شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
غزل شمارهٔ ۱ : بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد رس ما را	148
غزل شمارهٔ ۲ : جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا	107
غزل شمارهٔ ۳ : ای کرده خجل بتان چین را	108
غزل شمارهٔ ۴ : ای کرده در جهان غم عشقت سمر مرا	108
غزل شمارهٔ ۵ : تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا	112
غزل شمارهٔ ۶ : گر باز دگرباره ببینم مگر اورا	139
غزل شمارهٔ ۷ : از دور بدیدم آن پری را	105
غزل شمارهٔ ۸ : جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما	89
غزل شمارهٔ ۹ : ای غارت عشق تو جهانها	137
غزل شمارهٔ ۱۰ : ای از بنفشه ساخته گلبرگ را نقاب	98
غزل شمارهٔ ۱۱ : خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب	113
غزل شمارهٔ ۱۲ : خه از کجات پرسم چونست روزگارت	108
غزل شمارهٔ ۱۳ : در همه عالم وفاداری کجاست	112
غزل شمارهٔ ۱۴ : غم عشق تو از غمها نجاتست	103
غزل شمارهٔ ۱۵ : تا دل مسکین من در کار تست	109
غزل شمارهٔ ۱۶ : جرم رهی دوستی روی تست	112
غزل شمارهٔ ۱۷ : دل در آن یار دلاویز آویخت	99
غزل شمارهٔ ۱۸ : ای به دیدهٔ دریغ خاک درت	108
غزل شمارهٔ ۱۹ : رخت مه را رخ و فرزین نهادست	87
غزل شمارهٔ ۲۰ : گلبن عشق تو بی‌خار آمدست	89
غزل شمارهٔ ۲۱ : پایم از عشق تو در سنگ آمدست	124
غزل شمارهٔ ۲۲ : کارم ز غمت به جان رسیدست	132
غزل شمارهٔ ۲۳ : حسن را از وفا چه آزارست	115
غزل شمارهٔ ۲۴ : معشوقه به رنگ روزگارست	112
غزل شمارهٔ ۲۵ : ز عشق تو نهانم آشکارست	118
غزل شمارهٔ ۲۶ : ای یار مرا غم تو یارست	98
غزل شمارهٔ ۲۷ : یارب چه بلا که عشق یارست	95	2
غزل شمارهٔ ۲۸ : هر شکن در زلف تو از مشک دالی دیگرست	110
غزل شمارهٔ ۲۹ : امید وصل تو کاری درازست	104
غزل شمارهٔ ۳۰ : مهرت به دل و به جان دریغست	92
غزل شمارهٔ ۳۱ : ای برادر عشق سودایی خوشست	103
غزل شمارهٔ ۳۲ : کار دل از آرزوی دوست به جانست	133
غزل شمارهٔ ۳۳ : عشق تو از ملک جهان خوشترست	101
غزل شمارهٔ ۳۴ : عشق تو قضای آسمانست	101
غزل شمارهٔ ۳۵ : هرکه چون من به کفرش ایمانست	105
غزل شمارهٔ ۳۶ : مرا دانی که بی‌تو حال چونست	110
غزل شمارهٔ ۳۷ : جمالت بر سر خوبی کلاهست	109
غزل شمارهٔ ۳۸ : عشق تو دل را نکو پیرایه‌ایست	93
غزل شمارهٔ ۳۹ : هرکس که غم ترا فسانه‌ست	70
غزل شمارهٔ ۴۰ : بازماندم در غم و تیمار او تدبیر چیست	118
غزل شمارهٔ ۴۱ : دل بی‌تو به صدهزار زاریست	89
غزل شمارهٔ ۴۲ : ماه چون چهرهٔ زیبای تو نیست	146
غزل شمارهٔ ۴۳ : از تو بریدن صنما روی نیست	102
غزل شمارهٔ ۴۴ : روی برگشتنم از روی تو نیست	102
غزل شمارهٔ ۴۵ : جانا دلم از خال سیاه تو به حالیست	152
غزل شمارهٔ ۴۶ : عشق تو بی‌روی تو درد دلیست	78
غزل شمارهٔ ۴۷ : در همه مملکت مرا جانیست	93
غزل شمارهٔ ۴۸ : مکن ای دل که عشق کار تو نیست	108
غزل شمارهٔ ۴۹ : بی‌مهر جمال تو دلی نیست	100
غزل شمارهٔ ۵۰ : یار با من چون سر یاری نداشت	125
غزل شمارهٔ ۵۱ : باز کی گیرم اندر آغوشت	127
غزل شمارهٔ ۵۲ : رایت حسن تو از مه برگذشت	92
غزل شمارهٔ ۵۳ : یار ما را به هیچ برنگرفت	102
غزل شمارهٔ ۵۴ : سخت خوشی چشم بدت دورباد	102
غزل شمارهٔ ۵۵ : از بس که کشیدم از تو بیداد	96
غزل شمارهٔ ۵۶ : مرا با دلبری کاری بیفتاد	87
غزل شمارهٔ ۵۷ : هرکس که ز حال من خبر یابد	116
غزل شمارهٔ ۵۸ : جان ز رازت خبر نمی‌یابد	81
غزل شمارهٔ ۵۹ : در دور تو کم کسی امان یابد	110
غزل شمارهٔ ۶۰ : حسنت اندر جهان نمی‌گنجد	99
غزل شمارهٔ ۶۱ : یار گرد وفا نمی‌گردد	106
غزل شمارهٔ ۶۲ : عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد	99
غزل شمارهٔ ۶۳ : یار دل در میان نمی‌آرد	97
غزل شمارهٔ ۶۴ : عشق هر محنتی به روی آرد	120
غزل شمارهٔ ۶۵ : زلف تو تکیه بر قمر دارد	115
غزل شمارهٔ ۶۶ : تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد	101
غزل شمارهٔ ۶۷ : مرا تا کی فلک رنجور دارد	104
غزل شمارهٔ ۶۸ : با قد تو قد سرو خم دارد	107
غزل شمارهٔ ۶۹ : جان نقش رخ تو بر نگین دارد	104
غزل شمارهٔ ۷۰ : یار با هرکسی سری دارد	91
غزل شمارهٔ ۷۱ : دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد	103
غزل شمارهٔ ۷۲ : تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد	115
غزل شمارهٔ ۷۳ : به بیل عشق تو دل گل ندارد	114
غزل شمارهٔ ۷۴ : دلم را انده جان می‌ندارد	112
غزل شمارهٔ ۷۵ : آرزوی روی تو جانم ببرد	73
غزل شمارهٔ ۷۶ : بدیدم جهان را نوایی ندارد	89
غزل شمارهٔ ۷۷ : بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگذارد	95
غزل شمارهٔ ۷۸ : عشقم این بار جهان بخواهد برد	96
غزل شمارهٔ ۷۹ : حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد	71
غزل شمارهٔ ۸۰ : روی تو آرام دلها می‌برد	113
غزل شمارهٔ ۸۱ : صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد	129
غزل شمارهٔ ۸۲ : عشق ترا خرد نباید شمرد	138
غزل شمارهٔ ۸۳ : ای مانده من از جمال تو فرد	120
غزل شمارهٔ ۸۴ : جمالش از جهان غوغا برآورد	103
غزل شمارهٔ ۸۵ : باز دستم به زیر سنگ آورد	109
غزل شمارهٔ ۸۶ : حسنش از رخ چو پرده برگیرد	111
غزل شمارهٔ ۸۷ : هر کرا با تو کار درگیرد	78
غزل شمارهٔ ۸۸ : مرا صوت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد	148
غزل شمارهٔ ۸۹ : نه دل کم عشق یار می‌گیرد	78
غزل شمارهٔ ۹۰ : دل راه صلاح برنمی‌گیرد	99
غزل شمارهٔ ۹۱ : نه وعدهٔ وصلت انتظار ارزد	87
غزل شمارهٔ ۹۲ : جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد	75
غزل شمارهٔ ۹۳ : درد تو صدهزار جان ارزد	117
غزل شمارهٔ ۹۴ : از وصل تو آتش جگر خیزد	98
غزل شمارهٔ ۹۵ : چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد	108
غزل شمارهٔ ۹۶ : دست در وصل یار می‌نرسد	88
غزل شمارهٔ ۹۷ : دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد	107
غزل شمارهٔ ۹۸ : هرچه با من کنی روا باشد	89
غزل شمارهٔ ۹۹ : نه چو شیرین لبت شکر باشد	107
غزل شمارهٔ ۱۰۰ : رنگ عاشق چو زعفران باشد	226
غزل شمارهٔ ۱۰۱ : ترا کز نیکوان یاری نباشد	92
غزل شمارهٔ ۱۰۲ : مرا گر چون تو دلداری نباشد	119
غزل شمارهٔ ۱۰۳ : بی‌عشق توام به سر نخواهد شد	94
غزل شمارهٔ ۱۰۴ : حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد	96
غزل شمارهٔ ۱۰۵ : بدرود شب دوش که چون ماه برآمد	117
غزل شمارهٔ ۱۰۶ : زلفت چو به دلبری درآمد	98
غزل شمارهٔ ۱۰۷ : مرا تاثیر عشقت بر دل آمد	85
غزل شمارهٔ ۱۰۸ : با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند	102
غزل شمارهٔ ۱۰۹ : جانا دلم از غمت به جان آمد	97
غزل شمارهٔ ۱۱۰ : عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد	125
غزل شمارهٔ ۱۱۱ : رخ خوبت خدای می‌داند	103
غزل شمارهٔ ۱۱۲ : نه در وصال تو بختم به کام دل برساند	96
غزل شمارهٔ ۱۱۳ : هرچه مرا روی تو به روی رساند	96
غزل شمارهٔ ۱۱۴ : مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند	127
غزل شمارهٔ ۱۱۵ : حسن تو گر بر همین قرار بماند	76
غزل شمارهٔ ۱۱۶ : طاقت عشق تو زین بیشم نماند	117
غزل شمارهٔ ۱۱۷ : درد تو دلا نهان نماند	103
غزل شمارهٔ ۱۱۸ : در همه آفاق دلداری نماند	109
غزل شمارهٔ ۱۱۹ : عشق تو ز دل برید نتواند	106
غزل شمارهٔ ۱۲۰ : گل رخسار تو چون دسته بستند	100
غزل شمارهٔ ۱۲۱ : آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند	83
غزل شمارهٔ ۱۲۲ : هرکرا عشقت به هم برمی‌زند	97
غزل شمارهٔ ۱۲۳ : هرچ از وفا به جای من آن بی‌وفا کند	97
غزل شمارهٔ ۱۲۴ : نوبت حسن ترا لطف تو گر پنج کند	102
غزل شمارهٔ ۱۲۵ : گر وفا با جمال یار کند	146
غزل شمارهٔ ۱۲۶ : معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند	108
غزل شمارهٔ ۱۲۷ : جان وصال تو تقاضا می‌کند	80
غزل شمارهٔ ۱۲۸ : دل به عشقش رخ به خون تر می‌کند	72
غزل شمارهٔ ۱۲۹ : حسن تو عشق من افزون می‌کند	131
غزل شمارهٔ ۱۳۰ : یار در خوبی قیامت می‌کند	90
غزل شمارهٔ ۱۳۱ : زلفش اندر جور تلقین می‌کند	125
غزل شمارهٔ ۱۳۲ : عالمی در ره تو حیرانند	105
غزل شمارهٔ ۱۳۳ : گرد ترا دل همی چنان خواهد	128
غزل شمارهٔ ۱۳۴ : یارم این بار، بار می‌ندهد	101
غزل شمارهٔ ۱۳۵ : هرکه دل بر چون تو دلداری نهد	132
غزل شمارهٔ ۱۳۶ : دوش آنکه همه جهان ما بود	108
غزل شمارهٔ ۱۳۷ : من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود	125
غزل شمارهٔ ۱۳۸ : آن روزگار کو که مرا یار یار بود	113
غزل شمارهٔ ۱۳۹ : دوش تا صبح یار در بر بود	109
غزل شمارهٔ ۱۴۰ : ای دلبر عیار ترا یار توان بود	109
غزل شمارهٔ ۱۴۱ : آنچه بر من در غم آن نامسلمان می‌رود	109
غزل شمارهٔ ۱۴۲ : آب جمال جمله به جوی تو می‌رود	89
غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دست در روزگار می‌نشود	103
غزل شمارهٔ ۱۴۴ : وصلت به آب دیده میسر نمی‌شود	142
غزل شمارهٔ ۱۴۵ : چون نیستی آنچنان که می‌باید	112
غزل شمارهٔ ۱۴۶ : دوستی یک دلم همی باید	97
غزل شمارهٔ ۱۴۷ : دل در هوست ز جان برآید	99
غزل شمارهٔ ۱۴۸ : ز هجران تو جانم می‌برآید	71
غزل شمارهٔ ۱۴۹ : آنرا که غمت ز در درآید	95
غزل شمارهٔ ۱۵۰ : صبر با عشق بس نمی‌آید	79
غزل شمارهٔ ۱۵۱ : درد سر دل به سر نمی‌آید	82
غزل شمارهٔ ۱۵۲ : یا وصل ترا عنایتی باید	128
غزل شمارهٔ ۱۵۳ : ز عمرم بی‌تو درد دل فزاید	66
غزل شمارهٔ ۱۵۴ : از نازکی که رنگ رخ یار می‌نماید	98
غزل شمارهٔ ۱۵۵ : چو کاری ز یارم همی برنیاید	134
غزل شمارهٔ ۱۵۶ : به عمری در کفم یاری نیاید	84
غزل شمارهٔ ۱۵۷ : ز عهد تو بوی وفا می‌نیاید	71
غزل شمارهٔ ۱۵۸ : طاقتم در فراق تو برسید	100
غزل شمارهٔ ۱۵۹ : غارت عشقت به دل و جان رسید	92
غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ساقیا بادهٔ صبوح بیار	105
غزل شمارهٔ ۱۶۱ : هیچ دانی که سر صحبت ما دارد یار	119
غزل شمارهٔ ۱۶۲ : سلام علیک ای جفا پیشه یار	113
غزل شمارهٔ ۱۶۳ : ای غم تو جسم را جانی دگر	112
غزل شمارهٔ ۱۶۴ : دلدار به طبع گشت رام آخر	102
غزل شمارهٔ ۱۶۵ : ای شده از رخ تو تاب قمر	114
غزل شمارهٔ ۱۶۶ : ای پسر بردهٔ قلندر گیر	82
غزل شمارهٔ ۱۶۷ : دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر	80
غزل شمارهٔ ۱۶۸ : ای جهان را به حضرت تو نیاز	106
غزل شمارهٔ ۱۶۹ : تختهٔ عشق برنوشتم باز	100
غزل شمارهٔ ۱۷۰ : قیامت می‌کنی ای کافر امروز	97
غزل شمارهٔ ۱۷۱ : جمالت عشق می‌افزاید امروز	82
غزل شمارهٔ ۱۷۲ : چارهٔ عشق تو نداند کس	89
غزل شمارهٔ ۱۷۳ : جانا به غریبستان چندین بنماند کس	98
غزل شمارهٔ ۱۷۴ : نگارا بر سر عهد و وفا باش	89
غزل شمارهٔ ۱۷۵ : باز دوش آن صنم باده‌فروش	104
غزل شمارهٔ ۱۷۶ : دوش در ره نگارم آمد پیش	109
غزل شمارهٔ ۱۷۷ : به جان آمد مرا کار از دل خویش	94
غزل شمارهٔ ۱۷۸ : کرا در شهر برگویم غم دل	74
غزل شمارهٔ ۱۷۹ : ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام	88
غزل شمارهٔ ۱۸۰ : مست از درم درآمد دوش آن مه تمام	104
غزل شمارهٔ ۱۸۱ : تا به مهر تو تولا کرده‌ام	113
غزل شمارهٔ ۱۸۲ : بدو چشم تو که تا زنده‌ام	88
غزل شمارهٔ ۱۸۳ : تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام	100
غزل شمارهٔ ۱۸۴ : یعلم‌الله که دوست‌دار توام	119
غزل شمارهٔ ۱۸۵ : روی ندارم که روی از تو بتابم	102
غزل شمارهٔ ۱۸۶ : کس نداند کز غمت چون سوختم	94
غزل شمارهٔ ۱۸۷ : آخر در زهد و توبه دربستم	84
غزل شمارهٔ ۱۸۸ : دل از خوبان دیگر برگرفتم	91
غزل شمارهٔ ۱۸۹ : ای زلف تابدار ترا صدهزار خم	121
غزل شمارهٔ ۱۹۰ : دردا و دریغا که دل از دست بدادم	121
غزل شمارهٔ ۱۹۱ : برآنم کز تو هرگز برنگردم	124
غزل شمارهٔ ۱۹۲ : ای مسلمانان ز جان سیر آمدم	107
غزل شمارهٔ ۱۹۳ : در دست غم یار دلارام بماندم	108
غزل شمارهٔ ۱۹۴ : بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کمر بندم	95
غزل شمارهٔ ۱۹۵ : دل باز به عاشقی درافکندم	92
غزل شمارهٔ ۱۹۶ : زیر بار غمی گرفتارم	107
غزل شمارهٔ ۱۹۷ : هرچند به جای تو وفا دارم	95
غزل شمارهٔ ۱۹۸ : بیا که با سر زلف تو کارها دارم	121
غزل شمارهٔ ۱۹۹ : تا به کوی تو رهگذر دارم	95
غزل شمارهٔ ۲۰۰ : درد دل هر زمان فزون دارم	106
غزل شمارهٔ ۲۰۱ : عشقت اندر میان جان دارم	130
غزل شمارهٔ ۲۰۲ : هرچند غم عشقت پوشیده همی دارم	99
غزل شمارهٔ ۲۰۳ : جز سر پیوند آن نگار ندارم	123
غزل شمارهٔ ۲۰۴ : داری خبر که در غمت از خود خبر ندارم	88
غزل شمارهٔ ۲۰۵ : یارم تویی به عالم یار دگر ندارم	458
غزل شمارهٔ ۲۰۶ : اگر نقش رخت بر جان ندارم	98
غزل شمارهٔ ۲۰۷ : نگارا جز تو دلداری ندارم	111
غزل شمارهٔ ۲۰۸ : گر عزیزم بر تو گر خوارم	93
غزل شمارهٔ ۲۰۹ : بیا تا ببینی که من بر چه کارم	106
غزل شمارهٔ ۲۱۰ : عمر بی‌تو به سر چگونه برم	124
