آیم من	76
شمارهٔ ۴۴ : چندان که ز عالم پس و پیشش دیدم	65
شمارهٔ ۴۵ : خواهی که ببینی تو به پیدایی راز	68
شمارهٔ ۴۶ : اینجا شکرم مگس فرو میگیرد	80
شمارهٔ ۴۸ : دایم ز طلب کردن خود در عجبم	70
شمارهٔ ۵۱ : چون بحر وجود روی بنمود مرا	71
شمارهٔ ۴۷ : هر روز حجاب بیقراران بیش است	59
شمارهٔ ۴۹ : زان روز که دل پردهٔ این راز شناخت	78
شمارهٔ ۵۰ : در عشق مرا عقل شد و رای نماند	77
شمارهٔ ۵۲ : هر جان که چو جان من گرفتار آید	73
شمارهٔ ۵۳ : در قلزمِ توحید دو عالم کم گیر	63
شمارهٔ ۵۴ : ماییم بدین پردهٔ بیرونی در	85
شمارهٔ ۵۸ : کس را دیدی ز خود نفور افتاده	75
شمارهٔ ۵۵ : در وادی عشق بیقراری است مرا	74
شمارهٔ ۵۶ : آنجا که منم هیچکس آنجا نرسد	90
شمارهٔ ۵۷ : صد مرحله زان سوی خرد خواهم شد	61
شمارهٔ ۵۹ : عمری دل من غرقهٔ خون آمده بود	57
شمارهٔ ۶۰ : زآنروز که دل نه شادی و نه غم دید	81
شمارهٔ ۶۱ : نه سوختگی شناسم و نه خامی	63
شمارهٔ ۶۲ : آرام ز جانِ حاضرم میبینم	67
شمارهٔ ۶۶ : زان گشت دلم خراب از هر ذرّه	63
شمارهٔ ۶۷ : هر یک ز دگر یک نگران میبینم	63
شمارهٔ ۶۳ : چون بادیهٔ عشق، مرا پیش آمد	81
شمارهٔ ۶۴ : آن دم که چو بحر کل شود ذات مرا	81
شمارهٔ ۶۵ : یک قطرهٔ بحرم من و یک قطره نیم	75
شمارهٔ ۶۸ : در عشق نه پیدا و نه پنهانم من	76
شمارهٔ ۷۰ : در عالم عشق محو و ناچیز شدیم	61
شمارهٔ ۷۲ : در واقعهای سخت عجب افتادم	66
شمارهٔ ۷۵ : آن مرغ عجب در آشیان کی گنجد	72
شمارهٔ ۶۹ : در عشق وجود و عدمم یک سان است	93
شمارهٔ ۷۱ : ای بس که چه دشوار و چه آسان مُردیم	88
شمارهٔ ۷۳ : آن وقت که گفتمی که ناشاد منم	88
شمارهٔ ۷۴ : تن، سایهٔ جان رنج پروردهٔ ماست	56
شمارهٔ ۷۷ : دل سوختهٔ جمال او میبینم	68
شمارهٔ ۸۰ : بر خاک بسی نشستم از غمناکی	50
شمارهٔ ۸۱ : میآیم و بس چون خجلی میآیم	52
شمارهٔ ۷۶ : آن راز که پیوسته از آن میپرسم	77
شمارهٔ ۷۸ : ما مذهبِ عشقِ روی آن مه داریم	72
شمارهٔ ۷۹ : پیوسته حریفِ جان فزایم باید	78
شمارهٔ ۸۲ : چون چهرهٔ خورشید وَشَش روشن تافت	78
شمارهٔ ۸۳ : در محو دلم ز خویشتن مانَد باز	73
شمارهٔ ۸۹ : نقدی که مراست قیمتش هست بسی	80
شمارهٔ ۸۴ : از عشق تو آمدم به جان چتوان کرد	67
شمارهٔ ۸۵ : گه عشق تو در میان جان دارم من	62
شمارهٔ ۸۶ : چون نیست زمانی سر خویشم بی تو	76
شمارهٔ ۸۷ : چون دوست به دست روح، پیغامم داد	64
شمارهٔ ۸۸ : پیوسته دلم شیفتهٔ آن راز است	71
شمارهٔ ۹۰ : ای آن که درین حبس جهان ماندهای	84
شمارهٔ ۴ : با دانش او بیخبری داند بود	67
شمارهٔ ۹۱ : گاهی بیخود، بی سر و بی پا برویم	77
شمارهٔ ۹۲ : هر سر زدهای ز سرِّ ما آگه نیست	79
شمارهٔ ۹۳ : چندین که روی و نیک یا بد بینی	75
شمارهٔ ۹۴ : مردان می معرفت به اقبال کشند	86
شمارهٔ ۱ : آن دید بقا که جز بقا هیچ ندید	69
شمارهٔ ۲ : میپنداری که در همه کون کسی است	69
شمارهٔ ۳ : در سایهٔ فقر صد جهان، وانهمه هیچ	60
شمارهٔ ۵ : در حضرت توحید پس و پیش مدان	89
شمارهٔ ۶ : گر بر در آفتاب روشن باشم	79
شمارهٔ ۷ : عشقش به وجود متّهم کرد تو را	70
شمارهٔ ۱۱ : ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو	68
شمارهٔ ۸ : این هر دو جهان عکس کمالی پندار	69
شمارهٔ ۹ : بگذر ز حس و خیال،‌ای طالب حال	79
شمارهٔ ۱۰ : هر دل که به توحید ز درویشان است	60
شمارهٔ ۱۲ : چون محرم هم نفس نهای، تو چه کنی	74
شمارهٔ ۱۷ : دل از می عشق مست میپنداری	104
شمارهٔ ۱۸ : جان شیفتهٔ الست میپنداری	69
شمارهٔ ۱۳ : شایستهٔ این هوس نهای، تو چه کنی	67
شمارهٔ ۱۴ : هیچ است همه، وسوسهٔ خاطر چند	63
شمارهٔ ۱۵ : تا چند ازین غرور بسیار تو را	67
شمارهٔ ۱۶ : این قالب اگر بلند دیدی ور پست	65
شمارهٔ ۱۹ : جانت به گُوِ تنی در افتاد و برفت	65
شمارهٔ ۲۰ : جمشید به گلخنی در افتاد و برفت	78
شمارهٔ ۲۲ : آخر ره دورت به کناری برسد	78
شمارهٔ ۲۴ : چون هستی را نیست کسی اولیتر	109
شمارهٔ ۲۶ : درویشی چیست مست و مفلس بودن	84
شمارهٔ ۲۱ : در فرع کجا مشبّهی افتاده است	58
شمارهٔ ۲۳ : هر چند که نیستی کمت خواهد بود	88
شمارهٔ ۲۵ : ای بس که دل تو بیم دارد در پیش	85
شمارهٔ ۲۷ : جز بیذاتی لایق درویشان نیست	67
شمارهٔ ۲۸ : با درویشان، «کن و مکن» نتوان گفت	53
شمارهٔ ۳۵ : در عشق مرا چون عدم محض فزود	64
شمارهٔ ۲۹ : خلقان همه در آینهای مینگرند	71
شمارهٔ ۳۰ : درها به فنا گشادهاند، اینت عجب!	102
شمارهٔ ۳۱ : تا کی غم یک قطرهٔ خوناب خوریم	73
شمارهٔ ۳۲ : دعوی وجود از سر مستی شوم است	70
شمارهٔ ۳۳ : درویشِ تو را توانگری میبایست	79
شمارهٔ ۳۴ : گر ما به هزار تک بخواهیم دوید	59
شمارهٔ ۳۶ : چون در ره این کار مرا دید فزود	91
شمارهٔ ۳۷ : از بس که در آثار نمیبینم من	88
شمارهٔ ۳۹ : نه فخر ز سرفرازیم میآید	78
شمارهٔ ۴۰ : من ماندهام و لیک بی من منییی	55
شمارهٔ ۳۸ : هیچم همه تا با خود و با خویشتنم	64
شمارهٔ ۴۱ : زان روز که در صدر خودی بنشستم	86
شمارهٔ ۴۲ : اول همه نیستی است تا اول کار	76
شمارهٔ ۴۳ : عمری به فنا بر دلم آوردم دست	76
شمارهٔ ۴۷ : ای بود تو پیوسته بنا بود آخر	65
شمارهٔ ۴ : تا نفس کم و کاست نخواهد آمد	92
شمارهٔ ۴۴ : هیچم من و در گفت و شنید آمدهام	147
شمارهٔ ۴۵ : این بیخودیی که من در آن افتادم	81
شمارهٔ ۴۶ : ای دل! دیدی که هرچه دیدی هیچ است	90
شمارهٔ ۱ : آنها که در این پرده سرایند پدید	84
شمارهٔ ۲ : هرچیز که آن برای ما خواهد بود	71
شمارهٔ ۳ : تا هستی تو نصیب میخواهد جست	76
شمارهٔ ۶ : هرگه که بدان بحر محقّق برسی	77
شمارهٔ ۷ : گر اول کار، آتش افزون گردد	82
شمارهٔ ۹ : عاشق ز کسی نکاهد و نفزاید	78
شمارهٔ ۵ : آن را که درین دایره جانی عجب است	76
شمارهٔ ۸ : فانی شده، تا بود، مشوّش نشود	71
شمارهٔ ۱۰ : چندین امل تو ای دل غافل چیست	78
شمارهٔ ۱۱ : تا کی گردی ای دل غمناک به خون	71
شمارهٔ ۱۳ : هم راه تن و هم ره جان او گیرد	81
شمارهٔ ۱۵ : دلشاد مشو ز وصل اگر در طربی	73
شمارهٔ ۱۹ : تا چند به خود درنگری چندینی	93
شمارهٔ ۱۲ : ای دل همگی خویش در جانان باز	67
شمارهٔ ۱۴ : گر در هیچی مایهٔ شادی و بقاست	51
شمارهٔ ۱۶ : مرد آن باشد که هر نفس پاکتر است	83
شمارهٔ ۱۷ : آن بهٔ که زخود کرانه بینی خود را	87
شمارهٔ ۱۸ : گر مرد رهی ز ننگ خود پاک بباش	74
شمارهٔ ۲۲ : اول باری پشت به آفاق آور	67
شمارهٔ ۲۴ : عاشق شدن مرد زبون آمدنست	71
شمارهٔ ۲۵ : گر تو بر او ز تنگ دستی آئی	97
شمارهٔ ۲۶ : گر از همگی خویشتن فرد شوی	74
شمارهٔ ۲۰ : آن بهٔ که زعقل خود جنون یابی باز	85
شمارهٔ ۲۱ : گر میخواهی که بازیابی این راز	87
شمارهٔ ۲۳ : آنجا که روی به پا و سر نتوان رفت	83
شمارهٔ ۲۷ : آنرا که نظر در آن جهان باید کرد	71
شمارهٔ ۲۸ : چون نیستی تو محض اقرار بود	62
شمارهٔ ۲۹ : یا شادی دو کون غم انگار همه	119
شمارهٔ ۳۰ : گر فقر شود ای که چه خوش خواهد بود	72
شمارهٔ ۳۱ : راهی که درو پای ز سر باید کرد	68
شمارهٔ ۳۲ : آن جوهر پوشیده به هر جان نرسد	78
شمارهٔ ۳۳ : از پس منشین یک دم و در پیش مباش	114
شمارهٔ ۳۴ : تا کی باشی بی سر و بن، هیچ مباش	83
شمارهٔ ۳۸ : گر با من خویش خاک این در آئی	85
شمارهٔ ۳۹ : گاهی ز خیال دلبر آئی زنده	50
شمارهٔ ۴۱ : تا هیچ وجود و عدمت میماند	74
شمارهٔ ۳۵ : آن به که همی سوزی و پیدا نکنی	67
شمارهٔ ۳۶ : گر تو همه داری همه در آتش باش	64
شمارهٔ ۳۷ : گر بودِ خود از عشق نبودی بینی	101
شمارهٔ ۴۰ : ای مانده به جان این جهانی زنده	57
شمارهٔ ۴۶ : در عشق تو زاری وندم آوردیم	64
شمارهٔ ۴۷ : ما هر دو جهان زیر قدم آوردیم	60
شمارهٔ ۴۲ : پیوسته به چشم دل نظر باید کرد	83
شمارهٔ ۴۳ : در قرب تو گر هست دل دیوانهست	79
شمارهٔ ۴۴ : در عشق تو سودا و جنون بنهادیم	57
شمارهٔ ۴۵ : در عشق تو رازی و نیاز آوردیم	69
شمارهٔ ۴۸ : گر ما همگی خویش چون ذرّه کنیم	67
شمارهٔ ۴۹ : جانا ز غم عشق تو جانم خون شد	67
شمارهٔ ۵۳ : در بحر فنا به آب در خواهم شد	67
شمارهٔ ۵۴ : بنگر که چه غم بیتو کشیدم آخر	83
شمارهٔ ۵۵ : در عشق نشان و خبر من برسید	65
شمارهٔ ۵۶ : دل از طمع خام چنان بریان شد	81
شمارهٔ ۵۰ : تا شد دلم از بوی می عشق تو مست	74
شمارهٔ ۵۱ : با هستی خویش داوری خواهم کرد	62
شمارهٔ ۵۲ : جانا چو ره تو راه ذُلّ و عِزْ نیست	95
شمارهٔ ۵۷ : هر لحظه دهد عشق توام سرشوئی	55
شمارهٔ ۵۹ : هر لحظه ز عشق در سجودی دگرم	112
شمارهٔ ۶۰ : سر تا پایم نقطهٔ آرام کنید	73
شمارهٔ ۶۲ : وقتست که بیزحمت جان بنشینم	69
شمارهٔ ۶۳ : از ننگ وجودم که رهاند بازم	81
شمارهٔ ۶۴ : بی جان و تنم جان و تنم میباید	77
شمارهٔ ۵۸ : گفتم: ز فناء خود چنانم که مپرس	86
شمارهٔ ۶۱ : از بس که دلم به بینشان داشت نیاز	48
شمارهٔ ۱ : آن راه که راه عالم عرفان است	91
شمارهٔ ۲ : هر ذات که در تصرّف دوران است	112
شمارهٔ ۶ : گر عقل مرا مصلحت اندیش آمد	89
شمارهٔ ۸ : مائیم و نصیب جز جگر خواری نه	81
شمارهٔ ۶۵ : خوش خواهدبود، اگر فنا خواهد بود	81
شمارهٔ ۳ : چندان که نگاه میکنم حیرانی است	69
شمارهٔ ۴ : بنشین که اگر بسی گذر خواهی کرد	82
شمارهٔ ۵ : بر بوی یقین درین بیابان رفتیم	62
شمارهٔ ۷ : احوالِ جهان سخت عجیب افتادهست	65
شمارهٔ ۱۲ : ای دل هر دم غم دگرگون میخور	66
شمارهٔ ۹ : دانی که چهایم نه بزرگیم نه خُرد	72
شمارهٔ ۱۰ : مائیم در اوفتاده چون مرغ به دام	61
شمارهٔ ۱۱ : از آرزوی یقین چو مینتوان زیست	91
شمارهٔ ۱۳ : این درد چه دردیست که درمانش نیست	79
شمارهٔ ۱۴ : حالِ دلِ باژگونه مینتوان گفت	76
شمارهٔ ۱۵ : دل از همه عالم به کنار آمد باز	61
شمارهٔ ۱۷ : آن میخواهم که جایگاهی گیرم	68
شمارهٔ ۱۸ : هر روز غمی به امتحانم آمد	62
شمارهٔ ۲۰ : زانگه که بقا روی نمودست مرا	67
شمارهٔ ۲۱ : امروز منم ذوقِ خرد نادیده	78
شمارهٔ ۱۶ : دردا که بجز درد مرا کار نبود	83
شمارهٔ ۱۹ : دردا که ز خود بیخبرم باید مرد	69
شمارهٔ ۲۲ : آگاه نیم از دل و جانم که چه بود	92
شمارهٔ ۲۳ : چون عمر بشد زادِ رهم از «چه کنم»	65
شمارهٔ ۲۴ : بس رنج کشم طرب نمیدانم چیست	92
شمارهٔ ۲۷ : سرگردانی بسوخت جانم چه کنم	62
شمارهٔ ۲۸ : سبحان الله! بر صفتی حیرانم	74
شمارهٔ ۲۹ : از پای در آمدم ز سرگردانی	77
شمارهٔ ۲۵ : چون چارهٔ خویش میندانم چه کنم	68
شمارهٔ ۲۶ : دل نیست مرا، یکی مصیبت خانهست	72
شمارهٔ ۳۰ : از دنیی فانیم جوی نیست پدید	93
شمارهٔ ۳۳ : امروز منم شیفتهای حیرانی	68
شمارهٔ ۳۶ : گر برکشم از سینهٔ پرخون آهی	64
شمارهٔ ۳۱ : نه در سفرم یک دم و نی در حضرم	94
شمارهٔ ۳۲ : چندان که بدین قصه فرو مینگرم	106
شمارهٔ ۳۴ : امروز منم ز خان و از مان بیرون	80
شمارهٔ ۳۵ : گه چون مه از آرزوی حق کاستهایم	94
شمارهٔ ۳۷ : از هم نفسانم اثری نیست امروز	63
شمارهٔ ۳۸ : دل هرچه که دید خشک لب دید همه	77
شمارهٔ ۴۲ : نی کس خبری میدهد از پیشانم	81
شمارهٔ ۴۳ : هر لحظه تحیر به شبیخون آید	62
شمارهٔ ۴۵ : در بادیهٔ جهان دری بنمایید	61
شمارهٔ ۳۹ : چندان که مرا عقل و بصر خواهد بود	65
شمارهٔ ۴۰ : چندان که مرا عقل به تن خواهد بود	76
شمارهٔ ۴۱ : چون بیخبرم از آنکه تقدیرم چیست	78
شمارهٔ ۴۴ : چندان که ز هر شیوه سخن میگویم	81
شمارهٔ ۴۶ : یک بیدل و بیرأی چو من بنمایید	47
شمارهٔ ۱ : ای بلبلِ روح مبتلا ماندهای	87
شمارهٔ ۲ : ای روح! تویی به عقل موصوف آخر	70
شمارهٔ ۳ : ای مرغ عجب! ستارگان چینهٔ تست	101
شمارهٔ ۴ : گه در غم روزگار و گه در قهری	60
شمارهٔ ۴۷ : دل رفت و جگر با دل ریش آمد باز	73
شمارهٔ ۴۸ : من زین دل بیخبر بجان آمدهام	83
شمارهٔ ۵ : ای جان! چو تو از عالم بیچون آیی	69
شمارهٔ ۶ : ای روح! درین عالم غربت چونی	85
شمارهٔ ۷ : ای باز خرد! مباش گمراه آخر	69
شمارهٔ ۸ : ای جانِ شریف! ترک این دنیی گیر	68
شمارهٔ ۹ : ای بلبل روح چند باشی مگسی	75
شمارهٔ ۱۰ : بر جان و تنِ بیش بها میگریم	70
شمارهٔ ۱۱ : با ما بنشین که هر دو همدم بودیم	95
شمارهٔ ۱۲ : دل را که هزار باره در خون کشمش	68
شمارهٔ ۱۳ : ای آن که به قدر برتر از افلاکی	72
شمارهٔ ۱۴ : ای آن که در این ره صفتاندیش نهای	77
شمارهٔ ۱۹ : گر مرغِ دلت کارِ روش ساز کند	60
شمارهٔ ۲۰ : ای بس که فلک در صف انجم گردد	89
شمارهٔ ۱۵ : چیزی که توئی زین تن مسکین تو نهای	91
شمارهٔ ۱۶ : بندیش که بر زمین نهای آن که تویی	79
شمارهٔ ۱۷ : ای وهم و خیال و حسِّ تو رهزن تو	82
شمارهٔ ۱۸ : آن ذات که جسم و جوهرش اسم بود	70
شمارهٔ ۲۱ : جانی که به نورِ حق ندارد امّید	61
شمارهٔ ۲۲ : جانی که نهفت زنگ دنیی او را	59
شمارهٔ ۲۴ : گر نفس تو بسملی شود تا دانی	72
شمارهٔ ۲۳ : هر دیده که راه بینشانی نشناخت	60
شمارهٔ ۲۵ : سِرّی که به تو رسد ز خود پنهان دار	74
شمارهٔ ۲۶ : در هر دو جهان هر چه عجب داشتهای	96
شمارهٔ ۲۷ : پنهان گهریست در پسِ پردهٔ راز	61
شمارهٔ ۲۸ : از پردهٔ خود برون شدن عین خطاست	87
شمارهٔ ۲۹ : هر چند که کارهای تو بسیاریست	87
شمارهٔ ۳۱ : آنجا که فروغ عالم جان بینی	65
شمارهٔ ۳۰ : هر جان که ز حق حمایتی افتادهست	87
شمارهٔ ۳۲ : چون آینه پشت و رو شود یکسانت	58
شمارهٔ ۳۳ : هر راز که هم پردهٔ جان تو شود	70
شمارهٔ ۳۴ : تن از پی کارِ خویش سرگردان است	97
شمارهٔ ۳۵ : کردم ورقِ وجودِّ تو با تو بیان	78
شمارهٔ ۳۶ : هر سر که درین هر دو جهان داشتهاند	83
شمارهٔ ۳۷ : گاه از غم اودست ز جان میشویی	94
شمارهٔ ۳۸ : ای از تن منقلب گذر ناکرده	67
شمارهٔ ۳۹ : خوش باش که دل تمام میباز رهد	92
شمارهٔ ۴۱ : مرگ است خلاص عالم فانی را	70
شمارهٔ ۴۲ : یک یک نفست زمان تو خواهد بود	98
شمارهٔ ۱ : میپنداری که جان توانی دیدن	91
