شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
غزل شمارهٔ ۱ : بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد رس ما را	147
غزل شمارهٔ ۲ : جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم ترا	106
غزل شمارهٔ ۳ : ای کرده خجل بتان چین را	107
غزل شمارهٔ ۴ : ای کرده در جهان غم عشقت سمر مرا	107
غزل شمارهٔ ۵ : تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا	111
غزل شمارهٔ ۶ : گر باز دگرباره ببینم مگر اورا	139
غزل شمارهٔ ۷ : از دور بدیدم آن پری را	104
غزل شمارهٔ ۸ : جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما	87
غزل شمارهٔ ۹ : ای غارت عشق تو جهانها	136
غزل شمارهٔ ۱۰ : ای از بنفشه ساخته گلبرگ را نقاب	97
غزل شمارهٔ ۱۱ : خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب	111
غزل شمارهٔ ۱۲ : خه از کجات پرسم چونست روزگارت	106
غزل شمارهٔ ۱۳ : در همه عالم وفاداری کجاست	111
غزل شمارهٔ ۱۴ : غم عشق تو از غمها نجاتست	101
غزل شمارهٔ ۱۵ : تا دل مسکین من در کار تست	108
غزل شمارهٔ ۱۶ : جرم رهی دوستی روی تست	110
غزل شمارهٔ ۱۷ : دل در آن یار دلاویز آویخت	97
غزل شمارهٔ ۱۸ : ای به دیدهٔ دریغ خاک درت	107
غزل شمارهٔ ۱۹ : رخت مه را رخ و فرزین نهادست	85
غزل شمارهٔ ۲۰ : گلبن عشق تو بی‌خار آمدست	88
غزل شمارهٔ ۲۱ : پایم از عشق تو در سنگ آمدست	121
غزل شمارهٔ ۲۲ : کارم ز غمت به جان رسیدست	131
غزل شمارهٔ ۲۳ : حسن را از وفا چه آزارست	114
غزل شمارهٔ ۲۴ : معشوقه به رنگ روزگارست	109
غزل شمارهٔ ۲۵ : ز عشق تو نهانم آشکارست	116
غزل شمارهٔ ۲۶ : ای یار مرا غم تو یارست	96
غزل شمارهٔ ۲۷ : یارب چه بلا که عشق یارست	95	2
غزل شمارهٔ ۲۸ : هر شکن در زلف تو از مشک دالی دیگرست	109
غزل شمارهٔ ۲۹ : امید وصل تو کاری درازست	103
غزل شمارهٔ ۳۰ : مهرت به دل و به جان دریغست	91
غزل شمارهٔ ۳۱ : ای برادر عشق سودایی خوشست	102
غزل شمارهٔ ۳۲ : کار دل از آرزوی دوست به جانست	130
غزل شمارهٔ ۳۳ : عشق تو از ملک جهان خوشترست	101
غزل شمارهٔ ۳۴ : عشق تو قضای آسمانست	100
غزل شمارهٔ ۳۵ : هرکه چون من به کفرش ایمانست	103
غزل شمارهٔ ۳۶ : مرا دانی که بی‌تو حال چونست	109
غزل شمارهٔ ۳۷ : جمالت بر سر خوبی کلاهست	108
غزل شمارهٔ ۳۸ : عشق تو دل را نکو پیرایه‌ایست	92
غزل شمارهٔ ۳۹ : هرکس که غم ترا فسانه‌ست	69
غزل شمارهٔ ۴۰ : بازماندم در غم و تیمار او تدبیر چیست	117
غزل شمارهٔ ۴۱ : دل بی‌تو به صدهزار زاریست	88
غزل شمارهٔ ۴۲ : ماه چون چهرهٔ زیبای تو نیست	145
غزل شمارهٔ ۴۳ : از تو بریدن صنما روی نیست	101
غزل شمارهٔ ۴۴ : روی برگشتنم از روی تو نیست	101
غزل شمارهٔ ۴۵ : جانا دلم از خال سیاه تو به حالیست	151
غزل شمارهٔ ۴۶ : عشق تو بی‌روی تو درد دلیست	77
غزل شمارهٔ ۴۷ : در همه مملکت مرا جانیست	91
غزل شمارهٔ ۴۸ : مکن ای دل که عشق کار تو نیست	107
غزل شمارهٔ ۴۹ : بی‌مهر جمال تو دلی نیست	99
غزل شمارهٔ ۵۰ : یار با من چون سر یاری نداشت	123
غزل شمارهٔ ۵۱ : باز کی گیرم اندر آغوشت	126
غزل شمارهٔ ۵۲ : رایت حسن تو از مه برگذشت	90
غزل شمارهٔ ۵۳ : یار ما را به هیچ برنگرفت	101
غزل شمارهٔ ۵۴ : سخت خوشی چشم بدت دورباد	100
غزل شمارهٔ ۵۵ : از بس که کشیدم از تو بیداد	95
غزل شمارهٔ ۵۶ : مرا با دلبری کاری بیفتاد	86
غزل شمارهٔ ۵۷ : هرکس که ز حال من خبر یابد	115
غزل شمارهٔ ۵۸ : جان ز رازت خبر نمی‌یابد	80
غزل شمارهٔ ۵۹ : در دور تو کم کسی امان یابد	109
غزل شمارهٔ ۶۰ : حسنت اندر جهان نمی‌گنجد	99
غزل شمارهٔ ۶۱ : یار گرد وفا نمی‌گردد	103
غزل شمارهٔ ۶۲ : عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد	98
غزل شمارهٔ ۶۳ : یار دل در میان نمی‌آرد	96
غزل شمارهٔ ۶۴ : عشق هر محنتی به روی آرد	120
غزل شمارهٔ ۶۵ : زلف تو تکیه بر قمر دارد	114
غزل شمارهٔ ۶۶ : تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد	100
غزل شمارهٔ ۶۷ : مرا تا کی فلک رنجور دارد	103
غزل شمارهٔ ۶۸ : با قد تو قد سرو خم دارد	106
غزل شمارهٔ ۶۹ : جان نقش رخ تو بر نگین دارد	103
غزل شمارهٔ ۷۰ : یار با هرکسی سری دارد	90
غزل شمارهٔ ۷۱ : دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد	102
غزل شمارهٔ ۷۲ : تا کار مرا وصل تو تیمار ندارد	114
غزل شمارهٔ ۷۳ : به بیل عشق تو دل گل ندارد	112
غزل شمارهٔ ۷۴ : دلم را انده جان می‌ندارد	111
غزل شمارهٔ ۷۵ : آرزوی روی تو جانم ببرد	72
غزل شمارهٔ ۷۶ : بدیدم جهان را نوایی ندارد	88
غزل شمارهٔ ۷۷ : بتی دارم که یک ساعت مرا بی‌غم بنگذارد	94
غزل شمارهٔ ۷۸ : عشقم این بار جهان بخواهد برد	94
غزل شمارهٔ ۷۹ : حلقهٔ زلف تو بر گوش همی جان ببرد	70
غزل شمارهٔ ۸۰ : روی تو آرام دلها می‌برد	111
غزل شمارهٔ ۸۱ : صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد	127
غزل شمارهٔ ۸۲ : عشق ترا خرد نباید شمرد	137
غزل شمارهٔ ۸۳ : ای مانده من از جمال تو فرد	119
غزل شمارهٔ ۸۴ : جمالش از جهان غوغا برآورد	102
غزل شمارهٔ ۸۵ : باز دستم به زیر سنگ آورد	108
غزل شمارهٔ ۸۶ : حسنش از رخ چو پرده برگیرد	108
غزل شمارهٔ ۸۷ : هر کرا با تو کار درگیرد	77
غزل شمارهٔ ۸۸ : مرا صوت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد	147
غزل شمارهٔ ۸۹ : نه دل کم عشق یار می‌گیرد	75
غزل شمارهٔ ۹۰ : دل راه صلاح برنمی‌گیرد	99
غزل شمارهٔ ۹۱ : نه وعدهٔ وصلت انتظار ارزد	86
غزل شمارهٔ ۹۲ : جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد	74
غزل شمارهٔ ۹۳ : درد تو صدهزار جان ارزد	116
غزل شمارهٔ ۹۴ : از وصل تو آتش جگر خیزد	97
غزل شمارهٔ ۹۵ : چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد	107
غزل شمارهٔ ۹۶ : دست در وصل یار می‌نرسد	87
غزل شمارهٔ ۹۷ : دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد	106
غزل شمارهٔ ۹۸ : هرچه با من کنی روا باشد	87
غزل شمارهٔ ۹۹ : نه چو شیرین لبت شکر باشد	106
غزل شمارهٔ ۱۰۰ : رنگ عاشق چو زعفران باشد	225
غزل شمارهٔ ۱۰۱ : ترا کز نیکوان یاری نباشد	91
غزل شمارهٔ ۱۰۲ : مرا گر چون تو دلداری نباشد	118
غزل شمارهٔ ۱۰۳ : بی‌عشق توام به سر نخواهد شد	92
غزل شمارهٔ ۱۰۴ : حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد	95
غزل شمارهٔ ۱۰۵ : بدرود شب دوش که چون ماه برآمد	115
غزل شمارهٔ ۱۰۶ : زلفت چو به دلبری درآمد	97
غزل شمارهٔ ۱۰۷ : مرا تاثیر عشقت بر دل آمد	83
غزل شمارهٔ ۱۰۸ : با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند	101
غزل شمارهٔ ۱۰۹ : جانا دلم از غمت به جان آمد	92
غزل شمارهٔ ۱۱۰ : عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد	124
غزل شمارهٔ ۱۱۱ : رخ خوبت خدای می‌داند	100
غزل شمارهٔ ۱۱۲ : نه در وصال تو بختم به کام دل برساند	95
غزل شمارهٔ ۱۱۳ : هرچه مرا روی تو به روی رساند	93
غزل شمارهٔ ۱۱۴ : مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند	126
غزل شمارهٔ ۱۱۵ : حسن تو گر بر همین قرار بماند	75
غزل شمارهٔ ۱۱۶ : طاقت عشق تو زین بیشم نماند	116
غزل شمارهٔ ۱۱۷ : درد تو دلا نهان نماند	102
غزل شمارهٔ ۱۱۸ : در همه آفاق دلداری نماند	108
غزل شمارهٔ ۱۱۹ : عشق تو ز دل برید نتواند	106
غزل شمارهٔ ۱۲۰ : گل رخسار تو چون دسته بستند	100
غزل شمارهٔ ۱۲۱ : آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند	81
غزل شمارهٔ ۱۲۲ : هرکرا عشقت به هم برمی‌زند	97
غزل شمارهٔ ۱۲۳ : هرچ از وفا به جای من آن بی‌وفا کند	96
غزل شمارهٔ ۱۲۴ : نوبت حسن ترا لطف تو گر پنج کند	101
غزل شمارهٔ ۱۲۵ : گر وفا با جمال یار کند	145
غزل شمارهٔ ۱۲۶ : معشوق دل ببرد و همی قصد دین کند	107
غزل شمارهٔ ۱۲۷ : جان وصال تو تقاضا می‌کند	79
غزل شمارهٔ ۱۲۸ : دل به عشقش رخ به خون تر می‌کند	71
غزل شمارهٔ ۱۲۹ : حسن تو عشق من افزون می‌کند	130
غزل شمارهٔ ۱۳۰ : یار در خوبی قیامت می‌کند	89
غزل شمارهٔ ۱۳۱ : زلفش اندر جور تلقین می‌کند	124
غزل شمارهٔ ۱۳۲ : عالمی در ره تو حیرانند	103
غزل شمارهٔ ۱۳۳ : گرد ترا دل همی چنان خواهد	127
غزل شمارهٔ ۱۳۴ : یارم این بار، بار می‌ندهد	100
غزل شمارهٔ ۱۳۵ : هرکه دل بر چون تو دلداری نهد	131
غزل شمارهٔ ۱۳۶ : دوش آنکه همه جهان ما بود	107
غزل شمارهٔ ۱۳۷ : من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود	124
غزل شمارهٔ ۱۳۸ : آن روزگار کو که مرا یار یار بود	112
غزل شمارهٔ ۱۳۹ : دوش تا صبح یار در بر بود	107
غزل شمارهٔ ۱۴۰ : ای دلبر عیار ترا یار توان بود	108
غزل شمارهٔ ۱۴۱ : آنچه بر من در غم آن نامسلمان می‌رود	108
غزل شمارهٔ ۱۴۲ : آب جمال جمله به جوی تو می‌رود	88
غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دست در روزگار می‌نشود	102
غزل شمارهٔ ۱۴۴ : وصلت به آب دیده میسر نمی‌شود	141
غزل شمارهٔ ۱۴۵ : چون نیستی آنچنان که می‌باید	110
غزل شمارهٔ ۱۴۶ : دوستی یک دلم همی باید	96
غزل شمارهٔ ۱۴۷ : دل در هوست ز جان برآید	96
غزل شمارهٔ ۱۴۸ : ز هجران تو جانم می‌برآید	70
غزل شمارهٔ ۱۴۹ : آنرا که غمت ز در درآید	94
غزل شمارهٔ ۱۵۰ : صبر با عشق بس نمی‌آید	78
غزل شمارهٔ ۱۵۱ : درد سر دل به سر نمی‌آید	81
غزل شمارهٔ ۱۵۲ : یا وصل ترا عنایتی باید	127
غزل شمارهٔ ۱۵۳ : ز عمرم بی‌تو درد دل فزاید	65
غزل شمارهٔ ۱۵۴ : از نازکی که رنگ رخ یار می‌نماید	97
غزل شمارهٔ ۱۵۵ : چو کاری ز یارم همی برنیاید	133
غزل شمارهٔ ۱۵۶ : به عمری در کفم یاری نیاید	83
غزل شمارهٔ ۱۵۷ : ز عهد تو بوی وفا می‌نیاید	70
غزل شمارهٔ ۱۵۸ : طاقتم در فراق تو برسید	99
غزل شمارهٔ ۱۵۹ : غارت عشقت به دل و جان رسید	91
غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ساقیا بادهٔ صبوح بیار	104
غزل شمارهٔ ۱۶۱ : هیچ دانی که سر صحبت ما دارد یار	117
غزل شمارهٔ ۱۶۲ : سلام علیک ای جفا پیشه یار	111
غزل شمارهٔ ۱۶۳ : ای غم تو جسم را جانی دگر	109
غزل شمارهٔ ۱۶۴ : دلدار به طبع گشت رام آخر	100
غزل شمارهٔ ۱۶۵ : ای شده از رخ تو تاب قمر	112
غزل شمارهٔ ۱۶۶ : ای پسر بردهٔ قلندر گیر	80
غزل شمارهٔ ۱۶۷ : دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر	79
غزل شمارهٔ ۱۶۸ : ای جهان را به حضرت تو نیاز	105
غزل شمارهٔ ۱۶۹ : تختهٔ عشق برنوشتم باز	99
غزل شمارهٔ ۱۷۰ : قیامت می‌کنی ای کافر امروز	96
غزل شمارهٔ ۱۷۱ : جمالت عشق می‌افزاید امروز	81
غزل شمارهٔ ۱۷۲ : چارهٔ عشق تو نداند کس	87
غزل شمارهٔ ۱۷۳ : جانا به غریبستان چندین بنماند کس	97
غزل شمارهٔ ۱۷۴ : نگارا بر سر عهد و وفا باش	87
غزل شمارهٔ ۱۷۵ : باز دوش آن صنم باده‌فروش	104
غزل شمارهٔ ۱۷۶ : دوش در ره نگارم آمد پیش	104
غزل شمارهٔ ۱۷۷ : به جان آمد مرا کار از دل خویش	93
غزل شمارهٔ ۱۷۸ : کرا در شهر برگویم غم دل	74
غزل شمارهٔ ۱۷۹ : ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام	88
غزل شمارهٔ ۱۸۰ : مست از درم درآمد دوش آن مه تمام	102
غزل شمارهٔ ۱۸۱ : تا به مهر تو تولا کرده‌ام	110
غزل شمارهٔ ۱۸۲ : بدو چشم تو که تا زنده‌ام	87
غزل شمارهٔ ۱۸۳ : تا رنگ مهر از رخ روشن گرفته‌ام	99
غزل شمارهٔ ۱۸۴ : یعلم‌الله که دوست‌دار توام	118
غزل شمارهٔ ۱۸۵ : روی ندارم که روی از تو بتابم	102
غزل شمارهٔ ۱۸۶ : کس نداند کز غمت چون سوختم	93
غزل شمارهٔ ۱۸۷ : آخر در زهد و توبه دربستم	83
غزل شمارهٔ ۱۸۸ : دل از خوبان دیگر برگرفتم	90
غزل شمارهٔ ۱۸۹ : ای زلف تابدار ترا صدهزار خم	120
غزل شمارهٔ ۱۹۰ : دردا و دریغا که دل از دست بدادم	119
غزل شمارهٔ ۱۹۱ : برآنم کز تو هرگز برنگردم	122
غزل شمارهٔ ۱۹۲ : ای مسلمانان ز جان سیر آمدم	104
غزل شمارهٔ ۱۹۳ : در دست غم یار دلارام بماندم	107
غزل شمارهٔ ۱۹۴ : بدان عزمم که دیگر ره به میخانه کمر بندم	94
غزل شمارهٔ ۱۹۵ : دل باز به عاشقی درافکندم	91
غزل شمارهٔ ۱۹۶ : زیر بار غمی گرفتارم	106
غزل شمارهٔ ۱۹۷ : هرچند به جای تو وفا دارم	89
غزل شمارهٔ ۱۹۸ : بیا که با سر زلف تو کارها دارم	119
غزل شمارهٔ ۱۹۹ : تا به کوی تو رهگذر دارم	94
غزل شمارهٔ ۲۰۰ : درد دل هر زمان فزون دارم	104
غزل شمارهٔ ۲۰۱ : عشقت اندر میان جان دارم	127
غزل شمارهٔ ۲۰۲ : هرچند غم عشقت پوشیده همی دارم	98
غزل شمارهٔ ۲۰۳ : جز سر پیوند آن نگار ندارم	120
غزل شمارهٔ ۲۰۴ : داری خبر که در غمت از خود خبر ندارم	87
غزل شمارهٔ ۲۰۵ : یارم تویی به عالم یار دگر ندارم	457
غزل شمارهٔ ۲۰۶ : اگر نقش رخت بر جان ندارم	97
غزل شمارهٔ ۲۰۷ : نگارا جز تو دلداری ندارم	110
غزل شمارهٔ ۲۰۸ : گر عزیزم بر تو گر خوارم	92
غزل شمارهٔ ۲۰۹ : بیا تا ببینی که من بر چه کارم	105
غزل شمارهٔ ۲۱۰ : عمر بی‌تو به سر چگونه برم	122
غزل شمارهٔ ۲۱۱ : کارم به جان رسید و به جانان نمی‌رسم	108
غزل شمارهٔ ۲۱۲ : دل رفت و این بتر بر دلبر نمی‌رسم	102
غزل شمارهٔ ۲۱۳ : پای بر جای نیست همنفسم	106
غزل شمارهٔ ۲۱۴ : کار جهان نگر که جفای که می‌کشم	84