غزل شمارهٔ ۲۱۱ : کارم به جان رسید و به جانان نمی‌رسم	110
غزل شمارهٔ ۲۱۲ : دل رفت و این بتر بر دلبر نمی‌رسم	103
غزل شمارهٔ ۲۱۳ : پای بر جای نیست همنفسم	107
غزل شمارهٔ ۲۱۴ : کار جهان نگر که جفای که می‌کشم	86
غزل شمارهٔ ۲۱۵ : نو به نو هر روز باری می‌کشم	104
غزل شمارهٔ ۲۱۶ : ای آرزوی جانم در آرزوی آنم	91
غزل شمارهٔ ۲۱۷ : ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم	65
غزل شمارهٔ ۲۱۸ : جانا ز غم عشق تو امروز چنانم	84
غزل شمارهٔ ۲۱۹ : تو دانی که من جز تو کس را ندانم	121
غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ره فراکار خود نمی‌دانم	97
غزل شمارهٔ ۲۲۱ : ترا من دوست می‌دارم ندانم چیست درمانم	99
غزل شمارهٔ ۲۲۲ : از عشقت ای شیرین صنم گرچه بر سر برمی‌زنم	97
غزل شمارهٔ ۲۲۳ : بیا ای راحت جانم که جان را بر تو افشانم	98
غزل شمارهٔ ۲۲۴ : من که باشم که تمنای وصال تو کنم	107
غزل شمارهٔ ۲۲۵ : باز چون در خورد همت می‌کنم	91
غزل شمارهٔ ۲۲۶ : تا نپنداری که دستان می‌کنم	88
غزل شمارهٔ ۲۲۷ : بی‌تو جانا زندگانی می‌کنم	88
غزل شمارهٔ ۲۲۸ : هر غم که ز عشق یار می‌بینم	159
غزل شمارهٔ ۲۲۹ : دل را به غمت نیاز می‌بینم	93
غزل شمارهٔ ۲۳۰ : سر آن دارم کامروز بر یار شوم	97
غزل شمارهٔ ۲۳۱ : روز دو از عشق پشیمان شوم	86
غزل شمارهٔ ۲۳۲ : چه گویی با تو درگیرد که از بندی برون آیم	121
غزل شمارهٔ ۲۳۳ : تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم	100
غزل شمارهٔ ۲۳۴ : آخر به مراد دل رسیدیم	100
غزل شمارهٔ ۲۳۵ : ای روی خوب تو سبب زندگانیم	116
غزل شمارهٔ ۲۳۶ : دل بدادیم و جان نمی‌خواهیم	102
غزل شمارهٔ ۲۳۷ : درمان دل خود از که جویم	128
غزل شمارهٔ ۲۳۸ : ای بندهٔ روی تو خداوندان	82
غزل شمارهٔ ۲۳۹ : عشق بر من سر نخواهد آمدن	124
غزل شمارهٔ ۲۴۰ : عاشقی چیست مبتلا بودن	109
غزل شمارهٔ ۲۴۱ : هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن	92
غزل شمارهٔ ۲۴۲ : آتش ای دلبر مرا بر جان مزن	91
غزل شمارهٔ ۲۴۳ : به عمری آخرم روزی وفا کن	87
غزل شمارهٔ ۲۴۴ : ای بت یغما دلم یغما مکن	97
غزل شمارهٔ ۲۴۵ : ز من حجرهٔ خویش پنهان مکن	108
غزل شمارهٔ ۲۴۶ : روی خوب خویش را پنهان مکن	101
غزل شمارهٔ ۲۴۷ : شرم دار آخر جفا چندین مکن	147
غزل شمارهٔ ۲۴۸ : ز من برگشتی ای دلبر دریغا روزگار من	113
غزل شمارهٔ ۲۴۹ : ای باد صبحدم خبری ده ز یار من	114
غزل شمارهٔ ۲۵۰ : چو کرد خیمهٔ حسنت طناب خویش مکین	104
غزل شمارهٔ ۲۵۱ : ایمن ز عارض تو این خط سیاه تو	90
غزل شمارهٔ ۲۵۲ : ای قبای حسن بر بالای تو	90
غزل شمارهٔ ۲۵۳ : ترک من ای من سگ هندوی تو	152
غزل شمارهٔ ۲۵۴ : ای جان من به جان تو کز آرزوی تو	101
غزل شمارهٔ ۲۵۵ : جرم رهی دوستی روی تو	100
غزل شمارهٔ ۲۵۶ : ای مردمان بگویید آرام جان من کو	83
غزل شمارهٔ ۲۵۷ : ای برده دل من و جفا کرده	116
غزل شمارهٔ ۲۵۸ : ای ایزد از لطافت محضت بیافریده	120
غزل شمارهٔ ۲۵۹ : ای رخت رشک آفتاب شده	89
غزل شمارهٔ ۲۶۰ : هرگز از دل خبر نداشته‌ای	127
غزل شمارهٔ ۲۶۱ : تا دل من برده‌ای قصد جفا کرده‌ای	101
غزل شمارهٔ ۲۶۲ : سهل می‌گیرم چو با ما کرده‌ای	93
غزل شمارهٔ ۲۶۳ : مسکین دلم به داغ جفا ریش کرده‌ای	106
غزل شمارهٔ ۲۶۴ : بر مه از عنبر عذار آورده‌ای	115
غزل شمارهٔ ۲۶۵ : تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای	107
غزل شمارهٔ ۲۶۶ : دامن اندر پای صبر آورده‌ای	134
غزل شمارهٔ ۲۶۷ : زردرویم ز چرخ دندان‌خای	82
غزل شمارهٔ ۲۶۸ : جانا به کمال صورتی‌ای	99
غزل شمارهٔ ۲۶۹ : گر مرا روزگار یارستی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۰ : همچون سر زلف خود شکستی	125
غزل شمارهٔ ۲۷۱ : یا بدان رخ نظری بایستی	118
غزل شمارهٔ ۲۷۲ : ای دیر به دست آمده بس زود برفتی	83
غزل شمارهٔ ۲۷۳ : چه نازست آنکه اندر سرگرفتی	134
غزل شمارهٔ ۲۷۴ : ای دل تو مرا به باد دادی	107
غزل شمارهٔ ۲۷۵ : دیدی که پای از خط فرمان برون نهادی	90
غزل شمارهٔ ۲۷۶ : ای دوست به کام دشمنم کردی	128
غزل شمارهٔ ۲۷۷ : گر ترا روزی ز ما یاد آمدی	109
غزل شمارهٔ ۲۷۸ : بس دل‌افروز و دلارام آمدی	80
غزل شمارهٔ ۲۷۹ : گر ترا طبع داوری بودی	97
غزل شمارهٔ ۲۸۰ : یاد می‌دار کانچه بنمودی	86
غزل شمارهٔ ۲۸۱ : بی‌دلم ای یار همچنان که تو دیدی	127
غزل شمارهٔ ۲۸۲ : دلم بردی نگارا وارمیدی	131
غزل شمارهٔ ۲۸۳ : بدخوی‌تری مگر خبر داری	112
غزل شمارهٔ ۲۸۴ : روی چون ماه آسمان داری	104
غزل شمارهٔ ۲۸۵ : ما را تو به هر صفت که داری	116
غزل شمارهٔ ۲۸۶ : تو گر دوست داری مرا ور نداری	108
غزل شمارهٔ ۲۸۷ : گرفتم کز غم من غم نداری	99
غزل شمارهٔ ۲۸۸ : یک دم به مراعات دلم گرم نداری	218
غزل شمارهٔ ۲۸۹ : ندارم جز غم تو غمگساری	113
غزل شمارهٔ ۲۹۰ : ای کار غم تو غمگساری	138
غزل شمارهٔ ۲۹۱ : با من اندر گرفته‌ای کاری	109
غزل شمارهٔ ۲۹۲ : نگفتی کزین پس کنم سازگاری	113
غزل شمارهٔ ۲۹۳ : ای عاشقان گیتی یاری دهید یاری	104
غزل شمارهٔ ۲۹۴ : الحق نه دروغ محتشم یاری	109
غزل شمارهٔ ۲۹۵ : گرفتم سر به پیمان درنیاری	80
غزل شمارهٔ ۲۹۶ : جانا اگر به جانت بیابم گران نباشی	99
غزل شمارهٔ ۲۹۷ : مرا وقتی خوشست امروز و حالی	116
غزل شمارهٔ ۲۹۸ : گر جان و دل به دست غم تو ندادمی	97
غزل شمارهٔ ۲۹۹ : گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی	96
غزل شمارهٔ ۳۰۰ : یک زمان از غم نیاسایم همی	91
غزل شمارهٔ ۳۰۱ : بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی	119
غزل شمارهٔ ۳۰۲ : آگه نه‌ای ز حالم ای جان و زندگانی	107
غزل شمارهٔ ۳۰۳ : بنامیزد به چشم من چنانی	98
غزل شمارهٔ ۳۰۴ : ای غایت عیش این جهانی	190
غزل شمارهٔ ۳۰۵ : گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی	103
غزل شمارهٔ ۳۰۶ : دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی‌معنی	137
غزل شمارهٔ ۳۰۷ : نام وصل اندر زبانی افکنی	106
غزل شمارهٔ ۳۰۸ : سر آن داری کامروز مرا شاد کنی	128
غزل شمارهٔ ۳۰۹ : بی‌گناه از من تبرا می‌کنی	97
غزل شمارهٔ ۳۱۰ : آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی	135
غزل شمارهٔ ۳۱۱ : از من ای جان روی پنهان می‌کنی	115
غزل شمارهٔ ۳۱۲ : ناز از اندازه بیرون می‌کنی	106
غزل شمارهٔ ۳۱۳ : باز آهنگ بلایی می‌کنی	126
غزل شمارهٔ ۳۱۴ : دوستا گر دوستی گر دشمنی	88
غزل شمارهٔ ۳۱۵ : در حسن قرین نوبهار آیی	116
غزل شمارهٔ ۳۱۶ : این همه چابکی و زیبایی	107
غزل شمارهٔ ۳۱۷ : ای همه دلبری و زیبایی	116
غزل شمارهٔ ۳۱۸ : خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی	97
غزل شمارهٔ ۳۱۹ : ای روی تو آیت نکویی	107
غزل شمارهٔ ۳۲۰ : ای خوبتر ز خوبی نیکوتر از نکویی	102
غزل شمارهٔ ۳۲۱ : قرطه بگشای و زمانی بنشین بیش مگوی	143
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح علاء الدین ابوعلی الحسن الشریف	128
قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح امیر اجل ابو علی علاء الدین حسن	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح شاهزاده عمادالدین	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح وزیر	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح امیر سید مجدالدین ابوطالب	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح عمادالدین فیروز شاه	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح خواجه ناصرالدین طاهر	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح صاحب مجدالدین ابوالحسن عمرانی	139
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در مدح ناصرالدین طاهر	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲	139
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح ابوالمعالی مجدالدین بن احمد	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - در مدح خاقان اعظم کمال‌الدین	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در مدح خاقان اعظم عمادالدین پیروزشاه	112
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح ضیاء الدین اکفی الکفاة مودودبن احمدالعصمی	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در مدح ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در مرثیهٔ سیدالسادات مجدالدین ابی‌طالب‌بن نعمه	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - در مدح سلطان سنجر	126
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در صفت خزان و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در مدح قاضی حمیدالدین بلخی	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح مجدالدین محمدبن نصر احمد	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در مدح ملکان غور شهاب‌الدین و ناصرالدین حسن محمود	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح امام اجل عالم صفی‌الدین عمر گحجواری	120
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - در مدح صاحب ناصرالدین و تهنیت منصب	137
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح صدر سعید خواجه سعدالدین اسعد و عرض اخلاص	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در مدح ناصرالدین طاهر و توصیف عمارت وی	134
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - ایضا در وصف عمارت ممدوح	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در مدح دستور معظم ناصرالدین طاهربن المظفر گوید	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در مدح خاقان اعدل ابوالمظفر عمادالدین پیروز شاه	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در شکایت فلک و مدح صدر سعدالدین	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح کمال‌الدین محمود خال	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح خاتون معظم صفوةالدین مریم گوید	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح جلال‌الدین احمد	121
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در وصف ربیع و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در مدح مودود شاه زنگی	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در مدح امیر نصیرالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح خاقان اعظم سلطان سنجر	139
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح ملک عادل یوسف	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح ملک‌الامرا طغرل تگین	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در مدح صاحب صدر طاهربن مظفر	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح ملک بدرالدین سنقر	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در مدح ابوالفتح ناصرالدین طاهر	121
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - در وصف عمارت ممدوح	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در مدح امیرالامرا عزالدین طغر لتگین	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در تهنیت نوروز و مدح عمادالدین پیروزشاه	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در مدح علاء الدین	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - در مدح سلطان‌الخواتین عصمةالدین مریم	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - در مدح عمادالدین فیروز شاه امیر خراسان	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - در مدح سلطان سلیمان شاه	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در مدح سلطان سنجر	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در تهنیت عید و مدح پیروزشاه	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در مدح ابوالحسن مجدالدین علی عمرانی	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح ملک معظم پیروزشاه	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در تعریف قصر و عمارتی که ناصرالدین در باغ ساخته بود	131
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در مدح سلطان سنجر	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - ایضا در مدح سلطان سنجر	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - تقاضای تشریف از مخدوم	137
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در مدح جلال‌الوزراء احمدبن مخلص	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۳ - در مدح اکفی الکفات امیر ضیاء الدین احمد عصمی	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ - در مدح رکن‌الدین مفتی گفته در وقتی که حکیم با تاج عمزاد نزاع و دعوایی داشته و مایل بوده که آن مرافعه پیش او برند و تاج عمزاد به مفتی دیگر میل داشته است	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح امیر عزالدین طوطی بک	144
