شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
فی التوحید باری تعالی جل و علا : آفرین جان آفرین پاک را	500
حکایت عیاری که اسیر نان و نمک خورده را نکشت : خورد عیاری بدان دل‌خسته باز	157
در نعت رسول ص : خواجهٔ دنیا و دین گنج وفا	231
حکایت مادری که فرزندش در آب افتاد : مادری را طفل در آب اوفتاد	149
فی‌فضیلة امیرالمؤمنین ابوبکر رضی الله عنه : خواجهٔ اول که اول یار اوست	126
فی فضیلة امیرالمؤمنین عمر رضی الله عنه : خواجهٔ شرع آفتاب جمع دین	155
فی فضیلة امیرالمؤمنین عثمان رضی الله عنه : خواجهٔ سنت که نور مطلق است	120
فی فضیلةامیرالمؤمنین علی رضی الله عنه : خواجهٔ حق پیشوای راستین	111
درتعصب گوید : ای گرفتار تعصب مانده	175
حکایت عمر که مخواست خلافت را بفروشد : چون عمر پیش اویس آمد به جوش	159
حکایت شفقت کردن مرتضی بر دشمن : چونک آن بدبخت آخر از قضا	146
حکایت گفتن مرتضی اسرار خویش را با چاه و پر خون شدن چاه : مصطفا جایی فرود آمد به راه	112
حکایت چوب خوردن بلال : خورد بر یک جایگه روزی بلال	272
حکایت رفتن مصطفی بسوی غار و خفتن علی در بسترش : گر علی بود و اگر صدیق بود	123
سخنی ازرابعه : زو یکی پرسید کای صاحب قبول	139
در خواست پیغمبر(ص)از پروردگار که کار امتش را باو سپارد : سید عالم بخواست از کردگار	152
مجمع مرغان : مرحبا ای هدهد هادی شده	380
حکایت سیمرغ : ابتدای کار سیمرغ ای عجب	402
حکایت بلبل : بلبل شیدا درآمد مست مست	305
حکایت طوطی : طوطی آمد با دهان پر شکر	156
حکایت درویشی که عاشق دختر پادشاه شد : شهریاری دختری چون ماه داشت	568
گفتگوی خضر(ع)با دیوانه‌ای : بود آن دیوانهٔ عالی مقام	194
حکایت طاووس : بعد از آن طاوس آمد زرنگار	141
قصه رانده شدن آدم از بهشت : کرد شاگردی سؤال از اوستاد	112
حکایت بط : بط به صد پاکی برون آمد ز آب	246
عقیده دیوانه‌ای درباره دو عالم : کرد از دیوانه‌ای مردی سؤال	217
داستان کبک : کبک بس خرم خرامان در رسید	187
حکایت سلیمان ونگین انگشتری او : هیچ گوهر رانبود آن سروری	179
داستان همای : پیش جمع آمد همای سایه بخش	217
احوال سلطان محمود در آن جهان : پاک رایی بود بر راه صواب	143
حکایت باز : باز پیش جمع آمد سر فراز	119
حکایت پادشاهی که سیب بر سر غلام خود می‌گذاشت و آن را نشانه می‌گرفت : پادشاهی بود بس عالی گهر	138
حکایت بوتیمار : پس درآمد زود بوتیمار پیش	159
گفتگوی مرد دیده‌ور با دریا : دیده‌ور مردی به دریا شد فرود	116
حکایت کوف : کوف آمد پیش چون دیوانه‌ای	112
حکایت مردی که پس از مرگ حقه‌ای زر او بازمانده بود : حقهٔ زر داشت مردی بی‌خبر	132
حکایت صعوه : صعوه آمد دل ضعیف و تن نزار	172
حکایت یعقوب و فراق یوسف : چون جدا افتاد یوسف از پدر	276
پرسش مرغان : بعد از آن مرغان دیگر سر به سر	132
حکایت پادشاهی که بسیار صاحب جمال بود : پادشاهی بود بس صاحب جمال	126
