شعر پاک

عنوان شعر	خوانش	نظرات
غزل شمارهٔ ۱ : ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها	176
غزل شمارهٔ ۲ : ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها	137
غزل شمارهٔ ۳ : ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها	126
غزل شمارهٔ ۴ : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما	101
غزل شمارهٔ ۵ : آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا	86
غزل شمارهٔ ۶ : بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما	120
غزل شمارهٔ ۸ : جز وی چه باشد کز اجل اندررباید کل ما	116
غزل شمارهٔ ۷ : بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا	125
غزل شمارهٔ ۹ : من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا	157
غزل شمارهٔ ۱۰ : مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا	102
غزل شمارهٔ ۱۱ : ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا	166
غزل شمارهٔ ۱۲ : ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما	89
غزل شمارهٔ ۱۳ : ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما	115
غزل شمارهٔ ۱۴ : ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما	95
غزل شمارهٔ ۱۵ : ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را	112
غزل شمارهٔ ۱۶ : ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا	98
غزل شمارهٔ ۱۷ : آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا	98
غزل شمارهٔ ۱۸ : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما	111
غزل شمارهٔ ۱۹ : امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را	112
غزل شمارهٔ ۲۰ : چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را	101
غزل شمارهٔ ۲۱ : جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را	112
غزل شمارهٔ ۲۲ : چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها	105
غزل شمارهٔ ۲۵ : من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا	136
غزل شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها	91
غزل شمارهٔ ۲۳ : چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها	126
غزل شمارهٔ ۲۴ : چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را	104
غزل شمارهٔ ۲۷ : آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا	135
غزل شمارهٔ ۲۸ : ای شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما	121
غزل شمارهٔ ۲۹ : ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما	94
غزل شمارهٔ ۳۰ : ای فصل باباران ما برریز بر یاران ما	184
غزل شمارهٔ ۳۱ : بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما	95
غزل شمارهٔ ۳۲ : دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی	103
غزل شمارهٔ ۳۳ : می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا	97
غزل شمارهٔ ۳۴ : ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا	97
غزل شمارهٔ ۳۵ : ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما	81
غزل شمارهٔ ۳۶ : خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا	77
غزل شمارهٔ ۳۷ : یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا	142
غزل شمارهٔ ۳۸ : رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا	89
غزل شمارهٔ ۳۹ : آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا	76
غزل شمارهٔ ۴۰ : طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را	83
غزل شمارهٔ ۴۱ : شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما	114
غزل شمارهٔ ۴۲ : کار تو داری صنما قدر تو باری صنما	63
غزل شمارهٔ ۴۳ : کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا	131
غزل شمارهٔ ۴۴ : در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا	146
غزل شمارهٔ ۴۵ : با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا	145
غزل شمارهٔ ۴۶ : دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را	102
غزل شمارهٔ ۴۷ : ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا	164
غزل شمارهٔ ۴۸ : ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما	112
غزل شمارهٔ ۴۹ : با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا	120
غزل شمارهٔ ۵۰ : ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا	99
غزل شمارهٔ ۵۱ : گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا	121
غزل شمارهٔ ۵۲ : چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما	103
غزل شمارهٔ ۵۳ : عشق تو آورد قدح پر ز بلاها	150
غزل شمارهٔ ۵۴ : از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها	96
غزل شمارهٔ ۵۵ : شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها	134
غزل شمارهٔ ۵۶ : عطارد مشتری باید متاع آسمانی را	148
غزل شمارهٔ ۵۷ : مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را	100
غزل شمارهٔ ۵۸ : رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را	110
غزل شمارهٔ ۵۹ : تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها	93
غزل شمارهٔ ۶۰ : ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را	98
غزل شمارهٔ ۶۱ : هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را	100
غزل شمارهٔ ۶۲ : بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را	133
غزل شمارهٔ ۶۳ : چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را	115
غزل شمارهٔ ۶۴ : تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا	113
غزل شمارهٔ ۶۵ : ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا	101
غزل شمارهٔ ۶۶ : تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را	115
غزل شمارهٔ ۶۷ : از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا	98
غزل شمارهٔ ۶۸ : چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را	74
غزل شمارهٔ ۶۹ : چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا	93
غزل شمارهٔ ۷۰ : برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را	114
غزل شمارهٔ ۷۱ : اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را	108
غزل شمارهٔ ۷۲ : به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را	85
غزل شمارهٔ ۷۳ : آمد بت میخانه تا خانه برد ما را	91
غزل شمارهٔ ۷۴ : گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما	88
غزل شمارهٔ ۷۵ : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را	86
غزل شمارهٔ ۷۶ : آخر بشنید آن مه آه سحر ما را	94
غزل شمارهٔ ۷۷ : آب حیوان باید مر روح فزایی را	105
غزل شمارهٔ ۷۸ : ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را	113
غزل شمارهٔ ۷۹ : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را	89
غزل شمارهٔ ۸۰ : امروز گزافی ده آن باده نابی را	106
غزل شمارهٔ ۸۱ : ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را	107
غزل شمارهٔ ۸۲ : معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا	119
غزل شمارهٔ ۸۳ : ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا	123
غزل شمارهٔ ۸۴ : چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها	104
غزل شمارهٔ ۸۵ : از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا	87
غزل شمارهٔ ۸۶ : ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا	97
غزل شمارهٔ ۸۷ : جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را	97
غزل شمارهٔ ۸۸ : شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ	90
غزل شمارهٔ ۸۹ : یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا	91
غزل شمارهٔ ۹۰ : ای شاد که ما هستیم اندر غم تو جانا	135
غزل شمارهٔ ۹۱ : در آب فکن ساقی بط زاده آبی را	101
غزل شمارهٔ ۹۲ : زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا	81
غزل شمارهٔ ۹۳ : میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها	249
غزل شمارهٔ ۹۴ : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا	123
غزل شمارهٔ ۹۵ : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا	89
غزل شمارهٔ ۹۶ : لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا	111
غزل شمارهٔ ۹۷ : رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را	119
غزل شمارهٔ ۹۸ : ای از نظرت مست شده اسم و مسما	110
غزل شمارهٔ ۹۹ : دلارام نهان گشته ز غوغا	184
غزل شمارهٔ ۱۰۰ : بیا ای جان نو داده جهان را	72
غزل شمارهٔ ۱۰۱ : بسوزانیم سودا و جنون را	92
غزل شمارهٔ ۱۰۲ : سلیمانا بیار انگشتری را	110
غزل شمارهٔ ۱۰۳ : دل و جان را در این حضرت بپالا	102
غزل شمارهٔ ۱۰۴ : خبر کن ای ستاره یار ما را	81
غزل شمارهٔ ۱۰۵ : چو او باشد دل دلسوز ما را	96
غزل شمارهٔ ۱۰۶ : مرا حلوا هوس کردست حلوا	90
غزل شمارهٔ ۱۰۷ : امیر حسن خندان کن چشم را	90
غزل شمارهٔ ۱۰۸ : به برج دل رسیدی بیست این جا	113
غزل شمارهٔ ۱۰۹ : بکت عینی غداه البین دمعا	106
غزل شمارهٔ ۱۱۰ : تو بشکن چنگ ما را ای معلا	119
غزل شمارهٔ ۱۱۱ : برای تو فدا کردیم جان‌ها	78
غزل شمارهٔ ۱۱۲ : ز روی تست عید آثار ما را	87
غزل شمارهٔ ۱۱۳ : ای مطرب دل برای یاری را	100
غزل شمارهٔ ۱۱۴ : اندر دل ما تویی نگارا	102
غزل شمارهٔ ۱۱۵ : ای جان و قوام جمله جان‌ها	134
غزل شمارهٔ ۱۱۶ : ای سخت گرفته جادوی را	73
غزل شمارهٔ ۱۱۷ : از دور بدیده شمس دین را	106
غزل شمارهٔ ۱۱۸ : بنمود وفا از این جا	100
غزل شمارهٔ ۱۱۹ : برخیز و صبوح را بیارا	97
غزل شمارهٔ ۱۲۰ : تا چند تو پس روی به پیش آ	123
غزل شمارهٔ ۱۲۱ : چون خانه روی ز خانه ما	120
غزل شمارهٔ ۱۲۲ : دیدم رخ خوب گلشنی را	113
غزل شمارهٔ ۱۲۳ : دیدم شه خوب خوش لقا را	103
غزل شمارهٔ ۱۲۴ : ساقی تو شراب لامکان را	148
غزل شمارهٔ ۱۲۵ : گفتی که گزیده‌ای تو بر ما	94
غزل شمارهٔ ۱۲۶ : گستاخ مکن تو ناکسان را	96
غزل شمارهٔ ۱۲۷ : کو مطرب عشق چست دانا	84
غزل شمارهٔ ۱۲۸ : ما را سفری فتاد بی‌ما	402
غزل شمارهٔ ۱۲۹ : مشکن دل مرد مشتری را	97
غزل شمارهٔ ۱۳۰ : بیدار کنید مستیان را	87
غزل شمارهٔ ۱۳۱ : من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا	116
غزل شمارهٔ ۱۳۲ : در میان پرده خون عشق را گلزارها	101
غزل شمارهٔ ۱۳۳ : غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را	118
غزل شمارهٔ ۱۳۴ : ساقیا در نوش آور شیره عنقود را	89
غزل شمارهٔ ۱۳۵ : ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را	117
غزل شمارهٔ ۱۳۶ : پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما	93
غزل شمارهٔ ۱۳۷ : با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا	111
غزل شمارهٔ ۱۳۸ : سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما	81
غزل شمارهٔ ۱۳۹ : رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما	110
غزل شمارهٔ ۱۴۰ : درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما	162
غزل شمارهٔ ۱۴۱ : جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا	105
غزل شمارهٔ ۱۴۲ : دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا	103
غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را	87
غزل شمارهٔ ۱۴۴ : عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا	130
غزل شمارهٔ ۱۴۶ : در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما	77
غزل شمارهٔ ۱۴۵ : ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها	119
غزل شمارهٔ ۱۴۷ : آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا	119
غزل شمارهٔ ۱۴۸ : از پی شمس حق و دین دیده گریان ما	88
غزل شمارهٔ ۱۴۹ : خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا	103
غزل شمارهٔ ۱۵۰ : درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما	86
غزل شمارهٔ ۱۵۱ : سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را	88
غزل شمارهٔ ۱۵۲ : دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا	92
غزل شمارهٔ ۱۵۳ : شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها	108
غزل شمارهٔ ۱۵۴ : دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را	60
غزل شمارهٔ ۱۵۶ : ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا	101
غزل شمارهٔ ۱۵۵ : از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا	116
غزل شمارهٔ ۱۵۷ : ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما	126
غزل شمارهٔ ۱۵۸ : امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها	124
غزل شمارهٔ ۱۵۹ : ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را	100
غزل شمارهٔ ۱۶۰ : مفروشید کمان و زره و تیغ زنان را	83
غزل شمارهٔ ۱۶۱ : چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را	98
غزل شمارهٔ ۱۶۲ : تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را	98
غزل شمارهٔ ۱۶۳ : بروید ای حریفان بکشید یار ما را	125
غزل شمارهٔ ۱۶۴ : چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا	102
غزل شمارهٔ ۱۶۵ : اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا	101
غزل شمارهٔ ۱۶۶ : چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا	106
غزل شمارهٔ ۱۶۷ : کی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را	80
غزل شمارهٔ ۱۶۸ : ای بروییده به ناخواست به مانند گیا	72
غزل شمارهٔ ۱۶۹ : رو ترش کن که همه روترشانند این جا	80
غزل شمارهٔ ۱۷۰ : تا به شب ای عارف شیرین نوا	117
غزل شمارهٔ ۱۷۱ : چون نمایی آن رخ گلرنگ را	102
غزل شمارهٔ ۱۷۲ : در میان عاشقان عاقل مبا	81
غزل شمارهٔ ۱۷۳ : از یکی آتش برآوردم تو را	102
غزل شمارهٔ ۱۷۴ : ز آتش شهوت برآوردم تو را	105
غزل شمارهٔ ۱۷۵ : از ورای سر دل بین شیوه‌ها	106
غزل شمارهٔ ۱۷۶ : روح زیتونیست عاشق نار را	94
غزل شمارهٔ ۱۷۷ : ای بگفته در دلم اسرارها	103
غزل شمارهٔ ۱۷۸ : می‌شدی غافل ز اسرار قضا	86
غزل شمارهٔ ۱۷۹ : گر تو عودی سوی این مجمر بیا	96
غزل شمارهٔ ۱۸۰ : ای تو آب زندگانی فاسقنا	96
غزل شمارهٔ ۱۸۱ : دل چو دانه ما مثال آسیا	93
غزل شمارهٔ ۱۸۲ : در میان عاشقان عاقل مبا	97
غزل شمارهٔ ۱۸۳ : ای دل رفته ز جا بازمیا	119
غزل شمارهٔ ۱۸۴ : من رسیدم به لب جوی وفا	107
غزل شمارهٔ ۱۸۵ : از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا	78
غزل شمارهٔ ۱۸۶ : ای میرآب بگشا آن چشمه روان را	95
غزل شمارهٔ ۱۸۷ : از سینه پاک کردم افکار فلسفی را	92
غزل شمارهٔ ۱۸۸ : این جا کسیست پنهان خود را مگیر تنها	112
غزل شمارهٔ ۱۸۹ : آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ	104
غزل شمارهٔ ۱۹۰ : با آن که می‌رسانی آن باده بقا را	107
غزل شمارهٔ ۱۹۱ : بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را	108
غزل شمارهٔ ۱۹۲ : بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها	102
غزل شمارهٔ ۱۹۳ : جانا قبول گردان این جست و جوی ما را	83
غزل شمارهٔ ۱۹۴ : خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را	74
غزل شمارهٔ ۱۹۵ : شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را	88
غزل شمارهٔ ۱۹۶ : در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را	83
غزل شمارهٔ ۱۹۷ : ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا	91
غزل شمارهٔ ۱۹۸ : ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها	111
غزل شمارهٔ ۱۹۹ : ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا	109
غزل شمارهٔ ۲۰۱ : شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما	146
غزل شمارهٔ ۲۰۳ : آمد بهار خرم آمد نگار ما	94
غزل شمارهٔ ۲۰۰ : نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا	107
غزل شمارهٔ ۲۰۴ : سر بر گریبان درست صوفی اسرار را	105
غزل شمارهٔ ۲۰۲ : هر روز بامداد سلام علیکما	101
غزل شمارهٔ ۲۰۵ : چند گریزی ز ما چند روی جا به جا	141
غزل شمارهٔ ۲۰۶ : ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را	94
غزل شمارهٔ ۲۰۷ : ای که به هنگام درد راحت جانی مرا	89
غزل شمارهٔ ۲۰۸ : از جهت ره زدن راه درآرد مرا	89
غزل شمارهٔ ۲۰۹ : ای در ما را زده شمع سرایی درآ	70
غزل شمارهٔ ۲۱۰ : گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها	111
غزل شمارهٔ ۲۱۱ : باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا	103
غزل شمارهٔ ۲۱۲ : اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را	180
غزل شمارهٔ ۲۱۳ : اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا	103
غزل شمارهٔ ۲۱۴ : درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا	139
غزل شمارهٔ ۲۱۵ : من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا	94
غزل شمارهٔ ۲۱۶ : روم به حجره خیاط عاشقان فردا	97
غزل شمارهٔ ۲۱۷ : چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را	125
غزل شمارهٔ ۲۱۸ : ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را	86
غزل شمارهٔ ۲۱۹ : چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا	90
غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا	99
غزل شمارهٔ ۲۲۱ : مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا	80
غزل شمارهٔ ۲۲۲ : رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا	103
غزل شمارهٔ ۲۲۳ : کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا	79
غزل شمارهٔ ۲۲۴ : چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا	126
غزل شمارهٔ ۲۲۵ : بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا	105
غزل شمارهٔ ۲۲۶ : برفت یار من و یادگار ماند مرا	98
غزل شمارهٔ ۲۲۷ : به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا	108
غزل شمارهٔ ۲۲۸ : بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا	101
غزل شمارهٔ ۲۲۹ : شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا	111
غزل شمارهٔ ۲۳۰ : ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا	72
غزل شمارهٔ ۲۳۱ : سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا	110
غزل شمارهٔ ۲۳۲ : چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها	77
غزل شمارهٔ ۲۳۳ : کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را	95
غزل شمارهٔ ۲۳۴ : ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا	102
غزل شمارهٔ ۲۳۵ : مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا	121
غزل شمارهٔ ۲۳۶ : مبارکی که بود در همه عروسی‌ها	122
غزل شمارهٔ ۲۳۷ : یار ما دلدار ما عالم اسرار ما	97
غزل شمارهٔ ۲۳۸ : هله ای کیا نفسی بیا	76
غزل شمارهٔ ۲۳۹ : کرانی ندارد بیابان ما	99
غزل شمارهٔ ۲۴۰ : تو جان و جهانی کریما مرا	95
غزل شمارهٔ ۲۴۱ : نرد کف تو بردست مرا	85
غزل شمارهٔ ۲۴۲ : خیک دل ما مشک تن ما	97
غزل شمارهٔ ۲۴۳ : بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما	89
غزل شمارهٔ ۲۴۴ : چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا	87
غزل شمارهٔ ۲۴۵ : از برای صلاح مجنون را	101
غزل شمارهٔ ۲۴۶ : صد دهل می‌زنند در دل ما	88
غزل شمارهٔ ۲۴۷ : بانگ تسبیح بشنو از بالا	105
غزل شمارهٔ ۲۴۸ : گوش من منتظر پیام تو را	115
غزل شمارهٔ ۲۴۹ : دل بر ما شدست دلبر ما	88
غزل شمارهٔ ۲۵۰ : هین که منم بر در در برگشا	91
غزل شمارهٔ ۲۵۱ : پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا	91
غزل شمارهٔ ۲۵۲ : نذر کند یار که امشب تو را	125
غزل شمارهٔ ۲۵۳ : چند نهان داری آن خنده را	85
غزل شمارهٔ ۲۵۴ : باده ده آن یار قدح باره را	81
غزل شمارهٔ ۲۵۵ : خیز صبوحی کن و درده صلا	119
غزل شمارهٔ ۲۵۶ : داد دهی ساغر و پیمانه را	80
غزل شمارهٔ ۲۵۷ : لعل لبش داد کنون مر مرا	101
غزل شمارهٔ ۲۵۸ : گر بنخسبی شبی ای مه لقا	108
غزل شمارهٔ ۲۵۹ : پیش کش آن شاه شکرخانه را	69
غزل شمارهٔ ۲۶۰ : چرخ فلک با همه کار و کیا	91
غزل شمارهٔ ۲۶۱ : هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما	82
غزل شمارهٔ ۲۶۲ : فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری	102
غزل شمارهٔ ۲۶۳ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا	105
غزل شمارهٔ ۲۶۴ : لی حبیب حبه یشوی الحشا	106
غزل شمارهٔ ۲۶۵ : راح بفیها و الروح فیها	104
غزل شمارهٔ ۲۶۶ : هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا	60
غزل شمارهٔ ۲۶۷ : قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا	123
غزل شمارهٔ ۲۶۸ : فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری	121
غزل شمارهٔ ۲۶۹ : تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا	83
غزل شمارهٔ ۲۷۰ : افدی قمرا لاح علینا و تلالا	105
غزل شمارهٔ ۲۷۱ : تعالوا کلنا ذا الیوم سکری	112
غزل شمارهٔ ۲۷۲ : حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا	82
غزل شمارهٔ ۲۷۳ : طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا	79
غزل شمارهٔ ۲۷۴ : ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا	94
غزل شمارهٔ ۲۷۵ : ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها	94
غزل شمارهٔ ۲۷۶ : یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی	103
غزل شمارهٔ ۲۷۷ : سبق الجد الینا نزل الحب علینا	78
غزل شمارهٔ ۲۷۸ : انا لا اقسم الا برجال صدقونا	92
غزل شمارهٔ ۲۷۹ : مولانا مولانا اغنانا اغنانا	113
غزل شمارهٔ ۲۸۰ : یا منیر الخد یا روح البقا	121
غزل شمارهٔ ۲۸۱ : یا ساقی المدامه حی علی الصلا	99
غزل شمارهٔ ۲۸۲ : یا من لواء عشقک لا زال عالیا	93
غزل شمارهٔ ۲۸۳ : جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا	93
غزل شمارهٔ ۲۸۴ : اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا	97
غزل شمارهٔ ۲۸۵ : اتاک عید وصال فلا تذق حزنا	82
غزل شمارهٔ ۲۸۶ : یا من بنا قصر الکمال مشیدا	81
غزل شمارهٔ ۲۸۷ : ورد البشیر مبشرا ببشاره	94
غزل شمارهٔ ۲۸۸ : یا کالمینا یا حاکمینا	98
غزل شمارهٔ ۲۸۹ : یا مخجل البدر اشرقنا بلالا	110
غزل شمارهٔ ۲۹۰ : بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب	105
غزل شمارهٔ ۲۹۱ : ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب	114
غزل شمارهٔ ۲۹۲ : زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش مذهب	88
غزل شمارهٔ ۲۹۳ : مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب	102
غزل شمارهٔ ۲۹۴ : بریده شد از این جوی جهان آب	87
غزل شمارهٔ ۲۹۵ : الا ای روی تو صد ماه و مهتاب	83
غزل شمارهٔ ۲۹۶ : مخسب ای یار مهمان دار امشب	123
غزل شمارهٔ ۲۹۷ : ای در غم تو به سوز و یارب	108
غزل شمارهٔ ۲۹۸ : آه از این زشتان که مه رو می‌نمایند از نقاب	97
غزل شمارهٔ ۲۹۹ : یا وصال یار باید یا حریفان را شراب	107
غزل شمارهٔ ۳۰۰ : کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب	75
غزل شمارهٔ ۳۰۱ : هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب	105
غزل شمارهٔ ۳۰۲ : در هوایت بی‌قرارم روز و شب	106
غزل شمارهٔ ۳۰۳ : مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب	95
غزل شمارهٔ ۳۰۴ : هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب	96
غزل شمارهٔ ۳۰۵ : آواز داد اختر بس روشنست امشب	69
غزل شمارهٔ ۳۰۶ : رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب	74
غزل شمارهٔ ۳۰۷ : کار همه محبان همچون زرست امشب	126
غزل شمارهٔ ۳۰۸ : خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب	74
غزل شمارهٔ ۳۰۹ : واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب	87
غزل شمارهٔ ۳۱۰ : بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب	96
غزل شمارهٔ ۳۱۱ : زشت کسی کو نشد مسخره یار خوب	100
غزل شمارهٔ ۳۱۲ : به جان تو که مرو از میان کار مخسب	92
غزل شمارهٔ ۳۱۳ : رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب	95
غزل شمارهٔ ۳۱۴ : تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب	107
غزل شمارهٔ ۳۱۵ : چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب	95
غزل شمارهٔ ۳۱۶ : چونک درآییم به غوغای شب	89
غزل شمارهٔ ۳۱۷ : یار آمد به صلح ای اصحاب	95
غزل شمارهٔ ۳۱۸ : علونا سماء الود من غیر سلم	122
غزل شمارهٔ ۳۱۹ : امسی و اصبح بالجوی اتعذب	110
غزل شمارهٔ ۳۲۰ : ابشروا یا قوم هذا فتح باب	87
غزل شمارهٔ ۳۲۱ : آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست	105
غزل شمارهٔ ۳۲۲ : آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت	101
غزل شمارهٔ ۳۲۳ : آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت	134
غزل شمارهٔ ۳۲۴ : درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت	111
غزل شمارهٔ ۳۲۵ : که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست	110
غزل شمارهٔ ۳۲۶ : حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت	73
غزل شمارهٔ ۳۲۷ : از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست	91
غزل شمارهٔ ۳۲۸ : بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت	97
غزل شمارهٔ ۳۲۹ : بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست	93
غزل شمارهٔ ۳۳۰ : بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت	119
غزل شمارهٔ ۳۳۱ : زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست	88
غزل شمارهٔ ۳۳۲ : این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست	101
غزل شمارهٔ ۳۳۳ : اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست	94
غزل شمارهٔ ۳۳۴ : از اول امروز حریفان خرابات	92
غزل شمارهٔ ۳۳۵ : همه خوف آدمی را از درونست	93
غزل شمارهٔ ۳۳۶ : بده یک جام ای پیر خرابات	93
غزل شمارهٔ ۳۳۷ : ببستی چشم یعنی وقت خواب است	113
غزل شمارهٔ ۳۳۸ : سماع از بهر جان بی‌قرارست	83
غزل شمارهٔ ۳۳۹ : سماع آرام جان زندگانیست	97
غزل شمارهٔ ۳۴۰ : دگربار این دلم آتش گرفتست	92
غزل شمارهٔ ۳۴۱ : بیا کامروز ما را روز عیدست	74
غزل شمارهٔ ۳۴۲ : مرا چون تا قیامت یار اینست	117
غزل شمارهٔ ۳۴۳ : ز همراهان جدایی مصلحت نیست	91
غزل شمارهٔ ۳۴۴ : به جان تو که سوگند عظیمست	104
غزل شمارهٔ ۳۴۵ : بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست	108
غزل شمارهٔ ۳۴۶ : شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت	94
غزل شمارهٔ ۳۴۷ : قرار زندگانی آن نگارست	105
غزل شمارهٔ ۳۴۸ : صدایی کز کمان آید نذیریست	95
غزل شمارهٔ ۳۴۹ : مبر رنج ای برادر خواجه سختست	98
غزل شمارهٔ ۳۵۰ : ز بعد وقت نومیدی امیدیست	119
غزل شمارهٔ ۳۵۱ : طبیب درد بی‌درمان کدامست	275
غزل شمارهٔ ۳۵۲ : چو با ما یار ما امروز جفتست	140
غزل شمارهٔ ۳۵۳ : زهی می کاندر آن دستست هیهات	97
غزل شمارهٔ ۳۵۴ : ز میخانه دگربار این چه بویست	102
غزل شمارهٔ ۳۵۵ : در این خانه کژی ای دل گهی راست	90
غزل شمارهٔ ۳۵۶ : تو را در دلبری دستی تمامست	143
غزل شمارهٔ ۳۵۷ : چو آن کان کرم ما را شکارست	115
غزل شمارهٔ ۳۵۸ : نگار خوب شکربار چونست	92
غزل شمارهٔ ۳۵۹ : در این جو دل چو دولاب خرابست	122
غزل شمارهٔ ۳۶۰ : ایا ساقی تویی قاضی حاجات	89
غزل شمارهٔ ۳۶۱ : اگر حوا بدانستی ز رنگت	77
غزل شمارهٔ ۳۶۲ : دو چشم آهوانش شیرگیرست	108
غزل شمارهٔ ۳۶۱ : اگر حوا بدانستی ز رنگت	102
غزل شمارهٔ ۳۶۳ : چنان کاین دل از آن دلدار مستست	85
غزل شمارهٔ ۳۶۴ : تا نقش خیال دوست با ماست	113
غزل شمارهٔ ۳۶۵ : می‌دان که زمانه نقش سوداست	86
غزل شمارهٔ ۳۶۶ : دود دل ما نشان سوداست	101
غزل شمارهٔ ۳۶۷ : دل آمد و دی به گوش جان گفت	96
غزل شمارهٔ ۳۶۸ : گویم سخن شکرنباتت	95
غزل شمارهٔ ۳۶۹ : در شهر شما یکی نگاریست	70
غزل شمارهٔ ۳۷۰ : آمد رمضان و عید با ماست	81
غزل شمارهٔ ۳۷۱ : گر جام سپهر زهرپیماست	84
غزل شمارهٔ ۳۷۲ : من سر نخورم که سر گران‌ست	80
غزل شمارهٔ ۳۷۳ : گر می‌نکند لبم بیانت	83
غزل شمارهٔ ۳۷۴ : پرسید کسی که ره کدامست	107
غزل شمارهٔ ۳۷۵ : مر عاشق را ز ره چه بیمست	107
غزل شمارهٔ ۳۷۶ : امروز جنون نو رسیده‌ست	78
غزل شمارهٔ ۳۷۷ : آن را که در آخرش خری هست	87
غزل شمارهٔ ۳۷۸ : ای گشته ز شاه عشق شهمات	108
غزل شمارهٔ ۳۷۹ : ای کرده میان سینه غارت	100
غزل شمارهٔ ۳۸۰ : آن خواجه اگر چه تیزگوش است	115
غزل شمارهٔ ۳۸۱ : آن ره که بیامدم کدامست	103
غزل شمارهٔ ۳۸۲ : ای از کرم تو کار ما راست	109
غزل شمارهٔ ۳۸۳ : هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت	130
غزل شمارهٔ ۳۸۴ : عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست	117
غزل شمارهٔ ۳۸۵ : خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات	97
غزل شمارهٔ ۳۸۶ : چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات	114
غزل شمارهٔ ۳۸۷ : خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست	114
غزل شمارهٔ ۳۸۸ : خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست	100
غزل شمارهٔ ۳۸۹ : چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست	91
غزل شمارهٔ ۳۹۰ : ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست	125
غزل شمارهٔ ۳۹۱ : مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست	104
غزل شمارهٔ ۳۹۲ : گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست	108
غزل شمارهٔ ۳۹۳ : جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست	129
غزل شمارهٔ ۳۹۴ : چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است	86
غزل شمارهٔ ۳۹۵ : عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست	110
غزل شمارهٔ ۳۹۶ : در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست	86
غزل شمارهٔ ۳۹۷ : آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست	93
غزل شمارهٔ ۳۹۸ : از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست	99
غزل شمارهٔ ۳۹۹ : آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست	71
غزل شمارهٔ ۴۰۱ : اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست	130
غزل شمارهٔ ۴۰۰ : چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست	118
غزل شمارهٔ ۴۰۳ : گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست	95
غزل شمارهٔ ۴۰۴ : هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت	116
غزل شمارهٔ ۴۰۲ : نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست	113
غزل شمارهٔ ۴۰۵ : به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت	102
غزل شمارهٔ ۴۰۶ : چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست	127
غزل شمارهٔ ۴۰۷ : چشم پرنور که مست نظر جانانست	84
غزل شمارهٔ ۴۰۸ : آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست	112
غزل شمارهٔ ۴۰۹ : تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست	114
غزل شمارهٔ ۴۱۰ : دوش آمد بر من آنک شب افروز منست	100
غزل شمارهٔ ۴۱۱ : عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست	104
غزل شمارهٔ ۴۱۲ : آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست	87
غزل شمارهٔ ۴۱۳ : من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست	108
غزل شمارهٔ ۴۱۴ : روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست	84
غزل شمارهٔ ۴۱۵ : تشنه بر لب جو بین که چه در خواب شدست	88
غزل شمارهٔ ۴۱۶ : مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است	113
غزل شمارهٔ ۴۱۷ : من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست	104
غزل شمارهٔ ۴۱۸ : سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست	101
غزل شمارهٔ ۴۱۹ : بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت	80
غزل شمارهٔ ۴۲۰ : ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت	80
غزل شمارهٔ ۴۲۱ : ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست	90
غزل شمارهٔ ۴۲۲ : ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست	109
غزل شمارهٔ ۴۲۳ : مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است	118
غزل شمارهٔ ۴۲۴ : دلبری و بی‌دلی اسرار ماست	120
غزل شمارهٔ ۴۲۵ : عاشقان را جست و جو از خویش نیست	137
غزل شمارهٔ ۴۲۴ : دلبری و بی‌دلی اسرار ماست	93
غزل شمارهٔ ۴۲۶ : غیر عشقت راه بین جستیم نیست	96
غزل شمارهٔ ۴۲۷ : در دل و جان خانه کردی عاقبت	105
غزل شمارهٔ ۴۲۸ : این چنین پابند جان میدان کیست	96
غزل شمارهٔ ۴۲۹ : عاشقی و بی‌وفایی کار ماست	106
غزل شمارهٔ ۴۳۰ : گم شدن در گم شدن دین منست	106
غزل شمارهٔ ۴۳۱ : عشوه دشمن بخوردی عاقبت	103
غزل شمارهٔ ۴۳۲ : این چنین پابند جان میدان کیست	102
غزل شمارهٔ ۴۳۳ : اندر این جمع شررها ز کجاست	102
غزل شمارهٔ ۴۳۴ : هم به بر این بت زیبا خوشکست	100
غزل شمارهٔ ۴۳۵ : هر کی بالاست مر او را چه غمست	91
غزل شمارهٔ ۴۳۶ : گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت	120
غزل شمارهٔ ۴۳۷ : هر جور کز تو آید بر خود نهم غرامت	83
غزل شمارهٔ ۴۳۸ : هر دم سلام آرد کاین نامه از فلانست	99
غزل شمارهٔ ۴۳۹ : بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت	119
غزل شمارهٔ ۴۴۰ : امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست	116
غزل شمارهٔ ۴۴۱ : بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست	85
غزل شمارهٔ ۴۴۲ : بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست	67
غزل شمارهٔ ۴۴۳ : از دل به دل برادر گویند روزنیست	125
غزل شمارهٔ ۴۴۴ : ساقی بیار باده که ایام بس خوشست	92
غزل شمارهٔ ۴۴۵ : این طرفه آتشی که دمی برقرار نیست	93
غزل شمارهٔ ۴۴۶ : گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست	104
غزل شمارهٔ ۴۴۷ : ای گل تو را اگر چه که رخسار نازکست	108
غزل شمارهٔ ۴۴۸ : امروز روز نوبت دیدار دلبرست	124
غزل شمارهٔ ۴۴۹ : جانا جمال روح بسی خوب و بافرست	106
غزل شمارهٔ ۴۵۰ : از بامداد روی تو دیدن حیات ماست	118
غزل شمارهٔ ۴۵۱ : پنهان مشو که روی تو بر ما مبارکست	86
غزل شمارهٔ ۴۵۲ : ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست	102
غزل شمارهٔ ۴۵۳ : بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت	74
غزل شمارهٔ ۴۵۴ : جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت	91
غزل شمارهٔ ۴۵۵ : آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست	101
غزل شمارهٔ ۴۵۶ : ما را کنار گیر تو را خود کنار نیست	84
غزل شمارهٔ ۴۵۷ : ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست	91
غزل شمارهٔ ۴۵۸ : امروز چرخ را ز مه ما تحیریست	118
غزل شمارهٔ ۴۵۹ : ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست	131
غزل شمارهٔ ۴۶۰ : عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست	109
غزل شمارهٔ ۴۶۱ : شاه گشادست رو دیده شه بین که راست	88
غزل شمارهٔ ۴۶۲ : یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواست	87
غزل شمارهٔ ۴۶۳ : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست	89
غزل شمارهٔ ۴۶۴ : نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست	98
غزل شمارهٔ ۴۶۵ : کار ندارم جز این کارگه و کارم اوست	92
غزل شمارهٔ ۴۶۶ : باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست	92
غزل شمارهٔ ۴۶۷ : آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست	92
غزل شمارهٔ ۴۶۸ : با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست	87
غزل شمارهٔ ۴۶۹ : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست	100
غزل شمارهٔ ۴۷۰ : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست	111
غزل شمارهٔ ۴۷۱ : پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست	96
غزل شمارهٔ ۴۷۲ : کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست	99
غزل شمارهٔ ۴۷۳ : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست	97
غزل شمارهٔ ۴۷۴ : ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات	90
غزل شمارهٔ ۴۷۵ : بیا که عاشق ماهست وز اختران پیداست	98
غزل شمارهٔ ۴۷۶ : بخند بر همه عالم که جای خنده تو راست	104
غزل شمارهٔ ۴۷۷ : ز آفتاب سعادت مرا شراباتست	80
غزل شمارهٔ ۴۷۸ : وجود من به کف یار جز که ساغر نیست	123
غزل شمارهٔ ۴۷۹ : ستیزه کن که ز خوبان ستیزه شیرینست	89
غزل شمارهٔ ۴۸۰ : به حق آن که در این دل به جز ولای تو نیست	97
غزل شمارهٔ ۴۸۱ : چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست	96
غزل شمارهٔ ۴۸۲ : برات عاشق نو کن رسید روز برات	70
غزل شمارهٔ ۴۸۳ : هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست	111
غزل شمارهٔ ۴۸۴ : هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست	97
غزل شمارهٔ ۴۸۵ : سه روز شد که نگارین من دگرگونست	106
غزل شمارهٔ ۴۸۶ : به حق چشم خمار لطیف تابانت	104
غزل شمارهٔ ۴۸۷ : چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات	104
غزل شمارهٔ ۴۸۸ : در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست	79
غزل شمارهٔ ۴۸۹ : اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست	78
غزل شمارهٔ ۴۹۰ : مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست	126
غزل شمارهٔ ۴۹۱ : جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست	94
غزل شمارهٔ ۴۹۲ : ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست	97
غزل شمارهٔ ۴۹۳ : تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست	101
غزل شمارهٔ ۴۹۴ : به شاه نهانی رسیدی که نوشت	74
غزل شمارهٔ ۴۹۵ : اگر مر تو را صلح آهنگ نیست	120
غزل شمارهٔ ۴۹۶ : طرب ای بحر اصل آب حیات	94
غزل شمارهٔ ۴۹۷ : صوفیان آمدند از چپ و راست	81
غزل شمارهٔ ۴۹۸ : فعل نیکان محرض نیکیست	103
غزل شمارهٔ ۴۹۹ : عشق جز دولت و عنایت نیست	101
غزل شمارهٔ ۵۰۰ : قبله امروز جز شهنشه نیست	109
غزل شمارهٔ ۵۰۱ : امشب از چشم و مغز خواب گریخت	96
غزل شمارهٔ ۵۰۲ : اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست	87
غزل شمارهٔ ۵۰۳ : بر شکرت جمع مگس‌ها چراست	86
غزل شمارهٔ ۵۰۴ : خیز که امروز جهان آن ماست	111
غزل شمارهٔ ۵۰۵ : پیشتر آ روی تو جز نور نیست	92
غزل شمارهٔ ۵۰۶ : کار من اینست که کاریم نیست	89
غزل شمارهٔ ۵۰۷ : کیست که او بنده رای تو نیست	99
غزل شمارهٔ ۵۰۸ : شیر خدا بند گسستن گرفت	79
غزل شمارهٔ ۵۰۹ : مرغ دلم باز پریدن گرفت	104
غزل شمارهٔ ۵۱۰ : باز به بط گفت که صحرا خوشست	103
غزل شمارهٔ ۵۱۱ : همچو گل سرخ برو دست دست	180
غزل شمارهٔ ۵۱۲ : صبر مرا آینه بیماریست	96
غزل شمارهٔ ۵۱۳ : کیست در این شهر که او مست نیست	118
غزل شمارهٔ ۵۱۴ : قصد سرم داری خنجر به مشت	117
غزل شمارهٔ ۵۱۵ : خانه دل باز کبوتر گرفت	107
غزل شمارهٔ ۵۱۶ : بازرسیدیم ز میخانه مست	78
غزل شمارهٔ ۵۱۷ : ای ز بگه خاسته سر مست مست	90
غزل شمارهٔ ۵۱۸ : نفسی بهوی الحبیب فارت	76