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در مدح امیر علاء الدین محمد	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در مدح نظام‌الملک صدرالدین محمد میراب مرو	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در مدح یکی از فرزندان نظام‌الملک است	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - از زبان اهل خراسان به خاقان سمرقند رکن‌الدین قلج طمغاج خان پسرخواندهٔ سلطان سنجر	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۱ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۲ - در مدح میرآب مرو صاحب سعید صدر الدین نظام‌الملک	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۳ - در صفت بغداد و مدح ملک الامرا قطب الدین مودود شاه	122
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۴ - در مدح صاحب ناصرالدین نصرة الاسلام ابو المناقب	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۵ - در مدح وزیر علاء الدین بوبویه	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۶	119
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۷	134
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۸ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۹ - در مدح امیرکبیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۰ - در مدح صدرالزمان علاء الدین محمود خراسانی	114
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۱ - در مدح صاحب سعید جلال‌الوزرا عمربن مخلص	123
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۲ - در تهنیت عید و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	83
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳ - در تعریف عمارت و مدح صاحب ناصرالدین طاهر	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۴ - در مدح امیر ناصرالدین قتلغ شاه	141
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۵ - در مدح سلطان اعظم سنجر	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۶ - در مدح شمس‌الدین اغل بیک	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷ - (گویا در ادامهٔ قصیدهٔ دی بامداد عید که بر صدر روزگار ...)	107
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۸	135
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۹ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه عادل	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۰ - در مدح امیر اسفهسالار نصرةالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۱ - در مدح یکی دیگر از بزرگان	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۲ - در مدح دستور ناصرالدین طاهر	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در مدح صدر اجل ضیاء الدین منصور	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۴ - در مدح صاحب ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۵	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۶ - در مدح سلطان فیروز شاه	111
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۷ - در مدح امیر شمس‌الدین اغلبک	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۸ - در صفت جشن و مدح صاحب ناصرالدین طاهربن مظفر هنگام معاودت به نیشابور	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۹ - در مدح صدر معظم کمال‌الدین مسعود عارض	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۰ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۱ - در صفت معشوق و مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۲ - در مدح امیر فخرالدین محمد میر آب مرو	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح و تهنیت خدام صاحب ناصرالدین طاهربن المظفر هنگام باز آمدن از زمین غور به جانب هراة	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۴ - در عذر کم‌خدمتی ومدح امیر مودود احمد عصمی	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در مدح شمس‌الدین بهروز	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۶ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح امام بزرگ شیخ قطب الدین ابوالمظفر العبادی	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۹ - در مدح صفوةالدین مریم خاتون	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۰ - در مدح صاحب اوحدالدین اسحق	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۱ - در مناجات باری تعالی	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۳ - در مدح جلال‌الدین محمد	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۴ - در وصف کوشک صدر سعید ابوالحسن عمرانی	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۵ - در مدح مخدرةالکبری عصمة الدین مریم خاتون	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۶ - مدح شیخ امام جمال‌الاسلام	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۷ - در مدح ناصرالدین طاهر و وصف ربیع	78
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح دستور نظام‌الملک صدرالدین محمد	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۹ - دشمنان از وی دروغی گفته بودند خلوص خود و عذر مخدوم را گوید	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۰ - در مدح کمال‌الدین ابی‌سعد مسعود بن احمدالمستوفی	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صدرالامم کمال‌الدین محمود	107
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ناصرالدین طاهر و تهنیت رمضان و تحویل حمل	132
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۳ - در مدح متمن الحضرة سعدالدین اسعد بن اسماعیل	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۴ - در مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی و تهنیت او به تشریف سلطان	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۵ - در ستایش اسب صاحب ناصر الدین و تخلص به مدح او	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۶ - در مدح سلطان غیاث الدین ابوشجاع سلیمان شاه‌بن محمد	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلال‌الوزرا	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح مفخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در مدح رضیةالدین مریم	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۰ - در صفت افلاک و بروج و مدح ناصرالدین طاهربن المظفر	119
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۱ - در مدح ابوالمظفر ناصرالدین طاهربن مظفر	83
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۲ - در مدح صاحب نظام‌الدین محمد	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۳ - در مدح ضیاء الدین مودودبن احمد عصمی	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۴ - در صفت افلاک و بروج و مدح صاحب ناصرالدین	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح صاحب جلال‌الدین احمدبن مخلص	120
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۶ - در تهنیت ماه رمضان و مدح مجد الدین ابوالحسن عمرانی	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۷ - قال فی‌التفاخر و شکایة الزمان	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۸ - در شکر مجلس صاحب ناصرالدین	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۹ - در صفت بارگاه ملک الوزرا مخلص‌الدین از زبان صفه	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۰ - مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	115
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۱ - مدح صدر تاج‌الدین ابراهیم	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲ - در مدح ابوالفتح طاهربن مظفر وزیر	115
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۳ - در مدح سیداجل عمادالدین ابوالفضل طورانی	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح امیر عادل ضیاء الدین مودود احمد عصمی	133
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۵ - چون صدراعظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی از سمرقند بازآمد و سلطان تشریفش فرمود اعدا بر او افتریها کردند در دفع آن افتریها انوری این قصیدهٔ بگفت	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۶ - در مدح یکی از امیران	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷ - مدح یکی از اقوام پادشاه کند	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۸ - در مدح یکی از بزرگان	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح فیروزشاه گفته و التزام آنچه حضرت سلیمان داشته از مراتب جاه و نعمت نموده	111
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۱ - در مدح فخرالسادات مجدالدین ابوطالب نعمه	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۲ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعه‌ای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده	70
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۴ - مدح ملک‌الاسخیا ابوالمفاخر امیر فخرالدین	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح جلال‌الوزرا مجدالدین علی	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۷ - در مدح ملک عضدالدین طغرل تکین	116
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۸ - در مدح امیر طغرل تکین	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح ملک معظم عمادالدین فیروزشاه	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۰ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک	112
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۱ - در مدح پیروزشاه عادل	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۲ - در مدح ضیاء الدین مودود احمد عصمی بعد از حبس	115
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۳ - در مدح ملک‌العادل ابوالفتح ملکشاه	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۴ - مدح کمال‌الدین ابوالمحاسن نصر	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۵ - در مدح صدر کمال‌الدین محمد	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۶ - در مدح فیروزشاه عادل و وصف الحال رفتن به ترمد و ستایش سلطان‌السادة سید ترمد	143
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۷ - در مدح صدراعظم زین‌الدین عبد الله و شکر صحت یافتن او از بیماری	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۸ - در مدح امیر علاء الدین اسحاق	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۹ - در تهنیت عید و مدح صاحب ناصرالدین طاهر	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۰ - مدح سلطان سنجر	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۱ - در مدح سیدةالخواتین عصمة الدنیا والدین ترکان خاتون	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۲ - مدح خاقان‌المعظم طفقاج خان	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۳ - از دوستی قدری ارزن برای فاخته خواسته	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۴ - مدح سلطان سنجر انارالله برهانه	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح سلطان سنجر	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۶ - مدح سلطان سعید سنجربن ملکشاه	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۷	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح عمادالدین فیروز شاه عادل	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۹ - در مدح ملک معظم فیروشاه عادل	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح صاحب جلال الدین احمد مخلص	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۱ - در مدح امیر اجل فخرالدین ابوالمفاخر معروف به آبی	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۲ - در مدح سیدالسادات جعفر علوی	73
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۳	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۴ - در صفت قصر و باغ منصوریه و مدح ناصرالدین طاهر	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۵ - در مدح فخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۶ - در تهنیت عید و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷ - مدح ابوالمفاخر امیر فخرالدین میرآب مرو معروف به آبی	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸ - در مذمت شعر و شاعری و فضیلت علم و حکمت	133