حکایت شیخ سمعان : شیخ سمعان پیرعهد خویش بود	132
حکایت اسکندر که خود به رسولی می‌رفت : گفت چون اسکندر آن صاحب قبول	170
جواب هدهد : هدهد رهبر چنین گفت آن زمان	144
حکایت محمود و ایاز : چون ایاز از چشم بد رنجور شد	161
عزم راه کردن مرغان : چون شنودند این سخن مرغان همه	144
تحیر بایزید : بایزید آمد شبی بیرون ز شهر	241
حکایت مسعود و کودک ماهیگیر : گفت روزی شاه مسعود از قضا	154
حکایت خونیی که به بهشت رفت : خونیی را کشت شاهی در عقاب	120
حکایت شیخ نوقانی : شیخ نوقانی بنیشابور شد	134
حکایت دیوانه‌ای برهنه که جبه‌ای ژنده به او بخشیدند : بود آن دیوانه دل برخاسته	146
حکایت سلطان محمود و خارکن : ناگهی محمود شد سوی شکار	157
به کعبه رفتن رابعه : رابعه در راه کعبه هفت سال	232
حکایت دیوانه‌ای که از مگس و کیک در عذاب بود : بود در کنجی یکی دیوانه خوار	147
حکایت مرد توبه شکن : کرده بود آن مرد بسیاری گناه	180
حکایت مرد بت پرستی که بت را خطاب میکرد و خدا خطابش را لبیک گفت : یک شبی روح الامین در سد ره بود	144
حکایت صوفی و انگبین فروش : صوفیی می‌رفت در بغداد زود	188
حکایت موسی و قارون : حق تعالی گفت قارون زار زار	162
حکایت زاهدی خودپسند که از مرده‌ای احتراز جست : چون بمرد آن مرد مفسد در گناه	152
گفتهٔ عباسه دربارهٔ روز رستخیز : گفت عباسه که روز رستخیز	143
گم‌شدن شبلی از بغداد : گم شد از بغداد شبلی چندگاه	124
خصومت دو مرقع پوش : در خصومت آمدند و در جفا	129
حکایت گور کنی که عمر دراز یافت : یافت مردی گورکن عمری دراز	433
حکایت مفلسی که عاشق شاه مصر شد : بود اندر مصر شاهی نامدار	138
گفتار عباسه دربارهٔ نفس : یک شبی عباسه گفت ای حاضران	132
گفتگوی سالک ژنده‌پوش با پادشاه : ژنده‌ای پوشید، می‌شد پیر راه	129
حکایت دو روباه که شکار خسرو شدند : آن دو روبه چون به هم هم برشدند	138
حکایت غافلی که از ابلیس گله داشت : غافلی شد پیش آن صاحب چله	171
احوال مالک دینار : مالک دینار را گفت آن عزیز	143
پند دیوانه‌ای با خواجه‌ای ناسپاس : خواجه‌ای می‌گفت در وقت نماز	156
گفتار مردی پاک‌دین : پاک دینی گفت مشتی حیله‌جوی	151
حکایت نومریدی که زر از شیخ خود پنهان می‌داشت : نو مریدی داشت اندک مایه زر	158
نکته‌ای که شیخ بصره از رابعه پرسید : رفت شیخ بصره پیش رابعه	146
عابدی که پس از سالها عبادت به نوای مرغی دل خوش کرده بود : عابدی کز حق سعادت داشت او	181
حکایت شهریاری که قصری زرنگار کرد : شهریاری کرد قصری زرنگار	128
حکایت بازاریی که سرای زرنگار کرد : کرد آن بازاریی آشفته کار	154
حکایت عنکبوت و خانهٔ او : دیدهٔ آن عنکبوت بی‌قرار	577
حکایت مردی گران جان که در بیابان به درویشی رسید : بس سبک مردی گران جان می‌دوید	132
سوگواری مردی که بی‌قرار و پند بیدلی به او : از پس تابوت می‌شد سوگوار	131
