شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
غزل شمارهٔ ۱ : هر سحر ناله و زاری کنم پیش صبا	94
غزل شمارهٔ ۲ : ای مرا یک بارگی از خویشتن کرده جدا	95
غزل شمارهٔ ۳ : این حادثه بین که زاد ما را	120
غزل شمارهٔ ۴ : کشیدم رنج بسیاری دریغا	98
غزل شمارهٔ ۵ : ندیدم در جهان کامی دریغا	92
غزل شمارهٔ ۶ : سر به سر از لطف جانی ساقیا	91
غزل شمارهٔ ۷ : ای ز فروغ رخت تافته صد آفتاب	115
غزل شمارهٔ ۸ : مست خراب یابد هر لحظه در خرابات	149
غزل شمارهٔ ۹ : دیدی چو من خرابی افتاده در خرابات	102
غزل شمارهٔ ۱۰ : به یک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت	146
غزل شمارهٔ ۱۱ : چو آفتاب رخت سایه بر جهان انداخت	128
غزل شمارهٔ ۱۲ : عراقی بار دیگر توبه بشکست	94
غزل شمارهٔ ۱۳ : ساقی قدحی شراب در دست	139
غزل شمارهٔ ۱۴ : از پرده برون آمد، ساقی، قدحی در دست	126
غزل شمارهٔ ۱۵ : دو اسبه پیک نظر می‌دوانم از چپ و راست	73
غزل شمارهٔ ۱۶ : شوری ز شراب خانه برخاست	111
غزل شمارهٔ ۱۷ : از میکده تا چه شور برخاست؟	109
غزل شمارهٔ ۱۸ : باز مرا در غمت واقعه جانی است	83
غزل شمارهٔ ۱۹ : ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست	102
غزل شمارهٔ ۲۰ : ناگه از میکده فغان برخاست	152
غزل شمارهٔ ۲۱ : مهر مهر دلبری بر جان ماست	176
غزل شمارهٔ ۲۲ : چنین که حال من زار در خرابات است	106
غزل شمارهٔ ۲۳ : ندیده‌ام رخ خوب تو، روزکی چند است	82
غزل شمارهٔ ۲۴ : جانا، نظری، که دل فگار است	87
غزل شمارهٔ ۲۵ : دل، چو در دام عشق منظور است	111
غزل شمارهٔ ۲۶ : ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟	91
غزل شمارهٔ ۲۷ : در کوی خرابات، کسی را که نیاز است	137
غزل شمارهٔ ۲۸ : طرهٔ یار پریشان چه خوش است	79
غزل شمارهٔ ۲۹ : در سرم عشق تو سودایی خوش است	122
غزل شمارهٔ ۳۰ : رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است	93
غزل شمارهٔ ۳۱ : شاد کن جان من، که غمگین است	87
غزل شمارهٔ ۳۲ : مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا ای دوست	88
غزل شمارهٔ ۳۳ : کی ببینم چهرهٔ زیبای دوست؟	98
غزل شمارهٔ ۳۴ : یک لحظه دیدن رخ جانانم آرزوست	81
غزل شمارهٔ ۳۵ : جز دیدن روی تو مرا رای دگر نیست	177
غزل شمارهٔ ۳۶ : هر دلی کو به عشق مایل نیست	87
غزل شمارهٔ ۳۷ : ساقی، ار جام می، دمادم نیست	88
غزل شمارهٔ ۳۸ : عشق سیمرغ است، کورا دام نیست	118
غزل شمارهٔ ۳۹ : دل، که دایم عشق می‌ورزید رفت	100
غزل شمارهٔ ۴۰ : آه، به یک‌بارگی یار کم ما گرفت!	93
غزل شمارهٔ ۴۱ : باز هجر یار دامانم گرفت	115
غزل شمارهٔ ۴۲ : مرا گر یار بنوازد، زهی دولت زهی دولت	73
غزل شمارهٔ ۴۳ : کی از تو جان غمگینی شود شاد؟	93
غزل شمارهٔ ۴۴ : هر که را جام می به دست افتاد	74
غزل شمارهٔ ۴۵ : باز دل از در تو دور افتاد	121
