شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
شمارهٔ ۱ : مرا شاه بالای خواجه نشانده است	115
شمارهٔ ۲ : نظام دولت بهرامیان رشید الدین	106
شمارهٔ ۳ - در شکایت و حکمت : همه کارم ز دور آسمانی	107
شمارهٔ ۶ : کبوتر حرم آمد ز کعبهٔ سعدا	122
شمارهٔ ۱۶ : ما غم کس نخورده‌ایم مگر	114
شمارهٔ ۴ - در شکر : من که خاقانیم به منت شاه	86
شمارهٔ ۵ - در حکمت و پند : خاقانیا به جاه مشو غره غمروار	106
شمارهٔ ۷ : ای در برگزیده که غواص کرده‌ای	99
شمارهٔ ۸ - در مدح : ضمانش کرد به صد سال عمر و مهر نهاد	121
شمارهٔ ۱۷ : نظاره کنان به روی خوبت	122
شمارهٔ ۹ : خواجه یک هفته اضطرابی داشت	92
شمارهٔ ۱۰ - در نصیحت و پند : بترس از بد خلق خاقانیا	123
شمارهٔ ۱۱ : خاقانی ار به باره کشد دست بدتر است	105
شمارهٔ ۱۲ - در حسب حال خود : من که خاقانیم آزاد دلم	93
شمارهٔ ۲۱ : بشنو ای پیر پند خاقانی	111
شمارهٔ ۲۳ : چون ز یاران رفته یاد آرم	92
شمارهٔ ۲۴ : خوش سواری است عمر خاقانی	106
شمارهٔ ۱۳ : شروان به باغ خلد برین ماند از نعیم	281
شمارهٔ ۱۴ : من به ری عزم خراسان داشتم	97
شمارهٔ ۱۵ : گفتی از شاهان تو را دل فارغ است	96
شمارهٔ ۱۸ : چون شاه بازگشت ز ابخاز روز عید	88
شمارهٔ ۱۹ : ای در آبدار توانی ز پیچ و خم	82
شمارهٔ ۲۵ : زندگانی چو مال میراث است	111
شمارهٔ ۲۰ - در مدح منوچهر شروان شاه برای بستن سد باقلانی : قطب سپهر رفعت یعنی رکاب شاه	93
شمارهٔ ۲۲ - در هجو شهر زوری : سیزده جنس نهاده است نبی	127	1
شمارهٔ ۲۶ - در مرثیهٔ وحید الدین عموی خود : کو آنکه نقد او به ترازوی هفت چرخ	107
شمارهٔ ۲۷ : دروغ است آنکه گوید این که در سنگ	108
شمارهٔ ۲۸ - در مدح جمال الانام حسام الدین : دوش آن زمان که چشمهٔ زراب آسمان	126
شمارهٔ ۲۹ - در بیان دوستی و دشمنی خلق : دوست دشمن گشت و دشمن دوست شد خاقانیا	95
شمارهٔ ۳۰ - در مدح جلال الدین الخزاری : گفتم ای دل بهر دربان جلال	136
شمارهٔ ۳۱ - در نکوهش حسودان : خاقانیا ز دل سبکی سر گران مباش	118
شمارهٔ ۳۲ : خاقانیا چه مژده دهی کز سواد ملک	129
شمارهٔ ۳۳ : نه همت من به پایه راضی است	123
شمارهٔ ۳۴ - در هجو خواجه اسعد : خواجه اسعد چو می خورد پیوست	96
شمارهٔ ۳۵ : گیرم که دل درست ما نیست	113
شمارهٔ ۳۹ : به خدائی که در ره عدلش	92
شمارهٔ ۴۱ - در ذم بی‌هنران : گر نشستی ورای خاقانی	84
شمارهٔ ۵۴ : زیان تو در سود دانستن است	110
شمارهٔ ۶۰ : به ماه چارده می‌ماند آن بت	94
شمارهٔ ۶۳ : هر سال اگر غلام خاقان	102
شمارهٔ ۶۷ : وبالت نه از سر نهفتن درست	119
شمارهٔ ۳۶ : حوری از کوفه به کوری ز عجم	110
شمارهٔ ۳۷ : چار چیز است خوش آمد دل خاقانی را	174
شمارهٔ ۳۸ : دوستکانی داد شاهم جام دریا شکل و من	153
شمارهٔ ۴۰ : زین اشارت که کرد خاقانی	110
شمارهٔ ۴۲ : ای عماد الدین ای صدر زمان	107
شمارهٔ ۴۳ - در مدح نظام الملک قوام الدین : ایا نظام ممالک قوام روی زمین	127
شمارهٔ ۴۴ - در ذم غرور به مال : مشو خاقانیا مغرور دولت	90