غزل شمارهٔ ۵۱۹ : ای دل فرورو در غمش کالصبر مفتاح الفرج	61
غزل شمارهٔ ۵۲۰ : ای مبارک ز تو صبوح و صباح	170
غزل شمارهٔ ۵۲۱ : یا راهبا انظر الی مصباح	95
غزل شمارهٔ ۵۲۲ : ماه دیدم شد مرا سودای چرخ	116
غزل شمارهٔ ۵۲۳ : ای بی‌وفا جانی که او بر ذوالوفا عاشق نشد	96
غزل شمارهٔ ۵۲۴ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد	75
غزل شمارهٔ ۵۲۵ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد	89
غزل شمارهٔ ۵۲۶ : ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد	87
غزل شمارهٔ ۵۲۷ : گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند	59
غزل شمارهٔ ۵۲۸ : آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند	102
غزل شمارهٔ ۵۲۹ : خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد	86
غزل شمارهٔ ۵۳۰ : امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد	90
غزل شمارهٔ ۵۳۱ : صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد	118
غزل شمارهٔ ۵۳۲ : مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند	87
غزل شمارهٔ ۵۳۴ : رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند	98
غزل شمارهٔ ۵۳۳ : رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند	88
غزل شمارهٔ ۵۳۵ : سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود	104
غزل شمارهٔ ۵۳۶ : آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود	110
غزل شمارهٔ ۵۳۷ : کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود	114
غزل شمارهٔ ۵۳۸ : گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند	99
غزل شمارهٔ ۵۳۹ : مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند	65
غزل شمارهٔ ۵۴۰ : مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند	106
غزل شمارهٔ ۵۴۱ : صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود	73
غزل شمارهٔ ۵۴۲ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد	93
غزل شمارهٔ ۵۴۳ : یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود	81
غزل شمارهٔ ۵۴۴ : ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود	79
غزل شمارهٔ ۵۴۵ : بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود	109
غزل شمارهٔ ۵۴۶ : هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود	110
غزل شمارهٔ ۵۴۷ : سجده کنم پیشکش آن قد و بالا چه شود	81
غزل شمارهٔ ۵۴۸ : چشم تو ناز می‌کند ناز جهان تو را رسد	101
غزل شمارهٔ ۵۴۹ : آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد	104
غزل شمارهٔ ۵۵۰ : پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات می‌رسد	155
غزل شمارهٔ ۵۵۱ : جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود	105
غزل شمارهٔ ۵۵۲ : چیست صلای چاشتگه خواجه به گور می‌رود	127
غزل شمارهٔ ۵۵۳ : بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود	85
غزل شمارهٔ ۵۵۴ : این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می‌شود	78
غزل شمارهٔ ۵۵۵ : چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند	106
غزل شمارهٔ ۵۵۶ : جور و جفا و دوریی کان کنکار می‌کند	96
غزل شمارهٔ ۵۵۷ : دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود	112
غزل شمارهٔ ۵۵۸ : یار مرا چو اشتران باز مهار می‌کشد	88
غزل شمارهٔ ۵۵۹ : زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌کند	86
غزل شمارهٔ ۵۶۰ : عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود	104
غزل شمارهٔ ۵۶۱ : طوطی جان مست من از شکری چه می‌شود	98
غزل شمارهٔ ۵۶۲ : خیال ترک من هر شب صفات ذات من گردد	146
غزل شمارهٔ ۵۶۳ : دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد	95
غزل شمارهٔ ۵۶۴ : همی‌بینیم ساقی را که گرد جام می‌گردد	85
غزل شمارهٔ ۵۶۵ : اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد	91
غزل شمارهٔ ۵۶۶ : بتی کو زهره و مه را همه شب شیوه آموزد	97
غزل شمارهٔ ۵۶۷ : نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد	118
غزل شمارهٔ ۵۶۸ : چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشد	89
غزل شمارهٔ ۵۶۹ : بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد	82
غزل شمارهٔ ۵۷۰ : بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد	89
غزل شمارهٔ ۵۷۱ : بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند	93
غزل شمارهٔ ۵۷۲ : ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند	91
غزل شمارهٔ ۵۷۳ : برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه شکر گوید	101
غزل شمارهٔ ۵۷۴ : مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد	67
غزل شمارهٔ ۵۷۵ : ایا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد	120
غزل شمارهٔ ۵۷۶ : دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد	96
غزل شمارهٔ ۵۷۷ : چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد	80
غزل شمارهٔ ۵۷۸ : مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد	108
غزل شمارهٔ ۵۷۹ : دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد	111
غزل شمارهٔ ۵۸۰ : صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد	135
غزل شمارهٔ ۵۸۱ : مه دی رفت و بهمن هم بیا که نوبهار آمد	102
غزل شمارهٔ ۵۸۲ : اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند	111
غزل شمارهٔ ۵۸۳ : رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید	98
غزل شمارهٔ ۵۸۴ : یکی گولی همی‌خواهم که در دلبر نظر دارد	86
غزل شمارهٔ ۵۸۵ : مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد	84
غزل شمارهٔ ۵۸۶ : سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد	178
غزل شمارهٔ ۵۸۷ : صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد	90
غزل شمارهٔ ۵۸۸ : صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد	70
غزل شمارهٔ ۵۸۹ : شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد	81
غزل شمارهٔ ۵۹۰ : سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود	116
غزل شمارهٔ ۵۹۱ : چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید	111
غزل شمارهٔ ۵۹۲ : اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند	343
غزل شمارهٔ ۵۹۳ : برون شو ای غم از سینه که لطف یار می‌آید	104
غزل شمارهٔ ۵۹۴ : امروز جمال تو سیمای دگر دارد	108
غزل شمارهٔ ۵۹۵ : آن را که درون دل عشق و طلبی باشد	87
غزل شمارهٔ ۵۹۶ : آن مه که ز پیدایی در چشم نمی‌آید	101
غزل شمارهٔ ۵۹۷ : امروز جمال تو بر دیده مبارک باد	78
غزل شمارهٔ ۵۹۸ : یاران سحر خیزان تا صبح کی دریابد	97
غزل شمارهٔ ۵۹۹ : امشب عجبست ای جان گر خواب رهی یابد	89
غزل شمارهٔ ۶۰۰ : جامم بشکست ای جان پهلوش خلل دارد	101
غزل شمارهٔ ۶۰۱ : آن عشق که از پاکی از روح حشم دارد	104
غزل شمارهٔ ۶۰۲ : آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد	83
غزل شمارهٔ ۶۰۳ : گویند به بلا ساقون ترکی دو کمان دارد	95
غزل شمارهٔ ۶۰۴ : هرک آتش من دارد او خرقه ز من دارد	66
غزل شمارهٔ ۶۰۵ : ای دوست شکر خوشتر یا آنک شکر سازد	108
غزل شمارهٔ ۶۰۶ : با تلخی معزولی میری بنمی ارزد	134
غزل شمارهٔ ۶۰۷ : ای دل به غمش ده جان یعنی بنمی ارزد	107
غزل شمارهٔ ۶۰۸ : ایمان بر کفر تو ای شاه چه کس باشد	112
غزل شمارهٔ ۶۰۹ : در خانه غم بودن از همت دون باشد	99
غزل شمارهٔ ۶۱۰ : نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد	99
غزل شمارهٔ ۶۱۱ : ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد	106
غزل شمارهٔ ۶۱۲ : بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد	98
غزل شمارهٔ ۶۱۳ : ای خواجه بازرگان از مصر شکر آمد	109
غزل شمارهٔ ۶۱۴ : آن بنده آواره بازآمد و بازآمد	110
غزل شمارهٔ ۶۱۵ : خواب از پی آن آید تا عقل تو بستاند	98
غزل شمارهٔ ۶۱۶ : چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند	91
غزل شمارهٔ ۶۱۷ : چشم از پی آن باید تا چیز عجب بیند	95
غزل شمارهٔ ۶۱۸ : چون جغد بود اصلش کی صورت باز آید	69
غزل شمارهٔ ۶۱۹ : آن صبح سعادت‌ها چون نورفشان آید	87
غزل شمارهٔ ۶۲۰ : از سرو مرا بوی بالای تو می‌آید	84
غزل شمارهٔ ۶۲۱ : در تابش خورشیدش رقصم به چه می‌باید	105
غزل شمارهٔ ۶۲۲ : جان پیش تو هر ساعت می‌ریزد و می‌روید	108
غزل شمارهٔ ۶۲۳ : عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد	76
غزل شمارهٔ ۶۲۴ : هر ذره که بر بالا می‌نوشد و پا کوبد	107
غزل شمارهٔ ۶۲۵ : گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد	88
غزل شمارهٔ ۶۲۶ : هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد	97
غزل شمارهٔ ۶۲۷ : عاشق به سوی عاشق زنجیر همی‌درد	90
غزل شمارهٔ ۶۲۸ : ای دوست شکر بهتر یا آنک شکر سازد	108
غزل شمارهٔ ۶۲۹ : عاشق چو منی باید می‌سوزد و می‌سازد	91
غزل شمارهٔ ۶۳۰ : گر دیو و پری حارس باتیغ و سپر باشد	121
غزل شمارهٔ ۶۳۱ : نومید مشو جانا کاومید پدید آمد	116
غزل شمارهٔ ۶۳۲ : عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد	88
غزل شمارهٔ ۶۳۳ : شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد	87
غزل شمارهٔ ۶۳۴ : نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند	92
غزل شمارهٔ ۶۳۵ : مستان می ما را هم ساقی ما باید	86
غزل شمارهٔ ۶۳۶ : بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید	90
غزل شمارهٔ ۶۳۷ : برانید برانید که تا بازنمانید	122
غزل شمارهٔ ۶۳۸ : ملولان همه رفتند در خانه ببندید	129
غزل شمارهٔ ۶۳۹ : آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد	112
غزل شمارهٔ ۶۴۰ : تا باد سعادت ز محمد خبر افکند	74
غزل شمارهٔ ۶۴۱ : در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد	95
غزل شمارهٔ ۶۴۲ : در خانه نشسته بت عیار کی دارد	58
غزل شمارهٔ ۶۴۳ : در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد	84
غزل شمارهٔ ۶۴۴ : تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد	102
غزل شمارهٔ ۶۴۵ : بار دگر آن آب به دولاب درآمد	89
غزل شمارهٔ ۶۴۶ : بار دگر آن مست به بازار درآمد	75
غزل شمارهٔ ۶۴۷ : تدبیر کند بنده و تقدیر نداند	92
غزل شمارهٔ ۶۴۸ : ای قوم به حج رفته کجایید کجایید	114
غزل شمارهٔ ۶۴۹ : بر چرخ سحرگاه یکی ماه عیان شد	205
غزل شمارهٔ ۶۵۰ : آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد	107
غزل شمارهٔ ۶۵۱ : مهتاب برآمد کلک از گور برآمد	109
غزل شمارهٔ ۶۵۲ : تدبیر کند بنده و تقدیر نداند	116
غزل شمارهٔ ۶۵۳ : چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید	79
غزل شمارهٔ ۶۵۴ : هر نکته که از زهر اجل تلختر آید	97
غزل شمارهٔ ۶۵۵ : از بهر خدا عشق دگر یار مدارید	71
غزل شمارهٔ ۶۵۶ : مرغان که کنون از قفس خویش جدایید	108
غزل شمارهٔ ۶۵۷ : گر یک سر موی از رخ تو روی نماید	112
غزل شمارهٔ ۶۵۸ : بگو دل را که گرد غم نگردد	75
غزل شمارهٔ ۶۵۹ : دلم امروز خوی یار دارد	103
غزل شمارهٔ ۶۶۰ : نثرنا فی ربیع الوصل بالورد	80
غزل شمارهٔ ۶۶۱ : بیا ای زیرک و بر گول می‌خند	86
غزل شمارهٔ ۶۶۲ : اگر عالم همه پرخار باشد	98
غزل شمارهٔ ۶۶۳ : تویی نقشی که جان‌ها برنتابد	88
غزل شمارهٔ ۶۶۴ : دلی دارم که گرد غم نگردد	77
غزل شمارهٔ ۶۶۳ : تویی نقشی که جان‌ها برنتابد	88
غزل شمارهٔ ۶۶۵ : خنک جانی که او یاری پسندد	82
غزل شمارهٔ ۶۶۶ : چمن جز عشق تو کاری ندارد	123
غزل شمارهٔ ۶۶۷ : سماع صوفیان می درنگیرد	85
غزل شمارهٔ ۶۶۸ : رجب بیرون شد و شعبان درآمد	87
غزل شمارهٔ ۶۶۹ : چو شب شد جملگان در خواب رفتند	90
غزل شمارهٔ ۶۷۰ : پریر آن چهره یارم چه خوش بود	115
غزل شمارهٔ ۶۷۱ : دلم را ناله سرنای باید	60
غزل شمارهٔ ۶۷۲ : بگویم خفیه تا خواجه نرنجد	89
غزل شمارهٔ ۶۷۳ : کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد	96
غزل شمارهٔ ۶۷۴ : چنان کز غم دل دانا گریزد	109
غزل شمارهٔ ۶۷۵ : هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد	85
غزل شمارهٔ ۶۷۶ : سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد	109
غزل شمارهٔ ۶۷۷ : عجب آن دلبر زیبا کجا شد	99
غزل شمارهٔ ۶۷۸ : به صورت یار من چون خشمگین شد	96
غزل شمارهٔ ۶۷۹ : چو دیوم عاشق آن یک پری شد	92
غزل شمارهٔ ۶۸۰ : نگارا مردگان از جان چه دانند	84
غزل شمارهٔ ۶۸۱ : کسی که غیر این سوداش نبود	93
غزل شمارهٔ ۶۸۲ : یکی لحظه از او دوری نباید	102
غزل شمارهٔ ۶۸۳ : ز خاک من اگر گندم برآید	91
غزل شمارهٔ ۶۸۴ : ز رویت دسته گل می‌توان کرد	105
غزل شمارهٔ ۶۸۵ : دل با دل دوست در حنین باشد	79
غزل شمارهٔ ۶۸۶ : ای مطرب جان چو دف به دست آمد	99
غزل شمارهٔ ۶۸۷ : کی باشد کاین قفس چمن گردد	96
غزل شمارهٔ ۶۸۸ : روی تو به رنگریز کان ماند	88
غزل شمارهٔ ۶۸۹ : دوش از بت من جهان چه می‌شد	90
غزل شمارهٔ ۶۹۰ : ای عشق که جمله از تو شادند	91
غزل شمارهٔ ۶۹۱ : هر چند که بلبلان گزینند	100
غزل شمارهٔ ۶۹۲ : رفتیم بقیه را بقا باد	105
غزل شمارهٔ ۶۹۳ : جانی که ز نور مصطفی زاد	81
غزل شمارهٔ ۶۹۴ : آن کز دهن تو رنگ دارد	111
غزل شمارهٔ ۶۹۵ : این قافله بار ما ندارد	93
غزل شمارهٔ ۶۹۶ : بیچاره کسی که زر ندارد	145
غزل شمارهٔ ۶۹۷ : دل بی‌لطف تو جان ندارد	89
غزل شمارهٔ ۶۹۸ : آن کس که ز تو نشان ندارد	110
غزل شمارهٔ ۶۹۹ : بیچاره کسی که می ندارد	77
غزل شمارهٔ ۷۰۰ : آن خواجه خوش لقا چه دارد	120
غزل شمارهٔ ۷۰۱ : آن خواجه خوش لقا چه دارد	114
غزل شمارهٔ ۷۰۲ : پرکندگی از نفاق خیزد	103
غزل شمارهٔ ۷۰۳ : آن کس که ز جان خود نترسد	119
غزل شمارهٔ ۷۰۴ : آن جا که چو تو نگار باشد	91
غزل شمارهٔ ۷۰۵ : ای کز تو همه جفا وفا شد	122
غزل شمارهٔ ۷۰۶ : روزم به عیادت شب آمد	95
غزل شمارهٔ ۷۰۷ : آن یوسف خوش عذار آمد	110
غزل شمارهٔ ۷۰۸ : برخیز که ساقی اندرآمد	115
غزل شمارهٔ ۷۰۹ : جان از سفر دراز آمد	97
غزل شمارهٔ ۷۱۰ : آن شعله نور می‌خرامد	90
غزل شمارهٔ ۷۱۱ : امروز نگار ما نیامد	123
غزل شمارهٔ ۷۱۲ : خوش باش که هر که راز داند	104
غزل شمارهٔ ۷۱۳ : ساقی زان می که می‌چریدند	84
غزل شمارهٔ ۷۱۴ : اول نظر ار چه سرسری بود	101
غزل شمارهٔ ۷۱۵ : اول نظر ار چه سرسری بود	99
غزل شمارهٔ ۷۱۶ : دیر آمده‌ای سفر مکن زود	134
غزل شمارهٔ ۷۱۷ : آن کس که به بندگیت آید	104
غزل شمارهٔ ۷۱۸ : آخر گهر وفا ببارید	91
غزل شمارهٔ ۷۱۹ : ای اهل صبوح در چه کارید	91
غزل شمارهٔ ۷۲۰ : از بهر چه در غم و زحیرید	80
غزل شمارهٔ ۷۲۱ : هر سینه که سیمبر ندارد	102
غزل شمارهٔ ۷۲۲ : ما مست شدیم و دل جدا شد	99
غزل شمارهٔ ۷۲۳ : ساقی برخیز کان مه آمد	111
غزل شمارهٔ ۷۲۴ : گرمابه دهر جان فزا بود	90
غزل شمارهٔ ۷۲۵ : کس با چو تو یار راز گوید	99
غزل شمارهٔ ۷۲۶ : شب رفت حریفکان کجایید	86
غزل شمارهٔ ۷۲۷ : از دلبر ما نشان کی دارد	64
غزل شمارهٔ ۷۲۸ : دشمن خویشیم و یار آنک ما را می‌کشد	106
غزل شمارهٔ ۷۲۹ : اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کند	97
غزل شمارهٔ ۷۳۰ : اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند	118
غزل شمارهٔ ۷۳۱ : پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود	169
غزل شمارهٔ ۷۳۲ : دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود	118
غزل شمارهٔ ۷۳۳ : ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد	109
غزل شمارهٔ ۷۳۴ : مطربا این پرده زن کز رهزنان فریاد و داد	87
غزل شمارهٔ ۷۳۵ : دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد	94
غزل شمارهٔ ۷۳۶ : گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد	105
غزل شمارهٔ ۷۳۷ : نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد	125
غزل شمارهٔ ۷۳۸ : مطربم سرمست شد انگشت بر رق می‌زند	88
غزل شمارهٔ ۷۳۹ : قند بگشا ای صنم تا عیش را شیرین کند	89
غزل شمارهٔ ۷۴۰ : مشک و عنبر گر ز مشک زلف یارم بو کند	130
غزل شمارهٔ ۷۴۱ : پنج در چه فایده چون هجر را شش تو کند	120
غزل شمارهٔ ۷۴۲ : عشق عاشق را ز غیرت نیک دشمن رو کند	126
غزل شمارهٔ ۷۴۳ : آن زمانی را که چشم از چشم او مخمور بود	97
غزل شمارهٔ ۷۴۴ : رو ترش کردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود	120
غزل شمارهٔ ۷۴۵ : آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود	116
غزل شمارهٔ ۷۴۶ : برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردرید	81
غزل شمارهٔ ۷۴۷ : ای طربناکان ز مطرب التماس می‌کنید	106
غزل شمارهٔ ۷۴۸ : فخر جمله ساقیانی ساغرت در کار باد	90
غزل شمارهٔ ۷۴۹ : مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد	84
غزل شمارهٔ ۷۵۰ : شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد	93
غزل شمارهٔ ۷۵۱ : هر زمان کز غیب عشق یار ما خنجر کشد	85
غزل شمارهٔ ۷۵۲ : هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند	79
غزل شمارهٔ ۷۵۳ : هم لبان می‌فروشت باده را ارزان کند	87
غزل شمارهٔ ۷۵۴ : می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره کنید	90
غزل شمارهٔ ۷۵۵ : شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود	125
غزل شمارهٔ ۷۵۶ : علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود	109
غزل شمارهٔ ۷۵۷ : وصف آن مخدوم می‌کن گر چه می‌رنجد حسود	88
غزل شمارهٔ ۷۵۸ : دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد	88
غزل شمارهٔ ۷۵۹ : دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد	102
غزل شمارهٔ ۷۶۰ : خنک آن کس که چو ما شد همه تسلیم و رضا شد	114
غزل شمارهٔ ۷۶۱ : چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد	73
غزل شمارهٔ ۷۶۲ : بدرد مرده کفن را به سر گور برآید	107
غزل شمارهٔ ۷۶۳ : خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد	83
غزل شمارهٔ ۷۶۴ : مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند	82
غزل شمارهٔ ۷۶۵ : هله نومید نباشی که تو را یار براند	79
غزل شمارهٔ ۷۶۶ : خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد	126
غزل شمارهٔ ۷۶۷ : صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد	119
غزل شمارهٔ ۷۶۸ : چمنی که جمله گل‌ها به پناه او گریزد	75
غزل شمارهٔ ۷۶۹ : چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد	104
غزل شمارهٔ ۷۷۰ : همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد	133
غزل شمارهٔ ۷۷۱ : هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند	121
غزل شمارهٔ ۷۷۲ : صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد	113
غزل شمارهٔ ۷۷۳ : سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد	95
غزل شمارهٔ ۷۷۴ : به میان دل خیال مه دلگشا درآمد	86
غزل شمارهٔ ۷۷۵ : هله هش دار که در شهر دو سه طرارند	135
غزل شمارهٔ ۷۷۶ : عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند	87
غزل شمارهٔ ۷۷۷ : ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند	96
غزل شمارهٔ ۷۷۸ : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود	107
غزل شمارهٔ ۷۷۹ : همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد	64
غزل شمارهٔ ۷۸۰ : بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد	103
غزل شمارهٔ ۷۸۱ : در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد	116
غزل شمارهٔ ۷۸۲ : خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد	122
غزل شمارهٔ ۷۸۳ : ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند	100
غزل شمارهٔ ۷۸۴ : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند	71
غزل شمارهٔ ۷۸۵ : ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند	87
غزل شمارهٔ ۷۸۶ : آنک عکس رخ او راه ثریا بزند	99
غزل شمارهٔ ۷۸۷ : آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند	108
غزل شمارهٔ ۷۸۸ : آه کان طوطی دل بی‌شکرستان چه کند	84
غزل شمارهٔ ۷۸۹ : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود	90
غزل شمارهٔ ۷۹۰ : واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود	85
غزل شمارهٔ ۷۹۱ : این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید	76
غزل شمارهٔ ۷۹۲ : هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد	82
غزل شمارهٔ ۷۹۳ : هست مستی که مرا جانب میخانه برد	106
غزل شمارهٔ ۷۹۴ : هر کی از حلقه ما جای دگر بگریزد	90
غزل شمارهٔ ۷۹۵ : وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد	98
غزل شمارهٔ ۷۹۶ : وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد	99
غزل شمارهٔ ۷۹۷ : ز اول روز که مخموری مستان باشد	96
غزل شمارهٔ ۷۹۸ : ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود	76
غزل شمارهٔ ۷۹۹ : سفره کهنه کجا درخور نان تو بود	79
غزل شمارهٔ ۸۰۰ : گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود	103
غزل شمارهٔ ۸۰۱ : عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید	102
غزل شمارهٔ ۸۰۲ : می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید	80
غزل شمارهٔ ۸۰۳ : بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد	126
غزل شمارهٔ ۸۰۴ : صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند	87
غزل شمارهٔ ۸۰۵ : یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید	130
غزل شمارهٔ ۸۰۶ : یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید	124
غزل شمارهٔ ۸۰۷ : لحظه‌ای قصه کنان قصه تبریز کنید	82
غزل شمارهٔ ۸۰۸ : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند	103
غزل شمارهٔ ۸۰۹ : طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید	88
غزل شمارهٔ ۸۱۰ : باز شیری با شکر آمیختند	85
غزل شمارهٔ ۸۱۱ : آن شکرپاسخ نباتم می‌دهد	86
غزل شمارهٔ ۸۱۲ : خنب‌های لایزالی جوش باد	117
غزل شمارهٔ ۸۱۳ : موشکی صندوق را سوراخ کرد	103
غزل شمارهٔ ۸۱۴ : بار دیگر یار ما هنباز کرد	93
غزل شمارهٔ ۸۱۵ : شهر پر شد لولیان عقل دزد	116
غزل شمارهٔ ۸۱۶ : خلق می‌جنبند مانا روز شد	89
غزل شمارهٔ ۸۱۷ : چون مرا جمعی خریدار آمدند	89
غزل شمارهٔ ۸۱۸ : ساقیان سرمست در کار آمدند	92
غزل شمارهٔ ۸۱۹ : اندک اندک جمع مستان می‌رسند	97
غزل شمارهٔ ۸۲۰ : هر چه آن خسرو کند شیرین کند	298
غزل شمارهٔ ۸۲۱ : خنده از لطفت حکایت می‌کند	103
غزل شمارهٔ ۸۲۲ : عشق اکنون مهربانی می‌کند	114
غزل شمارهٔ ۸۲۳ : عمر بر اومید فردا می‌رود	81
غزل شمارهٔ ۸۲۴ : عاشقان پیدا و دلبر ناپدید	101
غزل شمارهٔ ۸۲۵ : برنشین ای عزم و منشین ای امید	87
غزل شمارهٔ ۸۲۶ : ای خدا از عاشقان خشنود باد	138
غزل شمارهٔ ۸۲۷ : نه فلک مر عاشقان را بنده باد	90
غزل شمارهٔ ۸۲۸ : هر که را اسرار عشق اظهار شد	106
غزل شمارهٔ ۸۲۹ : هر چه دلبر کرد ناخوش چون بود	99
غزل شمارهٔ ۸۳۰ : صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود	89
غزل شمارهٔ ۸۳۱ : هر زمان لطفت همی در پی رسد	97
غزل شمارهٔ ۸۳۲ : شب شد و هنگام خلوتگاه شد	101
غزل شمارهٔ ۸۳۳ : مرگ ما هست عروسی ابد	102
غزل شمارهٔ ۸۳۴ : از دل رفته نشان می‌آید	102
غزل شمارهٔ ۸۳۵ : گل خندان که نخندد چه کند	105
غزل شمارهٔ ۸۳۶ : گر نخسپی شبکی جان چه شود	92
غزل شمارهٔ ۸۳۷ : هر کجا بوی خدا می‌آید	70
غزل شمارهٔ ۸۳۸ : گر نخسپی شبکی جان چه شود	100
غزل شمارهٔ ۸۳۹ : خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد	116
غزل شمارهٔ ۸۴۰ : بعد از سماع گویی کان شورها کجا شد	95
غزل شمارهٔ ۸۴۱ : باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد	83
غزل شمارهٔ ۸۴۲ : آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند	107
غزل شمارهٔ ۸۴۳ : در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید	104
غزل شمارهٔ ۸۴۴ : گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد	98
غزل شمارهٔ ۸۴۵ : مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد	111
غزل شمارهٔ ۸۴۶ : بیمار رنج صفرا ذوق شکر نداند	97
غزل شمارهٔ ۸۴۷ : پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند	82
غزل شمارهٔ ۸۴۸ : از چشم پرخمارت دل را قرار ماند	104
غزل شمارهٔ ۸۴۹ : ای آن که از عزیزی در دیده جات کردند	96
غزل شمارهٔ ۸۵۰ : یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند	166
غزل شمارهٔ ۸۵۱ : ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید	90
غزل شمارهٔ ۸۵۰ : یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند	85
غزل شمارهٔ ۸۵۲ : جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید	70
غزل شمارهٔ ۸۵۳ : مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد	91
غزل شمارهٔ ۸۵۴ : گفتم مکن چنین‌ها ای جان چنین نباشد	68
غزل شمارهٔ ۸۵۵ : عید آمد و خوش آمد دلدار دلکش آمد	79
غزل شمارهٔ ۸۵۶ : برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد	76
غزل شمارهٔ ۸۵۷ : گفتی که در چه کاری با تو چه کار ماند	82
غزل شمارهٔ ۸۵۸ : وقتی خوشست ما را لابد نبید باید	103
غزل شمارهٔ ۸۵۹ : نی دیده هر دلی را دیدار می‌نماید	82
غزل شمارهٔ ۸۶۰ : ای دل اگر کم آیی کارت کمال گیرد	98
غزل شمارهٔ ۸۶۱ : لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد	84
غزل شمارهٔ ۸۶۲ : قومی که بر براق بصیرت سفر کنند	100
غزل شمارهٔ ۸۶۳ : آتش پریر گفت نهانی به گوش دود	75
غزل شمارهٔ ۸۶۴ : بلبل نگر که جانب گلزار می‌رود	96
غزل شمارهٔ ۸۶۵ : جانا بیار باده که ایام می‌رود	169
غزل شمارهٔ ۸۶۶ : چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد	82
غزل شمارهٔ ۸۶۷ : چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد	65
غزل شمارهٔ ۸۶۸ : به حرم به خود کشید و مرا آشنا ببرد	93
غزل شمارهٔ ۸۶۹ : خیاط روزگار به بالای هیچ مرد	98
غزل شمارهٔ ۸۷۰ : چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد	73
غزل شمارهٔ ۸۷۱ : آمد بهار خرم و رحمت نثار شد	114
غزل شمارهٔ ۸۷۲ : این عشق جمله عاقل و بیدار می‌کشد	87
غزل شمارهٔ ۸۷۳ : خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود	101
غزل شمارهٔ ۸۷۴ : امروز مرده بین که چه سان زنده می‌شود	78
غزل شمارهٔ ۸۷۵ : گر عید وصل تست منم خود غلام عید	100
غزل شمارهٔ ۸۷۶ : تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید	127
غزل شمارهٔ ۸۷۷ : امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند	84
غزل شمارهٔ ۸۷۸ : صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد	85
غزل شمارهٔ ۸۷۹ : صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید	85
غزل شمارهٔ ۸۷۸ : صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد	112
غزل شمارهٔ ۸۸۰ : صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد	80
غزل شمارهٔ ۸۸۱ : آه که بار دگر آتش در من فتاد	74
غزل شمارهٔ ۸۸۲ : جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید	68
غزل شمارهٔ ۸۸۳ : جان من و جان تو بود یکی ز اتحاد	83
غزل شمارهٔ ۸۸۴ : پرده دل می‌زند زهره هم از بامداد	85
غزل شمارهٔ ۸۸۵ : بار دگر آمدیم تا شود اقبال شاد	94
غزل شمارهٔ ۸۸۶ : از رسن زلف تو خلق به جان آمدند	93
غزل شمارهٔ ۸۸۷ : روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود	94
غزل شمارهٔ ۸۸۸ : زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود	83
غزل شمارهٔ ۸۸۹ : روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید	85
غزل شمارهٔ ۸۹۰ : صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید	85
غزل شمارهٔ ۸۹۱ : دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید	94
غزل شمارهٔ ۸۹۲ : آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید	147	1
غزل شمارهٔ ۸۹۳ : نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد	81
غزل شمارهٔ ۸۹۴ : نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید	73
غزل شمارهٔ ۸۹۵ : وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید	105
غزل شمارهٔ ۸۹۶ : غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند	82
غزل شمارهٔ ۸۹۷ : شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود	64
غزل شمارهٔ ۸۹۸ : بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود	94
غزل شمارهٔ ۸۹۹ : یار مرا عارض و عذار نه این بود	60
غزل شمارهٔ ۹۰۰ : بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد	77
غزل شمارهٔ ۹۰۱ : اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد	97
غزل شمارهٔ ۹۰۲ : ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد	73
غزل شمارهٔ ۹۰۳ : اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد	91
غزل شمارهٔ ۹۰۴ : ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه می‌شد	87
غزل شمارهٔ ۹۰۵ : شدم ز عشق به جایی که عشق نیز نداند	88
غزل شمارهٔ ۹۰۶ : گرفت خشم ز بستان سرخری و برون شد	75
غزل شمارهٔ ۹۰۷ : مده به دست فراقت دل مرا که نشاید	83
غزل شمارهٔ ۹۰۸ : چو درد گیرد دندان تو عدو گردد	105
غزل شمارهٔ ۹۰۹ : چه پادشاست که از خاک پادشا سازد	102
غزل شمارهٔ ۹۱۰ : بر آستانه اسرار آسمان نرسد	88
غزل شمارهٔ ۹۱۱ : به روز مرگ چو تابوت من روان باشد	112
غزل شمارهٔ ۹۱۲ : نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند	98
غزل شمارهٔ ۹۱۳ : بگو به گوش کسانی که نور چشم منند	96
غزل شمارهٔ ۹۱۵ : بیا که ساقی عشق شراب باره رسید	81
غزل شمارهٔ ۹۱۶ : درخت و برگ برآید ز خاک این گوید	87
غزل شمارهٔ ۹۱۴ : ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود	90
غزل شمارهٔ ۹۱۷ : به یارکان صفا جز می صفا مدهید	75
غزل شمارهٔ ۹۱۸ : چو کارزار کند شاه روم با شمشاد	65
غزل شمارهٔ ۹۱۹ : ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد	143
غزل شمارهٔ ۹۲۰ : کسی که عاشق آن رونق چمن باشد	90
غزل شمارهٔ ۹۲۱ : سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند	76
غزل شمارهٔ ۹۲۲ : چو عشق را هوس بوسه و کنار بود	90
غزل شمارهٔ ۹۲۳ : رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود	80
غزل شمارهٔ ۹۲۴ : به روح‌های مقدس ز من سلام برید	82
غزل شمارهٔ ۹۲۵ : دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید	84
غزل شمارهٔ ۹۲۶ : حبیب کعبه جانست اگر نمی‌دانید	75
غزل شمارهٔ ۹۲۷ : به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید	81
غزل شمارهٔ ۹۲۸ : هزار جان مقدس فدای روی تو باد	85
غزل شمارهٔ ۹۲۹ : ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد	65
غزل شمارهٔ ۹۳۰ : سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد	102
غزل شمارهٔ ۹۳۱ : مها به دل نظری کن که دل تو را دارد	72
غزل شمارهٔ ۹۳۲ : مها به دل نظری کن که دل تو را دارد	89
غزل شمارهٔ ۹۳۳ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد	84
غزل شمارهٔ ۹۳۴ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد	76
غزل شمارهٔ ۹۳۵ : مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد	94
غزل شمارهٔ ۹۳۶ : مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند	77
غزل شمارهٔ ۹۳۷ : فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند	91
غزل شمارهٔ ۹۳۸ : سخن به نزد سخندان بزرگوار بود	95
غزل شمارهٔ ۹۳۹ : به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود	93
غزل شمارهٔ ۹۴۰ : ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود	112
غزل شمارهٔ ۹۴۱ : ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود	102
غزل شمارهٔ ۹۴۲ : اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد	89
غزل شمارهٔ ۹۴۳ : نماز شام چو خورشید در غروب آید	79
غزل شمارهٔ ۹۴۴ : به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید	91
غزل شمارهٔ ۹۴۵ : ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید	86
غزل شمارهٔ ۹۴۶ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد	75
غزل شمارهٔ ۹۴۷ : مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد	107
غزل شمارهٔ ۹۴۸ : کسی خراب خرابات و مست می‌باشد	61
غزل شمارهٔ ۹۴۹ : مرا وصال تو باید صبا چه سود کند	78
غزل شمارهٔ ۹۵۰ : سپاس آن عدمی را که هست ما بربود	89
غزل شمارهٔ ۹۵۱ : هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود	122
غزل شمارهٔ ۹۵۲ : ز شمس دین طرب نوبهار بازآید	86
غزل شمارهٔ ۹۵۳ : سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید	113
غزل شمارهٔ ۹۵۴ : فزود آتش من آب را خبر ببرید	70
غزل شمارهٔ ۹۵۵ : سلام بر تو که سین سلام بر تو رسید	94
غزل شمارهٔ ۹۵۶ : ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید	76
غزل شمارهٔ ۹۵۷ : هزار جان مقدس فدای روی تو باد	75
غزل شمارهٔ ۹۵۸ : کدام لب که از او بوی جان نمی‌آید	83
غزل شمارهٔ ۹۵۹ : اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد	95
غزل شمارهٔ ۹۶۰ : به حارسان نکوروی من خطاب کنید	91
غزل شمارهٔ ۹۶۱ : جهان را بدیدم وفایی ندارد	95
غزل شمارهٔ ۹۶۲ : سحر این دل من ز سودا چه می‌شد	78
غزل شمارهٔ ۹۶۳ : دل من که باشد که تو را نباشد	86
غزل شمارهٔ ۹۶۴ : گفتم که ای جان خود جان چه باشد	94
غزل شمارهٔ ۹۶۵ : دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود	94
غزل شمارهٔ ۹۶۶ : دیده خون گشت و خون نمی‌خسبد	80
غزل شمارهٔ ۹۶۷ : رسم نو بین که شهریار نهاد	79
غزل شمارهٔ ۹۶۸ : سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد	88
غزل شمارهٔ ۹۶۹ : سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد	75
غزل شمارهٔ ۹۷۰ : دیده‌ها شب فراز باید کرد	61
غزل شمارهٔ ۹۷۱ : عشق تو مست و کف زنانم کرد	78
غزل شمارهٔ ۹۷۰ : دیده‌ها شب فراز باید کرد	73
غزل شمارهٔ ۹۷۲ : عاشقانی که باخبر میرند	72
غزل شمارهٔ ۹۷۳ : صوفیان در دمی دو عید کنند	62
غزل شمارهٔ ۹۷۴ : گر تو را بخت یار خواهد بود	76
غزل شمارهٔ ۹۷۵ : آتش افکند در جهان جمشید	83
غزل شمارهٔ ۹۷۶ : خسروانی که فتنه‌ای چینید	57
غزل شمارهٔ ۹۷۷ : عید بر عاشقان مبارک باد	84
غزل شمارهٔ ۹۷۸ : زندگانی صدر عالی باد	80
غزل شمارهٔ ۹۷۹ : شاهدی بین که در زمانه بزاد	67
غزل شمارهٔ ۹۸۰ : مادر عشق طفل عاشق را	56
غزل شمارهٔ ۹۸۱ : شعر من نان مصر را ماند	90
غزل شمارهٔ ۹۸۲ : یوسف آخرزمان خرامان شد	66
غزل شمارهٔ ۹۸۳ : هر کی در ذوق عشق دنگ آمد	58
غزل شمارهٔ ۹۸۴ : هین که هنگام صابران آمد	74
غزل شمارهٔ ۹۸۵ : هر که بهر تو انتظار کند	89
غزل شمارهٔ ۹۸۶ : عشق را جان بی‌قرار بود	75
غزل شمارهٔ ۹۸۷ : هر که را ذوق دین پدید آید	55
غزل شمارهٔ ۹۸۸ : بوی دلدار ما نمی‌آید	74
غزل شمارهٔ ۹۸۹ : صبر با عشق بس نمی‌آید	69
غزل شمارهٔ ۹۹۰ : من بسازم ولیک کی شاید	59
غزل شمارهٔ ۹۹۱ : عشق جانان مرا ز جان ببرید	63
غزل شمارهٔ ۹۹۲ : خسروانی که فتنه‌ای چینید	74
غزل شمارهٔ ۹۹۳ : زان ازلی نور که پرورده‌اند	95
غزل شمارهٔ ۹۹۴ : دوست همان به که بلاکش بود	151
غزل شمارهٔ ۹۹۵ : دیدن روی تو هم از بامداد	88
غزل شمارهٔ ۹۹۶ : گفت کسی خواجه سنایی بمرد	131
غزل شمارهٔ ۹۹۵ : دیدن روی تو هم از بامداد	88
غزل شمارهٔ ۹۹۷ : پیرهن یوسف و بو می‌رسد	78
غزل شمارهٔ ۹۹۸ : آتش عشق تو قلاووز شد	63
غزل شمارهٔ ۹۹۹ : از سوی دل لشکر جان آمدند	74
غزل شمارهٔ ۱۰۰۰ : آنچ گل سرخ قبا می‌کند	77
غزل شمارهٔ ۱۰۰۱ : آه در آن شمع منور چه بود	93
غزل شمارهٔ ۱۰۰۲ : چونک کمند تو دلم را کشید	109
غزل شمارهٔ ۱۰۰۳ : شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد	88
غزل شمارهٔ ۱۰۰۴ : دوش دل عربده گر با کی بود	93
غزل شمارهٔ ۱۰۰۵ : هر که ز عشاق گریزان شود	61
غزل شمارهٔ ۱۰۰۶ : عشق مرا بر همگان برگزید	75
غزل شمارهٔ ۱۰۰۷ : گفت کسی خواجه سنایی بمرد	65
غزل شمارهٔ ۱۰۰۸ : یا من نعماه غیر معدود	85
غزل شمارهٔ ۱۰۰۹ : طارت الکتب الکرام من کرام یا عباد	102
غزل شمارهٔ ۱۰۱۰ : من رای درا تلالا نوره وسط الفؤاد	56
غزل شمارهٔ ۱۰۱۱ : میر خوبان را دگر منشور خوبی دررسید	68
غزل شمارهٔ ۱۰۱۲ : یا شبه الطیف لی انت قریب بعید	65
غزل شمارهٔ ۱۰۱۳ : اگر حریف منی پس بگو که دوش چه بود	96
غزل شمارهٔ ۱۰۱۴ : حکم البین بموتی و عمد	71
غزل شمارهٔ ۱۰۱۵ : ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر	56
غزل شمارهٔ ۱۰۱۶ : انا فتحنا عینکم فاستبصروا الغیب البصر	103
غزل شمارهٔ ۱۰۱۷ : آمد ترش رویی دگر یا زمهریر است او مگر	83
غزل شمارهٔ ۱۰۱۸ : رو چشم جان را برگشا در بی‌دلان اندرنگر	92
غزل شمارهٔ ۱۰۱۹ : ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر	94
غزل شمارهٔ ۱۰۲۰ : ای تو نگار خانگی خانه درآ از این سفر	160
غزل شمارهٔ ۱۰۱۹ : ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر	89
غزل شمارهٔ ۱۰۲۱ : گرم درآ و دم مده باده بیار و غم ببر	119
غزل شمارهٔ ۱۰۲۲ : دی سحری بر گذری گفت مرا یار	100
غزل شمارهٔ ۱۰۲۳ : اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور	119
غزل شمارهٔ ۱۰۲۴ : مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر	87
غزل شمارهٔ ۱۰۲۵ : مرا آن اصل بیداری دگرباره به خواب اندر	98
غزل شمارهٔ ۱۰۲۶ : گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر	104
غزل شمارهٔ ۱۰۲۷ : یغمابک ترکستان بر زنگ بزد لشکر	88
غزل شمارهٔ ۱۰۲۸ : ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر	102
غزل شمارهٔ ۱۰۲۹ : جان بر کف خود داری ای مونس جان زوتر	78
غزل شمارهٔ ۱۰۳۰ : نیمیت ز زهر آمد نیمی دگر از شکر	93
غزل شمارهٔ ۱۰۳۱ : جان من و جان تو بستست به همدیگر	104
غزل شمارهٔ ۱۰۳۲ : تا چند زنی بر من ز انکار تو خار آخر	82
غزل شمارهٔ ۱۰۳۳ : ای دیده مرا بر در واپس بکشیده سر	83
غزل شمارهٔ ۱۰۳۴ : مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار	78
غزل شمارهٔ ۱۰۳۵ : ای عاشق بیچاره شده زار به زر بر	91
غزل شمارهٔ ۱۰۳۶ : ای رخت فکنده تو بر اومید و حذر بر	59
غزل شمارهٔ ۱۰۳۷ : گیرم که بود میر تو را زر به خروار	90
غزل شمارهٔ ۱۰۳۸ : به حسن تو نباشد یار دیگر	91
غزل شمارهٔ ۱۰۳۹ : بگرد فتنه می‌گردی دگربار	75
غزل شمارهٔ ۱۰۴۰ : جفا از سر گرفتی یاد می‌دار	130
غزل شمارهٔ ۱۰۴۱ : مرا یارا چنین بی‌یار مگذار	65
غزل شمارهٔ ۱۰۴۲ : منم از جان خود بیزار بیزار	105
غزل شمارهٔ ۱۰۴۳ : مرا اقبال خندانید آخر	58
غزل شمارهٔ ۱۰۴۴ : به ساقی درنگر در مست منگر	88
غزل شمارهٔ ۱۰۴۵ : بگردان ساقیا آن جام دیگر	85
غزل شمارهٔ ۱۰۴۶ : نگشتم از تو هرگز ای صنم سیر	79
غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ : در این سرما و باران یار خوشتر	112
غزل شمارهٔ ۱۰۴۸ : خداوند خداوندان اسرار	92
غزل شمارهٔ ۱۰۴۹ : صد بار بگفتمت نگهدار	65
غزل شمارهٔ ۱۰۵۰ : کی باشد اختری در اقطار	89
غزل شمارهٔ ۱۰۵۱ : شب گشت ولیک پیش اغیار	82
غزل شمارهٔ ۱۰۵۲ : نوریست میان شعر احمر	104
غزل شمارهٔ ۱۰۵۳ : نزدیک توام مرا مبین دور	144