غزل شمارهٔ ۲۱۵ : نو به نو هر روز باری می‌کشم	102
غزل شمارهٔ ۲۱۶ : ای آرزوی جانم در آرزوی آنم	90
غزل شمارهٔ ۲۱۷ : ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم	64
غزل شمارهٔ ۲۱۸ : جانا ز غم عشق تو امروز چنانم	81
غزل شمارهٔ ۲۱۹ : تو دانی که من جز تو کس را ندانم	120
غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ره فراکار خود نمی‌دانم	96
غزل شمارهٔ ۲۲۱ : ترا من دوست می‌دارم ندانم چیست درمانم	98
غزل شمارهٔ ۲۲۲ : از عشقت ای شیرین صنم گرچه بر سر برمی‌زنم	96
غزل شمارهٔ ۲۲۳ : بیا ای راحت جانم که جان را بر تو افشانم	97
غزل شمارهٔ ۲۲۴ : من که باشم که تمنای وصال تو کنم	106
غزل شمارهٔ ۲۲۵ : باز چون در خورد همت می‌کنم	90
غزل شمارهٔ ۲۲۶ : تا نپنداری که دستان می‌کنم	85
غزل شمارهٔ ۲۲۷ : بی‌تو جانا زندگانی می‌کنم	87
غزل شمارهٔ ۲۲۸ : هر غم که ز عشق یار می‌بینم	158
غزل شمارهٔ ۲۲۹ : دل را به غمت نیاز می‌بینم	92
غزل شمارهٔ ۲۳۰ : سر آن دارم کامروز بر یار شوم	96
غزل شمارهٔ ۲۳۱ : روز دو از عشق پشیمان شوم	85
غزل شمارهٔ ۲۳۲ : چه گویی با تو درگیرد که از بندی برون آیم	119
غزل شمارهٔ ۲۳۳ : تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۴ : آخر به مراد دل رسیدیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۵ : ای روی خوب تو سبب زندگانیم	115
غزل شمارهٔ ۲۳۶ : دل بدادیم و جان نمی‌خواهیم	99
غزل شمارهٔ ۲۳۷ : درمان دل خود از که جویم	126
غزل شمارهٔ ۲۳۸ : ای بندهٔ روی تو خداوندان	81
غزل شمارهٔ ۲۳۹ : عشق بر من سر نخواهد آمدن	123
غزل شمارهٔ ۲۴۰ : عاشقی چیست مبتلا بودن	108
غزل شمارهٔ ۲۴۱ : هم مصلحت نبینی رویی به ما نمودن	91
غزل شمارهٔ ۲۴۲ : آتش ای دلبر مرا بر جان مزن	90
غزل شمارهٔ ۲۴۳ : به عمری آخرم روزی وفا کن	86
غزل شمارهٔ ۲۴۴ : ای بت یغما دلم یغما مکن	95
غزل شمارهٔ ۲۴۵ : ز من حجرهٔ خویش پنهان مکن	105
غزل شمارهٔ ۲۴۶ : روی خوب خویش را پنهان مکن	100
غزل شمارهٔ ۲۴۷ : شرم دار آخر جفا چندین مکن	145
غزل شمارهٔ ۲۴۸ : ز من برگشتی ای دلبر دریغا روزگار من	112
غزل شمارهٔ ۲۴۹ : ای باد صبحدم خبری ده ز یار من	113
غزل شمارهٔ ۲۵۰ : چو کرد خیمهٔ حسنت طناب خویش مکین	103
غزل شمارهٔ ۲۵۱ : ایمن ز عارض تو این خط سیاه تو	89
غزل شمارهٔ ۲۵۲ : ای قبای حسن بر بالای تو	89
غزل شمارهٔ ۲۵۳ : ترک من ای من سگ هندوی تو	151
غزل شمارهٔ ۲۵۴ : ای جان من به جان تو کز آرزوی تو	100
غزل شمارهٔ ۲۵۵ : جرم رهی دوستی روی تو	98
غزل شمارهٔ ۲۵۶ : ای مردمان بگویید آرام جان من کو	82
غزل شمارهٔ ۲۵۷ : ای برده دل من و جفا کرده	115
غزل شمارهٔ ۲۵۸ : ای ایزد از لطافت محضت بیافریده	119
غزل شمارهٔ ۲۵۹ : ای رخت رشک آفتاب شده	88
غزل شمارهٔ ۲۶۰ : هرگز از دل خبر نداشته‌ای	126
غزل شمارهٔ ۲۶۱ : تا دل من برده‌ای قصد جفا کرده‌ای	100
غزل شمارهٔ ۲۶۲ : سهل می‌گیرم چو با ما کرده‌ای	92
غزل شمارهٔ ۲۶۳ : مسکین دلم به داغ جفا ریش کرده‌ای	106
غزل شمارهٔ ۲۶۴ : بر مه از عنبر عذار آورده‌ای	113
غزل شمارهٔ ۲۶۵ : تا که دستم زیر سنگ آورده‌ای	106
غزل شمارهٔ ۲۶۶ : دامن اندر پای صبر آورده‌ای	133
غزل شمارهٔ ۲۶۷ : زردرویم ز چرخ دندان‌خای	81
غزل شمارهٔ ۲۶۸ : جانا به کمال صورتی‌ای	98
غزل شمارهٔ ۲۶۹ : گر مرا روزگار یارستی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۰ : همچون سر زلف خود شکستی	124
غزل شمارهٔ ۲۷۱ : یا بدان رخ نظری بایستی	117
غزل شمارهٔ ۲۷۲ : ای دیر به دست آمده بس زود برفتی	82
غزل شمارهٔ ۲۷۳ : چه نازست آنکه اندر سرگرفتی	133
غزل شمارهٔ ۲۷۴ : ای دل تو مرا به باد دادی	106
غزل شمارهٔ ۲۷۵ : دیدی که پای از خط فرمان برون نهادی	89
غزل شمارهٔ ۲۷۶ : ای دوست به کام دشمنم کردی	127
غزل شمارهٔ ۲۷۷ : گر ترا روزی ز ما یاد آمدی	107
غزل شمارهٔ ۲۷۸ : بس دل‌افروز و دلارام آمدی	79
غزل شمارهٔ ۲۷۹ : گر ترا طبع داوری بودی	95
غزل شمارهٔ ۲۸۰ : یاد می‌دار کانچه بنمودی	85
غزل شمارهٔ ۲۸۱ : بی‌دلم ای یار همچنان که تو دیدی	126
غزل شمارهٔ ۲۸۲ : دلم بردی نگارا وارمیدی	125
غزل شمارهٔ ۲۸۳ : بدخوی‌تری مگر خبر داری	108
غزل شمارهٔ ۲۸۴ : روی چون ماه آسمان داری	102
غزل شمارهٔ ۲۸۵ : ما را تو به هر صفت که داری	115
غزل شمارهٔ ۲۸۶ : تو گر دوست داری مرا ور نداری	107
غزل شمارهٔ ۲۸۷ : گرفتم کز غم من غم نداری	98
غزل شمارهٔ ۲۸۸ : یک دم به مراعات دلم گرم نداری	218
غزل شمارهٔ ۲۸۹ : ندارم جز غم تو غمگساری	113
غزل شمارهٔ ۲۹۰ : ای کار غم تو غمگساری	135
غزل شمارهٔ ۲۹۱ : با من اندر گرفته‌ای کاری	108
غزل شمارهٔ ۲۹۲ : نگفتی کزین پس کنم سازگاری	112
غزل شمارهٔ ۲۹۳ : ای عاشقان گیتی یاری دهید یاری	103
غزل شمارهٔ ۲۹۴ : الحق نه دروغ محتشم یاری	107
غزل شمارهٔ ۲۹۵ : گرفتم سر به پیمان درنیاری	79
غزل شمارهٔ ۲۹۶ : جانا اگر به جانت بیابم گران نباشی	98
غزل شمارهٔ ۲۹۷ : مرا وقتی خوشست امروز و حالی	114
غزل شمارهٔ ۲۹۸ : گر جان و دل به دست غم تو ندادمی	96
غزل شمارهٔ ۲۹۹ : گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی	94
غزل شمارهٔ ۳۰۰ : یک زمان از غم نیاسایم همی	90
غزل شمارهٔ ۳۰۱ : بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی	117
غزل شمارهٔ ۳۰۲ : آگه نه‌ای ز حالم ای جان و زندگانی	105
غزل شمارهٔ ۳۰۳ : بنامیزد به چشم من چنانی	96
غزل شمارهٔ ۳۰۴ : ای غایت عیش این جهانی	189
غزل شمارهٔ ۳۰۵ : گرد ماه از مشک خرمن می‌زنی	103
غزل شمارهٔ ۳۰۶ : دلم بردی و برگشتی زهی دلدار بی‌معنی	136
غزل شمارهٔ ۳۰۷ : نام وصل اندر زبانی افکنی	105
غزل شمارهٔ ۳۰۸ : سر آن داری کامروز مرا شاد کنی	125
غزل شمارهٔ ۳۰۹ : بی‌گناه از من تبرا می‌کنی	96
غزل شمارهٔ ۳۱۰ : آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی	133
غزل شمارهٔ ۳۱۱ : از من ای جان روی پنهان می‌کنی	114
غزل شمارهٔ ۳۱۲ : ناز از اندازه بیرون می‌کنی	105
غزل شمارهٔ ۳۱۳ : باز آهنگ بلایی می‌کنی	125
غزل شمارهٔ ۳۱۴ : دوستا گر دوستی گر دشمنی	87
غزل شمارهٔ ۳۱۵ : در حسن قرین نوبهار آیی	114
غزل شمارهٔ ۳۱۶ : این همه چابکی و زیبایی	106
غزل شمارهٔ ۳۱۷ : ای همه دلبری و زیبایی	116
غزل شمارهٔ ۳۱۸ : خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی	96
غزل شمارهٔ ۳۱۹ : ای روی تو آیت نکویی	106
غزل شمارهٔ ۳۲۰ : ای خوبتر ز خوبی نیکوتر از نکویی	100
غزل شمارهٔ ۳۲۱ : قرطه بگشای و زمانی بنشین بیش مگوی	142
قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح علاء الدین ابوعلی الحسن الشریف	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح امیر اجل ابو علی علاء الدین حسن	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح شاهزاده عمادالدین	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح وزیر	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح امیر سید مجدالدین ابوطالب	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح عمادالدین فیروز شاه	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح خواجه ناصرالدین طاهر	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح	129
قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح صاحب مجدالدین ابوالحسن عمرانی	136
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در مدح ناصرالدین طاهر	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲	138
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح ابوالمعالی مجدالدین بن احمد	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - در مدح خاقان اعظم کمال‌الدین	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در مدح خاقان اعظم عمادالدین پیروزشاه	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح ضیاء الدین اکفی الکفاة مودودبن احمدالعصمی	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در مدح ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در مرثیهٔ سیدالسادات مجدالدین ابی‌طالب‌بن نعمه	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - در مدح سلطان سنجر	125
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در صفت خزان و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در مدح قاضی حمیدالدین بلخی	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح مجدالدین محمدبن نصر احمد	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در مدح ملکان غور شهاب‌الدین و ناصرالدین حسن محمود	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح امام اجل عالم صفی‌الدین عمر گحجواری	119
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - در مدح صاحب ناصرالدین و تهنیت منصب	136
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح صدر سعید خواجه سعدالدین اسعد و عرض اخلاص	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در مدح ناصرالدین طاهر و توصیف عمارت وی	132
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - ایضا در وصف عمارت ممدوح	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در مدح دستور معظم ناصرالدین طاهربن المظفر گوید	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در مدح خاقان اعدل ابوالمظفر عمادالدین پیروز شاه	123
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در شکایت فلک و مدح صدر سعدالدین	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح کمال‌الدین محمود خال	127
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - در مدح خاتون معظم صفوةالدین مریم گوید	121
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح جلال‌الدین احمد	120
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در وصف ربیع و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در مدح مودود شاه زنگی	122
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در مدح امیر نصیرالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در مدح خاقان اعظم سلطان سنجر	138
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح ملک عادل یوسف	122
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح ملک‌الامرا طغرل تگین	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در مدح صاحب صدر طاهربن مظفر	78
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح ملک بدرالدین سنقر	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در مدح ابوالفتح ناصرالدین طاهر	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - در وصف عمارت ممدوح	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در مدح امیرالامرا عزالدین طغر لتگین	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در تهنیت نوروز و مدح عمادالدین پیروزشاه	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ - در مدح علاء الدین	107
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ - در مدح سلطان‌الخواتین عصمةالدین مریم	115
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - در مدح عمادالدین فیروز شاه امیر خراسان	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۳ - در مدح سلطان سلیمان شاه	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در مدح سلطان سنجر	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در تهنیت عید و مدح پیروزشاه	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در مدح ابوالحسن مجدالدین علی عمرانی	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در مدح ملک معظم پیروزشاه	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۸ - در تعریف قصر و عمارتی که ناصرالدین در باغ ساخته بود	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در مدح سلطان سنجر	129
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - ایضا در مدح سلطان سنجر	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - تقاضای تشریف از مخدوم	133
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۲ - در مدح جلال‌الوزراء احمدبن مخلص	101
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۳ - در مدح اکفی الکفات امیر ضیاء الدین احمد عصمی	116
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۴ - در مدح رکن‌الدین مفتی گفته در وقتی که حکیم با تاج عمزاد نزاع و دعوایی داشته و مایل بوده که آن مرافعه پیش او برند و تاج عمزاد به مفتی دیگر میل داشته است	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۵ - در مدح امیر عزالدین طوطی بک	143