غزل شمارهٔ ۴۶ : عشق، شوری در نهاد ما نهاد	95
غزل شمارهٔ ۴۷ : عشق شوقی در نهاد ما نهاد	87
غزل شمارهٔ ۴۸ : بر من، ای دل، بند جان نتوان نهاد	88
غزل شمارهٔ ۴۹ : بی‌رخت جان در میان نتوان نهاد	75
غزل شمارهٔ ۵۰ : هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد	77
غزل شمارهٔ ۵۱ : بنمای به من رویت، یارات نمی‌افتد	88
غزل شمارهٔ ۵۲ : با شمع روی خوبان پروانه‌ای چه سنجد؟	112
غزل شمارهٔ ۵۳ : با عشق عقل‌فرسا دیوانه‌ای چه سنجد؟	95
غزل شمارهٔ ۵۴ : با عشق قرار در نگنجد	77
غزل شمارهٔ ۵۵ : با عشق تو ناز در نگنجد	91
غزل شمارهٔ ۵۶ : جانا، حدیث شوقت در داستان نگنجد	111
غزل شمارهٔ ۵۷ : امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد	92
غزل شمارهٔ ۵۸ : امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد	114
غزل شمارهٔ ۵۹ : در حلقهٔ فقیران قیصر چه کار دارد؟	100
غزل شمارهٔ ۶۰ : با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟	102
غزل شمارهٔ ۶۱ : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟	132	1
غزل شمارهٔ ۶۲ : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟	102
غزل شمارهٔ ۶۳ : خرم تن آن کس که دل ریش ندارد	106
غزل شمارهٔ ۶۴ : بیا، کاین دل سر هجران ندارد	103
غزل شمارهٔ ۶۵ : دل، دولت خرمی ندارد	67
غزل شمارهٔ ۶۶ : راحت سر مردمی ندارد	129
غزل شمارهٔ ۶۷ : نگارا، بی‌تو برگ جان که دارد؟	75
غزل شمارهٔ ۶۸ : نگارا، بی تو برگ جان که دارد؟	105
غزل شمارهٔ ۶۹ : تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد	107
غزل شمارهٔ ۷۰ : بیا بیا، که نسیم بهار می‌گذرد	98
غزل شمارهٔ ۷۱ : بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد	116
غزل شمارهٔ ۷۲ : پشت بر روزگار باید کرد	110
غزل شمارهٔ ۷۳ : یاد آن شیرین پسر خواهیم کرد	103
غزل شمارهٔ ۷۴ : می روان کن ساقیا، کین دم روان خواهیم کرد	71
غزل شمارهٔ ۷۵ : روی ننمود یار چتوان کرد	91
غزل شمارهٔ ۷۶ : روی ننمود یار چتوان کرد؟	96
غزل شمارهٔ ۷۷ : من رنجور را یک دم نپرسد یار چتوان کرد؟	94
غزل شمارهٔ ۷۸ : از در یار گذر نتوان کرد	83
غزل شمارهٔ ۷۹ : بدین زبان صفت حسن یار نتوان کرد	86
غزل شمارهٔ ۸۰ : بتم از غمزه و ابرو، همه تیر و کمان سازد	80
غزل شمارهٔ ۸۱ : چنین که غمزهٔ تو خون خلق می‌ریزد	86
غزل شمارهٔ ۸۲ : اگر یکبار زلف یار از رخسار برخیزد	98
غزل شمارهٔ ۸۳ : آن را که چو تو نگار باشد	115
غزل شمارهٔ ۸۴ : تا بر قرار حسنی دل بی‌قرار باشد	84
غزل شمارهٔ ۸۵ : دیدهٔ بختم، دریغا کور شد	81
غزل شمارهٔ ۸۶ : من مست می عشقم هشیار نخواهم شد	84
غزل شمارهٔ ۸۷ : گر نظر کردم به روی ماه رخساری چه شد؟	110
غزل شمارهٔ ۸۸ : ناگه بت من مست به بازار برآمد	87
غزل شمارهٔ ۸۹ : ناگه بت من مست به بازار برآمد	74
