«به نام خدا»

چندی پیش شاعره ی فرهیخته و «اُم الشعرایِ» نامیِ شهرم «اصفهان» بانو «صغری رادهوش» خالقِ دو دیوانِ ارزشمند و شورانگیزِ «آوای دل» و «و آوای دیگر» با فروتنی و بنده نوازیِ مثال زدنی خود غزلی ناب را به حقیر تقدیم داشتند که بهانه ای شد برای سرودنِ غزلِ تقدیمیِ ذیل با همان وزن به این بانویِ بزرگوار و مادرِ معنوی…

«به نام خدا»

در زمانی که اِستِطاعَت نیست…

‌«به نام خدا»

از جهان شِکوِه بی سبب نکنیم

«به نام خدا»

باده نوشان رفیق و همدَردَند

«به نام خدا»

برای من قدحی مِی به رنگِ لاله بریز…

«به نام خدا»

گفته بودی که هیچ آیینی…

«به نام خدا»

دیگر نگو از «عشق»… از این نام، میترسم!

«به نام خدا»

پیچید حلقه ای اشک، در چشمهای «مادر»

«به نام خدا»

با یک رفیقِ «حَجّار» در کارگاهی آرام…

« به نام خدا »

به جایِ مَدح و ثَنا، از فساد بنویسیم ؛

« به نام خدا »

چرا از ناکسان ساغر گرفتی ؟

« به نام خدا »

باید که به جانت بخری رنج و مِحَن را…

« به نام خدا »

دل از «ایران» نمی کَنَم، حتی…

« به نام خدا »

هرگز نَبَرَم دو روز از یاد…

« به نام خدا »

رازِ دل را از نِگاهِ مَست خواندن مُشکل است !

« به نام خدا »

من بنده یِ روسیاهِ سُست آیینم ؛

« به نام خدا »

با دعوتِ ادیبی یک شب کنارِ دریا ؛

« به نام خدا »

هر کس دلش بر آتشِ یک عشق می جوشد !

« به نام خدا »

ای کاش در این شهر خراباتی بود ؛

« به نام خدا »

لذتم چون بدونِ منتِ خَلق…