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۶ - در مدح امیر علاء الدین محمد	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۷ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۸ - در مدح نظام‌الملک صدرالدین محمد میراب مرو	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۹ - در مدح یکی از فرزندان نظام‌الملک است	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۰ - از زبان اهل خراسان به خاقان سمرقند رکن‌الدین قلج طمغاج خان پسرخواندهٔ سلطان سنجر	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۱ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۲ - در مدح میرآب مرو صاحب سعید صدر الدین نظام‌الملک	116
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۳ - در صفت بغداد و مدح ملک الامرا قطب الدین مودود شاه	121
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۴ - در مدح صاحب ناصرالدین نصرة الاسلام ابو المناقب	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۵ - در مدح وزیر علاء الدین بوبویه	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۶	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۷	133
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۸ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	78
قصیدهٔ شمارهٔ ۷۹ - در مدح امیرکبیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۰ - در مدح صدرالزمان علاء الدین محمود خراسانی	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۱ - در مدح صاحب سعید جلال‌الوزرا عمربن مخلص	122
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۲ - در تهنیت عید و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۳ - در تعریف عمارت و مدح صاحب ناصرالدین طاهر	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۴ - در مدح امیر ناصرالدین قتلغ شاه	138
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۵ - در مدح سلطان اعظم سنجر	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۶ - در مدح شمس‌الدین اغل بیک	116
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷ - (گویا در ادامهٔ قصیدهٔ دی بامداد عید که بر صدر روزگار ...)	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۸	134
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۹ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه عادل	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۰ - در مدح امیر اسفهسالار نصرةالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۱ - در مدح یکی دیگر از بزرگان	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۲ - در مدح دستور ناصرالدین طاهر	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در مدح صدر اجل ضیاء الدین منصور	79
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۴ - در مدح صاحب ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۵	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۶ - در مدح سلطان فیروز شاه	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۷ - در مدح امیر شمس‌الدین اغلبک	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۸ - در صفت جشن و مدح صاحب ناصرالدین طاهربن مظفر هنگام معاودت به نیشابور	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۹ - در مدح صدر معظم کمال‌الدین مسعود عارض	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۰ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۱ - در صفت معشوق و مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۲ - در مدح امیر فخرالدین محمد میر آب مرو	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح و تهنیت خدام صاحب ناصرالدین طاهربن المظفر هنگام باز آمدن از زمین غور به جانب هراة	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۴ - در عذر کم‌خدمتی ومدح امیر مودود احمد عصمی	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در مدح شمس‌الدین بهروز	116
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۶ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح امام بزرگ شیخ قطب الدین ابوالمظفر العبادی	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۹ - در مدح صفوةالدین مریم خاتون	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۰ - در مدح صاحب اوحدالدین اسحق	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۱ - در مناجات باری تعالی	87
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۳ - در مدح جلال‌الدین محمد	129
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۴ - در وصف کوشک صدر سعید ابوالحسن عمرانی	104
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۵ - در مدح مخدرةالکبری عصمة الدین مریم خاتون	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۶ - مدح شیخ امام جمال‌الاسلام	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۷ - در مدح ناصرالدین طاهر و وصف ربیع	78
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۸ - در مدح دستور نظام‌الملک صدرالدین محمد	78
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۹ - دشمنان از وی دروغی گفته بودند خلوص خود و عذر مخدوم را گوید	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۰ - در مدح کمال‌الدین ابی‌سعد مسعود بن احمدالمستوفی	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صدرالامم کمال‌الدین محمود	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ناصرالدین طاهر و تهنیت رمضان و تحویل حمل	131
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۳ - در مدح متمن الحضرة سعدالدین اسعد بن اسماعیل	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۴ - در مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی و تهنیت او به تشریف سلطان	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۵ - در ستایش اسب صاحب ناصر الدین و تخلص به مدح او	126
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۶ - در مدح سلطان غیاث الدین ابوشجاع سلیمان شاه‌بن محمد	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلال‌الوزرا	129
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح مفخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه	99
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در مدح رضیةالدین مریم	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۰ - در صفت افلاک و بروج و مدح ناصرالدین طاهربن المظفر	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۱ - در مدح ابوالمظفر ناصرالدین طاهربن مظفر	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۲ - در مدح صاحب نظام‌الدین محمد	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۳ - در مدح ضیاء الدین مودودبن احمد عصمی	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۴ - در صفت افلاک و بروج و مدح صاحب ناصرالدین	129
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح صاحب جلال‌الدین احمدبن مخلص	119
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۶ - در تهنیت ماه رمضان و مدح مجد الدین ابوالحسن عمرانی	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۷ - قال فی‌التفاخر و شکایة الزمان	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۸ - در شکر مجلس صاحب ناصرالدین	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۹ - در صفت بارگاه ملک الوزرا مخلص‌الدین از زبان صفه	97
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۰ - مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	114
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۱ - مدح صدر تاج‌الدین ابراهیم	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۲ - در مدح ابوالفتح طاهربن مظفر وزیر	114
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۳ - در مدح سیداجل عمادالدین ابوالفضل طورانی	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح امیر عادل ضیاء الدین مودود احمد عصمی	132
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۵ - چون صدراعظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی از سمرقند بازآمد و سلطان تشریفش فرمود اعدا بر او افتریها کردند در دفع آن افتریها انوری این قصیدهٔ بگفت	106
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۶ - در مدح یکی از امیران	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷ - مدح یکی از اقوام پادشاه کند	113
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۸ - در مدح یکی از بزرگان	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	95
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح فیروزشاه گفته و التزام آنچه حضرت سلیمان داشته از مراتب جاه و نعمت نموده	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۱ - در مدح فخرالسادات مجدالدین ابوطالب نعمه	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۲ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعه‌ای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده	69
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۴ - مدح ملک‌الاسخیا ابوالمفاخر امیر فخرالدین	89
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح جلال‌الوزرا مجدالدین علی	77
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۷ - در مدح ملک عضدالدین طغرل تکین	114
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۸ - در مدح امیر طغرل تکین	109
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح ملک معظم عمادالدین فیروزشاه	117
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۰ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک	111
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۱ - در مدح پیروزشاه عادل	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۲ - در مدح ضیاء الدین مودود احمد عصمی بعد از حبس	114
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۳ - در مدح ملک‌العادل ابوالفتح ملکشاه	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۴ - مدح کمال‌الدین ابوالمحاسن نصر	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۵ - در مدح صدر کمال‌الدین محمد	102
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۶ - در مدح فیروزشاه عادل و وصف الحال رفتن به ترمد و ستایش سلطان‌السادة سید ترمد	139
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۷ - در مدح صدراعظم زین‌الدین عبد الله و شکر صحت یافتن او از بیماری	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۸ - در مدح امیر علاء الدین اسحاق	123
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶۹ - در تهنیت عید و مدح صاحب ناصرالدین طاهر	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۰ - مدح سلطان سنجر	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۱ - در مدح سیدةالخواتین عصمة الدنیا والدین ترکان خاتون	81
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۲ - مدح خاقان‌المعظم طفقاج خان	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۳ - از دوستی قدری ارزن برای فاخته خواسته	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۴ - مدح سلطان سنجر انارالله برهانه	112
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح سلطان سنجر	80
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۶ - مدح سلطان سعید سنجربن ملکشاه	85
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۷	126
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح عمادالدین فیروز شاه عادل	108
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷۹ - در مدح ملک معظم فیروشاه عادل	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۰ - در مدح صاحب جلال الدین احمد مخلص	82
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۱ - در مدح امیر اجل فخرالدین ابوالمفاخر معروف به آبی	112
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۲ - در مدح سیدالسادات جعفر علوی	72
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۳	90
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۴ - در صفت قصر و باغ منصوریه و مدح ناصرالدین طاهر	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۵ - در مدح فخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه	91