شمارهٔ ۴۵ : گرچه خاقانی از اصحاب فروتر بنشست	104
شمارهٔ ۴۶ - در عزلت : شاکرم از عزلتی که فاقه و فقر است	118
شمارهٔ ۴۷ - در موعظه و نصیحت : هم چنین فرد باش خاقانی	125
شمارهٔ ۴۸ : من آن خاقانی دریا ضمیرم	92
شمارهٔ ۴۹ : قبلهٔ ابدال قلهٔ سبلان دان	123
شمارهٔ ۵۱ - در مدح صفوة الدین مادر اخستان : ای شاه بانوی ایران به هفت جد	104
شمارهٔ ۵۰ - در حکمت : ای فتی فتوی غدرت ندهم	125
شمارهٔ ۵۲ : تا به غربت فتاد خاقانی	101
شمارهٔ ۵۳ : دار عزلت گزید خاقانی	105
شمارهٔ ۵۵ : مرغکی را وقت کشتن می‌دوانید ابلهی	287
شمارهٔ ۵۶ - در مدح جمال الدین موصلی وزیر : خاقانی بلند سخن در جهان منم	110
شمارهٔ ۵۷ - در مرثیهٔ منوچهر شروان شاه : آب حیوان مجوی خاقانی	87
شمارهٔ ۵۸ - در حماسه : من که خاقانیم عزیز حقم	129
شمارهٔ ۵۹ - در وصول ده شتر از امیر الحاج : میر چون هفت بیت من خوانده است	104
شمارهٔ ۶۱ - در علم و جهل : نسبت از علم گیر خاقانی	112
شمارهٔ ۶۲ : مرد مسافر حدیث خانه کو گوید	122
شمارهٔ ۶۴ - فیلسوف اجل افضل الدین ساوی این قطعه را در آنوقت که خاقانی به رسالت سلطان ارسلان رفته بود بدو فرستاد : کسی که از پس احمد روا بود مرسل	105
شمارهٔ ۶۵ : گنج دانش توراست خاقانی	94
شمارهٔ ۶۶ : شکر انعام پادشا گفتن	89
شمارهٔ ۶۸ - در طلب جایزه : صاحبا نو به نو تحیت من	112
شمارهٔ ۶۹ - در مدح نظام الملک قوام الدین : کسرای عهد بین که در ایوان نو نشست	107
شمارهٔ ۷۰ - در نکوهش مقلدان : خاقانی آن کسان که طریق تو می‌روند	133
شمارهٔ ۸۴ : من که خاقانیم ز هر دو جهان	94
شمارهٔ ۸۵ : دوستی داشتم به ری که به حسن	98
شمارهٔ ۸۹ : امن جستی مجوی خاقانی	77
شمارهٔ ۹۳ : چو خاک سیه را دهی آب روشن	123
شمارهٔ ۹۴ : از پی شهوتی چه کاهی عمر	111
شمارهٔ ۷۱ - در توصیف قصر صفوة الدین بانوی منوچهر شروان شاه : حبذا قصر شمسهٔ ملکات	120
شمارهٔ ۷۲ : خاقانیا قبول و رد از کردگار دان	110
شمارهٔ ۷۳ : خاقانیا چو آب رخت رفت در سال	125
شمارهٔ ۷۴ - در مدح پهلوان جهان : سلام من که رساند به پهلوان جهان	98
شمارهٔ ۷۵ - در صفت میر گشتاسب مطرب : نظیر سعد اکبر میرگشتاسب	119
شمارهٔ ۷۶ - در مدح شروان شاه : شاها معظما ملک الشرق خسروا	112
شمارهٔ ۷۷ - در استغناء طبع خویش : نه معن زائده دانم نه حاتم طائی	108
شمارهٔ ۷۸ : خطی مجهول دیدم در مدینه	135
شمارهٔ ۷۹ - در نصیحت : خاقانیا به دولت ایام دل منه	129
شمارهٔ ۸۰ : خاقانی از حدیث زمانه زبان ببست	97
شمارهٔ ۸۱ : ده دهی باشد زر سخنم گرچه مرا	135
شمارهٔ ۸۲ - در شکر باری تعالی : ای همه نیست‌ها به صنع تو هست	85
شمارهٔ ۸۳ : مهتر قالیان و نور مرند	89
شمارهٔ ۸۶ - در بحث با معطل : دی جدل با معطلی کردم	100
شمارهٔ ۸۷ - در رثاء پسر خود رشید الدین و وفات دختر : دریغ میوهٔ عمرم رشید کز سر پای	119
شمارهٔ ۸۸ - در مدح شروان شاه : هان ای زمانه دولت شاه اخستان نگر	89