غزل شمارهٔ ۹۰ : غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد	84
غزل شمارهٔ ۹۱ : بیا، که بی‌رخ زیبات دل به جان آمد	97
غزل شمارهٔ ۹۲ : ز اشتیاق تو، جانا، دلم به جان آمد	82
غزل شمارهٔ ۹۳ : آشکارا نهان کنم تا چند؟	76
غزل شمارهٔ ۹۴ : آن را که غمت ز در براند	72
غزل شمارهٔ ۹۵ : این درد مرا دوا که داند؟	108
غزل شمارهٔ ۹۶ : در من نگرد یار دگربار که داند	125
غزل شمارهٔ ۹۷ : ای دل، چو در خانهٔ خمار گشادند	71
غزل شمارهٔ ۹۸ : نخستین باده کاندر جام کردند	84
غزل شمارهٔ ۹۹ : نگارا، جسمت از جان آفریدند	94
غزل شمارهٔ ۱۰۰ : اگر شکسته دلانت هزار جان دارند	95
غزل شمارهٔ ۱۰۱ : چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند	97
غزل شمارهٔ ۱۰۲ : باز دلم عیش و طرب می‌کند	78
غزل شمارهٔ ۱۰۳ : هر که او دعوی مستی می‌کند	97
غزل شمارهٔ ۱۰۴ : به خرابات شدم دوش مرا بار نبود	100
غزل شمارهٔ ۱۰۵ : هر که در بند زلف یار بود	75
غزل شمارهٔ ۱۰۶ : تا کی از ما یار ما پنهان بود؟	94
غزل شمارهٔ ۱۰۷ : ای خوشا دل کاندر او از عشق تو جانی بود	89
غزل شمارهٔ ۱۰۸ : وه! که کارم ز دست می‌برود	87
غزل شمارهٔ ۱۰۹ : اندرین ره هر که او یکتا شود	123
غزل شمارهٔ ۱۱۰ : نگارینی که با ما می‌نپاید	95
غزل شمارهٔ ۱۱۱ : مرا، گرچه ز غم جان می‌برآید	76
غزل شمارهٔ ۱۱۲ : زان پیش که دل ز جان برآید	86
غزل شمارهٔ ۱۱۳ : آخر این تیره شب هجر به پایان آید	87
غزل شمارهٔ ۱۱۴ : صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید	89
غزل شمارهٔ ۱۱۵ : صبا وقت سحر، گویی، ز کوی یار می‌آید	112
غزل شمارهٔ ۱۱۶ : گهی درد تو درمان می‌نماید	107
غزل شمارهٔ ۱۱۷ : مرا درد تو درمان می‌نماید	84
غزل شمارهٔ ۱۱۸ : ای باد صبا، به کوی آن یار	141
غزل شمارهٔ ۱۱۹ : دل در گره زلف تو بستیم دگر بار	95
غزل شمارهٔ ۱۲۰ : دل در گره زلف تو بستیم دگربار	78
غزل شمارهٔ ۱۲۱ : رخ سوی خرابات نهادیم دگربار	84
غزل شمارهٔ ۱۲۲ : نظر ز حال من ناتوان دریغ مدار	76
غزل شمارهٔ ۱۲۳ : غلام روی توام، ای غلام، باده بیار	86
غزل شمارهٔ ۱۲۴ : مرا از هر چه می‌بینم رخ دلدار اولی‌تر	64
غزل شمارهٔ ۱۲۵ : نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی‌تر	91
غزل شمارهٔ ۱۲۶ : سر به سر از لطف جانی ای پسر	77
غزل شمارهٔ ۱۲۷ : آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟	74
غزل شمارهٔ ۱۲۸ : ای امید جان، عنایت از عراقی وامگیر	92
غزل شمارهٔ ۱۲۹ : بر درت افتاده‌ام خوار و حقیر	127
غزل شمارهٔ ۱۳۰ : به دست غم گرفتارم، بیا ای یار، دستم گیر	123
غزل شمارهٔ ۱۳۱ : بی‌دلی را بی سبب آزرده گیر	103
غزل شمارهٔ ۱۳۲ : ای مطرب درد، پرده بنواز	157
غزل شمارهٔ ۱۳۳ : چون تو کردی حدیث عشق آغاز	101
غزل شمارهٔ ۱۳۴ : از غم عشقت جگر خون است باز	88
