شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
قطعه شمارهٔ ۱ : خداوندا از افراط شراب شرب دوشینه	126
قطعه شمارهٔ ۲ : خواجه از فرط بزرگی همچو *** شد که دماغ	90
قطعه شمارهٔ ۳ : ای سکندر دولتی کاوصاف لطفت دم به دم	92
قطعه شمارهٔ ۴ : یک حدیثم یادگارست از پدر	107
قطعه شمارهٔ ۷ : هوس مملکت چرا نبود	105
قطعه شمارهٔ ۵ : دوش چون در تتق غیب بخوابانیدم	102
قطعه شمارهٔ ۶ : خداوندا چنین شهری که از آب و هوا خاکش	120
قطعه شمارهٔ ۸ : بر آستان رفیع خدایگان جهان	90
قطعه شمارهٔ ۹ : آصف ثانی رشیدالحق والدین آنکه هست	99
قطعه شمارهٔ ۱۰ : به سال هفتصد و هفتاد و پنج گشت خراب	92
قطعه شمارهٔ ۱۱ : شنودم که می‌گفت بشوده به شیخ	92
قطعه شمارهٔ ۱۲ : جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم	112
قطعه شمارهٔ ۱۳ : ای خداوندی که پر شد گنبد فیروزه رنگ	83
قطعه شمارهٔ ۱۴ : ای عذار تو از آفتاب تا بی یافت	106
قطعه شمارهٔ ۱۵ : چشم و چراغ شرع که ذات منورت	96
قطعه شمارهٔ ۱۷ : به نسب نیست نسبت مردم	100
قطعه شمارهٔ ۱۶ : ای سرفراز شهی کز بن دندان چو خلال	104
قطعه شمارهٔ ۱۸ : تاج بخش خسروان شاهی کز آب تیغ او	123
قطعه شمارهٔ ۱۹ : شهی که شنقر عنقا شکار او را ماه	100
قطعه شمارهٔ ۲۰ : زهی آصف کز صفاتی کز کفایت	113
قطعه شمارهٔ ۲۱ : الا ای آفتاب مشرق فضل	114
قطعه شمارهٔ ۲۲ : ای جهانگیری که وقت رفتن و باز آمدن	74
قطعه شمارهٔ ۲۳ : تا مادر زمانه بتایید نه پدر	80
قطعه شمارهٔ ۲۴ : پادشاها ز عمر خویش مرا	89
قطعه شمارهٔ ۲۵ : دادند اشتری دو سه نواب شه مرا	97
قطعه شمارهٔ ۲۶ : می که نفع است درو در خوردست	108
قطعه شمارهٔ ۲۷ : دیدن خواجگان بلایی بود	101
قطعه شمارهٔ ۲۸ : دیدمش دوش رخ تراشیده	107
قطعه شمارهٔ ۲۹ : شاها یقین که مدح و ثنای تو برترست	105
قطعه شمارهٔ ۳۰ : چون به قشلاق قرا باغ آمدیم	105
قطعه شمارهٔ ۳۱ : پادشاها خواست کردن جانم استقبال تو	97
قطعه شمارهٔ ۳۲ : بلقیس ثانی ای که صد پایه رای تو	82
قطعه شمارهٔ ۳۳ : صاحب قران دور فلک خواجه تاج الدین	106
قطعه شمارهٔ ۴۹ : ایا شاهی که بر الواح گردون	108
قطعه شمارهٔ ۵۰ : دیدی که محمد مظفر	113
قطعه شمارهٔ ۳۴ : ایا سحاب نوالی که ابر دریا دل	99
قطعه شمارهٔ ۳۵ : پادشاها مهد عالی می‌رود سوی شکار	65
قطعه شمارهٔ ۳۶ : ای جهانبشخ جوانبختی که اهل فضا را	112
قطعه شمارهٔ ۳۷ : وزیرا جهان قحبه بی وفاست	148
قطعه شمارهٔ ۳۸ : خواجه از قول باز می‌گردد	150