غزل شمارهٔ ۱۰۵۴ : ای یار شگرف در همه کار	102
غزل شمارهٔ ۱۰۵۵ : انجیرفروش را چه بهتر	86
غزل شمارهٔ ۱۰۵۶ : انجیرفروش را چه بهتر	102
غزل شمارهٔ ۱۰۵۷ : دارد درویش نوش دیگر	81
غزل شمارهٔ ۱۰۵۸ : آخر کی شود از آن لقا سیر	75
غزل شمارهٔ ۱۰۵۹ : گفتی که زیان کنی زیان گیر	80
غزل شمارهٔ ۱۰۶۰ : عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار	87
غزل شمارهٔ ۱۰۶۱ : عرض لشکر می‌دهد مر عاشقان را عشق یار	76
غزل شمارهٔ ۱۰۶۲ : چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر	65
غزل شمارهٔ ۱۰۶۳ : عزم رفتن کرده‌ای چون عمر شیرین یاد دار	68
غزل شمارهٔ ۱۰۶۴ : مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار	67
غزل شمارهٔ ۱۰۶۵ : یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار	105
غزل شمارهٔ ۱۰۶۶ : مرحبا ای جان باقی پادشاه کامیار	78
غزل شمارهٔ ۱۰۶۷ : سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر	60
غزل شمارهٔ ۱۰۶۸ : نیشکر باید که بندد پیش آن لب‌ها کمر	74
غزل شمارهٔ ۱۰۶۹ : در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثیر	112
غزل شمارهٔ ۱۰۷۰ : گر به خلوت دیدمی او را به جایی سیر سیر	77
غزل شمارهٔ ۱۰۷۱ : معده را پر کرده‌ای دوش از خمیر و از فطیر	89
غزل شمارهٔ ۱۰۷۲ : گر خورد آن شیر عشقت خون ما را خورده گیر	75
غزل شمارهٔ ۱۰۷۳ : خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار	88
غزل شمارهٔ ۱۰۷۴ : گرم در گفتار آمد آن صنم این الفرار	105
غزل شمارهٔ ۱۰۷۵ : آینه چینی تو را با زنگی اعشی چه کار	83
غزل شمارهٔ ۱۰۷۶ : لحظه لحظه می برون آمد ز پرده شهریار	76
غزل شمارهٔ ۱۰۷۷ : از کنار خویش یابم هر دمی من بوی یار	65
غزل شمارهٔ ۱۰۷۸ : شادیی کان از جهان اندر دلت آید مخر	66
غزل شمارهٔ ۱۰۷۹ : بهر شهوت جان خود را می‌دهی همچون ستور	88
غزل شمارهٔ ۱۰۸۰ : ساقیا هستند خلقان از می ما دور دور	73
غزل شمارهٔ ۱۰۸۱ : ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار	70
غزل شمارهٔ ۱۰۸۲ : عقل بند ره روان و عاشقانست ای پسر	64
غزل شمارهٔ ۱۰۸۳ : هله زیرک هله زیرک هله زیرک زوتر	96
غزل شمارهٔ ۱۰۸۴ : مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شکر	85
غزل شمارهٔ ۱۰۸۵ : همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر	89
غزل شمارهٔ ۱۰۸۶ : هله زیرک هله زیرک هله زیرک هله زوتر	70
غزل شمارهٔ ۱۰۸۷ : بده آن باده به ما باده به ما اولیتر	84
غزل شمارهٔ ۱۰۸۸ : سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر	65
غزل شمارهٔ ۱۰۸۹ : هین که آمد به سر کوی تو مجنون دگر	72
غزل شمارهٔ ۱۰۹۰ : صنما این چه گمانست فرودست حقیر	91
غزل شمارهٔ ۱۰۹۱ : نه که مهمان غریبم تو مرا یار مگیر	95
غزل شمارهٔ ۱۰۹۲ : اختران را شب وصلست و نثارست و نثار	69
غزل شمارهٔ ۱۰۹۳ : روستایی بچه‌ای هست درون بازار	81
غزل شمارهٔ ۱۰۹۵ : داد جاروبی به دستم آن نگار	65
غزل شمارهٔ ۱۰۹۴ : پر ده آن جام می را ساقیا بار دیگر	108
غزل شمارهٔ ۱۰۹۶ : گر ز سر عشق او داری خبر	81
غزل شمارهٔ ۱۰۹۷ : عقل بند ره روانست ای پسر	90
غزل شمارهٔ ۱۰۹۸ : آمدم من بی‌دل و جان ای پسر	64
غزل شمارهٔ ۱۰۹۹ : ای نهاده بر سر زانو تو سر	74
غزل شمارهٔ ۱۱۰۰ : بس که می‌انگیخت آن مه شور و شر	105
غزل شمارهٔ ۱۱۰۱ : نرم نرمک سوی رخسارش نگر	85
غزل شمارهٔ ۱۱۰۲ : عشق را با گفت و با ایما چه کار	84
غزل شمارهٔ ۱۱۰۳ : رفتم آن جا مست و گفتم ای نگار	95
غزل شمارهٔ ۱۱۰۴ : باز شد در عاشقی بابی دگر	73
غزل شمارهٔ ۱۱۰۵ : ای خیالت در دل من هر سحور	96
غزل شمارهٔ ۱۱۰۶ : راز را اندر میان نه وامگیر	162
غزل شمارهٔ ۱۱۰۷ : در چمن آیید و بربندید دید	93
غزل شمارهٔ ۱۱۰۸ : ساقیا باده چون نار بیار	85
غزل شمارهٔ ۱۱۰۹ : ساقیا باده گلرنگ بیار	81
غزل شمارهٔ ۱۱۱۰ : از لب یار شکر را چه خبر	68
غزل شمارهٔ ۱۱۱۱ : روزی خوشست رویت از نور روز خوشتر	82
غزل شمارهٔ ۱۱۱۲ : بر منبرست این دم مذکر مذکر	67
غزل شمارهٔ ۱۱۱۳ : ای جان جان جان‌ها جانی و چیز دیگر	69
غزل شمارهٔ ۱۱۱۴ : ای محو عشق گشته جانی و چیز دیگر	74
غزل شمارهٔ ۱۱۱۵ : ای آینه فقیری جانی و چیز دیگر	61
غزل شمارهٔ ۱۱۱۶ : هر کس به جنس خویش درآمیخت ای نگار	78
غزل شمارهٔ ۱۱۱۷ : دل ناظر جمال تو آن گاه انتظار	90
غزل شمارهٔ ۱۱۱۸ : میر شکار من که مرا کرده‌ای شکار	94
غزل شمارهٔ ۱۱۱۹ : کس بی‌کسی نماند می‌دان تو این قدر	81
غزل شمارهٔ ۱۱۲۰ : مستیم و بیخودیم و جمال تو پرده در	98
غزل شمارهٔ ۱۱۲۱ : آمد بهار خرم و آمد رسول یار	75
غزل شمارهٔ ۱۱۲۲ : اندیشه را رها کن اندر دلش مگیر	83
غزل شمارهٔ ۱۱۲۳ : پرده خوش آن بود کز پس آن پرده دار	83
غزل شمارهٔ ۱۱۲۴ : تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار	73
غزل شمارهٔ ۱۱۲۵ : چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر	82
غزل شمارهٔ ۱۱۲۶ : سست مکن زه که من تیر توام چارپر	59
غزل شمارهٔ ۱۱۲۷ : وجهک مثل القمر قلبک مثل الحجر	71
غزل شمارهٔ ۱۱۲۸ : بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر	69
غزل شمارهٔ ۱۱۲۹ : عمر که بی‌عشق رفت هیچ حسابش مگیر	51
غزل شمارهٔ ۱۱۳۰ : آید هر دم رسول از طرف شهر یار	83
غزل شمارهٔ ۱۱۳۱ : گفت لبم چون شکر ارزد گنج گهر	93
غزل شمارهٔ ۱۱۳۲ : چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر	82
غزل شمارهٔ ۱۱۳۳ : نه در وفات گذارد نه در جفا دلدار	83
غزل شمارهٔ ۱۱۳۴ : چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار	98
غزل شمارهٔ ۱۱۳۶ : نبشتست خدا گرد چهره دلدار	60
غزل شمارهٔ ۱۱۳۵ : بیار ساقی بادت فدا سر و دستار	106
غزل شمارهٔ ۱۱۳۷ : شدست نور محمد هزار شاخ هزار	70
غزل شمارهٔ ۱۱۳۸ : چه مایه رنج کشیدم ز یار تا این کار	94
غزل شمارهٔ ۱۱۳۹ : مجوی شادی چون در غمست میل نگار	93
غزل شمارهٔ ۱۱۴۰ : بیامدیم دگربار چون نسیم بهار	90
غزل شمارهٔ ۱۱۴۱ : ز بامداد چه دشمن کشست دیدن یار	81
غزل شمارهٔ ۱۱۴۲ : درخت اگر متحرک بدی به پا و به پر	79
غزل شمارهٔ ۱۱۴۳ : تو شاخ خشک چرایی به روی یار نگر	77
غزل شمارهٔ ۱۱۴۴ : ندا رسید به جان‌ها ز خسرو منصور	56
غزل شمارهٔ ۱۱۴۵ : به من نگر که منم مونس تو اندر گور	90
غزل شمارهٔ ۱۱۴۶ : مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار	99
غزل شمارهٔ ۱۱۴۷ : بکش بکش که چه خوش می‌کشی بیار بیار	89
غزل شمارهٔ ۱۱۴۸ : کسی بگفت ز ما یا از اوست نیکی و شر	98
غزل شمارهٔ ۱۱۴۹ : فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر	88
غزل شمارهٔ ۱۱۵۰ : به خدمت لبت آمد به انتجاع شکر	67
غزل شمارهٔ ۱۱۵۱ : قدح شکست و شرابم نماند و من مخمور	110
غزل شمارهٔ ۱۱۵۲ : ببین دلی که نگردد ز جان سپاری سیر	81
غزل شمارهٔ ۱۱۵۳ : مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر	79
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴ : چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر	76
غزل شمارهٔ ۱۱۵۵ : از آن مقام که نبود گشاد زود گذر	84
غزل شمارهٔ ۱۱۵۶ : مطرب عاشقان بجنبان تار	67
غزل شمارهٔ ۱۱۵۷ : گر تو خواهی وطن پر از دلدار	104
غزل شمارهٔ ۱۱۵۸ : رحم بر یار کی کند هم یار	83
غزل شمارهٔ ۱۱۵۹ : عشق جانست عشق تو جانتر	99
غزل شمارهٔ ۱۱۶۰ : روی بنما به ما مکن مستور	85
غزل شمارهٔ ۱۱۶۱ : مطربا عیش و نوش از سر گیر	66
غزل شمارهٔ ۱۱۶۲ : مطربا عشقبازی از سر گیر	74
غزل شمارهٔ ۱۱۶۳ : عار بادا جهانیان را عار	83
غزل شمارهٔ ۱۱۶۴ : خلق را زیر گنبد دوار	74
غزل شمارهٔ ۱۱۶۵ : میر خرابات تویی ای نگار	91
غزل شمارهٔ ۱۱۶۶ : چند از این راه نو روزگار	102
غزل شمارهٔ ۱۱۶۷ : مست توام نه از می و نه از کوکنار	85
غزل شمارهٔ ۱۱۶۸ : جان خراباتی و عمر بهار	80
غزل شمارهٔ ۱۱۶۹ : هست کسی صافی و زیبانظر	134
غزل شمارهٔ ۱۱۷۰ : رحم کن ار زخم شوم سر به سر	97
غزل شمارهٔ ۱۱۷۱ : در بگشا کآمد خامی دگر	90
غزل شمارهٔ ۱۱۷۳ : بشنو خبر صادق از گفته پیغامبر	96
غزل شمارهٔ ۱۱۷۴ : مرا می‌گفت دوش آن یار عیار	140
غزل شمارهٔ ۱۱۷۲ : جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر	113
غزل شمارهٔ ۱۱۷۵ : انجیرفروش را چه بهتر	82
غزل شمارهٔ ۱۱۷۶ : انتم الشمس و القمر منکم السمع و البصر	109
غزل شمارهٔ ۱۱۷۷ : آفتابی برآمد از اسرار	84
غزل شمارهٔ ۱۱۷۸ : جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر	94
غزل شمارهٔ ۱۱۷۹ : غره وجه سلبت قلب جمیع البشر	99
غزل شمارهٔ ۱۱۸۰ : سیدی انی کلیل انت فی زی النهار	82
غزل شمارهٔ ۱۱۸۱ : به سوی ما نگر چشمی برانداز	66
غزل شمارهٔ ۱۱۸۲ : تو چشم شیخ را دیدن میاموز	92
غزل شمارهٔ ۱۱۸۳ : اگر کی در فرینداش یوقسا یاوز	83
غزل شمارهٔ ۱۱۸۴ : بیا با تو مرا کارست امروز	89
غزل شمارهٔ ۱۱۸۵ : چنان مستم چنان مستم من امروز	77
غزل شمارهٔ ۱۱۸۶ : چنان مستم چنان مستم من امروز	100
غزل شمارهٔ ۱۱۸۷ : در این سرما سر ما داری امروز	119
غزل شمارهٔ ۱۱۸۸ : الا ای شمع گریان گرم می‌سوز	73
غزل شمارهٔ ۱۱۸۹ : در این سرما سر ما داری امروز	84
غزل شمارهٔ ۱۱۹۰ : ای خفته به یاد یار برخیز	55
غزل شمارهٔ ۱۱۹۱ : ماییم فداییان جانباز	76
غزل شمارهٔ ۱۱۹۲ : برخیز و صبوح را برانگیز	114
غزل شمارهٔ ۱۱۹۳ : من از سخنان مهرانگیز	63
غزل شمارهٔ ۱۱۹۴ : گر نه‌ای دیوانه رو مر خویش را دیوانه ساز	104
غزل شمارهٔ ۱۱۹۵ : سوی خانه خویش آمد عشق آن عاشق نواز	76
غزل شمارهٔ ۱۱۹۶ : عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز	72
غزل شمارهٔ ۱۱۹۷ : اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز	112
غزل شمارهٔ ۱۱۹۸ : سیمرغ کوه قاف رسیدن گرفت باز	94
غزل شمارهٔ ۱۱۹۹ : یا مکثر الدلال علی الخلق بالنشوز	84
غزل شمارهٔ ۱۲۰۰ : ساقی روحانیان روح شدم خیز خیز	91
غزل شمارهٔ ۱۲۰۱ : برای عاشق و دزدست شب فراخ و دراز	109
غزل شمارهٔ ۱۲۰۲ : به آفتاب شهم گفت هین مکن این ناز	67
غزل شمارهٔ ۱۲۰۳ : برو برو که نفورم ز عشق عارآمیز	91
غزل شمارهٔ ۱۲۰۴ : عشق گزین عشق و در او کوکبه می‌ران و مترس	79
غزل شمارهٔ ۱۲۰۵ : سیر نگشت جان من بس مکن و مگو که بس	67
غزل شمارهٔ ۱۲۰۶ : سوی لبش هر آنک شد زخم خورد ز پیش و پس	72
غزل شمارهٔ ۱۲۰۷ : نیم شب از عشق تا دانی چه می‌گوید خروس	79
غزل شمارهٔ ۱۲۰۸ : حال ما بی‌آن مه زیبا مپرس	77
غزل شمارهٔ ۱۲۰۹ : ای دل بی‌بهره از بهرام ترس	68
غزل شمارهٔ ۱۲۱۰ : نیست در آخرزمان فریادرس	81
غزل شمارهٔ ۱۲۱۱ : ای روترش به پیشم بد گفته‌ای مرا پس	92
غزل شمارهٔ ۱۲۱۲ : دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس	91
غزل شمارهٔ ۱۲۱۳ : ای سگ قصاب هجر خون مرا خوش بلیس	82
غزل شمارهٔ ۱۲۱۴ : بیا که دانه لطیفست رو ز دام مترس	109
غزل شمارهٔ ۱۲۱۵ : ای مست ماه روی تو استاره و گردون خوش	106
غزل شمارهٔ ۱۲۱۶ : گر عاشقی از جان و دل جور و جفای یار کش	96
غزل شمارهٔ ۱۲۱۷ : الحذر از عشق حذر هر کی نشانی بودش	72
غزل شمارهٔ ۱۲۱۸ : ای شب خوش رو که تویی مهتر و سالار حبش	78
غزل شمارهٔ ۱۲۱۹ : یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش	78
غزل شمارهٔ ۱۲۲۰ : دام دگر نهاده‌ام تا که مگر بگیرمش	82
غزل شمارهٔ ۱۲۲۱ : اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش	68
غزل شمارهٔ ۱۲۲۲ : چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش	110
غزل شمارهٔ ۱۲۲۳ : قرین مه دو مریخند و آن دو چشمت ای دلکش	81
غزل شمارهٔ ۱۲۲۴ : پریشان باد پیوسته دل از زلف پریشانش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۲۵ : ریاضت نیست پیش ما همه لطفست و بخشایش	95
غزل شمارهٔ ۱۲۲۶ : آن یار ترش رو را این سوی کشانیدش	59
غزل شمارهٔ ۱۲۲۷ : رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش	77
غزل شمارهٔ ۱۲۲۸ : ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش	64
غزل شمارهٔ ۱۲۲۹ : زلفی که به جان ارزد هر تار بشوریدش	76
غزل شمارهٔ ۱۲۳۰ : جانم به چه آرامد ای یار به آمیزش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۳۱ : وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش	85
غزل شمارهٔ ۱۲۳۲ : هنگام صبوح آمد ای مرغ سحرخوانش	80
غزل شمارهٔ ۱۲۳۳ : درون ظلمتی می‌جو صفاتش	50
غزل شمارهٔ ۱۲۳۴ : قضا آمد شنو طبل نفیرش	92
غزل شمارهٔ ۱۲۳۵ : نگاری را که می‌جویم به جانش	66
غزل شمارهٔ ۱۲۳۶ : برفتم دی به پیشش سخت پرجوش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۳۷ : شنو پندی ز من ای یار خوش کیش	80
غزل شمارهٔ ۱۲۳۸ : امروز خوش است دل که تو دوش	95
غزل شمارهٔ ۱۲۳۹ : ای خواجه تو عاقلانه می‌باش	69
غزل شمارهٔ ۱۲۴۰ : آن مطرب ما خوشست و چنگش	76
غزل شمارهٔ ۱۲۴۱ : ما نعره به شب زنیم و خاموش	101
غزل شمارهٔ ۱۲۴۲ : گر لاش نمود راه قلاش	81
غزل شمارهٔ ۱۲۴۳ : اندرآ ای اصل اصل شادمانی شاد باش	124
غزل شمارهٔ ۱۲۴۴ : ای سنایی گر نیابی یار یار خویش باش	82
غزل شمارهٔ ۱۲۴۵ : آنک بیرون از جهان بد در جهان آوردمش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۴۶ : دوش رفتم در میان مجلس سلطان خویش	87
غزل شمارهٔ ۱۲۴۷ : عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش	89
غزل شمارهٔ ۱۲۴۸ : ساقیا بی‌گه رسیدی می بده مردانه باش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۴۹ : شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش	77
غزل شمارهٔ ۱۲۵۰ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان رسدش	66
غزل شمارهٔ ۱۲۵۱ : گر لب او شکند نرخ شکر می‌رسدش	76
غزل شمارهٔ ۱۲۵۲ : آن که مه غاشیه زین چو غلامان کشدش	104
غزل شمارهٔ ۱۲۵۳ : بر ملک نیست نهان حال دل و نیک و بدش	85
غزل شمارهٔ ۱۲۵۴ : من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش	99
غزل شمارهٔ ۱۲۵۶ : آنک جانش داده‌ای آن را مکش	83
غزل شمارهٔ ۱۲۵۵ : اندک اندک راه زد سیم و زرش	107
غزل شمارهٔ ۱۲۵۷ : چون تو شادی بنده گو غمخوار باش	103
غزل شمارهٔ ۱۲۵۸ : آن مایی همچو ما دلشاد باش	86
غزل شمارهٔ ۱۲۵۹ : عقل آمد عاشقا خود را بپوش	84
غزل شمارهٔ ۱۲۶۰ : اندرآمد شاه شیرینان ترش	69
غزل شمارهٔ ۱۲۶۱ : روی تو جان جانست از جان نهان مدارش	79
غزل شمارهٔ ۱۲۶۲ : گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش	87
غزل شمارهٔ ۱۲۶۳ : سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۶۴ : می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش	54
غزل شمارهٔ ۱۲۶۵ : آن مه که هست گردون گردان و بی‌قرارش	73
غزل شمارهٔ ۱۲۶۶ : روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش	63
غزل شمارهٔ ۱۲۶۷ : در عشق آتشینش آتش نخورده آتش	83
غزل شمارهٔ ۱۲۶۸ : صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش	67
غزل شمارهٔ ۱۲۶۹ : آینه‌ام من آینه‌ام من تا که بدیدم روی چو ماهش	67
غزل شمارهٔ ۱۲۷۰ : مستی امروز من نیست چو مستی دوش	77
غزل شمارهٔ ۱۲۷۱ : باز درآمد طبیب از در رنجور خویش	78
غزل شمارهٔ ۱۲۷۲ : باز فرود آمدیم بر در سلطان خویش	77
غزل شمارهٔ ۱۲۷۳ : ما به سلیمان خوشیم دیو و پری گو مباش	93
غزل شمارهٔ ۱۲۷۴ : خواجه چرا کرده‌ای روی تو بر ما ترش	68
غزل شمارهٔ ۱۲۷۵ : چون بزند گردنم سجده کند گردنش	64
غزل شمارهٔ ۱۲۷۶ : باز درآمد ز راه بیخود و سرمست دوش	96
غزل شمارهٔ ۱۲۷۷ : خواجه غلط کرده‌ای در صفت یار خویش	87
غزل شمارهٔ ۱۲۷۸ : یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش	96
غزل شمارهٔ ۱۲۷۹ : باز درآمد طبیب از در ایوب خویش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۸۰ : جان منست او هی مزنیدش	84
غزل شمارهٔ ۱۲۸۱ : ز هدهدان تفکر چو دررسید نشانش	83
غزل شمارهٔ ۱۲۸۲ : تمام اوست که فانی شدست آثارش	67
غزل شمارهٔ ۱۲۸۳ : ندا رسید به عاشق ز عالم رازش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۸۴ : سری برآر که تا ما رویم بر سر عیش	86
غزل شمارهٔ ۱۲۸۳ : ندا رسید به عاشق ز عالم رازش	79
غزل شمارهٔ ۱۲۸۵ : شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش	101
غزل شمارهٔ ۱۲۸۶ : شنو ز سینه ترنگاترنگ آوازش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۸۷ : مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۸۸ : چو رو نمود به منصور وصل دلدارش	75
غزل شمارهٔ ۱۲۸۹ : دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش	65
غزل شمارهٔ ۱۲۹۰ : مست گشتم ز ذوق دشنامش	86
غزل شمارهٔ ۱۲۹۱ : توبه من درست نیست خموش	89
غزل شمارهٔ ۱۲۹۲ : آمد آن خواجه سیماترش	80
غزل شمارهٔ ۱۲۹۳ : علی الله ای مسلمانان از آن هجران پرآتش	88
غزل شمارهٔ ۱۲۹۴ : کل عقل بوصلکم مدهش	50
غزل شمارهٔ ۱۲۹۵ : بیا بیا که تویی جان جان جان سماع	128
غزل شمارهٔ ۱۲۹۶ : بیا بیا که تویی جان جان جان سماع	76
غزل شمارهٔ ۱۲۹۷ : مدارم یک زمان از کار فارغ	61
غزل شمارهٔ ۱۲۹۸ : امروز روز شادی و امسال سال لاغ	71
غزل شمارهٔ ۱۲۹۹ : گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ	76
غزل شمارهٔ ۱۳۰۰ : عیسی روح گرسنه‌ست چو زاغ	92
غزل شمارهٔ ۱۳۰۱ : ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف	82
غزل شمارهٔ ۱۳۰۲ : ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف	85
غزل شمارهٔ ۱۳۰۳ : گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف	90
غزل شمارهٔ ۱۳۰۴ : باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف	75
غزل شمارهٔ ۱۳۰۵ : کعبه جان‌ها تویی گرد تو آرم طواف	76
غزل شمارهٔ ۱۳۰۶ : بیا بیا که تویی شیر شیر شیر مصاف	99
غزل شمارهٔ ۱۳۰۷ : ای مونس و غمگسار عاشق	93
غزل شمارهٔ ۱۳۰۸ : گر خمار آرد صداعی بر سر سودای عشق	68
غزل شمارهٔ ۱۳۰۹ : ای جهان را دلگشا اقبال عشق	74
غزل شمارهٔ ۱۳۱۰ : ای ناطق الهی و ای دیده حقایق	90
غزل شمارهٔ ۱۳۱۱ : باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق	85
غزل شمارهٔ ۱۳۱۲ : فریفت یار شکربار من مرا به طریق	84
غزل شمارهٔ ۱۳۱۳ : جان و سر تو که بگو بی‌نفاق	73
غزل شمارهٔ ۱۳۱۴ : به دلجویی و دلداری درآمد یار پنهانک	65
غزل شمارهٔ ۱۳۱۵ : روان شد اشک یاقوتی ز راه دیدگان اینک	87
غزل شمارهٔ ۱۳۱۶ : رو رو که نه‌ای عاشق ای زلفک و ای خالک	92
غزل شمارهٔ ۱۳۱۷ : آن میر دروغین بین با اسپک و با زینک	93
غزل شمارهٔ ۱۳۱۸ : هر اول روز ای جان صد بار سلام علیک	89
غزل شمارهٔ ۱۳۱۹ : بباید عشق را ای دوست دردک	86
غزل شمارهٔ ۱۳۲۰ : اندرآ با ما نشان ده راستک	85
غزل شمارهٔ ۱۳۲۱ : ایا هوای تو در جان‌ها سلام علیک	88
غزل شمارهٔ ۱۳۲۲ : ای ظریف جهان سلام علیک	84
غزل شمارهٔ ۱۳۲۳ : ای ظریف جهان سلام علیک	114
غزل شمارهٔ ۱۳۲۴ : برخیز ز خواب و ساز کن چنگ	101
غزل شمارهٔ ۱۳۲۵ : عشق خامش طرفه‌تر یا نکته‌های چنگ چنگ	82
غزل شمارهٔ ۱۳۲۶ : عاشقی و آنگهانی نام و ننگ	99
غزل شمارهٔ ۱۳۲۷ : تتار اگر چه جهان را خراب کرد به جنگ	99
غزل شمارهٔ ۱۳۲۸ : حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ	56
غزل شمارهٔ ۱۳۲۹ : چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ	91
غزل شمارهٔ ۱۳۳۰ : بگردان شراب ای صنم بی‌درنگ	103
غزل شمارهٔ ۱۳۳۱ : هر کی در او نیست از این عشق رنگ	81
غزل شمارهٔ ۱۳۳۲ : توبه سفر گیرد با پای لنگ	96
غزل شمارهٔ ۱۳۳۱ : هر کی در او نیست از این عشق رنگ	80
غزل شمارهٔ ۱۳۳۳ : ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل	96
غزل شمارهٔ ۱۳۳۴ : این بوالعجب کاندر خزان شد آفتاب اندر حمل	89
غزل شمارهٔ ۱۳۳۵ : بانگ زدم نیم شبان کیست در این خانه دل	91
غزل شمارهٔ ۱۳۳۶ : حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل	117
غزل شمارهٔ ۱۳۳۷ : الا ای رو ترش کرده که تا نبود مرا مدخل	107
غزل شمارهٔ ۱۳۳۸ : بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل	59
غزل شمارهٔ ۱۳۳۹ : مهم را لطف در لطفست از آنم بی‌قرار ای دل	56
غزل شمارهٔ ۱۳۴۰ : هر آن کو صبر کرد ای دل ز شهوت‌ها در این منزل	78
غزل شمارهٔ ۱۳۴۱ : امروز بحمدالله از دی بترست این دل	88
غزل شمارهٔ ۱۳۴۲ : چه کارستان که داری اندر این دل	107
غزل شمارهٔ ۱۳۴۳ : صد هزاران همچو ما غرقه در این دریای دل	70
غزل شمارهٔ ۱۳۴۴ : شتران مست شدستند ببین رقص جمل	92
غزل شمارهٔ ۱۳۴۵ : تو مرا می بده و مست بخوابان و بهل	94
غزل شمارهٔ ۱۳۴۶ : رفت عمرم در سر سودای دل	80
غزل شمارهٔ ۱۳۴۷ : سوی آن سلطان خوبان الرحیل	80
غزل شمارهٔ ۱۳۴۸ : امروز روز شادی و امسال سال گل	95
غزل شمارهٔ ۱۳۴۹ : تا نزند آفتاب خیمه نور جلال	106
غزل شمارهٔ ۱۳۵۰ : چشم تو با چشم من هر دم بی‌قیل و قال	67
غزل شمارهٔ ۱۳۵۱ : شد پی این لولیان در حرم ذوالجلال	95
غزل شمارهٔ ۱۳۵۲ : چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال	96
غزل شمارهٔ ۱۳۵۳ : چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال	59
غزل شمارهٔ ۱۳۵۴ : تو را سعادت بادا در آن جمال و جلال	58
غزل شمارهٔ ۱۳۵۵ : دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال	85
غزل شمارهٔ ۱۳۵۶ : اگر درآید ناگه صنم زهی اقبال	71
غزل شمارهٔ ۱۳۵۷ : پیام کرد مرا بامداد بحر عسل	74
غزل شمارهٔ ۱۳۵۸ : به گوش دل پنهانی بگفت رحمت کل	87
غزل شمارهٔ ۱۳۵۹ : ز خود شدم ز جمال پر از صفا ای دل	85
غزل شمارهٔ ۱۳۶۰ : باده ده ای ساقی جان باده بی‌درد و دغل	61
غزل شمارهٔ ۱۳۶۱ : عمرک یا واحدا فی درجات الکمال	95
غزل شمارهٔ ۱۳۶۲ : لجکنن اغلن هی بزه کلکل	100
غزل شمارهٔ ۱۳۶۳ : کجکنن اغلن اودیا کلکل	73
غزل شمارهٔ ۱۳۶۴ : ایها النور فی الفؤاد تعال	104
غزل شمارهٔ ۱۳۶۵ : یا منیر البدر قد اوضحت بالبلبال بال	95
غزل شمارهٔ ۱۳۶۶ : یا بدیع الحسن قد اوضحت بالبلبال بال	91
غزل شمارهٔ ۱۳۶۷ : رشاء العشق حبیبی لشرود و مضل	84
غزل شمارهٔ ۱۳۶۸ : عمرک یا واحدا فی درجات الکمال	100
غزل شمارهٔ ۱۳۶۹ : تعال یا مدد العیش و السرور تعال	64
غزل شمارهٔ ۱۳۷۰ : آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم	82
غزل شمارهٔ ۱۳۷۱ : ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام	88
غزل شمارهٔ ۱۳۷۳ : هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم	77
غزل شمارهٔ ۱۳۷۴ : ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم	95
غزل شمارهٔ ۱۳۷۲ : این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام	67
غزل شمارهٔ ۱۳۷۵ : بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم	83
غزل شمارهٔ ۱۳۷۶ : کاری ندارد این جهان تا چند گل کاری کنم	87
غزل شمارهٔ ۱۳۷۷ : ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم	97
غزل شمارهٔ ۱۳۷۸ : ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم	79
غزل شمارهٔ ۱۳۷۹ : آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم	60
غزل شمارهٔ ۱۳۸۰ : دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم	98
غزل شمارهٔ ۱۳۸۱ : هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم	83
غزل شمارهٔ ۱۳۸۲ : ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم	104
غزل شمارهٔ ۱۳۸۳ : تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم	167
غزل شمارهٔ ۱۳۸۴ : عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم	84
غزل شمارهٔ ۱۳۸۵ : بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم	75
غزل شمارهٔ ۱۳۸۶ : آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم	80
غزل شمارهٔ ۱۳۸۷ : هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم	65
غزل شمارهٔ ۱۳۸۸ : ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم	93
غزل شمارهٔ ۱۳۸۹ : ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم	85
غزل شمارهٔ ۱۳۹۰ : بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم	61
غزل شمارهٔ ۱۳۹۱ : تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم	84
غزل شمارهٔ ۱۳۹۲ : یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم	70
غزل شمارهٔ ۱۳۹۳ : مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم	68
غزل شمارهٔ ۱۳۹۵ : مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم	85
غزل شمارهٔ ۱۳۹۴ : دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم	102
غزل شمارهٔ ۱۳۹۶ : باز در اسرار روم جانب آن یار روم	74
غزل شمارهٔ ۱۳۹۷ : زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم	93
غزل شمارهٔ ۱۳۹۸ : جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم	80
غزل شمارهٔ ۱۳۹۹ : هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم	96
غزل شمارهٔ ۱۴۰۰ : تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم	98
غزل شمارهٔ ۱۴۰۱ : کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم	97
غزل شمارهٔ ۱۴۰۲ : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم	131
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳ : آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم	91
غزل شمارهٔ ۱۴۰۴ : کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم	160
غزل شمارهٔ ۱۴۰۵ : میل هواش می کنم طال بقاش می زنم	66
غزل شمارهٔ ۱۴۰۶ : هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم	109
غزل شمارهٔ ۱۴۰۷ : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم	72
غزل شمارهٔ ۱۴۰۸ : تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم	84
غزل شمارهٔ ۱۴۰۹ : ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام	84
غزل شمارهٔ ۱۴۱۰ : تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم	99
غزل شمارهٔ ۱۴۱۱ : گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم	91
غزل شمارهٔ ۱۴۱۲ : بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم	72
غزل شمارهٔ ۱۴۱۳ : کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم	71
غزل شمارهٔ ۱۴۱۴ : درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم	109
غزل شمارهٔ ۱۴۱۵ : ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم	93
غزل شمارهٔ ۱۴۱۶ : ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم	76
غزل شمارهٔ ۱۴۱۷ : به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم	97
غزل شمارهٔ ۱۴۱۸ : دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۱۹ : بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم	83
غزل شمارهٔ ۱۴۲۰ : اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم	67
غزل شمارهٔ ۱۴۲۱ : بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم	77
غزل شمارهٔ ۱۴۲۲ : طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم	94
غزل شمارهٔ ۱۴۲۳ : تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم	111
غزل شمارهٔ ۱۴۲۴ : بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۲۵ : دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم	87
غزل شمارهٔ ۱۴۲۶ : چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم	91
غزل شمارهٔ ۱۴۲۷ : من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم	102
غزل شمارهٔ ۱۴۲۶ : چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم	203
غزل شمارهٔ ۱۴۲۸ : همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم	76
غزل شمارهٔ ۱۴۲۹ : نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم	97
غزل شمارهٔ ۱۴۳۰ : نهادم پای در عشق که بر عشاق سر باشم	104
غزل شمارهٔ ۱۴۳۱ : مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم	82
غزل شمارهٔ ۱۴۳۲ : تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم	101
غزل شمارهٔ ۱۴۳۳ : من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم	117
غزل شمارهٔ ۱۴۳۴ : چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم	90
غزل شمارهٔ ۱۴۳۵ : به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم	77
غزل شمارهٔ ۱۴۳۶ : تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم	108
غزل شمارهٔ ۱۴۳۷ : چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم	129
غزل شمارهٔ ۱۴۳۸ : ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم	81
غزل شمارهٔ ۱۴۳۹ : من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۴۰ : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۴۱ : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم	98
غزل شمارهٔ ۱۴۴۲ : زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم	105
غزل شمارهٔ ۱۴۴۳ : بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم	100
غزل شمارهٔ ۱۴۴۴ : ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم	91
غزل شمارهٔ ۱۴۴۵ : من دلق گرو کردم عریان خراباتم	102
غزل شمارهٔ ۱۴۴۶ : گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم	91
غزل شمارهٔ ۱۴۴۷ : رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم	95
غزل شمارهٔ ۱۴۴۸ : در مجلس آن رستم در عربده بنشستم	76
غزل شمارهٔ ۱۴۴۹ : زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۵۰ : بستان قدح از دستم ای مست که من مستم	81
غزل شمارهٔ ۱۴۵۱ : گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم	116
غزل شمارهٔ ۱۴۵۲ : ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم	74
غزل شمارهٔ ۱۴۵۳ : در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم	88
غزل شمارهٔ ۱۴۵۴ : گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم	126
غزل شمارهٔ ۱۴۵۵ : ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم	100
غزل شمارهٔ ۱۴۵۶ : توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۵۷ : من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم	108
غزل شمارهٔ ۱۴۵۹ : تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم	90
غزل شمارهٔ ۱۴۵۸ : یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم	73
غزل شمارهٔ ۱۴۶۰ : بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم	88
غزل شمارهٔ ۱۴۶۱ : پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم	92
غزل شمارهٔ ۱۴۶۲ : صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم	360
غزل شمارهٔ ۱۴۶۳ : شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم	110
غزل شمارهٔ ۱۴۶۴ : سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم	96
غزل شمارهٔ ۱۴۶۵ : ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم	90
غزل شمارهٔ ۱۴۶۶ : در عشق سلیمانی من همدم مرغانم	83
غزل شمارهٔ ۱۴۶۷ : این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم	111
غزل شمارهٔ ۱۴۶۸ : امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم	105
غزل شمارهٔ ۱۴۶۹ : بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم	86
غزل شمارهٔ ۱۴۷۰ : جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم	78
غزل شمارهٔ ۱۴۷۱ : مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم	59
غزل شمارهٔ ۱۴۷۲ : دگربار دگربار ز زنجیر بجستم	81
غزل شمارهٔ ۱۴۷۳ : بیایید بیایید به گلزار بگردیم	79
غزل شمارهٔ ۱۴۷۴ : حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم	95
غزل شمارهٔ ۱۴۷۵ : بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم	98
غزل شمارهٔ ۱۴۷۶ : طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم	80
غزل شمارهٔ ۱۴۷۷ : از اول امروز چو آشفته و مستیم	94
غزل شمارهٔ ۱۴۷۸ : المنه لله که ز پیکار رهیدیم	116
غزل شمارهٔ ۱۴۷۹ : آن خانه که صد بار در او مایده خوردیم	76
غزل شمارهٔ ۱۴۸۰ : خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم	67
غزل شمارهٔ ۱۴۸۱ : ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم	99
غزل شمارهٔ ۱۴۸۲ : چون در عدم آییم و سر از یار برآریم	75
غزل شمارهٔ ۱۴۸۳ : امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم	131
غزل شمارهٔ ۱۴۸۴ : بشکن قدح باده که امروز چنانیم	110
غزل شمارهٔ ۱۴۸۵ : صبح است و صبوح است بر این بام برآییم	116
غزل شمارهٔ ۱۴۸۶ : چون آینه رازنما باشد جانم	130
غزل شمارهٔ ۱۴۸۵ : صبح است و صبوح است بر این بام برآییم	78
غزل شمارهٔ ۱۴۸۷ : امروز چنانم که خر از بار ندانم	83
غزل شمارهٔ ۱۴۸۸ : ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم	83
غزل شمارهٔ ۱۴۸۹ : ساقی ز پی عشق روان است روانم	92
غزل شمارهٔ ۱۴۹۰ : از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم	88
غزل شمارهٔ ۱۴۹۱ : خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم	77
غزل شمارهٔ ۱۴۹۲ : بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم	92
غزل شمارهٔ ۱۴۹۳ : ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم	98
غزل شمارهٔ ۱۴۹۴ : افتادم افتادم در آبی افتادم	82
غزل شمارهٔ ۱۴۹۵ : اگر تو نیستی در عاشقی خام	102
غزل شمارهٔ ۱۴۹۶ : چه دیدم خواب شب کامروز مستم	78
غزل شمارهٔ ۱۴۹۷ : به جان جمله مستان که مستم	80
غزل شمارهٔ ۱۴۹۸ : بیا کز غیر تو بیزار گشتم	80
غزل شمارهٔ ۱۴۹۹ : بیا کز عشق تو دیوانه گشتم	139
غزل شمارهٔ ۱۵۰۰ : چنان مست است از آن دم جان آدم	77
غزل شمارهٔ ۱۵۰۱ : منم فتنه هزاران فتنه زادم	92
غزل شمارهٔ ۱۵۰۲ : ز زندان خلق را آزاد کردم	83
غزل شمارهٔ ۱۵۰۳ : غلامم خواجه را آزاد کردم	61
غزل شمارهٔ ۱۵۰۴ : حسودان را ز غم آزاد کردم	82
غزل شمارهٔ ۱۵۰۵ : یکی مطرب همی‌خواهم در این دم	86
غزل شمارهٔ ۱۵۰۶ : همیشه من چنین مجنون نبودم	80
غزل شمارهٔ ۱۵۰۷ : ایا یاری که در تو ناپدیدم	64
غزل شمارهٔ ۱۵۰۸ : سفر کردم به هر شهری دویدم	84
غزل شمارهٔ ۱۵۰۹ : سفر کردم به هر شهری دویدم	104
غزل شمارهٔ ۱۵۱۰ : اگر عشقت به جای جان ندارم	68
غزل شمارهٔ ۱۵۱۱ : بیا ای آنک بردی تو قرارم	76
غزل شمارهٔ ۱۵۱۲ : گهی در گیرم و گه بام گیرم	115
غزل شمارهٔ ۱۵۱۳ : اگر سرمست اگر مخمور باشم	93
غزل شمارهٔ ۱۵۱۴ : خداوندا مده آن یار را غم	88
غزل شمارهٔ ۱۵۱۵ : چه نزدیک است جان تو به جانم	74
غزل شمارهٔ ۱۵۱۶ : چه نزدیک است جان تو به جانم	76
غزل شمارهٔ ۱۵۱۷ : مرا گویی که رایی من چه دانم	75
غزل شمارهٔ ۱۵۱۸ : من آن ماهم که اندر لامکانم	83
غزل شمارهٔ ۱۵۱۹ : بیا کامروز بیرون از جهانم	66
غزل شمارهٔ ۱۵۲۰ : مرا پرسی که چونی بین که چونم	93
غزل شمارهٔ ۱۵۲۱ : من از عالم تو را تنها گزینم	105
غزل شمارهٔ ۱۵۲۲ : ورا خواهم دگر یاری نخواهم	75
غزل شمارهٔ ۱۵۲۳ : نه آن شیرم که با دشمن برآیم	81
غزل شمارهٔ ۱۵۲۴ : چو آب آهسته زیر که درآیم	80
غزل شمارهٔ ۱۵۲۵ : ز قند یار تا شاخی نخایم	103
غزل شمارهٔ ۱۵۲۶ : از آن باده ندانم چون فنایم	101
غزل شمارهٔ ۱۵۲۷ : بیا کامروز گرد یار گردیم	84
غزل شمارهٔ ۱۵۲۸ : به پیش باد تو ما همچو گردیم	56
غزل شمارهٔ ۱۵۲۹ : شب دوشینه ما بیدار بودیم	86
غزل شمارهٔ ۱۵۳۰ : من و تو دوش شب بیدار بودیم	103
غزل شمارهٔ ۱۵۳۱ : بیا کامروز شه را ما شکاریم	80
غزل شمارهٔ ۱۵۳۲ : بیا تا عاشقی از سر بگیریم	78
غزل شمارهٔ ۱۵۳۳ : بیا امروز ما مهمان میریم	82
غزل شمارهٔ ۱۵۳۴ : بیا ما چند کس با هم بسازیم	91
غزل شمارهٔ ۱۵۳۵ : بیا تا قدر یک دیگر بدانیم	87
غزل شمارهٔ ۱۵۳۶ : میان ما درآ ما عاشقانیم	97
غزل شمارهٔ ۱۵۳۷ : چرا شاید چو ما شه زادگانیم	212
غزل شمارهٔ ۱۵۳۸ : بر آن بودم که فرهنگی بجویم	84
غزل شمارهٔ ۱۵۳۹ : مگردان روی خود ای دیده رویم	67
غزل شمارهٔ ۱۵۴۰ : بیا با هم سخن از جان بگوییم	76
غزل شمارهٔ ۱۵۴۱ : مرا خواندی ز در تو خستی از بام	90
غزل شمارهٔ ۱۵۴۲ : چنان مستم چنان مستم من این دم	106
غزل شمارهٔ ۱۵۴۳ : کجایی ساقیا درده مدامم	83
غزل شمارهٔ ۱۵۴۴ : مرا گویی چه سانی من چه دانم	82
غزل شمارهٔ ۱۵۴۵ : شراب شیره انگور خواهم	106
غزل شمارهٔ ۱۵۴۶ : رفتم تصدیع از جهان بردم	82
غزل شمارهٔ ۱۵۴۷ : من با تو حدیث بی‌زبان گویم	70
غزل شمارهٔ ۱۵۴۸ : روی تو چو نوبهار دیدم	86
غزل شمارهٔ ۱۵۴۹ : زنهار مرا مگو که پیرم	89
غزل شمارهٔ ۱۵۵۰ : گر از غم عشق عار داریم	80
غزل شمارهٔ ۱۵۵۱ : از اصل چو حورزاد باشیم	99
غزل شمارهٔ ۱۵۵۲ : ما آفت جان عاشقانیم	84
غزل شمارهٔ ۱۵۵۳ : ما صحبت همدگر گزینیم	58
غزل شمارهٔ ۱۵۵۴ : چون ذره به رقص اندرآییم	68
غزل شمارهٔ ۱۵۵۵ : جز جانب دل به دل نیاییم	90
غزل شمارهٔ ۱۵۵۶ : ای برده نماز من ز هنگام	63
غزل شمارهٔ ۱۵۵۷ : یا رب توبه چرا شکستم	77
غزل شمارهٔ ۱۵۵۸ : دانی کامروز از چه زردم	92
غزل شمارهٔ ۱۵۵۹ : من دوش به تازه عهد کردم	96
غزل شمارهٔ ۱۵۶۰ : تا عشق تو سوخت همچو عودم	75
غزل شمارهٔ ۱۵۶۱ : تا چهره آن یگانه دیدم	104
غزل شمارهٔ ۱۵۶۲ : گر ناز تو را به گفت نارم	65
غزل شمارهٔ ۱۵۶۳ : من اشتر مست شهریارم	52
غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ : روزی که گذر کنی به گورم	111
غزل شمارهٔ ۱۵۶۵ : ای دشمن روزه و نمازم	80
غزل شمارهٔ ۱۵۶۶ : تا با تو قرین شده‌ست جانم	131
غزل شمارهٔ ۱۵۶۷ : امروز مرا چه شد چه دانم	97
غزل شمارهٔ ۱۵۶۸ : ای جان لطیف و ای جهانم	81
غزل شمارهٔ ۱۵۶۹ : ناآمده سیل تر شدستیم	82
غزل شمارهٔ ۱۵۷۰ : آن عشرت نو که برگرفتیم	100
غزل شمارهٔ ۱۵۷۱ : در عشق قدیم سال خوردیم	77
غزل شمارهٔ ۱۵۷۲ : گر گمشدگان روزگاریم	90
غزل شمارهٔ ۱۵۷۳ : ما عاشق و بی‌دل و فقیریم	74
غزل شمارهٔ ۱۵۷۴ : نی سیم و نه زر نه مال خواهیم	75
غزل شمارهٔ ۱۵۷۵ : ما شاخ گلیم نی گیاهیم	92
غزل شمارهٔ ۱۵۷۶ : ما زنده به نور کبریاییم	115
غزل شمارهٔ ۱۵۷۷ : امروز نیم ملول شادم	118
غزل شمارهٔ ۱۵۷۸ : من جز احد صمد نخواهم	98
غزل شمارهٔ ۱۵۷۹ : ما آب دریم ما چه دانیم	76
غزل شمارهٔ ۱۵۸۰ : تا دلبر خویش را نبینیم	90
غزل شمارهٔ ۱۵۸۱ : گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم	61
غزل شمارهٔ ۱۵۸۲ : هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم	73
غزل شمارهٔ ۱۵۸۳ : می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام	56
غزل شمارهٔ ۱۵۸۴ : هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام	87
غزل شمارهٔ ۱۵۸۵ : ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم	74
غزل شمارهٔ ۱۵۸۶ : خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم	70
غزل شمارهٔ ۱۵۸۷ : عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم	81
غزل شمارهٔ ۱۵۸۸ : من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم	62
غزل شمارهٔ ۱۵۸۹ : چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم	52
غزل شمارهٔ ۱۵۹۰ : چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم	94
غزل شمارهٔ ۱۵۹۱ : وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم	91
غزل شمارهٔ ۱۵۹۲ : نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم	67
غزل شمارهٔ ۱۵۹۳ : روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم	73
غزل شمارهٔ ۱۵۹۴ : ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم	87
غزل شمارهٔ ۱۵۹۵ : سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم	65
غزل شمارهٔ ۱۵۹۶ : چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم	92
غزل شمارهٔ ۱۵۹۷ : این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم	59