غزل شمارهٔ ۱۳۵ : کار ما، بنگر، که خام افتاد باز	74
غزل شمارهٔ ۱۳۶ : بی‌جمال تو، ای جهان افروز	88
غزل شمارهٔ ۱۳۷ : ساقی، ز شکر خنده شراب طرب انگیز	81
غزل شمارهٔ ۱۳۸ : در بزم قلندران قلاش	72
غزل شمارهٔ ۱۳۹ : تماشا می‌کند هر دم دلم در باغ رخسارش	87
غزل شمارهٔ ۱۴۰ : بکشم به ناز روزی سر زلف مشک رنگش	99
غزل شمارهٔ ۱۴۱ : نرسد به هر زبانی سخن دهان تنگش	101
غزل شمارهٔ ۱۴۲ : صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش	100
غزل شمارهٔ ۱۴۳ : کردم گذری به میکده دوش	90
غزل شمارهٔ ۱۴۴ : باز غم بگرفت دامانم، دریغ	98
غزل شمارهٔ ۱۴۵ : حبذا عشق و حبذا عشاق	127
غزل شمارهٔ ۱۴۶ : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک	95
غزل شمارهٔ ۱۴۷ : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک	81
غزل شمارهٔ ۱۴۸ : دلی، که آتش عشق تواش بسوزد پاک	98
غزل شمارهٔ ۱۴۹ : گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک	125
غزل شمارهٔ ۱۵۰ : تنگ آمدم از وجود خود، تنگ	95
غزل شمارهٔ ۱۵۱ : در جام جهان نمای اول	96
غزل شمارهٔ ۱۵۲ : ای دیده، بدار ماتم دل	105
غزل شمارهٔ ۱۵۳ : مبند، ای دل، بجز در یار خود دل	82
غزل شمارهٔ ۱۵۴ : خوشتر از خلد برین آراستند ایوان دل	90
غزل شمارهٔ ۱۵۵ : اکئوس تلالات بمدام	84
غزل شمارهٔ ۱۵۶ : از دل و جان عاشق زار توام	85
غزل شمارهٔ ۱۵۷ : باز در دام بلا افتاده‌ام	90
غزل شمارهٔ ۱۵۸ : ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام	106
غزل شمارهٔ ۱۵۹ : یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام	82
غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ساقی، چو نمی‌دهی شرابم	72
غزل شمارهٔ ۱۶۱ : دل گم شد، ازو نشان نیابم	105
غزل شمارهٔ ۱۶۲ : دل گم شد، ازو نشان نمی‌یابم	124
غزل شمارهٔ ۱۶۳ : هیهات! کزین دیار رفتم	76
غزل شمارهٔ ۱۶۴ : کجایی؟ای ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم	115
غزل شمارهٔ ۱۶۵ : من باز ره خانهٔ خمار گرفتم	87
غزل شمارهٔ ۱۶۶ : من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟	88
غزل شمارهٔ ۱۶۷ : اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکی چندم	74
غزل شمارهٔ ۱۶۸ : در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم	74
غزل شمارهٔ ۱۶۹ : در حسن رخ خوبان پیدا همه او دیدم	77
غزل شمارهٔ ۱۷۰ : آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟	103
غزل شمارهٔ ۱۷۱ : تا کی از دست تو خونابه خورم؟	91
غزل شمارهٔ ۱۷۲ : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟	99
غزل شمارهٔ ۱۷۳ : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟	78
غزل شمارهٔ ۱۷۴ : بر من نظری کن، که منت عاشق زارم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۵ : نگارا، بی‌تو برگ جان ندارم	100