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۹ - در مدح دستور جلال‌الدین عمر	122
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۰ - در مدح صدر معظم فخرالدین محمدبن ابراهیم سری	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۱ - در صفت بزم و مدح ملک اعظم عماد الدین فیروزشاه و دستور بزرگ	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۲ - مدح خاقان اعظم رکن‌الدین قلج طفغاج خان	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - سوگندنامه‌ای که انوری در نفی هجو قبة اسلام بلخ گفته و اکابر بلخ را مدح کرده	119
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۴ - در مدح صدر اجل خواجه مجیرالدین محمد	77
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح سلطان اعظم سنجربن ملکشاه	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۶ - در مدح ناصرالدین طوطی‌بک	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۷	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸ - مدح ناصرالدین طوطی‌بیک و عضدالدین کندکز	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف	185
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۱ - در مدح صدر کمال‌الدین عارض	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۲ - در عذر نارفتن عیادت و مدح صدر معظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۳ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل	124
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۴ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۵ - در مدح سید سادات	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۶ - در مدح عزیزالدین طغرائی	111
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۷ - در مدح سلیمان شاه	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۸	119
شمارهٔ ۱ - در تعریف علم و شان آن	104
شمارهٔ ۲	109
شمارهٔ ۳ - موعظه در رفع امل	94
شمارهٔ ۴ - فی‌الحکمة	66
شمارهٔ ۵ - حکیم به دنبال ناصرالدین به منصوریه رفت او رابه بزم‌گاه راه ندادند این قطعه را سروده بار خواست	99
شمارهٔ ۶ - در موعظه	76
شمارهٔ ۷ - در التماس شراب	91
شمارهٔ ۸	77
شمارهٔ ۹ - در تهدید	75
شمارهٔ ۱۰ - در معذرت صاحب	88
شمارهٔ ۱۱ - عزل خواجه شهاب را خواهد	92
شمارهٔ ۱۲ - وقتی انوری را درد پایی عارض گشته و ناصرالدین طاهر به عیادت وی رفته در شکر آن و عذرخواهی این قطعه گفته است	83
شمارهٔ ۱۳ - در شکایت زمانه	77
شمارهٔ ۱۴ - در مذمت فرمان‌برداری از زن	94
شمارهٔ ۱۵ - صاحب را به داشتن دو فرزند به نام محمود و مسعود تهنیت گوید	74
شمارهٔ ۱۶ - در هزل گوید	70
شمارهٔ ۱۷ - در مدح ملک‌الوزرا بدرالدین طوطی بک‌بن مسعودبن علی	80
شمارهٔ ۱۸ - در هجا گوید	83
شمارهٔ ۱۹ - در شکایت گوید	84
شمارهٔ ۲۰ - شراب خواهد	81
شمارهٔ ۲۱ - ایضا درخواست شراب کند	79
شمارهٔ ۲۲ - فی‌الهجا	69
شمارهٔ ۲۳ - در طلب شراب گوید	85
شمارهٔ ۲۴ - ایضا شراب خواهد	105
شمارهٔ ۲۵ - مطایبه	68
شمارهٔ ۲۶ - در شکایت زمان و حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	96
شمارهٔ ۲۷ - در قناعت و صبر گوید	87
شمارهٔ ۲۸ - در شکر و قناعت گوید	97
شمارهٔ ۲۹ - در مطایبه گوید	78
شمارهٔ ۳۰ - در تعریف کتاب مقامات قاضی حمیدالدین	134
شمارهٔ ۳۱ - صاحب ناصرالدین را مدح گوید	88
شمارهٔ ۳۲ - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه	93
شمارهٔ ۳۳ - در شرح اشتیاق گوید	94
شمارهٔ ۳۴ - در هجو صفی محمد تاریخی	77
شمارهٔ ۳۵ - در شکایت دنیا	100
شمارهٔ ۳۶ - در شکایت گوید و توقع تلطف کند	92
شمارهٔ ۳۷ - در مدح گوید	97
شمارهٔ ۳۸ - در مدح موئتمن سرخسی	69
شمارهٔ ۳۹ - در محمدت صاحب ناصرالدین	69
شمارهٔ ۴۰ - فی‌الحکمة	87
شمارهٔ ۴۱ - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه	100
شمارهٔ ۴۲	90
شمارهٔ ۴۳ - شراب خواهد	88
شمارهٔ ۴۴ - در هجا گوید	77
شمارهٔ ۴۵ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی و شکر نعمت او	82
شمارهٔ ۴۶ - بیگاه به حضرت رفت در عذر آن گوید	97
شمارهٔ ۴۷ - در طلب جو این قطعه فرموده	80
شمارهٔ ۴۸	69
شمارهٔ ۴۹ - شراب خواهد	83
شمارهٔ ۵۰ - در شکایت دوری از بزم مخدوم	78
شمارهٔ ۵۱ - در آرزومندی	66
شمارهٔ ۵۲	89
شمارهٔ ۵۳ - قطعهٔ زیر را به خواجه اسحاق پدر خواندهٔ خود فرستاده	77
شمارهٔ ۵۴ - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	78
شمارهٔ ۵۵ - مطایبه	72
شمارهٔ ۵۶ - از الب ارغون فرش و اسب و زین و خیمه خواسته	76
شمارهٔ ۵۷ - اظهار اشتیاق کند	71
شمارهٔ ۵۸ - حساد او را به تهمتی منسوب کردند قسمیات در نفی تهمت و ذم شاعری و استغفار گوید	76
شمارهٔ ۵۹	96
شمارهٔ ۶۰ - مطایبه در موفق سبعی	93
شمارهٔ ۶۱	62
شمارهٔ ۶۲	73
شمارهٔ ۶۳ - در مدح سلطان اعظم سنجر	110
شمارهٔ ۶۴ - در مدح اقضی‌القضاة قاضی حمیدالدین	75
شمارهٔ ۶۵ - مطایبه	127
شمارهٔ ۶۶	80
شمارهٔ ۶۷ - در شکایت و طلب احسان از مخدوم	90
شمارهٔ ۶۸ - در هجا	71
شمارهٔ ۶۹ - در مرثیه	80
شمارهٔ ۷۰ - در نصیحت	57
شمارهٔ ۷۱ - لغزیست که در طلب خربزه گفته	84
شمارهٔ ۷۲ - شراب خواهد	75
شمارهٔ ۷۳	73
شمارهٔ ۷۴	82
شمارهٔ ۷۵ - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	81
شمارهٔ ۷۶ - لطیفه	96
شمارهٔ ۷۷ - در حضرت مخدوم بار خواهد	73
شمارهٔ ۷۸	70
شمارهٔ ۷۹ - مطایبه	81
شمارهٔ ۸۰ - طلب امداد مهم خود کند	88
شمارهٔ ۸۱ - در مدح منصور عامر	84
شمارهٔ ۸۲ - ستایش بزم مخدوم کند	77
شمارهٔ ۸۳	90
شمارهٔ ۸۴ - در قناعت و آزادگی	126
شمارهٔ ۸۵ - در مدح سعدالدین و کیفیت سقطه و حسب حال خود	108
شمارهٔ ۸۶ - در مدح صاحب جمال‌الدین محمد و شکایت از روزگار	71
شمارهٔ ۸۷	81
شمارهٔ ۸۸ - حکیم در اواخر عمر از ملازمت دربار سلاطین احتراز می‌نموده، وقتی سلطان غور او را طلبید این قطعه را بدو فرستاد	91
شمارهٔ ۸۹ - ناصرالدین طاهر را درد دندان عارض گشته انوری این قطعه هنگام عیادت او گفته و در هر بیت‌التزام لفظ دندان نموده است	73
شمارهٔ ۹۰ - امیر یوسف نام و عدهٔ عطایی کرده و وفا ننموده بود در تهدید او گفته است	88
شمارهٔ ۹۱ - در ندامت و شکایت	73
شمارهٔ ۹۲ - در مطایبه	86
شمارهٔ ۹۳ - در موعظه و شکایت دهر	102
شمارهٔ ۹۴ - لطیفه	88
شمارهٔ ۹۵ - در طلب شراب و گوشت و مزه به طریق لغز گفته	86
شمارهٔ ۹۶ - سکنجبین از کسی به طرز لغز خواسته	86
شمارهٔ ۹۷ - در قناعت	70
شمارهٔ ۹۸ - در مدح موئیدالدین مودودشاه	84
شمارهٔ ۹۹	78
شمارهٔ ۱۰۰	70
شمارهٔ ۱۰۱	152
شمارهٔ ۱۰۲ - مناظرهٔ بوتهٔ کدو با درخت چنار	87
شمارهٔ ۱۰۳ - در مطایبه	75
شمارهٔ ۱۰۴ - در مذمت اصحاب دیوان	72
شمارهٔ ۱۰۵ - در فضیلت عقل و شرف انسان به خرد	99
شمارهٔ ۱۰۶ - در شکایت زمانه و مفاخرت خود	98
شمارهٔ ۱۰۷ - از یکی اکابر رنجیده بود حسب حال خود و نکوهش او گوید	79
شمارهٔ ۱۰۸ - این قطعه را فتوحی گفت و به انوری بست و مردم بلخ بر حکیم متغیر شدند سوگندنامه در نفی آن گفت	93
شمارهٔ ۱۰۹ - در طلب شراب	88
شمارهٔ ۱۱۰	155
شمارهٔ ۱۱۱ - در مذمت سواری	83
شمارهٔ ۱۱۲	133
شمارهٔ ۱۱۳ - در مذمت زن خواستن	85
شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح بهاء الدین علی	73
شمارهٔ ۱۱۵ - در طلب شراب	81
شمارهٔ ۱۱۶ - مطایبه	87
شمارهٔ ۱۱۷ - در مرثیهٔ مودودشاه و بی‌وفایی جهان	81
شمارهٔ ۱۱۸	124
شمارهٔ ۱۱۹ - در بی ثباتی جهان	77
شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر	108
شمارهٔ ۱۲۱ - در اشتیاق	89
شمارهٔ ۱۲۲ - مدح زین‌الدین عبدالله را گوید و حضور میزبان را خواهد	95
شمارهٔ ۱۲۳ - فی‌الحکمة والنصیحة	78
شمارهٔ ۱۲۴ - در مذمت کسی	71
شمارهٔ ۱۲۵ - در مدح	74
شمارهٔ ۱۲۶	125
شمارهٔ ۱۲۷ - در شکر	129
شمارهٔ ۱۲۸ - در عذر مستی	82
شمارهٔ ۱۲۹ - مطایبه در عذر مستی	72
شمارهٔ ۱۳۰ - ایضاله	65
شمارهٔ ۱۳۱ - صفی‌الدین موفق هیزمی به انوری وعده کرد و حکیم غلام خود را به طلب آن فرستاد چون به وعده وفا نکرد این قطعه در هجو او گفت	77
شمارهٔ ۱۳۲ - در هجو خواجه صلاح نامی	95
شمارهٔ ۱۳۳ - در قناعت و شکایت از روزگار	100
شمارهٔ ۱۳۴	164
شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح قاضی حمیدالدین	99
شمارهٔ ۱۳۶ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	84
شمارهٔ ۱۳۷	124
شمارهٔ ۱۳۸ - در شکایت	76
شمارهٔ ۱۳۹ - از کسی یخ خواهد	107
شمارهٔ ۱۴۰ - صاحب ناصرالدین دارو خورده بود او را تهنیت گفته	98
شمارهٔ ۱۴۱ - مخدوم حکیم را در سرای خاص جای داد در شکر آن گوید	76
شمارهٔ ۱۴۲ - در تهنیت دارو خوردن مجدالدین	94
شمارهٔ ۱۴۳ - ایضا در تهنیت دارو خوردن مجدالدین	100
شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح ملک نصرةالدین	91
شمارهٔ ۱۴۵ - در هجا	69
شمارهٔ ۱۴۶ - در ذم طمع	89
شمارهٔ ۱۴۷	158
شمارهٔ ۱۴۸ - عمادالدین پیروزشاه وقتی به خانهٔ حکیم به عیادت آمده بود انوری در شکر آن گفته	113
شمارهٔ ۱۴۹ - در جواب مکتوب عمادالدین پیروزشاه	88
شمارهٔ ۱۵۰	118
شمارهٔ ۱۵۱	137
شمارهٔ ۱۵۲ - در عذر	85
شمارهٔ ۱۵۳ - در مفارقت دوستی	61
شمارهٔ ۱۵۴ - در مذمت خزانه‌دار سلطان گفته و چون با هر گنجی ماریست تعبیر از خزانه‌دار به حیه کرده است	80
شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح ترکان خاتون	83
شمارهٔ ۱۵۶	123
شمارهٔ ۱۵۷ - شراب خواهد	83
شمارهٔ ۱۵۸ - در عذر تقصیر خدمت	101
شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح نظام‌الملک بدرالدولة والدین خاصبک طوطی‌بن مسعود	67
شمارهٔ ۱۶۰ - در شکایت دهر	87
شمارهٔ ۱۶۱ - سید مجدالدین بوطالب نعمه را گوید	90
شمارهٔ ۱۶۲ - کتاب و کلاهی نزد بزرگی داشت در تقاضای آن گوید	96
شمارهٔ ۱۶۳ - خواجه شمس انوری را پوستینی وعده کرده و در فرستادن آن تاخیر نموده بود این قطعه در تهدید وی گفته	118
شمارهٔ ۱۶۴ - در تجدید لقب موئیدالدین مودودشاه	126
شمارهٔ ۱۶۵ - در هجا	85
شمارهٔ ۱۶۶	119
شمارهٔ ۱۶۷ - در وعظ	119
شمارهٔ ۱۶۸ - در حق سنقر خاص گوید	95
شمارهٔ ۱۶۹	123
شمارهٔ ۱۷۰	153
شمارهٔ ۱۷۱	115
شمارهٔ ۱۷۲ - در مدح پیروز شاه	107
شمارهٔ ۱۷۳ - در نصیحت	63
شمارهٔ ۱۷۴ - شبی در حال مستی از بامی درافتاد این قطعه را گفت	73
شمارهٔ ۱۷۵ - در هجو	67
شمارهٔ ۱۷۶ - مطایبه	71
شمارهٔ ۱۷۷ - در صفت کسب کمال ومذمت ابناء عصر	78
شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح ملک‌الشرق علاء الدین محمد امیر کوه	82
شمارهٔ ۱۷۹ - درشکایت دهر	106
شمارهٔ ۱۸۰	135
شمارهٔ ۱۸۱ - طبیبی را ذم کند	85
شمارهٔ ۱۸۲ - در حکمت و موعظه	89
شمارهٔ ۱۸۳ - در هجا	85
شمارهٔ ۱۸۴	115
شمارهٔ ۱۸۵	139
شمارهٔ ۱۸۶	118
شمارهٔ ۱۸۷ - در حبس مجدالدین ابوالحسن	99
شمارهٔ ۱۸۸	146
شمارهٔ ۱۸۹	133
شمارهٔ ۱۹۰ - در طلب احسان	82
شمارهٔ ۱۹۱ - در طلب کاغذ گوید	64
شمارهٔ ۱۹۲ - در علو همت خود گوید	111
شمارهٔ ۱۹۳ - قاضی حمیدالدین از انوری سوئال کند	112
شمارهٔ ۱۹۴ - انوری در جواب قاضی گوید	74
شمارهٔ ۱۹۵ - سلطان سنجر انوری را به مجلس خود خوانده بود در شکر آن گفته	88
شمارهٔ ۱۹۶ - مدح شهاب‌الدین ابوالفتح کند و اجازهٔ دخول به مجلس او خواهد	61
شمارهٔ ۱۹۷ - در تقاضای راتبه	86
شمارهٔ ۱۹۸ - مدح قاضی حمیدالدین	80
شمارهٔ ۱۹۹	139
شمارهٔ ۲۰۰ - شکایت از دهر	91
شمارهٔ ۲۰۱ - مطایبه	96
شمارهٔ ۲۰۲	159
شمارهٔ ۲۰۳ - در التماس برات انعام گوید که خبر آن بدو رسید و برات نرسیده بود	90
شمارهٔ ۲۰۴ - در عارضهٔ خاتون عصمةالدین رضیةالملوک	92
شمارهٔ ۲۰۵ - در هجای بخیلی گفته	106
شمارهٔ ۲۰۶ - در تقصیر ملاقات یاران به یکدیگر گوید	104
شمارهٔ ۲۰۷ - شراب خواهد	76
شمارهٔ ۲۰۸ - لغز	110
شمارهٔ ۲۰۹ - در مدیح	74
شمارهٔ ۲۱۰	132
شمارهٔ ۲۱۱ - شراب خواهد	64
شمارهٔ ۲۱۲	122
شمارهٔ ۲۱۳ - در وصل سرای مجدالدین ابوالحسن	106
شمارهٔ ۲۱۴	129
شمارهٔ ۲۱۵ - در تهنیت منصب گوید	85
شمارهٔ ۲۱۶ - در مدح	106
شمارهٔ ۲۱۷ - درخواست روشنایی کند	70
شمارهٔ ۲۱۸ - ممدوح برای حکیم خلعتی فرستاده در شکر آن گوید	79
شمارهٔ ۲۱۹	114
شمارهٔ ۲۲۰ - شکایت از فلک و مدح صاحب	105
شمارهٔ ۲۲۱ - مخدوم به انوری جفتی موزه بخشید در شکر آن گوید	79
شمارهٔ ۲۲۲ - در هجا	97
شمارهٔ ۲۲۳ - در شکایت	87
شمارهٔ ۲۲۴ - در حبس مجدالذین ابوالحسن عمرانی	77
شمارهٔ ۲۲۵ - طلب ادرار و راتبه از مخدوم برای یک نفر از شاگردان خود کند	81
شمارهٔ ۲۲۶ - شراب خواهد	82
شمارهٔ ۲۲۷ - ایضا طلب شراب کند	110
شمارهٔ ۲۲۸ - در هجا	65
شمارهٔ ۲۲۹	117
شمارهٔ ۲۳۰ - در تهدید و هجو قاضی هری	90