شمارهٔ ۹۰ - در شکر : خاقانیا جوانی و امن و کفاف هست	100
شمارهٔ ۹۱ - در رثاء دختر خویش : پیش بین دختر نو آمد من	98
شمارهٔ ۹۲ - در بارهٔ فوت دختر خود : سرفکنده شدم چو دختر زاد	110
شمارهٔ ۹۵ : شب که مثال مه ذی‌الحجه دید	94
شمارهٔ ۹۶ : مرا اگر تو ندانی عطاردم داند	103
شمارهٔ ۹۷ - در مدح رکن الدین محمدبن عبد الرحمن طغان یزک : میر کشور گشای رکن الدین	129
شمارهٔ ۹۸ : مرد باید که چون هنر ورزد	110
شمارهٔ ۹۹ : از زمانه منال خاقانی	102
شمارهٔ ۱۰۰ : رای اقضی القضاة اگر خواهد	99
شمارهٔ ۱۰۱ - در مدح قاضی عمربن عبدالعزیز : اقضی‌القضاة عمر عبد العزیز راست	101
شمارهٔ ۱۰۴ - در دعای مادر : مادرم کرد وقت نزع، دعا	97
شمارهٔ ۱۰۹ : دل در طلبت چو بند گردد	129
شمارهٔ ۱۱۰ : زندگی خفتگی است خاقانی	101
شمارهٔ ۱۱۱ : خاقانی اگرچه راست پیوندی	98
شمارهٔ ۱۱۶ : سر سخنان نغز خاقانی	98
شمارهٔ ۱۰۲ : من که خاقانیم حساب جهان	97
شمارهٔ ۱۰۳ - این قطعه را در واقعهٔ حبس خویش گفته : بهشت صدرا تا دولت تو در دربست	119
شمارهٔ ۱۰۵ - در حماسه : چون زمان، عهد سنائی درنوشت	151
شمارهٔ ۱۰۶ - در بارهٔ رشید الدین وطواط : نیک بد رائی با خلق جهان	105
شمارهٔ ۱۰۷ - در مرثیه : از افق ملکت ار ستاره فرو شد	86
شمارهٔ ۱۱۲ : سپید کار سیه دل سپهر سبز نمای	119
شمارهٔ ۱۱۳ : مبر ای خواجه آب خاقانی	106
شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح مجاهد الدین نظام : مدار ملک جهان بر مجاهد الدین است	108
شمارهٔ ۱۱۴ : خاقانی را مپرس کز غم	102
شمارهٔ ۱۱۵ - در مدح مجد الدین افتخار الاسلام : با آینهٔ ضمیر مخدوم	97
شمارهٔ ۱۱۷ : دلت خاقانیا زخم فلک راست	203
شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح منوچهر شروان شاه و شکایت اخستان شاه : در عجم کیست کو چو طفل عرب	117
شمارهٔ ۱۱۹ - در مرثیهٔ امام محمد یحیی : خاقانیا به سوک خراسان سیاه پوش	121
شمارهٔ ۱۲۰ : جفاست از تو جواب سؤال خاقانی	119
شمارهٔ ۱۲۱ - در هنگام زیارت مدینهٔ منوره گفته و در آن خاک نهفته است : ای شفیع صد هزار امت چو خاقانی به حشر	93
شمارهٔ ۱۲۲ : تو مار صورتی و همیشه شکرخوری	126
شمارهٔ ۱۲۳ : شکست این دلم نادرست اعتقادی	88
شمارهٔ ۱۲۴ - در مدح اقضی القضاة عز الدین بوعمران : امام ملت چارم که آسمان ششم	102
شمارهٔ ۱۲۵ - در استغنای طبع : شاخ دولت به نزد خاقانی	83
شمارهٔ ۱۲۶ : خاقانیا به بغداد اهل وفا چه جوئی	133
شمارهٔ ۱۲۷ - در مرثیهٔ امیر رشید الدین اسد شروانی : آه و دردا که شبیخون اجل	72
شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح خاقان اعظم منوچهر شروان شاه : ولینعمتم کیست خاقان اعظم	123
شمارهٔ ۱۳۱ : فتنه تا اندکی بود صعب است	65
شمارهٔ ۱۳۴ : وفا جستن از خلق خاقانیا بس	113
شمارهٔ ۱۳۵ : نیت من نکوست در حق دوست	107
شمارهٔ ۱۴۷ : منصب تدریس خون گوید از آنک	143
شمارهٔ ۱۵۱ - در هجو شهر زوری : شهر زوری گدا بود خاصه	76
شمارهٔ ۱۵۴ : همه هم شهریان خاقانی	100