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که مرگ چیست از تن رستن	79
شمارهٔ ۴۳ : چون اصلِ اصول هست در نقطهٔ جان	57
شمارهٔ ۴۴ : تا مرغ دلم شیوهٔ دمساز شناخت	83
شمارهٔ ۴ : قومی ز محال در جنون افتادند	85
شمارهٔ ۶ : از ذرّه ز اندازهٔ ذرّات مپرس	48
شمارهٔ ۷ : در عقل اصول شرع از جان بپذیر	69
شمارهٔ ۲ : هرگه که تو طالب گهر خواهی بود	70
شمارهٔ ۳ : آن نقطه که کیمیای دولت آن است	75
شمارهٔ ۵ : جانهاست در آن جهان بر انبار زده	80
شمارهٔ ۸ : قسمی که ز چرخ پرده در داشتهای	71
شمارهٔ ۱۲ : دردا که دلم واقف آن راز نشد	88
شمارهٔ ۱۴ : از معنی عشق اسم میبینم و بس	66
شمارهٔ ۹ : تا عالِمِ جهل خود نگردی به نخست	88
شمارهٔ ۱۰ : نه در صفِ صاحبنظران خواهی مُرد	81
شمارهٔ ۱۱ : هر چند ز ننگِ خود خبردار نهایم	71
شمارهٔ ۱۳ : هم عقل درین واقعه مضطر افتاد	79
شمارهٔ ۱۵ : جان گرچه درین بادیه بسیار شتافت	71
شمارهٔ ۱۶ : دل در پی راز عشق، دلمرده بماند	50
شمارهٔ ۲۴ : دل او کاکح دیدار نداشت	109
شمارهٔ ۱۷ : دل بر سرِ این راه خطرناک بسوخت	114
شمارهٔ ۱۸ : دل خون شد و سررشتهٔ این راز نیافت	61
شمارهٔ ۱۹ : این دل که بسوخت روز و شب در تک و تاز	70
شمارهٔ ۲۰ : دل شیوهٔ عشق یک نفس باز نیافت	90
شمارهٔ ۲۱ : رازی که دل من است سرگشتهٔ آن	88
شمارهٔ ۲۲ : شد رنجِ دلم فَرِهْ چه تدبیر کنم	67
شمارهٔ ۲۳ : دل والِه و عقل مست و جان حیران است	80
شمارهٔ ۲۷ : هم قصّهٔ یار میبنتوان گفتن	66
شمارهٔ ۳۰ : از دست بشد تن و توانم چه کنم	77
شمارهٔ ۳۱ : در حیرانی بنده وآزاد هنوز	72
شمارهٔ ۲۵ : آن قوم که جامه لاجوردی کردند	78
شمارهٔ ۲۶ : جان معنی لطف و قهر نتواند بود	64
شمارهٔ ۲۸ : نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید	77
شمارهٔ ۲۹ : این درد جگرسوز که در سینه مراست	116
شمارهٔ ۳۲ : تیری که ز شستِ حکمِ جانان گذرد	90
شمارهٔ ۳۳ : گاه از شادی چو شمع میافروزم	68
شمارهٔ ۳۴ : جانا! ز غم عشق تو فریاد مرا	88
شمارهٔ ۳۵ : زلفت که از او نفع و ضرر در غیب است	70
شمارهٔ ۳۶ : بیچاره دلم که راحت جان میجست	49
شمارهٔ ۳۷ : هم شیوهٔ سودای تو نتوان دانست	64
شمارهٔ ۳۸ : پای از تو فرو شد به گِلم میدانی	70
شمارهٔ ۳۹ : آنها که درین درد مرا میبینند	75
شمارهٔ ۴۰ : دل سِرّ تو در نو و کهن بازنیافت	92
شمارهٔ ۴۱ : جز درد تو درمان دل ریشم نیست	106
شمارهٔ ۴۲ : حالم ز من سوخته خرمن بمپرس	84
شمارهٔ ۴۳ : هجرِ تو هلاکِ من بگوید با تو	85
شمارهٔ ۴۴ : غم کشته و رنج دیده خواهم مردن	69
شمارهٔ ۴۵ : چون کار ز دست رفت گفتار چه سود	75
شمارهٔ ۴۶ : گر جان گویم عاشق آن دیدار است	78
شمارهٔ ۴۷ : دل رفت و نگفت دلستانم که چه بود	90
شمارهٔ ۴۸ : عمری دل این سوخته تن در خون داد	87
شمارهٔ ۴۹ : جز جان، صفت جان، که تواند گفتن	71
شمارهٔ ۵۰ : جانی که به رمز، قصّهٔ جانان گفت	70
شمارهٔ ۵۱ : در فقر، دل و روی سیه باید داشت	70
شمارهٔ ۵۲ : سرّی که دلِ دو کَوْن خون داند کرد	87
شمارهٔ ۱ : چندان که تو اسرار حقیقت خواهی	75
شمارهٔ ۲ : اول میلم چو از همه سویی بود	87
شمارهٔ ۴ : آواز آمد مرا که در جستن دوست	76
شمارهٔ ۵ : عمری چو فلک ز تگ نمیفرسودم	69
شمارهٔ ۶ : هرچند دریغ صدهزار است هنوز	86
شمارهٔ ۹ : هر دم سگ نفس با دلم باز نهد	77
شمارهٔ ۳ : ناکرده وجودم بدل اینجا چه کنم	81
شمارهٔ ۷ : گفتم که شد از نفس پلیدم، دل، پاک	78
شمارهٔ ۸ : تا با سگ نفس همنشین خواهم بود	73
شمارهٔ ۱۰ : نفسی دارم که هر نفس مِه گردد	63
شمارهٔ ۱۱ : از آتش شهوت جگرم میسوزد	81
شمارهٔ ۱۲ : خون شد جگرم ز غصّهٔ خویش مرا	78
شمارهٔ ۱۵ : گاهم ز سگ نفس مشوش بودن	73
شمارهٔ ۱۶ : این نفس کم انگاشته آید آخر	71
شمارهٔ ۱۳ : دل را که نه دنیا و نه دین میبینم	80
شمارهٔ ۱۴ : از جان سیرم ازانک تن میخواهد	83
شمارهٔ ۱۷ : چون نفس سگیست بدگمان چتوان کرد	72
شمارهٔ ۲۰ : آنجا که فنای نامداران باید	70
شمارهٔ ۲۱ : ای نفس فرو گرفته سر تا سر تو	78
شمارهٔ ۲۳ : بد چند کنی کار نکو کن بنشین	72
شمارهٔ ۱۸ : هر دل که ز سرِّ کار آگاهی داشت	72
شمارهٔ ۱۹ : آنها که مدام از پس این کار شوند	80
شمارهٔ ۲۲ : ای در غم نان و جامه و آز و نیاز	82
شمارهٔ ۲۴ : هر دل که به نفس ره به آگاهی برد	50
شمارهٔ ۲۵ : از کس چو سخن نمیپذیری آخر	103
شمارهٔ ۲۸ : مائیم به امر، پای ناآورده	59
شمارهٔ ۲۶ : ای عقلِ تو کرده مبتلای خویشت	66
شمارهٔ ۲۷ : دردا که دلی که در جهان کار نداشت	77
شمارهٔ ۲۹ : گاهی به هوس حرف فنا میخوانیم	81
شمارهٔ ۳۰ : مائیم که نه سوخته و نه خامیم	86
شمارهٔ ۳۱ : یک عاشق پاک و یک دل زنده کجاست	75
شمارهٔ ۳۲ : دردا که غرور بود و بسیاری بود	42
شمارهٔ ۳۵ : گه خلوت بینِ هفت گلشن بودم	77
شمارهٔ ۳۳ : بیچاره دلم که خویش حُرْ میپنداشت	104
شمارهٔ ۳۴ : مسکین دل من تخم طلب کاشته بود	53
شمارهٔ ۱ : هر جان که بدان سرِّ معما نرسید	92
شمارهٔ ۲ : هر دل که بجان طریق دمساز نیافت	93
شمارهٔ ۳ : سنگی که نه در فروغِ خور خواهد ماند	61
شمارهٔ ۴ : مردند همه، در هوسی، چتوان کرد	71
شمارهٔ ۵ : کو دل که بداند نفسی اسرارش	106
شمارهٔ ۶ : گر دیدهوری مرد لقا باید شد	62
شمارهٔ ۷ : چون می بتوان به پادشاهی مردن	69
شمارهٔ ۸ : ای در طلب گره گشائی مرده	75
شمارهٔ ۹ : ای همچو سگی به استخوانی قانع	91
شمارهٔ ۱۰ : ای جان تو در ذُلِّ جدائی قانع	73
شمارهٔ ۱۱ : هرگاه که سِرِّ معرفت یابی باز	63
شمارهٔ ۱۲ : چون مرغ دلم حوصلهٔ راز نیافت	53
شمارهٔ ۱۳ : ای مرد فسرده راز مینشناسی	91
شمارهٔ ۱۴ : از مال همه جهان جوی داری تو	74
شمارهٔ ۱۵ : کو عقل که قصد آن جلالت کردی	81
شمارهٔ ۱۶ : چون حوصله نیست تا خبر خواهد شد	75
شمارهٔ ۱۷ : چون بسیارم تجربه افتاد از خویش	84
شمارهٔ ۱۸ : جانا جانم غرقهٔ دریای تو بود	73
شمارهٔ ۱۹ : این کار که عشق تو مرا پیش آورد	70
شمارهٔ ۲۰ : در بادیهٔ تو منزلی میباید	69
شمارهٔ ۲۱ : گر یک دم پاک می برآید از من	63
شمارهٔ ۲۴ : چون طاقت عشق تو ندارم آخر	74
شمارهٔ ۲۵ : چون خون دلم بی تو بخوردم آخر	67
شمارهٔ ۲۷ : جان نتواند ز عشق بر جای بُدن	69
شمارهٔ ۲۲ : در عشق رخت علم و خرد باختهام	84
شمارهٔ ۲۳ : دل در طلب وصال تو جان میباخت	58
شمارهٔ ۲۶ : در قلزم عشق تو که دیار نماند	56
شمارهٔ ۲۸ : آهی که ز دست غم برآرم بی تو	68
شمارهٔ ۲۹ : هر روز ره عشق تو از سر گیرم	78
شمارهٔ ۳۰ : هر کس که ز زلف تو ندارد تابی	83
شمارهٔ ۳ : هر کز پی دنیای دنی خواهد بود	75
شمارهٔ ۱ : تا کی ز جهان رنج و ستم باید دید	95
شمارهٔ ۲ : دریاست جهان که تخت اینجا بنهد	88
شمارهٔ ۴ : دنیای دنی چیست سرای ستمی	98
شمارهٔ ۵ : چون هست جهان جایگه رسوایی	107
شمارهٔ ۶ : دود است همه جهان، جهان دود انگار	50
شمارهٔ ۷ : این دنیای غدار چه خواهی کردن	61
شمارهٔ ۸ : از شعبدهٔ جهان چه برخواهد خاست	93
شمارهٔ ۹ : دنیا که جوی وفا ندارد در پوست	105
شمارهٔ ۱۰ : دنیا چه کنی چو بیوفا خواهد بود	85
شمارهٔ ۱۱ : ای دل تَبَعِ دُنیی غدّار مشو	84
شمارهٔ ۱۲ : گر هر دو جهان فی المثل انگشتری است	100
شمارهٔ ۱۵ : یک حاجت بیدلی روا مینکنند	76
شمارهٔ ۱۸ : بویی که به جان ممتحن میآید	59
شمارهٔ ۱۹ : گه خستهٔ لن ترانیم موسی وار	57
شمارهٔ ۱۳ : ای دل ای دل غم جهان چند خوری	71
شمارهٔ ۱۴ : چون نیست درین چاه بلا دسترسیت	72
شمارهٔ ۱۶ : جان رفت و به ذوق زندگانی نرسید	68
شمارهٔ ۱۷ : هر دم که زنم چو جانم آید به لبم	62
شمارهٔ ۲۰ : هر روز درین دایره سرگشتهترم	66
شمارهٔ ۲۵ : تا کی خود را ز هجر دلبند کشم	63
شمارهٔ ۲۶ : هر دم دل من زچرخ بندی دارد	56
شمارهٔ ۲۷ : بر دل ز غم زمانه باری دارم	68
شمارهٔ ۲۱ : تا کی باشم عاجز و مضطر مانده	66
شمارهٔ ۲۲ : روزی نه که دل قصهٔ دمساز نخواند	48
شمارهٔ ۲۳ : امروز منم به جان و تن درمانده	78
شمارهٔ ۲۴ : در عشق چو من کسی نه بیچاره شود	57
شمارهٔ ۲۸ : جز بیخبری هیچ خبر نیست مرا	68
شمارهٔ ۳۰ : بگرفت ز نااهل جهانی غم ازین	66
شمارهٔ ۲ : دل را همه عمر محرمی دست نداد	67
شمارهٔ ۲۹ : با نااهلی که نان خورم خون شمرم	95
شمارهٔ ۱ : دل خون شد و کس محرم این راز نیافت	132
شمارهٔ ۳ : سرمایهٔ عالم درمی بیش نبود	85
شمارهٔ ۴ : دردا که درین سوز و گدازم کس نیست	112
شمارهٔ ۵ : کو مستمعی تا سخنش برگویم	72
شمارهٔ ۷ : چشم من دلخسته به هر انجمنی	97
شمارهٔ ۸ : چندانکه به درد عشق میپویم من	84
شمارهٔ ۹ : آنکس که غمِ کهنه و نو میداند	97
شمارهٔ ۱۰ : کی باشد و کی که من مانم و او	59
شمارهٔ ۶ : این سوز که خاست با که بتوانم گفت	78
شمارهٔ ۱۱ : آنکس که نه غم خوارگیم خواهد کرد	74
شمارهٔ ۱۲ : در پای بلا فتادهام، چتوان کرد	59
شمارهٔ ۱۳ : دردا که ز درد ناکسی میمیرم	69
شمارهٔ ۱۴ : پیوسته زبون روزگار آمدهام	62
شمارهٔ ۱۵ : یک دم دل محنت کشم آسوده نشد	73
شمارهٔ ۱۶ : ای آن که بکلّی دل و جان داده نهای	78
شمارهٔ ۱۷ : هر دل که نه در زمانه روز افزون شد	70
شمارهٔ ۱۸ : هر انجمنی، در انجمن ماندهاند	68
شمارهٔ ۲۰ : با قوّت پیل، مور میباید بود	110
شمارهٔ ۲۱ : با اهل، توان قصد معانی کردن	75
شمارهٔ ۲ : تدبیر تو چیست بغض با حب کردن	78
شمارهٔ ۱۹ : قومی که زمین به یک زمان بگرفتند	70
شمارهٔ ۲۲ : من، توبهٔ عامی، به گناهی نخرم	60
شمارهٔ ۲۳ : هرکو سخنی شنود، یکبار، از من	55
شمارهٔ ۱ : خواهی که ز پرده محرم آیی بیرون،	69
شمارهٔ ۳ : تو خسته نهیی ز عشق، ور خستهئییی	61
شمارهٔ ۴ : تا کی هنر خویش پدیدار کنی	73
شمارهٔ ۵ : بد چند کنی کار نکو کن، بنشین	90
شمارهٔ ۶ : تا بر ره خلق مینشینی ای دل	83
شمارهٔ ۷ : ای دل هر دم غمی دگرگون میخور	67
شمارهٔ ۸ : چون درد ترا تا به ابد درمان نیست	70
شمارهٔ ۹ : ای دل همه چارهٔ تو بیچارگی است	72
شمارهٔ ۱۰ : زین شیوه که اکنون دل دیوانه گرفت	72
شمارهٔ ۱۲ : اوّل دل من بر سر غوغا بنشست	73
شمارهٔ ۱۳ : در راه تعب ترک طرب باید کرد	53
شمارهٔ ۱۴ : درعالم مرگ زندگانی دور است	68
شمارهٔ ۱۱ : جانا دل من خویش به دریا انداخت	77
شمارهٔ ۱۵ : مردی چه بود رند و مقامر بودن	82
شمارهٔ ۱۶ : از جزو به سوی کل سفر باید کرد	61
شمارهٔ ۱۷ : هر پرده که بند پرده در خواهد خاست	85
شمارهٔ ۱۸ : گر دریائی ز شور بنشانندت	56
شمارهٔ ۱۹ : تا کی باشی چو آسمان در تک و تاز	66
شمارهٔ ۲۰ : گر همچو فلک سالک پیوسته شوی	82
شمارهٔ ۲۱ : هر روز مرا غمی دگر پیش آید	66
شمارهٔ ۱ : ذوق شکر از چشیدن آمد حاصل	79
شمارهٔ ۲ : فرّخ دل آن که مُرد حیران و نگفت	80
شمارهٔ ۳ : خود را به طریق چاره میباید کرد	73
شمارهٔ ۴ : امروز دلی سخن نیوش اولیتر	84
شمارهٔ ۵ : ای دل چو شراب معرفت کردی نوش	96
شمارهٔ ۶ : تا چند زنی ای دلِ برخاسته جوش	73
شمارهٔ ۷ : تا چشم ز دیدارِ جهان در بستیم	66
شمارهٔ ۸ : ای دل شب و روز چند جوشی، بنشین	86
شمارهٔ ۹ : تا کی زنی ای دل خسته جوش	81
شمارهٔ ۱۱ : گر بحرنهای، ز جوش بنشین آخر	76
شمارهٔ ۱۰ : ای دل به سخن مگرد در خون پس ازین	89
شمارهٔ ۱۲ : گر نام ونشان من توانستی بود	98
شمارهٔ ۱۴ : در فقر، سیاه پوشیم اولیتر	76
شمارهٔ ۱۳ : چون لوح دل از دو کون بستردم من	167
شمارهٔ ۱۵ : در عشق تو از بس که خروش آوردیم	120
شمارهٔ ۱۶ : هر چند که نیست هیچ از حق خالی	66
شمارهٔ ۱۷ : چون برفکنند از همه چیزی سرپوش	64
شمارهٔ ۱۸ : دل در پی راز عشق، پویان میدار	83
شمارهٔ ۱۹ : در عالم توحید به کس هیچ مگوی	102
شمارهٔ ۲۰ : تا برجایی بجای میباش و خموش!	83
شمارهٔ ۲۱ : هر چند ترا محرم اسراری نیست	93
شمارهٔ ۲۲ : تا کی به سخن زبان خروشان داری	64
شمارهٔ ۲۳ : تا چند زنی منادی، ای سر که فروش!	60
شمارهٔ ۲۴ : گر خواهی تو که وقت خود داری گوش	84
شمارهٔ ۲۵ : اجزای تو جمله گوش میباید و بس	72
شمارهٔ ۲۶ : آن به که نفس ز کارِ عالم نزنی	68
شمارهٔ ۱ : خواهی که دلت محرم اسرار آید	83
شمارهٔ ۲ : هر چند که در ره دراز استادی	93
شمارهٔ ۴ : گر میخواهی که مرد مقبول شوی	73
شمارهٔ ۵ : در راه طلب مرد بهمت باید	85
شمارهٔ ۳ : نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت	112
شمارهٔ ۶ : ای مرد رونده مرد بیچاره مباش	350
شمارهٔ ۷ : تا مرغ دل تو بال وپر نگشاید	81
شمارهٔ ۸ : تا کی دل تو گرد جهان بر پرّد	67
شمارهٔ ۹ : تا چند نه آرام ونه بشتافتنت	64
شمارهٔ ۱۰ : از غیب گرت هست نشان آوردن	75
شمارهٔ ۱۱ : گر مرد رهی راه نهان باید رفت	89
شمارهٔ ۱۳ : رعنائی و نازکی رها باید کرد	54
شمارهٔ ۱۴ : کو راه روی که ره نوردش گویم	78
شمارهٔ ۱۲ : خواهی که به عقبی به بقایی برسی	89
شمارهٔ ۱۵ : جان را که ز تن رحیل میباید کرد	65
شمارهٔ ۱۶ : تا چند ز نیستی و هستی ای دل	87
شمارهٔ ۱۷ : جانی دگرست و جانفزایی دگرست	97
شمارهٔ ۱۸ : آن گنج که من در طلب آن گنجم	91
شمارهٔ ۱۹ : مرغ دل من که بود چون شیدایی	72
شمارهٔ ۲۰ : نه جان رهِ جان فزای خود یابد باز	93
شمارهٔ ۲۱ : وقتی است که دیدهیی به دیدار کنم	84
شمارهٔ ۲۲ : با قوّت عشق تو به جان میکوشم	69
شمارهٔ ۲۷ : نردِ هوسِ وصال میباید باخت	69
شمارهٔ ۲۸ : بنشستهای و بسی سفر داری تو	77
شمارهٔ ۲۳ : در عشق تو هردلی که مردانه بود	122
شمارهٔ ۲۴ : درعشق گمان خود عیان باید کرد	61
شمارهٔ ۲۵ : گر مرد رهی میان خون باید رفت	58
شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه ز چرخ بیش میباید رفت	98
شمارهٔ ۲۹ : چون تو غم بیشمار خودخواهی داشت	57
شمارهٔ ۳۰ : ای آن که هزار گونه سودا داری	72
شمارهٔ ۳۱ : از بس که غم دنیی مردار خوری	72
شمارهٔ ۳۴ : کی نیک افتد ترا که بد میباشی	60
شمارهٔ ۳۶ : اوّل قدمت دولت انبوه مجوی	56
شمارهٔ ۳۲ : از دورِ فلک زیر و زبر خواهی شد	92