شمارهٔ ۲۳۱ - در نکوهش فلک	83
شمارهٔ ۲۳۲	137
شمارهٔ ۲۳۳ - در مذمت زنان	67
شمارهٔ ۲۳۴ - در التماس موزه	69
شمارهٔ ۲۳۵ - در هجا	76
شمارهٔ ۲۳۶ - در نکوهش روزگار	87
شمارهٔ ۲۳۷	133
شمارهٔ ۲۳۸ - اجازت خواهد	84
شمارهٔ ۲۳۹	127
شمارهٔ ۲۴۰	146
شمارهٔ ۲۴۱ - در وصف بنا و مدح میر عمید	170
شمارهٔ ۲۴۲ - از کسی درخواست پنبه کند	104
شمارهٔ ۲۴۳ - برای درآمدن به خانهٔ اکفی الکفاة بار خواهد	101
شمارهٔ ۲۴۴ - شراب خواهد	76
شمارهٔ ۲۴۵ - حضور دوستی را خواهد	85
شمارهٔ ۲۴۶ - در تقاضای انعامی که حواله شد و نیافت فرماید	69
شمارهٔ ۲۴۷ - در قضا و قدر	86
شمارهٔ ۲۴۸ - حکیم رنجور بود و دوستی او را عیادت نکرد در شکایت و طلب حضور او گوید	79
شمارهٔ ۲۴۹ - اذن دخول به مجلس صاحب خواهد	96
شمارهٔ ۲۵۰ - مخدوم به حکیم جام شرابی بخشیده در شکر آن و طلب شراب گوید	87
شمارهٔ ۲۵۱ - در هجو شخصی که به علی مهتاب مشهور بود	76
شمارهٔ ۲۵۲ - شراب خواهد	97
شمارهٔ ۲۵۳	134
شمارهٔ ۲۵۴ - در مرثیه	76
شمارهٔ ۲۵۵ - در مفارقت	91
شمارهٔ ۲۵۶	168
شمارهٔ ۲۵۷ - فی الاشتیاق	95
شمارهٔ ۲۵۸ - در عذر	67
شمارهٔ ۲۵۹ - در مذمت اهل سوق	101
شمارهٔ ۲۶۰	139
شمارهٔ ۲۶۱ - اسب پیری را مذمت کند	114
شمارهٔ ۲۶۲	126
شمارهٔ ۲۶۳ - قبا از بزرگی خواسته	66
شمارهٔ ۲۶۴	110
شمارهٔ ۲۶۵ - مطایبه ملکشاه پدر سلطان سنجر با مرد اعرابی	86
شمارهٔ ۲۶۶ - در عذر تقصیر نرفتن پیش ممدوح	78
شمارهٔ ۲۶۷	139
شمارهٔ ۲۶۸ - از ممدوح التماس کفش به معما کرده است	93
شمارهٔ ۲۶۹	116
شمارهٔ ۲۷۰	122
شمارهٔ ۲۷۱	129
شمارهٔ ۲۷۲ - در مدح بدرالدین الغ جاندار بک اینانج بلکا سنقر	82
شمارهٔ ۲۷۳ - قاضی هری مبتلا به مرض جرب شده و حکیم به عیادت او رفته و او از خانه بیرون نیامده و این قطعه را درهجو او گفته است	119
شمارهٔ ۲۷۴ - مطایبه با باغبانی که ازو کدوی تر خواسته	92
شمارهٔ ۲۷۵ - شکایت از روزگار	84
شمارهٔ ۲۷۶ - نکتهٔ پسندیده	88
شمارهٔ ۲۷۷ - در طلب شکر و عود	169
شمارهٔ ۲۷۸ - در موعظه	73
شمارهٔ ۲۷۹ - مطایبه	92
شمارهٔ ۲۸۰ - در اشتیاق	87
شمارهٔ ۲۸۱ - در مرثیه	89
شمارهٔ ۲۸۲	118
شمارهٔ ۲۸۳ - مطایبه	70
شمارهٔ ۲۸۴	140
شمارهٔ ۲۸۵	140
شمارهٔ ۲۸۶ - در هجا	119
شمارهٔ ۲۸۷	134
شمارهٔ ۲۸۸	122
شمارهٔ ۲۸۹ - در تقاضا	83
شمارهٔ ۲۹۰ - در مدیح	111
شمارهٔ ۲۹۱	120
شمارهٔ ۲۹۲ - در هجو صلاح صالحی	118
شمارهٔ ۲۹۳ - در ذل سوئال	95
شمارهٔ ۲۹۴ - در نصیحت نفس	83
شمارهٔ ۲۹۵	120
شمارهٔ ۲۹۶ - درمرثیه	66
شمارهٔ ۲۹۷ - مطایبه به محبوب کند	86
شمارهٔ ۲۹۸	121
شمارهٔ ۲۹۹	119
شمارهٔ ۳۰۰	116
شمارهٔ ۳۰۱ - از نجیب‌الدین کاتب سیاهی خواهد	82
شمارهٔ ۳۰۲ - امیر شجاعی شاعر در قدح انوری گفته	94
شمارهٔ ۳۰۳ - حکیم در جواب شجاعی گوید	82
شمارهٔ ۳۰۴ - در مذمت شعرا	95
شمارهٔ ۳۰۵ - در عذر بدمستی خویش	109
شمارهٔ ۳۰۶	143
شمارهٔ ۳۰۷ - در منع توزیع با جمال‌الدین مسعود گوید	66
شمارهٔ ۳۰۸ - در شکایت از ممدوح خویش حمیدالدین	87
شمارهٔ ۳۰۹ - طلب وظیفه کند	80
شمارهٔ ۳۱۰ - در مذمت زنان	93
شمارهٔ ۳۱۱	115
شمارهٔ ۳۱۲ - عزالدین نامی را ستایش کند	80
شمارهٔ ۳۱۳ - در مطایبه	113
شمارهٔ ۳۱۴ - تعریف شراب کند	132
شمارهٔ ۳۱۵ - شراب خواهد	75
شمارهٔ ۳۱۶ - در هجو	80
شمارهٔ ۳۱۷ - در شکایت	77
شمارهٔ ۳۱۸ - در تمثیل	81
شمارهٔ ۳۱۹ - در شکر	131
شمارهٔ ۳۲۰ - در تعریف عمارت و مدح صاحب	110
شمارهٔ ۳۲۱ - در وصف کوشک و سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی	110
شمارهٔ ۳۲۲ - قسم بر بی‌گناهی	101
شمارهٔ ۳۲۳ - در مطایبه	91
شمارهٔ ۳۲۴ - سخن کمالی را ستاید	98
شمارهٔ ۳۲۵ - در مطایبه	72
شمارهٔ ۳۲۶ - در بیان حال خود	105
شمارهٔ ۳۲۷ - التماس انعام	99
شمارهٔ ۳۲۸	109
شمارهٔ ۳۲۹ - ستایش ملک‌الشعرا ارشدالدین	79
شمارهٔ ۳۳۰ - الب ارغو یکی از ممدوحان حکیم را میل کشیدند در آن باب گفته است	84
شمارهٔ ۳۳۱ - از بزرگی درخواست کاغذ سپید کند	80
شمارهٔ ۳۳۲ - در نقدی که یکی از امرا در مرثیهٔ سیدابوطالب نعمه بدو کرده بود گوید	76
شمارهٔ ۳۳۳ - قاضی حمیدالدین در مدح حکیم گفته و بدو فرستاده	90
شمارهٔ ۳۳۴ - انوری در جواب این قطعه گفته و او را ستوده است	79
شمارهٔ ۳۳۵ - به شخصی تکلف فرماید	81
شمارهٔ ۳۳۶ - از دوستی سیم گرمابه خواهد	76
شمارهٔ ۳۳۷ - در تقاضا	68
شمارهٔ ۳۳۸ - در عذر غیبت از مجلس مخدوم	93
شمارهٔ ۳۳۹ - فی‌الاشتیاق	58
شمارهٔ ۳۴۰	140
شمارهٔ ۳۴۱ - به مجلس صاحب بار خواهد	85
شمارهٔ ۳۴۲	154
شمارهٔ ۳۴۳ - در اشتیاق دوستی و طلب مکاتبات ازو	99
شمارهٔ ۳۴۴ - در شکایت	65
شمارهٔ ۳۴۵ - در حسب حال و وارستگی خویش	96
شمارهٔ ۳۴۶ - در طلب صاحب	93
شمارهٔ ۳۴۷ - شکوه از روزگار	79
شمارهٔ ۳۴۸ - در مدح تاج الدین ابوالمعالی محمد المستوفی گوید و عرق نسترن خواهد	102
شمارهٔ ۳۴۹ - در بیان هنرهای خود و جهل ابناء عصر	87
شمارهٔ ۳۵۰ - در مطایبه	68
شمارهٔ ۳۵۱ - کیسه‌ای به حکیم وعده کرده‌اند آن را با کاردی طلب می‌کند	66
شمارهٔ ۳۵۲ - در شکایت	76
شمارهٔ ۳۵۳ - نکتهٔ موزون	79
شمارهٔ ۳۵۴ - در شکر تشریف	76
شمارهٔ ۳۵۵ - وله ایضا	79
شمارهٔ ۳۵۶	120
شمارهٔ ۳۵۷	144
شمارهٔ ۳۵۸	116
شمارهٔ ۳۵۹ - در افلاس و رنجوری خود	79
شمارهٔ ۳۶۰ - در عذر	76
شمارهٔ ۳۶۱	111
شمارهٔ ۳۶۲ - التماس کفش کند	93
شمارهٔ ۳۶۳ - در حسب حال	89
شمارهٔ ۳۶۴ - در نصیحت	77
شمارهٔ ۳۶۵ - در اشتیاق	83
شمارهٔ ۳۶۶ - در عزلت و قناعت و جواب سائلی که از حکیم قصهٔ شعر گفتنش پرسید گوید	112
شمارهٔ ۳۶۷	122
شمارهٔ ۳۶۸	128
شمارهٔ ۳۶۹ - در ریاضت خاطر	90
شمارهٔ ۳۷۰ - مذمت ممدوحی که وعدهٔ صله بدو داده و وفا نکرده	83
شمارهٔ ۳۷۱ - در مدح	69
شمارهٔ ۳۷۲ - در اشتیاق	72
شمارهٔ ۳۷۳ - از زبان پسران میرداد که یکی طوطی به یک ملقب به ناصرالدین و دیگر عضدالدین است گفته و آنها را ستایش کرده است	73
شمارهٔ ۳۷۴ - در تمثیل	66
شمارهٔ ۳۷۵ - معما	117
شمارهٔ ۳۷۶ - شراب خواهد	95
شمارهٔ ۳۷۷ - لغز به اسم سلطان سنجر و بیان آنکه عدد نام سنجر با پیغمبران مرسل یکیست	74
شمارهٔ ۳۷۸ - در طلب عفو	104
شمارهٔ ۳۷۹ - مطایبه	97
شمارهٔ ۳۸۰ - در اظهار نیک‌نفسی خود گفته است	114
شمارهٔ ۳۸۱ - در غیبت پیروزشاه از بلخ و تهنیت قدوم او	86
شمارهٔ ۳۸۲ - در شکایت اهل زمان	103
شمارهٔ ۳۸۳ - نصیحت	109
شمارهٔ ۳۸۴	108
شمارهٔ ۳۸۵ - در مرثیه	85
شمارهٔ ۳۸۶ - در قناعت	68
شمارهٔ ۳۸۷ - در طلب شراب	81
شمارهٔ ۳۸۸ - طلب پنبه و روغن کند	74
شمارهٔ ۳۸۹ - نکتهٔ موزون	75
شمارهٔ ۳۹۰ - در علو همت و کمال نفس خود	100
شمارهٔ ۳۹۱ - پیراهن کتان سنبلی از فریدالدین کاتب خواهد	113
شمارهٔ ۳۹۲ - در شکایت	82
شمارهٔ ۳۹۳ - از بزرگی مسحی و رانین خواهد	104
شمارهٔ ۳۹۴ - در مدح	73
شمارهٔ ۳۹۵ - در مذمت دشمنان صاحب	68
شمارهٔ ۳۹۶ - فی اقتراح الذهب	98
شمارهٔ ۳۹۷ - زین‌الدین عبدالله از استر افتاده و حکیم به عیادت او نرفته بود این قطعه در عذر تقصیر خویش گفته	88
شمارهٔ ۳۹۸ - در مذمت افلاک	78
شمارهٔ ۳۹۹ - در مدح سلطان ملکشاه ثانی	88
شمارهٔ ۴۰۰ - در مدیح	99
شمارهٔ ۴۰۱	130
شمارهٔ ۴۰۲	124
شمارهٔ ۴۰۳ - در جواب مکتوب دوستی	89
شمارهٔ ۴۰۴ - در قناعت و خویشتن‌داری	76
شمارهٔ ۴۰۵ - مطایبه	91
شمارهٔ ۴۰۶ - در مذمت شاعری	84
شمارهٔ ۴۰۷ - سلطان سنجر را گوید	78
شمارهٔ ۴۰۸ - در ذم فتوحی شاعر	84
شمارهٔ ۴۰۹ - شراب خواسته	103
شمارهٔ ۴۱۰	128
شمارهٔ ۴۱۱ - حضور دوستی خواهد	86
شمارهٔ ۴۱۲ - شراب خواهد	81
شمارهٔ ۴۱۳ - در طلب شراب	71
شمارهٔ ۴۱۴	131
شمارهٔ ۴۱۵ - در مرثیهٔ مجدالدین ابوالحسن عمرانی	98
شمارهٔ ۴۱۶ - در مدح پادشاه زمان	77
شمارهٔ ۴۱۷ - در طلب هیزم	96
شمارهٔ ۴۱۸	113
شمارهٔ ۴۱۹ - طلب قبا از مخدوم کند	82
شمارهٔ ۴۲۰ - در حسب حال خویش گوید	123
شمارهٔ ۴۲۱ - در طلب سرکه و آبکامه	101
شمارهٔ ۴۲۲ - در تهنیت تشریف	76
شمارهٔ ۴۲۳ - معما در مدح رشیدالدین	90
شمارهٔ ۴۲۴ - شراب خواهد	75
شمارهٔ ۴۲۵ - لطیفه	89
شمارهٔ ۴۲۶ - از کریم‌الدین شراب خواهد	88
شمارهٔ ۴۲۷ - در نصیحت نفس خود	79
شمارهٔ ۴۲۸ - از لالابک تقاضایی کند	96
شمارهٔ ۴۲۹ - شراب خواهد	117
شمارهٔ ۴۳۰ - در طلب حضور دوستی گوید	77
شمارهٔ ۴۳۱ - در مدح و تهنیت	77
شمارهٔ ۴۳۲ - شراب خواهد	105
شمارهٔ ۴۳۳ - در طلب جو	95
شمارهٔ ۴۳۴ - قطعهٔ زیر از حکیم شجاعی است که به انوری نوشته است	93
شمارهٔ ۴۳۵ - انوری در جواب شجاع‌الدین خالد بلخی گفته و عذر تقصیر خواسته است	85
شمارهٔ ۴۳۶ - ستایش سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی	80
شمارهٔ ۴۳۷ - بزرگی به خانهٔ انوری رفت در تهنیت قدوم او گوید	75
شمارهٔ ۴۳۸	122
شمارهٔ ۴۳۹	136
شمارهٔ ۴۴۰	132
شمارهٔ ۴۴۱ - در قناعت	72
شمارهٔ ۴۴۲	126
شمارهٔ ۴۴۳ - غرض از این لغز ریواس است	82
شمارهٔ ۴۴۴ - در هجو کسی گفته	76
شمارهٔ ۴۴۵	125
شمارهٔ ۴۴۶ - در هجو قاضی ناصح	107
شمارهٔ ۴۴۷ - در وصف بزرگی و کرم صاحب ترمد	99
شمارهٔ ۴۴۸ - در مدح عصمةالدین	73
شمارهٔ ۴۴۹ - در مدح امیر فخرالدین ابوالمفاخر آبی	98
شمارهٔ ۴۵۰	106
شمارهٔ ۴۵۱ - در نصیحت و موعظه	92
شمارهٔ ۴۵۲	149
شمارهٔ ۴۵۳ - روزی بدمستی کرده بود در عذر آن گوید	64
شمارهٔ ۴۵۴ - فی‌الموعظة	93
شمارهٔ ۴۵۵ - در مدیح	72
شمارهٔ ۴۵۶ - در شکایت و تقاضای الطاف صاحب	99
شمارهٔ ۴۵۷ - در عذر قی کردن در مجلس شراب گفته	98
شمارهٔ ۴۵۸ - در تقاضا	55
شمارهٔ ۴۵۹ - در مذمت کسی گفته	72
شمارهٔ ۴۶۰ - حسب حال	95
رباعی شمارهٔ ۱ : گفتم که به پایان رسد این درد و عنا	92
رباعی شمارهٔ ۲ : پیوسته حدیث من به گوشت بادا	110
رباعی شمارهٔ ۳ : نه صبر به گوشه‌ای نشاند ما را	91
رباعی شمارهٔ ۴ : آورد زری عماد رازی بچه را	139
رباعی شمارهٔ ۵ : ای هجر مگر نهایتی نیست ترا	84
رباعی شمارهٔ ۶ : این دل چو شب جوانی و راحت و تاب	96
رباعی شمارهٔ ۷ : هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب	60
رباعی شمارهٔ ۸ : زان روی که روز وصل آن در خوشاب	78
شمارهٔ ۴۶۱ - در مدح فیروزشاه	91
شمارهٔ ۴۶۲ - در هجا	104
شمارهٔ ۴۶۳	150
شمارهٔ ۴۶۴ - در تهنیت	63
شمارهٔ ۴۶۵	133
شمارهٔ ۴۶۶	156
شمارهٔ ۴۶۷ - شراب خواهد	85
شمارهٔ ۴۶۸ - در تقاضا	81
شمارهٔ ۴۶۹ - در ناخن گرفتن صاحب	60
شمارهٔ ۴۷۰ - قسمت در توبه و انابه	75
شمارهٔ ۴۷۱ - شکایت از زمانه	75
شمارهٔ ۴۷۲ - در هجو سیف‌الدین نامی گفته	78
شمارهٔ ۴۷۳ - نصیحت	63
شمارهٔ ۴۷۴ - معما	105
شمارهٔ ۴۷۵ - در حسب حال	85
شمارهٔ ۴۷۶ - در موعظه	96
شمارهٔ ۴۷۷ - این قطعه در شکایت از ملکشاه و نظام‌الملک گفت و متغیر شدند و فتوحی آنرا جواب گفت	68
شمارهٔ ۴۷۸ - فتوحی شاعر بفرمودهٔ شاه و وزیر جواب حکیم را گفت	102
شمارهٔ ۴۷۹ - در موعظه	80
شمارهٔ ۴۸۰	156
شمارهٔ ۴۸۱ - ایضا در هجا	69
شمارهٔ ۴۸۲ - در شکایت	72
شمارهٔ ۴۸۳ - مطایبه	75
شمارهٔ ۴۸۴ - در شکایت	63
شمارهٔ ۴۸۵ - صاحب به حکیم اسبی وعده کرد در تقاضای آن این قطعه را گفته	78
شمارهٔ ۴۸۶ - مدح سدید فقیهی	72
شمارهٔ ۴۸۷ - در ستایش سخن خود	86
شمارهٔ ۴۸۸ - در حکمت و موعظه	104
شمارهٔ ۴۸۹ - در قناعت و خویشتن‌داری	87
شمارهٔ ۴۹۰ - در هجا	73
شمارهٔ ۴۹۱ - نصیحت	67
رباعی شمارهٔ ۹ : آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب	71
رباعی شمارهٔ ۱۰ : بوطالب نعمه ای سپهرت طالب	66
رباعی شمارهٔ ۱۱ : هرچند که بر جزو بود کل غالب	72
رباعی شمارهٔ ۱۲ : ای گوهر تو بر آفرینش غالب	73
رباعی شمارهٔ ۱۳ : بس شب که به روز بردم اندر طلبت	73
رباعی شمارهٔ ۱۴ : دل باز چو بر دام غم عشق آویخت	97
رباعی شمارهٔ ۱۵ : ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت	75
رباعی شمارهٔ ۱۶ : همواره چو بخت خود جوانی بادت	80
رباعی شمارهٔ ۱۷ : با بخل بود به غایتی پیوندت	87
رباعی شمارهٔ ۱۸ : ای سغبهٔ آنانکه نمی‌جویندت	60
رباعی شمارهٔ ۱۹ : سیاره به خدمت سپرد خاک درت	77
رباعی شمارهٔ ۲۰ : در وصل تو عزم دل من روز نخست	61
رباعی شمارهٔ ۲۱ : آتش به سفال برنهادی ز نخست	75
رباعی شمارهٔ ۲۲ : دستم که به گوهر قناعت پیوست	91
رباعی شمارهٔ ۲۳ : جدت ورق زمانه از جور بشست	79
رباعی شمارهٔ ۲۴ : هجری که به روز غم مبادا دل و دست	94
رباعی شمارهٔ ۲۵ : جانا به تن شکسته و عزم درست	102
رباعی شمارهٔ ۲۶ : ای شاه ز قدرتی که در بازوی تست	92
رباعی شمارهٔ ۲۷ : با موزه به آب در دویدی به نخست	78
رباعی شمارهٔ ۲۸ : کار تنم از دست دلم رفت ز دست	117
رباعی شمارهٔ ۲۹ : دل در خم آن زلف معنبر بنشست	72
رباعی شمارهٔ ۳۰ : بوطالب نعمه ای گشاده‌دل و دست	87
رباعی شمارهٔ ۳۱ : ای صبر ز دست دل معشوقه‌پرست	89
رباعی شمارهٔ ۳۲ : دی می‌شد و از شکوفه شاخی در دست	110
رباعی شمارهٔ ۳۳ : از حادثه‌ای که هرچه زو گویم هست	80
رباعی شمارهٔ ۳۴ : دی با تو چنان شدم به یک خاست و نشست	97
رباعی شمارهٔ ۳۵ : گفتند که شعر تو ملک داشت به دست	85
رباعی شمارهٔ ۳۶ : ای عهد تو عید کامرانی پیوست	75