غزل شمارهٔ ۱۵۹۸ : ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم	91
غزل شمارهٔ ۱۵۹۹ : چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم	87
غزل شمارهٔ ۱۶۰۰ : از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم	79
غزل شمارهٔ ۱۶۰۱ : بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم	77
غزل شمارهٔ ۱۶۰۲ : می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام	80
غزل شمارهٔ ۱۶۰۳ : چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم	86
غزل شمارهٔ ۱۶۰۴ : بده آن باده دوشین که من از نوش تو مستم	74
غزل شمارهٔ ۱۶۰۵ : بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم	74
غزل شمارهٔ ۱۶۰۶ : هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم	90
غزل شمارهٔ ۱۶۰۷ : ز فلک قوت بگیرم دهن از لوت ببندم	103
غزل شمارهٔ ۱۶۰۸ : چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم	94
غزل شمارهٔ ۱۶۰۹ : چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم	92
غزل شمارهٔ ۱۶۱۰ : منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم	83
غزل شمارهٔ ۱۶۱۱ : مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم	83
غزل شمارهٔ ۱۶۱۲ : منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۱۳ : به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۱۴ : بزن آن پرده دوشین که من امروز خموشم	92
غزل شمارهٔ ۱۶۱۵ : من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم	73
غزل شمارهٔ ۱۶۱۶ : ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم	92
غزل شمارهٔ ۱۶۱۷ : بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم	66
غزل شمارهٔ ۱۶۱۸ : علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم	73
غزل شمارهٔ ۱۶۱۹ : تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم	82
غزل شمارهٔ ۱۶۲۰ : هوسی است در سر من که سر بشر ندارم	84
غزل شمارهٔ ۱۶۲۱ : چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم	74
غزل شمارهٔ ۱۶۲۰ : هوسی است در سر من که سر بشر ندارم	91
غزل شمارهٔ ۱۶۲۲ : تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم	79
غزل شمارهٔ ۱۶۲۳ : هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۲۴ : خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم	91
غزل شمارهٔ ۱۶۲۵ : دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۲۶ : فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم	76
غزل شمارهٔ ۱۶۲۷ : نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم	91
غزل شمارهٔ ۱۶۲۸ : دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم	83
غزل شمارهٔ ۱۶۲۹ : دل چه خورده‌ست عجب دوش که من مخمورم	106
غزل شمارهٔ ۱۶۳۰ : گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم	78
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱ : در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم	68
غزل شمارهٔ ۱۶۳۲ : هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم	99
غزل شمارهٔ ۱۶۳۳ : در فروبند که ما عاشق این انجمنیم	69
غزل شمارهٔ ۱۶۳۴ : عقل گوید که من او را به زبان بفریبم	78
غزل شمارهٔ ۱۶۳۵ : دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم	68
غزل شمارهٔ ۱۶۳۶ : از بت باخبر من خبری می رسدم	90
غزل شمارهٔ ۱۶۳۷ : منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم	77
غزل شمارهٔ ۱۶۳۸ : مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم	122
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹ : ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم	105
غزل شمارهٔ ۱۶۴۰ : گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم	86
غزل شمارهٔ ۱۶۴۱ : من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم	76
غزل شمارهٔ ۱۶۴۲ : ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم	78
غزل شمارهٔ ۱۶۴۳ : چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم	98
غزل شمارهٔ ۱۶۴۴ : جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم	92
غزل شمارهٔ ۱۶۴۵ : گر تو مستی بر ما آی که ما مستانیم	64
غزل شمارهٔ ۱۶۴۶ : روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم	88
غزل شمارهٔ ۱۶۴۷ : روز شادی است بیا تا همگان یار شویم	89
غزل شمارهٔ ۱۶۴۸ : ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم	90
غزل شمارهٔ ۱۶۴۹ : وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم	102
غزل شمارهٔ ۱۶۵۰ : خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم	96
غزل شمارهٔ ۱۶۵۱ : ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۵۲ : ای دریغا که شب آمد همه از هم ببریم	82
غزل شمارهٔ ۱۶۵۳ : من از این خانه پرنور به در می نروم	71
غزل شمارهٔ ۱۶۵۴ : تا که ما از نظر و خوبی تو باخبریم	78
غزل شمارهٔ ۱۶۵۵ : دوش می گفت جانم کی سپهر معظم	81
غزل شمارهٔ ۱۶۵۶ : هم به درد این درد را درمان کنم	150
غزل شمارهٔ ۱۶۵۷ : می رسد بوی جگر از دو لبم	89
غزل شمارهٔ ۱۶۵۸ : عاشقم از عاشقان نگریختم	87
غزل شمارهٔ ۱۶۵۹ : دست من گیر ای پسر خوش نیستم	73
غزل شمارهٔ ۱۶۶۰ : ای گزیده یار چونت یافتم	84
غزل شمارهٔ ۱۶۶۱ : سالکان راه را محرم شدم	64
غزل شمارهٔ ۱۶۶۲ : بوی آن خوب ختن می آیدم	80
غزل شمارهٔ ۱۶۶۳ : نو به نو هر روز باری می کشم	50
غزل شمارهٔ ۱۶۶۴ : می شناسد پرده جان آن صنم	71
غزل شمارهٔ ۱۶۶۵ : عاشقی بر من پریشانت کنم	111
غزل شمارهٔ ۱۶۶۶ : گفته‌ای من یار دیگر می کنم	100
غزل شمارهٔ ۱۶۶۷ : من ز وصلت چون به هجران می روم	82
غزل شمارهٔ ۱۶۶۸ : من به سوی باغ و گلشن می روم	115
غزل شمارهٔ ۱۶۶۹ : آتشی نو در وجود اندرزدیم	73
غزل شمارهٔ ۱۶۷۰ : ما به خرمنگاه جان بازآمدیم	84
غزل شمارهٔ ۱۶۷۱ : گر دم از شادی وگر از غم زنیم	67
غزل شمارهٔ ۱۶۷۲ : روز باران است و ما جو می کنیم	85
غزل شمارهٔ ۱۶۷۳ : امشب ای دلدار مهمان توییم	84
غزل شمارهٔ ۱۶۷۴ : ما ز بالاییم و بالا می رویم	86
غزل شمارهٔ ۱۶۷۵ : دوش عشق شمس دین می باختیم	85
غزل شمارهٔ ۱۶۷۶ : عاقبت ای جان فزا نشکیفتم	71
غزل شمارهٔ ۱۶۷۷ : یک دمی خوش چو گلستان کندم	81
غزل شمارهٔ ۱۶۷۸ : من اگر نالم اگر عذر آرم	83
غزل شمارهٔ ۱۶۷۹ : من اگر مستم اگر هشیارم	86
غزل شمارهٔ ۱۶۸۰ : من اگر پرغم اگر شادانم	72
غزل شمارهٔ ۱۶۸۱ : من از این خانه به در می نروم	84
غزل شمارهٔ ۱۶۸۲ : من اگر پرغم اگر خندانم	72
غزل شمارهٔ ۱۶۸۳ : من که حیران ز ملاقات توام	74
غزل شمارهٔ ۱۶۸۴ : من از این خانه به در می نروم	52
غزل شمارهٔ ۱۶۸۵ : ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم	92
غزل شمارهٔ ۱۶۸۶ : گفتم که عهد بستم وز عهد بد برستم	88
غزل شمارهٔ ۱۶۸۷ : گر جان منکرانت شد خصم جان مستم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۸۸ : رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم	79
غزل شمارهٔ ۱۶۸۹ : صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم	86
غزل شمارهٔ ۱۶۹۰ : اندر دو کون جانا بی‌تو طرب ندیدم	80
غزل شمارهٔ ۱۶۹۱ : خواهم که کفک خونین از دیگ جان برآرم	75
غزل شمارهٔ ۱۶۹۲ : یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم	101
غزل شمارهٔ ۱۶۹۳ : من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم	91
غزل شمارهٔ ۱۶۹۴ : بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم	68
غزل شمارهٔ ۱۶۹۵ : پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم	76
غزل شمارهٔ ۱۶۹۶ : ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم	81
غزل شمارهٔ ۱۶۹۷ : آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم	71
غزل شمارهٔ ۱۶۹۸ : ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم	96
غزل شمارهٔ ۱۶۹۹ : دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم	64
غزل شمارهٔ ۱۷۰۰ : عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم	89
غزل شمارهٔ ۱۷۰۱ : آوازه جمالت از جان خود شنیدیم	95
غزل شمارهٔ ۱۷۰۲ : درده شراب یک سان تا جمله جمع باشیم	88
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳ : من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم	77
غزل شمارهٔ ۱۷۰۴ : اشکم دهل شده‌ست از این جام دم به دم	81
غزل شمارهٔ ۱۷۰۵ : از ما مشو ملول که ما سخت شاهدیم	99
غزل شمارهٔ ۱۷۰۶ : برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم	99
غزل شمارهٔ ۱۷۰۷ : چیزی مگو که گنج نهانی خریده‌ام	66
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸ : ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم	75
غزل شمارهٔ ۱۷۰۹ : ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم	81
غزل شمارهٔ ۱۷۱۰ : با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم	130
غزل شمارهٔ ۱۷۱۱ : بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم	92
غزل شمارهٔ ۱۷۱۲ : ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم	81
غزل شمارهٔ ۱۷۱۳ : خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم	67
غزل شمارهٔ ۱۷۱۴ : چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام	79
غزل شمارهٔ ۱۷۱۵ : هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام	70
غزل شمارهٔ ۱۷۱۶ : امشب جان را ببر از تن چاکر تمام	95
غزل شمارهٔ ۱۷۱۷ : لولیکان توییم در بگشا ای صنم	86
غزل شمارهٔ ۱۷۱۸ : ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم	85
غزل شمارهٔ ۱۷۱۹ : پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم	108
غزل شمارهٔ ۱۷۲۰ : بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۲۱ : خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم	78
غزل شمارهٔ ۱۷۲۲ : بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم	80
غزل شمارهٔ ۱۷۲۳ : نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم	126
غزل شمارهٔ ۱۷۲۲ : بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم	101
غزل شمارهٔ ۱۷۲۴ : همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم	137
غزل شمارهٔ ۱۷۲۵ : نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم	88
غزل شمارهٔ ۱۷۲۶ : بیار باده که دیر است در خمار توام	118
غزل شمارهٔ ۱۷۲۷ : به غم فرونروم باز سوی یار روم	65
غزل شمارهٔ ۱۷۲۸ : مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم	87
غزل شمارهٔ ۱۷۲۹ : اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم	78
غزل شمارهٔ ۱۷۳۰ : چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم	86
غزل شمارهٔ ۱۷۳۱ : اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم	98
غزل شمارهٔ ۱۷۳۲ : به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام	61
غزل شمارهٔ ۱۷۳۳ : به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام	92
غزل شمارهٔ ۱۷۳۴ : سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام	94
غزل شمارهٔ ۱۷۳۵ : به گوش من برسانید هجر تلخ پیام	70
غزل شمارهٔ ۱۷۳۶ : به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم	87
غزل شمارهٔ ۱۷۳۷ : بیار باده که اندر خمار خمارم	93
غزل شمارهٔ ۱۷۳۸ : به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم	60
غزل شمارهٔ ۱۷۳۹ : زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم	92
غزل شمارهٔ ۱۷۴۰ : خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم	126
غزل شمارهٔ ۱۷۴۱ : به کوی عشق تو من نامدم که بازروم	78
غزل شمارهٔ ۱۷۴۲ : ببسته است پری نهانیی پایم	70
غزل شمارهٔ ۱۷۴۳ : اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم	85
غزل شمارهٔ ۱۷۴۴ : بیار مطرب بر ما کریم باش کریم	86
غزل شمارهٔ ۱۷۴۵ : فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم	70
غزل شمارهٔ ۱۷۴۶ : بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم	78
غزل شمارهٔ ۱۷۴۷ : اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم	90
غزل شمارهٔ ۱۷۴۸ : می گریزد از ما و ما قوامش داریم	76
غزل شمارهٔ ۱۷۴۹ : گه چرخ زنان همچون فلکم	63
غزل شمارهٔ ۱۷۵۰ : تلخی نکند شیرین ذقنم	80
غزل شمارهٔ ۱۷۵۱ : تشنه خویش کن مده آبم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۵۲ : کون خر را نظام دین گفتم	113
غزل شمارهٔ ۱۷۵۳ : آمدم باز تا چنان گردم	108
غزل شمارهٔ ۱۷۵۴ : آتشی از تو در دهان دارم	87
غزل شمارهٔ ۱۷۵۵ : در طریقت دو صد کمین دارم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۵۶ : تا به جان مست عشق آن یارم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۵۷ : همتم شد بلند و تدبیرم	91
غزل شمارهٔ ۱۷۵۸ : در وصالت چرا بیاموزم	75
غزل شمارهٔ ۱۷۵۹ : اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۶۰ : به خدایی که در ازل بوده‌ست	50
غزل شمارهٔ ۱۷۶۱ : ما همه از الست همدستیم	104
غزل شمارهٔ ۱۷۶۲ : آمدستیم تا چنان گردیم	91
غزل شمارهٔ ۱۷۶۳ : ما که باده ز دست یار خوریم	93
غزل شمارهٔ ۱۷۶۴ : ناله بلبل بهار کنیم	76
غزل شمارهٔ ۱۷۶۵ : عاشق روی جان فزای توییم	64
غزل شمارهٔ ۱۷۶۶ : خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم	65
غزل شمارهٔ ۱۷۶۵ : عاشق روی جان فزای توییم	78
غزل شمارهٔ ۱۷۶۷ : تو چه دانی که ما چه مرغانیم	89
غزل شمارهٔ ۱۷۶۸ : چند قبا بر قد دل دوختم	95
غزل شمارهٔ ۱۷۶۹ : ای دل صافی دم ثابت قدم	86
غزل شمارهٔ ۱۷۷۰ : آمد سرمست سحر دلبرم	60
غزل شمارهٔ ۱۷۷۱ : شد ز غمت خانه سودا دلم	62
غزل شمارهٔ ۱۷۷۲ : چند گهی فاتحه خوانت کنم	91
غزل شمارهٔ ۱۷۷۳ : بار دگر جانب یار آمدیم	54
غزل شمارهٔ ۱۷۷۴ : ما به تماشای تو بازآمدیم	98
غزل شمارهٔ ۱۷۷۵ : گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم	65
غزل شمارهٔ ۱۷۷۶ : منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم	95
غزل شمارهٔ ۱۷۷۷ : انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم	87
غزل شمارهٔ ۱۷۷۸ : رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم	82
غزل شمارهٔ ۱۷۷۹ : اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم	101
غزل شمارهٔ ۱۷۸۰ : اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام	88
غزل شمارهٔ ۱۷۸۱ : قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم	60
غزل شمارهٔ ۱۷۸۲ : ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم	76
غزل شمارهٔ ۱۷۸۳ : فان وفق الله الکریم وصالکم	106
غزل شمارهٔ ۱۷۸۴ : علی اهل نجد الثنا و سلام	81
غزل شمارهٔ ۱۷۸۵ : بیا بیا دلدار من دلدار من	65
غزل شمارهٔ ۱۷۸۶ : دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من	72
غزل شمارهٔ ۱۷۸۷ : گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون	69
غزل شمارهٔ ۱۷۸۸ : تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون	156
غزل شمارهٔ ۱۷۸۹ : ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان	84
غزل شمارهٔ ۱۷۹۰ : دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن	76
غزل شمارهٔ ۱۷۹۲ : این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این	84
غزل شمارهٔ ۱۷۹۱ : بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من	91
غزل شمارهٔ ۱۷۹۳ : این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین	95
غزل شمارهٔ ۱۷۹۵ : هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن	71
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴ : ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان	98
غزل شمارهٔ ۱۷۹۶ : دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن	106
غزل شمارهٔ ۱۷۹۷ : ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من	71
غزل شمارهٔ ۱۷۹۸ : ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من	88
غزل شمارهٔ ۱۷۹۹ : در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاک من	61
غزل شمارهٔ ۱۸۰۰ : هذا رشاد الکافرین هذا جزاء الصابرین	68
غزل شمارهٔ ۱۸۰۱ : آن شاخ خشک است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن	70
غزل شمارهٔ ۱۸۰۲ : چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من	102
غزل شمارهٔ ۱۸۰۳ : بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن	85
غزل شمارهٔ ۱۸۰۴ : با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن	68
غزل شمارهٔ ۱۸۰۵ : پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من	104
غزل شمارهٔ ۱۸۰۶ : آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من	127
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷ : ای بس که از آواز دش وامانده‌ام زین راه من	60
غزل شمارهٔ ۱۸۰۸ : با آنک از پیوستگی من عشق گشتم عشق من	67
غزل شمارهٔ ۱۸۰۹ : بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من	92
غزل شمارهٔ ۱۸۱۰ : من دزد دیدم کو برد مال و متاع مردمان	76
غزل شمارهٔ ۱۸۱۱ : خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن	62
غزل شمارهٔ ۱۸۱۲ : ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین	77
غزل شمارهٔ ۱۸۱۳ : کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من	59
غزل شمارهٔ ۱۸۱۴ : عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من	82
غزل شمارهٔ ۱۸۱۵ : من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان	65
غزل شمارهٔ ۱۸۱۶ : آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من	86
غزل شمارهٔ ۱۸۱۷ : قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من	83
غزل شمارهٔ ۱۸۱۸ : قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من	96
غزل شمارهٔ ۱۸۱۹ : کافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این	72
غزل شمارهٔ ۱۸۲۰ : هی چه گریزی چندین یک نفس این جا بنشین	56
غزل شمارهٔ ۱۸۲۱ : آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن	89
غزل شمارهٔ ۱۸۲۲ : ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من	84
غزل شمارهٔ ۱۸۲۳ : سیر نمی‌شوم ز تو نیست جز این گناه من	75
غزل شمارهٔ ۱۸۲۴ : سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من	94
غزل شمارهٔ ۱۸۲۵ : من طربم طرب منم زهره زند نوای من	104
غزل شمارهٔ ۱۸۲۶ : هر کی ز حور پرسدت رخ بنما که همچنین	77
غزل شمارهٔ ۱۸۲۷ : دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن	83
غزل شمارهٔ ۱۸۲۸ : باز نگار می کشد چون شتران مهار من	62
غزل شمارهٔ ۱۸۲۹ : گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من	93
غزل شمارهٔ ۱۸۳۰ : تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من	89
غزل شمارهٔ ۱۸۳۱ : راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این	75
غزل شمارهٔ ۱۸۳۲ : مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن	78
غزل شمارهٔ ۱۸۳۳ : آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان	63
غزل شمارهٔ ۱۸۳۴ : عید نمای عید را ای تو هلال عید من	91
غزل شمارهٔ ۱۸۳۵ : گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من	96
غزل شمارهٔ ۱۸۳۶ : باز بهار می کشد زندگی از بهار من	81
غزل شمارهٔ ۱۸۳۷ : یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من	96
غزل شمارهٔ ۱۸۳۸ : چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من	89
غزل شمارهٔ ۱۸۳۹ : واقعه‌ای بدیده‌ام لایق لطف و آفرین	71
غزل شمارهٔ ۱۸۴۰ : مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین	96
غزل شمارهٔ ۱۸۴۱ : تا چه خیال بسته‌ای ای بت بدگمان من	94
غزل شمارهٔ ۱۸۴۲ : چهره شرمگین تو بستد شرمگان من	76
غزل شمارهٔ ۱۸۴۳ : دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن	79
غزل شمارهٔ ۱۸۴۴ : مرا در دل همی‌آید که من دل را کنم قربان	72
غزل شمارهٔ ۱۸۴۵ : عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان	67
غزل شمارهٔ ۱۸۴۶ : حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن	86
غزل شمارهٔ ۱۸۴۸ : چه باشد پیشه عاشق به جز دیوانگی کردن	86
غزل شمارهٔ ۱۸۴۷ : خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن	83
غزل شمارهٔ ۱۸۴۹ : چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن	70
غزل شمارهٔ ۱۸۵۰ : چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن	72
غزل شمارهٔ ۱۸۵۱ : نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن	53
غزل شمارهٔ ۱۸۵۲ : چو آمد روی مه رویم کی باشم من که باشم من	106
غزل شمارهٔ ۱۸۵۳ : چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من	73
غزل شمارهٔ ۱۸۵۴ : چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون	120	1
غزل شمارهٔ ۱۸۵۵ : چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون	108
غزل شمارهٔ ۱۸۵۶ : مرا هر دم همی‌گویی که برگو قطعه شیرین	65
غزل شمارهٔ ۱۸۵۷ : توقع دارم از لطف تو ای صدر نکوآیین	64
غزل شمارهٔ ۱۸۵۸ : چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من	76
غزل شمارهٔ ۱۸۵۹ : منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین	89
غزل شمارهٔ ۱۸۶۰ : الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین	109
غزل شمارهٔ ۱۸۶۱ : ای قاعده مستان در همدگر افتادن	61
غزل شمارهٔ ۱۸۶۲ : چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن	75
غزل شمارهٔ ۱۸۶۳ : ای سنجق نصرالله وی مشعله یاسین	85
غزل شمارهٔ ۱۸۶۴ : در پرده دل بنگر صد دختر آبستان	83
غزل شمارهٔ ۱۸۶۵ : ای سرو و گل بستان بنگر به تهی دستان	85
غزل شمارهٔ ۱۸۶۶ : ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان	59
غزل شمارهٔ ۱۸۶۷ : ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان	42
غزل شمارهٔ ۱۸۶۸ : دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان	71
غزل شمارهٔ ۱۸۶۹ : رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان	69
غزل شمارهٔ ۱۸۷۰ : ای نفس چو سگ آخر تا چند زنی دندان	47
غزل شمارهٔ ۱۸۷۱ : دو چیز نخواهد بد در هر دو جهان می دان	61
غزل شمارهٔ ۱۸۷۲ : ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان	65
غزل شمارهٔ ۱۸۷۳ : دانی که کجا جویی ما را به گه جستن	73
غزل شمارهٔ ۱۸۷۴ : از آتش روی خود اندر دلم آتش زن	77
غزل شمارهٔ ۱۸۷۵ : ای یار مقامردل پیش آ و دمی کم زن	74
غزل شمارهٔ ۱۸۷۶ : بی جا شو در وحدت در عین فنا جا کن	90
غزل شمارهٔ ۱۸۷۷ : ای دل چو نمی‌گردد در شرح زبان من	54
غزل شمارهٔ ۱۸۷۸ : من گوش کشان گشتم از لیلی و از مجنون	44
غزل شمارهٔ ۱۸۷۹ : آرایش باغ آمد این روی چه روی است این	51
غزل شمارهٔ ۱۸۸۰ : در زیر نقاب شب این زنگیکان را بین	48
غزل شمارهٔ ۱۸۸۱ : از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین	39
غزل شمارهٔ ۱۸۸۲ : آن کس که تو را بیند وانگه نظرش بر تن	49
غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ : بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن	50
غزل شمارهٔ ۱۸۸۴ : آن ساعد سیمین را در گردن ما افکن	70
غزل شمارهٔ ۱۸۸۵ : ای سرده صد سودا دستار چنین می کن	76
غزل شمارهٔ ۱۸۸۶ : نی نی به از این باید با دوست وفا کردن	52
غزل شمارهٔ ۱۸۸۷ : گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان	53
غزل شمارهٔ ۱۸۸۸ : بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن	55
غزل شمارهٔ ۱۸۸۹ : دل دل دل تو دل مرا مرنجان	64
غزل شمارهٔ ۱۸۹۰ : با روی تو کفر است به معنی نگریدن	59
غزل شمارهٔ ۱۸۹۱ : ما دست تو را خواجه بخواهیم کشیدن	43
غزل شمارهٔ ۱۸۹۲ : هر شب که بود قاعده سفره نهادن	51
غزل شمارهٔ ۱۸۹۳ : صد گوش نوم باز شد از راز شنودن	50
غزل شمارهٔ ۱۸۹۴ : گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران	50
غزل شمارهٔ ۱۸۹۵ : بفریفتیم دوش و پرندوش به دستان	38
غزل شمارهٔ ۱۸۹۶ : نشاید از تو چندین جور کردن	56
غزل شمارهٔ ۱۸۹۷ : در این دم همدمی آمد خمش کن	47
غزل شمارهٔ ۱۸۹۸ : ندا آمد به جان از چرخ پروین	42
غزل شمارهٔ ۱۸۹۹ : دل خون خواره را یک باره بستان	48
غزل شمارهٔ ۱۹۰۰ : بیا ای مونس جان‌های مستان	56
غزل شمارهٔ ۱۹۰۱ : ز زخم دف کفم بدرید ای جان	38
غزل شمارهٔ ۱۹۰۲ : چرا منکر شدی ای میر کوران	52
غزل شمارهٔ ۱۹۰۳ : شنیدی تو که خط آمد ز خاقان	56
غزل شمارهٔ ۱۹۰۴ : کجا خواهی ز چنگ ما پریدن	52
غزل شمارهٔ ۱۹۰۵ : اگر تو عاشقی غم را رها کن	47
غزل شمارهٔ ۱۹۰۶ : تو نقد قلب را از زر برون کن	49
غزل شمارهٔ ۱۹۰۷ : گر این جا حاضری سر همچنین کن	48
غزل شمارهٔ ۱۹۰۸ : نتانی آمدن این راه با من	61
غزل شمارهٔ ۱۹۰۹ : دل معشوق سوزیده است بر من	45
غزل شمارهٔ ۱۹۱۰ : تو هر جزو جهان را بر گذر بین	33
غزل شمارهٔ ۱۹۱۱ : تو را پندی دهم ای طالب دین	68
غزل شمارهٔ ۱۹۱۲ : بیا ساقی می ما را بگردان	58
غزل شمارهٔ ۱۹۱۳ : به باغ آییم فردا جمله یاران	55
غزل شمارهٔ ۱۹۱۴ : اگر خواهی مرا می در هوا کن	134
غزل شمارهٔ ۱۹۱۵ : برو ای دل به سوی دلبر من	34
غزل شمارهٔ ۱۹۱۶ : برآ بر بام و اکنون ماه نو بین	55
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷ : چو بربندند ناگاهت زنخدان	65
غزل شمارهٔ ۱۹۱۸ : فرود آ تو ز مرکب بار می بین	49
غزل شمارهٔ ۱۹۱۹ : عشق است بر آسمان پریدن	53
غزل شمارهٔ ۱۹۲۰ : دیر آمده‌ای مرو شتابان	55
غزل شمارهٔ ۱۹۲۱ : ای ساقی و دستگیر مستان	37
غزل شمارهٔ ۱۹۲۲ : ما شادتریم یا تو ای جان	44
غزل شمارهٔ ۱۹۲۳ : ای روی مه تو شاد خندان	49
غزل شمارهٔ ۱۹۲۴ : ای روی تو نوبهار خندان	60
غزل شمارهٔ ۱۹۲۵ : بازآمد آستین فشانان	37
غزل شمارهٔ ۱۹۲۶ : مال است و زر است مکسب تن	58
غزل شمارهٔ ۱۹۲۷ : وقت آمد توبه را شکستن	55
غزل شمارهٔ ۱۹۲۸ : ای دوست عتاب را رها کن	35
غزل شمارهٔ ۱۹۲۹ : ای عربده کرده دوش با من	55
غزل شمارهٔ ۱۹۳۰ : امروز تو خوشتری و یا من	48
غزل شمارهٔ ۱۹۳۱ : عقل از کف عشق خورد افیون	58
غزل شمارهٔ ۱۹۳۲ : ای دشمن عقل و جان شیرین	29
غزل شمارهٔ ۱۹۳۳ : برخیز و صبوح را برنجان	53
غزل شمارهٔ ۱۹۳۴ : از ما مرو ای چراغ روشن	70
غزل شمارهٔ ۱۹۳۵ : دلبر بیگانه صورت مهر دارد در نهان	63
غزل شمارهٔ ۱۹۴۰ : ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان	47
غزل شمارهٔ ۱۹۴۰ : ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان	55
غزل شمارهٔ ۱۹۳۶ : عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن	45
غزل شمارهٔ ۱۹۳۷ : هر خوشی که فوت شد از تو مباش اندوهگین	58
غزل شمارهٔ ۱۹۳۸ : نازنینی را رها کن با شهان نازنین	54
غزل شمارهٔ ۱۹۳۹ : می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان	43
غزل شمارهٔ ۱۹۴۱ : مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان	32
غزل شمارهٔ ۱۹۴۲ : من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان	39
غزل شمارهٔ ۱۹۴۳ : می گزید او آستین را شرمگین در آمدن	58
غزل شمارهٔ ۱۹۴۴ : چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن	39
غزل شمارهٔ ۱۹۴۵ : هر چه آن سرخوش کند بویی بود از یار من	57
غزل شمارهٔ ۱۹۴۶ : کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من	45
غزل شمارهٔ ۱۹۴۷ : سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من	52
غزل شمارهٔ ۱۹۴۸ : بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون	64
غزل شمارهٔ ۱۹۴۹ : آنچ می آید ز وصفت این زمانم در دهن	61
غزل شمارهٔ ۱۹۵۰ : بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این	56
غزل شمارهٔ ۱۹۵۱ : ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین	48
غزل شمارهٔ ۱۹۵۲ : هست ما را هر زمانی از نگار راستین	24
غزل شمارهٔ ۱۹۵۳ : هر صبوحی ارغنون‌ها را برنجان همچنین	48
غزل شمارهٔ ۱۹۵۴ : عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان	46
غزل شمارهٔ ۱۹۵۵ : ای زیان و ای زیان و ای زیان و ای زیان	39
غزل شمارهٔ ۱۹۵۶ : سر فروکرد از فلک آن ماه روی سیمتن	54
غزل شمارهٔ ۱۹۵۷ : هست عاقل هر زمانی در غم پیدا شدن	62
غزل شمارهٔ ۱۹۵۸ : ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن	38
غزل شمارهٔ ۱۹۵۹ : روی او فتوی دهد کز کعبه بر بتخانه زن	54
غزل شمارهٔ ۱۹۶۰ : آفتابا بار دیگر خانه را پرنور کن	58
غزل شمارهٔ ۱۹۶۱ : نوبهارا جان مایی جان‌ها را تازه کن	69
غزل شمارهٔ ۱۹۶۲ : یار خود را خواب دیدم ای برادر دوش من	48
غزل شمارهٔ ۱۹۶۳ : پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من	54
غزل شمارهٔ ۱۹۶۴ : شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین	65
غزل شمارهٔ ۱۹۶۵ : در میان ظلمت جان تو نور چیست آن	57
غزل شمارهٔ ۱۹۶۶ : جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان	39
غزل شمارهٔ ۱۹۶۷ : ای تو را گردن زده آن تسخرت بر گرد نان	76
غزل شمارهٔ ۱۹۶۸ : ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان	52
غزل شمارهٔ ۱۹۶۹ : از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن	57
غزل شمارهٔ ۱۹۷۰ : مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن	97
غزل شمارهٔ ۱۹۷۱ : از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من	58
غزل شمارهٔ ۱۹۷۲ : عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین	57
غزل شمارهٔ ۱۹۷۳ : موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین	52
غزل شمارهٔ ۱۹۷۴ : ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین	42
غزل شمارهٔ ۱۹۷۵ : عشق شمس الدین است یا نور کف موسی است آن	40
غزل شمارهٔ ۱۹۷۷ : در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن	42
غزل شمارهٔ ۱۹۷۶ : عشق شمس حق و دین کان گوهر کانی است آن	46
غزل شمارهٔ ۱۹۷۸ : ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من	58
غزل شمارهٔ ۱۹۷۹ : عاشقان را مژده‌ای از سرفراز راستین	54
غزل شمارهٔ ۱۹۸۰ : یارکان رقصی کنید اندر غمم خوشتر از این	51
غزل شمارهٔ ۱۹۸۱ : مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن	45
غزل شمارهٔ ۱۹۸۲ : گلسن بنده ستایک غرضم یق اشد رسن	63
غزل شمارهٔ ۱۹۸۳ : به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین	56
غزل شمارهٔ ۱۹۸۴ : بده آن مرد ترش را قدحی ای شه شیرین	32
غزل شمارهٔ ۱۹۸۵ : صنما بیار باده بنشان خمار مستان	63
غزل شمارهٔ ۱۹۸۶ : صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن	37
غزل شمارهٔ ۱۹۸۷ : هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن	72
غزل شمارهٔ ۱۹۸۸ : چه شکر داد عجب یوسف خوبی به لبان	57
غزل شمارهٔ ۱۹۸۹ : جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن	66
غزل شمارهٔ ۱۹۹۰ : جان حیوان که ندیده است به جز کاه و عطن	38
غزل شمارهٔ ۱۹۹۱ : همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن	44
غزل شمارهٔ ۱۹۹۲ : خوی با ما کن و با بی‌خبران خوی مکن	59
غزل شمارهٔ ۱۹۹۳ : هیچ باشد که رسد آن شکر و پسته من	31
غزل شمارهٔ ۱۹۹۴ : بشنو از بوالهوسان قصه میر عسسان	79
غزل شمارهٔ ۱۹۹۵ : اینک آن انجم روشن که فلک چاکرشان	50
غزل شمارهٔ ۱۹۹۶ : چون خیال تو درآید به دلم رقص کنان	42
غزل شمارهٔ ۱۹۹۷ : هر که را گشت سر از غایت برگردیدن	36
غزل شمارهٔ ۱۹۹۸ : به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن	61
غزل شمارهٔ ۱۹۹۹ : مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن	31
غزل شمارهٔ ۲۰۰۰ : ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من	46
غزل شمارهٔ ۲۰۰۱ : دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من	59
غزل شمارهٔ ۲۰۰۲ : تو سبب سازی و دانایی آن سلطان بین	48
غزل شمارهٔ ۲۰۰۳ : همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن	53
غزل شمارهٔ ۲۰۰۴ : شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان	184
غزل شمارهٔ ۲۰۰۵ : چه نشستی دور چون بیگانگان	49
غزل شمارهٔ ۲۰۰۶ : هر کجا که پا نهی ای جان من	32
غزل شمارهٔ ۲۰۰۷ : شاه ما باری برای کاهلان	58
غزل شمارهٔ ۲۰۰۸ : می بده ای ساقی آخرزمان	85
غزل شمارهٔ ۲۰۰۹ : نک بهاران شد صلا ای لولیان	55
غزل شمارهٔ ۲۰۱۰ : بشنو از دل نکته‌های بی‌سخن	52
غزل شمارهٔ ۲۰۱۱ : جان جان‌هایی تو جان را برشکن	51
غزل شمارهٔ ۲۰۱۲ : ای دلارام من و ای دل شکن	53
غزل شمارهٔ ۲۰۱۳ : ساقیا برخیز و می در جام کن	56
غزل شمارهٔ ۲۰۱۴ : راز چون با من نگوید یار من	53
غزل شمارهٔ ۲۰۱۵ : فقر را در خواب دیدم دوش من	72
غزل شمارهٔ ۲۰۱۶ : جان من جان تو جانت جان من	33
غزل شمارهٔ ۲۰۱۷ : آمد آمد در میان خوب ختن	43
غزل شمارهٔ ۲۰۱۸ : مرغ خانه با هما پر وا مکن	45
غزل شمارهٔ ۲۰۱۹ : ای ببرده دل تو قصد جان مکن	59
غزل شمارهٔ ۲۰۲۰ : ای خدا این وصل را هجران مکن	57
غزل شمارهٔ ۲۰۲۱ : صبحدم شد زود برخیز ای جوان	58
غزل شمارهٔ ۲۰۲۲ : ای زیان و ای زیان و ای زیان	48
غزل شمارهٔ ۲۰۲۳ : رو قرار از دل مستان بستان	50
غزل شمارهٔ ۲۰۲۴ : مات خود را صنما مات مکن	216
غزل شمارهٔ ۲۰۲۵ : ای به انکار سوی ما نگران	64
غزل شمارهٔ ۲۰۲۶ : به شکرخنده ببردی دل من	56
غزل شمارهٔ ۲۰۲۷ : ای امتان باطل بر نان زنید بر نان	41
غزل شمارهٔ ۲۰۲۸ : گر چه بسی نشستم در نار تا به گردن	47
غزل شمارهٔ ۲۰۲۹ : ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن	61
غزل شمارهٔ ۲۰۳۰ : گفتی مرا که چونی در روی ما نظر کن	60
غزل شمارهٔ ۲۰۳۱ : ای محو راه گشته از محو هم سفر کن	143
غزل شمارهٔ ۲۰۳۲ : من از کی باک دارم خاصه که یار با من	46
غزل شمارهٔ ۲۰۳۳ : جانا نخست ما را مرد مدام گردان	54
غزل شمارهٔ ۲۰۳۴ : ای دل ز شاه حوران یا قبله صبوران	54
غزل شمارهٔ ۲۰۳۵ : آن خوب را طلب کن اندر میان حوران	65
غزل شمارهٔ ۲۰۳۶ : امروز سرکشان را عشقت جلوه کردن	57
غزل شمارهٔ ۲۰۳۷ : چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن	49
غزل شمارهٔ ۲۰۳۸ : از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن	29
غزل شمارهٔ ۲۰۳۹ : رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن	73
غزل شمارهٔ ۲۰۴۰ : روز است ای دو دیده در روزنم نظر کن	53
غزل شمارهٔ ۲۰۴۱ : پروانه شد در آتش گفتا که همچنین کن	67
غزل شمارهٔ ۲۰۴۲ : ای سنگ دل تو جان را دریای پرگهر کن	52
غزل شمارهٔ ۲۰۴۳ : دیدی چه گفت بهمن هیزم بنه چو خرمن	40
غزل شمارهٔ ۲۰۴۴ : جانا بیار باده و بختم بلند کن	50
غزل شمارهٔ ۲۰۴۵ : تو آب روشنی تو در این آب گل مکن	46
غزل شمارهٔ ۲۰۴۷ : می‌آیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن	55
غزل شمارهٔ ۲۰۴۶ : مستی و عاشقی و جوانی و جنس این	57
غزل شمارهٔ ۲۰۴۸ : آن کیست ای خدای کز این دام خامشان	59
غزل شمارهٔ ۲۰۴۹ : ای دم به دم مصور جان از درون تن	53
غزل شمارهٔ ۲۰۵۰ : جانا بیار باده و بختم تمام کن	69
غزل شمارهٔ ۲۰۵۱ : می‌بینمت که عزم جفا می‌کنی مکن	65
غزل شمارهٔ ۲۰۵۲ : ای آنک از میانه کران می‌کنی مکن	64
غزل شمارهٔ ۲۰۵۳ : با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین	55
غزل شمارهٔ ۲۰۵۴ : بشنیده‌ام که عزم سفر می‌کنی مکن	44
غزل شمارهٔ ۲۰۵۵ : مست شدی عاقبت آمدی اندر میان	39
غزل شمارهٔ ۲۰۵۶ : خواجه غلط کرده‌ای در روش یار من	45
غزل شمارهٔ ۲۰۵۷ : یار شو و یار بین دل شو و دلدار بین	50
غزل شمارهٔ ۲۰۵۸ : با رخ چون مشعله بر در ما کیست آن	34
غزل شمارهٔ ۲۰۵۹ : گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان	40
غزل شمارهٔ ۲۰۶۰ : یک غزل آغاز کن بر صفت حاضران	60
غزل شمارهٔ ۲۰۶۱ : بوسه بده خویش را ای صنم سیمتن	41
غزل شمارهٔ ۲۰۶۲ : سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من	52
غزل شمارهٔ ۲۰۶۳ : ای رخ خندان تو مایه صد گلستان	43
غزل شمارهٔ ۲۰۶۴ : باز فروریخت عشق از در و دیوار من	53
غزل شمارهٔ ۲۰۶۵ : باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من	56
غزل شمارهٔ ۲۰۶۶ : باز برآمد ز کوه خسرو شیرین من	55
غزل شمارهٔ ۲۰۶۷ : ای هوس عشق تو کرده جهان را زبون	33
غزل شمارهٔ ۲۰۶۸ : بازشکستند خلق سلسله یا مسلمین	35
غزل شمارهٔ ۲۰۶۹ : بیش مکن همچنان خانه درآ همچنین	83	2
غزل شمارهٔ ۲۰۷۰ : یا تو ترش کرده رو مایه ده شکران	45
غزل شمارهٔ ۲۰۷۱ : هر چه کنی تو کرده من دان	38
غزل شمارهٔ ۲۰۷۲ : جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان	38
غزل شمارهٔ ۲۰۷۳ : دلا تو شهد منه در دهان رنجوران	80
غزل شمارهٔ ۲۰۷۴ : مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن	44
غزل شمارهٔ ۲۰۷۵ : توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن	51
غزل شمارهٔ ۲۰۷۶ : به جان تو که از این دلشده کرانه مکن	50
غزل شمارهٔ ۲۰۷۷ : به من نگر به دو رخسار زعفرانی من	49
غزل شمارهٔ ۲۰۷۸ : چهار روز ببودم به پیش تو مهمان	49
غزل شمارهٔ ۲۰۷۹ : مقام ناز نداری برو تو ناز مکن	58
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰ : چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این	44
غزل شمارهٔ ۲۰۸۱ : نعیم تو نه از آن است که سیر گردد جان	45
غزل شمارهٔ ۲۰۸۲ : برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن	53
غزل شمارهٔ ۲۰۸۳ : اگر سزای لب تو نبود گفته من	52
غزل شمارهٔ ۲۰۸۴ : بیا بیا که ز هجرت نه عقل ماند نه دین	54
غزل شمارهٔ ۲۰۸۵ : به صلح آمد آن ترک تند عربده کن	46
غزل شمارهٔ ۲۰۸۷ : بگویم مثالی از این عشق سوزان	60
غزل شمارهٔ ۲۰۸۶ : من کجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان	62
غزل شمارهٔ ۲۰۸۸ : ببردی دلم را بدادی به زاغان	48
غزل شمارهٔ ۲۰۸۹ : تنت زین جهان است و دل زان جهان	76
غزل شمارهٔ ۲۰۹۰ : به پیش آر سغراق گلگون من	66
غزل شمارهٔ ۲۰۹۱ : ای هفت دریا گوهر عطا کن	57
غزل شمارهٔ ۲۰۹۲ : آن دلبر من آمد بر من	39
غزل شمارهٔ ۲۰۹۳ : تازه شد از او باغ و بر من	47
غزل شمارهٔ ۲۰۹۴ : یک قوصره پر دارم ز سخن	70
غزل شمارهٔ ۲۰۹۵ : با من صنما دل یک دله کن	58
غزل شمارهٔ ۲۰۹۶ : گر تنگ بدی این سینه من	59
غزل شمارهٔ ۲۰۹۷ : چون دل جانا بنشین بنشین	73
غزل شمارهٔ ۲۰۹۸ : شب محنت که بد طبیب و تو افکار یاد کن	36
غزل شمارهٔ ۲۰۹۹ : چند نظاره جهان کردن	55
غزل شمارهٔ ۲۱۰۰ : چند بوسه وظیفه تعیین کن	38
غزل شمارهٔ ۲۱۰۱ : سیر گشتم ز نازهای خسان	64
غزل شمارهٔ ۲۱۰۲ : چیست با عشق آشنا بودن	49
غزل شمارهٔ ۲۱۰۳ : گر چه اندر فغان و نالیدن	63
غزل شمارهٔ ۲۱۰۴ : شب که جهان است پر از لولیان	92
غزل شمارهٔ ۲۱۰۵ : ساقی من خیزد بی‌گفت من	52
غزل شمارهٔ ۲۱۰۶ : مست رسید آن بت بی‌باک من	32
غزل شمارهٔ ۲۱۰۷ : جان منی جان منی جان من	56
غزل شمارهٔ ۲۱۰۸ : می‌نروم هیچ از این خانه من	49
غزل شمارهٔ ۲۱۰۹ : ای تو پناه همه روز محن	55
غزل شمارهٔ ۲۱۱۰ : بانگ برآمد ز خرابات من	53
غزل شمارهٔ ۲۱۱۱ : بانگ برآمد ز خرابات من	50
غزل شمارهٔ ۲۱۱۲ : ظلمت شب پرتو ظلمات من	52
غزل شمارهٔ ۲۱۱۳ : ای تو چو خورشید و شه خاص من	72
غزل شمارهٔ ۲۱۱۴ : بانگ برآمد ز دل و جان من	34
غزل شمارهٔ ۲۱۱۵ : بازرسید آن بت زیبای من	51
غزل شمارهٔ ۲۱۱۶ : آمده‌ای بی‌گه خامش مشین	47