شمارهٔ ۳۳ : هر چند که دریای پر آب آمد پیش	70
شمارهٔ ۳۵ : ای دوست اگر تو دوستدار خویشی	96
شمارهٔ ۳۸ : تو خفته وعاشقان او بیدارند	69
شمارهٔ ۳۹ : ای پای ز دست داده در پی نرسی	104
شمارهٔ ۳۷ : ای بیخبران دلی به جان دربندید	89
شمارهٔ ۴۰ : دل بستهٔ روی چون نگار او کن	45
شمارهٔ ۴۱ : گر هست درین راه سر بهبودت	66
شمارهٔ ۴۳ : بی ره رفتن، رموز میاندیشی	66
شمارهٔ ۴۲ : هر دل که ز سِرِّ کار آگاهی یافت	71
شمارهٔ ۴۴ : گر باز نماید سَرِ یک موی به تو	100
شمارهٔ ۴۵ : یادست ازین هوس بمی باید داشت	93
شمارهٔ ۴۶ : پیوسته به دست خود گرفتاری تو	52
شمارهٔ ۴۷ : هر گاه که گوهر محبّت جویی	68
شمارهٔ ۴۸ : ای خلق چرا در تب و تفتید آخر	82
شمارهٔ ۴۹ : آن را که کلید مشکلی میباید	88
شمارهٔ ۵۰ : گه پیشرو نبرد میباید بود	81
شمارهٔ ۱ : تا هیچ پراکنده توانی بودن	80
شمارهٔ ۲ : تا تفرقه میبود به هر سوی از تو	63
شمارهٔ ۴ : نه جان صفت رضای او میگیرد	67
شمارهٔ ۳ : ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس	70
شمارهٔ ۵ : چون نیست کسی را سر مویی غم تو	55
شمارهٔ ۶ : شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه	64
شمارهٔ ۷ : بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید	80
شمارهٔ ۸ : هر چند که بیرون و درون خواهی دید	67
شمارهٔ ۹ : گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود	62
شمارهٔ ۱۰ : او را خواهی از زن و فرزند ببر	119
شمارهٔ ۱۳ : دیوانه اگر مقید زنجیرست	70
شمارهٔ ۱۴ : تا چند ترا ز پرده بیش آوردن	78
شمارهٔ ۱۷ : شایستهٔ آن کمال مینتوان شد	62
شمارهٔ ۱۱ : گر میخواهی که باشدت خوش آنجا	62
شمارهٔ ۱۲ : با عشق، وجود خود برانداخته به	80
شمارهٔ ۱۵ : پیوستن تو به یک به یک بسیاریست	67
شمارهٔ ۱۶ : آن را که بخود بر سر یک موی سر است	80
شمارهٔ ۱۸ : هر لحظه هزار مشکلم پیوسته است	92
شمارهٔ ۱۹ : نابرده می عشق، قرارت ای دل	69
شمارهٔ ۲۳ : بی فکر دلی که هست خرّم دارش	66
شمارهٔ ۲۰ : بگذر ز خیال آن و این، کار اینست	114
شمارهٔ ۲۱ : گر میخواهی که وقت خودداری گوش	73
شمارهٔ ۲۲ : ای آن که تو یک نفس خوداندیش نیی	80
شمارهٔ ۲۴ : عمری که نه در حضور جان خواهد بود	67
شمارهٔ ۲۵ : گر یک سرِ موی سرِّ جانان بینی	80
شمارهٔ ۲۶ : گر مرد رهی، روی به فریادرس آر	61
شمارهٔ ۵ : عشقش به کشیدن بلا آید راست	93
شمارهٔ ۶ : هر دل که طلب کند چنین یاری را	71
شمارهٔ ۲۷ : تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو	70
شمارهٔ ۱ : جان سوخته سرفکنده میباید بود	58
شمارهٔ ۲ : گر جان ببرد عشق توام جان آنست	90
شمارهٔ ۳ : تا نفس بود ز سِرِّ جان نتوان گفت	71
شمارهٔ ۴ : گفتی که نشان راه چیست ای درویش	70
شمارهٔ ۷ : این کار که صد عالم پنهان ارزد	68
شمارهٔ ۹ : بهتر ز گشادگی گرفتاری من	75
شمارهٔ ۱۰ : امروز منم نه کفر و نه ایمانی	91
شمارهٔ ۱۱ : چون در ره دین نیامدی در دستم	65
شمارهٔ ۱۲ : نه دین حق و نه دین زردشت مرا	64
شمارهٔ ۸ : دل عزت خویش جمله از خواری یافت	54
شمارهٔ ۱۳ : چون من مگسم سایهٔ طوبی چکنم	71
شمارهٔ ۱۶ : ای تن دل ناموافقت میداند	64
شمارهٔ ۱۴ : ای دل نه به کفر ونه به دین خواهی مرد	75
شمارهٔ ۱۵ : خود را به محال خود دچار آیی تو	62
شمارهٔ ۱۷ : گه در وصف دین یگانهای میجویی	80
شمارهٔ ۱۸ : چون کرد شراب شرک و غفلت مستت	82
شمارهٔ ۱۹ : تا چند به فکر نفس مشغول شوی	92
شمارهٔ ۲۰ : هر دل که تمام از سردردی برخاست	71
شمارهٔ ۲۴ : ای دل اگر از کار دگرگون آیی	73
شمارهٔ ۲۱ : گر خاصه نیی تو، عام میباید بود	57
شمارهٔ ۲۲ : ای در رهِ دین و کارِ کفر آمده سُست	110
شمارهٔ ۲۳ : هر چند که رنج بیشتر خواهی برد	55
شمارهٔ ۲۵ : امروز چو جمله عمر ضایع کردی	59
شمارهٔ ۲۶ : نه در ره اقرار، قراری داری	69
شمارهٔ ۲۷ : خود را چو زخواب و خور نمیداری باز	66
شمارهٔ ۲ : می نرهانی مرا ز من، من چکنم	108
شمارهٔ ۲۸ : چون بحر، ز شوق راز جان، میجوشم	51
شمارهٔ ۲۹ : چون بحر،‌دلی هزار جوش است مرا	64
شمارهٔ ۱ : آنجا که نه جان رسید ونه تن آنجا	79
شمارهٔ ۳ : پیوسته دلم به جانت میخواهد جُست	80
شمارهٔ ۴ : چندانکه مرا میل به رفتن بیش است	84
شمارهٔ ۵ : راهی به خودم که مینماید آخر	76
شمارهٔ ۶ : گر تن گویم به خویشتن مینرود	106
شمارهٔ ۸ : از خود نتوان راه معانی کردن	80
شمارهٔ ۱۰ : جان محرم درگاه همی باید برد	62
شمارهٔ ۱۱ : گر در سفر یگانگی خواهی بود	58
شمارهٔ ۷ : تا چند به پای جان و تن خواهم رفت	70
شمارهٔ ۹ : خواهی که ز اضطرار و خواری برهی	79
شمارهٔ ۱۲ : آن را که ز حق روزفزون آید کار	77
شمارهٔ ۱۳ : در عشق دلی خراب چتواند کرد	77
شمارهٔ ۱۴ : کارتو، نکو، او بتواند کردن	79
شمارهٔ ۱۵ : عالم چو زکاف و نون توان آوردن	95
شمارهٔ ۱۹ : گر دوزخی و اگر بهشتی امروز	59
شمارهٔ ۱۶ : ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود	69
شمارهٔ ۱۷ : تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود	89
شمارهٔ ۱۸ : از کارِ قضا در تب و در تفت چه سود	57
شمارهٔ ۲۲ : گر مردِ حقی مخالف باطل باش	45
شمارهٔ ۲۵ : نفست چه کند چو بند نگشایندش	55
شمارهٔ ۲۷ : جانی اگر از حق خبری میداری	57
شمارهٔ ۲۰ : دی حکم حیات با اجل راندهاند	61
شمارهٔ ۲۱ : هر دل که زحکم رفته فرسوده شود	45
شمارهٔ ۲۳ : تا رخت وجودت به عدم در نکشند	64
شمارهٔ ۲۴ : آنجا که قرار کار عالم دادند	77
شمارهٔ ۲۶ : از هستی خود دمِ تولاّ چه زنیم	72
شمارهٔ ۳۰ : تا چند روی بیهده از هر سویی	59
شمارهٔ ۳۱ : بی حکم تو هیچ کار نتواند بود	47
شمارهٔ ۳ : چون مرگ در افکند به غرقاب ترا	79
شمارهٔ ۲۸ : آنها که به علم و عقل در پیشانند	89
شمارهٔ ۲۹ : تا چند کنم گناه در گردن خویش	91
شمارهٔ ۳۲ : ترسم که چو بیش ازین جهانت ندهند	58
شمارهٔ ۱ : دنیا که برای ره گذر باید داشت	88
شمارهٔ ۲ : گر مرد رهی،‌رَخْت به دریا انداز	49
شمارهٔ ۶ : عمری به هوس گذاشتی خیز و برو	88
شمارهٔ ۱۰ : تو بیخبری و تا خبر خواهد بود	84
شمارهٔ ۴ : چون هرچه بود اندک و بسیار نبود	60
شمارهٔ ۵ : دیدی تو که محنت زده و شاد بمرد	57
شمارهٔ ۷ : دانی تو که هر که زادناچار بمرد	50
شمارهٔ ۸ : چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست	52
شمارهٔ ۹ : کارت همه چون که خوردن و خفتن بود	50
شمارهٔ ۱۵ : ای دل صفت نفس بد اندیش مگیر	56
شمارهٔ ۱۶ : چون بسیارست ضعف در ایمانت	61
شمارهٔ ۱۱ : چون مردن تو چارهٔ یکبارگی است	75
شمارهٔ ۱۲ : چون پنداری در بُنهٔ ما افتاد	89
شمارهٔ ۱۳ : بر لوحِ دلت نقشِ دو عالم رقم است	65
شمارهٔ ۱۴ : گر مرد رهی، حدیث عالم چه کنی	56
شمارهٔ ۱۷ : گفتی تو که مرگ چیست ای بینایی	61
شمارهٔ ۱۸ : ای جان سبک روح! گران سنگی چیست	79
شمارهٔ ۱۹ : در عالم محنت به طرب آمدهیی	46
شمارهٔ ۲۱ : بر هر وجهی که بستهٔ اسبابی	54
شمارهٔ ۲۲ : تا کی ز غم زیان وسودت آخر	50
شمارهٔ ۲۰ : ای آنکه همیشه نفس خشنود کنی	60
شمارهٔ ۲۳ : دردا که به درد ناگهان خواهی شد	57
شمارهٔ ۲۴ : چون قاعدهٔ وجود پنداشتن است	68
شمارهٔ ۲۹ : هر دیده که روی در معانی آورد	85
شمارهٔ ۲۵ : دل از طربِ زمانه برداشتنیست	95
شمارهٔ ۲۶ : آن چیست مرا از غم و تیمار که نیست	77
شمارهٔ ۲۷ : جانی است درین راه خطرناک شده	57
شمارهٔ ۲۸ : از عمر، تمام بهره، برداشته گیر	43
شمارهٔ ۳۰ : عشاق که قصّهٔ دل افروز کنند	48
شمارهٔ ۳۱ : هر روز ز دل بر سرِ آتش میباش	69
شمارهٔ ۳۲ : تا چند درِ فتوح جان دربندی	71
شمارهٔ ۲ : گاه از سر طاعتی برون آیی تو	62
شمارهٔ ۳۳ : هم تن ز وجودِ جان فرو خواهد ماند	66
شمارهٔ ۳۴ : گر دیدهوری جمله نکو باید دید	47
شمارهٔ ۳۵ : گر عقل تو کامل است کم خور غم خویش	67
شمارهٔ ۱ : چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود	74
شمارهٔ ۴ : آن کس که تمام متّقی خواهد بود	60
شمارهٔ ۵ : چندان که ز مرگ میبگویم دل را	60
شمارهٔ ۶ : گر تن گویم عظیم سست افتادست	56
شمارهٔ ۷ : چون خواهد بود در کمین افتادن	59
شمارهٔ ۳ : خون شد همه جانها و جگرها همه ریش	78
شمارهٔ ۸ : گر دل بر امید رهنمون بنشیند	69
شمارهٔ ۹ : پیوسته چو ابر این دل بیخویش که هست	61
شمارهٔ ۱۰ : عمری که ز رفتنش چنین بیخبرم	46
شمارهٔ ۱۱ : دیرست که جان خویشتن میسوزم	57
شمارهٔ ۱۲ : گاهی ز غم نفس وخرد میگریم	64
شمارهٔ ۱۳ : زان میترسم که در بلام اندازند	48
شمارهٔ ۱۴ : تن کیست که سرنگون همی باید کرد	55
شمارهٔ ۱۵ : گفتم شب و روز از پی این کار شوم	64
شمارهٔ ۱۶ : چون نیست طریقی که به مقصود رسم	77
شمارهٔ ۱۷ : تا کی باشم گرد جهان در تک و تاز	69
شمارهٔ ۱۸ : در هر دو جهان یک تنهای میجویم	58
شمارهٔ ۱۹ : جان رفت و ندید محرمی در همه عمر	52
شمارهٔ ۲۰ : از مال جهان جز جگری ریشم نیست	64
شمارهٔ ۲۱ : اشکم پس و پیش منزلم بگرفتهست	66
شمارهٔ ۲۲ : تا کی بینم به هر دمی تیماری	81
شمارهٔ ۲۳ : نه از تن خود به هیچ خشنودم من	64
شمارهٔ ۲۸ : آن مرغ که بود از می معنی مست	88
شمارهٔ ۲۴ : ای تن ز زمانه سر نگون مینشوی	78
شمارهٔ ۲۵ : چون نیست سری این غم بیپایان را	53
شمارهٔ ۲۶ : چون من بگذشتهام بجان زین دو سرا	59
شمارهٔ ۲۷ : امروز منم خسته ازین بحر فضول	60
شمارهٔ ۲۹ : جانا چو به نیستی فتادم برهم	58
شمارهٔ ۳۰ : گه گم شدهٔ هزار کارم داری	66
شمارهٔ ۳۱ : جز غوّاصی هوس ندارم چکنم	63
شمارهٔ ۳۴ : دیرست که دور آسمان میگردد	60
شمارهٔ ۳۵ : از واقعهٔ روز پسین میترسم	52
شمارهٔ ۳۶ : میترسم و بیقیاس میترسم من	58
شمارهٔ ۳۲ : چون دل ز طلب در ره جانان استاد	53
شمارهٔ ۳۳ : یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود	60
شمارهٔ ۳۹ : گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من	56
شمارهٔ ۳۷ : چون پنجه سال خویشتن را کُشتم	63
شمارهٔ ۳۸ : چون روی به پنجاه و به شصت آوردیم	72
شمارهٔ ۴۰ : دردا که جوانی ز بَرَم دور رسید	48
شمارهٔ ۴۱ : شد عقل ز دست و سخت مضطر افتاد	64
شمارهٔ ۴۲ : آن رفت که عیشِ این جهانی خوش بود	69
شمارهٔ ۴۳ : تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم	45
شمارهٔ ۴۴ : دردا که ز خواب بس دل غافل ما	48
شمارهٔ ۴۹ : رفتیم و نبود هیچ کس محرم ما	61
شمارهٔ ۴۵ : افسوس که بی فایده فرسوده شدیم	503
شمارهٔ ۴۶ : جان را خطرِ روزِ پسین بایددید	71
شمارهٔ ۴۷ : تا در بُنِ بحر عشق غرقاب شدیم	49
شمارهٔ ۴۸ : دردا که ز دُردی جهان مَست شدیم	56
شمارهٔ ۵۰ : ای دل همه را بیازمودیم و شدیم	74
شمارهٔ ۵۳ : هرگز ره دین براستی نسپردیم	80
شمارهٔ ۵۶ : چون رفتن جان پاک آمد در پیش	66
شمارهٔ ۵۸ : هم کار ز دست رفت در بی کاری	67
شمارهٔ ۵۱ : گه دستخوشِ زمانه خواهیم شدن	96
شمارهٔ ۵۲ : از آز و طمع بیخور و خفتیم همه	75
شمارهٔ ۵۴ : کو تن که ز پای در فتادست امروز	73
شمارهٔ ۵۵ : از عمر گذشته عبرتی بیش نماند	64
شمارهٔ ۵۷ : دل در سر درد شد به درمان نرسید	55
شمارهٔ ۶۰ : افسوس که روزگارم از دست بشد	67
شمارهٔ ۶۱ : از گلشن دل نصیب من خار رسید	72
شمارهٔ ۶۵ : رفتم خط عشق وبندگی نادیده	55
شمارهٔ ۶۶ : کارم ز دل گرم و دم سرد گذشت	72
شمارهٔ ۵۹ : دردا که دلم را تن بَطّال بکشت	66
شمارهٔ ۶۲ : چون لایق گنج نیست ویرانهٔ عمر	46
شمارهٔ ۶۳ : امروز منم نشسته نه نیست نه هست	61
شمارهٔ ۶۴ : رفتم که بنای عمر نامحکم بود	65
شمارهٔ ۶۷ : شد عمر و دل از کرده پشیمان آمد	58
شمارهٔ ۷۱ : افسوس که ناچار بمی باید مرد	53
شمارهٔ ۷۲ : دل رفت و ز آتش طرب دود ندید	69
شمارهٔ ۷۴ : عمری که گذشت زود انگار نبود	64
شمارهٔ ۶۸ : آن شد که دلم را غمِ جانانی بود	41
شمارهٔ ۶۹ : زین شیوه که ازعمر برآوردم گرد	61
شمارهٔ ۷۰ : تن پست شد از درد اگر پست نبود	42
شمارهٔ ۷۳ : هان ای دل خسته کاروان میگذرد	71
شمارهٔ ۷۵ : بنیاد جهان غرور و سوداست همه	38
شمارهٔ ۷۶ : با این دلِ چون قیر چه خواهی کردن	38
شمارهٔ ۲ : گیرم که ترا لطف الاهی آمد	53
شمارهٔ ۷۷ : میپنداری که بیخبر بتوان زیست	33
شمارهٔ ۱ : شیر اجلت چو درکمین خواهد بود	57
شمارهٔ ۳ : چون روی تو در هلاک خواهد بودن	48
شمارهٔ ۴ : از آتش دل چو دود بر خواهی خاست	46
شمارهٔ ۵ : زان پیش که در عینِ هلاکت فکنند	45
شمارهٔ ۶ : تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست	53
شمارهٔ ۸ : گر در کوهی مقیم و گر در دشتی	32
شمارهٔ ۹ : چون رفتنِ بیقیاس داری در پی	40
شمارهٔ ۱۳ : ای آنکه ز نفسِ شوم در آکفتی	42
شمارهٔ ۱۴ : بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد	32
شمارهٔ ۷ : گاهی به قبولِ خلق خواهی آویخت	58
شمارهٔ ۱۰ : ره بس دور است توشه بردار و برو	47
شمارهٔ ۱۱ : هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر	58
شمارهٔ ۱۲ : گیرم که جهان به کام دیدی وشدی	60
شمارهٔ ۱۵ : قومی که به خاک مرگ سر بازنهند	52
شمارهٔ ۱۸ : ماتم زدگان عالم خاک هنوز	63
شمارهٔ ۱۹ : دنیا مطلب مباش مغرور ازو	56
شمارهٔ ۱۶ : دو چشم ز اشک خیره میباید کرد	42
شمارهٔ ۲۰ : خلقند به خاک بیعدد آورده	58
شمارهٔ ۲۱ : چون رفت ز جسم جوهر روشن ما	55
شمارهٔ ۱۷ : تا چند ز مرگِ خویش غمناک شوی	48
شمارهٔ ۲۲ : بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید	47
شمارهٔ ۲۳ : دل کز سرِ عمر سرنگون بر میخاست	53
شمارهٔ ۲۴ : زین بحر که در نهاد آمد تا سر	65
شمارهٔ ۲۶ : در حبسِ وجود از چه افتادم من	56
شمارهٔ ۲۵ : بس خون که دلم اول این کار بریخت	52
شمارهٔ ۲۷ : تن از دو جهان بس که حجابی برداشت	46
شمارهٔ ۲۸ : خلقی که درین جهان پدیدار شدند	61
شمارهٔ ۲۹ : بس عمر عزیز ای دل مسکین که گذشت	43
شمارهٔ ۳۰ : دردا که جفای چرخ پیوسته بماند	33