غزل شمارهٔ ۱۷۶ : هر زمان جوری ز خوبان می‌کشم	77
غزل شمارهٔ ۱۷۷ : ای راحت روانم، دور از تو ناتوانم	85
غزل شمارهٔ ۱۷۸ : جانا، نظری که ناتوانم	102
غزل شمارهٔ ۱۷۹ : کجایی، ای دل و جانم، که از غم تو بجانم	89
غزل شمارهٔ ۱۸۰ : دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم	91
غزل شمارهٔ ۱۸۱ : با من دلشده گر یار نسازد چه کنم؟	81
غزل شمارهٔ ۱۸۲ : شاید که به درگاه تو عمری بنشینم	105
غزل شمارهٔ ۱۸۳ : شود میسر و گویی که در جهان بینم؟	97
غزل شمارهٔ ۱۸۴ : نیست کاری به آنم و اینم	81
غزل شمارهٔ ۱۸۵ : مرا جز عشق تو جانی نمی‌بینم نمی‌بینم	116
غزل شمارهٔ ۱۸۶ : بر در یار من سحر مست و خراب می‌روم	74
غزل شمارهٔ ۱۸۷ : من آن قلاش و رند بی‌نوایم	92
غزل شمارهٔ ۱۸۸ : ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم	78
غزل شمارهٔ ۱۸۹ : ما دگرباره توبه بشکستیم	115
غزل شمارهٔ ۱۹۰ : افسوس! که باز از در تو دور بماندیم	89
غزل شمارهٔ ۱۹۱ : گر چه ز جهان جوی نداریم	118
غزل شمارهٔ ۱۹۲ : ما، کانده تو نیاز داریم	85
غزل شمارهٔ ۱۹۳ : من که هر لحظه زار می‌گریم	84
غزل شمارهٔ ۱۹۴ : گر ز شمعت چراغی افروزیم	72
غزل شمارهٔ ۱۹۵ : گر چه دل خون کنی از خاک درت نگریزیم	122
غزل شمارهٔ ۱۹۶ : ناخورده شراب می‌خروشیم	108
غزل شمارهٔ ۱۹۷ : ناخورده شراب می‌خروشیم	117
غزل شمارهٔ ۱۹۸ : خیزید، عاشقان، نفسی شور و شر کنیم	74
غزل شمارهٔ ۱۹۹ : خیز، تا قصد کوی یار کنیم	80
غزل شمارهٔ ۲۰۰ : تا کی از دست فراق تو ستم‌ها بینیم؟	99
غزل شمارهٔ ۲۰۱ : ز غم زار و حقیرم، با که گویم؟	152
غزل شمارهٔ ۲۰۲ : ز دلتنگی به جانم با که گویم؟	79
غزل شمارهٔ ۲۰۳ : ای دوست، بیا، که ما توراییم	95
غزل شمارهٔ ۲۰۴ : بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم	85
غزل شمارهٔ ۲۰۵ : تا کی همه مدح خویش گوییم؟	106
غزل شمارهٔ ۲۰۶ : شهری است بزرگ و ما دروییم	96
غزل شمارهٔ ۲۰۷ : بگذر ای غافل ز یاد این و آن	103
غزل شمارهٔ ۲۰۸ : مبتلای هجر یارم، الغیاث ای دوستان	150
غزل شمارهٔ ۲۰۹ : مقصود دل عاشق شیدا همه او دان	112
غزل شمارهٔ ۲۱۰ : در کف جور تو افتادم، تو دان	93
غزل شمارهٔ ۲۱۱ : رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان	85
غزل شمارهٔ ۲۱۲ : ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان	74
غزل شمارهٔ ۲۱۳ : ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان	77
غزل شمارهٔ ۲۱۴ : نگارا از سر کویت گذر کردن توان؟ نتوان	108
غزل شمارهٔ ۲۱۵ : عاشقی دانی چه باشد؟ بی‌دل و جان زیستن	96
غزل شمارهٔ ۲۱۶ : سهل گفتی به ترک جان گفتن	110
غزل شمارهٔ ۲۱۷ : تا توانی هیچ درمانم مکن	76
غزل شمارهٔ ۲۱۸ : ماهرویا، رخ ز من پنهان مکن	88
