شعر پاک

جهانی بدون تو , جهانی بدون من

بنیامین پورحسن 29 آبان 1394

"مش حسن*" گاو خوشگلش را بست

در طویله به صرف یونجه و جو

دوبیتی

خوانش: 761

سپاس: 6

تعداد نظر: 11

خسته ام مثل آخرین سرباز

سمانه تیموریان 28 آبان 1394

مثل *مونک و جیغ خاموشش
از غروبی عجیب لبریزم
توی فنجان فال رویاهام
هی غزلهای داغ میریزم

توی دستی که از تو خالی ماند
دل به دنبال بخت و اقبالی
خوابهایم شبیه هم هستند
مثل آثار* سالوادور دالی

دوبیتی

خوانش: 1977

سپاس: 7

تعداد نظر: 16

قطره ای تقدیم دریا

خدیجه زینالی (مهربانو) 23 آبان 1394

صدايش خوش ترين سمفونی ياس
چو نجـوای مـؤذن ٬ با سپيـده ست
حکايت دارد ؛ از حيرانی باغ
اقاقی در دل شمس آرميده ست

غزل را يک حريم پاک آراست
وضو بايسته کرد ؛ از شبنم گل
طراوت ٬ سرفرود آرد ؛ به تعظيم
چنانکه ؛ زنبقی در پـای سنبـل

دوبیتی

خوانش: 715

سپاس: 4

تعداد نظر: 20

امید بخشش نیست مــــادر…

سوگند صفا 23 آبان 1394

دیگر امید عفو و بخشش نیست مادر
کافر شدم در چارچوب بازوانش
دیگر برایم ساز بی دینی نزن که..
نبضم گره خورده به تار گیسوانش

افتاده ام در راهِ او چون اتفاقی
یا نه،شبیه فال قهوه کنج فنجان
یانه،شبیه بخت آن سرباز کردی
دور از وطن،سوی سراسر زجر تهران

دوبیتی

خوانش: 1878

سپاس: 5

تعداد نظر: 22

چشمهایت شبیه سابق نیست

سمانه تیموریان 22 آبان 1394

چشمهایت عجیب , آرامند
امتداد عمیق دریاها
حجم بغضی که از تو لبریز ست
میکند شاعری در این دنیا

میشوم شاعری که نقاش است
رنگهایی که با خودم تنهاست
حس تلخی شبیه یک لبخند
طرحهایم همه مونالیزاست

دوبیتی

خوانش: 1165

سپاس: 2

تعداد نظر: 8

می نویسم که رفتن اجباریســـت

سوگند صفا 05 آبان 1394

می نویسم سلام و بی پرده
می روم تا ته همین قصه
می نویسم که مرگ نزدیک است
با کمی گریه با کمی غصه

می نویسم خدا نگهدارت
می نویسم که رفتن اجباری ست
می نویسم که غصۀ این زن
با خودش در ترانه ها جاری ست

دوبیتی

خوانش: 1278

سپاس: 8

تعداد نظر: 29

مكاشفه

بنیامین پورحسن 02 آبان 1394

دلِ تاریخِ عشق , خون شده از

چشم های مخوف و جانی تو

دوبیتی

خوانش: 779

سپاس: 6

تعداد نظر: 10

تعداد نقد: 1

کوچک ترین سرباز

علی اصغر اقتداری 28 مهر 1394

کوچکترین سرباز

ظهر بود و بی امان،امواج تف؛
می وزید و خاک، آتش می گرفت
تشنه ی وامانده در این گیرودار؛
با لب صد چاک ،آتش می گرفت
***
خاکِ داغ و های های تشنه ها
خیمه ها را درد باران کرده بود
خیمه ای را از عطش در التهاب؛
خیمه ای را شعله در جان کرده بود
***
تشنگی در اوج بیداد و فرات؛
شرمسار از کام خشک کودکان
شعر تلخ و صبر سوز«العطش»
بود جاری بر لب پیر و جوان
***
عشق مردی،اندکی آن سوی تر
در هجوم فتنه و بیداد بود
در همان حال آرزوی قلبی اش
دشمنان خویش را ارشاد بود
***
گفت:آیا هست در جمع شما؛
تا مرا در امر دین یاری کند؟
بگسلد پیوند خود را از یزید
از مرام من طرفداری کند؟
***
خار ها با تیغ های جهل خود؛
طعنه اما بر شقایق می زدند
دست های جهل با فرمان بغض؛
سنگ بر قرآن ناطق می زدند
***
عطر«هل من ناصرِ»سلطان گل ؛
با مشام خارها بیگانه بود
آن که شد سر مست از این عطر مدام؛
بلبلی از عشق گل دیوانه بود
***
بلبل شش ماهه ای لب باز کرد
تا بگوید راز خود با باغبان
با زبان بی زبانی حرف زد
از تب پرواز خود با باغبان
***
با لب خشکیده از سوز عطش
گفت :ای بابا!هوا دارت منم
یاورانت در تف و خون خفته اند
دیگر اکنون آخرین یارت منم
***
با همین قنداقه و لب های خشک
می شوم کوچک ترین سرباز تو
بلبل خود را فدای عشق کن
تا شود هم بال با پرواز تو
***
تا شود اثبات مظلومیّتت
باید این خون نامه را امضا کنم
با نثار خون خود در این زمین
دشمن دین تو را رسوا کنم
***
رفت و تیر حرمله بیداد کرد
آسمان گلرنگ شد از خون او
تا قیامت اشک باران می کند؛
شیعیان را قصه ی تیروگلو c