شمارهٔ ۳۱ : ای دل دانی که کار دنیا گذریست	65
شمارهٔ ۳۳ : اجزاء زمین تن خردمندان است	47
شمارهٔ ۳۵ : لاله ز رخی چو ماه میبینم من	66
شمارهٔ ۳۷ : دی خاک همی نمود با من تندی	37
شمارهٔ ۳۲ : هر ذره که در وادی و در کهساریست	36
شمارهٔ ۳۴ : هر خاک که در جهان کسی فرسوده است	65
شمارهٔ ۳۶ : پیش از من و تو پیر و جوانی بودست	42
شمارهٔ ۳۸ : هر کوزه که بیخود به دهان باز نهم	61
شمارهٔ ۳۹ : بر بستر خاک خفتگان میبینم	125
شمارهٔ ۱ : آن ماه که از کنار شد بیرونم	56
شمارهٔ ۴۰ : هر سبزه و گل که از زمین بیرون رُست	46
شمارهٔ ۴۱ : بر فرق تو هر حادثه تیغی دگرست	33
شمارهٔ ۴۲ : ای اهل قبور! خاک گشتید و غبار	50
شمارهٔ ۴۳ : از مرگ، چو آب روی دلخواهم شد	47
شمارهٔ ۲ : ماهی که چو برق کم بقا آمده بود	47
شمارهٔ ۳ : کس بر سر جیحون رقمی جوید باز	67
شمارهٔ ۴ : پیمانهٔ خاک گشت آن چشمهٔ نوش	47
شمارهٔ ۸ : میگریم ازان مهوشم و میگریم	39
شمارهٔ ۹ : ای دل بگری بر من مسکین و مپرس	40
شمارهٔ ۵ : دردا که گلم میان گلزار بریخت	39
شمارهٔ ۶ : ماهی که چو مهر عالم آرای افتاد	46
شمارهٔ ۷ : آه از غم آن که زود برگشت و برفت	41
شمارهٔ ۱۰ : دی بر سر خاک دلبری با دل ریش	66
شمارهٔ ۱۱ : ای ماه زمین به برج افلاک شدی	53
شمارهٔ ۱۲ : ای پشت بداده رفته هم روز نخست	64
شمارهٔ ۱۴ : رفتی و مرا خار شکستی در دل	39
شمارهٔ ۱۷ : ای نور رخت خاک سیه بگرفته	43
شمارهٔ ۱۳ : بر خاک تو چون بنفشهام سر در بر	52
شمارهٔ ۱۵ : ای کرده شب باز پسین ماتم خویش	53
شمارهٔ ۱۶ : رفتی تو و خون جگریست از تو مرا	55
شمارهٔ ۱۸ : چون گریهٔ من ابر بهاری نبود	54
شمارهٔ ۲۰ : برخیز که ابر خاک را میشوید	48
شمارهٔ ۱۹ : ای محرم من کیست کنون محرم تو	47
شمارهٔ ۲۱ : از مرگِ تو هر دمی دگرگون باشم	52
شمارهٔ ۲۲ : گل بیرخ گلرنگ تو خاریست مرا	50
شمارهٔ ۲۳ : گفتم همه عمر نازنینت بینم	40
شمارهٔ ۲۵ : بی روی تو در ماه سیاهی آمد	49
شمارهٔ ۲۴ : کو کس که دل از مرگِ تو خون مینکند	49
شمارهٔ ۲۶ : ناگاه چو رخ به راه میآوردی	46
شمارهٔ ۲۷ : از ناز چه سود چون بسودی آخر	60
شمارهٔ ۲۸ : جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد	40
شمارهٔ ۲۹ : تا خاک تو گشت غم گسارم بی تو	55
شمارهٔ ۳۰ : از کفر بتر بی تو غنودن ما را	59
شمارهٔ ۳۱ : در خاک ترا وطن نمیدانستم	73
شمارهٔ ۳۲ : تا چند کشم ز مرگ تو درد از تو	44
شمارهٔ ۳۳ : دردا که بر چون سمنت میریزد	45
شمارهٔ ۳۶ : از مرگ تو فاش گشت رازم چکنم	31
شمارهٔ ۳۹ : بس زود به مرگ کردی آهنگ آخر	41
شمارهٔ ۳۴ : ای آن که به گِل، گُل چمن پوشیدی	35
شمارهٔ ۳۵ : در ماتم تو چرخ سیه پوش بماند	48
شمارهٔ ۳۷ : ای رفته و ما را به هلاک آورده	63
شمارهٔ ۳۸ : از گریهٔ زار ابر، گل تازه و پاک	56
شمارهٔ ۴۰ : زین پس ناید ز دیدگانم دیدن	37
شمارهٔ ۴۱ : چون مردن تو از پی این زادن بود	41
شمارهٔ ۴۵ : جانا رفتم بر دل پاکم بگری	39
شمارهٔ ۴۲ : رفتی تو به خاک و یاسمن بی تو رسید	63
شمارهٔ ۴۳ : گل خندان شد ز گریهٔ ابر بهار	43
شمارهٔ ۴۴ : روزی که ز خاک من برون آید خار	58
شمارهٔ ۱ : چون جان دلم ز سیر،‌چون برق شدند	43
شمارهٔ ۲ : در عشق مرا چه کار با پردهٔ راز	38
شمارهٔ ۳ : دریای دلم گرچه بسی میآشفت	56
شمارهٔ ۴ : خون دل من که هر دم افزون گردد	50
شمارهٔ ۷ : گر دل بشناختی که من کیستمی	46
شمارهٔ ۵ : شب نیست که خون از دل غمناک نریخت	56
شمارهٔ ۹ : هر شب چو غمی ز چشم من خون ریزد	55
شمارهٔ ۶ : این شیوه مصیبت که مرا اکنون است	43
شمارهٔ ۸ : گر جان گویم جای خرابش بنماند	43
شمارهٔ ۱۰ : چون دریائی کنار من از جا خاست	62
شمارهٔ ۱۱ : هر چند که پشت و روی دارم کاری	53
شمارهٔ ۱۲ : گفتم ای چشم خواب میباید برد	46
شمارهٔ ۱۵ : ای دل ز هوای عشق کیفر میبر	38
شمارهٔ ۱۳ : آن دل که نشان غمگساری میجست	51
شمارهٔ ۱۴ : ای دل هر دم دست به خون نتوان برد	49
شمارهٔ ۱۸ : یک همنفسی کو که برو گریم من	42
شمارهٔ ۱۶ : هر سیل که از خون جگر خواهد خاست	48
شمارهٔ ۱۷ : خونی که مرا در دل و جان اکنون هست	58
شمارهٔ ۲۰ : از شرم رخت سرخی گل میبشود	48
شمارهٔ ۲۴ : تا جان دارم حلقِ من و خنجر تو	44
شمارهٔ ۱۹ : گفتم:‌دل من که خانهٔ جان اینست	37
شمارهٔ ۲۱ : ای عشق توأم در تک و تاب افکنده	59
شمارهٔ ۲۲ : تا کی ریزم ز چشمِ خون پالا اشک	42
شمارهٔ ۲۳ : چون دردِ دلم تو میپسندی بسیار	48
شمارهٔ ۲۵ : ای از رخ چون گلت گلابِ دیده	45
شمارهٔ ۲۶ : چون چشم به یارِ سیم تن میافتد	44
شمارهٔ ۳۱ : بس سیل که خاست هر نفس چشمم را	49
شمارهٔ ۲۷ : تن خاک نشین چشم یار آمده گیر	38
شمارهٔ ۲۸ : جانا!‌غم تو با تن چون مویم داشت	54
شمارهٔ ۲۹ : چون شمع، ز بس سوز، خور و خوابم شد	44
شمارهٔ ۳۰ : تا کی ز تو روی بر زمین باید داشت	46
شمارهٔ ۳۲ : زان روی که در روی تو چشمم نگریست	38
شمارهٔ ۳۵ : روزی که دل شکسته پیش تو کشم	45
شمارهٔ ۳۶ : با دل گفتم بسی زیان میبینم	30
شمارهٔ ۳۷ : از گریهٔ خود بسی نکویی دارم	45
شمارهٔ ۳۳ : آن ماه، مرا چو خاک در کوی افکند	65
شمارهٔ ۳۴ : چون ایندل غم کشم وطن در خون دید	42
شمارهٔ ۳۸ : شبرنگ خطت که رام افسونم بود	32
شمارهٔ ۳۹ : از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن	70
شمارهٔ ۴۰ : چون هر مویم نوحه گر آید بی تو	50
شمارهٔ ۴۳ : گر دل نه چنین عاشق شیدا بودی	61
شمارهٔ ۴۱ : دل را که شد از یک نظر دیده خراب	36
شمارهٔ ۴۶ : گرچه غمم از گریستن بیرونست	46
شمارهٔ ۴۲ : اول دل من، عشق رخت در جان داشت	42
شمارهٔ ۴۴ : خونی که من از دیده به در میریزم	57
شمارهٔ ۴۵ : آن دل که دمی بی تو سر جانش نبود	64
شمارهٔ ۴۷ : چون با غم تو دل مرا تاب نماند	36
شمارهٔ ۱ : دردا که دلم بوی دوایی نشنود	47
شمارهٔ ۲ : گردل گویم به منتهایی نرسید	51
شمارهٔ ۳ : هر چیز تو را همی جمالی دگر است	43
شمارهٔ ۴ : این بادیهٔ تو را سری پیدا نه	60
شمارهٔ ۵ : عشق تو که ذرّه ذرّه تابنده بدوست	39
شمارهٔ ۶ : دردا که دلم سایهٔ اقبال ندید	46
شمارهٔ ۷ : جانم چو ز کنهِ کار آگاه نبود	46
شمارهٔ ۸ : تا خرقهٔ سروری ز سر بفکندیم	35
شمارهٔ ۱۰ : عمری به هوس نخل معانی بستم	34
شمارهٔ ۹ : چون دیده سپید شد نظر چند کنیم	54
شمارهٔ ۱۱ : عمری بدویدم از سر بیخبری	35
شمارهٔ ۱۲ : گر من فلکم به مرتبت ور ملخم	72
شمارهٔ ۱۳ : از حادثهٔ آب و گلم هیچ آمد	40
شمارهٔ ۱۴ : آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی	36
شمارهٔ ۱۷ : زین پیش دلم بستهٔ پندار آمد	39
شمارهٔ ۱۹ : در آرزوی چشمهٔ حیوان مردم	61
شمارهٔ ۱۵ : گر قصد فلک کنم به پیشان نرسم	60
شمارهٔ ۱۶ : در حیرت و سودا چه توانم کردن	76
شمارهٔ ۱۸ : آن سالکِ گرمرو که نامش جان است	67
شمارهٔ ۲۰ : چندان که دل من به سفر بیش دَرَست	56
شمارهٔ ۲۱ : گاهی به کمال برتر از خورشیدم	56
شمارهٔ ۲۵ : جانان آمد قصد دل و جانم کرد	39
شمارهٔ ۲۲ : ای دل غم جان محنت اندیش ببین	37
شمارهٔ ۲۳ : که گفت ترا که راه اندوهش گیر	41
شمارهٔ ۲۴ : دردا که دلم به هیچ درمان نرسید	44
شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه می یی به جان سرمست دهد	45
شمارهٔ ۲۷ : ای دل! تو چو مردان به رهِ پرخطری	53
شمارهٔ ۲۸ : هر چند که این حدیث جستی تو بسی	50
شمارهٔ ۳۰ : چون هر نفسی ز درد مهجورتری	81
شمارهٔ ۳۱ : دل در ره او تصرّف خویش ندید	42
شمارهٔ ۳۵ : ای دل بندی بس استوارت افتاد	41
شمارهٔ ۲۹ : جانی که به راه رهنمون دارد رای	50
شمارهٔ ۳۶ : هر روز به عالمی دگرگون برسی	41
شمارهٔ ۳۲ : در بادیهای که عقل را راهی نیست	47
شمارهٔ ۳۳ : ای دل! دانی که او سزاوار تو نیست	59
شمارهٔ ۳۴ : گر در همه عمر در سفر خواهی بود	37
شمارهٔ ۳۸ : گاه از مویی مشوشت باید شد	34
شمارهٔ ۴۲ : در عالم خوف روزگاری دارم	50
شمارهٔ ۳۷ : هر چند که اهل راز میباید گشت	48
شمارهٔ ۳۹ : جانا زغمت بسوختی جان، ما را	34
شمارهٔ ۴۰ : گر جان گویم برآمد و حیران شد	53
شمارهٔ ۴۳ : گر شادی تو معتبرم میآید	35
شمارهٔ ۴۴ : تا زلف تو چون کمند میبینم من	35
شمارهٔ ۴۱ : اینجا که منم، پردهٔ پندار بسی است	47
شمارهٔ ۴ : بر دل گرهی بستم و بر جان باری	39
شمارهٔ ۴۵ : ای گم شده از جای به صد جای پدید	54
شمارهٔ ۱ : تیرِ طلبِ عشق، روان، میانداز	45
شمارهٔ ۲ : تا دولت برگشته چه خواهد کردن	42
شمارهٔ ۳ : تا کی باشم گِردِ جهان در تک و تاز	47
شمارهٔ ۵ : هر چند نیم در ره او بر کاری	59
شمارهٔ ۶ : در اصل چو مقبول ونه مهمل بودم	63
شمارهٔ ۷ : گر دست دهد به زندگانم مردن	66
شمارهٔ ۹ : جانا! نظری در دل درویشم کن	81
شمارهٔ ۱۰ : عمریست که شرح حال تو میگویم	73
شمارهٔ ۸ : گفتم که اگرچه هست کارم بنظام	38
شمارهٔ ۱۱ : جانا! نه نکو نه نانکو آمدهام	41
شمارهٔ ۱۲ : نی از سر زلفت خبری میرسدم	48
شمارهٔ ۱۳ : روزی که ز خود شوی توناچیز آخر	41
شمارهٔ ۱۴ : از عشق تو در جگر ندارم آبی	36
شمارهٔ ۱۵ : گر تو سر موئی سر من داشتیی	54
شمارهٔ ۱۶ : عشق تو که همچو آتشم میآید	33
شمارهٔ ۱۸ : تا کی بی تو زاری پیوست کنم	55
شمارهٔ ۲ : جز تشنگی تو هوسم مینکند	42
شمارهٔ ۱۷ : عاشق به غم تو کار افتاده خوش است	47
شمارهٔ ۱ : جانی دارم عاشق و شوریده و مست	41
شمارهٔ ۳ : نه دل دارم نه چشم ره بین چکنم	50
شمارهٔ ۴ : امروز منم وصل به هجران داده	38
شمارهٔ ۵ : جسمی است هزار چشمه خون زاده درو	69
شمارهٔ ۶ : چون کس بنداند آنچه من دانم ازو	35
شمارهٔ ۸ : چون مرغ دلم به دام هستی در شد	61
شمارهٔ ۹ : نه بستهٔ پیوند توانم بودن	34
شمارهٔ ۷ : من این دل بسته را کجا خواهم برد	56
شمارهٔ ۱۱ : جان تشنگی همه جهان میآرد	34
شمارهٔ ۱۴ : در پرده درونِ دل ریشت بینم	37
شمارهٔ ۱۰ : ما هر ساعت ذخیرهٔ جان بنهیم	38
شمارهٔ ۱۲ : جانا! جانی عاشق روی تو مراست	39
شمارهٔ ۱۳ : در هر دو جهان گر آرزویی جویم	39
شمارهٔ ۱۵ : از چشم خوشت بسی شکایت دارم	83
شمارهٔ ۱۶ : جانا! مددی به عمر کوتاهم ده	38
شمارهٔ ۱۷ : تن زیر امانت تو خاکِ در شد	36
شمارهٔ ۲۳ : کو پای که از دست تو بگریختمی	81
شمارهٔ ۱۸ : بی چهرهٔ تو در نظری نتوان دید	52
شمارهٔ ۱۹ : هم بادیهٔ عشق تو بی پایان است	45
شمارهٔ ۲۰ : در عشق تو دل زیر و زبر باید برد	60
شمارهٔ ۲۱ : جان پیش تو بر میان کمر خواهم داشت	42
شمارهٔ ۲۲ : گر دیده به تو راه توانستی کرد	51
شمارهٔ ۲۴ : چون درد ترا من به دعا میطلبم	36
شمارهٔ ۲۵ : یا در پیشم چو شمع بنشان و بکش	65
شمارهٔ ۳۲ : گه پیش در تو در سجود آمدهام	42
شمارهٔ ۳۳ : کو کوی تو تا به فرق بشتافتمی	43
شمارهٔ ۲۶ : از خود خبرم ده که ز خود بیخبرم	51
شمارهٔ ۲۷ : خورشید رخ تو در نظر خواهم داشت	78
شمارهٔ ۲۸ : چون من به تو در همه جهانم زنده	52
شمارهٔ ۲۹ : جان رسته ازین قالب صد لون به است	69
شمارهٔ ۳۰ : چون دل غم تو به جان توانست کشید	50
شمارهٔ ۳۱ : در عشق تو از بس که جنون آرم من	56
شمارهٔ ۳۴ : جانا چو نه پنهان و نه پیدا باشی	66
شمارهٔ ۳۶ : در بند نیم ز هیچ کس میدانی	51
شمارهٔ ۴۱ : قومی که به هم میبنشینند ترا	44
شمارهٔ ۳۵ : نه غیر تو را با تو اثر میبینم	58
شمارهٔ ۳۷ : چون راه تو را هیچ سر و پایان نیست	46
شمارهٔ ۳۸ : گر دل خواهی بیا و بپذیر و بگیر	56
شمارهٔ ۳۹ : تا جاندارم گردِ تو میخواهم تاخت	41
شمارهٔ ۴۰ : ما نقطهٔ جان وقف بلای تو کنیم	35
شمارهٔ ۴۲ : چون نعره زنان قصد به کوی تو کنیم	60
شمارهٔ ۴۳ : عاشق که همه جهان به روی تو بداد	57
شمارهٔ ۴۹ : گفتم به بر سوختهٔ خویش آیی	48
شمارهٔ ۴۴ : با عشق تو ملک جاودان میچکنم	34
شمارهٔ ۴۵ : شوقی که مرا در طلب روی تو خاست	75
شمارهٔ ۴۶ : از عشق تو روی بر زمینم بنشین	36
شمارهٔ ۴۷ : نادیده ترا دیدهٔ من دل برخاست	45
شمارهٔ ۴۸ : ای تیرگی زلف توام دین افروز	68
شمارهٔ ۵۰ : ای لعل توام به حکم ایمان داده	54
شمارهٔ ۵۱ : آن غم که ز تو بر دل پرخون منست	51
شمارهٔ ۵۲ : در عشق تو نیم ذرّه سرگردانی	59
شمارهٔ ۵۴ : تا بتوانم ازان جمال اندیشم	43
شمارهٔ ۵۷ : جانا ز ره دراز میآیم من	41
شمارهٔ ۵۳ : در عشق تو عقل با جنون خواهم کرد	47
شمارهٔ ۵۵ : بی روی تو یک لحظه نمیشاید زیست	46
شمارهٔ ۵۶ : ای بس که به هر تکی دویدم بی تو	40
شمارهٔ ۵۸ : در عشق تو کارم به هوس برناید	46
شمارهٔ ۵۹ : با عشق تو دست در کمر خواهم کرد	50
شمارهٔ ۶۰ : گه نعره زن قلندرت خواهم بود	44
شمارهٔ ۶۱ : چون عاشق روی تو شدم اینم بس	50
شمارهٔ ۶۷ : تا یک نفسی دسترسم میماند	51
شمارهٔ ۶۲ : عمری دل من غرقهٔ خون بی تو بزیست	40
شمارهٔ ۶۳ : چون هست همه به روی تو آرزویم	49
شمارهٔ ۶۴ : از عشقِ تو در جهان عَلَم خواهم شد	39
شمارهٔ ۶۵ : در کوی تو چون میگذرم، اینت عجب!	51
شمارهٔ ۶۶ : چندان که ترا حجاب میخواهد بود	41
شمارهٔ ۶۸ : با روی تو ماه را منوّر ننهم	31
شمارهٔ ۱ : از بس که امید و بیم میبینم من	49
شمارهٔ ۵ : گفتم: چه کنم ز پای در میآیم	63
شمارهٔ ۶ : گفتم: دل و جان در سر کارت کردم	62
شمارهٔ ۶۹ : دیرست که در کوی تو دارم گذری	41
شمارهٔ ۷۰ : ما درد تو را به جای درمان داریم	47
شمارهٔ ۲ : اول بنگر به جانِ چون برقِ همه	37
شمارهٔ ۳ : گفتم:‌چه شود چو لطف ذاتی داری	52
شمارهٔ ۴ : گفتم:‌به غمم قیام کی بود ترا	33
شمارهٔ ۷ : گفتم: چو تو بردی سبق اندر خوبی	54
شمارهٔ ۸ : چون یار نمیکند همی یاد از من	48
شمارهٔ ۹ : تشنه بکشد مرا و آبم ندهد	51
شمارهٔ ۱۲ : با کس بنسازی همه بی کس باشی	53
شمارهٔ ۱۴ : گر روشنی جمال خودب نمائی	41
شمارهٔ ۱۰ : چون هیچ کسی ندیدهام در خوردش	36
شمارهٔ ۱۱ : هان ای دل چونی به چه پشتی ما را	60
شمارهٔ ۱۳ : سرگشتهٔ روز و شبم آنجا که منم	77