غزل شمارهٔ ۲۱۱۷ : پیشتر آ ای صنم شنگ من	120
غزل شمارهٔ ۲۱۱۸ : می تلخی که تلخی‌ها بدو گردد همه شیرین	37
غزل شمارهٔ ۲۱۲۰ : دگرباره چو مه کردیم خرمن	43
غزل شمارهٔ ۲۱۱۹ : اگر امروز دلدارم درآید همچو دی خندان	59
غزل شمارهٔ ۲۱۲۱ : افندس مسین کاغا یومیندن	60
غزل شمارهٔ ۲۱۲۲ : کیف اتوب یا اخی من سکر کارجوان	65
غزل شمارهٔ ۲۱۲۳ : العشق یقول لی تزین	54
غزل شمارهٔ ۲۱۲۴ : ایا بدر الدجی بل انت احسن	53
غزل شمارهٔ ۲۱۲۵ : اطیب الاسفار عندی انتقالی من مکان	61
غزل شمارهٔ ۲۱۲۶ : اطیب الاعمار عمر فی طریق العاشقین	65
غزل شمارهٔ ۲۱۲۷ : یا صغیر السن یا رطب البدن	85
غزل شمارهٔ ۲۱۲۸ : ابشر ثم ابشر یا مؤتمن	75
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹ : نحن الی سیدنا راجعون	48
غزل شمارهٔ ۲۱۳۱ : حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو	57
غزل شمارهٔ ۲۱۳۰ : ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او	45
غزل شمارهٔ ۲۱۳۲ : مستی ببینی رازدان می‌دانک باشد مست او	20
غزل شمارهٔ ۲۱۳۳ : بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو	99
غزل شمارهٔ ۲۱۳۴ : نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو	65
غزل شمارهٔ ۲۱۳۵ : ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو	78
غزل شمارهٔ ۲۱۳۶ : ساقی اگر کم شد میت دستار ما بستان گرو	64
غزل شمارهٔ ۲۱۳۷ : آن کون خر کز حاسدی عیسی بود تشویش او	694
غزل شمارهٔ ۲۱۳۸ : ای عشق تو موزونتری یا باغ و سیبستان تو	48
غزل شمارهٔ ۲۱۳۹ : والله ملولم من کنون از جام و سغراق و کدو	66
غزل شمارهٔ ۲۱۴۰ : دل دی خراب و مست و خوش هر سو همی‌افتاد از او	58
غزل شمارهٔ ۲۱۴۱ : ای تن و جان بنده او بند شکرخنده او	55
غزل شمارهٔ ۲۱۴۲ : چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او	81
غزل شمارهٔ ۲۱۴۳ : روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو	39
غزل شمارهٔ ۲۱۴۴ : کار جهان هر چه شود کار تو کو بار تو کو	62
غزل شمارهٔ ۲۱۴۵ : شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو	35
غزل شمارهٔ ۲۱۴۶ : ای شکران ای شکران کان شکر دارم از او	50
غزل شمارهٔ ۲۱۴۷ : چیست که هر دمی چنین می‌کشدم به سوی او	58
غزل شمارهٔ ۲۱۴۸ : جان و سر تو ای پسر نیست کسی به پای تو	45
غزل شمارهٔ ۲۱۴۹ : ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو	55
غزل شمارهٔ ۲۱۵۰ : عید نمی‌دهد فرح بی‌نظر هلال تو	65
غزل شمارهٔ ۲۱۵۱ : در سفر هوای تو بی‌خبرم به جان تو	55
غزل شمارهٔ ۲۱۵۲ : سخت خوش است چشم تو و آن رخ گلفشان تو	90
غزل شمارهٔ ۲۱۵۳ : ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو	65
غزل شمارهٔ ۲۱۵۴ : هین کژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو	43
غزل شمارهٔ ۲۱۵۵ : کی ز جهان برون شود جزو جهان هله بگو	48
غزل شمارهٔ ۲۱۵۶ : سیمبرا ز سیم تو سیمبرم به جان تو	40
غزل شمارهٔ ۲۱۵۷ : سنگ شکاف می‌کند در هوس لقای تو	97
غزل شمارهٔ ۲۱۵۸ : من که ستیزه روترم در طلب لقای تو	45
غزل شمارهٔ ۲۱۵۹ : باده چو هست ای صنم بازمگیر و نی مگو	43
غزل شمارهٔ ۲۱۶۰ : ندیدم در جهان کس را که تا سر پر نبوده‌ست او	73
غزل شمارهٔ ۲۱۶۱ : اگر نه عاشق اویم چه می‌پویم به کوی او	36
غزل شمارهٔ ۲۱۶۲ : دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو	50
غزل شمارهٔ ۲۱۶۳ : چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو	63
غزل شمارهٔ ۲۱۶۴ : اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو	48
غزل شمارهٔ ۲۱۶۵ : فقیر است او فقیر است او فقیر ابن الفقیر است او	64
غزل شمارهٔ ۲۱۶۶ : دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو	42
غزل شمارهٔ ۲۱۶۷ : دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو	45
غزل شمارهٔ ۲۱۶۹ : ز مکر حق مباش ایمن اگر صد بخت بینی تو	52
غزل شمارهٔ ۲۱۶۸ : نمی‌گفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو	42
غزل شمارهٔ ۲۱۷۰ : هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو	71
غزل شمارهٔ ۲۱۷۱ : گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو	41
غزل شمارهٔ ۲۱۷۲ : هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او	62
غزل شمارهٔ ۲۱۷۳ : چنگ خردم بگسل تاری من و تاری تو	58
غزل شمارهٔ ۲۱۷۴ : ای یار قلندردل دلتنگ چرایی تو	49
غزل شمارهٔ ۲۱۷۵ : در خشکی ما بنگر وآن پرده تر برگو	58
غزل شمارهٔ ۲۱۷۶ : آن دلبر عیار جگرخواره ما کو	53
غزل شمارهٔ ۲۱۷۷ : خزان عاشقان را نوبهار او	50
غزل شمارهٔ ۲۱۷۸ : تو کمترخواره‌ای هشیار می‌رو	49
غزل شمارهٔ ۲۱۷۹ : تو جام عشق را بستان و می‌رو	55
غزل شمارهٔ ۲۱۸۰ : از این پستی به سوی آسمان شو	49
غزل شمارهٔ ۲۱۸۱ : دل و جان را طربگاه و مقام او	62
غزل شمارهٔ ۲۱۸۲ : به پیشت نام جان گویم زهی رو	29
غزل شمارهٔ ۲۱۸۳ : به پیشت نام جان گویم زهی رو	59
غزل شمارهٔ ۲۱۸۴ : بیا ای رونق گلزار از این سو	52
غزل شمارهٔ ۲۱۸۵ : چو بگشادم نظر از شیوه تو	50
غزل شمارهٔ ۲۱۸۶ : خداوندا چو تو صاحب قران کو	67
غزل شمارهٔ ۲۱۸۷ : گران جانی مکن ای یار برگو	63
غزل شمارهٔ ۲۱۸۸ : در این رقص و در این های و در این هو	46
غزل شمارهٔ ۲۱۸۹ : بازم صنما چه می‌فریبی تو	40
غزل شمارهٔ ۲۱۹۰ : دیدی که چه کرد آن پری رو	53
غزل شمارهٔ ۲۱۹۱ : ای رونق نوبهار برگو	54
غزل شمارهٔ ۲۱۹۲ : ای عارف خوش کلام برگو	45
غزل شمارهٔ ۲۱۹۳ : ای صید رخ تو شیر و آهو	36
غزل شمارهٔ ۲۱۹۴ : آن وعده که کرده‌ای مرا کو	59
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵ : خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو	68
غزل شمارهٔ ۲۱۹۶ : از حلاوت‌ها که هست از خشم و از دشنام او	45
غزل شمارهٔ ۲۱۹۷ : ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو	52
غزل شمارهٔ ۲۱۹۸ : جمله خشم از کبر خیزد از تکبر پاک شو	65
غزل شمارهٔ ۲۱۹۹ : ای سنایی عاشقان را درد باید درد کو	64
غزل شمارهٔ ۲۲۰۰ : ای صبا بادی که داری در سر از یاری بگو	40
غزل شمارهٔ ۲۲۰۱ : در گذر آمد خیالش گفت جان این است او	47
غزل شمارهٔ ۲۲۰۲ : ای جهان برهم زده سودای تو سودای تو	45
غزل شمارهٔ ۲۲۰۳ : جسم و جان با خود نخواهم خانه خمار کو	68
غزل شمارهٔ ۲۲۰۴ : عاشقی بر من پریشانت کنم نیکو شنو	59
غزل شمارهٔ ۲۲۰۵ : دوش خوابی دیده‌ام خود عاشقان را خواب کو	55
غزل شمارهٔ ۲۲۰۶ : ای برادر عاشقی را درد باید درد کو	75
غزل شمارهٔ ۲۲۰۸ : ناله ای کن عاشقانه درد محرومی بگو	75
غزل شمارهٔ ۲۲۰۷ : در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام کو	67
غزل شمارهٔ ۲۲۰۹ : ای ز رویت تافته در هر زمانی نور نو	48
غزل شمارهٔ ۲۲۱۰ : طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او	33
غزل شمارهٔ ۲۲۱۱ : ز من و تو شرری زاد در این دل ز چنان رو	55
غزل شمارهٔ ۲۲۱۲ : تو بمال گوش بربط که عظیم کاهل است او	62
غزل شمارهٔ ۲۲۱۳ : خنک آن جان که رود مست و خرامان بر او	66
غزل شمارهٔ ۲۲۱۴ : خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو	70
غزل شمارهٔ ۲۲۱۵ : گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو	33
غزل شمارهٔ ۲۲۱۶ : تن مزن ای پسر خوش دم خوش کام بگو	53
غزل شمارهٔ ۲۲۱۷ : چهره زرد مرا بین و مرا هیچ مگو	51
غزل شمارهٔ ۲۲۱۸ : همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو	72
غزل شمارهٔ ۲۲۱۹ : من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو	63
غزل شمارهٔ ۲۲۲۰ : هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو	70
غزل شمارهٔ ۲۲۲۱ : سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش از او	49
غزل شمارهٔ ۲۲۲۲ : سر عثمان تو مست است بر او ریز کدو	32
غزل شمارهٔ ۲۲۲۳ : ای همه سرگشتگان مهمان تو	51
غزل شمارهٔ ۲۲۲۴ : ای بمرده هر چه جان در پای او	51
غزل شمارهٔ ۲۲۲۵ : شکر ایزد را که دیدم روی تو	49
غزل شمارهٔ ۲۲۲۶ : ای بکرده رخت عشاقان گرو	53
غزل شمارهٔ ۲۲۲۷ : مطربا اسرار ما را بازگو	35
غزل شمارهٔ ۲۲۲۸ : جان ما را هر نفس بستان نو	65
غزل شمارهٔ ۲۲۲۹ : ای غذای جان مستم نام تو	54
غزل شمارهٔ ۲۲۳۰ : صوفیانیم آمده در کوی تو	63
غزل شمارهٔ ۲۲۳۱ : می‌دوید از هر طرف در جست و جو	55
غزل شمارهٔ ۲۲۳۲ : به حریفان بنشین خواب مرو	46
غزل شمارهٔ ۲۲۳۳ : ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو	62
غزل شمارهٔ ۲۲۳۴ : ای دیده من جمال خود اندر جمال تو	66
غزل شمارهٔ ۲۲۳۵ : آمد خیال آن رخ چون گلستان تو	56
غزل شمارهٔ ۲۲۳۶ : جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو	73
غزل شمارهٔ ۲۲۳۷ : این ترک ماجرا ز دو حکمت برون نبو	25
غزل شمارهٔ ۲۲۳۸ : ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو	47
غزل شمارهٔ ۲۲۳۹ : رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو	50
غزل شمارهٔ ۲۲۴۰ : ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو	39
غزل شمارهٔ ۲۲۴۱ : هان ای جمال دلبر ای شاد وقت تو	61
غزل شمارهٔ ۲۲۴۲ : تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو	37
غزل شمارهٔ ۲۲۴۳ : آینه جان شده چهره تابان تو	54
غزل شمارهٔ ۲۲۴۴ : سیر نیم سیر نی از لب خندان تو	78
غزل شمارهٔ ۲۲۴۵ : مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو	45
غزل شمارهٔ ۲۲۴۶ : ای سر مردان برگو برگو	26
غزل شمارهٔ ۲۲۴۷ : مرا اگر تو نیابی به پیش یار بجو	67
غزل شمارهٔ ۲۲۴۸ : من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او	70
غزل شمارهٔ ۲۲۴۹ : به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو	38
غزل شمارهٔ ۲۲۵۰ : هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو	45
غزل شمارهٔ ۲۲۵۱ : چو از سر بگیرم بود سرور او	56
غزل شمارهٔ ۲۲۵۲ : بی‌دل شده‌ام بهر دل تو	112
غزل شمارهٔ ۲۲۵۳ : نور دل ما روی خوش تو	51
غزل شمارهٔ ۲۲۵۴ : دل من دل من دل من بر تو	59
غزل شمارهٔ ۲۲۵۶ : به قرار تو او رسد که بود بی‌قرار تو	28
غزل شمارهٔ ۲۲۵۵ : بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو	41
غزل شمارهٔ ۲۲۵۷ : قلم از عشق بشکند چو نویسد نشان تو	74
غزل شمارهٔ ۲۲۵۸ : هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو	48
غزل شمارهٔ ۲۲۵۹ : هله طبل وفا بزن که بیامد اوان تو	66
غزل شمارهٔ ۲۲۶۰ : طیب الله عیشکم لا وحش الله منکم	36
غزل شمارهٔ ۲۲۶۱ : بوقلمون چند از انکار تو	68
غزل شمارهٔ ۲۲۶۲ : پرده بگردان و بزن ساز نو	54
غزل شمارهٔ ۲۲۶۳ : یا قمرا لوعه للقمرین سکن	73
غزل شمارهٔ ۲۲۶۴ : بوسیسی افندیمو هم محسن و هم مه رو	57
غزل شمارهٔ ۲۲۶۶ : بگردان ساقی مه روی جام	56
غزل شمارهٔ ۲۲۶۷ : هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب	62
غزل شمارهٔ ۲۲۶۵ : الیوم من الوصل نسیم و سعود	48
غزل شمارهٔ ۲۲۶۸ : یا عاشقین المقصد سیحوا الی ما ترشدوا	97
غزل شمارهٔ ۲۲۶۹ : الا یا ساقیا انی لظمن و مشتاق	53
غزل شمارهٔ ۲۲۷۰ : ابناء ربیعنا تعالوا	59
غزل شمارهٔ ۲۲۷۱ : جود الشموس علی الوری اشراق	42
غزل شمارهٔ ۲۲۷۲ : حد البشیر بشاره یا جار	64
غزل شمارهٔ ۲۲۷۳ : امسی و اصبح بالجوی اتعذب	41
غزل شمارهٔ ۲۲۷۴ : مررت بدر فی هواه بحار	56
غزل شمارهٔ ۲۲۷۶ : ای جبرئیل از عشق تو اندر سما پا کوفته	58
غزل شمارهٔ ۲۲۷۵ : امروز مستان را نگر در مست ما آویخته	38
غزل شمارهٔ ۲۲۷۷ : یک چند رندند این طرف در ظل دل پنهان شده	42
غزل شمارهٔ ۲۲۷۸ : این کیست این این کیست این شیرین و زیبا آمده	74
غزل شمارهٔ ۲۲۷۹ : این کیست این این کیست این در حلقه ناگاه آمده	51
غزل شمارهٔ ۲۲۸۱ : ای از تو خاکی تن شده تن فکرت و گفتن شده	51
غزل شمارهٔ ۲۲۸۰ : ای عاشقان ای عاشقان دیوانه‌ام کو سلسله	66
غزل شمارهٔ ۲۲۸۲ : ای جان و دل از عشق تو در بزم تو پا کوفته	41
غزل شمارهٔ ۲۲۸۳ : ساقی فرخ رخ من جام چو گلنار بده	49
غزل شمارهٔ ۲۲۸۴ : باده بده باد مده وز خودمان یاد مده	146
غزل شمارهٔ ۲۲۸۵ : یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله	63
غزل شمارهٔ ۲۲۸۶ : ای تو برای آبرو آب حیات ریخته	41
غزل شمارهٔ ۲۲۸۷ : آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله	60
غزل شمارهٔ ۲۲۸۸ : شحنه عشق می‌کشد از دو جهان مصادره	25
غزل شمارهٔ ۲۲۸۹ : دایم پیش خود نهی آینه را هرآینه	64
غزل شمارهٔ ۲۲۹۰ : کجا شد عهد و پیمانی که کردی دوش با بنده	47
غزل شمارهٔ ۲۲۹۱ : بر آنم کز دل و دیده شوم بیزار یک باره	59
غزل شمارهٔ ۲۲۹۲ : به لاله دوش نسرین گفت برخیزیم مستانه	77
غزل شمارهٔ ۲۲۹۳ : یکی ماهی همی‌بینم برون از دیده در دیده	35
غزل شمارهٔ ۲۲۹۴ : ز بردابرد عشق او چو بشنید این دل پاره	58
غزل شمارهٔ ۲۲۹۵ : سراندازان همی‌آیی نگارین جگرخواره	50
غزل شمارهٔ ۲۲۹۶ : مرا گویی که چونی تو لطیف و لمتر و تازه	44
غزل شمارهٔ ۲۲۹۷ : چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه	41
غزل شمارهٔ ۲۲۹۸ : زهی بزم خداوندی زهی می‌های شاهانه	44
غزل شمارهٔ ۲۲۹۹ : سراندازان همی‌آیی ز راه سینه در دیده	48
غزل شمارهٔ ۲۳۰۰ : با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به	32
غزل شمارهٔ ۲۳۰۱ : من سرخوش و تو دلخوش غم بی‌دل و بی‌سر به	47
غزل شمارهٔ ۲۳۰۲ : هشیار شدم ساقی دستار به من واده	46
غزل شمارهٔ ۲۳۰۳ : ناگاه درافتادم زان قصر و سراپرده	43
غزل شمارهٔ ۲۳۰۴ : هر روز پری زادی از سوی سراپرده	41
غزل شمارهٔ ۲۳۰۵ : کی باشد من با تو باده به گرو خورده	38
غزل شمارهٔ ۲۳۰۶ : ناموس مکن پیش آ ای عاشق بیچاره	41
غزل شمارهٔ ۲۳۰۷ : بربند دهان از نان کآمد شکر روزه	49
غزل شمارهٔ ۲۳۰۸ : یا رب چه کس است آن مه یا رب چه کس است آن مه	52
غزل شمارهٔ ۲۳۰۹ : من بیخود و تو بیخود ما را کی برد خانه	61
غزل شمارهٔ ۲۳۱۰ : ای غایب از این محضر از مات سلام الله	60
غزل شمارهٔ ۲۳۱۱ : از انبهی ماهی دریا به نهان گشته	80
غزل شمارهٔ ۲۳۱۲ : دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشکفته	59
غزل شمارهٔ ۲۳۱۳ : ای جان تو جانم را از خویش خبر کرده	55
غزل شمارهٔ ۲۳۱۴ : ای روی تو رویم را چون روی قمر کرده	37
غزل شمارهٔ ۲۳۱۵ : دل دست به یک کاسه با شهره صنم کرده	49
غزل شمارهٔ ۲۳۱۶ : امروز بت خندان می‌بخش کند خنده	44
غزل شمارهٔ ۲۳۱۷ : ای خاک کف پایت رشک فلکی بوده	49
غزل شمارهٔ ۲۳۱۸ : مستی ده و هستی ده ای غمزه خماره	64
غزل شمارهٔ ۲۳۱۹ : آن یار غریب من آمد به سوی خانه	37
غزل شمارهٔ ۲۳۲۰ : بی‌برگی بستان بین کآمد دی دیوانه	49
غزل شمارهٔ ۲۳۲۱ : ای دل به کجایی تو آگاه هیی یا نه	71
غزل شمارهٔ ۲۳۲۲ : هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه	42
غزل شمارهٔ ۲۳۲۳ : ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه	48
غزل شمارهٔ ۲۳۲۴ : روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده	52
غزل شمارهٔ ۲۳۲۵ : امروز من و باده و آن یار پری زاده	39
غزل شمارهٔ ۲۳۲۶ : ای بر سر بازاری دستار چنان کرده	51
غزل شمارهٔ ۲۳۲۷ : ای جنبش هر شاخی از لون دگر میوه	41
غزل شمارهٔ ۲۳۲۸ : چون عزم سفر کردی فی لطف امان الله	64
غزل شمارهٔ ۲۳۲۹ : هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته	42
غزل شمارهٔ ۲۳۳۰ : آن عشق جگرخواره کز خون شود او فربه	52
غزل شمارهٔ ۲۳۳۱ : ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده	52
غزل شمارهٔ ۲۳۳۲ : ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده	95
غزل شمارهٔ ۲۳۳۳ : این کیست چنین مست ز خمار رسیده	64
غزل شمارهٔ ۲۳۳۴ : ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده	53
غزل شمارهٔ ۲۳۳۵ : رندان همه جمعند در این دیر مغانه	65
غزل شمارهٔ ۲۳۳۶ : این نیم شبان کیست چو مهتاب رسیده	51
غزل شمارهٔ ۲۳۳۷ : هلا ساقی بیا ساغر مرا ده	28
غزل شمارهٔ ۲۳۳۸ : بیا دل بر دل پردرد من نه	60
غزل شمارهٔ ۲۳۳۹ : ایا گم گشتگان راه و بیراه	57
غزل شمارهٔ ۲۳۴۰ : چنین می‌زن دو دستک تا سحرگاه	59
غزل شمارهٔ ۲۳۴۱ : سماع آمد هلا ای یار برجه	53
غزل شمارهٔ ۲۳۴۲ : خدایا مطربان را انگبین ده	42
غزل شمارهٔ ۲۳۴۳ : ایا خورشید بر گردون سواره	60
غزل شمارهٔ ۲۳۴۴ : مبارک باد آمد ماه روزه	48
غزل شمارهٔ ۲۳۴۵ : چو بی‌گاه است و باران خانه خانه	37
غزل شمارهٔ ۲۳۴۶ : مکن راز مرا ای جان فسانه	55
غزل شمارهٔ ۲۳۴۷ : خدایا رحمت خود را به من ده	27
غزل شمارهٔ ۲۳۴۸ : فریاد ز یار خشم کرده	36
غزل شمارهٔ ۲۳۴۹ : ای دیده راست راست دیده	58
غزل شمارهٔ ۲۳۵۰ : آمد مه و لشکر ستاره	60
غزل شمارهٔ ۲۳۵۱ : دیدی که چه کرد آن یگانه	106	2
غزل شمارهٔ ۲۳۵۲ : یک جام ز صد هزار جان به	43
غزل شمارهٔ ۲۳۵۳ : جان آمده در جهان ساده	59
غزل شمارهٔ ۲۳۵۴ : ای بی تو حیات‌ها فسرده	37
غزل شمارهٔ ۲۳۵۵ : ای دوش ز دست ما رهیده	69
غزل شمارهٔ ۲۳۵۶ : ماییم قدیم عشق باره	52
غزل شمارهٔ ۲۳۵۷ : ای گشته دلت چو سنگ خاره	72
غزل شمارهٔ ۲۳۵۸ : ماییم و دو چشم و جان خیره	53
غزل شمارهٔ ۲۳۵۹ : آن سفره بیار و در میان نه	56
غزل شمارهٔ ۲۳۶۰ : ای نقد تو را زکات نسیه	66
غزل شمارهٔ ۲۳۶۱ : ای روز مبارک و خجسته	56
غزل شمارهٔ ۲۳۶۲ : ای دو چشمت جاودان را نکته‌ها آموخته	62
غزل شمارهٔ ۲۳۶۳ : ای ز هندستان زلفت رهزنان برخاسته	45
غزل شمارهٔ ۲۳۶۴ : ای ز هجرانت زمین و آسمان بگریسته	72
غزل شمارهٔ ۲۳۶۵ : ای ز گلزار جمالت یاسمن پا کوفته	56
غزل شمارهٔ ۲۳۶۶ : ای سراندازان همه در عشق تو پا کوفته	39
غزل شمارهٔ ۲۳۶۷ : تا چه عشق است آن صنم را با دل پرخون شده	52
غزل شمارهٔ ۲۳۶۸ : ای به میدان‌های وحدت گوی شاهی باخته	51
غزل شمارهٔ ۲۳۶۹ : چشم بگشا جان‌ها بین از بدن بگریخته	60
غزل شمارهٔ ۲۳۷۰ : این چه باد صرصر است از آسمان پویان شده	60
غزل شمارهٔ ۲۳۷۱ : کی بود خاک صنم با خون ما آمیخته	45
غزل شمارهٔ ۲۳۷۲ : هله بحری شو و در رو مکن از دور نظاره	60
غزل شمارهٔ ۲۳۷۳ : مشنو حیلت خواجه هله ای دزد شبانه	30
غزل شمارهٔ ۲۳۷۴ : هله صیاد نگویی که چه دام است و چه دانه	73
غزل شمارهٔ ۲۳۷۵ : سوی اطفال بیامد به کرم مادر روزه	49
غزل شمارهٔ ۲۳۷۶ : صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده	39
غزل شمارهٔ ۲۳۷۷ : ای خداوند یکی یار جفاکارش ده	56
غزل شمارهٔ ۲۳۷۸ : صد خمار است و طرب در نظر آن دیده	46
غزل شمارهٔ ۲۳۷۹ : بده آن باده جانی که چنانیم همه	68
غزل شمارهٔ ۲۳۸۰ : پیش جوش عفو بی‌حد تو شاه	50
غزل شمارهٔ ۲۳۸۱ : عشق بین با عاشقان آمیخته	58
غزل شمارهٔ ۲۳۸۲ : ای بخاری را تو جان پنداشته	28
غزل شمارهٔ ۲۳۸۳ : عشق تو از بس کشش جان آمده	50
غزل شمارهٔ ۲۳۸۴ : جسته‌اند دیوانگان از سلسله	47
غزل شمارهٔ ۲۳۸۵ : روز ما را دیگران را شب شده	51
غزل شمارهٔ ۲۳۸۶ : قرابه باز دانا هش دار آبگینه	44
غزل شمارهٔ ۲۳۸۷ : پیغام زاهدان را کآمد بلای توبه	56
غزل شمارهٔ ۲۳۸۸ : این جا کسی است پنهان دامان من گرفته	45
غزل شمارهٔ ۲۳۸۹ : در خانه دل ای جان آن کیست ایستاده	41
غزل شمارهٔ ۲۳۹۰ : آن آتشی که داری در عشق صاف و ساده	44
غزل شمارهٔ ۲۳۹۱ : بازآمد آن مغنی با چنگ سازکرده	43
غزل شمارهٔ ۲۳۹۲ : ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده	54
غزل شمارهٔ ۲۳۹۳ : برجه ز خواب و بنگر صبحی دگر دمیده	55
غزل شمارهٔ ۲۳۹۴ : از بس که مطرب دل از عشق کرد ناله	30
غزل شمارهٔ ۲۳۹۵ : دیدم نگار خود را می‌گشت گرد خانه	32
غزل شمارهٔ ۲۳۹۶ : ای پاک از آب و از گل پایی در این گلم نه	58
غزل شمارهٔ ۲۳۹۷ : ای گرد عاشقانت از رشک تخته بسته	40
غزل شمارهٔ ۲۳۹۸ : آن دم که دررباید باد از رخ تو پرده	45
غزل شمارهٔ ۲۳۹۹ : ای از تو من برسته ای هم توام بخورده	52
غزل شمارهٔ ۲۴۰۰ : گل را نگر ز لطف سوی خار آمده	52
غزل شمارهٔ ۲۴۰۱ : ای صد هزار خرمن‌ها را بسوخته	45
غزل شمارهٔ ۲۴۰۲ : باده بده ساقیا عشوه و بادم مده	40
غزل شمارهٔ ۲۴۰۳ : ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده	58
غزل شمارهٔ ۲۴۰۴ : ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره	65
غزل شمارهٔ ۲۴۰۵ : ای همه منزل شده از تو ره بی‌رهه	50
غزل شمارهٔ ۲۴۰۶ : ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده	54
غزل شمارهٔ ۲۴۰۷ : زهی لواء و علم لا اله الا الله	35
غزل شمارهٔ ۲۴۰۸ : چو آفتاب برآمد ز قعر آب سیاه	50
غزل شمارهٔ ۲۴۰۹ : که بوده است تو را دوش یار و همخوابه	52
غزل شمارهٔ ۲۴۱۰ : مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته	59
غزل شمارهٔ ۲۴۱۱ : دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده	51
غزل شمارهٔ ۲۴۱۲ : چو مست روی توام ای حکیم فرزانه	48
غزل شمارهٔ ۲۴۱۳ : عجب دلی که به عشق بت است پیوسته	64
غزل شمارهٔ ۲۴۱۴ : ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده	42
غزل شمارهٔ ۲۴۱۵ : تو دیده گشته و ما را بکرده نادیده	46
غزل شمارهٔ ۲۴۱۶ : برو برو که به بز لایق است بزغاله	36
غزل شمارهٔ ۲۴۱۷ : خلاصه دو جهان است آن پری چهره	45
غزل شمارهٔ ۲۴۱۸ : ای جان ای جان فی ستر الله	54
غزل شمارهٔ ۲۴۱۹ : خوش بود فرش تن نور دیده	72
غزل شمارهٔ ۲۴۲۰ : آمد آمد نگار پوشیده	47
غزل شمارهٔ ۲۴۲۱ : مطرب جان‌های دل برده	45
غزل شمارهٔ ۲۴۲۲ : رخ نفسی بر رخ این مست نه	67
غزل شمارهٔ ۲۴۲۳ : یا رشا فدیته من زمن رایته	61
غزل شمارهٔ ۲۴۲۴ : هل طربا لعاشق وافقه زمانه	48
غزل شمارهٔ ۲۴۲۵ : طوبی لمن آواه سر فؤاده	53
غزل شمارهٔ ۲۴۲۶ : فدیتتک یا ستی الناسیه	53
غزل شمارهٔ ۲۴۲۷ : گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی	49
غزل شمارهٔ ۲۴۲۸ : فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری	30
غزل شمارهٔ ۲۴۲۹ : ای در طواف ماه تو ماه و سپهر مشتری	41
غزل شمارهٔ ۲۴۳۰ : ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی	61
غزل شمارهٔ ۲۴۳۱ : این عشق گردان کو به کو بر سر نهاده طبله‌ای	23
غزل شمارهٔ ۲۴۳۲ : ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانه‌ای	71
غزل شمارهٔ ۲۴۳۳ : ای آنک اندر باغ جان آلاجقی برساختی	46
غزل شمارهٔ ۲۴۳۴ : از دار ملک لم یزل ای شاه سلطان آمدی	49
غزل شمارهٔ ۲۴۳۵ : من دوش دیدم سر دل اندر جمال دلبری	57
غزل شمارهٔ ۲۴۳۶ : ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی	31
غزل شمارهٔ ۲۴۳۷ : ای یوسف خوش نام هی در ره میا بی‌همرهی	56
غزل شمارهٔ ۲۴۳۸ : دزدید جمله رخت ما لولی و لولی زاده‌ای	61
غزل شمارهٔ ۲۴۳۹ : دامن کشانم می‌کشد در بتکده عیاره‌ای	61
غزل شمارهٔ ۲۴۴۰ : ای آفتاب سرکشان با کهکشان آمیختی	39
غزل شمارهٔ ۲۴۴۲ : بانکی عجب از آسمان در می‌رسد هر ساعتی	58
غزل شمارهٔ ۲۴۴۱ : آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی	81
غزل شمارهٔ ۲۴۴۳ : ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی	48
غزل شمارهٔ ۲۴۴۴ : چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی	47
غزل شمارهٔ ۲۴۴۶ : ای شهسوار خاص بک کز عالم جان تاختی	57
غزل شمارهٔ ۲۴۴۷ : یک ساعت ار دو قبلکی از عقل و جان برخاستی	73
غزل شمارهٔ ۲۴۴۵ : از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای	53
غزل شمارهٔ ۲۴۴۸ : ای داده جان را لطف تو خوشتر ز مستی حالتی	61
غزل شمارهٔ ۲۴۴۹ : من پیش از این می‌خواستم گفتار خود را مشتری	56
غزل شمارهٔ ۲۴۵۰ : در دل خیالش زان بود تا تو به هر سو ننگری	73
غزل شمارهٔ ۲۴۵۱ : دریوزه‌ای دارم ز تو در اقتضای آشتی	51
غزل شمارهٔ ۲۴۵۲ : ای دل نگویی چون شدی ور عشق روزافزون شدی	35
غزل شمارهٔ ۲۴۵۳ : بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی	47
غزل شمارهٔ ۲۴۵۴ : عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی	64
غزل شمارهٔ ۲۴۵۵ : برگذری درنگری جز دل خوبان نبری	80
غزل شمارهٔ ۲۴۵۶ : هم نظری هم خبری هم قران را قمری	63
غزل شمارهٔ ۲۴۵۷ : ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی	52
غزل شمارهٔ ۲۴۵۸ : سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری	72
غزل شمارهٔ ۲۴۵۹ : عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی	75
غزل شمارهٔ ۲۴۶۰ : تو نه چنانی که منم من نه چنانم که تویی	80
غزل شمارهٔ ۲۴۶۱ : چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی	63
غزل شمارهٔ ۲۴۶۲ : طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری	63
غزل شمارهٔ ۲۴۶۳ : آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای	55
غزل شمارهٔ ۲۴۶۴ : هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری	66
غزل شمارهٔ ۲۴۶۵ : آمده‌ای که راز من بر همگان بیان کنی	71
غزل شمارهٔ ۲۴۶۶ : ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای	59
غزل شمارهٔ ۲۴۶۷ : کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی	32
غزل شمارهٔ ۲۴۶۸ : نیست به جز دوام جان ز اهل دلان روایتی	47
غزل شمارهٔ ۲۴۶۹ : آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی	58
غزل شمارهٔ ۲۴۷۰ : جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی	53
غزل شمارهٔ ۲۴۷۱ : سوخت یکی جهان به غم آتش غم پدید نی	52
غزل شمارهٔ ۲۴۷۲ : چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی	50
غزل شمارهٔ ۲۴۷۳ : آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی	51
غزل شمارهٔ ۲۴۷۴ : ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی	61
غزل شمارهٔ ۲۴۷۵ : باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای	70
غزل شمارهٔ ۲۴۷۶ : هین که خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی	63
غزل شمارهٔ ۲۴۷۷ : سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی	50
غزل شمارهٔ ۲۴۷۸ : باز چه شد تو را دلا باز چه مکر اندری	54
غزل شمارهٔ ۲۴۷۹ : پیش از آنک از عدم کرد وجودها سری	41
غزل شمارهٔ ۲۴۸۰ : ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری	39
غزل شمارهٔ ۲۴۸۱ : با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی	74
غزل شمارهٔ ۲۴۸۲ : ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی	57
غزل شمارهٔ ۲۴۸۳ : تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی	50
غزل شمارهٔ ۲۴۸۴ : خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی	55
غزل شمارهٔ ۲۴۸۵ : یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی	56
غزل شمارهٔ ۲۴۸۶ : ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای	56
غزل شمارهٔ ۲۴۸۷ : هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی	54
غزل شمارهٔ ۲۴۸۸ : ای که غریب آتشی در دل و جان ما زدی	51
غزل شمارهٔ ۲۴۸۹ : گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری	53
غزل شمارهٔ ۲۴۹۰ : ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری	64
غزل شمارهٔ ۲۴۹۱ : جمع مکن تو برف را بر خود تا که نفسری	43
غزل شمارهٔ ۲۴۹۲ : هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی	56
غزل شمارهٔ ۲۴۹۳ : رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی	52
غزل شمارهٔ ۲۴۹۴ : زرگر آفتاب را بسته گاز می‌کنی	45
غزل شمارهٔ ۲۴۹۵ : آنک بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی	39
غزل شمارهٔ ۲۴۹۶ : خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند می‌دهی	42
غزل شمارهٔ ۲۴۹۷ : صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی	61
غزل شمارهٔ ۲۴۹۸ : مرا سودای آن دلبر ز دانایی و قرایی	78
غزل شمارهٔ ۲۴۹۹ : مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی	58
غزل شمارهٔ ۲۵۰۰ : چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی‌گردی	40
غزل شمارهٔ ۲۵۰۱ : گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی	49
غزل شمارهٔ ۲۵۰۲ : امیر دل همی‌گوید تو را گر تو دلی داری	84
غزل شمارهٔ ۲۵۰۳ : چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی	54
غزل شمارهٔ ۲۵۰۴ : اگر زهر است اگر شکر چه شیرین است بی‌خویشی	71
غزل شمارهٔ ۲۵۰۵ : چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی	52
غزل شمارهٔ ۲۵۰۶ : مبارک باشد آن رو را بدیدن بامدادانی	50
غزل شمارهٔ ۲۵۰۷ : بیامد عید ای ساقی عنایت را نمی‌دانی	49
غزل شمارهٔ ۲۵۰۸ : مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی	58	1
غزل شمارهٔ ۲۵۰۹ : بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی	53
غزل شمارهٔ ۲۵۱۰ : مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی	62
غزل شمارهٔ ۲۵۱۱ : به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی	57
غزل شمارهٔ ۲۵۱۲ : رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی	60
غزل شمارهٔ ۲۵۱۳ : بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی	37
غزل شمارهٔ ۲۵۱۴ : درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی	56
غزل شمارهٔ ۲۵۱۵ : یکی گنجی پدید آمد در آن دکان زرکوبی	45
غزل شمارهٔ ۲۵۱۹ : غلام پاسبانانم که یارم پاسبانستی	117
غزل شمارهٔ ۲۵۱۶ : اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی	81
غزل شمارهٔ ۲۵۱۷ : ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی	46
غزل شمارهٔ ۲۵۱۸ : اگر امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی	30
غزل شمارهٔ ۲۵۲۰ : گر آبت بر جگر بودی دل تو پس چه کاره ستی	59
غزل شمارهٔ ۲۵۲۱ : اگر یار مرا از من غم و سودا نبایستی	29
غزل شمارهٔ ۲۵۲۲ : دل پردرد من امشب بنوشیده‌ست یک دردی	65
غزل شمارهٔ ۲۵۲۳ : دل آتش پرست من که در آتش چو گوگردی	62
غزل شمارهٔ ۲۵۲۴ : اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی	48
غزل شمارهٔ ۲۵۲۵ : اگر گل‌های رخسارش از آن گلشن بخندیدی	51
غزل شمارهٔ ۲۵۲۶ : نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری	63
غزل شمارهٔ ۲۵۲۷ : بنامیزد نگویم من که تو آنی که هر باری	59
غزل شمارهٔ ۲۵۲۸ : مروت نیست در سرها که اندازند دستاری	61
غزل شمارهٔ ۲۵۲۹ : ایا نزدیک جان و دل چنین دوری روا داری	53
غزل شمارهٔ ۲۵۳۰ : دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری	70
غزل شمارهٔ ۲۵۳۱ : چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری	78
غزل شمارهٔ ۲۵۳۲ : کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری	34
غزل شمارهٔ ۲۵۳۳ : برآ بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری	82
غزل شمارهٔ ۲۵۳۴ : مها یک دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری	63
غزل شمارهٔ ۲۵۳۵ : هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری	41
غزل شمارهٔ ۲۵۳۷ : مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری	54
غزل شمارهٔ ۲۵۳۸ : حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری	49
غزل شمارهٔ ۲۵۳۶ : مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری	68
غزل شمارهٔ ۲۵۳۹ : یکی طوطی مژده آور یکی مرغی خوش آوازی	50
غزل شمارهٔ ۲۵۴۰ : چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی	70
غزل شمارهٔ ۲۵۴۱ : الا ای جان جان جان چو می‌بینی چه می‌پرسی	49
غزل شمارهٔ ۲۵۴۲ : بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی	73
غزل شمارهٔ ۲۵۴۳ : بیا ای شاه خودکامه نشین بر تخت خودکامی	49
غزل شمارهٔ ۲۵۴۴ : شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی	39
غزل شمارهٔ ۲۵۴۵ : مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی	75
غزل شمارهٔ ۲۵۴۶ : سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی	59
غزل شمارهٔ ۲۵۴۷ : شدم از دست یک باره ز دست عشق تا دانی	64
غزل شمارهٔ ۲۵۴۸ : تو استظهار آن داری که رو از ما بگردانی	41
غزل شمارهٔ ۲۵۴۹ : چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی	39
غزل شمارهٔ ۲۵۵۰ : یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی	59
غزل شمارهٔ ۲۵۵۱ : دلی یا دیده عقلی تو یا نور خدابینی	55
غزل شمارهٔ ۲۵۵۲ : کجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی	57
غزل شمارهٔ ۲۵۵۳ : کجا شد عهد و پیمانی که می‌کردی نمی‌گویی	79
غزل شمارهٔ ۲۵۵۴ : اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی	50
غزل شمارهٔ ۲۵۵۵ : چرا چون ای حیات جان در این عالم وطن داری	54
غزل شمارهٔ ۲۵۵۶ : زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی	73
غزل شمارهٔ ۲۵۵۷ : هر آن چشمی که گریان است در عشق دلارامی	65
غزل شمارهٔ ۲۵۵۸ : الا ای نقش روحانی چرا از ما گریزانی	27
غزل شمارهٔ ۲۵۵۹ : الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی	68
غزل شمارهٔ ۲۵۶۰ : الا ای جان قدس آخر به سوی من نمی‌آیی	52
غزل شمارهٔ ۲۵۶۱ : مسلمانان مسلمانان مرا جانی است سودایی	67
غزل شمارهٔ ۲۵۶۲ : یکی فرهنگ دیگر نو برآر ای اصل دانایی	56
غزل شمارهٔ ۲۵۶۳ : من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی	35
غزل شمارهٔ ۲۵۶۴ : گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی	47
غزل شمارهٔ ۲۵۶۵ : ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی	74
غزل شمارهٔ ۲۵۶۶ : آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی	42
غزل شمارهٔ ۲۵۶۷ : افتاد دل و جانم در فتنه طراری	58
غزل شمارهٔ ۲۵۶۸ : یک حمله و یک حمله کآمد شب و تاریکی	63
غزل شمارهٔ ۲۵۶۹ : آن زلف مسلسل را گر دام کنی حالی	52
غزل شمارهٔ ۲۵۷۰ : پنهان به میان ما می‌گردد سلطانی	54
غزل شمارهٔ ۲۵۷۱ : ای شاه مسلمانان وی جان مسلمانی	46
غزل شمارهٔ ۲۵۷۲ : جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی	43
غزل شمارهٔ ۲۵۷۳ : در پرده خاک ای جان عیشی است به پنهانی	60
غزل شمارهٔ ۲۵۷۴ : از آتش ناپیدا دارم دل بریانی	39
غزل شمارهٔ ۲۵۷۵ : هر لحظه یکی صورت می‌بینی و زادن نی	51
غزل شمارهٔ ۲۵۷۶ : ای خواجه سلام علیک از زحمت ما چونی	72
غزل شمارهٔ ۲۵۷۷ : همرنگ جماعت شو تا لذت جان بینی	143
غزل شمارهٔ ۲۵۷۸ : ای بود تو از کی نی وی ملک تو تا کی نی	44
غزل شمارهٔ ۲۵۷۹ : با هر کی تو درسازی می‌دانک نیاسایی	78
غزل شمارهٔ ۲۵۸۰ : ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی	46
غزل شمارهٔ ۲۵۸۱ : ای سوخته یوسف در آتش یعقوبی	64
غزل شمارهٔ ۲۵۸۲ : خواهم که روم زین جا پایم بگرفتستی	54
غزل شمارهٔ ۲۵۸۳ : آمد مه ما مستی دستی فلکا دستی	29
غزل شمارهٔ ۲۵۸۴ : ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی	58
غزل شمارهٔ ۲۵۸۵ : گر نرگس خون خوارش دربند امانستی	54
غزل شمارهٔ ۲۵۸۶ : گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی	55
غزل شمارهٔ ۲۵۸۷ : ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی	51
غزل شمارهٔ ۲۵۸۸ : ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی	69
غزل شمارهٔ ۲۵۸۹ : نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی	78
غزل شمارهٔ ۲۵۹۰ : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی	44
غزل شمارهٔ ۲۵۹۱ : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی	55
غزل شمارهٔ ۲۵۹۲ : ای صورت روحانی امروز چه آوردی	50
غزل شمارهٔ ۲۵۹۳ : گر شمس و قمر خواهی نک شمس و قمر باری	61
غزل شمارهٔ ۲۵۹۴ : از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری	37
غزل شمارهٔ ۲۵۹۵ : امشب پریان را من تا روز به دلداری	53
غزل شمارهٔ ۲۵۹۶ : نظاره چه می‌آیی در حلقه بیداری	41
غزل شمارهٔ ۲۵۹۷ : گر روی بگردانی تو پشت قوی داری	50
غزل شمارهٔ ۲۵۹۸ : ای جان و جهان آخر از روی نکوکاری	28
غزل شمارهٔ ۲۵۹۹ : ای بر سر بازارت صد خرقه به زناری	47
غزل شمارهٔ ۲۶۰۰ : گفتم که بجست آن مه از خانه چو عیاری	33
غزل شمارهٔ ۲۶۰۱ : ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری	51
غزل شمارهٔ ۲۶۰۲ : ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی	37
غزل شمارهٔ ۲۶۰۳ : ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی	59
غزل شمارهٔ ۲۶۰۴ : آن چهره و پیشانی شد قبله حیرانی	47
غزل شمارهٔ ۲۶۰۵ : ای باغ همی‌دانی کز باد کی رقصانی	30
غزل شمارهٔ ۲۶۰۶ : مانده شدم از گفتن تا تو بر ما مانی	61
غزل شمارهٔ ۲۶۰۷ : آن ماه همی‌تابد بر چرخ و زمین یا نی	48
غزل شمارهٔ ۲۶۰۸ : افند کلیمیرا از زحمت ما چونی	70
غزل شمارهٔ ۲۶۰۹ : در عشق کجا باشد مانند تو عشقینی	34
غزل شمارهٔ ۲۶۱۰ : چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی	54
غزل شمارهٔ ۲۶۱۱ : جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی	55
غزل شمارهٔ ۲۶۱۲ : در کوی کی می‌گردی ای خواجه چه می‌خواهی	53
غزل شمارهٔ ۲۶۱۳ : ای شادی آن روزی کز راه تو بازآیی	37
غزل شمارهٔ ۲۶۱۴ : ما می‌نرویم ای جان زین خانه دگر جایی	50
غزل شمارهٔ ۲۶۱۵ : هم پهلوی خم سر نه‌ای خواجه هرجایی	35
غزل شمارهٔ ۲۶۱۶ : من نیت آن کردم تا باشم سودایی	112
غزل شمارهٔ ۲۶۱۷ : عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی	60
غزل شمارهٔ ۲۶۱۸ : جانا نظری فرما چون جان نظرهایی	84
غزل شمارهٔ ۲۶۱۹ : گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی	69
غزل شمارهٔ ۲۶۲۰ : ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی	52
غزل شمارهٔ ۲۶۲۱ : از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی	61
غزل شمارهٔ ۲۶۲۲ : ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی	46
غزل شمارهٔ ۲۶۲۳ : ما گوش شماییم شما تن زده تا کی	44
غزل شمارهٔ ۲۶۲۴ : برخیز که جان است و جهان است و جوانی	79
غزل شمارهٔ ۲۶۲۵ : گر علم خرابات تو را همنفسستی	55
غزل شمارهٔ ۲۶۲۶ : ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی	35
غزل شمارهٔ ۲۶۲۷ : عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری	26
غزل شمارهٔ ۲۶۲۸ : هر روز بگه ای شه دلدار درآیی	28
غزل شمارهٔ ۲۶۲۹ : ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی	86
غزل شمارهٔ ۲۶۳۰ : یا ساقی شرف بشراباتک زندی	52
غزل شمارهٔ ۲۶۳۲ : ای جان گذرکرده از این گنبد ناری	52
غزل شمارهٔ ۲۶۳۳ : در خانه خود یافتم از شاه نشانی	46
غزل شمارهٔ ۲۶۳۴ : امروز در این شهر نفیر است و فغانی	65
غزل شمارهٔ ۲۶۳۱ : تو دوش رهیدی و شب دوش رهیدی	81
غزل شمارهٔ ۲۶۳۵ : امروز سماع است و مدام است و سقایی	33
غزل شمارهٔ ۲۶۳۶ : ای مونس ما خواجه ابوبکر ربابی	50
غزل شمارهٔ ۲۶۳۷ : امروز سماع است و شراب است و صراحی	60
غزل شمارهٔ ۲۶۳۸ : ای آنک به دل‌ها ز حسد خار خلیدی	73
غزل شمارهٔ ۲۶۳۹ : برخیز که صبح است و صبوح است و سکاری	43
غزل شمارهٔ ۲۶۴۰ : مگریز ز آتش که چنین خام بمانی	52
غزل شمارهٔ ۲۶۴۱ : گیرم که نبینی رخ آن دختر چینی	62
غزل شمارهٔ ۲۶۴۲ : زان جای بیا خواجه بدین جای نه جایی	44
غزل شمارهٔ ۲۶۴۳ : ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی	37
غزل شمارهٔ ۲۶۴۴ : یک روز مرا بر لب خود میر نکردی	59
غزل شمارهٔ ۲۶۴۵ : بخوردم از کف دلبر شرابی	63
غزل شمارهٔ ۲۶۴۶ : چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی	51
غزل شمارهٔ ۲۶۴۷ : دلا چون واقف اسرار گشتی	162
غزل شمارهٔ ۲۶۴۸ : دریغا کز میان ای یار رفتی	44
غزل شمارهٔ ۲۶۴۹ : منم فانی و غرقه در ثبوتی	54
غزل شمارهٔ ۲۶۵۰ : تو آن ماهی که در گردون نگنجی	63
غزل شمارهٔ ۲۶۵۱ : کریما تو گلی یا جمله قندی	39
غزل شمارهٔ ۲۶۵۲ : نگارا تو در اندیشه درازی	61