رباعی شمارهٔ ۳۷ : گفتند که گل چمن به یکبار آراست	69
رباعی شمارهٔ ۳۸ : در کوی تو هیچ کار من ناشده راست	69
رباعی شمارهٔ ۳۹ : عدل تو زمانه را نگهدار بس است	56
رباعی شمارهٔ ۴۰ : دل بر سر عهد استوار خویش است	90
رباعی شمارهٔ ۴۱ : عشقی که همه عمر بماند این است	86
رباعی شمارهٔ ۴۲ : از تو طمعم یکی صراحی باده است	105
رباعی شمارهٔ ۴۳ : ای شاه جهان ملک جهان حسب تراست	87
رباعی شمارهٔ ۴۴ : در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست	65
رباعی شمارهٔ ۴۵ : دوشینه شب ارچه جانم از رنج بکاست	111
رباعی شمارهٔ ۴۶ : کون خر ملک ریش گاو افتادست	76
رباعی شمارهٔ ۴۷ : تا حادثه قصد آل عمران کردست	89
رباعی شمارهٔ ۴۸ : زلف تو از آن دم که دلم بربودست	84
رباعی شمارهٔ ۴۹ : شاها به خدایی که ترا بگزیدست	119
رباعی شمارهٔ ۵۰ : آن چهره که هرکه وصف او بشنیدست	97
رباعی شمارهٔ ۵۱ : فرمان تو بر جهان قضای دگرست	66
رباعی شمارهٔ ۵۲ : چون حسن تو رنج من به عالم سمرست	71
رباعی شمارهٔ ۵۳ : در هر طرفی اگرچه یاری دگرست	101
رباعی شمارهٔ ۵۴ : دیدار تو در جهان جهانی دگرست	68
رباعی شمارهٔ ۵۵ : با رای تو صبح ملک بی‌گه خیزست	89
رباعی شمارهٔ ۵۶ : دل در هوس شراب گلرنگ خوشست	91
رباعی شمارهٔ ۵۷ : آن چیست که مقصود جهانی آنست	78
رباعی شمارهٔ ۵۸ : با دل گفتم چو یار بی فرمانست	93
رباعی شمارهٔ ۵۹ : با آنکه دلم در غم هجرت خونست	81
رباعی شمارهٔ ۶۰ : پایی که ز بند عالمی بیرونست	80
رباعی شمارهٔ ۶۱ : گر شرح نمی‌دهم که حالم چونست	91
رباعی شمارهٔ ۶۲ : تا دست امید ما شکستیم ز دوست	98
رباعی شمارهٔ ۶۳ : هردم ز تو گر تازه غمی باید هست	91
رباعی شمارهٔ ۶۴ : تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست	61
رباعی شمارهٔ ۶۵ : هجران تو دوش چون به من درنگریست	95
رباعی شمارهٔ ۶۶ : ای شاه نجیب کفشگر دانی کیست	91
رباعی شمارهٔ ۶۷ : می‌آمد و از دیدهٔ ما می‌نگریست	80
رباعی شمارهٔ ۶۸ : از وصل تو بر کناره می‌باید زیست	78
رباعی شمارهٔ ۶۹ : ای دل یارت که سر به سر کبر و منیست	84
رباعی شمارهٔ ۷۰ : بوطالب نعمه طالب نعمت نیست	70
رباعی شمارهٔ ۷۱ : پایی که نه در هوای تو در گل نیست	65
رباعی شمارهٔ ۷۲ : پای تو اگرچه در وفا محکم نیست	111
رباعی شمارهٔ ۷۳ : تا چند طلب کنم وفای تو که نیست	89
رباعی شمارهٔ ۷۴ : گر درخور قدر همتم سیمی نیست	72
رباعی شمارهٔ ۷۵ : محنت‌زده‌ای که کلبه‌ای داشت به دشت	90
رباعی شمارهٔ ۷۶ : گر بنده دو روز خدمتت را بگذاشت	85
رباعی شمارهٔ ۷۷ : اندوه تو چون دلم به شادی نگذاشت	70
رباعی شمارهٔ ۷۸ : چون آتش سودای تو جز دود نداشت	77
رباعی شمارهٔ ۷۹ : اندوه تو چون دلم به شادی انگاشت	78
رباعی شمارهٔ ۸۰ : عمری که تر و خشک من آن بود گذشت	79
رباعی شمارهٔ ۸۱ : دلبر ز وفا و مهر یکسر بگذشت	80
رباعی شمارهٔ ۸۲ : با دل گفتم که آن بتم دوش نهفت	69
رباعی شمارهٔ ۸۳ : با گل گفتم شکوفه در خاک بخفت	114
رباعی شمارهٔ ۸۴ : چشمم ز غمت به هر عقیقی که بسفت	83
رباعی شمارهٔ ۸۵ : از گردش این هفت مخالف بر هفت	156
رباعی شمارهٔ ۸۶ : سلطان که جهان جواد ازو بیش نیافت	128
رباعی شمارهٔ ۸۷ : عیشی که نمودم از جوانی همه رفت	117
رباعی شمارهٔ ۸۸ : معشوق مرا عهد من از یاد برفت	129
رباعی شمارهٔ ۸۹ : سلطان که جهان به عدل آراست برفت	90
رباعی شمارهٔ ۹۰ : دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت	97
رباعی شمارهٔ ۹۱ : آن بت که به انصاف نکو بود برفت	157
رباعی شمارهٔ ۹۲ : حامی جهان ز جور افلاک برفت	69
رباعی شمارهٔ ۹۳ : آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت	75
رباعی شمارهٔ ۹۴ : از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت	74
رباعی شمارهٔ ۹۵ : چون با غم عشق تو دلم ساز گرفت	136
رباعی شمارهٔ ۹۶ : ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت	80
رباعی شمارهٔ ۹۷ : با یار مرا زور و ستم درنگرفت	77
رباعی شمارهٔ ۹۸ : ای روزی خصم پیش خورد حشمت	129
رباعی شمارهٔ ۹۹ : تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت	78
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : عمری بادت کزو به رشک آید نوح	97
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ	112
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : از چرخ که کامی به مرادم ننهاد	91
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : دادم به امید روزگاری بر باد	84
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد	118
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد	69
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : با قدر تو آب آسمان ریخته باد	78
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : در چشمهٔ تیغ بی‌کفت آب مباد	76
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : هرگز دلم از وفای تو فرد مباد	93
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : ای شاه زمین دور زمان بی‌تو مباد	124
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد	85
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : مریخ سلاح چاوشان تو برد	78
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد	104
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : آن نور که ملک یافت از روی تو فرد	83
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : عاقل چو به حاصل جهان درنگرد	83
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : هر تیره شبی که ره به روزی نبرد	82
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : بوطالب نعمه آن جهانی همه مرد	72
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد	67
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : صد پرده شبی فلک ز من بردارد	80
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : خود عهد کسی کسی چنین بگذارد	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : گر یک شبه وصل بتم آواز آرد	95
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : باد سحری گذر به کویت دارد	82
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : گر دوست مرا به کام دشمن دارد	87
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد	108
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : نه دل ز وصال تو نشانی دارد	99
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد	77
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد	78
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : با آنکه غم عشق تو از من جان برد	91
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : دل در غم تو گر به مثل جان نبرد	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : موری که به چاه شست بازی گذرد	87
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : آن کو به من سوخته خرمن نگرد	70
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : سی سال درخت بخت من بار آورد	88
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد	55
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : روی تو که شمع لاله زو درگیرد	79
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : گر دست غم تو دامن من گیرد	73
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : روی تو به دلبری جهان می‌گیرد	72
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : رایت که جهان به پشت پای اندازد	86
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : خاک قدم تو تاج خورشید ارزد	118
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : جانا غم تو به هر عطایی ارزد	82
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : رای تو که صلح روز ملک انگیزد	120
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : روزی که خرد سرشک رنگین ریزد	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : تشریف هوای تو به هر جان نرسد	73
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : نه مشکل روزگار حل خواهد شد	77
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : از عشق تو درجهان سمر خواهم شد	112
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : رای تو به هیچ رای خرسند نشد	82
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : آخر دل من به وصل پیروز نشد	107
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد	97
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : با آنکه زمانه جز بدی نسگالد	88
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : زلف تو به فتنه باز بیرون آمد	117
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : رخسار تو چون سوسن آزاد آمد	105
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : تا رای تو از قدح به شمشیر آمد	87
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : آنی که کفت ضامن ارزاق آمد	118
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : رنجی که مرا ز هجر آن ماه آمد	73
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : چون سایه دویدم از پسش روزی چند	76
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند	73
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : پست افکندم غم تو ای سرو بلند	109
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : آن روز که جان نامهٔ عشق تو بخواند	91
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : خوی تو ز دوستی چو دامن بفشاند	89
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : ای دل ز هزار دیده خون می‌راند	80
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : با آنکه همه کار جهان او راند	89
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : چندان که مرا دلبر من رنجاند	72
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : یکباره مرا بلایت از پای نشاند	76
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : ای دیده دل آیت بلا می‌خواند	93
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : چون روز علم زد به حسامت ماند	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : هم ابر به دست درفشانت ماند	92
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : خورشید به روشنی رایت ماند	76
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : با روی تو از عافیت افسانه بماند	80
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : مسعود سعادت جهان بود نماند	72
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : ما را بجز از نیاز هیچ چیز نماند	94
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : تا طارم نه سپهر آراسته‌اند	65
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : چشم و دل من که هرچه گویم هستند	85
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : یاران به جهان چشم چو گل بگشادند	79
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : زان پس که دل و دیده بر من سپرند	69
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : بس دور که چرخ و اختران بگذراند	81
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : در بزمگهی که مطربی کوس کند	123
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : زلف تو مصاف عنبر تر شکند	77
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : دلدار دل مرا ز من باز افکند	97
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : دلبر چو ز من قوت روان باز افکند	77
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : خوش خوش چو مرا دم تودر دام افکند	85
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : گردون به خیال سیر نانت نکند	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : شادم به تو گر فلک حزینم نکند	71
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : شمشیر تو با خصم تو پیمان نکند	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : سلطان غمت بنده‌نوازی نکند	86
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند	133
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : این طایفه گر مروت آیین نکنند	90
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : قومی که در این سفر مرا همراهند	125
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : گردون چو نشست و خاست تو می‌بیند	77
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : چشم تو در آیینه به چشم تو نمود	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : گفت آنکه مرا ره سلامت بنمود	68