شمارهٔ ۱۵ : یک روز به صلح کارسازی میکن	60
شمارهٔ ۱۸ : هر چند نیم به هیچ رو محرم تو	53
شمارهٔ ۱۹ : گفتم که درین غمم بنگذاری تو	86
شمارهٔ ۲۱ : محجوبم و از حجاب من آزادی	97
شمارهٔ ۱۶ : نه چارهٔ این عاشق بیچاره کنی	39
شمارهٔ ۱۷ : جان در غمت از خانه به کوی افتادهست	38
شمارهٔ ۲۰ : گفتم: شب و روز از تو چرا میسوزم	49
شمارهٔ ۲۲ : چون باد ز من میگذری چه تْوان کرد	56
شمارهٔ ۲۳ : بی پیش و پسی تو و پس و پیش تراست	52
شمارهٔ ۲۶ : هر روز ز نو پردهٔ دیگر سازی	52
شمارهٔ ۲۹ : ای خون شده در غمت دل پاک همه	64
شمارهٔ ۲۴ : در عشق تو سوختم چه میسازی تو	46
شمارهٔ ۲۵ : تاکی باشم چو حلقه بر در بی تو	77
شمارهٔ ۲۷ : ای آمده از شوق تو جان بر لب من	38
شمارهٔ ۲۸ : گر در سخنم باتو سخن را چه کنی	53
شمارهٔ ۳۰ : اندهگن توییم از دیری گاه	48
شمارهٔ ۳۱ : چون هر روزیت بیشتر دیدم ناز	66
شمارهٔ ۲ : کس از می معرفت ندادست نشان	64
شمارهٔ ۴ : دل سوختگان که نفس میفرسایند	60
شمارهٔ ۱ : چندین در بسته بی کلیدست چه سود	71
شمارهٔ ۳ : چون نیست رهی به هیچ سوئی کس را	70
شمارهٔ ۵ : آنها که به عشق گوی بردند همه	50
شمارهٔ ۶ : عقلی که کمال در جنون میبیند	53
شمارهٔ ۷ : دل با غمِ عشق پای ناوُرد آخر	44
شمارهٔ ۸ : گاهی ز سلوک عقل چون نسناسیم	46
شمارهٔ ۹ : دستی که برین شاخ برومند رسد	39
شمارهٔ ۱۰ : عاشق تن خود با غم پیوست دهد	61
شمارهٔ ۱۱ : هر دل که ز ذوق آن حقیقت جان یافت	81
شمارهٔ ۱۲ : چون کس نرسد به وصل دلخواه ای دل!	61
شمارهٔ ۱۳ : ای دل ز پی دلیل نتوانی شد	42
شمارهٔ ۱۴ : اندر طلب حضرت جاوید آخر	54
شمارهٔ ۱۵ : دل گم شد و در ره الاهی اِستاد	48
شمارهٔ ۱۶ : نه هیچ کسی به زندگانیش گرفت	44
شمارهٔ ۱۷ : آن ذوق که در شکر چشیدن باشد	69
شمارهٔ ۲۱ : هم هر ساعت در ره تاریکتری	40
شمارهٔ ۲۳ : ذرات جهان در اشتیاقند همه	47
شمارهٔ ۲۴ : ای کاش ترا دیدهٔ دیدن بودی	60
شمارهٔ ۱۸ : ای مانده به زیرِ پرده! او کی باشی	37
شمارهٔ ۱۹ : چو مهرهٔ مِهر بازی ای سرو سهی	53
شمارهٔ ۲۰ : گر بندِ امیدِ وصلِ او بست ترا	61
شمارهٔ ۲۲ : گر گنج به تو رسید پنهان میدار	49
شمارهٔ ۲۵ : تا جان دارم همچو فلک میپویم	67
شمارهٔ ۲۶ : گر بشتابم نه روی بشتافتن است	47
شمارهٔ ۲۹ : تا چند غم این ره پر بیم کشیم	76
شمارهٔ ۳۰ : چون یار نمیکند دمی همدمیم	41
شمارهٔ ۳۱ : من عاشقِ زارِ روی یارم چکنم	43
شمارهٔ ۲۷ : دردا که ز بی نشان نشانم نرسید	34
شمارهٔ ۲۸ : نه دل دارم نه جان نه تن چتوان کرد	44
شمارهٔ ۳۲ : هر جان که فدای روی اونتوان کرد	36
شمارهٔ ۳۳ : دل تحفهٔ دلنواز نتوان آورد	46
شمارهٔ ۳۴ : گنجت باید به رنج خو باید کرد	47
شمارهٔ ۳۵ : دل در طلبش بجان گرفتار آمد	40
شمارهٔ ۳۹ : همچون شمعی چند گدازم چکنم	44
شمارهٔ ۳۶ : چون نیست دلم را جز ازو دلجویی	44
شمارهٔ ۳۷ : کو کس که چو بوده گشت نابوده نشد	51
شمارهٔ ۳۸ : ای دل چو حجاب و پرده در کار بسی است	63
شمارهٔ ۴۲ : ای دل به امید هم نفس چند روی	49
شمارهٔ ۴۳ : چون وصل نیامد به کسی اولیتر	61
شمارهٔ ۴۰ : درداکه قرار از دل سرمستم رفت	53
شمارهٔ ۴۱ : گفتم: جانا هیچ کسی جانان یافت	44
شمارهٔ ۴۴ : این گنبد خاکستری پر اخگر	60
شمارهٔ ۴۵ : ای بس که ز شوق چرخ دوّار بگشت	43
شمارهٔ ۵۱ : گر در طلبت ز روی تو مانم باز	49
شمارهٔ ۴۶ : هم عقل طلسم جسم و جان باز نیافت	43
شمارهٔ ۴۷ : جانا رخ چون تویی به حس نتوان دید	55
شمارهٔ ۴۸ : چون باد همی نیاید از سوی تو بر	45
شمارهٔ ۴۹ : جان نتواند هیچ سزاوار تو گشت	42
شمارهٔ ۵۰ : آواز به عشق در جهان خواهم داد	36
شمارهٔ ۵۲ : هر کو گهر وصل تو در خواهد خواست	45
شمارهٔ ۵۳ : هرگه که من از وصل تو بابی شنوم	42
شمارهٔ ۵۴ : چون وصل تو یک ذرّه نیفتاد به دست	28
شمارهٔ ۵۵ : ای کاش دلم را سر آهی بودی	61
شمارهٔ ۵۸ : حاصل ز غم عشق توام بدنامیست	46
شمارهٔ ۶۰ : گاهی ببریدی و گهی پیوستی	80
شمارهٔ ۶۱ : من بی دلم و اگر مرا دل بودی	35
شمارهٔ ۵۶ : این خود چه عجایبست کامیختهای	51
شمارهٔ ۵۷ : آنها که ز باغ عشق گل میرُفتند	50
شمارهٔ ۵۹ : نادیده ترا شرح سروپات خوش است	49
شمارهٔ ۶۲ : تا پاک نگردد دل این نفس پرست	69
شمارهٔ ۶۳ : هر دم ز تو درد بیشتر خواهم برد	57
شمارهٔ ۶۴ : در عشق تو با خاک یکی خواهم شد	45
شمارهٔ ۶۵ : جان بوی تو جست ازدل ناشاد و نیافت	70
شمارهٔ ۶۶ : زان روز که حسنت علم عشق افراخت	40
شمارهٔ ۶۷ : چون گل یابم بوی تو زو میبویم	53
شمارهٔ ۶۸ : ای جمله اشارات و رموزم از تو	54
شمارهٔ ۶۹ : هرچند که نیست در رهت دولت یافت	39
شمارهٔ ۷۰ : در عشق تودل هزار جان تاوان داد	46
شمارهٔ ۷۲ : اول ز همه کار جهان پاک شدم	47
شمارهٔ ۷۳ : مینشناسد کسی زبان من و تو	55
شمارهٔ ۷۴ : یکتا بودم دوتائی افتاد مرا	46
شمارهٔ ۷۷ : تا بی رخ یار محرمم بنشسته	44
شمارهٔ ۷۱ : چون نیست ره هجرِ ترا پایان باز	71
شمارهٔ ۷۵ : چون وصل تو تخم آشنائی انداخت	51
شمارهٔ ۷۶ : هم عمر به بوی تو به آخر بردیم	49
شمارهٔ ۷۸ : گه قصد دل ممتحنم میداری	65
شمارهٔ ۱ : نه همچو منت به مهر یاری خیزد	59
شمارهٔ ۲ : چون من به خلاف تو نکردم کاری	54
شمارهٔ ۳ : گر با غم تو مرا شماری نبود	63
شمارهٔ ۴ : ای گشته دلم بی تو چو آتشگاهی	70
شمارهٔ ۵ : از دل گرمی که در هوای تو مراست	54
شمارهٔ ۷ : گر هیچ نظر کنی به روی ما کن	49
شمارهٔ ۶ : عشق تو که همچو شمع میسوخت مرا	77
شمارهٔ ۸ : تا جان دارم سر وفا دارم من	51
شمارهٔ ۹ : تاکی نفسی از سر صد درد زدن	53
شمارهٔ ۱۰ : ناکرده به پرِّ پشهای دمسازی	46
شمارهٔ ۱۱ : خون ناخوردن به از وبالست ترا	40
شمارهٔ ۱۲ : شب نیست که دل حزین ندارم از تو	48
شمارهٔ ۱۴ : تا کی رانی از در خود دربدرم	42
شمارهٔ ۱۸ : دیوانه شدم زلف تو زنجیر کنم	83
شمارهٔ ۱۳ : در کوی تو جان گوشه نشین میدانم	70
شمارهٔ ۱۵ : چون دل ز غم عشق تو یک ره جان برد	43
شمارهٔ ۱۶ : در عشق تو من گرد جنون میگردم	87
شمارهٔ ۱۷ : گه درد توام ز پرده آرد بیرون	44
شمارهٔ ۱۹ : امروز چنین بر سر غوغای توام	44
شمارهٔ ۲۰ : جانا ره بدخویی ناساز مگیر	44
شمارهٔ ۲۱ : جانا بگذر به کوی ما یک باری	44
شمارهٔ ۲۴ : بس طیره بماندم ز طنّازی تو	46
شمارهٔ ۲۵ : تا چند من سوخته را رنجانی	42
شمارهٔ ۲۲ : دل بِهْ ز تو دمساز نیابد هرگز	49
شمارهٔ ۲۳ : گر جان گویم هست پس پردهٔ تست	59
شمارهٔ ۲۶ : نه مرهم خون خوارهٔ خود خواهی کرد	39
شمارهٔ ۲۷ : هر کاو نه به جان کناره جوید از تو	44
شمارهٔ ۲۹ : در ششدرهٔ غمم بمگداز آخر	52
شمارهٔ ۳۰ : هر لحظه همی بیشترم میسوزی	43
شمارهٔ ۲۸ : از آهِ درون کام و زبانم بمسوز	65
شمارهٔ ۳۱ : تا در دل من آتش عشقِ تو فروخت	47
شمارهٔ ۳۲ : تا کی دل و جان دردمندم سوزی	47
شمارهٔ ۳۴ : هم رهبر این عاشق گمراهی تو	50
شمارهٔ ۳۵ : گر بی تو دمی خون جگر مینخورم	44
شمارهٔ ۳۳ : من با تو بدی نکردم ای بینایی	58
شمارهٔ ۳۶ : گه راندهٔ دربدرم میداری	65
شمارهٔ ۳۷ : گاهی به بر خویشتنم میخوانی	46
شمارهٔ ۳۸ : ای عشقِ تو کیمیای سرگردانی	44
شمارهٔ ۳۹ : هر لحظه به سوی من شبیخون آری	39
شمارهٔ ۴۰ : گه با من دلخسته کنی دمسازی	53
شمارهٔ ۴۱ : ای هر نفست عزم جگرخواری بیش	43
شمارهٔ ۴۲ : گه حملهٔ عشق بر دل مجنون آر	32
شمارهٔ ۴۴ : ای در غم عشق تو رهی نیست شده	55
شمارهٔ ۴۵ : عشق تو که سر چون قلمم اندازد	57
شمارهٔ ۴۳ : در راه فکندهای مرا در تک و تاز	75
شمارهٔ ۴۶ : صد بار کشیدم و به سرباری بار	39
شمارهٔ ۴۷ : آن را که ز دریای تو گوهر بایست	50
شمارهٔ ۴۸ : در عشق تو ای خلاصهٔ زیبایی	39
شمارهٔ ۴۹ : از عشق فرو گرفتهای پیش و پسم	42
شمارهٔ ۵۰ : شرطست ز تو بی سر و بی پا که روم	76
شمارهٔ ۵۵ : گه نعره زن قلندر آیم با تو	44
شمارهٔ ۵۱ : گه عشق تو چون حلقهٔ در میبَرَدم	54
شمارهٔ ۵۲ : سودای توام به سر برون گردانید	54
شمارهٔ ۵۳ : سودای تو کارم به خطر خواهد کرد	46
شمارهٔ ۵۴ : عشق تو به هر دمم هزار افسون کرد	39
شمارهٔ ۵۶ : گاهی به خودم بار دهد مستی مست	46
شمارهٔ ۵۷ : زان بگرفته است لشکری پیش و پسم	59
شمارهٔ ۵۸ : چون داد دلم دل گسلم میندهد	65
شمارهٔ ۱ : خورشید رخت ملک جهان میبخشد	104
شمارهٔ ۲ : ای هر نفسی جلوهگری افزونت	59
شمارهٔ ۴ : گاهی به سخن قوت روانم بخشی	34
شمارهٔ ۵۹ : جان میسوزد هر نفسم تا کی ازین	37
شمارهٔ ۶۰ : چه عشوه و دم بود که دلدارنداد	54
شمارهٔ ۶۱ : هم دیده بر آن روی چو مه باید داشت	42
شمارهٔ ۳ : از بس که شکر فشاند عشق تونخست	48
شمارهٔ ۵ : ای خوش دلی هر دو جهانم غم تو	110
شمارهٔ ۶ : در هر چیزی که بود دل بستگیم	37
شمارهٔ ۷ : یک ذرّه ز عشق تو به صحرا آمد	51
شمارهٔ ۸ : در هر چیزی ترا جمالی دگرست	45
شمارهٔ ۱۰ : ای یاد تو آب زندگانی جان را	54
شمارهٔ ۹ : سرگشتهٔ تست، نُه فلک، میدانی	33
شمارهٔ ۱۱ : با جان چه کنم که عشق تو جانم بس	34
شمارهٔ ۱۲ : چون روی تو مینبینم ای شمع طراز	56
شمارهٔ ۱۳ : هر شب که نیاوری شبیخون غمت	50
شمارهٔ ۱۴ : من عاشق روی تو ز دیری گاهم	57
شمارهٔ ۱۶ : گر ماه نه زیر میغ میداشتیی	70
شمارهٔ ۱۵ : درد تو که در دلم به جای جان بود	49
شمارهٔ ۱۷ : رنج تو به صد گنج مسلم ندهم	51
شمارهٔ ۱۸ : پیوسته به جان و تن ترا خواهم خواست	39
شمارهٔ ۱۹ : ای بس که دلم بر در تو خون بگریست	44
شمارهٔ ۲۰ : دلها که به جمع آرزوی تو کنند	41
شمارهٔ ۲۴ : ای قاعدهٔ عشق تو جان افزایی	38
شمارهٔ ۲۵ : در عشق تو جان قویم میباید	34
شمارهٔ ۲۶ : گه جان مرا غرق ملاهی میدار	51
شمارهٔ ۲۱ : جانم، ز میان جان، وفای تو کند	49
شمارهٔ ۲۲ : چندان که دلم سوی تو بشتابد باز	52
شمارهٔ ۲۳ : دیرست که سودای تو در سر دارم	51
شمارهٔ ۲۷ : از بس که شدم ز عشق تو دور اندیش	35
شمارهٔ ۲۸ : کو هیچ رهی که پیش آن سدّی نیست	38
شمارهٔ ۳۰ : عشقت ز ابد تا به ازل میبینم	35
شمارهٔ ۳۵ : دوش آمد و گفت اگر دل ما داری	41
شمارهٔ ۲۹ : از خود برهان مرا که بس ممتحنم	30
شمارهٔ ۳۱ : در عشق تو اسبِ جان بسر خواهم تاخت	41
شمارهٔ ۳۲ : گه در عشقت بی سر و پا میسوزیم	44
شمارهٔ ۳۳ : افتان خیزان در ره تو میپوییم	46
شمارهٔ ۳۴ : بی روی تو چشم بر چه خواهم انداخت	69
شمارهٔ ۳۶ : ای بی سر و بن گشته جهانی از تو	52
شمارهٔ ۳۷ : گه پیش تو چون قلم بسر میآییم	43
شمارهٔ ۳۸ : جانا ز غم عشق تو سرگردانم	35
شمارهٔ ۴۴ : جانا! جانم ز قعر دریای حضور	37
شمارهٔ ۳۹ : در درد خودم چو چرخ سرگردان کن	43
شمارهٔ ۴۰ : سر با تو ببازم، کلِه من اینست	52
شمارهٔ ۴۱ : در راه تو، دل واقعهٔ مشکل خواست	51
شمارهٔ ۴۲ : هم بی دو جهان تویی و هم در دو جهان	36
شمارهٔ ۴۳ : هر روز مرا با تو حسابی دگرست	49
شمارهٔ ۴۵ : سر در سر سودای تو خواهم کردن	54
شمارهٔ ۴۷ : تاکی باشم بستهٔ هستی بی تو	46
شمارهٔ ۴۸ : دل را ز غمت بی سر و پا میدارم	50
شمارهٔ ۴۹ : هرگه که میخوری خروشی بزنی	36
شمارهٔ ۲ : دوش آمد و گفت: روز و شب میجوشی	48
شمارهٔ ۴۶ : گر من نه چنین عاشق و شوریدهامی	57
شمارهٔ ۵۰ : جانا! همه راه، بر زبانم بودی	70
شمارهٔ ۱ : دوش آمد و برگشاد صد پردهٔ راز	46
شمارهٔ ۳ : دوش آمد و دل ازو کبابی میگشت	56
شمارهٔ ۴ : دوش آمد و گفت: چندم آواز دهی	38
شمارهٔ ۵ : دوش آمد و گفت: چند تنها باشی	52
شمارهٔ ۷ : دوش آمد و گفت: خانهٔ ما آخر	62
شمارهٔ ۶ : دوش آمد و گفت: «در درون ما را باش	41
شمارهٔ ۸ : دوش آمد و گفت: ای شب و روزت غمِ من	55
شمارهٔ ۹ : دوش آمد و گفت: گردِ تو حلقه کنیم	49
شمارهٔ ۱۰ : دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد	44
شمارهٔ ۱۱ : دوش آمد و گفت: مرغِ دل عاجز نیست	52
شمارهٔ ۱۲ : دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی	50
شمارهٔ ۱۳ : دوش آمد و گفت: خویش را دشمن باش	38
شمارهٔ ۱۴ : دوش آمد و گفت: «در بلا پیوستی	43
شمارهٔ ۱۵ : دوش آمد و گفت: روز و شب غمناکی	46
شمارهٔ ۱۶ : دوش آمد و گفت: در جنون میفکنیم	40
شمارهٔ ۱۷ : دوش آمد و صبر از دلِ درویشم رفت	64
شمارهٔ ۱۸ : دوش آمد و گفت: بی قراری شب و روز	48
شمارهٔ ۱۹ : دوش آمد و گفت: اگر وفا خواهی کرد	43
شمارهٔ ۲۰ : دوش آمد و گفت: کارِ ما خواهی کرد	59
شمارهٔ ۲۱ : دوش آمدو ره بر دل و جانم در بست	39
شمارهٔ ۲۲ : دوش آمد و گفت: حسن دنییست امشب	53
شمارهٔ ۲۳ : آن بت که دلم عاشقِ جانبازش بود	48
شمارهٔ ۲۴ : دوش از درِ دل درآمد آن بینایی	68
شمارهٔ ۲۵ : دوش از سر لطفی بنشاندست مرا	55
شمارهٔ ۲۶ : دوش از برِ خویش سرنگونم میتاخت	45
شمارهٔ ۳۳ : امشب ز پگاهی به خروش آمدهای	49
شمارهٔ ۲۷ : دل دوش ز لعلِ همچو قندش میسوخت	45
شمارهٔ ۲۸ : دی میشد و دل رها نمیکرد به کس	36
شمارهٔ ۲۹ : دوش آمد و گفت: مردمِ دوراندیش	54
شمارهٔ ۳۰ : دی گفت: کجا شدی،‌چنین میباید	39
شمارهٔ ۳۱ : دوشش دیدم چو زلف خود در تابی	42
شمارهٔ ۳۲ : امشب بَرِ ما مست که آورد ترا	49
شمارهٔ ۳۵ : دوش آمد و گفت: ای وطن بگرفته	75
شمارهٔ ۳۸ : دی گفت: حجب ز پیش برنگرفتم	48
شمارهٔ ۳ : تا روی ز زیرِ پرده بنمودی تو	51
شمارهٔ ۳۴ : دوش آمد و گفت: هیچ آزرمت نیست	59
شمارهٔ ۳۶ : دوش آمد و گفت: اگر چه کم میآیم	53
شمارهٔ ۳۷ : دی گفت: چو تو صد به زیانی سوزم	60
شمارهٔ ۱ : چون روی تو در همه جهان روی کراست	45
شمارهٔ ۲ : بی موی تونیست موی کس موئی راست	37
شمارهٔ ۴ : در کوی تو آفتاب منزل بگرفت	49
شمارهٔ ۶ : عشقت به هزار پادشاهی ارزد	39
شمارهٔ ۵ : ای واقعهٔ عشقِ تو کاری مشکل	51
شمارهٔ ۷ : ای زلفِ تو صد دامِ ستم افکنده	73
شمارهٔ ۸ : جانا غم عشقت دل و دینم نگذاشت	45
شمارهٔ ۹ : زلف و رخِ تو که قصدِ جان دارندم	45
شمارهٔ ۱۰ : ای روی چو آفتابِ تو پشت سیاه	66
شمارهٔ ۱۶ : گر در همه عمر آرزوئیم بوَد	40