قطعه شمارهٔ ۳۹ : ز پیری جهان دیده کردم سوالی	98
قطعه شمارهٔ ۴۰ : مشیر ملک و صلاح زمانه عزالدین	108
قطعه شمارهٔ ۴۱ : صدر عالی، کمال دولت و دین	71
قطعه شمارهٔ ۴۲ : پادشاها صبوح دولت تو	102
قطعه شمارهٔ ۴۳ : ای خیام دولتت برکنده دور آسمان	154
قطعه شمارهٔ ۴۴ : کنار حرص الا پر کجا توانی کرد	132
قطعه شمارهٔ ۴۵ : ای وجودت سبب راحت و آسایش خلق	157
قطعه شمارهٔ ۴۶ : ای یاد حضرتت چو قدح مایه نشاط	90
قطعه شمارهٔ ۴۷ : خدایگان وزیران ملک آصف عهد	124
قطعه شمارهٔ ۴۸ : شها قمری طوق‌دار تو آمد	108
قطعه شمارهٔ ۵۱ : سپهر فضل و هنر شمس دین که شمس و قمر	112
قطعه شمارهٔ ۵۳ : هدهد نامه رسان تاج کرامت بر سر	105
قطعه شمارهٔ ۵۲ : ای شهنشاهی که این چرخ مقوس روز رزم	126
قطعه شمارهٔ ۷۰ : نوکران میر حاج اختچی	136
قطعه شمارهٔ ۵۴ : میر مسعود پیر گشت و هنوز	95
قطعه شمارهٔ ۵۵ : ایا کریم نهادی که پیش نعمت تو	100
قطعه شمارهٔ ۵۶ : همنشین بدان مباش که نیک	175
قطعه شمارهٔ ۵۷ : من که باشم که شوی رنجه به پرسیدن من	92
قطعه شمارهٔ ۵۸ : ای صاحبی که صاحب دیوان چرخ را	80
قطعه شمارهٔ ۵۹ : فراز تخت معانی چو کوس فضل زنم	129
قطعه شمارهٔ ۶۰ : ای امیری که شهسوار فلک	106
قطعه شمارهٔ ۶۱ : شاها مرا به اسبی موعود کرده بودی	89
قطعه شمارهٔ ۶۲ : کریما گوش کن گفتار نغزم	99
قطعه شمارهٔ ۶۳ : سحاب بهر یمین پادشاه روی زمین	81
قطعه شمارهٔ ۶۴ : ای شهنشاهی جوانبختی که در معراج جاه	90
قطعه شمارهٔ ۶۵ : گر چو گل خواهی که باشی سرخ روی	88
قطعه شمارهٔ ۶۶ : ایا ستاره سپاهی که آب شمشیرت	106
قطعه شمارهٔ ۶۷ : گر چه از اندیشه این واقعه	96
قطعه شمارهٔ ۶۸ : ستاره کوکبه شاها که بنده از دل و جان	73
قطعه شمارهٔ ۶۹ : پادشاها بندگان درگه احسان تو	123
قطعه شمارهٔ ۷۱ : عقل را گفتم که عمری پیش ازین چوپانیان	95
قطعه شمارهٔ ۸۴ : نفس من اگر چه جانبخش است	88
قطعه شمارهٔ ۷۲ : خسروا این امیر کرمان چند	98
قطعه شمارهٔ ۷۳ : صد را نوکرانت ز برو زیر شدند	117
قطعه شمارهٔ ۷۴ : یا رب این قوم چه دم سرد و چه افسرده	88
قطعه شمارهٔ ۷۵ : خسروا نایبان استیفا	84
قطعه شمارهٔ ۷۶ : آنانکه مقربان شاهند	73
قطعه شمارهٔ ۷۷ : ای خداوندی که پیش طبع فیاضت سحاب	90
قطعه شمارهٔ ۷۸ : خسروا یاد می‌کنم هر دم	87
قطعه شمارهٔ ۷۹ : ای مرغ جان طلب کن ازین آتشین قفس	108
قطعه شمارهٔ ۸۰ : شاها وزرایی که امینان امیرند	92
قطعه شمارهٔ ۸۱ : دین پناها کی روا باشد که خلق از مستزاد	110