حکایت دردمندی که از مرگ دوستش پیش شبلی گریه میکرد : دردمندی پیش شبلی می‌گریست	129
حکایت غافلی که عود می‌سوخت : عود می‌سوخت آن یکی غافل بسی	116
حکایت تاجری که از فروختن کنیز خود پشیمان شد : تاجری مالی و ملکی چند داشت	184
حکایت خسروی که سگ تازی خود را رها کرد : خسروی می‌رفت در دشت شکار	203
حکایت حلاج که در دم مرگ روی خود را به خون خود سرخ کرد : چون شد آن حلاج بر دار آن زمان	134
حکایت جنید که سر پسرش را بریدند : مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف	114
حکایت مرگ ققنس : هست ققنس طرفه مرغی دلستان	147
سوگواری پسری که در مرگ پدر : پیش تابوت پدر می‌شد پسر	161
گفتار نایبی در دم مرگ : نایبی را چون اجل آمد فراز	131
گفتگوی عیسی با خم آب : خورد عیسی آبی از جویی خوش آب	132
گفتگوی سقراط با شاگردش در دم مرگ : گفت چون سقراط در نزع اوفتاد	248
راه‌بینی که از دست کسی شربت نمی‌خورد : راه بینی بود بس عالی نفس	130
حکایت چاکری که از دست شاه میوهٔ تلخی را با رغبت خورد : پادشاهی بود نیکو شیوه‌ای	338
گفتار مردی صوفی از روزگار خود : صوفیی را گفت مردی نامدار	151
حکایت پیرزنی که از شیخ مهنه دعای خوشدلی خواست : گفت شیخ مهنه را آن پیرزن	158
گفتار جنید دربارهٔ خوشدلی : سایلی بنشست در پیش جنید	101
حکایت خفاشی که به طلب خورشید پرواز می‌کرد : یک شبی خفاش گفت از هیچ باب	161
حکایت خواجه‌ای که بایزید و ترمذی را در خواب دید : خواجه‌ای کز تخمهٔ اکاف بود	121
گفتار شیخ خرقان در دم آخر : دردم آخر که جان آمد به لب	111
حکایت خسروی که به استقبالش شهر را آراسته بودند و او فقط به آرایش زندانیان توجه کرد : خسروی می‌شد به شهر خویش باز	133
حکایت بنده‌ای که با خلعت شاه گرد راه از خود پاک کرد و بردارش کردند : بنده‌ای را خلعتی بخشید شاه	97
دو چیزی که پیر ترکستان دوست میداشت : داد از خود پیرتر کستان خبر	143
حکایت بادنجان خوردن شیخ خرقانی : شیخ خرقانی که عرش ایوانش بود	154
حکایت ذالنون که چهل مرقع پوش را که جان داده بودند دید : گفت ذو النون می‌شدم در بادیه	152
دولتی که سحرهٔ فرعون یافتند : می‌ندانم هیچ‌کس در کون یافت	149
حکایت پیرزنی که به ده کلاوه ریسمان خریدار یوسف شد : گفت یوسف را چو می‌بفروختند	311
گفتگوی مردی درویش با ابراهیم ادهم دربارهٔ فقر : آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش	126
گفتگوی شیخ غوری با سنجر : شیخ غوری، آن به کلی گشته کل	153
سخن دیوانه‌ای دربارهٔ عالم : نیم شب دیوانه‌ای خوش می‌گریست	114
حکایت احمد حنبل که پیش بشر حافی می‌رفت : احمد حنبل امام عصر بود	162
حکایت پادشاه هندوان که اسیر محمود گشت و مسلمان شد : هندوان را پادشاهی بود پیر	131
حکایت مردی غازی و مردی کافر که مهلت نماز به یکدیگر دادند : غازیی از کافری بس سرفراز	136
حکایت یوسف و ده برادرش که در قحطی به چاره جویی پیش او آمدند و گفتگوی آنها : ده برادر قحطشان کرده نفور	165