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۶ - در تهنیت عید و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	126
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷ - مدح ابوالمفاخر امیر فخرالدین میرآب مرو معروف به آبی	98
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۸ - در مذمت شعر و شاعری و فضیلت علم و حکمت	130
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۹ - در مدح دستور جلال‌الدین عمر	120
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۰ - در مدح صدر معظم فخرالدین محمدبن ابراهیم سری	92
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۱ - در صفت بزم و مدح ملک اعظم عماد الدین فیروزشاه و دستور بزرگ	96
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۲ - مدح خاقان اعظم رکن‌الدین قلج طفغاج خان	84
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۳ - سوگندنامه‌ای که انوری در نفی هجو قبة اسلام بلخ گفته و اکابر بلخ را مدح کرده	118
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۴ - در مدح صدر اجل خواجه مجیرالدین محمد	76
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۵ - در مدح سلطان اعظم سنجربن ملکشاه	88
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۶ - در مدح ناصرالدین طوطی‌بک	103
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۷	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸ - مدح ناصرالدین طوطی‌بیک و عضدالدین کندکز	105
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی	86
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف	183
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۱ - در مدح صدر کمال‌الدین عارض	112
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۲ - در عذر نارفتن عیادت و مدح صدر معظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی	100
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۳ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل	123
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۴ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل	94
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۵ - در مدح سید سادات	83
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۶ - در مدح عزیزالدین طغرائی	110
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۷ - در مدح سلیمان شاه	93
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۸	117
شمارهٔ ۱ - در تعریف علم و شان آن	103
شمارهٔ ۲	108
شمارهٔ ۳ - موعظه در رفع امل	93
شمارهٔ ۴ - فی‌الحکمة	66
شمارهٔ ۵ - حکیم به دنبال ناصرالدین به منصوریه رفت او رابه بزم‌گاه راه ندادند این قطعه را سروده بار خواست	97
شمارهٔ ۶ - در موعظه	74
شمارهٔ ۷ - در التماس شراب	90
شمارهٔ ۸	76
شمارهٔ ۹ - در تهدید	74
شمارهٔ ۱۰ - در معذرت صاحب	87
شمارهٔ ۱۱ - عزل خواجه شهاب را خواهد	90
شمارهٔ ۱۲ - وقتی انوری را درد پایی عارض گشته و ناصرالدین طاهر به عیادت وی رفته در شکر آن و عذرخواهی این قطعه گفته است	82
شمارهٔ ۱۳ - در شکایت زمانه	76
شمارهٔ ۱۴ - در مذمت فرمان‌برداری از زن	93
شمارهٔ ۱۵ - صاحب را به داشتن دو فرزند به نام محمود و مسعود تهنیت گوید	73
شمارهٔ ۱۶ - در هزل گوید	68
شمارهٔ ۱۷ - در مدح ملک‌الوزرا بدرالدین طوطی بک‌بن مسعودبن علی	78
شمارهٔ ۱۸ - در هجا گوید	81
شمارهٔ ۱۹ - در شکایت گوید	83
شمارهٔ ۲۰ - شراب خواهد	79
شمارهٔ ۲۱ - ایضا درخواست شراب کند	78
شمارهٔ ۲۲ - فی‌الهجا	68
شمارهٔ ۲۳ - در طلب شراب گوید	84
شمارهٔ ۲۴ - ایضا شراب خواهد	104
شمارهٔ ۲۵ - مطایبه	64
شمارهٔ ۲۶ - در شکایت زمان و حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	94
شمارهٔ ۲۷ - در قناعت و صبر گوید	86
شمارهٔ ۲۸ - در شکر و قناعت گوید	95
شمارهٔ ۲۹ - در مطایبه گوید	77
شمارهٔ ۳۰ - در تعریف کتاب مقامات قاضی حمیدالدین	133
شمارهٔ ۳۱ - صاحب ناصرالدین را مدح گوید	87
شمارهٔ ۳۲ - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه	92
شمارهٔ ۳۳ - در شرح اشتیاق گوید	92
شمارهٔ ۳۴ - در هجو صفی محمد تاریخی	76
شمارهٔ ۳۵ - در شکایت دنیا	99
شمارهٔ ۳۶ - در شکایت گوید و توقع تلطف کند	91
شمارهٔ ۳۷ - در مدح گوید	92
شمارهٔ ۳۸ - در مدح موئتمن سرخسی	68
شمارهٔ ۳۹ - در محمدت صاحب ناصرالدین	67
شمارهٔ ۴۰ - فی‌الحکمة	86
شمارهٔ ۴۱ - در مدح مجدالدین ابوطالب نعمه	99
شمارهٔ ۴۲	89
شمارهٔ ۴۳ - شراب خواهد	87
شمارهٔ ۴۴ - در هجا گوید	75
شمارهٔ ۴۵ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی و شکر نعمت او	80
شمارهٔ ۴۶ - بیگاه به حضرت رفت در عذر آن گوید	96
شمارهٔ ۴۷ - در طلب جو این قطعه فرموده	78
شمارهٔ ۴۸	68
شمارهٔ ۴۹ - شراب خواهد	80
شمارهٔ ۵۰ - در شکایت دوری از بزم مخدوم	77
شمارهٔ ۵۱ - در آرزومندی	65
شمارهٔ ۵۲	88
شمارهٔ ۵۳ - قطعهٔ زیر را به خواجه اسحاق پدر خواندهٔ خود فرستاده	74
شمارهٔ ۵۴ - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	76
شمارهٔ ۵۵ - مطایبه	71
شمارهٔ ۵۶ - از الب ارغون فرش و اسب و زین و خیمه خواسته	75
شمارهٔ ۵۷ - اظهار اشتیاق کند	70
شمارهٔ ۵۸ - حساد او را به تهمتی منسوب کردند قسمیات در نفی تهمت و ذم شاعری و استغفار گوید	75
شمارهٔ ۵۹	90
شمارهٔ ۶۰ - مطایبه در موفق سبعی	92
شمارهٔ ۶۱	61
شمارهٔ ۶۲	72
شمارهٔ ۶۳ - در مدح سلطان اعظم سنجر	107
شمارهٔ ۶۴ - در مدح اقضی‌القضاة قاضی حمیدالدین	74
شمارهٔ ۶۵ - مطایبه	125
شمارهٔ ۶۶	79
شمارهٔ ۶۷ - در شکایت و طلب احسان از مخدوم	89
شمارهٔ ۶۸ - در هجا	70
شمارهٔ ۶۹ - در مرثیه	79
شمارهٔ ۷۰ - در نصیحت	56
شمارهٔ ۷۱ - لغزیست که در طلب خربزه گفته	83
شمارهٔ ۷۲ - شراب خواهد	74
شمارهٔ ۷۳	70
شمارهٔ ۷۴	81
شمارهٔ ۷۵ - در حبس مجدالدین ابوالحسن عمرانی	80
شمارهٔ ۷۶ - لطیفه	95
شمارهٔ ۷۷ - در حضرت مخدوم بار خواهد	72
شمارهٔ ۷۸	69
شمارهٔ ۷۹ - مطایبه	80
شمارهٔ ۸۰ - طلب امداد مهم خود کند	86
شمارهٔ ۸۱ - در مدح منصور عامر	82
شمارهٔ ۸۲ - ستایش بزم مخدوم کند	76
شمارهٔ ۸۳	89
شمارهٔ ۸۴ - در قناعت و آزادگی	125
شمارهٔ ۸۵ - در مدح سعدالدین و کیفیت سقطه و حسب حال خود	106
شمارهٔ ۸۶ - در مدح صاحب جمال‌الدین محمد و شکایت از روزگار	69
شمارهٔ ۸۷	79
شمارهٔ ۸۸ - حکیم در اواخر عمر از ملازمت دربار سلاطین احتراز می‌نموده، وقتی سلطان غور او را طلبید این قطعه را بدو فرستاد	88
شمارهٔ ۸۹ - ناصرالدین طاهر را درد دندان عارض گشته انوری این قطعه هنگام عیادت او گفته و در هر بیت‌التزام لفظ دندان نموده است	71
شمارهٔ ۹۰ - امیر یوسف نام و عدهٔ عطایی کرده و وفا ننموده بود در تهدید او گفته است	85
شمارهٔ ۹۱ - در ندامت و شکایت	72
شمارهٔ ۹۲ - در مطایبه	86
شمارهٔ ۹۳ - در موعظه و شکایت دهر	101
شمارهٔ ۹۴ - لطیفه	87
شمارهٔ ۹۵ - در طلب شراب و گوشت و مزه به طریق لغز گفته	85
شمارهٔ ۹۶ - سکنجبین از کسی به طرز لغز خواسته	85
شمارهٔ ۹۷ - در قناعت	69
شمارهٔ ۹۸ - در مدح موئیدالدین مودودشاه	83
شمارهٔ ۹۹	77
شمارهٔ ۱۰۰	69
شمارهٔ ۱۰۱	151
شمارهٔ ۱۰۲ - مناظرهٔ بوتهٔ کدو با درخت چنار	86
شمارهٔ ۱۰۳ - در مطایبه	73
شمارهٔ ۱۰۴ - در مذمت اصحاب دیوان	71
شمارهٔ ۱۰۵ - در فضیلت عقل و شرف انسان به خرد	98
شمارهٔ ۱۰۶ - در شکایت زمانه و مفاخرت خود	96
شمارهٔ ۱۰۷ - از یکی اکابر رنجیده بود حسب حال خود و نکوهش او گوید	78
شمارهٔ ۱۰۸ - این قطعه را فتوحی گفت و به انوری بست و مردم بلخ بر حکیم متغیر شدند سوگندنامه در نفی آن گفت	92
شمارهٔ ۱۰۹ - در طلب شراب	86
شمارهٔ ۱۱۰	154
شمارهٔ ۱۱۱ - در مذمت سواری	82
شمارهٔ ۱۱۲	133
شمارهٔ ۱۱۳ - در مذمت زن خواستن	83
شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح بهاء الدین علی	72
شمارهٔ ۱۱۵ - در طلب شراب	80
شمارهٔ ۱۱۶ - مطایبه	85
شمارهٔ ۱۱۷ - در مرثیهٔ مودودشاه و بی‌وفایی جهان	79
شمارهٔ ۱۱۸	123
شمارهٔ ۱۱۹ - در بی ثباتی جهان	76
شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر	107
شمارهٔ ۱۲۱ - در اشتیاق	88
شمارهٔ ۱۲۲ - مدح زین‌الدین عبدالله را گوید و حضور میزبان را خواهد	90
شمارهٔ ۱۲۳ - فی‌الحکمة والنصیحة	77
شمارهٔ ۱۲۴ - در مذمت کسی	71
شمارهٔ ۱۲۵ - در مدح	72
شمارهٔ ۱۲۶	124
شمارهٔ ۱۲۷ - در شکر	128
شمارهٔ ۱۲۸ - در عذر مستی	81
شمارهٔ ۱۲۹ - مطایبه در عذر مستی	70
شمارهٔ ۱۳۰ - ایضاله	64
شمارهٔ ۱۳۱ - صفی‌الدین موفق هیزمی به انوری وعده کرد و حکیم غلام خود را به طلب آن فرستاد چون به وعده وفا نکرد این قطعه در هجو او گفت	75
شمارهٔ ۱۳۲ - در هجو خواجه صلاح نامی	93
شمارهٔ ۱۳۳ - در قناعت و شکایت از روزگار	96
شمارهٔ ۱۳۴	162
شمارهٔ ۱۳۵ - در مدح قاضی حمیدالدین	98
شمارهٔ ۱۳۶ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر	82
شمارهٔ ۱۳۷	123
شمارهٔ ۱۳۸ - در شکایت	75
شمارهٔ ۱۳۹ - از کسی یخ خواهد	106
شمارهٔ ۱۴۰ - صاحب ناصرالدین دارو خورده بود او را تهنیت گفته	96
شمارهٔ ۱۴۱ - مخدوم حکیم را در سرای خاص جای داد در شکر آن گوید	74
شمارهٔ ۱۴۲ - در تهنیت دارو خوردن مجدالدین	93
شمارهٔ ۱۴۳ - ایضا در تهنیت دارو خوردن مجدالدین	100
شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح ملک نصرةالدین	90
شمارهٔ ۱۴۵ - در هجا	68
شمارهٔ ۱۴۶ - در ذم طمع	87
شمارهٔ ۱۴۷	157
شمارهٔ ۱۴۸ - عمادالدین پیروزشاه وقتی به خانهٔ حکیم به عیادت آمده بود انوری در شکر آن گفته	111
شمارهٔ ۱۴۹ - در جواب مکتوب عمادالدین پیروزشاه	87
شمارهٔ ۱۵۰	117
شمارهٔ ۱۵۱	136
شمارهٔ ۱۵۲ - در عذر	84
شمارهٔ ۱۵۳ - در مفارقت دوستی	60
شمارهٔ ۱۵۴ - در مذمت خزانه‌دار سلطان گفته و چون با هر گنجی ماریست تعبیر از خزانه‌دار به حیه کرده است	79
شمارهٔ ۱۵۵ - در مدح ترکان خاتون	82
شمارهٔ ۱۵۶	122
شمارهٔ ۱۵۷ - شراب خواهد	82
شمارهٔ ۱۵۸ - در عذر تقصیر خدمت	98
شمارهٔ ۱۵۹ - در مدح نظام‌الملک بدرالدولة والدین خاصبک طوطی‌بن مسعود	66
شمارهٔ ۱۶۰ - در شکایت دهر	85
شمارهٔ ۱۶۱ - سید مجدالدین بوطالب نعمه را گوید	89
شمارهٔ ۱۶۲ - کتاب و کلاهی نزد بزرگی داشت در تقاضای آن گوید	93
شمارهٔ ۱۶۳ - خواجه شمس انوری را پوستینی وعده کرده و در فرستادن آن تاخیر نموده بود این قطعه در تهدید وی گفته	118
شمارهٔ ۱۶۴ - در تجدید لقب موئیدالدین مودودشاه	125
شمارهٔ ۱۶۵ - در هجا	85
شمارهٔ ۱۶۶	118
شمارهٔ ۱۶۷ - در وعظ	118
شمارهٔ ۱۶۸ - در حق سنقر خاص گوید	94
شمارهٔ ۱۶۹	122
شمارهٔ ۱۷۰	152
شمارهٔ ۱۷۱	114
شمارهٔ ۱۷۲ - در مدح پیروز شاه	104
شمارهٔ ۱۷۳ - در نصیحت	61
شمارهٔ ۱۷۴ - شبی در حال مستی از بامی درافتاد این قطعه را گفت	71
شمارهٔ ۱۷۵ - در هجو	66
شمارهٔ ۱۷۶ - مطایبه	70
شمارهٔ ۱۷۷ - در صفت کسب کمال ومذمت ابناء عصر	77
شمارهٔ ۱۷۸ - در مدح ملک‌الشرق علاء الدین محمد امیر کوه	80
شمارهٔ ۱۷۹ - درشکایت دهر	104
شمارهٔ ۱۸۰	134
شمارهٔ ۱۸۱ - طبیبی را ذم کند	84
شمارهٔ ۱۸۲ - در حکمت و موعظه	89
شمارهٔ ۱۸۳ - در هجا	84
شمارهٔ ۱۸۴	114
شمارهٔ ۱۸۵	138
شمارهٔ ۱۸۶	118
شمارهٔ ۱۸۷ - در حبس مجدالدین ابوالحسن	98
شمارهٔ ۱۸۸	144
شمارهٔ ۱۸۹	133
شمارهٔ ۱۹۰ - در طلب احسان	78
شمارهٔ ۱۹۱ - در طلب کاغذ گوید	63
شمارهٔ ۱۹۲ - در علو همت خود گوید	107
شمارهٔ ۱۹۳ - قاضی حمیدالدین از انوری سوئال کند	111
شمارهٔ ۱۹۴ - انوری در جواب قاضی گوید	72
شمارهٔ ۱۹۵ - سلطان سنجر انوری را به مجلس خود خوانده بود در شکر آن گفته	87
شمارهٔ ۱۹۶ - مدح شهاب‌الدین ابوالفتح کند و اجازهٔ دخول به مجلس او خواهد	60
شمارهٔ ۱۹۷ - در تقاضای راتبه	85
شمارهٔ ۱۹۸ - مدح قاضی حمیدالدین	79
شمارهٔ ۱۹۹	136
شمارهٔ ۲۰۰ - شکایت از دهر	89
شمارهٔ ۲۰۱ - مطایبه	95
شمارهٔ ۲۰۲	157
شمارهٔ ۲۰۳ - در التماس برات انعام گوید که خبر آن بدو رسید و برات نرسیده بود	89
شمارهٔ ۲۰۴ - در عارضهٔ خاتون عصمةالدین رضیةالملوک	91
شمارهٔ ۲۰۵ - در هجای بخیلی گفته	104
شمارهٔ ۲۰۶ - در تقصیر ملاقات یاران به یکدیگر گوید	103
شمارهٔ ۲۰۷ - شراب خواهد	74
شمارهٔ ۲۰۸ - لغز	109
شمارهٔ ۲۰۹ - در مدیح	72
شمارهٔ ۲۱۰	130
شمارهٔ ۲۱۱ - شراب خواهد	63
شمارهٔ ۲۱۲	121
شمارهٔ ۲۱۳ - در وصل سرای مجدالدین ابوالحسن	105
شمارهٔ ۲۱۴	128
شمارهٔ ۲۱۵ - در تهنیت منصب گوید	84
شمارهٔ ۲۱۶ - در مدح	105
شمارهٔ ۲۱۷ - درخواست روشنایی کند	68
شمارهٔ ۲۱۸ - ممدوح برای حکیم خلعتی فرستاده در شکر آن گوید	78
شمارهٔ ۲۱۹	113
شمارهٔ ۲۲۰ - شکایت از فلک و مدح صاحب	104
شمارهٔ ۲۲۱ - مخدوم به انوری جفتی موزه بخشید در شکر آن گوید	78
شمارهٔ ۲۲۲ - در هجا	95
شمارهٔ ۲۲۳ - در شکایت	86
شمارهٔ ۲۲۴ - در حبس مجدالذین ابوالحسن عمرانی	77
شمارهٔ ۲۲۵ - طلب ادرار و راتبه از مخدوم برای یک نفر از شاگردان خود کند	80
شمارهٔ ۲۲۶ - شراب خواهد	81
شمارهٔ ۲۲۷ - ایضا طلب شراب کند	109
شمارهٔ ۲۲۸ - در هجا	64
شمارهٔ ۲۲۹	116