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : دستت به سخا چون ید بیضا بنمود	102
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : با دل گفتم که عشق چون روی نمود	82
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : شبها ز غمت ستم کشم باید بود	67
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : گردون به وصال ما موافق زان بود	101
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : دوشم ز فراق تو همه شیون بود	76
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود	91
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : بر عید رخت دلم چو پیروز نبود	93
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : دل درخور صحبت دل‌افروز نبود	84
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود	79
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : هر کو نه به خدمت تو خرسند شود	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : آخر غم غور از دلم دور شود	75
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : تسلیم چو بر حادثه پیروز شود	76
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : آنرا که خرد مصلحت‌آموز شود	100
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : با آنکه غم از دلم برون می‌نشود	80
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید	92
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : آن روز که بنده خاک خدمت بوسید	98
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : بیداد فلک پردهٔ رازم بدرید	76
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : زان پس که وصال روی در پرده کشید	92
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : در مستی اگر ببرد خوابم شاید	67
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : جان یک نفس از درد تو می‌ناساید	77
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : یک در فلک از امید من نگشاید	94
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : بس راه که پای همتم پیماید	79
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : دی قهر تو گفتی که اجل می‌زاید	81
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : زلف تو که در فتنه کنون می‌آید	93
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : گر بنده ز آب می‌بترسد شاید	63
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : تا رای تو از قدح به شمشیر آید	97
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : لایق به جان شاه جهانی باید	70
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : هم توسن چرخ زیر زین را شاید	89
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : وصل تو که از سنگ برون می‌آید	72
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : باری بنگر که چشم من چون گرید	73
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : با گل گفتم ابر چرا می‌گرید	192
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : گفتم ز فراق یاسمن می‌گرید	84
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : شد عمر و زمانه را جوادی نرسید	80
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : گویی که میفکن دبه در پای شتر	73
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : رای تو که آفتاب فضلست و هنر	83
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : ای عشق بجز غمم رفیقی دگر آر	82
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : دی ما و می و عیش خوش و روی نگار	78
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : در دست غمت دلم زبونست این بار	94
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : دل محنت تازه چاشنی کرد آخر	74
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : بر من شب هجر تو سرآید آخر	92
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : ما با این همه غم با که گساریم آخر	92
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : ای ماه تمام برنیایی آخر	82
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : دی گر بفزود عز دین عدل عمر	89
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : خورشید ز رای مقتفی دارد نور	72
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : ای رای تو آفتاب و ای کلک تو تیر	85
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : هستم شب و روز و روز و شب در تدبیر	62
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : منصوریه هر گزت درآمد به ضمیر	72
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : ای چرخ نفور از جفای تو نفیر	73
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : ای دل هم از ابتدا دل از جان برگیر	85
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : از دست تو بنده داستانی شده گیر	104
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : جز بنده رفیق و عاشق و یار مگیر	90
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : از آرزوی خیال تو روز دراز	81
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز	91
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : آن شد که من از عشق تو شبهای دراز	73
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز	78
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : دل شادی روز وصلت ای شمع طراز	94
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : گر در طلب صحبتم ای شمع طراز	79
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : ای دل بخریدی دم آن شمع طراز	78
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : گرمابه به کام انوری بود امروز	80
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : آن دل که تو دیده‌ای فکارست هنوز	99
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : نایی بر من به خانه‌ای شورانگیز	63
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : بازار قبول گل چو شد خوش خوش تیز	116
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : ای ماه ز سودای تو در آتش تیز	147
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : پیروزشه ای خورده سپهر از تو هراس	82
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : ماییم درین گنبد دیرینه اساس	78
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : در منزل دل غم تو می‌آید و بس	83
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش	72
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش	74
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : چون بندگی شهت نمی‌آید خوش	79
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش	54
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : ای ماه رکاب خسرو گردون رخش	78
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : گفتم که گهی چند نپرسم خبرش	99
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : هر تیر جفا که داری اندر ترکش	86
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش	80
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش	67
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش	78
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : با خاک برابرم ز بی‌سنگی خویش	85
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : داری ز جهان زیاده از حصهٔ خویش	91
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : گل روز دو عرض می‌دهد مایهٔ خویش	96
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : تا دست طمع بشستم از عالم خاک	75
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : ای جاه تو چون سماک و عالم چو سمک	108
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : زین رنگ برآوردن بر فور فلک	69
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : در منزل آبگینه هنگام درنگ	78
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : ای مسند تو قاعدهٔ دولت گل	70
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : ای گوهر تو خلاصهٔ عالم گل	78
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : آخر شب دوش بی‌تو ای شمع چگل	103
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : آمیختم از بهر تو صد رنگ و حیل	77
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : ای چشم زمانه کرده روشن به جمال	81
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : زین عمر به تعجیل دوان سوی زوال	114
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : در هجر همی بسوزم از شرم خیال	76
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : منزل دوردست و روز بی‌گاه ای دل	123
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : ای دل طمع از وصال جانان بگسل	65
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : پیراهن گل دریده شد بر تن گل	70
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : صف زد حشم بهار پیرامن گل	107
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : تاب رخ یار من نداری ای گل	72
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : آنم که ندانم نه وجود و نه عدم	68
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : دردا که فرو شد لب شادی را غم	78
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : ای گوهر تو اصل طفیل آدم	94
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : چرخا زحلت نحس‌ترست یا بهرام	70
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : ای زیر همای همتت چرخ مدام	116
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : رفتم چو نبود بیش از این جای مقام	125
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : از مشرق دست گوهر آل نظام	80
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دام	152
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : هر مرحله‌ای که رخت برداشته‌ام	61
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : با یاد تو ای ریخته عشقت آبم	88
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : بختی نه کزو نصیب جز غم یابم	124
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : من غره به گفتار محال تو شدم	83
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : دی کرد وداع بر جناح سفرم	78
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : روزی که به حیلت به شب تیره برم	81
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : زلف تو دلم برد و به جان در خطرم	79
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : سودای تو بیرون شده یکسر ز سرم	102
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : چون روی ندارم که به رویت نگرم	114
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : ای دل ز فلک چرا نیوشی آزرم	72
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : آخر ز تو چون روی به خون تر دارم	108
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : از غم صدف دو دیده پر در دارم	64
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : در کوی غمت هزار منزل دارم	75
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : راز تو ز بیم خصم پنهان دارم	77
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : نه در غم عشق یار یاری دارم	93
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : ای دل ز وصال تو نشانی دارم	68
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : من با تو که عشق جاودانی دارم	108
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : نام تو نویسم ار قلم بردارم	83
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : در کار تو هر روز گرفتارترم	73
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : بفروختمت سزد به جان باز خرم	86
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : من بنده که کمتر سگ کویت باشم	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : بینم دل خویش گر دهانت اندیشم	73
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : خوار و خجلم خوار و خجل باد دلم	114