شمارهٔ ۱۸ : تا حلقهٔ آن زلف مشوّش دیدم	32
شمارهٔ ۱۹ : در جنب رخت چو ماه میننماید	82
شمارهٔ ۱۱ : ای پیش تو سرو و ماه پیوسته رهی	55
شمارهٔ ۱۲ : چون ماه، به قطع، آب روی تو نداشت	42
شمارهٔ ۱۳ : گر پرده ز روی دلستان برگیری	59
شمارهٔ ۱۴ : ای گم شده درحسنِ تو هر دیدهوری	53
شمارهٔ ۱۵ : تا دیده بر آن عارضِ گلگون افتاد	41
شمارهٔ ۱۷ : ای تُرک! دلم غاشیه بر دوش تو شد	62
شمارهٔ ۲۰ : بی عشق تو زیستن دریغم آید	64
شمارهٔ ۲۱ : ای حسن تو درحدّ کمال افتاده	69
شمارهٔ ۲۳ : ای نرگسِ صفرا زده سودائی تو	46
شمارهٔ ۲۴ : لعلت که بلای دل و دین آید هم	65
شمارهٔ ۲۲ : خورشید که چرخ در نکوئیش آورد	62
شمارهٔ ۲۵ : تا روی چو آفتاب جانان بفروخت	51
شمارهٔ ۲۶ : گل را به چمن گونهٔ رخسار تو نیست	50
شمارهٔ ۲۷ : عشق رخ تو که کیمیای خطرست	44
شمارهٔ ۲۸ : گاهی ز سرِ زلفِ سیاهت ترسم	59
شمارهٔ ۳۳ : بگشاده رخ و بسته قبا میآید	46
شمارهٔ ۲۹ : کوثر که لبِ ترا ندیم افتادهست	57
شمارهٔ ۳۰ : ماهی که ز رخ یک سرِ مویم ننمود	64
شمارهٔ ۳۱ : آن ماه که سجده بُرد انجم او را	42
شمارهٔ ۳۲ : بی لعلِ لبش شکرستان میچکنم	48
شمارهٔ ۳۴ : آن روز که روی دلستان نتوان دید	88
شمارهٔ ۳۷ : دوش آمد و بنشست به صد زیبایی	46
شمارهٔ ۳۸ : از بادهٔ عشق تو خماری دارم	50
شمارهٔ ۳۵ : شرطِ رَهِ عشق چیست، درخون گشتن	45
شمارهٔ ۳۶ : ای باد به سوی زلفِ آن یار بتاز	53
شمارهٔ ۳۹ : دل، خستهٔ چشم ناوک انداز مدار	36
شمارهٔ ۴۰ : اول که به پیشِ خویشتن راهم داد	59
شمارهٔ ۴۱ : زلف تو برفت از نظرم چه توان کرد	59
شمارهٔ ۴۳ : زلف تو که بود آرزوئی همه را	52
شمارهٔ ۴۵ : جانا! ز همه جهان نشستم برتر	48
شمارهٔ ۴۶ : تا در سر زلفت خم و چین افکندی	57
شمارهٔ ۴۲ : دل دادم و ترکِ کفر ودینش کردم	49
شمارهٔ ۴۴ : دل در خم آن زلف چو زنجیر بماند	42
شمارهٔ ۴۷ : زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد	40
شمارهٔ ۴۸ : دل گفت: «رهِ زلف تو چون کوتاهی است»	42
شمارهٔ ۴۹ : شب نیست که جان بی تو به لب مینرسد	44
شمارهٔ ۵۰ : در زلف اگرچه جایگاهی سازی	58
شمارهٔ ۵۲ : بوئی که ز زلف مشکبوی تو رسد	57
شمارهٔ ۵۵ : گر لعل لب تو آب حیوانم داد	39
شمارهٔ ۵۷ : ای خاصیتِ لعل تو جان پروردن	47
شمارهٔ ۵۱ : زان خط که به گردِ شکر آوردی تو	60
شمارهٔ ۵۳ : چون گشت دل من از سر زلف تو مست	51
شمارهٔ ۵۴ : در عشق رخت چون رخ تو بیشم نیست	96
شمارهٔ ۵۶ : هرکاو رخ تو بدید حیران ماند	33
شمارهٔ ۵۸ : دل در سر زلف چون توحسن افروزی	36
شمارهٔ ۵۹ : مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود	90
شمارهٔ ۶۱ : گفتی که اگر میطلبی تدبیری	50
شمارهٔ ۶۰ : چون چشمِ تو تیرِ غمزه محکم انداخت	47
شمارهٔ ۶۲ : دل روی بدان زلفِ سرافراز آورد	37
شمارهٔ ۶۳ : گه لعلِ تو از قند دلم خواهد تافت	39
شمارهٔ ۶۴ : تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد	49
شمارهٔ ۶۵ : در زلفِ تو صد حلقهٔ دیگرگون است	56
شمارهٔ ۶۶ : ای بیخبر از رنج و گرفتاری من	37
شمارهٔ ۷۲ : زلف تودگر ز دست نگذارم من	43
شمارهٔ ۶۷ : گر کشته شوم کشته به نامِ تو شوم	38
شمارهٔ ۶۸ : چون نیست ز عقل ذرّهای توفیرم	56
شمارهٔ ۶۹ : تا زلفِ زره ورت به هم تافته شد	39
شمارهٔ ۷۰ : تا در سرِ زلفت خم و تاب افکندی	53
شمارهٔ ۷۱ : چون مشکِ خط تو سایه ور میافتد	59
شمارهٔ ۷۳ : ای پردهٔ دل پرده نوازت بوده	43
شمارهٔ ۱ : هر روز سرِ زلفِ تو کاری نهدم	38
شمارهٔ ۲ : لعلت به صواب هیچ کس دم نزند	50
شمارهٔ ۳ : چشمِ سیهت که فتنهٔ آفاق است	35
شمارهٔ ۴ : هر دم به حیل زخمِ دگر سانم زن	35
شمارهٔ ۷۴ : بیچاره دلِ من که غمِ جانش نیست	46
شمارهٔ ۷۵ : گر لعلِ لبِ تو دَرِّ شهوارم داد	45
شمارهٔ ۷۶ : تا کی کمرِ عهد و وفا باید بست	62
شمارهٔ ۵ : هم زلف تو از برونِ دل در تاب است	52
شمارهٔ ۸ : دردی که ز تو به حاصلم میآید	53
شمارهٔ ۹ : تا غمزهٔ چشم رهزنت راهم زد	49
شمارهٔ ۱۳ : از زلفِ شکن بر شکنت میترسم	41
شمارهٔ ۶ : در عشقِ تو عقل و هوش مینتوان داشت	46
شمارهٔ ۷ : تا ابروی طاقِ تو کماندار افتاد	62
شمارهٔ ۱۰ : چون خطِّ رخت هست روان چندینی	62
شمارهٔ ۱۱ : زلفِ تو به هم در اوفتاده عجب است	54
شمارهٔ ۱۲ : چشمِ خوشِ تو که مذهبِ عبهر داشت	65
شمارهٔ ۲۰ : دایم گهر وصل تو میجویم باز	53
شمارهٔ ۱۴ : گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست	55
شمارهٔ ۱۵ : از زلفِ تو دل چو در عقابین افتاد	42
شمارهٔ ۱۶ : خطّت دام است و خالت او را دانه است	49
شمارهٔ ۱۷ : گفتم: خط مشکین تو بر ماه خطاست	59
شمارهٔ ۱۸ : گفتم: «کس را روی تو و موی تو نیست	47
شمارهٔ ۱۹ : چون غمزهٔ تو جادویی آغاز نهد	44
شمارهٔ ۱۹ : چون غمزهٔ تو جادویی آغاز نهد	49
شمارهٔ ۱ : بر لب، خط فستقیش، پیوسته بماند	40
شمارهٔ ۲ : ای مورچهٔ خط! بدمیدی آخر	55
شمارهٔ ۴ : گفتم: دل من ببردی ای جادو وش!	50
شمارهٔ ۵ : گفتم: ز خط تو بوی خون میآید	51
شمارهٔ ۶ : گه در خط دلبران شیرین نگرم	44
شمارهٔ ۷ : زین خط که لعل تو کنون میآرد	63
شمارهٔ ۸ : از تیرِ غمت بسی جگر دوختهای	35
شمارهٔ ۳ : بی برگ گلش جامه قبا خواهم کرد	52
شمارهٔ ۹ : گفتی: «خطم از لبم جدا خواهد شد	47
شمارهٔ ۱۰ : ای زلفِ تو دامن قمر بگرفته	47
شمارهٔ ۱۲ : تا خط تو پشت بر قمر آوردست	44
شمارهٔ ۱۳ : چون خط تو باعث گنه خواهد شد	88
شمارهٔ ۱۱ : یا رب چه خط است این که درآوردی تو	61
شمارهٔ ۱۴ : اندیشهٔ ابروی تو پیوسته مراست	40
شمارهٔ ۱۵ : از پستهٔ تو سبزهٔ خط بر رسته است	46
شمارهٔ ۱۶ : تا خط تو بر خون جگر میخوانم	55
شمارهٔ ۲۰ : از عشقِ خط تو سرنگون میگردم	43
شمارهٔ ۱ : لعلت که خجل کرد گل رعنا را	71
شمارهٔ ۱۷ : آن پسته میان مغز چون افتادست	45
شمارهٔ ۱۸ : دوش آمد و گفت: «آمدهام حور سرشت	46
شمارهٔ ۱۹ : از خجلت خط، رخت اگر پر عرق است	66
شمارهٔ ۲۱ : خال تو که جاودان بدو بتوان دید	61
شمارهٔ ۴ : زلفِ تو سرِ درازدستی دارد	45
شمارهٔ ۷ : لعل تو براتِ کامرانی دهدم	61
شمارهٔ ۲ : چون دیده به روی تو نظر بگشاید	54
شمارهٔ ۳ : جانم که به لب از لب لعل تو رسید	54
شمارهٔ ۵ : ای کرده پسند از دو جهان چاره منت	66
شمارهٔ ۶ : بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود	49
شمارهٔ ۸ : چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد	32
شمارهٔ ۹ : زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد	52
شمارهٔ ۱۰ : فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من	49
شمارهٔ ۱۲ : دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز	43
شمارهٔ ۱۴ : از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد	29
شمارهٔ ۱۵ : آنجا که سر زلف تو جانها ببرد	44
شمارهٔ ۱۱ : ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو	56
شمارهٔ ۱۳ : ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی	52
شمارهٔ ۱۶ : آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست	59
شمارهٔ ۱۷ : آن دل که ز دست من کنون خواهی برد	52
شمارهٔ ۱۹ : چون گشت لبت به یک شکر ارزانی	57
شمارهٔ ۱۸ : بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست	44
شمارهٔ ۲۰ : زهرم آید شکرستان بی لبِ تو	42
شمارهٔ ۲۱ : چشمت که سبق به دلربائی او راست	66
شمارهٔ ۲۲ : کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت	49
شمارهٔ ۲۳ : من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست	44
شمارهٔ ۲۴ : چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد	41
شمارهٔ ۲۵ : زان پسته که شیرینی جان میخیزد	48
شمارهٔ ۲۷ : گفتم:‌«شکری از دهنت، درگذری	45
شمارهٔ ۲۸ : دل، مست بتی عهدشکن دارم من	45
شمارهٔ ۲۶ : در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او	49
شمارهٔ ۲۹ : گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم	49
شمارهٔ ۳۰ : گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»	43
شمارهٔ ۳۱ : گفتم که «هزار رونق افزون گیری	46
شمارهٔ ۳۲ : گفتم:‌«بردی از لب و دندان جانم	48
شمارهٔ ۳۳ : میآمد و بر زلف شکن میانداخت	35
شمارهٔ ۳۵ : عشقش ز وجودم عدمی میسازد	57
شمارهٔ ۳ : ای عقل ز شوق تو فغان در بسته	40
شمارهٔ ۴ : جانا چو برت حریر میبینم من	48
شمارهٔ ۵ : من بی سر و سامان تو خواهم آمد	51
شمارهٔ ۳۴ : ترکم همه کارم به خلل خواهد کرد	46
شمارهٔ ۱ : گفتم که «ترا عقل مه تابان گفت»	51
شمارهٔ ۲ : ای ماه! گشاده کن به وصلت گره‌ام	83
شمارهٔ ۶ : با روی تو ماه را محل نتوان یافت	53
شمارهٔ ۷ : جائی که چنان خطّ سیه رنگ آید	40
شمارهٔ ۸ : نه دل به تمنای تو در بر گنجد	47
شمارهٔ ۹ : ای عشق توام کار به جان آورده	64
شمارهٔ ۱۰ : وقت است که دل از دو جهان برگیریم	54
شمارهٔ ۱۱ : بی روی تو مه راهِ تماشا نگرفت	46
شمارهٔ ۱ : گر خورشیدی چرخ برینت نرسد	40
شمارهٔ ۲ : از درد تو ای ماهِ دل افروز آخر	50
شمارهٔ ۳ : بر خاکِ درت پای در آتش بودن	51
شمارهٔ ۹ : ای عشق رخت واقعهٔ مشکل من	41
شمارهٔ ۴ : گفتی که «ترا چو خاک گردانم پست	47
شمارهٔ ۵ : پیوسته به آرزو ترا باید خواست	46
شمارهٔ ۶ : در عشق تو جز بلا و غم ناید راست	38
شمارهٔ ۷ : از بس که تو خود به خویشتن مینازی	66
شمارهٔ ۸ : دل بی تو ز اختیار بر خواهد خاست	32
شمارهٔ ۱۳ : تا چند مرا سوخته خرمن نگری	52
شمارهٔ ۱۴ : آن است همه آرزویم عمر دراز	62
شمارهٔ ۱۰ : آن کس که ترا عزیزتر ازجان دید	64
شمارهٔ ۱۱ : گر از تو مرا کفر و اگر ایمان است	46
شمارهٔ ۱۲ : تا چند مرا خوار و خجل خواهی داشت	45
شمارهٔ ۱۵ : جانا! چو ز سر تا قدمت جمله نکوست	53
شمارهٔ ۱۶ : ای مونسِ جانِ همه کس! در من خند!	47
شمارهٔ ۱۷ : سهل است اگر کار مرا ساز دهی	53
شمارهٔ ۲۰ : بی یاد تو من سرزبان را بزنم	46
شمارهٔ ۲۱ : گفتم: «ز میان جان شوم خاک درش	63
شمارهٔ ۱۸ : بر خاک چو بادم ای دل افزای هنوز	53
شمارهٔ ۱۹ : گفتم که اگر دلِ تو یک رنگ آید	59
شمارهٔ ۲۲ : یا رب چه دمم بود که دمساز نداد	47
شمارهٔ ۲۳ : گفتم: «چو تنم ضعیف و لاغر باشد	43
شمارهٔ ۲۴ : دوش آمد و دادِ دلِ سرمستم داد	56
شمارهٔ ۲۶ : از بس که بخورد خون من بیدادی	56
شمارهٔ ۲۹ : ماهی که به قد سرو روانم آمد	187
شمارهٔ ۲۵ : گر جان خواهد از بن دندان بدهم	43
شمارهٔ ۲۷ : تا از غم تب دلش به صد درد افتاد	47
شمارهٔ ۲۸ : ماهی که دلم زو به بلا افتادست	54
شمارهٔ ۳۰ : دل در غم تو غرقهٔ خونِ جگر است	52
شمارهٔ ۱ : عشقت که به صد هزار جان ارزانی است	45
شمارهٔ ۲ : نی در ره تو گرد تو میبینم من	62
شمارهٔ ۴ : نه مرد و نه نامرد توام میدانی	43
شمارهٔ ۶ : هم بر جانم این همه غم میدانی	28
شمارهٔ ۷ : چندان که غم تو میشود انبوهم	52
شمارهٔ ۳ : بر باطل نیست گر دلم دیوانه است	48
شمارهٔ ۵ : در عشق تو پیوسته به جان میگردم	60
شمارهٔ ۸ : وقت است که بیقراری ما بینی	48
شمارهٔ ۹ : سودای ترا پشت سپه میدارم	47
شمارهٔ ۱۰ : جانا ز رهت نصیب من گردی نیست	52
شمارهٔ ۱۶ : ای عشقِ تو عینِ عالم حیرانی	49
شمارهٔ ۱۱ : زان روز که بوی پیرهن بی تو رسید	52
شمارهٔ ۱۲ : تادل دارم همدم تو باید داشت	45
شمارهٔ ۱۳ : آن راز که دل به دیده میگوید باز	51
شمارهٔ ۱۴ : ای ابر هوای عشق تو بس خون بار	56
شمارهٔ ۱۵ : از درد منت اگر خبر خواهد بود	45
شمارهٔ ۱۷ : جانا صد ره بمُردم از حیرانی	56
شمارهٔ ۱۹ : در راه تو دانش و خرد مینرسد	54
شمارهٔ ۲۰ : گر قلب نبرد بایدت اینک دل	90
شمارهٔ ۲۱ : تا دل به غمت فرو شد و برنامد	42
شمارهٔ ۱۸ : چون حسن و جمال جاودان داری تو	35
شمارهٔ ۲۲ : گاهی چو گهر ز تیغ میتابی تو	67
شمارهٔ ۲۳ : گر دل گویم ز غایت مشتاقی	43
شمارهٔ ۲۴ : جانا! ز غمت این دل دیوانه بسوخت	44
شمارهٔ ۲۵ : دل بی تو چو بی سلامتی برخیزد	38
شمارهٔ ۲۶ : دردی که ز تو رسد دوا نتوان کرد	42
شمارهٔ ۲۸ : جانا! غم تو فکند در کوی مرا	43
شمارهٔ ۲۷ : هم عاشق آن روی چو مه خواهم بود	51
شمارهٔ ۲۹ : زان روز که عشق تو به من درنگریست	38
شمارهٔ ۳۰ : بس قصّه که بر خلق شمردم ز غمت	51
شمارهٔ ۳۴ : خوش خوش بربود نیکوئی تو مرا	52
شمارهٔ ۳۶ : دوشم غم تو وداع جان میفرمود	56
شمارهٔ ۳۷ : در عشق تو خوف و خطرم بسیارست	44
شمارهٔ ۳۱ : در عشق توام هم نفس اندوه تو بس	66
شمارهٔ ۳۲ : در عشق تو من با دل پرخون چکنم	55
شمارهٔ ۳۳ : تن را که در آتش عذاب افتاده است	46
شمارهٔ ۳۵ : جانا! دل و جانم آتش افروز از تست	55
شمارهٔ ۳۸ : دل نیست که از عشق تو خون مینشود	50
شمارهٔ ۳۹ : در دست جفای تو زبون است دلم	50
شمارهٔ ۱ : خونِ من خاکی که بریزد آخر	42
شمارهٔ ۲ : بی چهرهٔ تو چشم کرادارم من	60
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که از حلقهٔ زلفت چونم	36
شمارهٔ ۳ : تاکی بی تو زاری پیوست کنم	47
شمارهٔ ۴ : خواهم که همی عاشق رویت میرم	51
شمارهٔ ۵ : گاه از غم تو مست و خرابم بینی	74
شمارهٔ ۶ : جانا! تو کجائی که نیازم بینی	42
شمارهٔ ۸ : در عشق تو من گرد جنون میگردم	60
شمارهٔ ۱۰ : جان سوخته پای بست آمد بی تو	42
شمارهٔ ۷ : در عشق تو راه این دل غافل گم کرد	59
شمارهٔ ۹ : در عشقِ تو رسوای جهان آمدهایم	50
شمارهٔ ۱۱ : ای شمع چگل! تاتو برفتی ز برم	39
شمارهٔ ۱۲ : در عشقِ تو برخویشتنم فرمان نیست	51
شمارهٔ ۱۳ : جانا! دل من زیر و زبر خواهد شد	60
شمارهٔ ۱۴ : تا کی طلبم ز هر کسی پیوستت	55
شمارهٔ ۱۸ : تا عشق نشست ناگهی در سر من	39
شمارهٔ ۱۹ : بی عشق نفس زدن حرام است مرا	49
شمارهٔ ۱۵ : جان گِردِ تو از میان جان میگردد	41
شمارهٔ ۱۶ : خود را ز تو بیگناه مینتوان داشت	44