غزل شمارهٔ ۲۶۵۳ : گر این سلطان ما را بنده باشی	94
غزل شمارهٔ ۲۶۵۴ : ببین این فتح ز استفتاح تا کی	43
غزل شمارهٔ ۲۶۵۵ : تو نقشی نقش بندان را چه دانی	57
غزل شمارهٔ ۲۶۵۶ : نه آتش‌های ما را ترجمانی	99
غزل شمارهٔ ۲۶۵۷ : دلا تا نازکی و نازنینی	49
غزل شمارهٔ ۲۶۵۸ : اگر درد مرا درمان فرستی	48
غزل شمارهٔ ۲۶۵۹ : کسی کو را بود در طبع سستی	57
غزل شمارهٔ ۲۶۶۰ : چرا ز اندیشه ای بیچاره گشتی	128
غزل شمارهٔ ۲۶۶۱ : کجا شد عهد و پیمانی که کردی	61
غزل شمارهٔ ۲۶۶۲ : دلا رو رو همان خون شو که بودی	45
غزل شمارهٔ ۲۶۶۳ : مرا چون ناف بر مستی بریدی	46
غزل شمارهٔ ۲۶۶۴ : از این تنگین قفس جانا پریدی	74
غزل شمارهٔ ۲۶۶۵ : صلا ای صوفیان کامروز باری	52
غزل شمارهٔ ۲۶۶۶ : به تن این جا به باطن در چه کاری	56
غزل شمارهٔ ۲۶۶۷ : مبارک باد بر ما این عروسی	60
غزل شمارهٔ ۲۶۶۸ : خبر واده کز این دنیای فانی	55
غزل شمارهٔ ۲۶۶۹ : برفتیم ای عقیق لامکانی	42
غزل شمارهٔ ۲۶۷۰ : خوشی آخر بگو ای یار چونی	46
غزل شمارهٔ ۲۶۷۱ : بر من نیستی یارا کجایی	48
غزل شمارهٔ ۲۶۷۲ : دلا در روزه مهمان خدایی	51
غزل شمارهٔ ۲۶۷۳ : سؤالی دارم ای خواجه خدایی	57
غزل شمارهٔ ۲۶۷۴ : هلا ای آب حیوان از نوایی	82
غزل شمارهٔ ۲۶۷۵ : بیاموز از پیمبر کیمیایی	65
غزل شمارهٔ ۲۶۷۶ : سبک بنواز ای مطرب ربایی	40
غزل شمارهٔ ۲۶۷۷ : سلام علیک ای مقصود هستی	62
غزل شمارهٔ ۲۶۷۸ : اگر خورشید جاویدان نگشتی	32
غزل شمارهٔ ۲۶۷۹ : ز ما برگشتی و با گل فتادی	34
غزل شمارهٔ ۲۶۸۰ : چنین باشد چنین گوید منادی	56
غزل شمارهٔ ۲۶۸۱ : کجا شد عهد و پیمان را چه کردی	43
غزل شمارهٔ ۲۶۸۲ : به بخت و طالع ما ای افندی	57
غزل شمارهٔ ۲۶۸۳ : نگارا تو گلی یا جمله قندی	66
غزل شمارهٔ ۲۶۸۴ : شنودم من که چاکر را ستودی	41
غزل شمارهٔ ۲۶۸۵ : دگرباره شه ساقی رسیدی	47
غزل شمارهٔ ۲۶۸۶ : اگر یار مرا از من برآری	51
غزل شمارهٔ ۲۶۸۷ : صلا ای صوفیان کامروز باری	49
غزل شمارهٔ ۲۶۸۸ : صلا ای صوفیان کامروز باری	80
غزل شمارهٔ ۲۶۸۹ : منم غرقه درون جوی باری	65
غزل شمارهٔ ۲۶۹۰ : چو عشق آمد که جان با من سپاری	64
غزل شمارهٔ ۲۶۹۱ : نگفتم دوش ای زین بخاری	67
غزل شمارهٔ ۲۶۹۲ : به جان تو پس گردن نخاری	55
غزل شمارهٔ ۲۶۹۳ : به تن با ما به دل در مرغزاری	48
غزل شمارهٔ ۲۶۹۴ : مرا بگرفت روحانی نگاری	59
غزل شمارهٔ ۲۶۹۵ : متاز ای دل سوی دریای ناری	50
غزل شمارهٔ ۲۶۹۶ : مرا در خنده می‌آرد بهاری	50
غزل شمارهٔ ۲۶۹۷ : بدید این دل درون دل بهاری	47
غزل شمارهٔ ۲۶۹۸ : خداوندا زکات شهریاری	58
غزل شمارهٔ ۲۶۹۹ : ندارد مجلس ما بی‌تو نوری	69
غزل شمارهٔ ۲۷۰۰ : ز هر چیزی ملول است آن فضولی	57
غزل شمارهٔ ۲۷۰۱ : مرا هر لحظه قربان است جانی	60
غزل شمارهٔ ۲۷۰۲ : مگیر ای ساقی از مستان کرانی	47
غزل شمارهٔ ۲۷۰۳ : ز مهجوران نمی‌جویی نشانی	71
غزل شمارهٔ ۲۷۰۴ : برون کن سر که جان سرخوشانی	33
غزل شمارهٔ ۲۷۰۵ : مرا هر لحظه منزل آسمانی	40
غزل شمارهٔ ۲۷۰۶ : چه دلشادم به دلدار خدایی	78
غزل شمارهٔ ۲۷۰۷ : کجایید ای شهیدان خدایی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۰۸ : تو هر روزی از آن پشته برآیی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۰۹ : دلاراما چنین زیبا چرایی	69
غزل شمارهٔ ۲۷۱۰ : بیا ای غم که تو بس باوفایی	69
غزل شمارهٔ ۲۷۱۱ : بیا ای یار کامروز آن مایی	51
غزل شمارهٔ ۲۷۱۲ : بیا جانا که امروز آن مایی	88
غزل شمارهٔ ۲۷۱۳ : چنان گشتم ز مستی و خرابی	42
غزل شمارهٔ ۲۷۱۴ : چو اسم شمس دین اسما تو دیدی	47
غزل شمارهٔ ۲۷۱۵ : مرا اندر جگر بنشست خاری	32
غزل شمارهٔ ۲۷۱۶ : بگفتم با دلم آخر قراری	49
غزل شمارهٔ ۲۷۱۷ : تو جانا بی‌وصالش در چه کاری	47
غزل شمارهٔ ۲۷۱۸ : بیا ای آنک سلطان جمالی	50
غزل شمارهٔ ۲۷۱۹ : مگر تو یوسفان را دلستانی	52
غزل شمارهٔ ۲۷۲۰ : تو تا بنشسته‌ای بر دار فانی	49
غزل شمارهٔ ۲۷۲۱ : نه آتش‌های ما را ترجمانی	47
غزل شمارهٔ ۲۷۲۲ : به کوی دل فرورفتم زمانی	50
غزل شمارهٔ ۲۷۲۳ : دیدی که چه کرد یار ما دیدی	64
غزل شمارهٔ ۲۷۲۴ : روز ار دو هزار بار می‌آیی	50
غزل شمارهٔ ۲۷۲۵ : مندیش از آن بت مسیحایی	60
غزل شمارهٔ ۲۷۲۶ : ای دیده ز نم زبون نگشتی	49
غزل شمارهٔ ۲۷۲۷ : گر وسوسه ره دهی به گوشی	51
غزل شمارهٔ ۲۷۲۸ : باغ است و بهار و سرو عالی	58
غزل شمارهٔ ۲۷۲۹ : با این همه مهر و مهربانی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۳۰ : آورد خبر شکرستایی	52
غزل شمارهٔ ۲۷۳۱ : بشنیده بدم که جان جانی	82
غزل شمارهٔ ۲۷۳۲ : ای ساقی باده معانی	37
غزل شمارهٔ ۲۷۳۳ : ای وصل تو آب زندگانی	64
غزل شمارهٔ ۲۷۳۴ : ای بی‌تو حرام زندگانی	56
غزل شمارهٔ ۲۷۳۵ : برجه که بهار زد صلایی	63
غزل شمارهٔ ۲۷۳۶ : چون سوی برادری بپویی	70
غزل شمارهٔ ۲۷۳۷ : مجلس چو چراغ و تو چو آبی	58
غزل شمارهٔ ۲۷۳۸ : من پار بخورده‌ام شرابی	51
غزل شمارهٔ ۲۷۳۹ : ای یار یگانه چند خسبی	52
غزل شمارهٔ ۲۷۴۰ : بازم صنما چه می‌فریبی	60
غزل شمارهٔ ۲۷۴۱ : ای آنک تو خواب ما ببستی	44
غزل شمارهٔ ۲۷۴۲ : ای آنک تو خواب ما ببستی	54
غزل شمارهٔ ۲۷۴۳ : رو رو که از این جهان گذشتی	61
غزل شمارهٔ ۲۷۴۴ : روز طرب است و سال شادی	72
غزل شمارهٔ ۲۷۴۵ : آخر گل و خار را بدیدی	44
غزل شمارهٔ ۲۷۴۶ : آن را که به لطف سر بخاری	53
غزل شمارهٔ ۲۷۴۷ : خضری به میان سینه داری	58
غزل شمارهٔ ۲۷۴۸ : می‌آید سنجق بهاری	54
غزل شمارهٔ ۲۷۴۹ : ای چشم و چراغ شهریاری	52
غزل شمارهٔ ۲۷۵۰ : ای جان و جهان چه می‌گریزی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۵۱ : از قصه حال ما نپرسی	68
غزل شمارهٔ ۲۷۵۲ : ای دلبر بی‌دلان صوفی	26
غزل شمارهٔ ۲۷۵۳ : ای آنک تو شاه مطربانی	41
غزل شمارهٔ ۲۷۵۴ : روزی که مرا ز من ستانی	61
غزل شمارهٔ ۲۷۵۵ : چون عشق کند شکرفشانی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۵۶ : ای وصل تو اصل شادمانی	510
غزل شمارهٔ ۲۷۵۷ : کژزخمه مباش تا توانی	57
غزل شمارهٔ ۲۷۵۸ : مست می عشق را حیا نی	60
غزل شمارهٔ ۲۷۵۹ : گویم سخن لب تو یا نی	64
غزل شمارهٔ ۲۷۶۰ : با دل گفتم چرا چنینی	32
غزل شمارهٔ ۲۷۶۱ : در خون دلم رسید فتوی	42
غزل شمارهٔ ۲۷۶۲ : در عشق هر آنک شد فدایی	46
غزل شمارهٔ ۲۷۶۳ : عشق است دلاور و فدایی	44
غزل شمارهٔ ۲۷۶۴ : ماها چو به چرخ دل برآیی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۶۵ : آن شمع چو شد طرب فزایی	62
غزل شمارهٔ ۲۷۶۶ : ای بی‌تو محال جان فزایی	51
غزل شمارهٔ ۲۷۶۷ : گر یار لطیف و باوفایی	46
غزل شمارهٔ ۲۷۶۸ : ساقی انصاف خوش لقایی	57
غزل شمارهٔ ۲۷۶۹ : برخیز و بزن یکی نوایی	95
غزل شمارهٔ ۲۷۷۰ : رخ‌ها بنگر تو زعفرانی	47
غزل شمارهٔ ۲۷۷۱ : ای قلب و درست را روایی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۷۲ : ای آنک تو خواب ما ببستی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۷۳ : با یار بساز تا توانی	52
غزل شمارهٔ ۲۷۷۴ : در فنای محض افشانند مردان آستی	53
غزل شمارهٔ ۲۷۷۵ : مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی	63
غزل شمارهٔ ۲۷۷۶ : ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی	66
غزل شمارهٔ ۲۷۷۷ : شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی	85
غزل شمارهٔ ۲۷۷۸ : ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی	61
غزل شمارهٔ ۲۷۷۹ : بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای	47
غزل شمارهٔ ۲۷۸۰ : در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی	64
غزل شمارهٔ ۲۷۸۱ : ساقیا بر خاک ما چون جرعه‌ها می‌ریختی	47
غزل شمارهٔ ۲۷۸۲ : گر شراب عشق کار جان حیوانیستی	60
غزل شمارهٔ ۲۷۸۳ : ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی	55
غزل شمارهٔ ۲۷۸۴ : در جهان گر بازجویی نیست بی‌سودا سری	56
غزل شمارهٔ ۲۷۸۵ : گر من از اسرار عشقش نیک دانا بودمی	46
غزل شمارهٔ ۲۷۸۶ : آتشینا آب حیوان از کجا آورده‌ای	65
غزل شمارهٔ ۲۷۸۷ : ای مهی کاندر نکویی از صفت افزوده‌ای	66
غزل شمارهٔ ۲۷۸۸ : آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره‌ای	72
غزل شمارهٔ ۲۷۸۹ : پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای	41
غزل شمارهٔ ۲۷۹۰ : بار دیگر ملتی برساختی برساختی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۹۱ : هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی	59
غزل شمارهٔ ۲۷۹۲ : سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی	42
غزل شمارهٔ ۲۷۹۳ : این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی	61
غزل شمارهٔ ۲۷۹۴ : ای ملامت گر تو عاشق را سبک پنداشتی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۹۵ : ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی	48
غزل شمارهٔ ۲۷۹۶ : ای که جان‌ها خاک پایت صورت اندیش آمدی	54
غزل شمارهٔ ۲۷۹۷ : تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری	64
غزل شمارهٔ ۲۷۹۸ : در دو چشم من نشین ای آن که از من منتری	60
غزل شمارهٔ ۲۷۹۹ : بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری	47
غزل شمارهٔ ۲۸۰۰ : در میان جان نشین کامروز جان دیگری	72
غزل شمارهٔ ۲۸۰۱ : عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی	30
غزل شمارهٔ ۲۸۰۲ : آخر ای دلبر تو ما را می‌نجویی اندکی	51
غزل شمارهٔ ۲۸۰۳ : ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی	37
غزل شمارهٔ ۲۸۰۴ : چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی	47
غزل شمارهٔ ۲۸۰۵ : ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای	59
غزل شمارهٔ ۲۸۰۶ : آه کان سایه خدا گوهردلی پرمایه‌ای	65
غزل شمارهٔ ۲۸۰۸ : گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی	51
غزل شمارهٔ ۲۸۰۷ : گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۰۹ : ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی	53
غزل شمارهٔ ۲۸۱۰ : ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی	55
غزل شمارهٔ ۲۸۱۱ : از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی	68
غزل شمارهٔ ۲۸۱۲ : ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای	30
غزل شمارهٔ ۲۸۱۳ : اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۱۴ : خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری	62
غزل شمارهٔ ۲۸۱۵ : بمشو همره مرغان که چنین بی‌پر و بالی	36
غزل شمارهٔ ۲۸۱۶ : که شکیبد ز تو ای جان که جگرگوشه جانی	60
غزل شمارهٔ ۲۸۱۷ : مکن ای دوست نشاید که بخوانند و نیایی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۱۸ : صنما چونک فریبی همه عیار فریبی	32
غزل شمارهٔ ۲۸۱۹ : اگر او ماه منستی شب من روز شدستی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۲۰ : چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی	49
غزل شمارهٔ ۲۸۲۱ : تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری	85
غزل شمارهٔ ۲۸۲۲ : تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری	64
غزل شمارهٔ ۲۸۲۳ : ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی	35
غزل شمارهٔ ۲۸۲۴ : مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی	46
غزل شمارهٔ ۲۸۲۵ : مثل ذره روزن همگان گشته هوایی	99
غزل شمارهٔ ۲۸۲۶ : همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی	38
غزل شمارهٔ ۲۸۲۷ : بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی	46
غزل شمارهٔ ۲۸۲۸ : خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری	53
غزل شمارهٔ ۲۸۲۹ : تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری	69
غزل شمارهٔ ۲۸۳۰ : هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی	58
غزل شمارهٔ ۲۸۳۱ : چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی	56
غزل شمارهٔ ۲۸۳۲ : صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۳۳ : سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری	48
غزل شمارهٔ ۲۸۳۴ : به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی	65
غزل شمارهٔ ۲۸۳۵ : ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی	56
غزل شمارهٔ ۲۸۳۶ : به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی	35
غزل شمارهٔ ۲۸۳۷ : هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۳۸ : صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی	55
غزل شمارهٔ ۲۸۳۹ : بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی	72
غزل شمارهٔ ۲۸۴۰ : منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی	58
غزل شمارهٔ ۲۸۴۱ : به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی	60
غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ : بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی	50
غزل شمارهٔ ۲۸۴۳ : هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی	37
غزل شمارهٔ ۲۸۴۴ : تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی	67
غزل شمارهٔ ۲۸۴۵ : بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی	30
غزل شمارهٔ ۲۸۴۶ : چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی	31
غزل شمارهٔ ۲۸۴۷ : دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری	56
غزل شمارهٔ ۲۸۴۸ : سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری	42
غزل شمارهٔ ۲۸۴۹ : ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری	72
غزل شمارهٔ ۲۸۵۰ : ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی	66
غزل شمارهٔ ۲۸۵۱ : شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی	53
غزل شمارهٔ ۲۸۵۲ : چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی	63
غزل شمارهٔ ۲۸۵۳ : تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی	41
غزل شمارهٔ ۲۸۵۴ : برسید لک لک جان که بهار شد کجایی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۵۵ : هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی	68
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶ : صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی	33
غزل شمارهٔ ۲۸۵۷ : چه جمال جان فزایی که میان جان مایی	62
غزل شمارهٔ ۲۸۵۸ : صنما تو همچو آتش قدح مدام داری	51
غزل شمارهٔ ۲۸۵۹ : برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای	66
غزل شمارهٔ ۲۸۶۰ : هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی	30
غزل شمارهٔ ۲۸۶۱ : چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی	61
غزل شمارهٔ ۲۸۶۲ : هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی	57
غزل شمارهٔ ۲۸۶۳ : وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی	58
غزل شمارهٔ ۲۸۶۴ : به شکرخنده اگر می‌ببرد دل ز کسی	44
غزل شمارهٔ ۲۸۶۵ : در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی	77
غزل شمارهٔ ۲۸۶۶ : گر گریزی به ملولی ز من سودایی	55
غزل شمارهٔ ۲۸۶۷ : نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای	51
غزل شمارهٔ ۲۸۶۸ : در دلت چیست عجب که چو شکر می‌خندی	59
غزل شمارهٔ ۲۸۶۹ : هست اندر غم تو دلشده دانشمندی	31
غزل شمارهٔ ۲۸۷۰ : ای دریغا در این خانه دمی بگشودی	33
غزل شمارهٔ ۲۸۷۱ : به دغل کی بگزیند دل یارم یاری	40
غزل شمارهٔ ۲۸۷۲ : مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری	54
غزل شمارهٔ ۲۸۷۳ : رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری	51
غزل شمارهٔ ۲۸۷۴ : سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری	48
غزل شمارهٔ ۲۸۷۵ : نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری	36
غزل شمارهٔ ۲۸۷۶ : شکنی شیشه مردم گرو از من گیری	49
غزل شمارهٔ ۲۸۷۷ : بر یکی بوسه حقستت که چنان می‌لرزی	66
غزل شمارهٔ ۲۸۷۸ : هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی	54
غزل شمارهٔ ۲۸۷۹ : ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی	62
غزل شمارهٔ ۲۸۸۰ : به حق و حرمت آنک همگان را جانی	46
غزل شمارهٔ ۲۸۸۱ : گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی	52
غزل شمارهٔ ۲۸۸۲ : تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی	66
غزل شمارهٔ ۲۸۸۳ : چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی	48
غزل شمارهٔ ۲۸۸۴ : به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی	166
غزل شمارهٔ ۲۸۸۵ : هله آن به که خوری این می و از دست روی	59
غزل شمارهٔ ۲۸۸۶ : اگر امشب بر من باشی و خانه نروی	59
غزل شمارهٔ ۲۸۸۷ : بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی	72
غزل شمارهٔ ۲۸۸۸ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی	53
غزل شمارهٔ ۲۸۸۹ : ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی	33
غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ : سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی	64
غزل شمارهٔ ۲۸۹۱ : هر کی از نیستی آید به سوی او خبری	52
غزل شمارهٔ ۲۸۹۴ : با چنین رفتن به منزل کی رسی	60
غزل شمارهٔ ۲۸۹۲ : ای شه جاودانی وی مه آسمانی	56
غزل شمارهٔ ۲۸۹۳ : قدر غم گر چشم سر بگریستی	94
غزل شمارهٔ ۲۸۹۵ : چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی	114
غزل شمارهٔ ۲۸۹۶ : قره العین منی ای جان بلی	55
غزل شمارهٔ ۲۸۹۷ : بوی باغ و گلستان آید همی	31
غزل شمارهٔ ۲۸۹۸ : هر دم ای دل سوی جانان می‌روی	78
غزل شمارهٔ ۲۸۹۹ : بار دیگر عزم رفتن کرده‌ای	42
غزل شمارهٔ ۲۹۰۰ : بوی مشکی در جهان افکنده‌ای	42
غزل شمارهٔ ۲۹۰۱ : فارغم گر گشت دل آواره‌ای	44
غزل شمارهٔ ۲۹۰۲ : ای درآورده جهانی را ز پای	38
غزل شمارهٔ ۲۹۰۳ : باوفا یارا جفا آموختی	49
غزل شمارهٔ ۲۹۰۴ : عاقبت از عاشقان بگریختی	48
غزل شمارهٔ ۲۹۰۵ : اندرآ در خانه یارا ساعتی	34
غزل شمارهٔ ۲۹۰۶ : گوید آن دلبر که چون همدل شدی	62
غزل شمارهٔ ۲۹۰۷ : آفتابا سوی مه رویان شدی	31
غزل شمارهٔ ۲۹۰۸ : باوفاتر گشت یارم اندکی	57
غزل شمارهٔ ۲۹۰۹ : هست امروز آنچ می‌باید بلی	75
غزل شمارهٔ ۲۹۱۰ : باز گردد عاقبت این در بلی	73
غزل شمارهٔ ۲۹۱۱ : طبع چیزی نو به نو خواهد همی	68
غزل شمارهٔ ۲۹۱۲ : با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی	68
غزل شمارهٔ ۲۹۱۳ : باز چون گل سوی گلشن می‌روی	55
غزل شمارهٔ ۲۹۱۴ : ناگهان اندردویدم پیش وی	43
غزل شمارهٔ ۲۹۱۵ : خوش بود گر کاهلی یک سو نهی	47
غزل شمارهٔ ۲۹۱۶ : مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای	46
غزل شمارهٔ ۲۹۱۷ : هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای	52
غزل شمارهٔ ۲۹۱۸ : می‌زنم حلقه در هر خانه‌ای	54
غزل شمارهٔ ۲۹۱۹ : گر سران را بی‌سری درواستی	62
غزل شمارهٔ ۲۹۲۰ : ای بهار سبز و تر شاد آمدی	54
غزل شمارهٔ ۲۹۲۱ : ساقی این جا هست ای مولا بلی	48
غزل شمارهٔ ۲۹۲۲ : هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می	62
غزل شمارهٔ ۲۹۲۳ : باد بین اندر سرم از باده‌ای	42
غزل شمارهٔ ۲۹۲۴ : آه از عشق جمال حوریی	53
غزل شمارهٔ ۲۹۲۵ : ای دلی کز گلشکر پرورده‌ای	33
غزل شمارهٔ ۲۹۲۶ : گر در آب و گر در آتش می‌روی	38
غزل شمارهٔ ۲۹۲۷ : ز کجا آمده‌ای می‌دانی	63
غزل شمارهٔ ۲۹۲۸ : آنچ در سینه نهان می‌داری	49
غزل شمارهٔ ۲۹۲۹ : ای خیالی که به دل می‌گذری	39
غزل شمارهٔ ۲۹۳۰ : تو چرا جمله نبات و شکری	41
غزل شمارهٔ ۲۹۳۱ : از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی	33
غزل شمارهٔ ۲۹۳۲ : چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی	56
غزل شمارهٔ ۲۹۳۳ : ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی	34
غزل شمارهٔ ۲۹۳۴ : گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی	66
غزل شمارهٔ ۲۹۳۵ : گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی	42
غزل شمارهٔ ۲۹۳۶ : ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی	61
غزل شمارهٔ ۲۹۳۷ : از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی	65
غزل شمارهٔ ۲۹۳۸ : آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی	50
غزل شمارهٔ ۲۹۳۹ : ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی	74
غزل شمارهٔ ۲۹۴۰ : چون زخمه رجا را بر تار می‌کشانی	65
غزل شمارهٔ ۲۹۴۱ : ای گوهر خدایی آیینه معانی	43
غزل شمارهٔ ۲۹۴۲ : اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی	58
غزل شمارهٔ ۲۹۴۳ : گرمی مجوی الا از سوزش درونی	48
غزل شمارهٔ ۲۹۴۴ : ای مبدعی که سگ را بر شیر می‌فزایی	126
غزل شمارهٔ ۲۹۴۵ : ای حیله‌هات شیرین تا کی مرا فریبی	69
غزل شمارهٔ ۲۹۴۶ : دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی	54
غزل شمارهٔ ۲۹۴۷ : یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی	92
غزل شمارهٔ ۲۹۴۸ : ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی	56
غزل شمارهٔ ۲۹۴۹ : در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی	69
غزل شمارهٔ ۲۹۵۰ : ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی	55
غزل شمارهٔ ۲۹۵۱ : زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری	60
غزل شمارهٔ ۲۹۵۲ : گر از شراب دوشین در سر خمار داری	67
غزل شمارهٔ ۲۹۵۳ : بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری	54
غزل شمارهٔ ۲۹۵۴ : گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری	62
غزل شمارهٔ ۲۹۵۵ : چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی	52
غزل شمارهٔ ۲۹۵۶ : دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی	59
غزل شمارهٔ ۲۹۵۷ : اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی	49
غزل شمارهٔ ۲۹۵۸ : مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی	48
غزل شمارهٔ ۲۹۵۹ : ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی	64
غزل شمارهٔ ۲۹۶۰ : رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی	65
غزل شمارهٔ ۲۹۶۱ : در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی	49
غزل شمارهٔ ۲۹۶۲ : با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی	65
غزل شمارهٔ ۲۹۶۳ : می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی	82
غزل شمارهٔ ۲۹۶۴ : دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی	66
غزل شمارهٔ ۲۹۶۵ : ای برده اختیارم تو اختیار مایی	55
غزل شمارهٔ ۲۹۶۶ : هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی	60
غزل شمارهٔ ۲۹۶۷ : آمد ز نای دولت بار دگر نوایی	46
غزل شمارهٔ ۲۹۶۸ : ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی	51
غزل شمارهٔ ۲۹۶۹ : بوی کباب داری تو نیز دل کبابی	58
غزل شمارهٔ ۲۹۷۰ : با صد هزار دستان آمد خیال یاری	48
غزل شمارهٔ ۲۹۷۱ : اندر قمارخانه چون آمدی به بازی	77
غزل شمارهٔ ۲۹۷۲ : ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده‌ای	45
غزل شمارهٔ ۲۹۷۳ : ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای	61
غزل شمارهٔ ۲۹۷۴ : آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی	42
غزل شمارهٔ ۲۹۷۵ : هر روز بامداد به آیین دلبری	62
غزل شمارهٔ ۲۹۷۶ : شد جادوی حرام و حق از جادوی بری	45
غزل شمارهٔ ۲۹۷۵ : هر روز بامداد به آیین دلبری	44
غزل شمارهٔ ۲۹۷۷ : هر روز بامداد درآید یکی پری	57
غزل شمارهٔ ۲۹۷۸ : ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری	50
غزل شمارهٔ ۲۹۷۹ : هر روز بامداد طلبکار ما تویی	61
غزل شمارهٔ ۲۹۸۰ : آن لحظه کآفتاب و چراغ جهان شوی	59
غزل شمارهٔ ۲۹۸۱ : ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی	74
غزل شمارهٔ ۲۹۸۲ : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای	55
غزل شمارهٔ ۲۹۸۳ : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای	66
غزل شمارهٔ ۲۹۸۴ : ای مرغ گیر دام نهانی نهاده‌ای	58
غزل شمارهٔ ۲۹۸۵ : مه طلعتی و شهره قبایی بدیده‌ای	63
غزل شمارهٔ ۲۹۸۶ : ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه‌ای	52
غزل شمارهٔ ۲۹۸۷ : ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای	83
غزل شمارهٔ ۲۹۸۸ : هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی	33
غزل شمارهٔ ۲۹۸۹ : رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی	41
غزل شمارهٔ ۲۹۹۰ : جان خاک آن مهی که خداش است مشتری	47
غزل شمارهٔ ۲۹۹۱ : ای عشق پرده در که تو در زیر چادری	66
غزل شمارهٔ ۲۹۹۳ : شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی	52
غزل شمارهٔ ۲۹۹۲ : ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری	57
غزل شمارهٔ ۲۹۹۴ : ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی	67
غزل شمارهٔ ۲۹۹۵ : اندر میان جمع چه جان است آن یکی	174
غزل شمارهٔ ۲۹۹۶ : گر من ز دست بازی هر غم پژولمی	63
غزل شمارهٔ ۲۹۹۷ : ای آسمان که بر سر ما چرخ می‌زنی	54
غزل شمارهٔ ۲۹۹۸ : سوگند خورده‌ای که از این پس جفا کنی	64
غزل شمارهٔ ۲۹۹۹ : تا چند از فراق مرا کار بشکنی	43
غزل شمارهٔ ۳۰۰۰ : ساقی بیار باده سغراق ده منی	48
غزل شمارهٔ ۳۰۰۱ : ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی	54
غزل شمارهٔ ۳۰۰۲ : شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای	44
غزل شمارهٔ ۳۰۰۳ : ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی	35
غزل شمارهٔ ۳۰۰۴ : بزم و شراب لعل و خرابات و کافری	49
غزل شمارهٔ ۳۰۰۵ : آن دل که گم شده‌ست هم از جان خویش جوی	29
غزل شمارهٔ ۳۰۰۶ : سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری	61
غزل شمارهٔ ۳۰۰۷ : دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی	25
غزل شمارهٔ ۳۰۰۸ : خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی	67
غزل شمارهٔ ۳۰۰۹ : آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی	86
غزل شمارهٔ ۳۰۱۰ : روی من از روی تو دارد صد روشنی	56
غزل شمارهٔ ۳۰۱۱ : هر نفسی از درون دلبر روحانیی	51
غزل شمارهٔ ۳۰۱۲ : ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای	51
غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ : یار در آخرزمان کرد طرب سازیی	140
غزل شمارهٔ ۳۰۱۴ : رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی	49
غزل شمارهٔ ۳۰۱۵ : جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری	39
غزل شمارهٔ ۳۰۱۶ : بازرهان خلق را از سر و از سرکشی	38
غزل شمارهٔ ۳۰۱۷ : لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای	47
غزل شمارهٔ ۳۰۱۸ : ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری	57
غزل شمارهٔ ۳۰۱۹ : ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی	100
غزل شمارهٔ ۳۰۲۰ : پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی	58
غزل شمارهٔ ۳۰۲۱ : شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای	33
غزل شمارهٔ ۳۰۲۲ : گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای	40
غزل شمارهٔ ۳۰۲۳ : قصر بود روح ما نی تل ویرانه‌ای	58
غزل شمارهٔ ۳۰۲۴ : بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای	49
غزل شمارهٔ ۳۰۲۵ : جای دگر بوده‌ای زانک تهی روده‌ای	48
غزل شمارهٔ ۳۰۲۶ : خیره چرا گشته‌ای خواجه مگر عاشقی	59
غزل شمارهٔ ۳۰۲۷ : نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری	59
غزل شمارهٔ ۳۰۲۸ : ای صنم گلزاری چند مرا آزاری	52
غزل شمارهٔ ۳۰۲۹ : آه که دلم برد غمزه‌های نگاری	49
غزل شمارهٔ ۳۰۳۰ : سلمک الله نیست مثل تو یاری	45
غزل شمارهٔ ۳۰۳۱ : خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی	58
غزل شمارهٔ ۳۰۳۲ : از پگه ای یار زان عقار سمایی	32
غزل شمارهٔ ۳۰۳۳ : چند دویدم سوی افندی	51
غزل شمارهٔ ۳۰۳۴ : می‌رسد ای جان باد بهاری	69
غزل شمارهٔ ۳۰۳۵ : دوش همه شب دوش همه شب	57
غزل شمارهٔ ۳۰۳۶ : گاه چو اشتر در وحل آیی	61
غزل شمارهٔ ۳۰۳۷ : به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی	52
غزل شمارهٔ ۳۰۳۸ : ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی	44
غزل شمارهٔ ۳۰۳۹ : هزار جان مقدس هزار گوهر کانی	54
غزل شمارهٔ ۳۰۳۸ : ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی	41
غزل شمارهٔ ۳۰۴۰ : چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی	25
غزل شمارهٔ ۳۰۴۱ : اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری	46
غزل شمارهٔ ۳۰۴۲ : چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری	85
غزل شمارهٔ ۳۰۴۳ : ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی	54
غزل شمارهٔ ۳۰۴۴ : گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی	70
غزل شمارهٔ ۳۰۴۵ : من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی	73
غزل شمارهٔ ۳۰۴۶ : چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی	36
غزل شمارهٔ ۳۰۴۷ : به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی	58
غزل شمارهٔ ۳۰۴۸ : تو آسمان منی من زمین به حیرانی	71
غزل شمارهٔ ۳۰۴۹ : ربود عقل و دلم را جمال آن عربی	73
غزل شمارهٔ ۳۰۵۰ : خدایگان جمال و خلاصه خوبی	56
غزل شمارهٔ ۳۰۵۱ : به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی	75
غزل شمارهٔ ۳۰۵۲ : چه باده بود که در دور از بگه دادی	61
غزل شمارهٔ ۳۰۵۳ : ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی	57
غزل شمارهٔ ۳۰۵۴ : منم که کار ندارم به غیر بی‌کاری	33
غزل شمارهٔ ۳۰۵۵ : بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری	52
غزل شمارهٔ ۳۰۵۶ : خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری	79
غزل شمارهٔ ۳۰۵۷ : اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری	52
غزل شمارهٔ ۳۰۵۸ : ز بامداد درآورد دلبرم جامی	42
غزل شمارهٔ ۳۰۵۹ : چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی	49
غزل شمارهٔ ۳۰۶۰ : نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی	57
غزل شمارهٔ ۳۰۶۱ : اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی	42
غزل شمارهٔ ۳۰۶۲ : اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی	56
غزل شمارهٔ ۳۰۶۳ : به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی	64
غزل شمارهٔ ۳۰۶۴ : ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی	43
غزل شمارهٔ ۳۰۶۵ : شدم به سوی چه آب همچو سقایی	41
غزل شمارهٔ ۳۰۶۶ : رسید ترکم با چهره‌های گل وردی	73
غزل شمارهٔ ۳۰۶۷ : تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری	46
غزل شمارهٔ ۳۰۶۸ : فرست باده جان را به رسم دلداری	37
غزل شمارهٔ ۳۰۶۹ : نگاهبان دو دیده‌ست چشم دلداری	37
غزل شمارهٔ ۳۰۷۰ : اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری	34
غزل شمارهٔ ۳۰۷۱ : دلا همای وصالی بپر چرا نپری	58
غزل شمارهٔ ۳۰۷۲ : به من نگر که به جز من به هر کی درنگری	51
غزل شمارهٔ ۳۰۷۴ : مسلم آمد یار مرا دل افروزی	49
غزل شمارهٔ ۳۰۷۳ : بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری	65
غزل شمارهٔ ۳۰۷۵ : بیا بیا که تو از نادرات ایامی	64
غزل شمارهٔ ۳۰۷۶ : بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی	26
غزل شمارهٔ ۳۰۷۷ : ایا مربی جان از صداع جان چونی	58
غزل شمارهٔ ۳۰۷۸ : ز آب تشنه گرفته‌ست خشم می‌بینی	47
غزل شمارهٔ ۳۰۷۹ : بیامدیم دگربار سوی مولایی	57
غزل شمارهٔ ۳۰۸۰ : تو نور دیده جان یا دو دیده مایی	39
غزل شمارهٔ ۳۰۸۱ : تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی	56
غزل شمارهٔ ۳۰۸۲ : رهید جان دوم از خودی و از هستی	47
غزل شمارهٔ ۳۰۸۳ : بیا بیا که چو آب حیات درخوردی	34
غزل شمارهٔ ۳۰۸۴ : به جان تو که بگویی وطن کجا داری	38
غزل شمارهٔ ۳۰۸۵ : به حق آنک تو جان و جهان جانداری	50
غزل شمارهٔ ۳۰۸۶ : شبی که دررسد از عشق پیک بیداری	46
غزل شمارهٔ ۳۰۸۷ : اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری	53
غزل شمارهٔ ۳۰۸۸ : حرام گشت از این پس فغان و غمخواری	60
غزل شمارهٔ ۳۰۸۹ : به اهل پرده اسرارها ببر خبری	53
غزل شمارهٔ ۳۰۹۰ : بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی	45
غزل شمارهٔ ۳۰۹۱ : اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی	53
غزل شمارهٔ ۳۰۹۲ : هزار جان مقدس فدای سلطانی	54
غزل شمارهٔ ۳۰۹۳ : نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی	48
غزل شمارهٔ ۳۰۹۴ : بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی	51
غزل شمارهٔ ۳۰۹۵ : از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی	56
غزل شمارهٔ ۳۰۹۶ : ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی	51
غزل شمارهٔ ۳۰۹۷ : بیا بیا که شدم در غم تو سودایی	66
غزل شمارهٔ ۳۰۹۸ : ترش ترش بنشستی بهانه دربستی	65
غزل شمارهٔ ۳۰۹۹ : بداد پندم استاد عشق از استادی	52
غزل شمارهٔ ۳۱۰۰ : ببست خواب مرا جاودانه دلداری	52
غزل شمارهٔ ۳۱۰۱ : کسی که باده خورد بامداد زین ساقی	51
غزل شمارهٔ ۳۱۰۲ : برست جان و دلم از خودی و از هستی	44
غزل شمارهٔ ۳۱۰۴ : طواف کعبه دل کن اگر دلی داری	58
غزل شمارهٔ ۳۱۰۳ : پدید گشت یکی آهوی در این وادی	71
غزل شمارهٔ ۳۱۰۵ : ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی	36
غزل شمارهٔ ۳۱۰۶ : فرست بادهٔ جان را به رسم دلداری	54
غزل شمارهٔ ۳۱۰۷ : میان تیرگی خواب و نور بیداری	72
غزل شمارهٔ ۳۱۰۸ : به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی	95
غزل شمارهٔ ۳۱۰۹ : کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی	51
غزل شمارهٔ ۳۱۱۰ : جان جان مایی، خوشتر از حلوایی	92
غزل شمارهٔ ۳۱۱۱ : تو چنین نبودی تو چنین چرایی	33
غزل شمارهٔ ۳۱۱۲ : تو خدای خویی تو صفات هویی	50
غزل شمارهٔ ۳۱۱۳ : نه ز عاقلانم که ز من بگیری	64
غزل شمارهٔ ۳۱۱۴ : عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری	67
غزل شمارهٔ ۳۱۱۵ : در لطف اگر بروی شاه همه چمنی	55
غزل شمارهٔ ۳۱۱۶ : دلا گر مرا تو ببینی ندانی	57
غزل شمارهٔ ۳۱۱۷ : پذیرفت این دل ز عشقت خرابی	30
غزل شمارهٔ ۳۱۱۸ : نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟!	56
غزل شمارهٔ ۳۱۱۹ : نشانت کی جوید که تو بی‌نشانی	66
غزل شمارهٔ ۳۱۲۱ : هم ایثار کردی هم ایثار گفتی	62
غزل شمارهٔ ۳۱۲۰ : اگر چه لطیفی و زیبالقایی	56
غزل شمارهٔ ۳۱۲۲ : الا میر خوبان هلا تا نرنجی	54
غزل شمارهٔ ۳۱۲۳ : به حیلت تو خواهی که در را ببندی	55
غزل شمارهٔ ۳۱۲۴ : چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری	56
غزل شمارهٔ ۳۱۲۵ : بتا گر مرا تو ببینی ندانی	61
غزل شمارهٔ ۳۱۲۶ : گل سرخ دیدم شدم زعفرانی	42
غزل شمارهٔ ۳۱۲۷ : عجب‌العجایب توی در کیایی	56
غزل شمارهٔ ۳۱۲۸ : تو هر چند صدری شه مجلسی	51
غزل شمارهٔ ۳۱۲۹ : رضیت بما قسم‌الله لی	43
غزل شمارهٔ ۳۱۳۰ : تماشا مرو نک تماشا تویی	65
غزل شمارهٔ ۳۱۳۱ : الا هات حمرا کالعندم	53
غزل شمارهٔ ۳۱۳۲ : خواهیم یارا کامشب نخسپی	56
غزل شمارهٔ ۳۱۳۳ : حدی نداری در خوش لقایی	46
غزل شمارهٔ ۳۱۳۴ : تو جان مایی، ماه سمایی	66
غزل شمارهٔ ۳۱۳۵ : با چرخ گردان تیره هوایی	53
غزل شمارهٔ ۳۱۳۶ : خواهی ز جنون بویی ببری	50
غزل شمارهٔ ۳۱۳۷ : سلطان منی سلطان منی	97
غزل شمارهٔ ۳۱۳۸ : آن به که مرا تمکین نکنی	54
غزل شمارهٔ ۳۱۳۹ : صنما خرگه توم که بسازی و برکنی	36
غزل شمارهٔ ۳۱۴۰ : صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری	56
غزل شمارهٔ ۳۱۴۱ : ای خجل از تو شکر و آزادی	44
غزل شمارهٔ ۳۱۴۲ : حکم نو کن که شاه دورانی	60
غزل شمارهٔ ۳۱۴۳ : مستی و عاشقانه می‌گویی	48
غزل شمارهٔ ۳۱۴۴ : بحر ما را کنار بایستی	67
غزل شمارهٔ ۳۱۴۵ : آوخ آوخ چو من وفاداری	62
غزل شمارهٔ ۳۱۴۶ : ای دلزار محنت و بلا داری	74
غزل شمارهٔ ۳۱۴۷ : ساقیا ساقیا روا داری	64
غزل شمارهٔ ۳۱۴۸ : تا شدستی امیر چوگانی	48
غزل شمارهٔ ۳۱۴۹ : مستم از باده‌های پنهانی	72
غزل شمارهٔ ۳۱۵۰ : من مرید توام مراد تویی	81
غزل شمارهٔ ۳۱۵۱ : چند اندر میان غوغایی	60
غزل شمارهٔ ۳۱۵۲ : گر چه تو نیم شب رسیدستی	51
غزل شمارهٔ ۳۱۵۳ : ز اول بامداد سر مستی	49
غزل شمارهٔ ۳۱۵۴ : ز اول بامداد سرمستی	57
غزل شمارهٔ ۳۱۵۵ : در غم یار یار بایستی	59
غزل شمارهٔ ۳۱۵۶ : در غم یار، یار بایستی	55
غزل شمارهٔ ۳۱۵۷ : آنکه چون ابر خواند کف ترا	57
غزل شمارهٔ ۳۱۵۸ : رو، مسلم تراست بی‌کاری	46
غزل شمارهٔ ۳۱۵۹ : زندگانی مجلس سامی	66
غزل شمارهٔ ۳۱۶۰ : جان جانی و جان صد جانی	52
غزل شمارهٔ ۳۱۶۱ : خامشی ناطقی مگر جانی	52
غزل شمارهٔ ۳۱۶۲ : ای که مستک شدی و می‌گویی	64
غزل شمارهٔ ۳۱۶۳ : عشق در کفر کرد اظهاری	49
غزل شمارهٔ ۳۱۶۴ : مست و خوشی باده کجا خوردهٔ؟	49
غزل شمارهٔ ۳۱۶۵ : جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای	60
غزل شمارهٔ ۳۱۶۶ : ای دل سرمست، کجا می‌پری؟	41
غزل شمارهٔ ۳۱۶۷ : از مه من مست دو صد مشتری	68
غزل شمارهٔ ۳۱۶۸ : یا ملک المغرب والمشرق	66
غزل شمارهٔ ۳۱۶۹ : گر نه شکار غم دلدارمی	61
غزل شمارهٔ ۳۱۷۰ : ای که تو از عالم ما می‌روی	58
غزل شمارهٔ ۳۱۷۱ : خشم مرو خواجه! پشیمان شوی	49
غزل شمارهٔ ۳۱۷۲ : ای که ازین تنگ قفس می‌پری	109
غزل شمارهٔ ۳۱۷۳ : باده ده، ای ساقی هر متقی	62
غزل شمارهٔ ۳۱۷۴ : صد دل و صد جان بدمی دادمی	40
غزل شمارهٔ ۳۱۷۵ : کار به پیری و جوانیستی	55
غزل شمارهٔ ۳۱۷۶ : کردم با کان گهر آشتی	56
غزل شمارهٔ ۳۱۷۷ : آدمیی، آدمیی، آدمی	49
غزل شمارهٔ ۳۱۷۸ : در دل من پردهٔ نو می‌زنی	59
غزل شمارهٔ ۳۱۷۹ : این طریق دارهم یا سندی و سیدی	57
غزل شمارهٔ ۳۱۸۰ : اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی	74
غزل شمارهٔ ۳۱۸۱ : ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی	79
غزل شمارهٔ ۳۱۸۲ : بغداد همانست که دیدی و شنیدی	91
غزل شمارهٔ ۳۱۸۳ : ای جان، چندان خوبی، نوباوهٔ یعقوبی	29
غزل شمارهٔ ۳۱۸۴ : کسی کو را بود خلق خدایی	59
غزل شمارهٔ ۳۱۸۵ : عزیزی و کریم و لطف داری	70
غزل شمارهٔ ۳۱۸۶ : بگو ای تازه رو، کم کن ملولی	46
غزل شمارهٔ ۳۱۸۷ : اتی‌النیروز مسرورالجنان	73
غزل شمارهٔ ۳۱۸۸ : ادر کاسی و دعنی عن فنونی	41
غزل شمارهٔ ۳۱۸۹ : یا ساقی اسقنی براح	31
غزل شمارهٔ ۳۱۹۰ : سلب‌العشق فادی، حصل‌الیوم مرادی	46
غزل شمارهٔ ۳۱۹۱ : کالی تیشی آینوسؤای افندی چلبی	75
غزل شمارهٔ ۳۱۹۲ : لا یغرنک سد هوس عن رایی	53
غزل شمارهٔ ۳۱۹۳ : غدرالعشق فزلت قدمی	65
غزل شمارهٔ ۳۱۹۴ : وقتت خوش ای حبیبی، بشنو بحق یاری	40
غزل شمارهٔ ۳۱۹۵ : درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی	58
غزل شمارهٔ ۳۱۹۶ : بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی	67
غزل شمارهٔ ۳۱۹۷ : سیدی ایم هو کی، خذیدی ایم هو کی	27
غزل شمارهٔ ۳۱۹۶ : بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی	42
غزل شمارهٔ ۳۱۹۸ : گهی پرده‌سوزی، گهی پرده‌داری	60
غزل شمارهٔ ۳۱۹۹ : الام طماعیة العاذل	46
غزل شمارهٔ ۳۲۰۰ : هذا طبیبی، عند الدوآء	60
غزل شمارهٔ ۳۲۰۱ : یا ساقی الحی اسمع سؤالی	58