قطعه شمارهٔ ۸۲ : ای خسروی که دست و دل کامگار تو	119
قطعه شمارهٔ ۸۳ : اول آن است که چون نیت عزلت دارد	107
قطعه شمارهٔ ۸۵ : هلال غره دولت وجیه دولت و دین	81
قطعه شمارهٔ ۸۶ : خدایگانا چو شد اشارتت که رهی	116
قطعه شمارهٔ ۸۷ : چون سر چاه بلا باز شود بر یعقوب	84
قطعه شمارهٔ ۸۸ : دیگر از خرج پرو دخل کمش چندی قرض	110
قطعه شمارهٔ ۸۹ : ای جوانبختی که در ایام عدلت باد صبح	90
قطعه شمارهٔ ۹۰ : ای وزیری که فلک حلقه به گوش در توست	115
قطعه شمارهٔ ۹۱ : ایا شهی که غبار سپاه منصورت	112
قطعه شمارهٔ ۱۱۰ : از آبله جرب تن من	91
قطعه شمارهٔ ۹۲ : ای وزیری که دلت همت اگر در بندد	105
قطعه شمارهٔ ۹۳ : دیگر آن است که محبوب جهان سقری شاه	73
قطعه شمارهٔ ۹۴ : شبی زبان فصاحت ز منهیان خرد	127
قطعه شمارهٔ ۹۵ : ایا سحاب نوالی که از صریر قلم	100
قطعه شمارهٔ ۹۶ : شها که بود که از فیض بخشش تو بدو	112
قطعه شمارهٔ ۹۷ : ایا شمع جمع و چراغ ملوک	106
قطعه شمارهٔ ۹۸ : پادشاها عالم از انصاف تو معمور شد	139
قطعه شمارهٔ ۹۹ : کدام پیک مبارک قدم دعای مرا	95
قطعه شمارهٔ ۱۰۰ : طریق نیست سفارش به آسمان کردن	99
قطعه شمارهٔ ۱۰۱ : شتر وابچه دیار عرب	111
قطعه شمارهٔ ۱۰۲ : خسرو اخاک درگه تو مرا	116
قطعه شمارهٔ ۱۰۳ : اگر هزار گنه بنده‌ای کند نبود	93
قطعه شمارهٔ ۱۰۴ : پریر روز به حمام در فقیری را	115
قطعه شمارهٔ ۱۰۵ : آنکه از کبر، یک وجب می‌دید	87
قطعه شمارهٔ ۱۰۶ : ای شهنشاهی که از بهر صلاح مملکت	107
قطعه شمارهٔ ۱۰۷ : کرا مجال بود کز زبان همچومنی	87
قطعه شمارهٔ ۱۰۸ : عاشثی شمعا از آن رو چون منت	89
قطعه شمارهٔ ۱۰۹ : خورده بودم غصه بسیار و طبعم بسته بود	99
قطعه شمارهٔ ۱۱۱ : گر سر ترک کلاه فقر داری ای فقیر	114
قطعه شمارهٔ ۱۱۲ : قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه	123
قطعه شمارهٔ ۱۱۳ : ای جهانبخشی که روز و شب چو نور آفتاب	131
قطعه شمارهٔ ۱۱۴ : ای وزیری که ملک جاه تو راست	121
قطعه شمارهٔ ۱۱۵ : ماه گردون سلطنت ناگاه	88
قطعه شمارهٔ ۱۱۶ : دارای شرق و غرب که جود و وقار تو	99
قطعه شمارهٔ ۱۱۷ : دوش با من خرد از روی نصیحت می‌گفت	82
قطعه شمارهٔ ۱۱۸ : پناه زمره اسلام تاج دولت و دین	103
قطعه شمارهٔ ۱۱۹ : اکمل دولت و دین ای شرف منصب تو	109
قطعه شمارهٔ ۱۲۰ : وجیه دین محمد امیر اسماعیل	76
قطعه شمارهٔ ۱۲۱ : نظام واسطه عقد گوهر آدم	92
قطعه شمارهٔ ۱۲۲ : صاحب عادل کمال الدین حسن	96