حکایت غلامان عمید خراسان و دیوانهٔ ژنده‌پوش : در خراسان بود دولت بر مزید	138
حکایت دیوانه‌ای که از سرما به ویرانه‌ای پناه برد و خشتی بر سرش خورد : گفت آن دیوانهٔ تن برهنه	118
حکایت مردی که خری به عاریت گرفت و آنرا گرگ درید : بود در کاریز بی‌سرمایه‌ای	106
قحطی مصر و مردن مردم و گفتهٔ مرد دیوانه : خاست اندر مصر قحطی ناگهان	137
حکایت دیوانه‌ای که تگرگی بر سرش خورد و گمان برد کودکان بر سر او سنگ می‌زنند : بود آن دیوانه خون از دل چکان	118
گفتهٔ واسطی که گذارش بر گور جهودان افتاد : واسطی می‌رفت سرگردان شده	118
پاسخ بایزید به نکیر و منکر : چون برفت از دار دنیا بایزید	118
حکایت درویش حق‌جو و راز و نیاز او : بود درویشی ز فرط عشق زار	116
حکایت محمود که مهمان گلخن تاب شد : یک شبی محمود دل پر تاب شد	115
حکایت شیخ بوبکر نشابوری که خرش بر لاف زدن او بادی رها کرد : شیخ بوبکر نشابوری به راه	125
حکایت رازجویی موسی از ابلیس : حق تعالی گفت با موسی به راز	381
عقیدهٔ مردی پاک‌دین دربارهٔ مبتدی : پاک دینی گفت آن نیکوترست	123
سقایی که از سقای دیگر آب خواست : می‌شد آن سقا مگر آبی به کف	153
شیخی که از سگی پلید دامن در نچید : در بر شیخی سگی می‌شد پلید	163
حکایت عابدی که در زمان موسی مشغول ریش خود بود : عابدی بودست در وقت کلیم	132
حکایت ابلهی که در آب افتاد و ریش بزرگش وبال او بود : داشت ریشی بس بزرگ آن ابلهی	125	1
حکایت صوفیی که هرگاه جامه می‌شست باران می‌آمد : صوفیی چون جامه شستی گاه گاه	129
حکایت دیوانه‌ای که در کوهسار با پلنگان انس کرده بود : بود مجنونی عجب در کوه سار	158
حکایت عزیزی که از داشتن خداوند شادی میکرد : آن عزیزی گفت شد هفتاد سال	288
حکایت مستی که مست دیگر را بر مستی ملامت میکرد : بود مستی سخت لایعقل، خراب	132
حکایت عاشقی که عیب چشم یار را پس از نقصان عشق دید : بود مردی شیردل خصم افکنی	166
حکایت محتسبی که مستی را میزد و گفتار آن مست : محتسب آن مرد را می‌زد به زور	143
گفتهٔ بوعلی رودبار در وقت مرگ : وقت مردن بوعلی رودبار	95
پیام خداوند به بندگان توسط داود : حق تعالی گفت ای داود پاک	136
نارضا بودن ایاز از اینکه محمود سلطنت را به او داد : گفت ایاز خاص را محمود خواند	128
مناجات رابعه با خداوند : رابعه گفتی که ای دانای راز	140
خطاب خالق با داود : خالق آفاق من فوق الحجاب	182
حکایت محمود که لات را به هندوان نفروخت و آنرا سوزاند : یافتند آن بت که نامش بود لات	133
حکایت چوب خوردن یوسف به دستور زلیخا : چون زلیخا حشمت واعزاز داشت	470
حکایت محمود که برای فتح غزنین نذر کرد غنایم را به درویشان بدهد : گفت چون محمود شاه خسروان	111
حکایت خواجه‌ای که از غلامش خواست او را برای نماز بیدار کند : خواجه زنگی را غلامی چست بود	156