غزل شمارهٔ ۳۲۰۲ : هذا سیدی، هذا سندی	51
غزل شمارهٔ ۳۲۰۳ : طیب‌الله عیشکم، لا اوحش‌الله من ابی	49
غزل شمارهٔ ۳۲۰۴ : یا ملک المبعث والمحشر	50
غزل شمارهٔ ۳۲۰۵ : روزن دل! آه چه خوش روزنی	61
غزل شمارهٔ ۳۲۰۶ : اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی	50
غزل شمارهٔ ۳۲۰۷ : قد اسکرنی ربی من قهوة مد راری	44
غزل شمارهٔ ۳۲۰۸ : الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی	46
غزل شمارهٔ ۳۲۰۹ : نسیت الیوم من عشقی صلاتی	75
غزل شمارهٔ ۳۲۱۰ : اتاک الصوم فی حلل السعود	54
غزل شمارهٔ ۳۲۱۱ : نسیم‌الصبح جد بابتشار	32
غزل شمارهٔ ۳۲۱۲ : الا یا مالکا رق‌الزمان	52
غزل شمارهٔ ۳۲۱۳ : املا قدح البقا ندیمی!	60
غزل شمارهٔ ۳۲۱۴ : یا مالک دمة الزمان	84
غزل شمارهٔ ۳۲۱۵ : یا ساقیةالمدام هاتی	30
غزل شمارهٔ ۳۲۱۶ : طارت حیلی و زال حیلی	43
غزل شمارهٔ ۳۲۱۷ : قالت الکأس ارفعونی کم تحبسونی	57
غزل شمارهٔ ۳۲۱۸ : ترکبن طبقا عن طبق مولائی	53
غزل شمارهٔ ۳۲۱۹ : اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری	45
غزل شمارهٔ ۳۲۲۰ : لا قی‌الفراش نارا کن هکذا حبیبی	72
غزل شمارهٔ ۳۲۲۱ : الا حریم لیلی، علیکم سلامی	51
غزل شمارهٔ ۳۲۲۲ : اخرج عن‌المکان، یا صارم‌الزمان	52
غزل شمارهٔ ۳۲۲۳ : یا من یزید حسنک حقا تحیری	28
غزل شمارهٔ ۳۲۲۴ : یا ویح نفسنا بفوات الفضائل	53
غزل شمارهٔ ۳۲۲۵ : یا ملک‌المحشر، ترحم لا ترتشی	27
غزل شمارهٔ ۳۲۲۶ : قلت له مصیحا یا ملک‌المشرق	36
غزل شمارهٔ ۳۲۲۷ : یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی	51
غزل شمارهٔ ۳۲۲۸ : ایا ملتقی العیش کم تبعدی	51
غزل شمارهٔ ۳۲۲۹ : یا ولی نعمتی و سلطانی	69
غزل شمارهٔ ۳۲۳۰ : یا سندا لحاظه عاقلتی و مسکنی	52
تکه ۱ : کدیهٔ می‌کنم سبک بشنو	71
تکه ۲ : قصابی سوی گولی گوشت انداخت	230
اول : هم روت خوش هم خوت خوش هم پیچ زلف و هم قفا	56
دوم : ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما	65
سوم : حد و اندازه ندارد نالها و آه را	56
چهارم : ای دریغا که شب آمد همه گشتیم جدا	67
پنجم : آنچ دیدی تو ز درد دلم افزود بیا	88
ششم : ای ساقیان مشفق سودا فزود سودا	61
هفتم : مستی و عاشقی و جوانی و یار ما	138
هشتم : بلبل سرمست برای خدا	76
نهم : باز این دل سرمستم دیوانهٔ آن بندست	43
دهم : هست کسی کو چو من اشکار نیست	56
یازدهم : بیا، که باز جانها را شهنشه باز می‌خواند	66
دوازدهم : زان بادهٔ صوفی بود از جام، مجرد	46
سیزدهم : پیکان آسمان که به اسرار ما درند	66
چهاردهم : ای قد و بالای تو حسرت سرو بلند	74
پانزدهم : ای یار گرم دار، و دلارام گرم دار	31
نوزدهم : ای خواب به روز همدمانم	46
شانزدهم : بیار آن می که ما را تو بدان بفریفتی ز اول	44
هفدهم : گر دلت گیرد و گر گردی مول	55
هجدهم : نامه رسید زان جهان بهر مراجعت برم	72
بیستم : هله درده می بگزیده که مهمان توم	55
بیست و یکم : هله، رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم	55
بیست و دوم : هله خیزید که تا خویش ز خود دور کنیم	102
بیست و سوم : هرگز ندانستم که مه آید به صورت بر زمین	60
بیست و چهارم : امروز به قونیه، می‌خندد صد مه رو	64
بیست و پنجم : شب مست یار بودم و در های های او	71
بیست و ششم : ای جان مرا از غم و اندیشه خریده	60
بیست و هفتم : ای درد دهنده‌ام دوا ده	86
بیست و هشتم : ای آنک ما را از زمین بر چرخ اخضر می‌کشی	63
بیست و نهم : با شیر رو به شانگی آوردمان دیوانگی	70
سی‌ام : عجب سروی، عجب ماهی، عجب یاقوت و مرجانی	67
سی و یکم : اگر سوزد درون تو چو عود خام، ای ساقی	61
سی‌و دوم : شاهنشه مایی تو و به گلبرگ مایی	62
سی‌و سوم : رها کن ناز، تا تنها نمانی	112
سی‌وچهارم : جهان اندر گشاده شد جهانی	39
سی و ششم : فتاد این دل به عشق پادشاهی	58
سی‌پنجم : زهی دریا زهی بحر حیاتی	68
سی ‌و هفتم : ای بانگ و صلای آن جهانی	43
سی و هشتم : هر روز بگه ز در درآیی	68
سی و نهم : مستیان در عربده، رفتند و رفتم گوشهٔ	51
چهلم : هله نوش کن شرابی، شده آتشی به تیزی	126
چهل و یکم : تو برو، که من ازینجا بنمی‌روم به جایی	65
چهل و دوم : ماییم و بخت خندان، تا تو امیر مایی	47
چهل و چهارم : گر مه و گز زهره و گر فرقدی	51
رباعی شمارهٔ ۱ : آن دل که شد او قابل انوار خدا	50
رباعی شمارهٔ ۲ : آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا	70
چهل و سوم : زین دودناک خانه گشادند روزنی	67
رباعی شمارهٔ ۳ : آن کس که ترا نقش کند او تنها	656
رباعی شمارهٔ ۴ : آن لعل سخن که جان دهد مرجان را	99
رباعی شمارهٔ ۵ : آن وقت که بحر کل شود ذات مرا	54
رباعی شمارهٔ ۶ : آواز ترا طبع دل ما بادا	56
رباعی شمارهٔ ۷ : از آتش عشق در جهان گرمیها	250	1
رباعی شمارهٔ ۸ : از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما	46
رباعی شمارهٔ ۹ : از حال ندیده تیره ایامان را	43
رباعی شمارهٔ ۱۰ : از ذکر بسی نور فزاید مه را	47
رباعی شمارهٔ ۱۱ : افسوس که بیگاه شد و ما تنها	51
رباعی شمارهٔ ۱۲ : انجیرفروش را چه بهتر جانا	65
رباعی شمارهٔ ۱۳ : اول به هزار لطف بنواخت مرا	225
رباعی شمارهٔ ۱۴ : ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا	59
رباعی شمارهٔ ۱۵ : ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا	62
رباعی شمارهٔ ۱۶ : ای اشک روان بگو دل‌افزای مرا	63
رباعی شمارهٔ ۱۷ : ای باد سحر خبر بده مر ما را	55
رباعی شمارهٔ ۱۸ : ای چرخ فلک به مکر و بدسازیها	50
رباعی شمارهٔ ۱۹ : ای خواجه به خواب درنبینی ما را	130
رباعی شمارهٔ ۲۰ : ای داده بنان گوهر ایمانی را	90
رباعی شمارهٔ ۲۱ : ای در سر زلف تو پریشانیها	49
رباعی شمارهٔ ۲۲ : ای دریا دل تو گوهر و مرجان را	66
رباعی شمارهٔ ۲۳ : ای دل بچه زهره خواستی یاری را	71
رباعی شمارهٔ ۲۴ : ای دوست به دوستی قرینیم ترا	49
رباعی شمارهٔ ۲۵ : ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا	72
رباعی شمارهٔ ۲۶ : ای شب شادی همیشه بادی شادا	81
رباعی شمارهٔ ۲۷ : این آتش عشق می‌پزاند ما را	72
رباعی شمارهٔ ۲۸ : این روزه چو غربال به بیزد جان را	63
رباعی شمارهٔ ۲۹ : ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما	49
رباعی شمارهٔ ۳۰ : با عشق روان شد از عدم مرکب ما	157
رباعی شمارهٔ ۳۱ : بر رهگذر بلا نهادم دل را	100
رباعی شمارهٔ ۳۲ : پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا	54
رباعی شمارهٔ ۳۳ : بیگاه شده است لیک مر سیران را	64
رباعی شمارهٔ ۳۴ : تا از تو جدا شده است آغوش مرا	66
رباعی شمارهٔ ۳۵ : تا با تو بوم نخسبم از یاریها	67
رباعی شمارهٔ ۳۶ : تا چند از این غرور بسیار ترا	70
رباعی شمارهٔ ۳۷ : تا عشق ترا است این شکرخائیها	47
رباعی شمارهٔ ۳۸ : تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما	110
رباعی شمارهٔ ۳۹ : تا نقش خیال دوست با ماست دلا	72
رباعی شمارهٔ ۴۰ : جانا به هلاک بنده مستیز و بیا	48
رباعی شمارهٔ ۴۱ : جز عشق نبود هیچ دمساز مرا	601
رباعی شمارهٔ ۴۲ : چو نزود نبشته بود حق فرقت ما	50
رباعی شمارهٔ ۴۳ : خود را به خیل درافکنم مست آنجا	43
رباعی شمارهٔ ۴۴ : در جای تو جا نیست به جز آن جان را	80
رباعی شمارهٔ ۴۵ : در چشم ببین دو چشم آن مفتون را	58
رباعی شمارهٔ ۴۶ : در سر دارم ز می پریشانیها	40
رباعی شمارهٔ ۴۷ : دستان کسی دست زنان کرد مرا	43
رباعی شمارهٔ ۴۸ : دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا	57
رباعی شمارهٔ ۴۹ : دود دل ما نشان سوداست دلا	60
رباعی شمارهٔ ۵۰ : دیدم در خواب ساقی زیبا را	54
رباعی شمارهٔ ۵۱ : زنهار دلا به خود مده ره غم را	55
رباعی شمارهٔ ۵۲ : طنبور چو تن تن برآرد به نوا	58
رباعی شمارهٔ ۵۳ : عاشق شب خلوت از پی پی گم را	68
رباعی شمارهٔ ۵۴ : عاشق همه سال مست و رسوا بادا	224
رباعی شمارهٔ ۵۵ : عشق تو بکشت ترکی و تازی را	69
رباعی شمارهٔ ۵۶ : عشقست طریق و راه پیغمبر ما	85
رباعی شمارهٔ ۵۷ : عمریست ندیده‌ایم گلزار ترا	48
رباعی شمارهٔ ۵۸ : غم خود که بود که یاد آریم او را	53
رباعی شمارهٔ ۵۹ : گر بوی نمی‌بری در این کوی میا	62
رباعی شمارهٔ ۶۰ : گر جان داری بیا و جان باز آنجا	62
رباعی شمارهٔ ۶۱ : گر در طلب خودی ز خود بیرون‌آ	99
رباعی شمارهٔ ۶۲ : گر عمر بشد عمر دگر داد خدا	122
رباعی شمارهٔ ۶۳ : گر من میرم مرا بیارید شما	46
رباعی شمارهٔ ۶۴ : کوتاه کند زمانه این دمدمه را	84
رباعی شمارهٔ ۶۵ : گویم که کیست روح‌افزا مرا	52
رباعی شمارهٔ ۶۶ : گه می‌گفتم که من امیرم خود را	55
رباعی شمارهٔ ۶۷ : لاحول ولا دور کند آن غم را	72
رباعی شمارهٔ ۶۸ : ما اطیب ما الذما احلانا	54
رباعی شمارهٔ ۶۹ : من تجربه کردم صنم خوش‌خو را	68
رباعی شمارهٔ ۷۰ : من ذره و خورشید لقائی تو مرا	37
رباعی شمارهٔ ۷۱ : منصور بدآن خواجه که در راه خدا	65
رباعی شمارهٔ ۷۲ : مولای اناالتائب مما سلفا	59
رباعی شمارهٔ ۷۴ : نور فلکست این تن خاکی ما	61
رباعی شمارهٔ ۷۳ : می‌آمد یار مست و تنها تنها	65
رباعی شمارهٔ ۷۵ : هان ای سفری عزم کجایست کجا	285
رباعی شمارهٔ ۷۶ : یک چند به تقلید گزیدم خود را	56
رباعی شمارهٔ ۷۷ : یک طرفه عصاست موسی این رمه را	65
رباعی شمارهٔ ۷۸ : آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب	93
رباعی شمارهٔ ۷۹ : آنی که فلک با تو درآید به طرب	75
رباعی شمارهٔ ۸۰ : از بانگ سرافیل دمیده است رباب	42
رباعی شمارهٔ ۸۱ : امروز چو هر روز خرابیم خراب	78
رباعی شمارهٔ ۸۲ : امشب ز برای دل اصحاب مخسب	72
رباعی شمارهٔ ۸۳ : اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب	113
رباعی شمارهٔ ۸۴ : اندیشه و غم را نبود هستی و تاب	45
رباعی شمارهٔ ۸۵ : ای آنکه تو دیر آمده‌ای در کتاب	71
رباعی شمارهٔ ۸۶ : ای آنکه تو یوسف منی من یعقوب	61
رباعی شمارهٔ ۸۷ : ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب	61
رباعی شمارهٔ ۸۸ : ای روی ترا غلام گلنار مخسپ	60
رباعی شمارهٔ ۸۹ : ای ماه چنین شبی تو مهوار مخسب	56
رباعی شمارهٔ ۹۰ : این باد سحر محرم رازست مخسب	104
رباعی شمارهٔ ۹۱ : ای یار که نیست همچو تو یار مخسب	55
رباعی شمارهٔ ۹۲ : بردار حجابها به یکبار امشب	57
رباعی شمارهٔ ۹۳ : بی‌جام در این دور شرابست شراب	56
رباعی شمارهٔ ۹۴ : بی‌طاعت دین بهشت رحمان مطلب	60
رباعی شمارهٔ ۹۵ : بیکار مشین درآ درآمیز شتاب	50
رباعی شمارهٔ ۹۶ : حاجت نبود مستی ما را به شراب	75
رباعی شمارهٔ ۹۷ : خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب	46
رباعی شمارهٔ ۹۸ : دانیکه چه میگوید این بانگ رباب	77
رباعی شمارهٔ ۹۹ : در چشم آمد خیال آن در خوشاب	49
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ : دل در هوس تو چون ربابست رباب	56
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ : ساقی در ده برای دیدار صواب	54
رباعی شمارهٔ ۱۰۲ : سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب	58
رباعی شمارهٔ ۱۰۳ : شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب	53
رباعی شمارهٔ ۱۰۴ : شب گشت درین سینه چه سوز است عجب	60
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ : علمی که ترا گره گشاید به طلب	252	2
رباعی شمارهٔ ۱۰۶ : گر آب حیات خوشگواری ای خواب	49
رباعی شمارهٔ ۱۰۷ : گرم آمد عاشقانه و چست شتاب	72
رباعی شمارهٔ ۱۰۸ : گر می‌خواهی بقا و پیروز مخسب	58
رباعی شمارهٔ ۱۰۹ : مستند مجردان اسرار امشب	58
رباعی شمارهٔ ۱۱۰ : هستم به وصال دوست دلشاد امشب	69
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ : یارب یارب به حق تسبیح رباب	56
رباعی شمارهٔ ۱۱۲ : یاری کن و یار باش ای یار مخسب	44
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ : آب حیوان در آب و گل پیدا نیست	60
رباعی شمارهٔ ۱۱۴ : آری صنما بهانه خود کم بودت	48
رباعی شمارهٔ ۱۱۵ : آسوده کسی که در کم و بیشی نیست	81
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ : آمد بر من چو در کفم زر پنداشت	59
رباعی شمارهٔ ۱۱۷ : آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست	41
رباعی شمارهٔ ۱۱۸ : آن بت که جمال و زینت مجلس ماست	53
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ : آن پیش روی که جان او پیش صف است	59
رباعی شمارهٔ ۱۲۰ : آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است	160
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ : آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست	44
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ : آن جان که از او دلبر ما شادانست	29
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ : آن جاه و جمالی که جهان‌افروز است	83
رباعی شمارهٔ ۱۲۴ : آن چشم فراز از پی تاب شده است	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۵ : آن چشم که خون گشت غم او را جفت است	45
رباعی شمارهٔ ۱۲۶ : آن چیست کز او سماعها را شرف است	45
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ : آن چیست که لذتست از او در صورت	54
رباعی شمارهٔ ۱۲۸ : آن خواجه که بار او همه قند تر است	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۹ : آن دم که مرا بگرد تو دورانست	61
رباعی شمارهٔ ۱۳۰ : آن را که بود کار نه زین یارانست	44
رباعی شمارهٔ ۱۳۱ : آن را که خدای چون تو یاری داده است	46
رباعی شمارهٔ ۱۳۲ : آن را که غمی باشد و بتواند گفت	55
رباعی شمارهٔ ۱۳۳ : آن روح که بسته بود در نقش صفات	68
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ : آن روی ترش نیست چنینش فعل است	49
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ : آن سایهٔ تو جایگه و خانهٔ ما است	68
رباعی شمارهٔ ۱۳۶ : آن شاه که خاک پای او تاج سر است	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۷ : آن شب که ترا به خواب بینم پیداست	35
رباعی شمارهٔ ۱۳۸ : آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ : آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت	58
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ : آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست	166
رباعی شمارهٔ ۱۴۱ : آنکس که امید یاری غم داده است	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۲ : آنکس که بروی خواب او رشک پریست	56
رباعی شمارهٔ ۱۴۳ : آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ : آنکس که درون سینه را دل پنداشت	70
رباعی شمارهٔ ۱۴۵ : آنکس که ز سر عاشقی باخبر است	70
رباعی شمارهٔ ۱۴۶ : آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست	84
رباعی شمارهٔ ۱۴۷ : آنکو ز نهال هوست شبخیزانست	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۸ : آن نور مبین که در جبین ما هست	83
رباعی شمارهٔ ۱۴۹ : آواز تو ارمغان نفخ صور است	32
رباعی شمارهٔ ۱۵۰ : از بسکه دل تو دام حیلت افراخت	59
رباعی شمارهٔ ۱۵۱ : از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست	71
رباعی شمارهٔ ۱۵۲ : از جمله طمع بریدنم آسانست	60
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ : از حلقهٔ گوش از دلم باخبر است	38
رباعی شمارهٔ ۱۵۴ : از دوستی دوست نگنجم در پوست	55
رباعی شمارهٔ ۱۵۵ : از دیدن اغیار چو ما را مدد است	64
رباعی شمارهٔ ۱۵۶ : از عهد مگو که او نه بر پای منست	50
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ : از کفر و ز اسلام برون صحرائیست	207
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ : از نوح سفینه ایست میراث نجات	55
رباعی شمارهٔ ۱۵۹ : العین لفقدکم کثیرالعبرات	52
رباعی شمارهٔ ۱۶۰ : افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت	96
رباعی شمارهٔ ۱۶۱ : افکند مرا دلم به غوغا و گریخت	68
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ : امروز چه روز است که خورشید دوتاست	54
رباعی شمارهٔ ۱۶۳ : امروز در این خانه کسی رقصانست	82
رباعی شمارهٔ ۱۶۴ : امروز من و جام صبوحی در دست	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ : امروز مهم دست زنان آمده است	62
رباعی شمارهٔ ۱۶۶ : امشب آمد خیال آن دلبر چست	32
رباعی شمارهٔ ۱۶۷ : امشب شب آن دولت بی‌پایانست	54
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ : امشب شب آنست که جان شبهاست	52
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ : امشب شب من بسی ضعیف و زار است	59
رباعی شمارهٔ ۱۷۰ : امشب منم و طواف کاشانهٔ دوست	60
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ : امشب هردل که همچو مه در طلب است	65
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ : اندر دل من درون و بیرون همه او است	50
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ : اندر سر ما همت کاری دگر است	55
رباعی شمارهٔ ۱۷۴ : انصاف بده که عشق نیکوکار است	63
رباعی شمارهٔ ۱۷۵ : او پاک شده است و خام ار در حرم است	48
رباعی شمارهٔ ۱۷۶ : ای آب حیات قطره از آب رخت	60
رباعی شمارهٔ ۱۷۷ : ای آمده بامداد شوریده و مست	53
رباعی شمارهٔ ۱۷۸ : ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست	53
رباعی شمارهٔ ۱۷۹ : ای بنده بدانکه خواجهٔ شرق اینست	35
رباعی شمارهٔ ۱۸۰ : ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست	69
رباعی شمارهٔ ۱۸۱ : ای تن تو نمیری که چنان جان با تست	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ : ای جان جهان جان و جهان باقی نیست	101
رباعی شمارهٔ ۱۸۳ : ای جان خبرت هست که جانان تو کیست	54
رباعی شمارهٔ ۱۸۴ : ای جان ز دل تو بر دل من راهست	55
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ : ای حسرت خوبان جهان روی خوشت	77
رباعی شمارهٔ ۱۸۶ : ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیات	69
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ : ای خواجه ترا غم جمال و جاهست	49
رباعی شمارهٔ ۱۸۸ : ای در دل من نشسته شد وقت نشست	50
رباعی شمارهٔ ۱۸۹ : ای دل تا ریش و خسته میدارندت	54
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ : ای دل تو و درد او که درمان اینست	74
رباعی شمارهٔ ۱۹۱ : ای دوست مکن که روزها را فرداست	61
رباعی شمارهٔ ۱۹۲ : ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست	50
رباعی شمارهٔ ۱۹۳ : ای ساقی اگر سعادتی هست تراست	373
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ : ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است	52
رباعی شمارهٔ ۱۹۵ : ای شب چه شبی که روزها چاکر تست	55
رباعی شمارهٔ ۱۹۶ : ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست	59
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ : ای طالب اگر ترا سر این راهست	58
رباعی شمارهٔ ۱۹۸ : ای عقل برو که عاقل اینجا نیست	73
رباعی شمارهٔ ۱۹۹ : ای فکر تو بر بسته نه پایت باز است	37
رباعی شمارهٔ ۲۰۰ : ای کز تو دلم پر سمن و یاسمنست	57
رباعی شمارهٔ ۲۰۱ : ای لعل و عقیق و در و دریا و درست	68
رباعی شمارهٔ ۲۰۲ : این بانگ خوش از جانب کیوان منست	87
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ : این چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست	67
رباعی شمارهٔ ۲۰۴ : این چرخ و فلکها که حد بینش ماست	46
رباعی شمارهٔ ۲۰۵ : این جمله شرابهای بی‌جام کراست	48
رباعی شمارهٔ ۲۰۶ : این جو که تراست هر کسی جویان نیست	59
رباعی شمارهٔ ۲۰۷ : این سینهٔ پرمشغله از مکتب اوست	37
رباعی شمارهٔ ۲۰۸ : این شکل سفالین تنم جام دلست	230	1
رباعی شمارهٔ ۲۰۹ : این عشق شهست و رایتش پیدا نیست	61
رباعی شمارهٔ ۲۱۰ : این غمزه که میرنی ز نوری دگر است	91
رباعی شمارهٔ ۲۱۱ : این فتنه که اندر دل تنگ است ز چیست	59
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ : این فصل بهار نیست فصلی دگر است	33
رباعی شمارهٔ ۲۱۳ : این گرمابه که خانهٔ دیوانست	72
رباعی شمارهٔ ۲۱۴ : این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست	56
رباعی شمارهٔ ۲۱۵ : این من نه منم آنکه منم گوئی کیست	60
رباعی شمارهٔ ۲۱۶ : این نعره عاشقان ز شمع طرب است	70
رباعی شمارهٔ ۲۱۷ : این همدم اندرون که دم میدهدت	43
رباعی شمارهٔ ۲۱۸ : ای هر بیدار با خبرهای تو خفت	42
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ : ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت	99
رباعی شمارهٔ ۲۲۰ : ای همچو خر و گاو که و جو طلبت	73
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ : با تو سخنان بیزبان خواهم گفت	155
رباعی شمارهٔ ۲۲۲ : با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت	59
رباعی شمارهٔ ۲۲۳ : باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت	67
رباعی شمارهٔ ۲۲۴ : با دشمن تو چو یار بسیار نشست	170
رباعی شمارهٔ ۲۲۵ : با دل گفتم که دل از او جیحونست	54
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ : باران به سر گرم دلی بر میریخت	69
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ : با روز بجنگیم که چون روز گذشت	60
رباعی شمارهٔ ۲۲۸ : بازآی که یار بر سر پیمانست	53
رباعی شمارهٔ ۲۲۹ : با شاه هر آنکسی که در خرگاهست	57
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ : با شب گفتم گر بمهت ایمانست	54
رباعی شمارهٔ ۲۳۱ : تا شب میگو که روز ما را شب نیست	56
رباعی شمارهٔ ۲۳۲ : با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است	48
رباعی شمارهٔ ۲۳۳ : با عشق نشین که گوهر کان تو است	95
رباعی شمارهٔ ۲۳۴ : با ما ز ازل رفته قراری دگر است	81
رباعی شمارهٔ ۲۳۵ : با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست	99
رباعی شمارهٔ ۲۳۶ : با هرکه نشستی و نشد جمع دلت	75
رباعی شمارهٔ ۲۳۷ : با هستی و نیستیم بیگانگی است	71
رباعی شمارهٔ ۲۳۸ : پای تو گرفته‌ام ندارم ز تو دست	38
رباعی شمارهٔ ۲۳۹ : پائی که همی رفت به شبستان سر مست	50
رباعی شمارهٔ ۲۴۰ : برجه که سماع روح برپای شده است	50
رباعی شمارهٔ ۲۴۱ : برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات	81
رباعی شمارهٔ ۲۴۲ : برکان شکر چند مگس را غوغاست	96
رباعی شمارهٔ ۲۴۳ : بر ما رقم خطا پرستی همه هست	174
رباعی شمارهٔ ۲۴۴ : بر من در وصل بسته میدارد دوست	102
رباعی شمارهٔ ۲۴۵ : پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا	46
رباعی شمارهٔ ۲۴۶ : بر هر جائیکه سرنهم مسجود او است	67
رباعی شمارهٔ ۲۴۷ : بر جزوم نشان معشوق منست	65
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ : بستم سر خم باده و بوی برفت	52
رباعی شمارهٔ ۲۴۹ : بگذشت سوار غیب و گردی برخاست	55
رباعی شمارهٔ ۲۵۰ : بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت	49
رباعی شمارهٔ ۲۵۱ : پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست	54
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ : بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست	317
رباعی شمارهٔ ۲۵۳ : بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست	74
رباعی شمارهٔ ۲۵۴ : بیرون ز تن و جان و روان درویش است	59
رباعی شمارهٔ ۲۵۵ : بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست	111
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ : بیرون ز جهان و جان یکی دایهٔ ماست	82
رباعی شمارهٔ ۲۵۷ : بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت	66
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ : تا این فلک آینه‌گون بر کار است	56
رباعی شمارهٔ ۲۵۹ : تا با تو ز هستی تو هستی باقیست	59
رباعی شمارهٔ ۲۶۰ : تا چهرهٔ آفتاب جان رخشانست	60
رباعی شمارهٔ ۲۶۱ : تا حاصل دردم سبب درمان گشت	32
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ : تا در دل من صورت آن رشک پریست	66
رباعی شمارهٔ ۲۶۳ : تا تن نبری دور زمانم کشته است	67
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ : تا ظن نبری که این زمین بیهوشست	39
رباعی شمارهٔ ۲۶۵ : تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست	41
رباعی شمارهٔ ۲۶۶ : تا من بزیم پیشه و کارم اینست	47
رباعی شمارهٔ ۲۶۷ : تا مهر نگار باوفایم بگرفت	50
رباعی شمارهٔ ۲۶۸ : تنها نه همین خنده و سیماش خوشست	95
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ : توبه چکنم که توبه‌ام سایهٔ تست	56
رباعی شمارهٔ ۲۷۰ : توبه کردم که تا جانم برجاست	53
رباعی شمارهٔ ۲۷۱ : توبه که دل خویش چو آهن کرده است	43
رباعی شمارهٔ ۲۷۲ : تو سیر شدی من نشدم درمان چیست	40
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ : تو کان جهانی و جهان نیم جو است	71
رباعی شمارهٔ ۲۷۴ : تهدید عدو چه بشنود عاشق راست	43
رباعی شمارهٔ ۲۷۵ : جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است	45
رباعی شمارهٔ ۲۷۶ : جانم بر آن جان جهان رو کرده است	54
رباعی شمارهٔ ۲۷۷ : جان و سر آن یار که او پرده‌در است	43
رباعی شمارهٔ ۲۷۸ : جانی که به راه عشق تو در خطر است	52
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ : جانی که حریف بود بیگانه شده است	60
رباعی شمارهٔ ۲۸۰ : جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است	96
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ : جانی و جهانی و جهان با تو خوش است	236
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ : حسنت که همه جهان فسونش بگرفت	39
رباعی شمارهٔ ۲۸۳ : چشم تو ز روزگار خونریزتر است	51
رباعی شمارهٔ ۲۸۴ : چشمی دارم همه پر از صورت دوست	62
رباعی شمارهٔ ۲۸۵ : چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست	55
رباعی شمارهٔ ۲۸۶ : چون دانستم که عشق پیوست منست	53
رباعی شمارهٔ ۲۸۷ : خون دلبر من میان دلداران نیست	48
رباعی شمارهٔ ۲۸۸ : چون دید مرا مست بهم برزد دست	53
رباعی شمارهٔ ۲۸۹ : چونی که ترش مگر شکربارت نیست	63
رباعی شمارهٔ ۲۹۰ : چیزیست که در تو بیتو جویان ویست	44
رباعی شمارهٔ ۲۹۱ : حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست	140
رباعی شمارهٔ ۲۹۲ : حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است	80
رباعی شمارهٔ ۲۹۳ : خاک قدمت سعادت جان من است	44
رباعی شمارهٔ ۲۹۴ : خواهی که ترا کشف شود هستی دوست	91
رباعی شمارهٔ ۲۹۵ : خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست	58
رباعی شمارهٔ ۲۹۶ : خورشید رخت ز آسمان بیرونست	55
رباعی شمارهٔ ۲۹۷ : خورشید و ستارگان و بدرما اوست	73
رباعی شمارهٔ ۲۹۸ : خیزید که آن یار سعادت برخاست	55
رباعی شمارهٔ ۲۹۹ : دایم ز ولایت علی برخواهم گفت	64
رباعی شمارهٔ ۳۰۰ : در باغ من ار سرو و اگر گلزار است	69
رباعی شمارهٔ ۳۰۱ : در بتکده تا خیال معشوهٔ ما است	64
رباعی شمارهٔ ۳۰۲ : در خواب مهی دوش روانم دیده است	42
رباعی شمارهٔ ۳۰۳ : در دایرهٔ وجود موجود علیست	78
رباعی شمارهٔ ۳۰۴ : در دیدهٔ صورت ار ترا دامی هست	47
رباعی شمارهٔ ۳۰۵ : در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست	228
رباعی شمارهٔ ۳۰۶ : در صورت تست آنچه معنا همه اوست	66
رباعی شمارهٔ ۳۰۷ : در ظاهر و باطن آنچه خیر است و شر است	55
رباعی شمارهٔ ۳۰۸ : در عشق اگرچه که قدم بر قدم است	85
رباعی شمارهٔ ۳۰۹ : در عشق تو هر حیله که کردم هیچست	310
رباعی شمارهٔ ۳۱۰ : در عشق که جز می بقا خوردن نیست	85
رباعی شمارهٔ ۳۱۱ : در عهد و وفا چنانکه دلدار منست	62
رباعی شمارهٔ ۳۱۲ : در کوی غم تو صبر بیفرمانست	58
رباعی شمارهٔ ۳۱۳ : در مجلس عشاق قراری دگر است	53
رباعی شمارهٔ ۳۱۴ : در مرگ حیات اهل داد و دین است	55
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ : در من غم شبکور چرا پیچیده است	55
رباعی شمارهٔ ۳۱۶ : درنه قدم ار چه راه بی‌پایانست	53
رباعی شمارهٔ ۳۱۷ : درنه قدمی که چشمه حیوانست	50
رباعی شمارهٔ ۳۱۸ : در وصل جمالش گل خندان منست	59
رباعی شمارهٔ ۳۱۹ : درویشی و عاشقی به هم سلطانیست	163
رباعی شمارهٔ ۳۲۰ : دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست	32
رباعی شمارهٔ ۳۲۱ : دلتنگم و دیدار تو درمان منست	67
رباعی شمارهٔ ۳۲۲ : دلدار اگر مرا بدراند پوست	29
رباعی شمارهٔ ۳۲۳ : دلدار ز پرده‌ای کز آن سوسو نیست	45
رباعی شمارهٔ ۳۲۴ : دلدار ظریف است و گناهنش اینست	46
رباعی شمارهٔ ۳۲۵ : دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست	57
رباعی شمارهٔ ۳۲۶ : دل در بر من زنده برای غم تست	47
رباعی شمارهٔ ۳۲۷ : دل در بر هر که هست از دلبر ماست	84
رباعی شمارهٔ ۳۲۸ : دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است	49
رباعی شمارهٔ ۳۲۹ : دل رفت و سر راه دل استان بگرفت	50
رباعی شمارهٔ ۳۳۰ : دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست	65
رباعی شمارهٔ ۳۳۱ : دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت	44
رباعی شمارهٔ ۳۳۲ : دور است ز تو نظر بهانه اینست	54
رباعی شمارهٔ ۳۳۳ : دوش از سر لطف یار در من نگریست	56
رباعی شمارهٔ ۳۳۴ : دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست	76
رباعی شمارهٔ ۳۳۵ : دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است	65
رباعی شمارهٔ ۳۳۶ : راهی ز زبان ما بدل پیوسته است	66
رباعی شمارهٔ ۳۳۷ : روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است	42
رباعی شمارهٔ ۳۳۸ : روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست	51
رباعی شمارهٔ ۳۳۹ : روزیکه مرا به نزد تو دورانست	38
رباعی شمارهٔ ۳۴۰ : زانروز که چشم من برویت نگریست	42
رباعی شمارهٔ ۳۴۱ : زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است	39
رباعی شمارهٔ ۳۴۲ : زان رونق هر سماع آواز دف است	93
رباعی شمارهٔ ۳۴۶ : سر سخن دوست نمیرم گفت	56
رباعی شمارهٔ ۳۴۳ : زان می خوردم که روح پیمانه اوست	104
رباعی شمارهٔ ۳۴۴ : زان می مستم که نقش جامش عشق است	60
رباعی شمارهٔ ۳۴۵ : سرسبز بود خاک که آتش یار است	34
رباعی شمارهٔ ۳۴۷ : سرگشته چو آسیای گردان کنمت	57
رباعی شمارهٔ ۳۴۸ : سرگشته دلا به دوست از جان راهست	71
رباعی شمارهٔ ۳۴۹ : سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست	66
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ : سلطان ملاحت مه موزون منست	64
رباعی شمارهٔ ۳۵۱ : سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت	58
رباعی شمارهٔ ۳۵۲ : شاگرد توست دل که عشق آموز است	56
رباعی شمارهٔ ۳۵۳ : شاهی که شفیع هر گنه بود برفت	51
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ : شب رو که شبت راهبر اسرار است	62
رباعی شمارهٔ ۳۵۵ : شمشیر ازل بدست مردان خداست	72
رباعی شمارهٔ ۳۵۶ : شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست	76
رباعی شمارهٔ ۳۵۷ : صدربار بگفتمت چه هشیار و چه مست	66
رباعی شمارهٔ ۳۵۸ : عاشق نبود آنکه سبک چون جان نیست	60
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ : عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست	61
رباعی شمارهٔ ۳۶۰ : عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست	99
رباعی شمارهٔ ۳۶۱ : عشقت به دلم درآمد و شاد برفت	55
رباعی شمارهٔ ۳۶۲ : عشق تو چنین حکیم و استاد چراست	51
رباعی شمارهٔ ۳۶۳ : عشق تو در اطراف گیائی میتاخت	56
رباعی شمارهٔ ۳۶۴ : عشقی که از او وجود بی‌جان میزیست	55
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ : عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست	66
رباعی شمارهٔ ۳۶۶ : عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت	50
رباعی شمارهٔ ۳۶۷ : عمریست که جان بنده بیخویشتن است	44
رباعی شمارهٔ ۳۶۸ : قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست	46
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ : گر آتش دل نیست پس این دود چراست	53
رباعی شمارهٔ ۳۷۰ : گر آه کنم آه بدین قانع نیست	54
رباعی شمارهٔ ۳۷۱ : گر باد بر آن زلف پریشان زندت	72
رباعی شمارهٔ ۳۷۲ : گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت	60
رباعی شمارهٔ ۳۷۳ : گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت	40
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ : گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست	56
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ : گر در وصلی بهشت یا باغ اینست	46
رباعی شمارهٔ ۳۷۶ : گر دف نبود نیشکر او دف ماست	57
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ : گر شرم همی از آن و این باید داشت	134
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ : گرمای تموز از دل پردرد شماست	61
رباعی شمارهٔ ۳۷۹ : گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت	48
رباعی شمارهٔ ۳۸۰ : کس دل ندهد بدو که خونخوار منست	64
رباعی شمارهٔ ۳۸۱ : کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست	39
رباعی شمارهٔ ۳۸۲ : گفتار تو زر و فعلت ارزیزین است	63
رباعی شمارهٔ ۳۸۳ : گفتا که بیا سماع در کار شده‌است	51
رباعی شمارهٔ ۳۸۴ : گفتا که شکست توبه بازآمد مست	51
رباعی شمارهٔ ۳۸۵ : گفتا بجهم همچو کبوتر ز کفت	63
رباعی شمارهٔ ۳۸۶ : گفتم چشمم که هست خاک کویت	59
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ : گفتم دلم از تو بوسه‌ای خواهانست	50
رباعی شمارهٔ ۳۸۸ : گفتم عشقت قرابت و خویش منست	82
رباعی شمارهٔ ۳۸۹ : گفتم که بیا بچشم من درنگریست	65
رباعی شمارهٔ ۳۹۰ : گفتند که دل دگر هوائی می‌پخت	34
رباعی شمارهٔ ۳۹۱ : گفتم که دلم آلت و انگاز مست	46
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ : گفتند که شش جهت همه نور خداست	134
رباعی شمارهٔ ۳۹۳ : گفتی چونی بنده چنانست که هست	67
رباعی شمارهٔ ۳۹۴ : گفتی گشتم ملول و سودام گرفت	65
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ : گم باد سریکه سروران را پا نیست	50
رباعی شمارهٔ ۳۹۶ : کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست	113
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ : گویند بیا به باغ کانجا لاغ است	52
رباعی شمارهٔ ۳۹۸ : گویند که صاحب فنون عقل کل است	61
رباعی شمارهٔ ۳۹۹ : گویند که عشق عاقبت تسکین است	78
رباعی شمارهٔ ۴۰۰ : گویند مرا که این همه درد چراست	49
رباعی شمارهٔ ۴۰۱ : لطف تو جهانی و قرانی افراشت	40
رباعی شمارهٔ ۴۰۲ : ما را به جز این زبان زبانی دگر است	146
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ : ما را بدم پیر نگه نتوان داشت	52
رباعی شمارهٔ ۴۰۴ : ما عاشق عشقیم که عشق است نجات	95
رباعی شمارهٔ ۴۰۵ : ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است	52
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ : ماه عید است و خلق زیر و زبر است	51
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ : ماهی تو که فتنه‌ای نداری ز تو دست	40
رباعی شمارهٔ ۴۰۸ : ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست	104
رباعی شمارهٔ ۴۰۹ : مرغ جان را میل سوی بالا نیست	47
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ : مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت	61
رباعی شمارهٔ ۴۱۱ : مر وصل ترا هزار صاحب هوس است	49
رباعی شمارهٔ ۴۱۲ : مست است دو چشم از دو چشم مستت	98
رباعی شمارهٔ ۴۱۳ : مستم ز خمار عبهر جادویت	35
رباعی شمارهٔ ۴۱۴ : مستی ز ره آمد و بما در پیوست	47
رباعی شمارهٔ ۴۱۵ : معشوق شراب‌خوار و بیسامانست	42
رباعی شمارهٔ ۴۱۶ : من آن توام کام منت باید جست	59
رباعی شمارهٔ ۴۱۷ : من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است	70
رباعی شمارهٔ ۴۱۸ : من زان جانم که جانها را جانست	63
رباعی شمارهٔ ۴۱۹ : منصور حلاجی که اناالحق میگفت	69
رباعی شمارهٔ ۴۲۰ : من کوهم و قال من صدای یار است	58
رباعی شمارهٔ ۴۲۱ : من محو خدایم و خدا آن منست	192
رباعی شمارهٔ ۴۲۲ : میدان که در درون تو مثال غاریست	65
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ : می‌گرییم زار و یار گوید زرقست	74
رباعی شمارهٔ ۴۲۴ : می‌گفت یکی پری که او ناپیداست	39
رباعی شمارهٔ ۴۲۵ : مینال که آن ناله شنو همسایه است	53
رباعی شمارهٔ ۴۲۶ : ناگاه بروئید یکی شاخ نبات	61
رباعی شمارهٔ ۴۲۷ : ناگه ز درم درآمد آن دلبر مست	49
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ : نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست	78
رباعی شمارهٔ ۴۲۹ : نی با تو دمی نشستنم سامانست	59
رباعی شمارهٔ ۴۳۰ : نی بی‌زر و زور شه سپه بتوان داشت	36
رباعی شمارهٔ ۴۳۱ : هان ای دل خسته روز مردانگیست	62
رباعی شمارهٔ ۴۳۲ : هجران خواهی طریق عشاقانست	48
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ : هر جان عزیز کو شناسای رهست	53
رباعی شمارهٔ ۴۳۴ : هر جان که از او دلبر ما شادانست	58
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ : هر چند به حلم یار ما جورکش است	46
رباعی شمارهٔ ۴۳۶ : هرچند شکر لذت جان و جگر است	54
رباعی شمارهٔ ۴۳۷ : هرچند فراق پشت امید شکست	72
رباعی شمارهٔ ۴۳۸ : هرچند که بار آن شترها شکر است	38
رباعی شمارهٔ ۴۳۹ : هر درویشی که در شکست خویش است	52
رباعی شمارهٔ ۴۴۰ : هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست	51
رباعی شمارهٔ ۴۴۱ : هر ذره که در هوا و در کیوانست	53
رباعی شمارهٔ ۴۴۲ : هر ذره که در هوا و در هامونست	70
رباعی شمارهٔ ۴۴۳ : هر ذره و هر خیال چون بیداریست	64
رباعی شمارهٔ ۴۴۴ : هر روز به نو برآید آن دلبر مست	64
رباعی شمارهٔ ۴۴۵ : هر روز حجاب بیقراران بیش است	52
رباعی شمارهٔ ۴۴۶ : هر روز دلم در غم تو زارتر است	184
رباعی شمارهٔ ۴۴۷ : هر روز دل مرا سماع و طربیست	50
رباعی شمارهٔ ۴۴۸ : هر صورت کاید به از او امکان هست	49
رباعی شمارهٔ ۴۴۹ : هر کز ز دماغ بنده بوی تو نرفت	57
رباعی شمارهٔ ۴۵۰ : هشیار اگر زر و گر زرین است	55
رباعی شمارهٔ ۴۵۱ : هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است	49
رباعی شمارهٔ ۴۵۲ : یاری که به حسن از صفت افزونست	62
رباعی شمارهٔ ۴۵۳ : یاری که به نزد او گل و خار یکیست	65
رباعی شمارهٔ ۴۵۴ : یاری که غمش دوای هر بیمار است	51
رباعی شمارهٔ ۴۵۵ : یکبار به مردم و مرا کس نگریست	68
رباعی شمارهٔ ۴۵۶ : یک چشم من از روز جدائی بگریست	57
رباعی شمارهٔ ۴۵۷ : ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث	57
رباعی شمارهٔ ۴۵۸ : ما را چو ز عشق میشود راست مزاج	51
رباعی شمارهٔ ۴۵۹ : اندر سر من نبود جز رای صلاح	59
رباعی شمارهٔ ۴۶۰ : آبی که از این دیده چو خون میریزد	60
رباعی شمارهٔ ۴۶۱ : آنان که محققان این درگاهند	87
رباعی شمارهٔ ۴۶۲ : آن تازه تنی که در بلای تو بود	59
رباعی شمارهٔ ۴۶۳ : آنجا بنشین که همنشین مردانند	74
رباعی شمارهٔ ۴۶۴ : آنجا که بهر سخن دل ما گردد	58
رباعی شمارهٔ ۴۶۵ : آن خوبانی که فتنهٔ بتکده‌اند	51
رباعی شمارهٔ ۴۶۶ : آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد	59
رباعی شمارهٔ ۴۶۷ : آن دل که به شاهد نهان درنگرد	39
رباعی شمارهٔ ۴۶۸ : آندم که ز افلاک گهر ریز کند	47