شمارهٔ ۱۵۷ : شب نباشد که آه خاقانی	107
شمارهٔ ۱۲۹ - در نکوهش زن : زخم بر دل رسید خاقانی	116
شمارهٔ ۱۳۰ : تا تو ناز فروتران نکشی	111
شمارهٔ ۱۳۲ - در مرثیه امام ناصر الدین ابراهیم باکوئی : از مرگ براهیم که علامهٔ دین بود	97
شمارهٔ ۱۳۳ : سپهر مکارم صفی کز صفاتش	150
شمارهٔ ۱۳۶ - در مدح خاموشی : خاقانی ار زبان ز سخن بست حق اوست	95
شمارهٔ ۱۳۷ : پیشوای علما جامهٔ من	100
شمارهٔ ۱۳۸ - در مرثیهٔ عز الدین بوعمران : جهان را آه آه از دل برآمد	81
شمارهٔ ۱۳۹ : چه شد که بادیه بربود رنگ خاقانی	106
شمارهٔ ۱۴۰ - در مرثیهٔ امام ابو عمر و اسعد : خبر برآمد کان آفتاب شرع فرو شد	88
شمارهٔ ۱۴۱ : گر به شروانم اهل دل می‌ماند	94
شمارهٔ ۱۴۲ : ای روح صفات اهرمن بند	122
شمارهٔ ۱۴۳ - در مدح مظفر الدین قزل ارسلان ایلدگز : ای تاجدار خسرو مغرب که شاه چرخ	107
شمارهٔ ۱۴۴ : خدای داند معنی میان نطفه نهادن	114
شمارهٔ ۱۴۵ : هرکه را غره کرد دولت نیز	123
شمارهٔ ۱۴۶ - در توصیف قلم و دوات خود : دوات من ز برون جدول و درون دریاست	92
شمارهٔ ۱۴۸ - ایضا در مرثیهٔ امام محمد یحیی و خفه شدن او به دست غزان : های خاقانی تو را جای شکر ریز است و شکر	79
شمارهٔ ۱۴۹ - در مرثیهٔ خواجه ناصر الدین ابراهیم عارف گنجه‌ای : خاقانیا عروس صفا را به دست فقر	107
شمارهٔ ۱۵۰ : اندرین هفت هشت نه صدیق	85
شمارهٔ ۱۵۲ - در تقاضای ده شتر از امیر الحاج : ای که هر دم ز تبت خلقت	113
شمارهٔ ۱۵۳ : همه عیب‌اند زنان و آن همه را	105
شمارهٔ ۱۵۵ : می‌سزد قبلهٔ خاقانی از آن	85
شمارهٔ ۱۵۶ : خاقانیا ز نان طلبی آب رخ مریز	90
شمارهٔ ۱۵۸ : تا به ارمن رسیده‌ام بر من	81
شمارهٔ ۱۵۹ : هر که در قوم بردگ است امامش خوانند	116
شمارهٔ ۱۶۵ : تارمویم به من نمود سپید	87
شمارهٔ ۱۷۴ : دست بر پای آز نه یک چند	126
شمارهٔ ۱۷۸ - در رثاء فرزند : وقت مردن رشید را گفتم	95
شمارهٔ ۱۷۹ : دور دور بدی است خاقانی	117
شمارهٔ ۱۸۰ : چون امیدم بریده نیست ز تو	92
شمارهٔ ۱۶۰ : چون گشایند اهل همت دست خود	125
شمارهٔ ۱۶۱ : دولت نو است و کار نو و کارکن نو است	125
شمارهٔ ۱۶۲ - در موعظه : از بدان نیک ترس خاقانی	101
شمارهٔ ۱۶۳ : چون به حد کوفه باز آیند حاج از بادیه	100
شمارهٔ ۱۶۴ : خاقانی اگرچه نیک اهلی	126
شمارهٔ ۱۶۶ : رشتهٔ کژ داشتی در سر مگر خاقانیا	83
شمارهٔ ۱۶۷ : جوی دل رفته دار خاقانی	102
شمارهٔ ۱۶۸ : یار مردم مار و کژدم دان کنون خاقانیا	82
شمارهٔ ۱۶۹ : دور کمال پانصد هجرت شناس و بس	117
شمارهٔ ۱۷۰ : بر اهل کرم لرز خاقانیا	92
شمارهٔ ۱۷۱ - در مرثیهٔ وحید الدین عم خود : خاک بر سر پاش خاقانی و در خون خسب از آنک	86
شمارهٔ ۱۷۲ - در مرثیهٔ وحید الدین عموی خود : رفت آنکه فیلسوف جهان بود و بر جهان	114
شمارهٔ ۱۷۳ : ز رهنمون بدی نیک ترس خاقانی	103
شمارهٔ ۱۷۵ : ای شاه دو معنی را نامد به تو خاقانی	94
شمارهٔ ۱۷۶ : ای امیر امرای سخن و شاه سخا	112
شمارهٔ ۱۷۷ : فضل درد سر است خاقانی	122