شمارهٔ ۲۳۰ - در تهدید و هجو قاضی هری	89
شمارهٔ ۲۳۱ - در نکوهش فلک	82
شمارهٔ ۲۳۲	136
شمارهٔ ۲۳۳ - در مذمت زنان	66
شمارهٔ ۲۳۴ - در التماس موزه	68
شمارهٔ ۲۳۵ - در هجا	76
شمارهٔ ۲۳۶ - در نکوهش روزگار	85
شمارهٔ ۲۳۷	133
شمارهٔ ۲۳۸ - اجازت خواهد	83
شمارهٔ ۲۳۹	126
شمارهٔ ۲۴۰	145
شمارهٔ ۲۴۱ - در وصف بنا و مدح میر عمید	169
شمارهٔ ۲۴۲ - از کسی درخواست پنبه کند	103
شمارهٔ ۲۴۳ - برای درآمدن به خانهٔ اکفی الکفاة بار خواهد	100
شمارهٔ ۲۴۴ - شراب خواهد	75
شمارهٔ ۲۴۵ - حضور دوستی را خواهد	83
شمارهٔ ۲۴۶ - در تقاضای انعامی که حواله شد و نیافت فرماید	67
شمارهٔ ۲۴۷ - در قضا و قدر	85
شمارهٔ ۲۴۸ - حکیم رنجور بود و دوستی او را عیادت نکرد در شکایت و طلب حضور او گوید	78
شمارهٔ ۲۴۹ - اذن دخول به مجلس صاحب خواهد	93
شمارهٔ ۲۵۰ - مخدوم به حکیم جام شرابی بخشیده در شکر آن و طلب شراب گوید	86
شمارهٔ ۲۵۱ - در هجو شخصی که به علی مهتاب مشهور بود	74
شمارهٔ ۲۵۲ - شراب خواهد	96
شمارهٔ ۲۵۳	133
شمارهٔ ۲۵۴ - در مرثیه	75
شمارهٔ ۲۵۵ - در مفارقت	88
شمارهٔ ۲۵۶	167
شمارهٔ ۲۵۷ - فی الاشتیاق	94
شمارهٔ ۲۵۸ - در عذر	66
شمارهٔ ۲۵۹ - در مذمت اهل سوق	99
شمارهٔ ۲۶۰	138
شمارهٔ ۲۶۱ - اسب پیری را مذمت کند	112
شمارهٔ ۲۶۲	124
شمارهٔ ۲۶۳ - قبا از بزرگی خواسته	65
شمارهٔ ۲۶۴	106
شمارهٔ ۲۶۵ - مطایبه ملکشاه پدر سلطان سنجر با مرد اعرابی	84
شمارهٔ ۲۶۶ - در عذر تقصیر نرفتن پیش ممدوح	77
شمارهٔ ۲۶۷	138
شمارهٔ ۲۶۸ - از ممدوح التماس کفش به معما کرده است	92
شمارهٔ ۲۶۹	115
شمارهٔ ۲۷۰	121
شمارهٔ ۲۷۱	128
شمارهٔ ۲۷۲ - در مدح بدرالدین الغ جاندار بک اینانج بلکا سنقر	81
شمارهٔ ۲۷۳ - قاضی هری مبتلا به مرض جرب شده و حکیم به عیادت او رفته و او از خانه بیرون نیامده و این قطعه را درهجو او گفته است	117
شمارهٔ ۲۷۴ - مطایبه با باغبانی که ازو کدوی تر خواسته	91
شمارهٔ ۲۷۵ - شکایت از روزگار	82
شمارهٔ ۲۷۶ - نکتهٔ پسندیده	87
شمارهٔ ۲۷۷ - در طلب شکر و عود	168
شمارهٔ ۲۷۸ - در موعظه	71
شمارهٔ ۲۷۹ - مطایبه	90
شمارهٔ ۲۸۰ - در اشتیاق	85
شمارهٔ ۲۸۱ - در مرثیه	88
شمارهٔ ۲۸۲	117
شمارهٔ ۲۸۳ - مطایبه	69
شمارهٔ ۲۸۴	139
شمارهٔ ۲۸۵	138
شمارهٔ ۲۸۶ - در هجا	118
شمارهٔ ۲۸۷	133
شمارهٔ ۲۸۸	122
شمارهٔ ۲۸۹ - در تقاضا	82
شمارهٔ ۲۹۰ - در مدیح	111
شمارهٔ ۲۹۱	119
شمارهٔ ۲۹۲ - در هجو صلاح صالحی	116
شمارهٔ ۲۹۳ - در ذل سوئال	94
شمارهٔ ۲۹۴ - در نصیحت نفس	82
شمارهٔ ۲۹۵	119
شمارهٔ ۲۹۶ - درمرثیه	65
شمارهٔ ۲۹۷ - مطایبه به محبوب کند	84
شمارهٔ ۲۹۸	120
شمارهٔ ۲۹۹	118
شمارهٔ ۳۰۰	114
شمارهٔ ۳۰۱ - از نجیب‌الدین کاتب سیاهی خواهد	80
شمارهٔ ۳۰۲ - امیر شجاعی شاعر در قدح انوری گفته	92
شمارهٔ ۳۰۳ - حکیم در جواب شجاعی گوید	80
شمارهٔ ۳۰۴ - در مذمت شعرا	94
شمارهٔ ۳۰۵ - در عذر بدمستی خویش	106
شمارهٔ ۳۰۶	142
شمارهٔ ۳۰۷ - در منع توزیع با جمال‌الدین مسعود گوید	65
شمارهٔ ۳۰۸ - در شکایت از ممدوح خویش حمیدالدین	86
شمارهٔ ۳۰۹ - طلب وظیفه کند	80
شمارهٔ ۳۱۰ - در مذمت زنان	92
شمارهٔ ۳۱۱	114
شمارهٔ ۳۱۲ - عزالدین نامی را ستایش کند	78
شمارهٔ ۳۱۳ - در مطایبه	112
شمارهٔ ۳۱۴ - تعریف شراب کند	128
شمارهٔ ۳۱۵ - شراب خواهد	74
شمارهٔ ۳۱۶ - در هجو	79
شمارهٔ ۳۱۷ - در شکایت	76
شمارهٔ ۳۱۸ - در تمثیل	80
شمارهٔ ۳۱۹ - در شکر	129
شمارهٔ ۳۲۰ - در تعریف عمارت و مدح صاحب	109
شمارهٔ ۳۲۱ - در وصف کوشک و سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی	110
شمارهٔ ۳۲۲ - قسم بر بی‌گناهی	99
شمارهٔ ۳۲۳ - در مطایبه	90
شمارهٔ ۳۲۴ - سخن کمالی را ستاید	97
شمارهٔ ۳۲۵ - در مطایبه	71
شمارهٔ ۳۲۶ - در بیان حال خود	104
شمارهٔ ۳۲۷ - التماس انعام	98
شمارهٔ ۳۲۸	107
شمارهٔ ۳۲۹ - ستایش ملک‌الشعرا ارشدالدین	78
شمارهٔ ۳۳۰ - الب ارغو یکی از ممدوحان حکیم را میل کشیدند در آن باب گفته است	84
شمارهٔ ۳۳۱ - از بزرگی درخواست کاغذ سپید کند	78
شمارهٔ ۳۳۲ - در نقدی که یکی از امرا در مرثیهٔ سیدابوطالب نعمه بدو کرده بود گوید	75
شمارهٔ ۳۳۳ - قاضی حمیدالدین در مدح حکیم گفته و بدو فرستاده	90
شمارهٔ ۳۳۴ - انوری در جواب این قطعه گفته و او را ستوده است	78
شمارهٔ ۳۳۵ - به شخصی تکلف فرماید	80
شمارهٔ ۳۳۶ - از دوستی سیم گرمابه خواهد	75
شمارهٔ ۳۳۷ - در تقاضا	67
شمارهٔ ۳۳۸ - در عذر غیبت از مجلس مخدوم	92
شمارهٔ ۳۳۹ - فی‌الاشتیاق	56
شمارهٔ ۳۴۰	138
شمارهٔ ۳۴۱ - به مجلس صاحب بار خواهد	80
شمارهٔ ۳۴۲	153
شمارهٔ ۳۴۳ - در اشتیاق دوستی و طلب مکاتبات ازو	98
شمارهٔ ۳۴۴ - در شکایت	64
شمارهٔ ۳۴۵ - در حسب حال و وارستگی خویش	93
شمارهٔ ۳۴۶ - در طلب صاحب	90
شمارهٔ ۳۴۷ - شکوه از روزگار	78
شمارهٔ ۳۴۸ - در مدح تاج الدین ابوالمعالی محمد المستوفی گوید و عرق نسترن خواهد	101
شمارهٔ ۳۴۹ - در بیان هنرهای خود و جهل ابناء عصر	86
شمارهٔ ۳۵۰ - در مطایبه	67
شمارهٔ ۳۵۱ - کیسه‌ای به حکیم وعده کرده‌اند آن را با کاردی طلب می‌کند	65
شمارهٔ ۳۵۲ - در شکایت	75
شمارهٔ ۳۵۳ - نکتهٔ موزون	78
شمارهٔ ۳۵۴ - در شکر تشریف	75
شمارهٔ ۳۵۵ - وله ایضا	78
شمارهٔ ۳۵۶	119
شمارهٔ ۳۵۷	143
شمارهٔ ۳۵۸	114
شمارهٔ ۳۵۹ - در افلاس و رنجوری خود	77
شمارهٔ ۳۶۰ - در عذر	74
شمارهٔ ۳۶۱	109
شمارهٔ ۳۶۲ - التماس کفش کند	92
شمارهٔ ۳۶۳ - در حسب حال	87
شمارهٔ ۳۶۴ - در نصیحت	75
شمارهٔ ۳۶۵ - در اشتیاق	82
شمارهٔ ۳۶۶ - در عزلت و قناعت و جواب سائلی که از حکیم قصهٔ شعر گفتنش پرسید گوید	111
شمارهٔ ۳۶۷	121
شمارهٔ ۳۶۸	127
شمارهٔ ۳۶۹ - در ریاضت خاطر	90
شمارهٔ ۳۷۰ - مذمت ممدوحی که وعدهٔ صله بدو داده و وفا نکرده	82
شمارهٔ ۳۷۱ - در مدح	69
شمارهٔ ۳۷۲ - در اشتیاق	71
شمارهٔ ۳۷۳ - از زبان پسران میرداد که یکی طوطی به یک ملقب به ناصرالدین و دیگر عضدالدین است گفته و آنها را ستایش کرده است	72
شمارهٔ ۳۷۴ - در تمثیل	64
شمارهٔ ۳۷۵ - معما	115
شمارهٔ ۳۷۶ - شراب خواهد	94
شمارهٔ ۳۷۷ - لغز به اسم سلطان سنجر و بیان آنکه عدد نام سنجر با پیغمبران مرسل یکیست	73
شمارهٔ ۳۷۸ - در طلب عفو	102
شمارهٔ ۳۷۹ - مطایبه	96
شمارهٔ ۳۸۰ - در اظهار نیک‌نفسی خود گفته است	111
شمارهٔ ۳۸۱ - در غیبت پیروزشاه از بلخ و تهنیت قدوم او	84
شمارهٔ ۳۸۲ - در شکایت اهل زمان	102
شمارهٔ ۳۸۳ - نصیحت	108
شمارهٔ ۳۸۴	107
شمارهٔ ۳۸۵ - در مرثیه	84
شمارهٔ ۳۸۶ - در قناعت	67
شمارهٔ ۳۸۷ - در طلب شراب	80
شمارهٔ ۳۸۸ - طلب پنبه و روغن کند	73
شمارهٔ ۳۸۹ - نکتهٔ موزون	74
شمارهٔ ۳۹۰ - در علو همت و کمال نفس خود	99
شمارهٔ ۳۹۱ - پیراهن کتان سنبلی از فریدالدین کاتب خواهد	113
شمارهٔ ۳۹۲ - در شکایت	80
شمارهٔ ۳۹۳ - از بزرگی مسحی و رانین خواهد	103
شمارهٔ ۳۹۴ - در مدح	71
شمارهٔ ۳۹۵ - در مذمت دشمنان صاحب	67
شمارهٔ ۳۹۶ - فی اقتراح الذهب	97
شمارهٔ ۳۹۷ - زین‌الدین عبدالله از استر افتاده و حکیم به عیادت او نرفته بود این قطعه در عذر تقصیر خویش گفته	87
شمارهٔ ۳۹۸ - در مذمت افلاک	77
شمارهٔ ۳۹۹ - در مدح سلطان ملکشاه ثانی	87
شمارهٔ ۴۰۰ - در مدیح	98
شمارهٔ ۴۰۱	129
شمارهٔ ۴۰۲	122
شمارهٔ ۴۰۳ - در جواب مکتوب دوستی	88
شمارهٔ ۴۰۴ - در قناعت و خویشتن‌داری	75
شمارهٔ ۴۰۵ - مطایبه	90
شمارهٔ ۴۰۶ - در مذمت شاعری	81
شمارهٔ ۴۰۷ - سلطان سنجر را گوید	76
شمارهٔ ۴۰۸ - در ذم فتوحی شاعر	83
شمارهٔ ۴۰۹ - شراب خواسته	102
شمارهٔ ۴۱۰	127
شمارهٔ ۴۱۱ - حضور دوستی خواهد	85
شمارهٔ ۴۱۲ - شراب خواهد	80
شمارهٔ ۴۱۳ - در طلب شراب	70
شمارهٔ ۴۱۴	130
شمارهٔ ۴۱۵ - در مرثیهٔ مجدالدین ابوالحسن عمرانی	98
شمارهٔ ۴۱۶ - در مدح پادشاه زمان	76
شمارهٔ ۴۱۷ - در طلب هیزم	95
شمارهٔ ۴۱۸	112
شمارهٔ ۴۱۹ - طلب قبا از مخدوم کند	81
شمارهٔ ۴۲۰ - در حسب حال خویش گوید	116
شمارهٔ ۴۲۱ - در طلب سرکه و آبکامه	97
شمارهٔ ۴۲۲ - در تهنیت تشریف	74
شمارهٔ ۴۲۳ - معما در مدح رشیدالدین	89
شمارهٔ ۴۲۴ - شراب خواهد	73
شمارهٔ ۴۲۵ - لطیفه	88
شمارهٔ ۴۲۶ - از کریم‌الدین شراب خواهد	87
شمارهٔ ۴۲۷ - در نصیحت نفس خود	77
شمارهٔ ۴۲۸ - از لالابک تقاضایی کند	95
شمارهٔ ۴۲۹ - شراب خواهد	115
شمارهٔ ۴۳۰ - در طلب حضور دوستی گوید	76
شمارهٔ ۴۳۱ - در مدح و تهنیت	74
شمارهٔ ۴۳۲ - شراب خواهد	104
شمارهٔ ۴۳۳ - در طلب جو	94
شمارهٔ ۴۳۴ - قطعهٔ زیر از حکیم شجاعی است که به انوری نوشته است	91
شمارهٔ ۴۳۵ - انوری در جواب شجاع‌الدین خالد بلخی گفته و عذر تقصیر خواسته است	84
شمارهٔ ۴۳۶ - ستایش سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی	78
شمارهٔ ۴۳۷ - بزرگی به خانهٔ انوری رفت در تهنیت قدوم او گوید	74
شمارهٔ ۴۳۸	121
شمارهٔ ۴۳۹	135
شمارهٔ ۴۴۰	131
شمارهٔ ۴۴۱ - در قناعت	71
شمارهٔ ۴۴۲	125
شمارهٔ ۴۴۳ - غرض از این لغز ریواس است	81
شمارهٔ ۴۴۴ - در هجو کسی گفته	75
شمارهٔ ۴۴۵	124
شمارهٔ ۴۴۶ - در هجو قاضی ناصح	104
شمارهٔ ۴۴۷ - در وصف بزرگی و کرم صاحب ترمد	97
شمارهٔ ۴۴۸ - در مدح عصمةالدین	72
شمارهٔ ۴۴۹ - در مدح امیر فخرالدین ابوالمفاخر آبی	94
شمارهٔ ۴۵۰	105
شمارهٔ ۴۵۱ - در نصیحت و موعظه	91
شمارهٔ ۴۵۲	148
شمارهٔ ۴۵۳ - روزی بدمستی کرده بود در عذر آن گوید	63
شمارهٔ ۴۵۴ - فی‌الموعظة	90
شمارهٔ ۴۵۵ - در مدیح	71
شمارهٔ ۴۵۶ - در شکایت و تقاضای الطاف صاحب	98
شمارهٔ ۴۵۷ - در عذر قی کردن در مجلس شراب گفته	97
شمارهٔ ۴۵۸ - در تقاضا	54
شمارهٔ ۴۵۹ - در مذمت کسی گفته	71
شمارهٔ ۴۶۰ - حسب حال	94
رباعی شمارهٔ ۱ : گفتم که به پایان رسد این درد و عنا	90
رباعی شمارهٔ ۲ : پیوسته حدیث من به گوشت بادا	110
رباعی شمارهٔ ۳ : نه صبر به گوشه‌ای نشاند ما را	89
رباعی شمارهٔ ۴ : آورد زری عماد رازی بچه را	137
رباعی شمارهٔ ۵ : ای هجر مگر نهایتی نیست ترا	82
رباعی شمارهٔ ۶ : این دل چو شب جوانی و راحت و تاب	94
رباعی شمارهٔ ۷ : هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب	59
رباعی شمارهٔ ۸ : زان روی که روز وصل آن در خوشاب	77
شمارهٔ ۴۶۱ - در مدح فیروزشاه	90
شمارهٔ ۴۶۲ - در هجا	103
شمارهٔ ۴۶۳	150
شمارهٔ ۴۶۴ - در تهنیت	62
شمارهٔ ۴۶۵	132
شمارهٔ ۴۶۶	155
شمارهٔ ۴۶۷ - شراب خواهد	84
شمارهٔ ۴۶۸ - در تقاضا	80
شمارهٔ ۴۶۹ - در ناخن گرفتن صاحب	59
شمارهٔ ۴۷۰ - قسمت در توبه و انابه	73
شمارهٔ ۴۷۱ - شکایت از زمانه	74
شمارهٔ ۴۷۲ - در هجو سیف‌الدین نامی گفته	77
شمارهٔ ۴۷۳ - نصیحت	62
شمارهٔ ۴۷۴ - معما	104
شمارهٔ ۴۷۵ - در حسب حال	84
شمارهٔ ۴۷۶ - در موعظه	95
شمارهٔ ۴۷۷ - این قطعه در شکایت از ملکشاه و نظام‌الملک گفت و متغیر شدند و فتوحی آنرا جواب گفت	67
شمارهٔ ۴۷۸ - فتوحی شاعر بفرمودهٔ شاه و وزیر جواب حکیم را گفت	101
شمارهٔ ۴۷۹ - در موعظه	79
شمارهٔ ۴۸۰	155
شمارهٔ ۴۸۱ - ایضا در هجا	67
شمارهٔ ۴۸۲ - در شکایت	70
شمارهٔ ۴۸۳ - مطایبه	74
شمارهٔ ۴۸۴ - در شکایت	62
شمارهٔ ۴۸۵ - صاحب به حکیم اسبی وعده کرد در تقاضای آن این قطعه را گفته	76
شمارهٔ ۴۸۶ - مدح سدید فقیهی	71
شمارهٔ ۴۸۷ - در ستایش سخن خود	84
شمارهٔ ۴۸۸ - در حکمت و موعظه	101
شمارهٔ ۴۸۹ - در قناعت و خویشتن‌داری	86
شمارهٔ ۴۹۰ - در هجا	72
شمارهٔ ۴۹۱ - نصیحت	66
رباعی شمارهٔ ۹ : آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب	70
رباعی شمارهٔ ۱۰ : بوطالب نعمه ای سپهرت طالب	64
رباعی شمارهٔ ۱۱ : هرچند که بر جزو بود کل غالب	71
رباعی شمارهٔ ۱۲ : ای گوهر تو بر آفرینش غالب	71
رباعی شمارهٔ ۱۳ : بس شب که به روز بردم اندر طلبت	72
رباعی شمارهٔ ۱۴ : دل باز چو بر دام غم عشق آویخت	96
رباعی شمارهٔ ۱۵ : ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت	73
رباعی شمارهٔ ۱۶ : همواره چو بخت خود جوانی بادت	79
رباعی شمارهٔ ۱۷ : با بخل بود به غایتی پیوندت	86
رباعی شمارهٔ ۱۸ : ای سغبهٔ آنانکه نمی‌جویندت	59
رباعی شمارهٔ ۱۹ : سیاره به خدمت سپرد خاک درت	75
رباعی شمارهٔ ۲۰ : در وصل تو عزم دل من روز نخست	59
رباعی شمارهٔ ۲۱ : آتش به سفال برنهادی ز نخست	72
رباعی شمارهٔ ۲۲ : دستم که به گوهر قناعت پیوست	90
رباعی شمارهٔ ۲۳ : جدت ورق زمانه از جور بشست	78
رباعی شمارهٔ ۲۴ : هجری که به روز غم مبادا دل و دست	92
رباعی شمارهٔ ۲۵ : جانا به تن شکسته و عزم درست	101
رباعی شمارهٔ ۲۶ : ای شاه ز قدرتی که در بازوی تست	91
رباعی شمارهٔ ۲۷ : با موزه به آب در دویدی به نخست	77
رباعی شمارهٔ ۲۸ : کار تنم از دست دلم رفت ز دست	116
رباعی شمارهٔ ۲۹ : دل در خم آن زلف معنبر بنشست	70
رباعی شمارهٔ ۳۰ : بوطالب نعمه ای گشاده‌دل و دست	86
رباعی شمارهٔ ۳۱ : ای صبر ز دست دل معشوقه‌پرست	88
رباعی شمارهٔ ۳۲ : دی می‌شد و از شکوفه شاخی در دست	107
رباعی شمارهٔ ۳۳ : از حادثه‌ای که هرچه زو گویم هست	78
رباعی شمارهٔ ۳۴ : دی با تو چنان شدم به یک خاست و نشست	95
رباعی شمارهٔ ۳۵ : گفتند که شعر تو ملک داشت به دست	84
رباعی شمارهٔ ۳۶ : ای عهد تو عید کامرانی پیوست	74
رباعی شمارهٔ ۳۷ : گفتند که گل چمن به یکبار آراست	68