گفتار بوعلی طوسی دربارهٔ اهل جنت و اهل دوزخ : بوعلی طوسی که پیر عهد بود	103
حکایت مردی که از نبی اجازهٔ نماز بر مصلایی گرفت : از نبی در خواست مردی پر نیاز	118
بیان وادی طلب : چون فرو آیی به وادی طلب	160
حکایت سجده نکردن ابلیس بر آدم : گفت چون حق می‌دمید این جان پاک	308
حکایت شبلی که گاه مردن زنار بسته بود : وقت مردن بود شبلی بی‌قرار	149
حکایت مجنون که خاک می‌بیخت تا لیلی را بیابد : دید مجنون را عزیزی دردناک	398
گفتار یوسف همدان دربارهٔ صبر : یوسف همدان، امام روزگار	112
گفتگوی شیخ ابوسعید مهنه با پیری روشن‌ضمیر دربارهٔ صبر : شیخ مهنه بود در قبضی عظیم	153
حکایت محمود و مردی خاک‌بیز : یک شبی محمود می‌شد بی‌سپاه	175
حکایت مردی که گشایش میخواست و جواب رابعه به او : بی‌خودی می‌گفت در پیش خدای	249
بیان وادی عشق : بعد ازین وادی عشق آید پدید	155
حکایت خواجه‌ای که عاشق کودکی فقاع فروش شد : خواجه‌ای از خان و مان آواره شد	151
حکایت مجنون که پوست پوشید و با گوسفندان به کوی لیلی رفت : اهل لیلی نیز مجنون را دمی	201
حکایت مفلسی که عاشق ایاز شد و گفتگوی او با محمود : گشت عاشق بر ایاز آن مفلسی	145
حکایت عربی که در عجم افتاد و سر گذشت او با قلندران : در عجم افتاد خلقی از عرب	150
حکایت عاشقی که قصد کشتن معشوق بیمار را کرد : بود عالی همتی صاحب کمال	279
حکایت خلیل‌الله که جان به عزرائیل نمی‌داد : چون خلیل الله درنزع اوفتاد	138
بیان وادی معرفت : بعد از آن بنمایدت پیش نظر	130
حکایت مردی که در کوه چین سنگ شد : بود مردی سنگ شد در کوه چین	99
حکایت عاشقی که خفته بود و معشوق بر او عیب گرفت : عاشقی از فرط عشق آشفته بود	139
گفتار عباسه دربارهٔ عشق و معرفت : با کسی عباسه گفت ای مرد عشق	105
حکایت پاسبانی عاشق که هیچ نمی‌خفت : پاسبانی بود عاشق گشت زار	147
حکایت محمود و دیوانهٔ ویرانه‌نشین : شد مگر محمود در ویرانه‌ای	151
بیان وادی استغنا : بعد ازین وادی استغنا بود	661	1
حکایت مردی که پسر جوانش به چاه افتاد : در ده ما بود برنایی چو ماه	155
گفتار یوسف همدان دربارهٔ عالم وجود : یوسف همدان که چشم راه داشت	142
حکایت مردی که صورت افلاک بر تختهٔ خاک میکشید : دیده باشی کان حکیم بی خرد	138
گفتار پیری مستغنی : گفت مردی مرد را از اهل راز	137
حکایت مگسی که به کندو رفت و دست و پایش در عسل ماند : آن مگس می‌شد ز بهر توشه‌ای	146
حکایت شیخی خرقه‌پوش که عاشق دختر سگبان شد : بود شیخی خرقه پوش و نامدار	128
حکایت مریدی که از شیخ خواست تا نکته‌ای بگوید : آن مریدی شیخ را گفت از حضور	119
بیان وادی توحید : بعد از این وادی توحید آیدت	189
حکایت دختر پادشاه که بر غلامی شیفته شد و تحیر غلام پس از وصل در عالم بی‌خبری : خسروی کافاق در فرمانش بود	109
عقیدهٔ دیوانه‌ای دربارهٔ عالم : گفت آن دیوانه را مردی عزیز	145
راز و نیاز لقمان سرخسی با پروردگار : گفت لقمان سرخسی کای اله	148