شمارهٔ ۱۸۱ - در جواب هجوی که در بارهٔ او گفته بودند : شنوده‌ای دم خاقانی از مدیح کسان	101
شمارهٔ ۱۸۲ : که گفت آنکه خاقانی سحرپیشه	91
شمارهٔ ۱۸۳ : آسمان داند که گاه نظم و نثر	98
شمارهٔ ۱۸۴ : خاقانیا ز عارضهٔ درد دل منال	100
شمارهٔ ۱۸۵ : روزی میان بادیه بر لشکر عجم	85
شمارهٔ ۱۸۷ - در تولد دختر خود : یکی دو زایند آبستنان مادر طبع	101
شمارهٔ ۱۸۶ - بالبدیهه در مدح ابوالهیجا خاقان اکبر منوچهر بن فریدون شروان شاه : سلاطین نژادا خلیفه پناها	91
شمارهٔ ۱۸۸ : خاقانیا به تقویت دوست دل مبند	111
شمارهٔ ۱۸۹ - در مرثیهٔ وحید الدین عموی خود : چون من خطر زدم به فراق از پی وحید	110
شمارهٔ ۱۹۰ - در مرثیهٔ صدر الدین : جهان پیمانه را ماند به عینه	86
شمارهٔ ۱۹۱ : نیست در ایام چیزی از وفا نایافت‌تر	100
شمارهٔ ۱۹۲ : علوی دوست باش خاقانی	84
شمارهٔ ۱۹۳ : عذر داری بنال خاقانی	135
شمارهٔ ۱۹۷ : با در و دشت ساز خاقانی	84
شمارهٔ ۱۹۸ : هر که خر در خلاب شهوت راند	125
شمارهٔ ۲۱۵ : سفره‌ای و بر او چو سفرهٔ گل	81
شمارهٔ ۲۱۸ : به خدائی که کرد گردون را	105
شمارهٔ ۱۹۴ - در حق مادر خویش : ای ریزهٔ روزی تو بوده	125
شمارهٔ ۱۹۵ : خلیفه گوید خاقانیا دبیری کن	142
شمارهٔ ۱۹۶ : گر کهان مه شدند خاقانی	226
شمارهٔ ۱۹۹ : مهترا بلبل انسی پس از این	99
شمارهٔ ۲۰۰ : عیسی دورانم و این کور شد دجال من	106
شمارهٔ ۲۰۱ - در مذمت کیمیاگری و صنعت اکسیر : علم دین کیمیاست خاقانی	124
شمارهٔ ۲۰۲ - در تحسر مرگ رشید فرزند خود : ای خواجه حساب عمر برگیر	106
شمارهٔ ۲۰۳ : من خدمت تو کردم و تو حق شناس نه	93
شمارهٔ ۲۰۴ : منه غرامت خاقانیا نهاد فلک را	91
شمارهٔ ۲۰۵ - در رثاء جمال الدین ابوجعفر محمدبن علی بن منصور اصفهانی وزیر قطب الدین صاحب موصل : جمال صفاهان نظام دوم	109
شمارهٔ ۲۰۶ : هر کجا از خجندیان صدری است	109
شمارهٔ ۲۰۷ - در مرثیهٔ وحید الدین پسر عم خود : جان عطارد از تپش خاطر وحید	90
شمارهٔ ۲۰۸ : ریت حق ببر معتزلی	102
شمارهٔ ۲۰۹ : زین خام قلتبان پدری دارم	86
شمارهٔ ۲۱۰ - در مرثیهٔ اهل بیت خود : دل درد زده است از غم زنهار نگه دارش	100
شمارهٔ ۲۱۱ : هر کو در نقص دید در خود	102
شمارهٔ ۲۱۲ : جدلی فلسفی است خاقانی	106
شمارهٔ ۲۱۴ : ای خداوند بنده خاقانی	87
شمارهٔ ۲۱۶ : من که خاقانیم نموداری	110
شمارهٔ ۲۱۳ - خاقانی این قطعه را به جواب فیلسوف فرستاد : گنج فضائل افضل ساوی شناس و بس	127
شمارهٔ ۲۱۷ : خاقانیا به سائل اگر یک درم دهی	167
شمارهٔ ۲۱۹ : چشم بر کار دوست دار چنان	78
شمارهٔ ۲۲۰ : روز عمر آمد به پیشین ای دریغ	106
شمارهٔ ۲۲۱ : تا به خط شط ارجیش درنگ است مرا	94
شمارهٔ ۲۲۲ : صدت فی بغداد ظبیا قد الف	110
شمارهٔ ۲۲۹ : مال کم راحت است و افزون رنج	109
شمارهٔ ۲۳۰ - در هجو : ای شده ... چپ سلطان	104
شمارهٔ ۲۳۳ : امشب من و اوحد و مید	81
شمارهٔ ۲۳۴ : بیش بیش است فضل خاقانی	110
شمارهٔ ۲۴۲ : آرزو بود نعمتم لیکن	105