رباعی شمارهٔ ۳۸ : در کوی تو هیچ کار من ناشده راست	68
رباعی شمارهٔ ۳۹ : عدل تو زمانه را نگهدار بس است	55
رباعی شمارهٔ ۴۰ : دل بر سر عهد استوار خویش است	89
رباعی شمارهٔ ۴۱ : عشقی که همه عمر بماند این است	85
رباعی شمارهٔ ۴۲ : از تو طمعم یکی صراحی باده است	104
رباعی شمارهٔ ۴۳ : ای شاه جهان ملک جهان حسب تراست	85
رباعی شمارهٔ ۴۴ : در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست	64
رباعی شمارهٔ ۴۵ : دوشینه شب ارچه جانم از رنج بکاست	110
رباعی شمارهٔ ۴۶ : کون خر ملک ریش گاو افتادست	75
رباعی شمارهٔ ۴۷ : تا حادثه قصد آل عمران کردست	86
رباعی شمارهٔ ۴۸ : زلف تو از آن دم که دلم بربودست	83
رباعی شمارهٔ ۴۹ : شاها به خدایی که ترا بگزیدست	118
رباعی شمارهٔ ۵۰ : آن چهره که هرکه وصف او بشنیدست	96
رباعی شمارهٔ ۵۱ : فرمان تو بر جهان قضای دگرست	65
رباعی شمارهٔ ۵۲ : چون حسن تو رنج من به عالم سمرست	70
رباعی شمارهٔ ۵۳ : در هر طرفی اگرچه یاری دگرست	100
رباعی شمارهٔ ۵۴ : دیدار تو در جهان جهانی دگرست	67
رباعی شمارهٔ ۵۵ : با رای تو صبح ملک بی‌گه خیزست	85
رباعی شمارهٔ ۵۶ : دل در هوس شراب گلرنگ خوشست	90
رباعی شمارهٔ ۵۷ : آن چیست که مقصود جهانی آنست	77
رباعی شمارهٔ ۵۸ : با دل گفتم چو یار بی فرمانست	91
رباعی شمارهٔ ۵۹ : با آنکه دلم در غم هجرت خونست	80
رباعی شمارهٔ ۶۰ : پایی که ز بند عالمی بیرونست	79
رباعی شمارهٔ ۶۱ : گر شرح نمی‌دهم که حالم چونست	90
رباعی شمارهٔ ۶۲ : تا دست امید ما شکستیم ز دوست	96
رباعی شمارهٔ ۶۳ : هردم ز تو گر تازه غمی باید هست	90
رباعی شمارهٔ ۶۴ : تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست	59
رباعی شمارهٔ ۶۵ : هجران تو دوش چون به من درنگریست	93
رباعی شمارهٔ ۶۶ : ای شاه نجیب کفشگر دانی کیست	88
رباعی شمارهٔ ۶۷ : می‌آمد و از دیدهٔ ما می‌نگریست	79
رباعی شمارهٔ ۶۸ : از وصل تو بر کناره می‌باید زیست	77
رباعی شمارهٔ ۶۹ : ای دل یارت که سر به سر کبر و منیست	80
رباعی شمارهٔ ۷۰ : بوطالب نعمه طالب نعمت نیست	70
رباعی شمارهٔ ۷۱ : پایی که نه در هوای تو در گل نیست	63
رباعی شمارهٔ ۷۲ : پای تو اگرچه در وفا محکم نیست	110
رباعی شمارهٔ ۷۳ : تا چند طلب کنم وفای تو که نیست	88
رباعی شمارهٔ ۷۴ : گر درخور قدر همتم سیمی نیست	71
رباعی شمارهٔ ۷۵ : محنت‌زده‌ای که کلبه‌ای داشت به دشت	89
رباعی شمارهٔ ۷۶ : گر بنده دو روز خدمتت را بگذاشت	83
رباعی شمارهٔ ۷۷ : اندوه تو چون دلم به شادی نگذاشت	69
رباعی شمارهٔ ۷۸ : چون آتش سودای تو جز دود نداشت	75
رباعی شمارهٔ ۷۹ : اندوه تو چون دلم به شادی انگاشت	76
رباعی شمارهٔ ۸۰ : عمری که تر و خشک من آن بود گذشت	78
رباعی شمارهٔ ۸۱ : دلبر ز وفا و مهر یکسر بگذشت	79
رباعی شمارهٔ ۸۲ : با دل گفتم که آن بتم دوش نهفت	68
رباعی شمارهٔ ۸۳ : با گل گفتم شکوفه در خاک بخفت	113
رباعی شمارهٔ ۸۴ : چشمم ز غمت به هر عقیقی که بسفت	82
رباعی شمارهٔ ۸۵ : از گردش این هفت مخالف بر هفت	155
رباعی شمارهٔ ۸۶ : سلطان که جهان جواد ازو بیش نیافت	124
رباعی شمارهٔ ۸۷ : عیشی که نمودم از جوانی همه رفت	115
رباعی شمارهٔ ۸۸ : معشوق مرا عهد من از یاد برفت	128
رباعی شمارهٔ ۸۹ : سلطان که جهان به عدل آراست برفت	89
رباعی شمارهٔ ۹۰ : دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت	96
رباعی شمارهٔ ۹۱ : آن بت که به انصاف نکو بود برفت	155
رباعی شمارهٔ ۹۲ : حامی جهان ز جور افلاک برفت	68
رباعی شمارهٔ ۹۳ : آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت	74
رباعی شمارهٔ ۹۴ : از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت	73
رباعی شمارهٔ ۹۵ : چون با غم عشق تو دلم ساز گرفت	135
رباعی شمارهٔ ۹۶ : ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت	79
رباعی شمارهٔ ۹۷ : با یار مرا زور و ستم درنگرفت	76
رباعی شمارهٔ ۹۸ : ای روزی خصم پیش خورد حشمت	128
رباعی شمارهٔ ۹۹ : تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت	76
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : عمری بادت کزو به رشک آید نوح	96
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ	110
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : از چرخ که کامی به مرادم ننهاد	90
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : دادم به امید روزگاری بر باد	83
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد	116
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد	68
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : با قدر تو آب آسمان ریخته باد	77
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : در چشمهٔ تیغ بی‌کفت آب مباد	72
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : هرگز دلم از وفای تو فرد مباد	93
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : ای شاه زمین دور زمان بی‌تو مباد	123
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد	84
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : مریخ سلاح چاوشان تو برد	78
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد	102
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : آن نور که ملک یافت از روی تو فرد	83
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : عاقل چو به حاصل جهان درنگرد	82
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : هر تیره شبی که ره به روزی نبرد	81
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : بوطالب نعمه آن جهانی همه مرد	71
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد	66
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : صد پرده شبی فلک ز من بردارد	79
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : خود عهد کسی کسی چنین بگذارد	67
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : گر یک شبه وصل بتم آواز آرد	94
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : باد سحری گذر به کویت دارد	80
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : گر دوست مرا به کام دشمن دارد	86
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد	105
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : نه دل ز وصال تو نشانی دارد	97
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد	76
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد	77
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : با آنکه غم عشق تو از من جان برد	90
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : دل در غم تو گر به مثل جان نبرد	67
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : موری که به چاه شست بازی گذرد	86
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : آن کو به من سوخته خرمن نگرد	69
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : سی سال درخت بخت من بار آورد	87
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : روی تو که شمع لاله زو درگیرد	78
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : گر دست غم تو دامن من گیرد	69
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : روی تو به دلبری جهان می‌گیرد	71
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : رایت که جهان به پشت پای اندازد	85
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : خاک قدم تو تاج خورشید ارزد	116
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : جانا غم تو به هر عطایی ارزد	79
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : رای تو که صلح روز ملک انگیزد	119
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : روزی که خرد سرشک رنگین ریزد	74
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : تشریف هوای تو به هر جان نرسد	72
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : نه مشکل روزگار حل خواهد شد	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : از عشق تو درجهان سمر خواهم شد	111
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : رای تو به هیچ رای خرسند نشد	80
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : آخر دل من به وصل پیروز نشد	106
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : عدل تو چو سایه بر ممالک پوشد	96
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : با آنکه زمانه جز بدی نسگالد	87
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : زلف تو به فتنه باز بیرون آمد	115
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : رخسار تو چون سوسن آزاد آمد	103
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : تا رای تو از قدح به شمشیر آمد	85
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : آنی که کفت ضامن ارزاق آمد	116
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : رنجی که مرا ز هجر آن ماه آمد	72
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : چون سایه دویدم از پسش روزی چند	75
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند	72
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : پست افکندم غم تو ای سرو بلند	107
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : آن روز که جان نامهٔ عشق تو بخواند	90
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : خوی تو ز دوستی چو دامن بفشاند	88
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : ای دل ز هزار دیده خون می‌راند	79
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : با آنکه همه کار جهان او راند	88
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : چندان که مرا دلبر من رنجاند	71
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : یکباره مرا بلایت از پای نشاند	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : ای دیده دل آیت بلا می‌خواند	92
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : چون روز علم زد به حسامت ماند	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : هم ابر به دست درفشانت ماند	91
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : خورشید به روشنی رایت ماند	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : با روی تو از عافیت افسانه بماند	79
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : مسعود سعادت جهان بود نماند	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : ما را بجز از نیاز هیچ چیز نماند	93
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : تا طارم نه سپهر آراسته‌اند	63
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : چشم و دل من که هرچه گویم هستند	84
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : یاران به جهان چشم چو گل بگشادند	78
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : زان پس که دل و دیده بر من سپرند	68
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : بس دور که چرخ و اختران بگذراند	80
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : در بزمگهی که مطربی کوس کند	122
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : زلف تو مصاف عنبر تر شکند	76
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : دلدار دل مرا ز من باز افکند	95
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : دلبر چو ز من قوت روان باز افکند	75
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : خوش خوش چو مرا دم تودر دام افکند	83
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : گردون به خیال سیر نانت نکند	73
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : شادم به تو گر فلک حزینم نکند	68
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : شمشیر تو با خصم تو پیمان نکند	82
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : سلطان غمت بنده‌نوازی نکند	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند	131
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : این طایفه گر مروت آیین نکنند	89
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : قومی که در این سفر مرا همراهند	124
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : گردون چو نشست و خاست تو می‌بیند	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : چشم تو در آیینه به چشم تو نمود	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : گفت آنکه مرا ره سلامت بنمود	67