قطعه شمارهٔ ۱۲۳ : خدایگانا از حد گذشت و بی مر شد	89
قطعه شمارهٔ ۱۲۴ : شاها از میان جان و دل بیگاه و گاه	91
قطعه شمارهٔ ۱۲۵ : صاحب قران مملکت ای آصفی که هست	88
قطعه شمارهٔ ۱۲۶ : ای خداوندی که هر روز از درت	70
قطعه شمارهٔ ۱۲۷ : ای کریمی که چون نسیم سحر	137
قطعه شمارهٔ ۱۲۸ : ای خداوندی که از دریای خاطر دم به دم	152
قطعه شمارهٔ ۱۲۹ : گر خسیسی زیر بالا کرد و بالایت نشست	136
قطعه شمارهٔ ۱۳۰ : آصف کفایتا لطف و رافتت	123
قطعه شمارهٔ ۱۳۱ : خسرو شمس و غرب شمس الدین	117
قطعه شمارهٔ ۱۴۲ : میر سید می‌شناسی بنده را	122
قطعه شمارهٔ ۱۴۵ : هر چه تا غایت به نام او مقرر بوده است	72
قطعه شمارهٔ ۱۳۲ : ای صاحبی که از شرف مدح ذات تو	139
قطعه شمارهٔ ۱۳۳ : ای وزیری که از خدا همه وقت	81
قطعه شمارهٔ ۱۳۴ : خسرو یم یمین امیر علی	131
قطعه شمارهٔ ۱۳۵ : زاهد بگ آفتاب سلاطین شرق و غرب	146
قطعه شمارهٔ ۱۳۶ : مردم چشم وزارت، مرکز دور وجود	99
قطعه شمارهٔ ۱۳۷ : پادشاها هر چه گوید پادشه باشد صواب	79
قطعه شمارهٔ ۱۳۸ : شاعری سحر آفرینم، ساحری معجز نما	89
قطعه شمارهٔ ۱۳۹ : ای ز حیای گوهر پاک تو	99
قطعه شمارهٔ ۱۴۰ : ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار	93
قطعه شمارهٔ ۱۴۱ : جهان مجد و معالی رشید دولت و دین	109
قطعه شمارهٔ ۱۴۳ : حبذا صدر صفحه‌ای که به است	99
قطعه شمارهٔ ۱۴۴ : صورت لطف الهی شرف ملت و دین	111
قطعه شمارهٔ ۱۴۶ : چشم من جای تو بود ای نور چشم	84
قطعه شمارهٔ ۱۴۷ : صاحب سلطان نشان دستور اعظم شمس الدین	95
قطعه شمارهٔ ۱۴۸ : همی خرید خر و گاو و گوسفند و گله	105
قطعه شمارهٔ ۱۴۹ : موجب جمعیت نجوم به عقرب	98
قطعه شمارهٔ ۱۵۰ : ای تاج سر همه افاضل	102
قطعه شمارهٔ ۱۶۳ : جهنمی زنک زن .......	115
قطعه شمارهٔ ۱۵۱ : بر بتان، حسن و جوانی مفروش	100
قطعه شمارهٔ ۱۵۲ : محیط کوه و قار آفتاب ابر عطا	88
قطعه شمارهٔ ۱۵۳ : در ره بغداد کز هر جانبی	100
قطعه شمارهٔ ۱۵۴ : ای وزیری که گر ز کلک تو ابر	112
قطعه شمارهٔ ۱۵۵ : ایا دریای جود و کان همت	95
قطعه شمارهٔ ۱۵۶ : ز دور دایره این محیط پرگاری	96
قطعه شمارهٔ ۱۵۷ : ایا کار و بار اعتباری نداری	116
قطعه شمارهٔ ۱۵۸ : به حق المعرفت هر کس چه داند کازر و نی را	123
قطعه شمارهٔ ۱۵۹ : چو بر طلول دیار حبیب بگذشتم	128
قطعه شمارهٔ ۱۶۰ : هر که خواهد که بود پیش سلاطین بر پای	145
قطعه شمارهٔ ۱۶۱ : مرحبا ای آصف جم قدر کیوان رفعتم	109
قطعه شمارهٔ ۱۶۲ : سپهرا من از شادیت غارغم	140