شمارهٔ ۲۴۶ : آه به من می‌رسد ز سختی و رنج	94
شمارهٔ ۲۲۳ : باز به میدان ما فوج بلا بسته صف	349
شمارهٔ ۲۲۴ - در هجو رشید الدین وطواط : این گربه چشمک این سگک غوری غرک	94
شمارهٔ ۲۲۵ - در شکر عطای جاریه که پادشاه وقت به او کرده است : خسروا خاقانی عذرا سخن هندوی توست	124
شمارهٔ ۲۲۶ : همه درگاه خسروان دریاست	114
شمارهٔ ۲۲۷ : گه خرمی از غفلت و گه غمگنی از عقل	98
شمارهٔ ۲۲۸ - این قطعه را ارتجالا ساخته و به دار الخلافهٔ بغداد فرستاده است : چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت	106
شمارهٔ ۲۳۱ - در مدح تاج الدین : دو گهر دان پیمبری و کرم	127
شمارهٔ ۲۳۲ - این قطعه را در جواب قصیدهٔ رشید وطواط گفته است : ز گفتهٔ تو بجوشید طبع خاقانی	91
شمارهٔ ۲۳۵ : در چنین علت ای طبیب مرا	101
شمارهٔ ۲۳۶ - در شکر ایادی شمس الدین رئیس : من که خاقانیم جفای وطن	105
شمارهٔ ۲۳۷ : خاقانیا به کعبه قسم یاد کن که من	119
شمارهٔ ۲۳۸ : غصهٔ دل گفت خاقانی که از ابناء جنس	110
شمارهٔ ۲۳۹ : هر خشک و تر که داشتم از غم بسوختم	267
شمارهٔ ۲۴۰ : به مجلس کو نزیل جود خویش است	76
شمارهٔ ۲۴۳ - در مرثیهٔ رشید الدین فرزند خود : پسر داشتم چون بلند آفتابی	97
شمارهٔ ۲۴۴ : از عزیزان سال دل کردم	115
شمارهٔ ۲۴۱ - در مدح اقضی‌القضاة علی و آمدن به عیادت خاقانی : بخ بخ ار فاروق ثانی را کنم مدحت به جان	139
شمارهٔ ۲۴۵ - در مرثیهٔ جمال الدین اصفهانی وزیر صاحب موصل و وحید الدین عموی خود : جمال شاه سخا بود و بود تاج سرم	95
شمارهٔ ۲۴۷ - در مرثیهٔ عمدة الدین محمد بن اسعد از ائمهٔ شافعیه : در دهر سیه سپیدم افکند	110
شمارهٔ ۲۴۸ - در مرثیهٔ عمدة الدین : فرزند بمرد و مقتدا هم	87
شمارهٔ ۲۴۹ : برد بیرون مرا ز ظلمت شک	102
شمارهٔ ۲۵۰ : دلی داشتم وقتی، اکنون ندارم	101
شمارهٔ ۲۵۱ : غم عمری که شد چرا نخورم	100
شمارهٔ ۲۶۴ : به خدائی که در خدائی او	111
شمارهٔ ۲۵۲ - در شکر ایادی و انعام رئیس شمس الدین والی ارجیش : رفیقا شناسی که من ز اهل شروان	121
شمارهٔ ۲۵۳ : نه سیل است طوفان نوح است ویحک	123
شمارهٔ ۲۵۴ : فلک خاک در میر است و من هم	107
شمارهٔ ۲۵۵ - در طیبت : من این دو لفظ مثل سازم از کلام عوام	107
شمارهٔ ۲۵۶ - در مرثیهٔ عماد الدین : با دلم چشم از نهان می‌گفت کز مرگ عماد	92
شمارهٔ ۲۵۷ : منم که یک رگ جانم هزار بازوی خون راند	84
شمارهٔ ۲۵۸ : چون جاه پدید آرد دشمن که بد اندیشد	92
شمارهٔ ۲۵۹ : خواجه بد گویدم معاذ الله	107
شمارهٔ ۲۶۰ : من که خاقانیم به هیچ بدی	100
شمارهٔ ۲۶۱ - در مرثیهٔ اهل بیت خود : بر درد دل دوا چه لود تا من آن کنم	96
شمارهٔ ۲۶۲ : هست او سیاه چرده و من هم سپید سر	102
شمارهٔ ۲۶۳ : آنچه افتاد چند بار مرا	107
شمارهٔ ۲۶۵ : منکوب طبعم آوخ و منکوس طالعم	123
شمارهٔ ۲۶۶ - در شکر انعام رئیس شمس الدین : دی فرد و خفته بخت سوی ارمن آمدم	120
شمارهٔ ۲۶۷ : خاقانیا نجات مخواه و شفا مبین	99