شمارهٔ ۱۷ : مهری که ز تو در دل من بنهفته است	55
شمارهٔ ۲۰ : عمری به هوس در تک و تاز آمد دل	44
شمارهٔ ۲۱ : گر دل گویم به پای غم پست افتاد	52
شمارهٔ ۳ : کم گوی که ترک حرف میباید کرد	53
شمارهٔ ۲۲ : زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت	67
شمارهٔ ۴ : عاشق ز همه کار جهان فرد بود	44
شمارهٔ ۲۳ : چون درد و دریغ از دل ریشم بنشد	53
شمارهٔ ۲۴ : ماهی که به حسن، عالم آرای افتاد	55
شمارهٔ ۱ : خواهی که ز شغل دو جهان فرد شوی	68
شمارهٔ ۲ : در عشق اگر جان بدهی جان اینست	61
شمارهٔ ۶ : برقی که ز سوی دوست ناگه برود	48
شمارهٔ ۵ : بس سر که به زیر تیغ خواهد بودن	69
شمارهٔ ۷ : کو جان که به چاره چارهٔ جان کنمش	40
شمارهٔ ۸ : دل را چو به دردِ عشق افسون کردم	45
شمارهٔ ۹ : دل چون دل من غم زده نتواند بود	42
شمارهٔ ۱۰ : چندان که به جهد اسب جان میرانم	45
شمارهٔ ۱۱ : بیم است که نُه پردهٔ گردون سحری	45
شمارهٔ ۱۲ : کس را چه خبر ز آهِ دلسوزِ دلم	97
شمارهٔ ۱۴ : گر مرد رهی همدم و همدردم باش	34
شمارهٔ ۱۵ : ای قوم! اگر همدم این مسکینید	59
شمارهٔ ۱۶ : اندیشهٔ عالمی مرا افتادست	50
شمارهٔ ۱۳ : در عشق، خلاصهٔ جنون از من خواه	48
شمارهٔ ۱۷ : هر لحظه دل و جان به غمی تازه درند	49
شمارهٔ ۱۹ : گر مملکت درد مسلم بکنم	44
شمارهٔ ۱۸ : برخاست دلم چنانکه در غم بنشست	54
شمارهٔ ۲۲ : چون خیل بلا ز پیش و از پس بودم	46
شمارهٔ ۲۰ : در پیشِ نظر این همه میغم ز چه خاست	58
شمارهٔ ۲۱ : دردی که مرا در دل بی درمان است	44
شمارهٔ ۲۳ : ره نیست بدان دانه کِشتند مرا	40
شمارهٔ ۲۴ : چون هست غمت غمی دگر حاجت نیست	50
شمارهٔ ۱ : ما رندان را حلقه به گوش آمدهایم	57
شمارهٔ ۲ : ما خرقهٔ رسم، از سرانداختهایم	43
شمارهٔ ۹ : چون با سرو دستار نمیپردازم	58
شمارهٔ ۱۰ : در عشق بزرگیم به خردی بدهم	58
شمارهٔ ۳ : تا دل به غم عشق تو در خواهد بود	40
شمارهٔ ۴ : زانگه که مرا عشق تودرکار آورد	36
شمارهٔ ۵ : در عشق تو دین خویش نو خواهم کرد	57
شمارهٔ ۶ : سودای توام بیدل و دین میخواهد	53
شمارهٔ ۷ : آن رفت که گفتمی من از زهد سخن	46
شمارهٔ ۸ : معشوقه نه سر،‌نه سروری میخواهد	55
شمارهٔ ۱۲ : نه در سرِ من سَرِسری بینی تو	55
شمارهٔ ۱۴ : تا چند ز زاهد ریائی آخر	55
شمارهٔ ۱۷ : گر زهد کنی سوز وگدازت ببرد	30
شمارهٔ ۱۱ : ترسابچهای که توبه بشکست مرا	43
شمارهٔ ۱۳ : تا در بُنهٔ خویش مقام است ترا	57
شمارهٔ ۱۵ : از بس که دلم بسوخت زین کاردرشت	61
شمارهٔ ۱۶ : زین دَرد که جز غصهٔ جان میندهد	37
شمارهٔ ۱۸ : خواهی که ز خود به رایگان باز رهی	50
شمارهٔ ۲۳ : دل گشت ز معصیت سیاه ای ساقی	72
شمارهٔ ۲۵ : چون گل بشکفت در بهار ای ساقی	45
شمارهٔ ۱۹ : خون شد جگرم بیار جام ای ساقی	43
شمارهٔ ۲۰ : از تفِّ دلم می به صباح ای ساقی	58
شمارهٔ ۲۱ : شمع است و شراب و ماهتاب ای ساقی	62
شمارهٔ ۲۲ : همچون من و تو علی الیقین ای ساقی	47
شمارهٔ ۲۴ : هم سبزهٔ سرمست برُست ای ساقی	43
شمارهٔ ۲۶ : تاکی شوم از زمانه پست ای ساقی	52
شمارهٔ ۲۷ : سلطان، تو، به می دهندگی ای ساقی	35
شمارهٔ ۲۹ : گل روی نمود از چمن ای ساقی	47
شمارهٔ ۳۰ : پر کن شکمی به اشتها ای ساقی	45
شمارهٔ ۳۱ : تا چند ازین بی خبران ای ساقی	60
شمارهٔ ۲۸ : تا کی گوئی ز چار و هفت ای ساقی	55
شمارهٔ ۳۲ : هرگز نه جهانِ کهنه نو خواهد شد	44
شمارهٔ ۳۳ : برخاست دلم، چوباده در خم بنشست	49
شمارهٔ ۴۰ : چون گل بشکفت ساعتی برخیزیم	43
شمارهٔ ۳۴ : وقت است که در بر آشنائی بزنیم	184
شمارهٔ ۳۵ : ترسم که چو پیش ازین کم از کم نرسیم	52
شمارهٔ ۳۶ : ای هم نفسان فعل اجل میدانید	38
شمارهٔ ۳۷ : خوش باش دلا که نیک وبد میبرسد	56
شمارهٔ ۳۸ : بر چهرهٔ گل شبنم نوروز خوشست	41
شمارهٔ ۳۹ : چون پرتو شمع بر شراب است امشب	51
شمارهٔ ۴۱ : گر سبز خطی است، گوشهای خالی گیر	35
شمارهٔ ۴۴ : چون عهده نمیکند کسی فردا را	42
شمارهٔ ۴۷ : دل گرچه ز عمر پیش خوردی دارد	47
شمارهٔ ۴۸ : روزی که بود روز هلاک من و تو	58
شمارهٔ ۴۹ : ساقی به صبوحی می ناب اندر ده	43
شمارهٔ ۴۲ : بر آب روان و سبزه ای شمع طراز	80
شمارهٔ ۴۳ : مهتاب به نور دامن شب بشکافت	132
شمارهٔ ۴۵ : ای دل چو درین راه خطرناک شوی	64
شمارهٔ ۴۶ : بر روی گل از ابر گلاب است هنوز	74
شمارهٔ ۵۰ : مائیم به عقل ناصواب افتاده	57
شمارهٔ ۵۵ : جانا گل بین جامهٔ چاک آورده	31
شمارهٔ ۵۱ : خواهی که غم از دل تو یک دم بشود	53
شمارهٔ ۵۲ : گل جلوه همی کند به بستان ای دوست	58
شمارهٔ ۵۳ : بشکفت گل تازه به بستان ای دوست	48
شمارهٔ ۵۴ : آن لحظه که از اجل گریزان گردیم	41
شمارهٔ ۵۶ : چون صبح دمید ودامن شب شد چاک	70
شمارهٔ ۵۸ : هر روز برآنم که کنم شب توبه	35
شمارهٔ ۶۱ : مهتاب افتاد در گلستان امشب	43
شمارهٔ ۶۳ : جانا! می ده که با دلی غمناکم	75
شمارهٔ ۶۴ : زهرست غم این دل غمناک همه	42
شمارهٔ ۵۷ : صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست	48
شمارهٔ ۵۹ : می خور که فلک بهر هلاک من و تو	48
شمارهٔ ۶۰ : زان آتشِ تر که خیمه برکِشت زنند	51
شمارهٔ ۶۲ : مائیم به میخانه شده جمع امشب	53
شمارهٔ ۶۵ : این نوحه که از چنگ کنون میآید	45
شمارهٔ ۶۶ : مائیم و میی و مطربی مشکین خال	41
شمارهٔ ۶۷ : برخیز که ماه میزند خیمه ز شب	38
شمارهٔ ۶۸ : برخیز که کار ما چو زر خواهد شد	57
شمارهٔ ۶۹ : یک دم به طرب بادهٔ خوش لَوْن دهید	41
شمارهٔ ۷۰ : دل در غم همدمی بفرسود و نیافت	33
شمارهٔ ۷۲ : مخموران را پیالهٔ می در ده	32
شمارهٔ ۷۵ : ای ترک قلندری شرابی در ده	66
شمارهٔ ۷۱ : تا چند درین مقام بیدادگران	54
شمارهٔ ۷۳ : جانا! می خور که چون گل تازه شکفت	35
شمارهٔ ۷۴ : چون جلوهٔ گل ز گلستان پیدا شد	38
شمارهٔ ۷۶ : برخیز که گل کیسهٔ زر خواهد ریخت	53
شمارهٔ ۱ : بنگر ز صبا دامنِ گل چاک شده	56
شمارهٔ ۴ : از دست گلابگر گل عشوه پرست	72
شمارهٔ ۵ : با گل گفتم چو یوسفِ کنعانی	75
شمارهٔ ۴ : از دست گلابگر گل عشوه پرست	58
شمارهٔ ۷۷ : چندان که نگاه میکنم هر سوئی	59
شمارهٔ ۲ : گل بین که به غنج و ناز خواهد خندید	49
شمارهٔ ۳ : ابری که رخ باغ کنون خواهد شست	45
شمارهٔ ۶ : بلبل که به عشق یک هم آواز نیافت	73
شمارهٔ ۷ : بلبل همه شب شرحِ وصالت میخواند	52
شمارهٔ ۸ : گل بین که بر اطراف چمن مینازد	38
شمارهٔ ۹ : نی حال من و تو ماهوش میگوید	31
شمارهٔ ۱۶ : گل گفت که دست زرفشان آوردم	90
شمارهٔ ۱۰ : گل بی سر و پای خویشتن میانداخت	45
شمارهٔ ۱۱ : چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری	64
شمارهٔ ۱۲ : در پیش رخ تو آفتاب افسانهست	41
شمارهٔ ۱۳ : گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست	32
شمارهٔ ۱۴ : گل گفت که رفتنم یقین افتادست	66
شمارهٔ ۱۵ : گل گفت: اگرچه ابر صدگاهم شُست	55
شمارهٔ ۱۷ : گل گفت که تا روی گشادند مرا	40
شمارهٔ ۱۸ : گل گفت که تا چشم گشادند مرا	42
شمارهٔ ۲۱ : گل گفت: که گه زخم زند صد خارم	47
شمارهٔ ۲۳ : گل گفت که چند اوفتم در پستی	63
شمارهٔ ۱۹ : گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد	40
شمارهٔ ۲۰ : گل گفت: ز رخ نقاب باید انداخت	42
شمارهٔ ۲۲ : گل گفت: مرا خون جگر خواهد ریخت	59
شمارهٔ ۲۴ : گل گفت: نقاب برگشادیم و شدیم	45
شمارهٔ ۲۵ : گل گفت: چنین که من کنون میآیم	50
شمارهٔ ۲۶ : گل گفت: کسم هیچ فسون مینکند	39
شمارهٔ ۲۷ : گل گفت: گلابگر چو تابم ببرد	40
شمارهٔ ۲۸ : گل گفت: که با گلابگر هر سحری	34
شمارهٔ ۲۹ : گل گفت: منم فتاده صد کار امروز	41
شمارهٔ ۳۰ : گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست	56
شمارهٔ ۳۱ : گل گفت ز تفِّ دل عرق خواهم کرد	45
شمارهٔ ۳۲ : گل بر سر پای غرقهٔ خون زانست	49
شمارهٔ ۳۳ : یارب صفت رایحهٔ نسرین چیست	47
شمارهٔ ۳۴ : افکند گلابگر ز بیدادگری	44
شمارهٔ ۳۷ : تاگل ز گریبان چمن سر بر کرد	41
شمارهٔ ۳۵ : بلبل به سحرگه غزلی تر میخواند	58
شمارهٔ ۳۶ : زین شیوه که اکنون گل تر میخیزد	77
شمارهٔ ۳۸ : ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن	43
شمارهٔ ۳۹ : گرچه گل تر درآمدن سر تیز است	43
شمارهٔ ۴۰ : میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد	32
شمارهٔ ۴۱ : بشکفت به صد هزار خوبی گل مست	58
شمارهٔ ۴۴ : بلبل سخنی گفت به گل آهسته	35
شمارهٔ ۴۵ : گل گفت که در خاک چرا ننشینم	47
شمارهٔ ۴۲ : غنچه که چو پسته لب شود خندانش	43
شمارهٔ ۴۳ : با گل گفتم که داد بستان و برو	81
شمارهٔ ۴۶ : بلبل به سحر نعره زنان میآشفت	65
شمارهٔ ۴۷ : در غنچه نگاه کن که چون میجوشد	32
شمارهٔ ۴۸ : چون شور ز گل در دل بلبل افتاد	43
شمارهٔ ۵۰ : با گل گفتم: چو چشم آن میدارم	51
شمارهٔ ۴۹ : گل قصّهٔ بی خویشتنی خواهد گفت	44
شمارهٔ ۵۱ : بشکفت گل و رونق شمشاد ببرد	43
شمارهٔ ۵۲ : گل از پی عمری به طلب میآید	60
شمارهٔ ۵۳ : گل عمر بسی کرد طلب پس چه کند	58
شمارهٔ ۵۴ : با گل گفتم که با چنین عمر که هست	62
شمارهٔ ۵۵ : گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید	65
شمارهٔ ۵۶ : تا پرده ز روی گلِ تر باز افتاد	44
شمارهٔ ۵۷ : آن نقد نگر که در میان دارد گل	46
شمارهٔ ۱ : ای صبح به یک نَفَس سبق چون بُردی	30
شمارهٔ ۲ : ای صبح چو امشب تو ز اهلِ حَرَمی	37
شمارهٔ ۴ : ای صبح قدم به جایگه بایدداشت	32
شمارهٔ ۶ : ای صبح اگر دم به هوس خواهی زد	46
شمارهٔ ۳ : ای صبح بجز نام تو را صادق نیست	58
شمارهٔ ۵ : ای شب مزن از ستاره چندینی جوش	58
شمارهٔ ۸ : چون هم نفسِ همه کسی هر جاییست	48
شمارهٔ ۷ : بیهمدم اگر دمی زنی نقصان است	29
شمارهٔ ۹ : ای صبح اگر از پرده عَلَم خواهی زد	38
شمارهٔ ۱۰ : وقت است که ساقی سرِ می بگشاید	49
شمارهٔ ۱۱ : آوازِ خروس صبح در سمع افتاد	33
شمارهٔ ۱۲ : ای صبح مرو دم پراکنده مزن	36
شمارهٔ ۱۴ : ای صبح مرا به صد عذاب اندازی	36
شمارهٔ ۱۳ : ای صبح چرا اسبِ ستیز انگیزی	19
شمارهٔ ۱۶ : ای صبح اگر عزیمتِ خنده کنی	190
شمارهٔ ۱۵ : دوش از برِ من یار گریزان میرفت	16
شمارهٔ ۱۷ : ای صبح هنوز ماهتاب است، مخند	15
شمارهٔ ۱۸ : ای شب تو طریقِ زلفِ جانان داری	21
شمارهٔ ۱۹ : ای صبح دمی به خنده بگشای لبی	30
شمارهٔ ۲۰ : تا کی ز شبِ دراز گریان گردم	18
شمارهٔ ۲۱ : ای صبح! مدم، مخند و مپسند آخر	16
شمارهٔ ۲۲ : ای صبح! چو دیدی بر من سیم تنی	17
شمارهٔ ۲۳ : امشب ز دمیدن تو ترسم ای صبح	38
شمارهٔ ۲۴ : امشب که دمی هم نفس جانانم	19
شمارهٔ ۲۵ : امشب اگر از تو بی قراری نرود	17
شمارهٔ ۲۶ : امشب چه شود که لب ببندی ای صبح	19
شمارهٔ ۲۷ : ای چرخ ز دریوزهٔ تو میگریم	17
شمارهٔ ۲۸ : صبحا! ندمی تو تا که بندی نکنی	16
شمارهٔ ۲۹ : امشب بر ماست آن صنمِ جان افروز	32
شمارهٔ ۳۰ : ای صبح!‌اگر تو یاریی خواهی کرد	21
شمارهٔ ۳۱ : ای صبح! امشب علاج دیگر نبرم	15
شمارهٔ ۳۳ : ای صبح! اگر بلندیت هست امشب	19
شمارهٔ ۳۴ : ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن	26
شمارهٔ ۳۲ : ای صبح! هزار پرده در پیش انداز	16
شمارهٔ ۳۵ : ای صبح! مخند امشب و لب بر لب باش	18
شمارهٔ ۳۶ : امشب که مرا نه تاب و نه تب بودست	15
شمارهٔ ۳۷ : ای صبح! جهان فروز عالم تو نیی	41
شمارهٔ ۳۸ : جانم به مرادِ دل رسیدست امشب	22
شمارهٔ ۳۹ : گر صبح شبی واقعهٔ من دیدی	17
شمارهٔ ۴۰ : آن شب که بود وصال جان افروزم	17
شمارهٔ ۴۲ : دوش آمد و گفت: چند جانت سوزم	21
شمارهٔ ۴۱ : دوش آن بت مستم به طلب آمده بود	32
شمارهٔ ۴۳ : چندان که به ناله میگشایم لب را	27
شمارهٔ ۴۴ : گر زلفِ بتم نیی تو ای شب بسر آی	28
شمارهٔ ۱ : بس آب که بگذشته ز سر از تو مراست	20
شمارهٔ ۲ : با عشق تو جان خویش در خواهم باخت	21
شمارهٔ ۳ : ای در سر ذرّه ذرّه سودا از تو	20
شمارهٔ ۴ : تا چند ز سودای تو در سوز و گداز	20
شمارهٔ ۵ : خونی که ز تو درجگرم میگردد	28
شمارهٔ ۶ : جان پیش رخت نثار خواهم آورد	20
شمارهٔ ۸ : در عشق تو از نفع و ضرر نندیشم	34
شمارهٔ ۷ : گه عشق توام چو شمع گرینده کند	18
شمارهٔ ۹ : جان روی دل افروزِ تُرا باید داشت	18
شمارهٔ ۱۰ : دل شمع تو شد به یک نفس مرده شود	16
شمارهٔ ۱۱ : تن جز به هوای تو قدم مینزند	17
شمارهٔ ۱۲ : ای جان و دلم به جان و دل مولایت	16
شمارهٔ ۱۳ : بر خویش بسی چو شمع بگریستهام	17
شمارهٔ ۱۴ : کارم که چو زلف تو مشوش دارم	25
شمارهٔ ۱۵ : ای رفته به آسمان نفیرم بی تو	52
شمارهٔ ۱۶ : هر لحظه در آتشِ غمم اندازی	23
شمارهٔ ۱۷ : از آتشِ عشق چون تو جان افروزی	16
شمارهٔ ۱۸ : ای کاش هزار موی بشکافتمی	17
شمارهٔ ۱۹ : آن دل که چو موم نرمم آمدبی تو	38
شمارهٔ ۲۰ : در راه غمِ تو جسم و جوهر بنماند	23
شمارهٔ ۲۱ : جان بر گرهِ زلفِ تو آموخته گیر	18
شمارهٔ ۲۲ : از بس که ز غم سوختم ای شمع طراز	28
شمارهٔ ۲۳ : تادور فتادهام از آن نادره کار	17
شمارهٔ ۲۸ : هر دل که ره چنان جمالی یابد	18
شمارهٔ ۲۹ : با دل گفتم که راه دلبر گیرم	14
شمارهٔ ۳۰ : امشب به صفت شمع دلفروزم من	38
شمارهٔ ۲۴ : دل در غم عشقِ دلفروزم همه شب	36
شمارهٔ ۲۵ : تا آتشِ عشقِ او برافروخت مرا	41
شمارهٔ ۲۶ : در عشق چو شمع من به سوزم زنده	20
شمارهٔ ۲۷ : تا روی به روی دلفروز آوردیم	30
شمارهٔ ۳۱ : خورشید ز سوزِ من سراسیمه بسوخت	34
شمارهٔ ۳۴ : چون عین بریدگی بود دوختنم	29
شمارهٔ ۳۲ : تا چند قفا ز نیک و بد خواهم خورد	21
شمارهٔ ۳۳ : زین کار که در گردنِ من خواهد بود	19
شمارهٔ ۳۵ : شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند	18
شمارهٔ ۳۶ : شمعم که غذای من ز من خواهد بود	31
شمارهٔ ۳۷ : شمعم که چنین زار و نزار آمدهام	17
شمارهٔ ۳۸ : گر میسوزم مرا مکن چندین عیب	19