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : دستت به سخا چون ید بیضا بنمود	101
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : با دل گفتم که عشق چون روی نمود	81
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : شبها ز غمت ستم کشم باید بود	66
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : گردون به وصال ما موافق زان بود	100
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : دوشم ز فراق تو همه شیون بود	75
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : یک نیم دمم از جهان به دست آمده بود	90
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : بر عید رخت دلم چو پیروز نبود	92
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : دل درخور صحبت دل‌افروز نبود	83
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : گل یک شبه شد هین که چو گستاخ شود	75
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : هر کو نه به خدمت تو خرسند شود	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : آخر غم غور از دلم دور شود	74
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : تسلیم چو بر حادثه پیروز شود	75
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : آنرا که خرد مصلحت‌آموز شود	95
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : با آنکه غم از دلم برون می‌نشود	78
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید	91
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : آن روز که بنده خاک خدمت بوسید	96
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : بیداد فلک پردهٔ رازم بدرید	73
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : زان پس که وصال روی در پرده کشید	91
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : در مستی اگر ببرد خوابم شاید	65
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : جان یک نفس از درد تو می‌ناساید	76
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : یک در فلک از امید من نگشاید	93
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : بس راه که پای همتم پیماید	78
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : دی قهر تو گفتی که اجل می‌زاید	80
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : زلف تو که در فتنه کنون می‌آید	92
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : گر بنده ز آب می‌بترسد شاید	62
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : تا رای تو از قدح به شمشیر آید	97
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : لایق به جان شاه جهانی باید	69
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : هم توسن چرخ زیر زین را شاید	89
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : وصل تو که از سنگ برون می‌آید	71
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : باری بنگر که چشم من چون گرید	72
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : با گل گفتم ابر چرا می‌گرید	189
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : گفتم ز فراق یاسمن می‌گرید	84
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : شد عمر و زمانه را جوادی نرسید	79
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : گویی که میفکن دبه در پای شتر	72
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : رای تو که آفتاب فضلست و هنر	81
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : ای عشق بجز غمم رفیقی دگر آر	82
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : دی ما و می و عیش خوش و روی نگار	77
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : در دست غمت دلم زبونست این بار	93
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : دل محنت تازه چاشنی کرد آخر	73
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : بر من شب هجر تو سرآید آخر	91
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : ما با این همه غم با که گساریم آخر	91
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : ای ماه تمام برنیایی آخر	80
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : دی گر بفزود عز دین عدل عمر	88
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : خورشید ز رای مقتفی دارد نور	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : ای رای تو آفتاب و ای کلک تو تیر	84
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : هستم شب و روز و روز و شب در تدبیر	61
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : منصوریه هر گزت درآمد به ضمیر	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : ای چرخ نفور از جفای تو نفیر	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : ای دل هم از ابتدا دل از جان برگیر	83
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : از دست تو بنده داستانی شده گیر	102
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : جز بنده رفیق و عاشق و یار مگیر	84
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : از آرزوی خیال تو روز دراز	77
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : ای دست تو در جفا چو زلف تو دراز	90
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : آن شد که من از عشق تو شبهای دراز	71
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : زان شب که به روز برده‌ام با تو به ناز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : دل شادی روز وصلت ای شمع طراز	93
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : گر در طلب صحبتم ای شمع طراز	78
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : ای دل بخریدی دم آن شمع طراز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : گرمابه به کام انوری بود امروز	76
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : آن دل که تو دیده‌ای فکارست هنوز	97
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : نایی بر من به خانه‌ای شورانگیز	62
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : بازار قبول گل چو شد خوش خوش تیز	115
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : ای ماه ز سودای تو در آتش تیز	146
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : پیروزشه ای خورده سپهر از تو هراس	81
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : ماییم درین گنبد دیرینه اساس	78
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : در منزل دل غم تو می‌آید و بس	80
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : روزی که کنم هجر ترا بر دل خوش	71
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : ماییم و دو شیشکک می روشن و خوش	73
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : چون بندگی شهت نمی‌آید خوش	78
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : ای دل تو برو به نزد جانان می‌باش	53
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : ای ماه رکاب خسرو گردون رخش	77
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : گفتم که گهی چند نپرسم خبرش	98
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : هر تیر جفا که داری اندر ترکش	85
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش	79
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویش	65
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویش	77
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : با خاک برابرم ز بی‌سنگی خویش	84
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : داری ز جهان زیاده از حصهٔ خویش	89
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : گل روز دو عرض می‌دهد مایهٔ خویش	95
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : تا دست طمع بشستم از عالم خاک	74
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : ای جاه تو چون سماک و عالم چو سمک	108
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : زین رنگ برآوردن بر فور فلک	66
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : در منزل آبگینه هنگام درنگ	74
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : ای مسند تو قاعدهٔ دولت گل	69
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : ای گوهر تو خلاصهٔ عالم گل	77
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : آخر شب دوش بی‌تو ای شمع چگل	100
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : آمیختم از بهر تو صد رنگ و حیل	76
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : ای چشم زمانه کرده روشن به جمال	79
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : زین عمر به تعجیل دوان سوی زوال	113
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : در هجر همی بسوزم از شرم خیال	75
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : منزل دوردست و روز بی‌گاه ای دل	122
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : ای دل طمع از وصال جانان بگسل	64
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : پیراهن گل دریده شد بر تن گل	69
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : صف زد حشم بهار پیرامن گل	105
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : تاب رخ یار من نداری ای گل	70
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : آنم که ندانم نه وجود و نه عدم	66
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : دردا که فرو شد لب شادی را غم	76
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : ای گوهر تو اصل طفیل آدم	93
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : چرخا زحلت نحس‌ترست یا بهرام	68
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : ای زیر همای همتت چرخ مدام	115
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : رفتم چو نبود بیش از این جای مقام	124
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : از مشرق دست گوهر آل نظام	78
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دام	150
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : هر مرحله‌ای که رخت برداشته‌ام	60
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : با یاد تو ای ریخته عشقت آبم	87
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : بختی نه کزو نصیب جز غم یابم	123
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : من غره به گفتار محال تو شدم	83
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : دی کرد وداع بر جناح سفرم	74
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : روزی که به حیلت به شب تیره برم	79
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : زلف تو دلم برد و به جان در خطرم	78
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : سودای تو بیرون شده یکسر ز سرم	98
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : چون روی ندارم که به رویت نگرم	113
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : ای دل ز فلک چرا نیوشی آزرم	72
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : آخر ز تو چون روی به خون تر دارم	107
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : از غم صدف دو دیده پر در دارم	63
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : در کوی غمت هزار منزل دارم	74
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : راز تو ز بیم خصم پنهان دارم	76
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : نه در غم عشق یار یاری دارم	91
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : ای دل ز وصال تو نشانی دارم	67
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : من با تو که عشق جاودانی دارم	107
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : نام تو نویسم ار قلم بردارم	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : در کار تو هر روز گرفتارترم	72
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : بفروختمت سزد به جان باز خرم	85
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : من بنده که کمتر سگ کویت باشم	81
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : بینم دل خویش گر دهانت اندیشم	72