شمارهٔ ۲۶۸ - در هجو رشید وطواط : این غر غرچه جغد دمن است	146
شمارهٔ ۲۶۹ : چشم خونین همه شب قامت شب پیمایم	108
شمارهٔ ۲۷۰ : خواجه بر من در نیک دربست	110
شمارهٔ ۲۷۱ : کو نزل عاشقان که منزل رسیده‌ایم	98
شمارهٔ ۲۷۲ : ز کام نهنگان برون آمدیم	108
شمارهٔ ۲۷۳ : وقت آن است کز این دار فنا درگذریم	813
شمارهٔ ۲۷۴ : در دو عالم کار ما داریم کز غم فارغیم	103
شمارهٔ ۲۷۵ : ما حضرت عشق را ندیمیم	109
شمارهٔ ۲۷۶ - در موعظه : هر که را من به مهر خواندم دوست	111
شمارهٔ ۲۷۷ : بر اصفهان گذشتن من بود یک زمان	365	1
شمارهٔ ۲۷۸ - در مدح عز الدین ابو عمران : دبیران را منم استاد و میران را منم قدوه	101
شمارهٔ ۲۷۹ : یک روز بپرسید منوچهر ز سالار	100
شمارهٔ ۲۸۰ : ز آل غانم اگرچه نفعی نیست	118
شمارهٔ ۲۸۱ : از کمال توست خاقانی نه از نقصان که دهر	109
شمارهٔ ۲۸۴ : خیره کشا، بد کنشا، ظالما!	101
شمارهٔ ۳۰۷ : بر در خواجه از تظلم خلق	103
شمارهٔ ۳۰۹ : هرچه امن و فراغت است و کفاف	113
شمارهٔ ۲۸۲ : منم سرآمد دوران که طبع من داند	141
شمارهٔ ۲۸۳ : یارب ز حال محنت خاقانی آگهی	72
شمارهٔ ۲۸۵ : تا ز شروان دورم اعدا راست آسایش چنانک	94
شمارهٔ ۲۸۶ : شب رحیل چو کردم وداع شروان را	104
شمارهٔ ۲۸۷ : منم که همچو کمان دستمال ترکانم	126
شمارهٔ ۲۸۸ : کمین گشادن دهر و کمان کشیدن چرخ	99
شمارهٔ ۲۸۹ - در هجو : قسم تو ریاست از ریاست	91
شمارهٔ ۲۹۰ - در هجو رشید وطواط : خواجه موشی است زیر بر به کمین	114
شمارهٔ ۲۹۱ - در تعریض بر پندار رازی : زین کلک من که سحر طرازی است راستین	109
شمارهٔ ۲۹۲ : لوریی گفت مرا در عرفات	112
شمارهٔ ۲۹۳ : به نسبت از تو پیمبر بنازد ای سید	104
شمارهٔ ۲۹۴ - بالبدیهه در صفت خربزه : خوان خسرو فلک مثال و در او	108
شمارهٔ ۲۹۵ : ای پور ز خاقانی اگر پند پذیری	110
شمارهٔ ۲۹۶ : خواجه بر استر رومی خر مصری می‌دید	91
شمارهٔ ۲۹۷ : زری که نقد جوانی است گم شد از کف عمر	111
شمارهٔ ۲۹۸ - در مرثیهٔ فلکی شروانی : عطسهٔ سحر حلال من فلکی بود	111
شمارهٔ ۲۹۹ : آبم ببرد بخت، بس ای خفته بخت بخ	89
شمارهٔ ۳۰۰ : من که خاقانیم این مایه صفا یافته‌ام	126
شمارهٔ ۳۰۱ - در حسرت عمر گذشته : گنج عمری داشتی خاقانیا	103
شمارهٔ ۳۰۲ : دبیر ما به صفت روبه است گوا دم او	101
شمارهٔ ۳۰۳ - در هجو رشید وطواط : ای بلخیک سقط چه فرستی به شهر ما	113
شمارهٔ ۳۰۴ : دیده از کار جهان دربسته به	116
شمارهٔ ۳۰۵ - خاقانی برای دوستی اسب و این شعر را فرستاد : زهی عقد فرهنگیان را میانه	115
شمارهٔ ۳۰۶ : راز دارم مرا ز دست مده	104
شمارهٔ ۳۰۸ : زهر است مرا غذای هر روزه	99
شمارهٔ ۳۱۰ : ای چرخ لاجوردی بس بوالعجب نمائی	111
شمارهٔ ۳۳۴ - شعر قاضی تنوخی : رضیت بما قسم الله لی	107
شمارهٔ ۳۱۱ : تو همه کاخ طرب سازی و خاقانی را	93
شمارهٔ ۳۱۲ : پسر، خاندان را بود خانه‌دار	89
شمارهٔ ۳۱۳ : نیک مردی کجاست خاقانی	102
شمارهٔ ۳۱۴ - در شکایت از روزگار : اهل دلی ز اهل روزگار نیابی	117