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : بر چرخ رسید از تو دم سرد دلم	80
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : ای خورده به واجبی چو مردان غم علم	94
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : پر شد ز شراب عشق جانا جامم	80
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : در خدمت تست عقل و هوش و جانم	98
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : ای دل چو به غمهای جهان درمانم	81
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : شبها چو ز روز وصل او یاد کنم	81
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : بازیچهٔ دور آسمانم چه کنم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : چون حرب کنم هیج محابا نکنم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : می نوش کنم ولیک مستی نکنم	276
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : کس نیست غم اندوخته‌تر زین که منم	74
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : بر آتش هجر عمری ار بنشینم	85
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : آن دیده ندارم که به خوابت بینم	87
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : من دل به کسی جز از تو آسان ندهم	100
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : ای سایهٔ آنک ملک او هست قدیم	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : شکر ایزد را که خسرو هفت اقلیم	85
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : در موج خطر مرفهی همچو کلیم	92
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : چون پای همی تحفه برد هر جایم	87
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : ای عشق در آفاق بسی تاختیم	69
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : دی یک دو قدح شراب صافی خوردیم	77
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : سبحان‌الله غمی به پایان نبریم	59
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : با گل گفتم چون به چمن برگذریم	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : اندیشهٔ انتقام چون جزم کنیم	84
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : ای دل چو غم نوت دهد چرخ کهن	98
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : ماییم و صراحی و شراب روشن	69
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : باغیست چو نوبهار از رنگ خزان	86
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : ای دل مگذار عمر چون بی‌خبران	77
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : شخصی دارم زنده به جان دگران	96
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : ای ساخته گشته از تو کار دگران	88
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : زلفت به رسنهاش برآورد کشان	72
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : چون روی حیل نبود پایاب جهان	101
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : آیا گهر وصل تو یارم سفتن	102
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : ای دل چو نمی‌نهد سپهرت گردن	80
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : زرق است جهان تو زرق کن از هر فن	77
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : زین جور اگر گذر توان کرد بکن	65
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : هرچ از چو تویی نزیبد ای دوست مکن	61
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : ای دل ز سر نهاد پرواز مکن	123
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : جانا لبم از شراب غم خشک مکن	114
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : هستم ز تو دلشکسته‌ای عهد شکن	72
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : می‌سوز تو خرمن شکیبایی من	80
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : در دام غم تو بسته‌ای هست چو من	68
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : ای گنده دهان چو شیر و چون گرگ حرون	84
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : چشمم ز همه جهان فرازست اکنون	77
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : بوطالب نعمت ای همه دولت و دین	88
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : شاها ز خزانهٔ تو ریحان و سمین	77
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : شاهان ممالک تو مودود و معین	101
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : گفتی چه شود کار فراقت یک‌سو	84
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : آن ماه که ماه نو سزد یارهٔ او	71
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : ای راحت آن نفس که جان زد با تو	113
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : رفتم چو نماند هیچ آبم بر تو	79
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : دستی نه که گستاخ بکوبد در تو	78
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : گر هیچ سعادتم رساند بر تو	92
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : دل هرچه ز بد دید پسندید از تو	67
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : آن صبر که حامی منست از غم تو	110
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : دورم ز قرار و خواب از دوری تو	93
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : جان درد تو یادگار دارد بی‌تو	65
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : دست تو که جود در سجود آید ازو	82
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : آن دل که نشان نیست مرا در بر ازو	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : آن بت که به دست غم گرفتارم ازو	95
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : کسری که کمان عدل او کرد به زه	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : چون باز کنی ز زلف پرتاب گره	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : ای نحس چو مریخ و زحل بی‌گه و گاه	85
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه	81
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : از بهر هلال عید آن مه ناگاه	149
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : با من به سخن درآمد امروز پگاه	77
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : بر من در محنت و بلا باز مخواه	64
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : ای امر تو ملک را عنان بگرفته	114
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : ای لشکر تو روی زمین بگرفته	87
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : دی طوف چمن کرده سه چاری خورده	101
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : آیا که مرا تو دست گیری یا نه	93
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : در راه فرید کاتب فرزانه	67
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : ای فتنهٔ روزگار شب‌پوش منه	139
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : مریخ به خنجر تو جوید فتوی	93
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : پایی که مرا نزد تو بد راهنمای	81
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : در مرتبه از سپهر پیش آمده‌ای	83
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : بر چرخ همیشه هم‌عنان رانده‌ای	90
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : زان شب که نشستیم به هم با طربی	78
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : عمزاد و عمزاد خریدند بری	100
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : دوش ارنه وقارت به زمین پیوستی	95
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : دوش از سر درد نیستی در مستی	100
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : گر دل پی یار گیردی نیکستی	70
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : گر شعر در مراد می‌بگشادی	65
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : ای دل تو بسی که از غمش خون خوردی	104
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : با دل گفتم گرد بلا می‌گردی	107
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : در کفر گریزم ار تو ایمان گردی	78
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : دی در چمن آن زمان که طوفی کردی	90
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : جانا بر نور شمع دود آوردی	106
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : دیروز که در سرای عالی بودی	87
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : گر همت من دل به جهان برنهدی	88
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : هر شب بت من به وقت باد سحری	73
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : کویی که درو مست و بهش درگذری	165
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری	94
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : دل سیر نگرددت ز بیدادگری	100
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : با دلبرم از زبان باد سحری	87
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : ای دل بنشین به عافیت کو داری	98
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : مسعود قزل مست نه‌ای هشیاری	83
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : گفتی که به هر قطعه مرا هر باری	90
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : ای دل به غم عشق بدین دشواری	83
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : بر سنگ قناعت ار عیاری داری	68
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : در بنده به دیدهٔ دگر می‌نگری	78
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : چون چنگ خودم به عمری ار بنوازی	110
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : چون صبح درآمد به جهان‌افروزی	91
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : بر جان منت نیست دمی دلسوزی	121
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : هرکو به مواظبت بخواند چیزی	62
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : ای نوبت تو گذشته از چرخ بسی	85
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : دی درویشی به راز با همنفسی	74
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : با دل گفتم که‌ای همه قلاشی	95
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : تا چند ز جان مستمند اندیشی	107
رباعی شمارهٔ ۴۲۲ : ای پیش کفت جود فلک زراقی	85
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ : ای نسبت تو هم به نبی هم به علی	80
رباعی شمارهٔ ۴۲۴ : کو آنکه ز غم دست به جایی زدمی	66
رباعی شمارهٔ ۴۲۵ : گر من ز فلک شکایت کنمی	99
رباعی شمارهٔ ۴۲۶ : گر عقل عزیز را به فرمان شومی	91
رباعی شمارهٔ ۴۲۷ : صدرا چو تو چشم آسمان بیند نی	84
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ : شاها چو تو مادر زمان زاید نی	74
رباعی شمارهٔ ۴۲۹ : ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی	104
رباعی شمارهٔ ۴۳۰ : در ملک چنین که وسعتش می‌دانی	94
رباعی شمارهٔ ۴۳۱ : ای دل طمعم زان همه سرگردانی	79
رباعی شمارهٔ ۴۳۲ : ای شاه گر آنچه می‌توانی نکنی	104
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ : ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی	83
رباعی شمارهٔ ۴۳۴ : گر در همه عمر یک نکویی بکنی	102
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ : با بوعلی اب ارب هم بنشینی	99
رباعی شمارهٔ ۴۳۶ : رو رو که تو یار چو منی کم بینی	157
رباعی شمارهٔ ۴۳۷ : هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی	89
رباعی شمارهٔ ۴۳۸ : شب نیست دلا که از غمش خون نشوی	95
رباعی شمارهٔ ۴۳۹ : گفتم که نثار جان کنم گر آیی	86
رباعی شمارهٔ ۴۴۰ : چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی	90
رباعی شمارهٔ ۴۴۱ : ای محنت هجر بر دلم سرنایی	93
رباعی شمارهٔ ۴۴۲ : با دل گفتم گرد بلا می‌پویی	115
رباعی شمارهٔ ۴۴۳ : صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی	86
رباعی شمارهٔ ۴۴۴ : ای نامتحرک حیوانی که تویی	96