شمارهٔ ۴۲ : امروز منم عهد مصیبت بسته	20
شمارهٔ ۴۴ : در خفیه بسوختم بسی بی آتش	36
شمارهٔ ۳۹ : گفتی چه کنم تا شب من گردد روز	16
شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که شمع را چرا افروزند	18
شمارهٔ ۴۱ : ای دل دیدی که هر که شد زنده بمُرد	26
شمارهٔ ۴۳ : مائیم ز غم سوخته خوش خوش چون شمع	15
شمارهٔ ۴۵ : چون نیست نصیبِ من بجز غمخواری	17
شمارهٔ ۴۶ : تا چند روم که این ره کوته نیست	21
شمارهٔ ۴۷ : پیوسته ز عشق جان و تن میسوزم	31
شمارهٔ ۵۲ : شمعم که حریف آتشم میآید	20
شمارهٔ ۴۸ : سر رفت به باد و من کله میدارم	20
شمارهٔ ۴۹ : چون صبح به خنده یک نفس خرسندم	31
شمارهٔ ۵۰ : شمعم که ز خود نهان فرو میگریم	18
شمارهٔ ۵۱ : ما بحرِ بلا پیش گرفتیم و شدیم	55
شمارهٔ ۵۳ : هر لحظه مرا چو شمع سوز افزون شد	18
شمارهٔ ۵۴ : داری سرِ عشق کار از سردرگیر	28
شمارهٔ ۵۷ : تا تو به بلای عشق تن در ندهی	19
شمارهٔ ۵۸ : گر هست دلت سوختهٔ جان افروز	27
شمارهٔ ۵۵ : تا هیچ چو شمعت سر و کار خویش است	32
شمارهٔ ۵۶ : گر عیاری خشک و ترت سوختنی است	16
شمارهٔ ۵۹ : ای آن که دل زندهٔ تو مُرد از تو	21
شمارهٔ ۶۰ : چون شمع به یک نفس فرو مرده مباش	22
شمارهٔ ۶۱ : آن را که درین حبسِ فنا باید مُرد	16
شمارهٔ ۶۲ : در عشق چو شمع با خطر نتوان زیست	15
شمارهٔ ۶۴ : در عشق چو شمع سوز باید آورد	47
شمارهٔ ۶۸ : از دل غم دلفروز میباید دید	17
شمارهٔ ۶۳ : چون گل به دل افروخته میباید بود	19
شمارهٔ ۶۵ : چون تن زده سر به راه میباید داشت	20
شمارهٔ ۶۶ : در شمع نگر فتاده در سوز و گداز	16
شمارهٔ ۶۷ : شمعی که ز درد او کسی باز نگفت	28
شمارهٔ ۷۱ : گفتم: شمعا! چند گدازی مگداز	16
شمارهٔ ۷۴ : ای شمع! فروختی و لاف آوردی	29
شمارهٔ ۷۶ : میپرسیدم دوش ز شمع آهسته	31
شمارهٔ ۶۹ : بس شب که چو شمع با سحر باید بُرد	17
شمارهٔ ۷۰ : شمعی که ز سوز خویش بر خود بگریست	16
شمارهٔ ۷۲ : گفتم:‌شمعا! چون همه شب در کاری	23
شمارهٔ ۷۳ : ای شمع سرافراز چه پنداشتهای	17
شمارهٔ ۷۵ : چون شمع دمی نبود خشنود از خویش	27
شمارهٔ ۷۷ : شمع از در جمع چون درآمد حالی	22
شمارهٔ ۷۸ : آتش همه با شمع جفا خواهد کرد	13
شمارهٔ ۷۹ : از روغنِ شمع بوی خون میآید	22
شمارهٔ ۸۰ : ای شمع! تُرا نیست ز سوز آگاهی	17
شمارهٔ ۸۴ : ای شمع! چو از آتش افسر کردی	16
شمارهٔ ۸۱ : ای شمع! برو که سوختن حدّ من است	16
شمارهٔ ۸۲ : ای شمع! تُرا ز سوز محروم کنند	15
شمارهٔ ۸۳ : ای شمع! تویی علی الیقین دشمنِ تو	15
شمارهٔ ۸۸ : از آه دلم کام و زبان میسوزد	22
شمارهٔ ۸۵ : ای شمع! اگرچه مجلس افروختهای	20
شمارهٔ ۸۶ : ای شمع! چو تو هیچ کس آشفته ندید	14
شمارهٔ ۸۷ : ای شمع! مگر چنان گمانْت افتادست	22
شمارهٔ ۸۹ : ای شمع! بلا در تو اثر خواهد کرد	28
شمارهٔ ۹۰ : در شمع نگاه کن که جان میسوزد	22
شمارهٔ ۹۱ : شمع است که همچو سرکشی میخندد	28
شمارهٔ ۹۳ : ای آتش شمع سوز ناساز مشو	17
شمارهٔ ۹۴ : ای شمع! دمی از دل مضطر میزن	43
شمارهٔ ۹۷ : روی تو که عقل ازو خجل میآید	23
شمارهٔ ۹۸ : چون شمع ز سوختن دمی دم نزنم	21
شمارهٔ ۹۲ : شمعی که به یک دو شب فرو میگذرد	39
شمارهٔ ۹۵ : در عشقِ تو عقل و سمع میباید باخت	14
شمارهٔ ۹۶ : ماتم زدهٔ تو جانِ سرگشتهٔ ماست	18
شمارهٔ ۹۹ : تا از سر‍ زلفت خبرم میماند	33
شمارهٔ ۱۰۵ : دل بی غم دلفروز نتوان آورد	17
شمارهٔ ۱۰۰ : من شمع توام که گر بسوزم صد بار	19
شمارهٔ ۱۰۱ : بر بوی وصال میدویدم همه سال	39
شمارهٔ ۱۰۲ : پیوسته کتاب هجر میخواهم خواند	17
شمارهٔ ۱۰۳ : در اشک خود از فرقت آن یار که بود	28
شمارهٔ ۱۰۴ : گفتم:‌جانا! عهد و قرارت این است	46
شمارهٔ ۱۰۳ : در اشک خود از فرقت آن یار که بود	25
شمارهٔ ۱۱۱ : ای آتشِ شمع بر تنِ لاغرِ او	15
شمارهٔ ۱۰۶ : دی میگفتم دستِ من و دامنِ او	33
شمارهٔ ۱۰۷ : امروز منم فتاده زان دلکش باز	16
شمارهٔ ۱۰۸ : چون نیست امید غمگسارم نفسی	24
شمارهٔ ۱۰۹ : ای شمع! کسی که چون تو آغشته بود	21
شمارهٔ ۱۱۰ : ای شمعِ جهان فروز! در هر نفسی	36
شمارهٔ ۱۱۲ : چون شمع یک آغشتهٔ تنها بنمای	16
شمارهٔ ۱ : شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است	20
شمارهٔ ۲ : شمع آمد و گفت: موسی جمع منم	34
شمارهٔ ۴ : شمع آمد و گفت: جانِ من میسوزد	14
شمارهٔ ۶ : شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود	17
شمارهٔ ۳ : شمع آمد و گفت: جان فشان آمدهام	40
شمارهٔ ۵ : شمع آمد و گفت: این چه عذاب است مرا	20
شمارهٔ ۷ : شمع آمد و گفت: آمده جانم به لب است	23
شمارهٔ ۸ : شمع آمد و گفت: از تنِ سرکشِ خویش	16
شمارهٔ ۹ : شمع آمد و گفت: من به صد جان نرهم	18
شمارهٔ ۱۲ : شمع آمد و گفت: عزّت من بنگر:	19
شمارهٔ ۱۰ : شمع آمد و گفت: شخصم آغشته که بود	29
شمارهٔ ۱۱ : شمع آمد وگفت: در دلم خون افتاد	17
شمارهٔ ۱۳ : شمع آمد و گفت: در دلم خونم سوخت	36
شمارهٔ ۱۴ : شمع آمد و گفت: هر زمان چون قلمم	33
شمارهٔ ۱۵ : شمع آمد و گفت:‌چند سرگشته شوم	22
شمارهٔ ۱۹ : شمع آمد و گفت: چند باشم سرکش	17
شمارهٔ ۲۴ : شمع آمد و گفت: بر تن خویشتنم	28
شمارهٔ ۱۶ : شمع آمد و گفت: با چنین کار درشت	26
شمارهٔ ۱۷ : شمع آمد و گفت: چون منم دشمنِ من	16
شمارهٔ ۱۸ : شمع آمد و گفتا: منِ مجنون باری	15
شمارهٔ ۲۰ : شمع آتش را گفت که طبعی که تر است	20
شمارهٔ ۲۱ : شمع آمد و گفت: نیست اینجا جایم	19
شمارهٔ ۲۲ : شمع آمد و گفت: من نیم قلب مجاز	37
شمارهٔ ۲۳ : شمع آمد وگفت: جاودان افتادن	16
شمارهٔ ۲۵ : شمع آمد و گفت: من نیم عهد شکن	36
شمارهٔ ۲۷ : شمع آمد و گفت: نی غمم میبرسد	20
شمارهٔ ۳۰ : شمع آمد و گفت: می بر افروزندم	15
شمارهٔ ۲۶ : شمع آمد و گفت: هر دمم میسوزند	17
شمارهٔ ۲۸ : شمع آمد و گفت: جانم آتشخانه است	18
شمارهٔ ۲۹ : شمع آمد و گفت: جان نگر بر لبِ من	18
شمارهٔ ۳۱ : شمع آمد و گفت:‌چون مرا نیست قرار	29
شمارهٔ ۳۲ : شمع آمد و گفت: چند از افروختنم	18
شمارهٔ ۳۴ : شمع آمد و در آتش سرکش پیوست	45
شمارهٔ ۳۳ : شمع آمد و گفت: از چه دل خوش دارم	15
شمارهٔ ۳۵ : شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پای	28
شمارهٔ ۳۶ : شمع آمد زار زار و میگفت به راز	19
شمارهٔ ۳۷ : شمع آمد و گفت: کیست گمراه چو من	34
شمارهٔ ۳۸ : شمع آمد و گفت: آتش و گازست عظیم	20
شمارهٔ ۴۲ : شمع آمد و گفت: این کرا تاب بود	17
شمارهٔ ۴۵ : شمع آمد و گفت: اگر میسر گردد	21
شمارهٔ ۳۹ : شمع آمد و گفت: مانده در سوز و گداز	24
شمارهٔ ۴۰ : شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پا	17
شمارهٔ ۴۱ : شمع آمد و گفت: کشتهام هر سحری	20
شمارهٔ ۴۳ : شمع آمد و گفت: اگر لبم پُرخنده است	22
شمارهٔ ۴۴ : شمع آمد و گفت: بیسرم باید مُرد	15
شمارهٔ ۴۷ : شمع آمد و گفت: جان غم کش دارم	34
شمارهٔ ۴۶ : شمع آمد و گفت: زود بیرون رفتم	29
شمارهٔ ۴۸ : شمع آمد و گفت: اینهمه بیچارگیم	38
شمارهٔ ۴۹ : شمع آمد و گفت: رختِ رفتن بستم	22
شمارهٔ ۵۰ : شمع آمد و گفت: دل گرفت از خلقم	40
شمارهٔ ۵۱ : شمع آمد و گفت: این سفر افتاد مرا	17
شمارهٔ ۵۲ : شمع آمد و گفت: شهر پر خندهٔ ماست	26
شمارهٔ ۵۱ : شمع آمد و گفت: این سفر افتاد مرا	33
شمارهٔ ۵۳ : شمع آمد و گفت: دادِ من باید خواست	17
شمارهٔ ۵۴ : شمع آمد وگفت: آمدهام شب پیمای	22
شمارهٔ ۵۵ : شمع آمد و گفت: سوزِ من گر دانی	17
شمارهٔ ۵۶ : شمع آمد و گفت: یارِ من خواهد بود	20
شمارهٔ ۵۷ : شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب	30
شمارهٔ ۵۸ : شمع‌ آمد و گفت: میروم حیران من	17
شمارهٔ ۵۹ : شمع آمد و گفت: حالتی خوش دیدم	33
شمارهٔ ۶۰ : شمع آمد و گفت: اگر تنم غم کش خاست	22
شمارهٔ ۶۱ : شمع آمد و گفت: این تن لاغر همه سوخت	19
شمارهٔ ۶۲ : شمع آمد و گفت: جان من پُردرد است	19
شمارهٔ ۶۳ : شمع آمد و گفت: آنِ عشقم همه شب	45
شمارهٔ ۶۴ : شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش	37
شمارهٔ ۶۵ : شمع آمد و گفت: هر که مردی بودست	27
شمارهٔ ۶۶ : شمع آمد و گفت: دامنی تر داری	41
شمارهٔ ۶۷ : شمع آمد و گفت: آمدهام رنگ آمیز	15
شمارهٔ ۶۸ : شمع آمد و گفت: زاتش افسر دارم	18
شمارهٔ ۶۹ : شمع آمد و گفت: انجمنم باید ساخت	17
شمارهٔ ۷۰ : شمع آمد و گفت: پا و سر باید سوخت	18
شمارهٔ ۷۱ : شمع آمد و گفت: خویشتن میتابم	17
شمارهٔ ۷۲ : شمع آمد و گفت: بنده میباید بود	29
شمارهٔ ۷۳ : شمع آمد و گفت: کار باید کرد	18
شمارهٔ ۷۵ : شمع آمد و گفت: اگر خطا سوختمی	25
شمارهٔ ۷۴ : شمع آمد و گفت: تا مرا یافتهاند	16
شمارهٔ ۷۶ : شمع‌ آمد و گفت: بر نمیباید خاست	22
شمارهٔ ۷۷ : شمع آمد و گفت: گر بما زد پر باز	16
شمارهٔ ۷۸ : شمع آمد و گفت: در بلا باید سوخت	16
شمارهٔ ۷۹ : شمع آمد و گفت: سوز پروانه جداست	16
شمارهٔ ۸۰ : شمع آمد و گفت: کشته بنشینم نیز	24
شمارهٔ ۸۲ : شمع آمد و گفت: کشتهٔ هر روزم	20
شمارهٔ ۸۱ : شمع آمد و گفت: زخم خوردم بر سر	35
شمارهٔ ۸۳ : شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود	25
شمارهٔ ۸۴ : شمع آمد و گفت: چون گرفتم کم خویش	17
شمارهٔ ۸۵ : شمع آمد و گفت: دوربین باید بود	23
شمارهٔ ۸۶ : شمع آمد و گفت: دائماً در سفرم	17
شمارهٔ ۸۷ : شمع آمد و گفت: اگر شماری دارم	30
شمارهٔ ۸۸ : شمع آمد و گفت: اگر بمی باید رفت	28
شمارهٔ ۸۹ : شمع آمد و گفت: کار در کار افتاد	34
شمارهٔ ۹۲ : شمع آمد وگفت: چون درآمد آتش	25
شمارهٔ ۹۴ : شمع آمد و گفت: کشتهٔ ایامم	21
شمارهٔ ۹۰ : شمع آمد و گفت: عمر خوش خوش بگذشت	19
شمارهٔ ۹۱ : شمع آمد و گفت: جمع اگر بنشینند	17
شمارهٔ ۹۳ : شمع آمد و گفت: خیز و جانبازی بین	31
شمارهٔ ۹۵ : شمع آمد وگفت: سوز جان خواهم داشت	17
شمارهٔ ۹۶ : شمع آمد و گفت: گه دلم مُرده شود	35
شمارهٔ ۹۷ : شمع آمد و گفت: جور عالم برسد	16
شمارهٔ ۱۰۰ : شمع آمد و گفت: سخت کوشم امشب	20
شمارهٔ ۹۸ : شمع آمد و گفت: از سر دردی که مراست	18
شمارهٔ ۹۹ : شمع آمد و گفت: ماندهام بیخور و خَفْت	25
شمارهٔ ۱۰۱ : شمع آمد وگفت: جان من میببرند	20
شمارهٔ ۱ : پروانه به شمع گفت: ای در سر سوز	40
شمارهٔ ۲ : پروانه به شمع گفت: چند افروزی	26
شمارهٔ ۵ : پروانه به شمع گفت: یارم باشی	28
شمارهٔ ۳ : پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست	36
شمارهٔ ۴ : پروانه به شمع گفت: عیدِ تو خوش است	17
شمارهٔ ۶ : پروانه به شمع گفت: من بیش از تو	15
شمارهٔ ۷ : پروانه به شمع گفت: چون خوش افتاد	16
شمارهٔ ۸ : پروانه به شمع گفت: کیفر بردیم	25
شمارهٔ ۱۲ : پروانه به شمع گفت: چندی سوزم	17
شمارهٔ ۱۳ : پروانه به شمع گفت: آخر نظری	19
شمارهٔ ۱۴ : پروانه به شمع گفت: کم سوز مرا	54
شمارهٔ ۹ : پروانه به شمع گفت: گرینده مباش	28
شمارهٔ ۱۰ : پروانه به شمع گفت: میسوزم خویش	16
شمارهٔ ۱۱ : پروانه به شمع گفت: میسوزم زار	17
شمارهٔ ۱۵ : پروانه به شمع گفت: دمسازی من	37
شمارهٔ ۱۶ : پروانه به شمع گفت: غم بیشستی	31
شمارهٔ ۱ : ای دوست بدان کاین فلک پیروزه	17
شمارهٔ ۳ : بحر کرم و گنج وفا در دل ماست	20
شمارهٔ ۴ : بگذشت ز فرق دو جهان گوهر ما	58
شمارهٔ ۱۷ : پروانه که شمع دلگشایش افتاد	18
شمارهٔ ۱۸ : چون شمعِ جمال خود به پروانه نمود	43
شمارهٔ ۲ : جبریل به پرِّ جان ما پرّیدست	19
شمارهٔ ۶ : یک قطره ز فقرِ دل سوی صحرا شد	35
شمارهٔ ۱۱ : گلهای حقیقت بنرُفتیم یکی	17
شمارهٔ ۵ : شد در همه آفاق عَلَم شیوهٔ ما	21
شمارهٔ ۷ : رفتیم و ز ما زمانه آشفته بماند	49
شمارهٔ ۸ : ای بس که به خار مژه خارا سفتیم	15
شمارهٔ ۹ : اینک جانم به پیشِ جانان شدهام	18
شمارهٔ ۱۰ : صد دُر به اشارتی بسفتیم و شدیم	15
شمارهٔ ۱۲ : چون چنگ، همه خروش میباید بود	17
شمارهٔ ۱۴ : در فقر دلم عزم سیاهی دارد	16
شمارهٔ ۱۶ : که کرد چو بازی مگسی را هرگز	16
شمارهٔ ۱۸ : گه یک نفسم هر دوجهان میگیرد	29
شمارهٔ ۱۹ : از دفترِ عشقم ورقی بنهادم	16
شمارهٔ ۱۳ : از نادره، نادر جهانیم امروز	17
شمارهٔ ۱۵ : درویشی را به هر چه خواهی ندهم	44
شمارهٔ ۱۷ : عیسی چو شرابِ لطف در کامم ریخت	17
شمارهٔ ۲۰ : آمد دلم و کام روا کرد و برفت	16
شمارهٔ ۲۵ : موج سخنم ز اوج پروین بگذشت	18
شمارهٔ ۲۱ : جمشید یقین شدم ز پیدایی خویش	23
شمارهٔ ۲۲ : رفتم که زبان را سر انشا بنماند	23
شمارهٔ ۲۳ : دل نیست که نور حق بر او تافته نیست	28
شمارهٔ ۲۴ : ای دل به سخن مثل محال است تُرا	17
شمارهٔ ۲۶ : اینها که زنظم و نثرِ خود میلافند	20
شمارهٔ ۲۷ : خورشید چو رخ نمود انجم برخاست	21
شمارهٔ ۲۹ : تا کی سخن لطیف نیکو گویم	43
شمارهٔ ۳۰ : تا روی چو آفتاب دلدار بتافت	18
شمارهٔ ۳۱ : دل میبینم عاشق وآشفته ازو	32
شمارهٔ ۳۴ : در هر سخنی که سر بدان آوردم	23
شمارهٔ ۲۸ : در وقت بیان،‌عقل سخن سنج مراست	18
شمارهٔ ۳۲ : یا رب ز خور و خفت چه میباید دید	40
شمارهٔ ۳۳ : تا بود مجال گفت، جان، دُرها سفت	18
شمارهٔ ۳۵ : بر دل ز هوا اگر چه بند است تُرا	31
شمارهٔ ۳۹ : ای خلق فرو مانده کجایید همه	56
شمارهٔ ۴۱ : هان ای دل بیدار بخفتی آخر	20
شمارهٔ ۴۲ : مرغی دیدم نشسته بر ویرانی	57
شمارهٔ ۳۶ : بس دُرِّ یقین که میبسفتم با تو	95
شمارهٔ ۳۷ : جانم دُرِ این قلزم بیپایان سفت	178
شمارهٔ ۳۸ : آن را که ز سلطان یقین تمکین نیست	49
شمارهٔ ۴۰ : دیدی که چِه‌ها با منِ شیدا کردی	41
شمارهٔ ۴۳ : عالم که امان نداد کس را نفسی	41
شمارهٔ ۴۴ : زین کژ که به راستی نکو میگردد	41
شمارهٔ ۴۵ : ماییم به صد هزار غم رفته به خاک	64
شمارهٔ ۴۶ : با زهر اجل چو نیست تریاکم روی	51
شمارهٔ ۴۷ : عطار به درد از جهان بیرون شد	44
شمارهٔ ۴۸ : گاهی سخنم به صد جنون بنویسند	45
مقدمه : بسم اللّه الرّحمن الرّحیم	53