حکایت عاشقی که در پی معشوق خود را در آب افکند : از قضا افتاد معشوقی در آب	136
حکایت پیرزنی که کاغذ زری به بوعلی داد : رفت پیش بوعلی آن پیر زن	151
بیان وادی حیرت : بعد ازین وادی حیرت آیدت	141
حکایت محمود و ایاز و حسن در روز عرض سپاه : گفت روزی فرخ و مسعود بود	159
مادری که بر خاک دختر می‌گریست : مادری بر خاک دختر می‌گریست	99
گفتار یک صوفی با مردی که کلیدش را گم کرده بود : صوفیی می‌رفت، آوازی شنید	100
حکایت شیخ نصر آباد که پس از چهل حج طواف آتشگاه گبران می‌کرد : شیخ نصرآباد را بگرفت درد	94
نومریدی که پیر خود را به خواب دید : نو مریدی بود دل چون آفتاب	122
بیان وادی فقر : بعد ازین وادی فقرست و فنا	145
گفتار معشوق طوسی (محمد) با مریدش : یک شبی معشوق طوس، آن بحر راز	129
گفتار عاشقی که از بیم قیامت می‌گریست : عاشقی روزی مگر خون می‌گریست	85
حکایت پروانگان که از مطلوب خود خبر می‌خواستند : یک شبی پروانگان جمع آمدند	122
حکایت مفلسی که عاشق پسر پادشاه شد و بدین گناه او را محکوم به مرگ کردند : پادشاهی ماه وش، خورشید فر	133
گفتار مردی صوفی با کسی که او را قفا زد : صوفیی می‌رفت چون بی‌حاصلی	117
سال پاک‌دینی از نوری دربارهٔ راه وصال : پاک دینی کرد از نوری سؤال	180
گفتهٔ مجنون که دشنام لیلی را بر آفرین همهٔ عالم ترجیح میداد : گفت مجنون گر همه روی زمین	119
سی‌مرغ در پیشگاه سیمرغ : زین سخن مرغان وادی سر به سر	173
پاسخ پروانه به پرندگان که او را از سوختن منع می‌کردند : جملهٔ پرندگان روزگار	112
حکایت خطی که برادران یوسف هنگام فروش او دادند : یوسفی کانجم سپندش سوختند	137
... : پادشاهی بود عالم زان او	222
سخن عاشقی که بر خاکستر حلاج نشست : گفت چون در آتش افروخته	117
فی وصف حاله : کردی ای اعطار بر عالم نثار	132
گفتهٔ دانای دین هنگام نزع : چون به نزغ افتاد آن دانای دین	115
پند ارسطاطالیس بر اسکندر هنگام مردن او : چون بمرد اسکندر اندر راه دین	164
صوفی که از مردان حق سخن می‌گفت و خطاب پیری به او : صوفیی را گفت آن پیر کهن	122
گفتار مردی راه‌بین هنگام مرگ : راه بینی وقت پیچاپیچ مرگ	118
گفتهٔ پاک‌دینی که سی‌سال عمر بی‌خود می‌گذارد : پاک دینی گفت سی سال تمام	109
گفتار شبلی که پس از مردن به خواب جوانمردی آمد : چون بشد شبلی ازین جای خراب	134
سال پیری راهبر از روحانیانی که نقد از هم می‌ربودند : در رهی می‌رفت پیری راهبر	135
حکایت ابوسعید مهنه با مستی که به در خانقاه او آمد : بوسعید مهنه با مردان راه	126
پاسخ عزیزی به سالات پروردگار در روز حشر : آن عزیزی گفت فردا ذوالجلال	117
گفتار نظام الملک در حال نزع : چون نظام الملک در نزع اوفتاد	125
سال سلیمان از موری لنگ : چون سلیمان کرد با چندان کمال	140
حکایت ابوسعید مهنه با قایمی که شوخ بر بازوی او می‌آورد : بوسعید مهنه در حمام بود	409