غزل شمارهٔ ۲۱۹ : بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن	93
غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ای یار، بیا و یاریی کن	89
غزل شمارهٔ ۲۲۱ : ای رخ جان فزای تو گشته خجسته فال من	105
غزل شمارهٔ ۲۲۲ : چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟	101
غزل شمارهٔ ۲۲۳ : بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطرهٔ خون	91
غزل شمارهٔ ۲۲۴ : چو دل ز دایرهٔ عقل بی تو شد بیرون	108
غزل شمارهٔ ۲۲۵ : ای حسن تو بی‌پایان، آخر چه جمال است این؟	91
غزل شمارهٔ ۲۲۶ : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ جمال تو	82
غزل شمارهٔ ۲۲۷ : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ لقای تو	83
غزل شمارهٔ ۲۲۸ : ای آرزوی جان و دلم ز آرزوی تو	89
غزل شمارهٔ ۲۲۹ : ای همه میل دل من سوی تو	79
غزل شمارهٔ ۲۳۰ : ترک من، ای من غلام روی تو	131
غزل شمارهٔ ۲۳۱ : آن مونس غمگسار جان کو؟	128
غزل شمارهٔ ۲۳۲ : ساقی، قدحی می مغان کو؟	91
غزل شمارهٔ ۲۳۳ : مانا دمید بوی گلستان صبح گاه	76
غزل شمارهٔ ۲۳۴ : ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته	98
غزل شمارهٔ ۲۳۵ : ای راحت روح هر شکسته	90
غزل شمارهٔ ۲۳۶ : ای در میان جانم گنجی نهان نهاده	73
غزل شمارهٔ ۲۳۷ : ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده	93
غزل شمارهٔ ۲۳۸ : در صومعه نگنجد، رند شرابخانه	95
غزل شمارهٔ ۲۳۹ : در صومعه نگنجد رند شرابخانه	85
غزل شمارهٔ ۲۴۰ : بازم از غصه جگر خون کرده‌ای	86
غزل شمارهٔ ۲۴۱ : تا تو در حسن و جمال افزوده‌ای	81
غزل شمارهٔ ۲۴۲ : تا زخوبی دل ز من بربوده‌ای	103
غزل شمارهٔ ۲۴۳ : ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای	83
غزل شمارهٔ ۲۴۴ : در کار من درهم آخر نظری فرمای	106
غزل شمارهٔ ۲۴۵ : ای دوست الغیاث! که جانم بسوختی	99
غزل شمارهٔ ۲۴۶ : نگارا، گر چه از ما برشکستی	99
غزل شمارهٔ ۲۴۷ : ای به تو زنده جسم و جان، مونس جان کیستی؟	86
غزل شمارهٔ ۲۴۸ : پیش ازینم خوشترک می‌داشتی	104
غزل شمارهٔ ۲۴۹ : ای ز غم فراق تو جان مرا شکایتی	99
غزل شمارهٔ ۲۵۰ : ای عشق، کجا به من فتادی؟	134
غزل شمارهٔ ۲۵۱ : چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی؟	86
غزل شمارهٔ ۲۵۲ : جانا، نظری به ما نکردی	75
غزل شمارهٔ ۲۵۳ : چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟	93
غزل شمارهٔ ۲۵۴ : چه کردم؟ دلبرا، از من چه دیدی؟	110
غزل شمارهٔ ۲۵۵ : آمد به درت امیدواری	98
غزل شمارهٔ ۲۵۶ : ای دل، بنشین چو سوکواری	79
غزل شمارهٔ ۲۵۷ : تا چند عشق بازیم بر روی هر نگاری؟	100
غزل شمارهٔ ۲۵۸ : نگارا، کی بود کامیدواری	107
غزل شمارهٔ ۲۵۹ : نگارا، از وصال خود مرا تا کی جدا داری؟	112
غزل شمارهٔ ۲۶۰ : نمی‌دانم چه بد کردم، که نیکم زار می‌داری؟	85