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : خوار و خجلم خوار و خجل باد دلم	112
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : بر چرخ رسید از تو دم سرد دلم	78
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : ای خورده به واجبی چو مردان غم علم	93
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : پر شد ز شراب عشق جانا جامم	79
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : در خدمت تست عقل و هوش و جانم	97
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : ای دل چو به غمهای جهان درمانم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : شبها چو ز روز وصل او یاد کنم	80
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : بازیچهٔ دور آسمانم چه کنم	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : چون حرب کنم هیج محابا نکنم	79
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : می نوش کنم ولیک مستی نکنم	275
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : کس نیست غم اندوخته‌تر زین که منم	70
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : بر آتش هجر عمری ار بنشینم	83
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : آن دیده ندارم که به خوابت بینم	85
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : من دل به کسی جز از تو آسان ندهم	99
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : ای سایهٔ آنک ملک او هست قدیم	77
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : شکر ایزد را که خسرو هفت اقلیم	84
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : در موج خطر مرفهی همچو کلیم	90
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : چون پای همی تحفه برد هر جایم	81
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : ای عشق در آفاق بسی تاختیم	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : دی یک دو قدح شراب صافی خوردیم	76
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : سبحان‌الله غمی به پایان نبریم	58
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : با گل گفتم چون به چمن برگذریم	67
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : اندیشهٔ انتقام چون جزم کنیم	82
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : ای دل چو غم نوت دهد چرخ کهن	96
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : ماییم و صراحی و شراب روشن	68
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : باغیست چو نوبهار از رنگ خزان	84
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : ای دل مگذار عمر چون بی‌خبران	76
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : شخصی دارم زنده به جان دگران	94
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : ای ساخته گشته از تو کار دگران	87
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : زلفت به رسنهاش برآورد کشان	71
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : چون روی حیل نبود پایاب جهان	100
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : آیا گهر وصل تو یارم سفتن	99
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : ای دل چو نمی‌نهد سپهرت گردن	79
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : زرق است جهان تو زرق کن از هر فن	76
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : زین جور اگر گذر توان کرد بکن	64
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : هرچ از چو تویی نزیبد ای دوست مکن	60
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : ای دل ز سر نهاد پرواز مکن	122
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : جانا لبم از شراب غم خشک مکن	113
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : هستم ز تو دلشکسته‌ای عهد شکن	71
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : می‌سوز تو خرمن شکیبایی من	79
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : در دام غم تو بسته‌ای هست چو من	67
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : ای گنده دهان چو شیر و چون گرگ حرون	83
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : چشمم ز همه جهان فرازست اکنون	77
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : بوطالب نعمت ای همه دولت و دین	87
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : شاها ز خزانهٔ تو ریحان و سمین	75
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : شاهان ممالک تو مودود و معین	100
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : گفتی چه شود کار فراقت یک‌سو	82
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : آن ماه که ماه نو سزد یارهٔ او	69
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : ای راحت آن نفس که جان زد با تو	112
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : رفتم چو نماند هیچ آبم بر تو	78
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : دستی نه که گستاخ بکوبد در تو	76
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : گر هیچ سعادتم رساند بر تو	91
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : دل هرچه ز بد دید پسندید از تو	66
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : آن صبر که حامی منست از غم تو	108
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : دورم ز قرار و خواب از دوری تو	92
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : جان درد تو یادگار دارد بی‌تو	63
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : دست تو که جود در سجود آید ازو	80
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : آن دل که نشان نیست مرا در بر ازو	80
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : آن بت که به دست غم گرفتارم ازو	93
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : کسری که کمان عدل او کرد به زه	83
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : چون باز کنی ز زلف پرتاب گره	83
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : ای نحس چو مریخ و زحل بی‌گه و گاه	84
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه	79
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : از بهر هلال عید آن مه ناگاه	149
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : با من به سخن درآمد امروز پگاه	76
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : بر من در محنت و بلا باز مخواه	63
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : ای امر تو ملک را عنان بگرفته	112
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : ای لشکر تو روی زمین بگرفته	85
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : دی طوف چمن کرده سه چاری خورده	100
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : آیا که مرا تو دست گیری یا نه	92
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : در راه فرید کاتب فرزانه	67
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : ای فتنهٔ روزگار شب‌پوش منه	138
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : مریخ به خنجر تو جوید فتوی	92
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : پایی که مرا نزد تو بد راهنمای	72
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : در مرتبه از سپهر پیش آمده‌ای	82
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : بر چرخ همیشه هم‌عنان رانده‌ای	89
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : زان شب که نشستیم به هم با طربی	77
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : عمزاد و عمزاد خریدند بری	100
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : دوش ارنه وقارت به زمین پیوستی	93
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : دوش از سر درد نیستی در مستی	98
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : گر دل پی یار گیردی نیکستی	69
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : گر شعر در مراد می‌بگشادی	64
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : ای دل تو بسی که از غمش خون خوردی	102
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : با دل گفتم گرد بلا می‌گردی	107
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : در کفر گریزم ار تو ایمان گردی	76
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : دی در چمن آن زمان که طوفی کردی	89
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : جانا بر نور شمع دود آوردی	105
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : دیروز که در سرای عالی بودی	85
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : گر همت من دل به جهان برنهدی	87
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : هر شب بت من به وقت باد سحری	72
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : کویی که درو مست و بهش درگذری	163
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری	92
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : دل سیر نگرددت ز بیدادگری	95
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : با دلبرم از زبان باد سحری	85
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : ای دل بنشین به عافیت کو داری	95
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : مسعود قزل مست نه‌ای هشیاری	80
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : گفتی که به هر قطعه مرا هر باری	88
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : ای دل به غم عشق بدین دشواری	82
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : بر سنگ قناعت ار عیاری داری	66
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : در بنده به دیدهٔ دگر می‌نگری	77
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : چون چنگ خودم به عمری ار بنوازی	109
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : چون صبح درآمد به جهان‌افروزی	90
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : بر جان منت نیست دمی دلسوزی	120
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : هرکو به مواظبت بخواند چیزی	61
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : ای نوبت تو گذشته از چرخ بسی	83
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : دی درویشی به راز با همنفسی	72
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : با دل گفتم که‌ای همه قلاشی	91
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : تا چند ز جان مستمند اندیشی	105
رباعی شمارهٔ ۴۲۲ : ای پیش کفت جود فلک زراقی	83
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ : ای نسبت تو هم به نبی هم به علی	78
رباعی شمارهٔ ۴۲۴ : کو آنکه ز غم دست به جایی زدمی	64
رباعی شمارهٔ ۴۲۵ : گر من ز فلک شکایت کنمی	97
رباعی شمارهٔ ۴۲۶ : گر عقل عزیز را به فرمان شومی	89
رباعی شمارهٔ ۴۲۷ : صدرا چو تو چشم آسمان بیند نی	83
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ : شاها چو تو مادر زمان زاید نی	72
رباعی شمارهٔ ۴۲۹ : ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی	104
رباعی شمارهٔ ۴۳۰ : در ملک چنین که وسعتش می‌دانی	93
رباعی شمارهٔ ۴۳۱ : ای دل طمعم زان همه سرگردانی	78
رباعی شمارهٔ ۴۳۲ : ای شاه گر آنچه می‌توانی نکنی	103
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ : ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی	80
رباعی شمارهٔ ۴۳۴ : گر در همه عمر یک نکویی بکنی	101
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ : با بوعلی اب ارب هم بنشینی	98
رباعی شمارهٔ ۴۳۶ : رو رو که تو یار چو منی کم بینی	155
رباعی شمارهٔ ۴۳۷ : هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی	84
رباعی شمارهٔ ۴۳۸ : شب نیست دلا که از غمش خون نشوی	92
رباعی شمارهٔ ۴۳۹ : گفتم که نثار جان کنم گر آیی	85
رباعی شمارهٔ ۴۴۰ : چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی	88
رباعی شمارهٔ ۴۴۱ : ای محنت هجر بر دلم سرنایی	91
رباعی شمارهٔ ۴۴۲ : با دل گفتم گرد بلا می‌پویی	113
رباعی شمارهٔ ۴۴۳ : صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی	85
رباعی شمارهٔ ۴۴۴ : ای نامتحرک حیوانی که تویی	95