شمارهٔ ۳۱۵ : مدح کریمان کنم، چرا نکنم لیک	111
شمارهٔ ۳۱۶ : سر انگشت می‌رزد بی‌بی	96
شمارهٔ ۳۱۷ : گر به دل آزاد بودمی چه غمستی	120
شمارهٔ ۳۱۸ : کوهکن در عشق شیرین غیرتی گر داشتی	117
شمارهٔ ۳۱۹ : یک مشت خاکی ارچه دربند کاخ و کوخی	105
شمارهٔ ۳۲۰ : گفتی که سپاس کس مبر بیش	114
شمارهٔ ۳۲۲ : ابر دستا ز بحر جود مرا	103
شمارهٔ ۳۲۳ : نیست در موکب جهان مردی	110
شمارهٔ ۳۲۱ - شکرانهٔ صلت اسپهبد کیالواشیر : ای جهان داوری که دوران را	113
شمارهٔ ۳۲۴ : پاکا ملکا قد فلک را	104
شمارهٔ ۳۲۵ : طبع روشن داشت خاقانی حوادث تیره کرد	110
شمارهٔ ۳۲۶ : اگر معزی و جاحظ به روزگار منندی	116
شمارهٔ ۳۲۷ : گر دیده یک اهل دیده بودی	98
شمارهٔ ۳۲۸ - در مدح عز الدین امیر یوسف سپه سالار : چون یوسف سپهر چهارم ز چاه دی	110
شمارهٔ ۳۲۹ - در مدح علاء الدین اتسز شاه خوارزم : افاق زیر خاتم خوارزم شاهی است	114
شمارهٔ ۳۳۰ : کیست ز اهل زمانه خاقانی	96
شمارهٔ ۳۳۱ : رو که سوی راستی بسیج نداری	128
شمارهٔ ۳۳۲ - در جواب مردی سروده که عنصری را بر او ترجیح داده است : به تعریض گفتی که خاقانیا	111
شمارهٔ ۳۳۳ : صدرا تو را جلالت اسکندر است لیک	115
شمارهٔ ۳۳۵ - در حماسه و مدح خود : شاعر مفلق منم، خوان معانی مراست	111
شمارهٔ ۳۳۶ : بس کن از سودای خوبان داشتن خاقانیا	130
شمارهٔ ۳۳۷ - در نکوهش بغداد : ای باغ داد و بیضهٔ بغداد مرحبا	88
شمارهٔ ۳۳۸ : دی شبانگه به غلط تا به لب دجله شدم	102
شمارهٔ ۳۳۹ : ای بزم تو فروخته رایات خرمی	112
شمارهٔ ۳۵۰ : ز آب سخن بحر ارجیش را من	93
شمارهٔ ۳۵۴ : صبح کرم و وفا فرو شد	92
شمارهٔ ۳۴۰ - در مرثیهٔ اسپهبد کیالواشیر : چراغ کیان کشته شد کاش من	81
شمارهٔ ۳۴۱ : خاقانیا! مسیح دما! زین خراس دهر	109
شمارهٔ ۳۴۲ : باور نکردمی که رسد کوه سوی کوه	111
شمارهٔ ۳۴۳ : گر از غم خلاصی طلب کردمی	132
شمارهٔ ۳۴۴ : عالمی بس دیو رای است ارنه من	103
شمارهٔ ۳۴۵ : اهل بایستی که جان افشاندمی	124
شمارهٔ ۳۴۶ - در مرثیهٔ اهل بیت خود : چشمهٔ خون ز دلم شیفته‌تر کس را نی	102
شمارهٔ ۳۴۷ - در هجو رشید الدین وطواط : رشیدکا ز تهی مغزی و سبک خردی	140
شمارهٔ ۳۴۸ - در مرثیهٔ سلطان شرق : گویند کز تبی ملک الشرق درگذشت	120
شمارهٔ ۳۴۹ : صانعا شکر تو واجب شمرم	126
شمارهٔ ۳۵۱ - در هجو : اهل بغداد را زنان بینی	195
شمارهٔ ۳۵۲ : خاقانیا فرو خوان اسرار آفرینش	85
شمارهٔ ۳۵۳ - در ترک شهوترانی : آب شهوت مریز خاقانی	176
شمارهٔ ۳۵۵ : مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده‌ای	115
شمارهٔ ۳۵۶ : می تا خط جام آر به رنگ لب دل‌جوی	116
شمارهٔ ۳۵۷ : خاقانیا ز خدمت شاهان کران طلب	73
شمارهٔ ۳۵۸ : خاقانی است بلبل عنقا سخن ولی	104
شمارهٔ ۳۵۹ : بس کن خاقانیا ز مدحت دونان	109
شمارهٔ ۳۶۰ - در هجو یکی از وزرای شروان‌شاه : ای ظلم تو مخرب ملک یزیدیان	129
شمارهٔ ۳۶۱ : نیست سالم دو ده ولی به سخن	104
شمارهٔ ۳۶۲ : سعد و نحس شب سپید و سیاه	85