غزل شمارهٔ ۲۶۱ : چه خوش باشد دلا کز عشق یار مهربان میری	130
غزل شمارهٔ ۲۶۲ : چو برقع از رخ زیبای خود براندازی	83
غزل شمارهٔ ۲۶۳ : از کرم در من بیچاره نظر کن نفسی	81
غزل شمارهٔ ۲۶۴ : نگارا، وقت آن آمد که یکدم ز آن من باشی	103
غزل شمارهٔ ۲۶۵ : خوشا دردی!که درمانش تو باشی	142
غزل شمارهٔ ۲۶۶ : چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی	104
غزل شمارهٔ ۲۶۷ : الا قم، واغتنم یوم التلاقی	95
غزل شمارهٔ ۲۶۸ : اندوهگنی چرا؟ عراقی	107
غزل شمارهٔ ۲۶۹ : فمالی لم اطا سبع الطباقی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۰ : لقد فاح الربیع و دار ساقی	98
غزل شمارهٔ ۲۷۱ : آن جام طرب فزای ساقی	103
غزل شمارهٔ ۲۷۲ : جانا، ز منت ملال تا کی؟	116
غزل شمارهٔ ۲۷۳ : دلربایی دل ز من ناگه ربودی کاشکی	82
غزل شمارهٔ ۲۷۴ : از غم دلدار زارم، مرگ به زین زندگی	95
غزل شمارهٔ ۲۷۵ : الا، قد طال عهدی بالوصال	119
غزل شمارهٔ ۲۷۶ : گر به رخسار تو، ای دوست، نظر داشتمی	80
غزل شمارهٔ ۲۷۷ : در جهان گر نه یار داشتمی	86
غزل شمارهٔ ۲۷۸ : گرنه سودای یار داشتمی	78
غزل شمارهٔ ۲۷۹ : ای که از لطف سراسر جانی	77
غزل شمارهٔ ۲۸۰ : ترسا بچه‌ای، شنگی، شوخی، شکرستانی	86
غزل شمارهٔ ۲۸۱ : چنانم از هوس لعل شکرستانی	109
غزل شمارهٔ ۲۸۲ : سر عشقت کس تواند گفت؟ نی	95
غزل شمارهٔ ۲۸۳ : کی بود کین درد را درمان کنی؟	98
غزل شمارهٔ ۲۸۴ : نگویی باز: کای غم خوار چونی؟	90
غزل شمارهٔ ۲۸۵ : بیا، تا بیدلان را زار بینی	93
غزل شمارهٔ ۲۸۶ : ای خوشتر از جان، آخر کجایی؟	128
غزل شمارهٔ ۲۸۷ : ای ربوده دلم به رعنایی	86
غزل شمارهٔ ۲۸۸ : بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟	100
غزل شمارهٔ ۲۸۹ : بیا، که بی‌تو به جان آمدم ز تنهایی	101
غزل شمارهٔ ۲۹۰ : پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمایی	117
غزل شمارهٔ ۲۹۱ : چه بود گر نقاب بگشایی؟	101
غزل شمارهٔ ۲۹۲ : در کوی تو لولیی، گدایی	79
غزل شمارهٔ ۲۹۳ : دلی دارم، چه دل؟ محنت سرایی	101
غزل شمارهٔ ۲۹۴ : ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، کجایی؟	106
غزل شمارهٔ ۲۹۵ : ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی	109
غزل شمارهٔ ۲۹۶ : زهی! جمال تو رشک بتان یغمایی	174
غزل شمارهٔ ۲۹۷ : سحرگه بر در راحت سرایی	103
غزل شمارهٔ ۲۹۸ : کشید کار ز تنهاییم به شیدایی	85
غزل شمارهٔ ۲۹۹ : همی گردم به گرد هر سرایی	89
غزل شمارهٔ ۳۰۰ : شدم از عشق تو شیدا، کجایی؟	123
غزل شمارهٔ ۳۰۱ : نیم بی‌تو دمی بی‌غم، کجایی؟	115
غزل شمارهٔ ۳۰۲ : درین ره گر بترک خود بگویی	97
غزل شمارهٔ ۳۰۳ : درین ره گر به ترک خود بگویی	124
غزل شمارهٔ ۳۰۴ : گر از زلف پریشانت صبا بر هم زند مویی	129
غزل شمارهٔ ۳۰۵ : نه از تو به من رسید بویی	98