رباعی شمارهٔ ۴۶۹ : آن ذره که جز همدم خورشید نشد	73
رباعی شمارهٔ ۴۷۰ : آن راحت جان گرد دلم میگردد	57
رباعی شمارهٔ ۴۷۱ : آنرا که به ضاعت قناعت باشد	67	1
رباعی شمارهٔ ۴۷۲ : آن را که به علم و عقل افراشته‌اند	45
رباعی شمارهٔ ۴۷۳ : آن را که خدای ناف بر عشق برید	41
رباعی شمارهٔ ۴۷۴ : آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد	50
رباعی شمارهٔ ۴۷۵ : آن را منگر که ذوفنون آید مرد	51
رباعی شمارهٔ ۴۷۶ : آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد	63
رباعی شمارهٔ ۴۷۷ : آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید	44
رباعی شمارهٔ ۴۷۸ : آن روز که جانم ره کیوان گیرد	55
رباعی شمارهٔ ۴۷۹ : آن روز که چشم تو ز من برگردد	51
رباعی شمارهٔ ۴۸۰ : آن روز که روز ابر و باران باشد	51
رباعی شمارهٔ ۴۸۱ : آن روز که عشق با دلم بستیزد	50
رباعی شمارهٔ ۴۸۲ : آن روز که کار وصل را ساز آید	57
رباعی شمارهٔ ۴۸۳ : آن روز که مهرگان گردون زده‌اند	37
رباعی شمارهٔ ۴۸۴ : آن سر که بود بی‌خبر از وی خسبد	75
رباعی شمارهٔ ۴۸۵ : آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد	56
رباعی شمارهٔ ۴۸۶ : آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید	51
رباعی شمارهٔ ۴۸۷ : آن کان نبات و تنگ شکر نامد	54
رباعی شمارهٔ ۴۸۸ : آن کز تو خدای این گدا می‌خواهد	45
رباعی شمارهٔ ۴۸۹ : آن کس که بر آتش جهانم بنهاد	62
رباعی شمارهٔ ۴۹۰ : آن کس که ترا بیند و خندان نشود	53
رباعی شمارهٔ ۴۹۱ : آن کس که ترا شناخت جان را چه کند	61
رباعی شمارهٔ ۴۹۲ : آن کس که از آب و گل نگاری دارد	56
رباعی شمارهٔ ۴۹۳ : آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد	65
رباعی شمارهٔ ۴۹۴ : آن کس که ز دل دم اناالحق میزد	67
رباعی شمارهٔ ۴۹۵ : آن کس که مرا به صدق اقرار کند	51
رباعی شمارهٔ ۴۹۶ : آن کیست که بیرون درون مینگرد	128
رباعی شمارهٔ ۴۹۷ : آن لحظه که آن سرو روانم برسید	45
رباعی شمارهٔ ۴۹۸ : آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد	48
رباعی شمارهٔ ۴۹۹ : آن نزدیکی که دلستان را باشد	46
رباعی شمارهٔ ۵۰۰ : آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد	57
رباعی شمارهٔ ۵۰۱ : آنها که بتش خزان سوخته‌اند	36
رباعی شمارهٔ ۵۰۲ : آنها که به کوی عارفان افتادند	47
رباعی شمارهٔ ۵۰۳ : آنها که چو آب صافی و ساده روند	42
رباعی شمارهٔ ۵۰۴ : آنها که دل از الست مست آوردند	60
رباعی شمارهٔ ۵۰۵ : آنها که شب و روز ترا بر اثرند	59
رباعی شمارهٔ ۵۰۶ : آن یار که از طبیب دل برباید	56
رباعی شمارهٔ ۵۰۷ : آن یار که عقلها شکارش میشد	30
رباعی شمارهٔ ۵۰۸ : آهو بدود چو در پیش سگ بیند	58
رباعی شمارهٔ ۵۰۹ : اجری ده ارواحی و سلطان ابد	60
رباعی شمارهٔ ۵۱۰ : از آب حیات دوست بیمار نماند	51
رباعی شمارهٔ ۵۱۱ : از آتش سودای توام تابی بود	46
رباعی شمارهٔ ۵۱۵ : از آدمیی دمی بجائی ارزد	61
رباعی شمارهٔ ۵۱۲ : از آتش عشق تو جوانی خیزد	50
رباعی شمارهٔ ۵۱۳ : از آتش عشق دوست تفها بزنید	63
رباعی شمارهٔ ۵۱۴ : از آتش عشق سردها گرم شود	53
رباعی شمارهٔ ۵۱۶ : از تاب تو نی یار و عدو میماند	32
رباعی شمارهٔ ۵۱۷ : از خاک کف پات سران حیرانند	59
رباعی شمارهٔ ۵۱۸ : از درد چو جان تو به فریاد آید	39
رباعی شمارهٔ ۵۱۹ : از دیدن روئیکه ترا دیده بود	47
رباعی شمارهٔ ۵۲۰ : از شبنم عشق خاک آدم گل شد	81
رباعی شمارهٔ ۵۲۱ : از شربت سودای تو هر جان که مزید	67
رباعی شمارهٔ ۵۲۲ : از عشق تو دریا همه شور انگیزد	63
رباعی شمارهٔ ۵۲۳ : از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد	65
رباعی شمارهٔ ۵۲۴ : از لشکر صبرم علمی بیش نماند	75
رباعی شمارهٔ ۵۲۵ : از لطف تو هیچ بنده نومید نشد	62
رباعی شمارهٔ ۵۲۶ : از ما بت عیار گریزان باشد	68
رباعی شمارهٔ ۵۲۷ : از نیکی تو طبع بداندیش نماند	41
رباعی شمارهٔ ۵۲۸ : از یاد خدای مرد مطلق خیزد	47
رباعی شمارهٔ ۵۲۹ : افسوس که طبع دلفروزیت نبود	77
رباعی شمارهٔ ۵۳۰ : اکنون که رخت جان جهانی بربود	107
رباعی شمارهٔ ۵۳۱ : امروز خوش است هر که او جان دارد	60
رباعی شمارهٔ ۵۳۲ : امروز ما یار جنون میخواهد	77
رباعی شمارهٔ ۵۳۳ : امشب چه لطیف و با نوا می‌گردد	38
رباعی شمارهٔ ۵۳۴ : امشب ساقی به مشک می گردان کرد	56
رباعی شمارهٔ ۵۳۵ : امشب شب آن نیست که از خانه روند	58
رباعی شمارهٔ ۵۳۶ : اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد	55
رباعی شمارهٔ ۵۳۷ : اندر رمضان خاک تو زر میگردد	126
رباعی شمارهٔ ۵۳۸ : اندر ره فقر دیده نادیده کنند	46
رباعی شمارهٔ ۵۳۹ : اندر طلب آن قوم که بشتافته‌اند	60
رباعی شمارهٔ ۵۴۰ : اندیشهٔ هشیار تو هشیار کشد	43
رباعی شمارهٔ ۵۴۱ : انوار صلاح دین برانگیخته باد	60
رباعی شمارهٔ ۵۴۲ : اول که رخم زرد و دلم پرخون بود	80
رباعی شمارهٔ ۵۴۳ : ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد	54
رباعی شمارهٔ ۵۴۴ : ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد	49
رباعی شمارهٔ ۵۴۵ : ای از قدمت خاک زمین خرم و شاد	54
رباعی شمارهٔ ۵۴۶ : ای اطلس دعوی ترا معنی برد	32
رباعی شمارهٔ ۵۴۷ : ایام وصال یار گوئی که نبود	68
رباعی شمارهٔ ۵۴۸ : ای اهل صفا که در جهان گردانید	128
رباعی شمارهٔ ۵۴۹ : ای اهل مناجات که در محرابید	60
رباعی شمارهٔ ۵۵۰ : ای دل اثر صبح گه شام که دید	59
رباعی شمارهٔ ۵۵۱ : ای دل اگرت رضای دلبر باید	56
رباعی شمارهٔ ۵۵۲ : ای دل این ره به قیل و قالت ندهند	80
رباعی شمارهٔ ۵۵۳ : ای دل سر آرزو به پای اندر بند	181
رباعی شمارهٔ ۵۵۴ : ای دوست مگو تو بنده‌ای یا آزاد	42
رباعی شمارهٔ ۵۵۵ : ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند	201
رباعی شمارهٔ ۵۵۶ : ای سر روان باد خزانت مرساد	55
رباعی شمارهٔ ۵۵۷ : ای عشق ترا پری و انسان دانند	69
رباعی شمارهٔ ۵۵۸ : ای عشق توم ان عذابی لشدید	51
رباعی شمارهٔ ۵۵۹ : ای عشق که جانها اثر جان تواند	55
رباعی شمارهٔ ۵۶۰ : ای قوم که برتر از مه و مهتابید	59
رباعی شمارهٔ ۵۶۱ : ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید	41
رباعی شمارهٔ ۵۶۲ : ای مرغ عجب که صید تو شیرانند	234
رباعی شمارهٔ ۵۶۳ : این پردهٔ دل دگر مکن تا نرود	31
رباعی شمارهٔ ۵۶۴ : این تنهائی هزار جان بیش ارزد	50
رباعی شمارهٔ ۵۶۵ : ای نرم دلانیکه وفا میکارید	61
رباعی شمارهٔ ۵۶۶ : این سر که در این سینهٔ ما میگردد	96
رباعی شمارهٔ ۵۶۷ : این صورت آدمی که درهم بستند	74
رباعی شمارهٔ ۵۶۸ : این طرفه که یار در دامن گنجد	78
رباعی شمارهٔ ۵۶۹ : این عشق به جانب دلیران گردد	63
رباعی شمارهٔ ۵۷۰ : این مست به باده‌ای دگر می‌گردد	43
رباعی شمارهٔ ۵۷۱ : این واقعه را سخت بگیری شاید	70	1
رباعی شمارهٔ ۵۷۲ : بار دگر این خسته جگر باز آمد	39
رباعی شمارهٔ ۵۷۳ : با روی تو هیچکس ز باغ اندیشد	38
رباعی شمارهٔ ۵۷۴ : با سود وصال تو زیانت نرسد	60
رباعی شمارهٔ ۵۷۵ : با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد	51
رباعی شمارهٔ ۵۷۶ : بخشای بر آن بنده که خوابش نبود	41
رباعی شمارهٔ ۵۷۷ : بر بنده بخند تا ثوابت باشد	61
رباعی شمارهٔ ۵۷۸ : بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد	53
رباعی شمارهٔ ۵۷۹ : پرسیدم از آن کسی که برهان داند	59
رباعی شمارهٔ ۵۸۰ : پرسید مهم که چشم تو مه را دید	53
رباعی شمارهٔ ۵۸۱ : برقی که ز میغ آن جهان روی نمود	57
رباعی شمارهٔ ۵۸۲ : بر گور من آن کو گذرد مست شود	54
رباعی شمارهٔ ۵۸۳ : بر یار نظر کنم خجل میگردد	57
رباعی شمارهٔ ۵۸۴ : بس درمانها کان مدد درد شود	47
رباعی شمارهٔ ۵۸۵ : بسیار ترا خسته روان باید شد	139
رباعی شمارهٔ ۵۸۶ : بشنو اگرت تاب شنیدن باشد	32
رباعی شمارهٔ ۵۸۷ : بعضی به صفات حیدر کرارند	62
رباعی شمارهٔ ۵۸۸ : بویت آمد گریز را روی نماند	48
رباعی شمارهٔ ۵۸۹ : بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد	50
رباعی شمارهٔ ۵۹۰ : بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد	62
رباعی شمارهٔ ۵۹۱ : بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد	52
رباعی شمارهٔ ۵۹۲ : بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد	59
رباعی شمارهٔ ۵۹۳ : بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد	22
رباعی شمارهٔ ۵۹۴ : پیران خرابات غمت بسیارند	51
رباعی شمارهٔ ۵۹۵ : بی‌زارم از آن آب که آتش نشود	47
رباعی شمارهٔ ۵۹۶ : بی‌زارم از آن لعل که پیروزه بود	49
رباعی شمارهٔ ۵۹۷ : بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود	158
رباعی شمارهٔ ۵۹۸ : بیمارم و غم در امتحانم دارد	65
رباعی شمارهٔ ۵۹۹ : بی‌من به زبان من سخن می‌آید	59
رباعی شمارهٔ ۶۰۰ : پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد	59
رباعی شمارهٔ ۶۰۱ : بی‌یاری تو دل بسوی یار نشد	51
رباعی شمارهٔ ۶۰۲ : تا با غم عشق تو مرا کار افتاد	56
رباعی شمارهٔ ۶۰۳ : تا بنده ز خود فانی مطلق نشود	93
رباعی شمارهٔ ۶۰۴ : تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد	35
رباعی شمارهٔ ۶۰۵ : تا در دل من عشق تو اندوخته شد	128
رباعی شمارهٔ ۶۰۶ : تا در طلب مات همی کام بود	63
رباعی شمارهٔ ۶۰۷ : تا رهبر تو طبع بدآموز بود	68
رباعی شمارهٔ ۶۰۸ : تا سر نشود یقین که سرکش نشود	50
رباعی شمارهٔ ۶۰۹ : تا گوهر جان در این طبایع افتاد	49
رباعی شمارهٔ ۶۱۰ : تا مدرسه و مناره ویران نشود	44
رباعی شمارهٔ ۶۱۱ : نایی ببرید از نیستان استاد	65
رباعی شمارهٔ ۶۱۲ : بانگ مستی ز آسمان می‌آید	49
رباعی شمارهٔ ۶۱۳ : تنها بمرو که رهزنان بسیارند	57
رباعی شمارهٔ ۶۱۴ : تو جانی و هر زنده غم جان بکشد	57
رباعی شمارهٔ ۶۱۵ : تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود	39
رباعی شمارهٔ ۶۱۶ : تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید	46
رباعی شمارهٔ ۶۱۷ : جامی که بگیرم میش انوار بود	41
رباعی شمارهٔ ۶۱۸ : جانا تبش عشق به غایت برسید	59
رباعی شمارهٔ ۶۱۹ : جان باز که وصل او به دستان ندهند	66
رباعی شمارهٔ ۶۲۰ : جان چو سمندرم نگاری دارد	72
رباعی شمارهٔ ۶۲۱ : جان را جستم ببحر مرجان آمد	38
رباعی شمارهٔ ۶۲۲ : جان روی به عالم همایون آورد	42
رباعی شمارهٔ ۶۲۳ : جان کیست که او بدیده کار تو کند	43
رباعی شمارهٔ ۶۲۴ : جان محرم درگاه همی باید برد	31
رباعی شمارهٔ ۶۲۵ : جانم ز هواهای تو یادی دارد	54
رباعی شمارهٔ ۶۲۶ : جانیکه در او از تو خیالی باشد	90
رباعی شمارهٔ ۶۲۷ : جائیکه در او چون نگاری باشد	42
رباعی شمارهٔ ۶۲۸ : جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند	59
رباعی شمارهٔ ۶۲۹ : جز صحبت عاشقان و مستان مپسند	57
رباعی شمارهٔ ۶۳۰ : چشمت صنما هزار دلدار کشد	58
رباعی شمارهٔ ۶۳۱ : چشم تو هزار سحر مطلق دارد	52
رباعی شمارهٔ ۶۳۲ : چشمی که نظر بدان گل و لاله کند	57
رباعی شمارهٔ ۶۳۳ : جودت همه آن کند که دریا نکند	60
رباعی شمارهٔ ۶۳۴ : جوزی که درونش مغز شیرین باشد	53
رباعی شمارهٔ ۶۳۵ : چون بدنامی بروزگاری افتد	34
رباعی شمارهٔ ۶۳۶ : چون خمر تو در ساغر ما در ریزند	60
رباعی شمارهٔ ۶۳۷ : چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد	54
رباعی شمارهٔ ۶۳۸ : چون دیده برفت توتیای تو چه سود	49
رباعی شمارهٔ ۶۳۹ : چون روز وصال یار ما نیست پدید	66
رباعی شمارهٔ ۶۴۰ : چون زیر افکند در عراق آمیزد	46
رباعی شمارهٔ ۶۴۱ : چون شاهد پوشیده خرامان گردد	67
رباعی شمارهٔ ۶۴۲ : چون صبح ولای حق دمیدن گیرد	83
رباعی شمارهٔ ۶۴۳ : چون صورت تو در دل ما بازآید	59
رباعی شمارهٔ ۶۴۴ : چون نیستی تو محض اقرار بود	57
رباعی شمارهٔ ۶۴۵ : حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد	55
رباعی شمارهٔ ۶۴۶ : خاک توام و خدای حق میداند	53
رباعی شمارهٔ ۶۴۷ : خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد	64
رباعی شمارهٔ ۶۴۸ : خوابم ز خیال روی تو پشت بداد	34
رباعی شمارهٔ ۶۴۹ : خواهم گردی که از هوای تو رسد	68
رباعی شمارهٔ ۶۵۰ : خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد	65
رباعی شمارهٔ ۶۵۱ : خورشید که باشد که بروی تو رسد	65
رباعی شمارهٔ ۶۵۲ : خورشید که در خانه بقا می نکند	47
رباعی شمارهٔ ۶۵۳ : خورشید مگر بسته به پیشت میرد	35
رباعی شمارهٔ ۶۵۴ : خوش عادت خوش خو که محمد دارد	44
رباعی شمارهٔ ۶۵۵ : خون دل عاشقان چو جیحون گردد	81
رباعی شمارهٔ ۶۵۶ : دامان جلال تو ز دستم نشود	45
رباعی شمارهٔ ۶۵۷ : دانی صوفی بهر چه بسیار خورد	38
رباعی شمارهٔ ۶۵۸ : در باغ آیید و سبز پوشان نگرید	32
رباعی شمارهٔ ۶۵۹ : در باغ هزار شاهد مهرو بود	55
رباعی شمارهٔ ۶۶۰ : در بندم از آن دو زلف بند اندر بند	53
رباعی شمارهٔ ۶۶۱ : در حضرت حق ستوده درویشانند	63
رباعی شمارهٔ ۶۶۲ : در خدمتت ای جان چو بدن میافتد	49
رباعی شمارهٔ ۶۶۳ : درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید	56
رباعی شمارهٔ ۶۶۴ : در راه طلب رسیده‌ای میباید	46
رباعی شمارهٔ ۶۶۵ : در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود	42
رباعی شمارهٔ ۶۶۶ : در سینهٔ هر که ذره‌ای دل باشد	56
رباعی شمارهٔ ۶۶۷ : در صحبت حق خموش میباید بود	52
رباعی شمارهٔ ۶۶۸ : در عشق اگرچه خرده بینم کردند	42
رباعی شمارهٔ ۶۶۹ : در عشق توام نصیحت و پند چه سود	60
رباعی شمارهٔ ۶۷۰ : در عشق توام وفا قرین میباید	24
رباعی شمارهٔ ۶۷۱ : در عشق تو عقل ذوفنون میخسبد	58
رباعی شمارهٔ ۶۷۲ : در عشق اگر دمی قرارت باشد	60
رباعی شمارهٔ ۶۷۳ : در عشق نه پستی نه بلندی باشد	58
رباعی شمارهٔ ۶۷۴ : در عشق هزار جان و دل بس نکند	59
رباعی شمارهٔ ۶۷۵ : در کام دل آنچه بود نفسم همه راند	88
رباعی شمارهٔ ۶۷۶ : در گریهٔ خون مرا شکر خند تو کرد	50
رباعی شمارهٔ ۶۷۷ : در کوی خرابات تکبر نخرند	60
رباعی شمارهٔ ۶۷۸ : در لشکر عشق چونکه خونریز کنند	52
رباعی شمارهٔ ۶۷۹ : در مدرسهٔ عشق اگر قال بود	60
رباعی شمارهٔ ۶۸۰ : در می‌طلبی ز چشمه در بر ناید	60
رباعی شمارهٔ ۶۸۱ : در معنی هست و در عیان نیست که دید	54
رباعی شمارهٔ ۶۸۲ : در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد	61
رباعی شمارهٔ ۶۸۳ : ای دل، اثر صبح، گه شام که دید	58
رباعی شمارهٔ ۶۸۴ : در نفی تو عقل را امان نتوان دید	84
رباعی شمارهٔ ۶۸۵ : درویش که اسرار جهان میبخشد	98
رباعی شمارهٔ ۶۸۶ : در عشق توم وفا قرین می‌باید	49
رباعی شمارهٔ ۶۸۷ : دریا نکند سیر مرا جو چه کند	50
رباعی شمارهٔ ۶۸۸ : دردی داری که بحر را پر دارد	33
رباعی شمارهٔ ۶۸۹ : دست تو به جود طعنه بر میغ زند	29
رباعی شمارهٔ ۶۹۰ : دشنام که از لب تو مهوش باشد	53
رباعی شمارهٔ ۶۹۱ : دل با هوس تو زاد و بودی دارد	49
رباعی شمارهٔ ۶۹۲ : دلتنگ مشو که دلگشائی آمد	44
رباعی شمارهٔ ۶۹۳ : دل جمله حکایت از بهار تو کند	452
رباعی شمارهٔ ۶۹۴ : دل داد مرا که دلستان را بزدم	55
رباعی شمارهٔ ۶۹۵ : دلدار ابد گرد دلم میگردد	41
رباعی شمارهٔ ۶۹۶ : دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد	54
رباعی شمارهٔ ۶۹۷ : دل دوش در این عشق حریف ما بود	42
رباعی شمارهٔ ۶۹۸ : دل را بدهم پند که عمدا نرود	51
رباعی شمارهٔ ۶۹۹ : دل‌ها به سماع بیقرار افتادند	67
رباعی شمارهٔ ۷۰۰ : دل هرچه در آشکار و پنهان گوید	25
رباعی شمارهٔ ۷۰۱ : دوش آن بت من همچو مه گردون بود	74
رباعی شمارهٔ ۷۰۲ : دوش از قمر تو آسمان مینوشید	60
رباعی شمارهٔ ۷۰۳ : دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود	57
رباعی شمارهٔ ۷۰۴ : دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد	59
رباعی شمارهٔ ۷۰۵ : دی بنده بر آن قمر جانی شد	46
رباعی شمارهٔ ۷۰۶ : دی چشم تو رای سحر مطلق میزد	38
رباعی شمارهٔ ۷۰۷ : دیدم رخت از غم سر موئیم نماند	40
رباعی شمارهٔ ۷۰۸ : دی می‌رفتی بر تو تو نظر می‌کردند	59
رباعی شمارهٔ ۷۰۹ : دیوانه میان خلق پیدا باشد	44
رباعی شمارهٔ ۷۱۰ : رفتم بدر خانهٔ آنخوش پیوند	70
رباعی شمارهٔ ۷۱۱ : رو دیده بدوز تا دلت دیده شود	65
رباعی شمارهٔ ۷۱۲ : روز آمد و غوغای تو در بردارد	61
رباعی شمارهٔ ۷۱۳ : روز شادیست غم چرا باید خورد	54
رباعی شمارهٔ ۷۱۴ : روز محک محتشم و دون آمد	50
رباعی شمارهٔ ۷۱۵ : روزیکه بود دلت ز جان پر از درد	77
رباعی شمارهٔ ۷۱۶ : روزی که جمال آن صنم دیده شود	58
رباعی شمارهٔ ۷۱۷ : روزی که خیال دلستان رقص کند	127
رباعی شمارهٔ ۷۱۸ : روزی که ز کار کمترک می‌آید	51
رباعی شمارهٔ ۷۱۹ : روزیکه مرا عشق تو دیوانه کند	105
رباعی شمارهٔ ۷۲۰ : روزیکه وجودها تولد گیرد	300
رباعی شمارهٔ ۷۲۱ : رو نیکی کن که دهر نیکی داند	57
رباعی شمارهٔ ۷۲۲ : زان آب که چرخ از آن بسر می‌گردد	54
رباعی شمارهٔ ۷۲۳ : زان مقصد صنع تو یکی نی ببرید	52
رباعی شمارهٔ ۷۲۴ : ز اول که مرا عشق نگارم بربود	84
رباعی شمارهٔ ۷۲۵ : زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند	58
رباعی شمارهٔ ۷۲۶ : زلف تو به حسن ذوفنونها برزد	47
رباعی شمارهٔ ۷۲۷ : زندان تو از نجات خوشتر باشد	54
رباعی شمارهٔ ۷۲۸ : زنهار مگو که رهروان نیز نیند	52
رباعی شمارهٔ ۷۲۹ : سر دل عاشقان ز مطرب شنوید	32
رباعی شمارهٔ ۷۳۰ : سر مستان را ز محتسب ترسانند	42
رباعی شمارهٔ ۷۳۱ : سرویکه ز باغ پاکبازان باشد	64
رباعی شمارهٔ ۷۳۲ : سرهای درختان گل تر میچینند	39
رباعی شمارهٔ ۷۳۵ : سوز دل عاشقان شررها دارد	52
رباعی شمارهٔ ۷۳۳ : سرهای درختان گل رعنا چیدند	67
رباعی شمارهٔ ۷۳۴ : سودای ترا بهانه‌ای بس باشد	46
رباعی شمارهٔ ۷۳۶ : شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد	47
رباعی شمارهٔ ۷۳۷ : شاد آنکه ز دور ما یار ما بنماید	46
رباعی شمارهٔ ۷۳۸ : شادی همه طالبان که مطلوب رسید	60
رباعی شمارهٔ ۷۳۹ : شادم که غم تو در دل من گنجد	42
رباعی شمارهٔ ۷۴۰ : شادی زمانه با غمم برنامد	53
رباعی شمارهٔ ۷۴۱ : شاهیست که تو هرچه بپوشی داند	156	1
رباعی شمارهٔ ۷۴۲ : شب چون دل عاشقان پر از سودا شد	283
رباعی شمارهٔ ۷۴۳ : شب رفت کجا رفت همانجای که بود	40
رباعی شمارهٔ ۷۴۴ : شب گشت که خلقان همه در خواب روند	46
رباعی شمارهٔ ۷۴۵ : شور آوردم که گاو گردون نکشد	72
رباعی شمارهٔ ۷۴۶ : شور عجبی در سر ما میگردد	48
رباعی شمارهٔ ۷۴۷ : شیرین سخنی در دل ما میخندد	49
رباعی شمارهٔ ۷۴۸ : صافی صفت و پاک نظر باید بود	60
رباعی شمارهٔ ۷۴۹ : صبح آمد و وقت روشنائی آمد	70
رباعی شمارهٔ ۷۵۰ : صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد	55
رباعی شمارهٔ ۷۵۱ : صد بار ز سر برفت عقلم و آمد	63
رباعی شمارهٔ ۷۵۲ : صد سال بقای آن بت مهوش باد	53
رباعی شمارهٔ ۷۵۳ : صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد	46
رباعی شمارهٔ ۷۵۴ : طاوس نه‌ای که بر جمالت نگرند	53
رباعی شمارهٔ ۷۵۵ : عارف چو گل و جز گل خندان نبود	53
رباعی شمارهٔ ۷۵۶ : هر دل که درو مهر تو پنهان نبود	33
رباعی شمارهٔ ۷۵۷ : عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود	51
رباعی شمارهٔ ۷۵۸ : عاشق که بناز و ناز کی فرد بود	46
رباعی شمارهٔ ۷۵۹ : عاشق که تواضع ننماید چکند	52
رباعی شمارهٔ ۷۶۰ : عشاق به یک دم دو جهان در بازند	58
رباعی شمارهٔ ۷۶۱ : عشق آن باشد که خلق را دارد شاد	78
رباعی شمارهٔ ۷۶۲ : عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد	55
رباعی شمارهٔ ۷۶۳ : عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود	80
رباعی شمارهٔ ۷۶۴ : عشق تو بهر صومعه مستی دارد	35
رباعی شمارهٔ ۷۶۵ : عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند	102
رباعی شمارهٔ ۷۶۶ : عشق تو سلامت ز جهان می‌ببرد	37
رباعی شمارهٔ ۷۶۷ : عشقی آمد که عشقها سودا شد	31
رباعی شمارهٔ ۷۶۸ : عقل و دل من چه عیشها میداند	42
رباعی شمارهٔ ۷۶۹ : علم فقها ز شرع و سنت باشد	50
رباعی شمارهٔ ۷۷۰ : عید آمده کز تو عید عیدانه برد	69
رباعی شمارهٔ ۷۷۱ : غم را بر او گزیده میباید کرد	64
رباعی شمارهٔ ۷۷۲ : غم کیست که گرد دل مردان گردد	104
رباعی شمارهٔ ۷۷۳ : فردا که به محشر اندر آید زن و مرد	65
رباعی شمارهٔ ۷۷۴ : قاصد پی اینکه بنده خندان نشود	58
رباعی شمارهٔ ۷۷۵ : قد الفم ز مشق چون جیم افتاد	72
رباعی شمارهٔ ۷۷۶ : قومی به خرابات تو اندر بندند	53
رباعی شمارهٔ ۷۷۷ : کاری ز درون جان میباید	68
رباعی شمارهٔ ۷۷۸ : کامل صفتی راه فنا می‌پیمود	136
رباعی شمارهٔ ۷۷۹ : گر با دل و دنده هیچ کارم افتد	55
رباعی شمارهٔ ۷۸۰ : گر چرخ ترا خدمت پیوست کند	90	2
رباعی شمارهٔ ۷۸۱ : گر خواب ترا خواجه گرفتار کند	65
رباعی شمارهٔ ۷۸۲ : گر در طلبی ز چشمه در بر ناید	57
رباعی شمارهٔ ۷۸۳ : گر دریا را همه نهنگان گیرند	64
رباعی شمارهٔ ۷۸۴ : گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد	79
رباعی شمارهٔ ۷۸۵ : گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید	46
رباعی شمارهٔ ۷۸۶ : اگر عاشق را فنا و مردن باشد	70
رباعی شمارهٔ ۷۸۷ : گر ما نه همه تنور سوزان باشد	37
رباعی شمارهٔ ۷۸۸ : گر مرده شود تن بر خود جاش کنند	47
رباعی شمارهٔ ۷۸۹ : گر نگریزی ز ما بنازی چه شود	65
رباعی شمارهٔ ۷۹۰ : گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد	50
رباعی شمارهٔ ۷۹۱ : کس از خم چوگان تو گوئی نبرد	30
رباعی شمارهٔ ۷۹۲ : کس واقف آن حضرت شاهانه نشد	68
رباعی شمارهٔ ۷۹۳ : کشتی چو به دریای روان میگذرد	165
رباعی شمارهٔ ۷۹۴ : گفتم بیتی نگار از من رنجید	54
رباعی شمارهٔ ۷۹۵ : گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد	72
رباعی شمارهٔ ۷۹۶ : گفتم که به من رسید دردت بمزید	52
رباعی شمارهٔ ۷۹۷ : گفتم که ز خردی دل من نیست پدید	40
رباعی شمارهٔ ۷۹۸ : گفتی که بگو زبان چه محرم باشد	62
رباعی شمارهٔ ۷۹۹ : کو پای که او باغ و چمن را شاید	60
رباعی شمارهٔ ۸۰۰ : گوید چونی خوشی و در خنده شود	52
رباعی شمارهٔ ۸۰۱ : گویند که فردوس برین خواهد بود	273
رباعی شمارهٔ ۸۰۲ : کی باشد کین نبش بنوش تو رسد	53
رباعی شمارهٔ ۸۰۳ : کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد	64
رباعی شمارهٔ ۸۰۴ : کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد	57
رباعی شمارهٔ ۸۰۵ : کی گفت که آن زندهٔ جاوید بمرد	220
رباعی شمارهٔ ۸۰۶ : لبهای تو آنگه که با ستیز بود	65
رباعی شمارهٔ ۸۰۸ : ما بسته بدیم بند دیگر آمد	43
رباعی شمارهٔ ۸۰۷ : لعلیست که او شکر فروشی داند	79
رباعی شمارهٔ ۸۰۹ : هر لحظه میی به جان سرمست دهد	53
رباعی شمارهٔ ۸۱۰ : ما می‌خواهیم و دیگران میخواهند	100
رباعی شمارهٔ ۸۱۱ : ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد	60
رباعی شمارهٔ ۸۱۲ : مائیم ز عشق یافته مرهم خود	89
رباعی شمارهٔ ۸۱۳ : مردان رهت که سر معنی دانند	129
رباعی شمارهٔ ۸۱۴ : مردان رهش زنده به جان دگرند	45
رباعی شمارهٔ ۸۱۵ : مردیکه بهست و نیست قانع گردد	41
رباعی شمارهٔ ۸۱۶ : مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد	59
رباعی شمارهٔ ۸۱۷ : مرغی که ز باغ پاکبازان باشد	89
رباعی شمارهٔ ۸۱۸ : مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد	63
رباعی شمارهٔ ۸۱۹ : مستان غمت بار دگر شوریدند	40
رباعی شمارهٔ ۸۲۰ : مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود	55
رباعی شمارهٔ ۸۲۱ : مطرب خواهم که عاشق مست بود	61
رباعی شمارهٔ ۸۲۲ : معشوقه چو آفتاب تابان گردد	65
رباعی شمارهٔ ۸۲۳ : معشوقه خانگی بکاری ناید	59
رباعی شمارهٔ ۸۲۴ : مگذار که غصه در میانت گیرد	496
رباعی شمارهٔ ۸۲۵ : مگذار که وسوسه زبونت گیرد	37
رباعی شمارهٔ ۸۲۶ : من بندهٔ آن قوم که خود را دانند	73
رباعی شمارهٔ ۸۲۷ : من بندهٔ یاری که ملالش نبود	48
رباعی شمارهٔ ۸۲۸ : من بی‌خبرم خدای خود میداند	67
رباعی شمارهٔ ۸۲۹ : من چوب گرفتم به کفم عود آمد	67
رباعی شمارهٔ ۸۳۰ : مه را طرفی بماه رو میماند	49
رباعی شمارهٔ ۸۳۱ : مه‌رویان را یکان یکان برشمرید	59
رباعی شمارهٔ ۸۳۲ : می‌آ ید یار و چون شکر میخندد	52
رباعی شمارهٔ ۸۳۳ : می‌جوشد دل که تا به جوش تو رسد	83
رباعی شمارهٔ ۸۳۴ : می‌گوید عشق هرکه جان پیش کشد	45
رباعی شمارهٔ ۸۳۵ : نی آب روان ز ماهیان سیر شود	43
رباعی شمارهٔ ۸۳۶ : گر راه روی راه برت بگشایند	79
رباعی شمارهٔ ۸۳۷ : و هو معکم از او خبر می‌آید	33
رباعی شمارهٔ ۸۳۸ : هان ای دل خسته وقت مرهم آمد	57
رباعی شمارهٔ ۸۳۹ : هر جا به جهان تخم وفا برکارند	55
رباعی شمارهٔ ۸۴۰ : هر چند دلم رضا او می‌جوید	51
رباعی شمارهٔ ۸۴۱ : هرچیز که بسیار شود خوار شود	79
رباعی شمارهٔ ۸۴۲ : هر دل که بسوی دلربائی نرود	61
رباعی شمارهٔ ۸۴۳ : هر روز دلم نو شکری نوش کند	48
رباعی شمارهٔ ۸۴۴ : هر شب که دل سپهر گلشن گردد	70
رباعی شمارهٔ ۸۴۵ : هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند	46
رباعی شمارهٔ ۸۴۶ : هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود	47
رباعی شمارهٔ ۸۴۷ : هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود	39
رباعی شمارهٔ ۸۴۸ : هر قبض اثر علت اولی باشد	49
رباعی شمارهٔ ۸۴۹ : هرگز حق صحبت قدیمت نبود	34
رباعی شمارهٔ ۸۵۰ : هر کو بگشاده گرهی می‌بندد	51
رباعی شمارهٔ ۸۵۱ : هر لحظه همی خوانمش از راه بعید	51
رباعی شمارهٔ ۸۵۲ : هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد	48
رباعی شمارهٔ ۸۵۳ : هر موی زلف او یکی جان دارد	131
رباعی شمارهٔ ۸۵۴ : هستی اثری ز نرگس مست تو بود	57
رباعی شمارهٔ ۸۵۵ : هشدار که فضل حق بناگاه آید	147
رباعی شمارهٔ ۸۵۶ : هل تا برود سرش به دیوار آید	50
رباعی شمارهٔ ۸۵۷ : هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد	59
رباعی شمارهٔ ۸۵۸ : همواره خوشی و دلکشی نامیزد	48
رباعی شمارهٔ ۸۵۹ : یاد تو کنم دلم تپیدن گیرد	65
رباعی شمارهٔ ۸۶۰ : یاران یاران ز هم جدائی مکنید	58
رباعی شمارهٔ ۸۶۱ : یار خواهم که فتنه‌انگیز بود	57
رباعی شمارهٔ ۸۶۲ : یاریکه مرا در غم خود می‌بندد	39
رباعی شمارهٔ ۸۶۳ : یک سو مشکوة امر پیغام نهاد	31
رباعی شمارهٔ ۸۶۴ : یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود	89
رباعی شمارهٔ ۸۶۵ : آن جمع کن جان پراکنده بیار	60
رباعی شمارهٔ ۸۶۶ : آن زلف سیاه و قد رعناش نگر	50
رباعی شمارهٔ ۸۶۷ : آن ساقی روح دردهد جام آخر	56
رباعی شمارهٔ ۸۶۸ : آن کس که ترا دیده بود ای دلبر	36
رباعی شمارهٔ ۸۶۹ : از عاشق بدنام بیا ننگ مدار	55
رباعی شمارهٔ ۸۷۰ : امروز من از تشنه دهانی و خمار	58
رباعی شمارهٔ ۸۷۱ : اندیشهٔ دهرت ز چه بگداخت جگر	47
رباعی شمارهٔ ۸۷۲ : ای آمده ز آسمان درین عالم دیر	34
رباعی شمارهٔ ۸۷۶ : ای دلبر عیار دل نیکوفر	58
رباعی شمارهٔ ۸۷۳ : ای آنکه دلت باید در وی منگر	56
رباعی شمارهٔ ۸۷۴ : ای بوده سماع آسمانرا ره و در	39
رباعی شمارهٔ ۸۷۵ : ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر	50
رباعی شمارهٔ ۸۷۷ : ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار	59
رباعی شمارهٔ ۸۷۸ : ای زادهٔ ساقی هله از غم بگذر	33
رباعی شمارهٔ ۸۷۹ : ای ظل تو از سایهٔ طوبی خوشتر	66
رباعی شمارهٔ ۸۸۰ : ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر	47
رباعی شمارهٔ ۸۸۱ : ای مرد سماع معده را خالی دار	51
رباعی شمارهٔ ۸۸۲ : این صورت باغست و در او نیست ثمر	47
رباعی شمارهٔ ۸۸۳ : بالا بنگر دو چشم را بالا دار	58
رباعی شمارهٔ ۸۸۴ : بالا منشین که هست پستی خوشتر	70
رباعی شمارهٔ ۸۸۵ : با همت باز باش و یا هیبت شیر	66
رباعی شمارهٔ ۸۸۶ : بسیار بخوانده‌ام دستان و سمر	50
رباعی شمارهٔ ۸۸۷ : تا بتوانی مدام می‌باش به ذکر	49
رباعی شمارهٔ ۸۸۸ : تا چند کشی سخرهٔ نفس بیکار	55
رباعی شمارهٔ ۸۸۹ : چون از رخ یار دور گشتم به بهار	51
رباعی شمارهٔ ۸۹۰ : چون بت رخ تست بت‌پرستی خوشتر	58
رباعی شمارهٔ ۸۹۱ : چون دید رخ زرد من آن شهره نگار	66
رباعی شمارهٔ ۸۹۲ : خواهی بستان حلقهٔ مستان بنگر	34
رباعی شمارهٔ ۸۹۳ : خورشید همی زرد شود بر دیوار	78
رباعی شمارهٔ ۸۹۴ : در باغ در نیامدم گرد آور	60
رباعی شمارهٔ ۸۹۵ : در خاک در وفای آن سیمین بر	39
رباعی شمارهٔ ۸۹۶ : در مصطبه‌ها گر دو خرابات نگر	42
رباعی شمارهٔ ۸۹۷ : در نوبت عشق چشم باشد در بار	58
رباعی شمارهٔ ۸۹۸ : دست و دل ما هرچه تهی‌تر خوشتر	69
رباعی شمارهٔ ۸۹۹ : دوری ز برادر منافق بهتر	56
رباعی شمارهٔ ۹۰۰ : رفتم به سر گور کریم دلدار	54
رباعی شمارهٔ ۹۰۱ : روی چو مهت پیش چراغ اولی‌تر	34
رباعی شمارهٔ ۹۰۲ : زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر	53
رباعی شمارهٔ ۹۰۳ : ساقی گفتم ترا می ساده بیار	56
رباعی شمارهٔ ۹۰۴ : سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر	59
رباعی شمارهٔ ۹۰۵ : طبعم چو حیات یافت از جلوهٔ فکر	45
رباعی شمارهٔ ۹۰۶ : فرمود خدا به وحی کای پیغمبر	47
رباعی شمارهٔ ۹۰۷ : گر جان داری بیار جان باز آخر	58
رباعی شمارهٔ ۹۰۸ : گر در سر و چشم عقل داری و صبر	35
رباعی شمارهٔ ۹۰۹ : گر گل کارم بیتو نروید جز خار	42
رباعی شمارهٔ ۹۱۰ : گفتم بنما که چون کنم بمیر	59
رباعی شمارهٔ ۹۱۱ : گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر	57
رباعی شمارهٔ ۹۱۲ : گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار	53
رباعی شمارهٔ ۹۱۳ : گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار	85
رباعی شمارهٔ ۹۱۴ : گوش ما را بی‌دم اسرار مدار	54
رباعی شمارهٔ ۹۱۵ : ای بسته حجاب، پردها را بردار	63
رباعی شمارهٔ ۹۱۶ : مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر	58
رباعی شمارهٔ ۹۱۷ : مجموع تن و قالب خود را بنگر	67
رباعی شمارهٔ ۹۱۸ : مجنون و پریشان توام دستم گیر	62
رباعی شمارهٔ ۹۱۹ : من دم نزنم از این جهان دمگیر	61
رباعی شمارهٔ ۹۲۰ : من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار	55
رباعی شمارهٔ ۹۲۱ : من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر	54
رباعی شمارهٔ ۹۲۲ : می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر	31
رباعی شمارهٔ ۹۲۳ : هر دم دل جمع را برنجاند یار	69
رباعی شمارهٔ ۹۲۴ : هر دم دل خسته‌ام برنجاند یار	46
رباعی شمارهٔ ۹۲۵ : هین وقت صبوحست می ناب بیار	45
رباعی شمارهٔ ۹۲۶ : آمد آمد آنکه نرفت او هرگز	62
رباعی شمارهٔ ۹۲۷ : آمد بر من دوش نگاری سر تیز	94
رباعی شمارهٔ ۹۲۸ : آمد دی دیوانه و شبهای دراز	74
رباعی شمارهٔ ۹۲۹ : آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز	71
رباعی شمارهٔ ۹۳۰ : آن یار نهان کشید باز دستم امروز	37
رباعی شمارهٔ ۹۳۱ : ای تنگ شکر از ترشان چشم بدوز	60
رباعی شمارهٔ ۹۳۲ : ای جان سماع و روزه و حج و نماز	55
رباعی شمارهٔ ۹۳۳ : ای جان لطیف بیغم عشق مساز	51
رباعی شمارهٔ ۹۳۴ : ای دل ز جفای دلستانان مگریز	64
رباعی شمارهٔ ۹۳۵ : ای دل همه رخت را در این کوی انداز	66
رباعی شمارهٔ ۹۳۶ : ای ذره ز خورشید توانی بگریز	72
رباعی شمارهٔ ۹۳۷ : ای صلح تو با بنده همه جنگ آمیز	50
رباعی شمارهٔ ۹۳۸ : ای عشق تو داده باز جان را پرواز	54
رباعی شمارهٔ ۹۳۹ : ای عشق نخسبی و نخفتی هرگز	53
رباعی شمارهٔ ۹۴۰ : ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز	45
رباعی شمارهٔ ۹۴۱ : ای لاله بیا و از رخم رنگ آموز	57
رباعی شمارهٔ ۹۴۲ : امروز خوشم به جان تو فردا نیز	50
رباعی شمارهٔ ۹۴۳ : امروز مرو از برم ای یار بساز	46
رباعی شمارهٔ ۹۴۴ : امشب که گشاده است صنم با ما راز	36
رباعی شمارهٔ ۹۴۵ : بازآمدم اینک که زنم آتش نیز	56
رباعی شمارهٔ ۹۴۶ : بازی بودم پریده از عالم راز	149
رباعی شمارهٔ ۹۴۷ : بنمای بمن رخ ای شمع طراز	66
رباعی شمارهٔ ۹۴۸ : جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز	57
رباعی شمارهٔ ۹۴۹ : زنها مشو غره به بیباکی باز	59
رباعی شمارهٔ ۹۵۰ : درد تو علاج کس پذیرد هرگز	44
رباعی شمارهٔ ۹۵۱ : در سر هوس عشق تو دارم همه روز	46
رباعی شمارهٔ ۹۵۲ : دل آمد و گفت هست سوداش دراز	48
رباعی شمارهٔ ۹۵۳ : دل بر سر تو بدل نجوید هرگز	58
رباعی شمارهٔ ۹۵۴ : زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز	55
رباعی شمارهٔ ۹۵۵ : شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز	63
رباعی شمارهٔ ۹۵۶ : صد بار بگفتمت ز مستان مگریز	54
رباعی شمارهٔ ۹۵۷ : صد بار بگفت یار هرجا مگریز	33
رباعی شمارهٔ ۹۵۸ : گر بکشندم نگردم از عشق توباز	48
رباعی شمارهٔ ۹۵۹ : گر در ره عشق او نباشی سرباز	59
رباعی شمارهٔ ۹۶۰ : گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز	88
رباعی شمارهٔ ۹۶۱ : مائیم و توئی و خانه خالی برخیز	74
رباعی شمارهٔ ۹۶۲ : مائیم و دمی کوته و سودای دراز	56
رباعی شمارهٔ ۹۶۳ : مائیم و هوای یار مه رو شب و روز	53
رباعی شمارهٔ ۹۶۴ : مردانه بیا که نیست کار تو مجاز	52
رباعی شمارهٔ ۹۶۵ : معشوقهٔ ما کران نگیرد هرگز	53
رباعی شمارهٔ ۹۶۶ : من بودم و دوش آن بت بنده نواز	231
رباعی شمارهٔ ۹۶۷ : من سیر نگشته‌ام ز تو یار هنوز	53
رباعی شمارهٔ ۹۶۸ : من همتیم کجا بود چون من باز	55
رباعی شمارهٔ ۹۶۹ : میگوید مرمرا نگار دلسوز	53
رباعی شمارهٔ ۹۷۰ : نی چارهٔ آنکه با تو باشم همراز	61
رباعی شمارهٔ ۹۷۱ : هین وقت صبوحست میان شب و روز	67
رباعی شمارهٔ ۹۷۲ : یاری خواهی ز یار با یار بساز	74
رباعی شمارهٔ ۹۷۳ : یک شب چو ستاره گر نخسبی تا روز	45
رباعی شمارهٔ ۹۷۴ : آمد آمد ترش ترش یعنی بس	41
رباعی شمارهٔ ۹۷۵ : احوال دلم هر سحر از باد بپرس	70
رباعی شمارهٔ ۹۷۶ : از حادثهٔ جهان زاینده مترس	582
رباعی شمارهٔ ۹۷۷ : از روز قیامت جهان‌سوز بترس	53
رباعی شمارهٔ ۹۷۸ : ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس	92
رباعی شمارهٔ ۹۷۹ : جانا صفت قدم ز ابروت بپرس	34
رباعی شمارهٔ ۹۸۰ : چون روبه من شدی تو از شیر مترس	69
رباعی شمارهٔ ۹۸۱ : دارد به قدح می حرامی که مپرس	50
رباعی شمارهٔ ۹۸۲ : دلدار چنان مشوش آمد که مپرس	44
رباعی شمارهٔ ۹۸۳ : رو در صف بندگان ما باش و مترس	170
رباعی شمارهٔ ۹۸۴ : رو مرکب عشق را قوی ران و مترس	62
رباعی شمارهٔ ۹۸۵ : رویم چو زر زمانه می‌بین و مپرس	54
رباعی شمارهٔ ۹۸۶ : زین عشق پر از فعل جهانسوز بترس	49
رباعی شمارهٔ ۹۸۷ : عاشق چو نمیشوی برو پشم بریس	65
رباعی شمارهٔ ۹۸۸ : مر تشنهٔ عشق را شرابیست مترس	66
رباعی شمارهٔ ۹۸۹ : هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس	85
رباعی شمارهٔ ۹۹۰ : آتش در زن بگیر پا در کویش	46
رباعی شمارهٔ ۹۹۱ : آن دل که من آن خویش پنداشتمش	41
رباعی شمارهٔ ۹۹۲ : آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش	41
رباعی شمارهٔ ۹۹۳ : آندیده که هست عاشق گلزارش	52
رباعی شمارهٔ ۹۹۴ : آنرا که رسول دوست پنداشتمش	43
رباعی شمارهٔ ۹۹۵ : آن رند و قلندر نهان آمد فاش	34
رباعی شمارهٔ ۹۹۶ : آنکس که نظر کند به چشم مستش	50
رباعی شمارهٔ ۹۹۷ : از آتش تو فتاده جانم در جوش	74
رباعی شمارهٔ ۹۹۸ : امروز حریف عشق بانگی زد فاش	65
رباعی شمارهٔ ۹۹۹ : اندر بر خویشم بفشاری همه خوش	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۰ : ای باد صبا به کوی آن دلبر کش	88
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۱ : ای جان جهان و روشنائی همه خوش	67
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۲ : ای چشم بیا دامن خود در خون کش	55
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۳ : گفتی چونی بیا که چون روزم خوش	51
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۴ : گه باده لقب نهادم و گه جامش	46
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۷ : ناگه بزدم دست بسوی جیبش	40
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۵ : مرغان رفتند بر سلیمان بخروش	49
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۶ : من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش	56
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۸ : نیمی دف من به موش دادی همه خوش	35
رباعی شمارهٔ ۱۰۰۹ : هان ای دل تشنه جوی را جویان باش	53
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۰ : هرچند ملولی نفسی با ما باش	64
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۱ : ای دل برو از عاقبت اندیشان باش	62
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۲ : ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش	64
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۳ : ای روی چو آفتاب تو شادی کش	69
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۴ : ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۵ : ای سودائی برو پی سودا باش	38
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۶ : ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش	63
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۷ : ای کرده به پنج شمع روشن هر شش	48
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۸ : ای گنج بیا زود به ویرانهٔ خویش	68
رباعی شمارهٔ ۱۰۱۹ : ای یار مرا موافقی وقتت خوش	77
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۰ : با دل گفتم ز دیگران بیش مباش	79
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۱ : با پیر خرد نهفته میگویم دوش	73
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۲ : با ما چه نه‌ای مشو رفیق اوباش	45
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۳ : بر جان و دل و دیده سواری همه خوش	54
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۴ : بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش	37
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۵ : بر من بگریست نرگس خمارش	34
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۶ : بیچاره دل سوختهٔ محنت کش	35
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۷ : پیوسته مرید حق شو و باقی باش	59
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۸ : تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش	55
رباعی شمارهٔ ۱۰۲۹ : تا در نزنی بهر چه داری آتش	45
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۰ : جان جانی بیا میان جان باش	67
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۱ : چون رنگ بدزدید گل از رخسارش	50
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۲ : خائیدن آن لب که چشیدی شکرش	48
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۳ : دانم که برای ما نخفتی همه دوش	64
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۴ : در انجمنی نشسته دیدم دوشش	82
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۵ : در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش	61
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۶ : در مجلس سلطان بشکستم جامش	70
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۷ : دلدار مرا وعده دهد نشنومش	41
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۸ : دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش	70
رباعی شمارهٔ ۱۰۳۹ : رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش	73
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۰ : سودای توام در جنون میزد دوش	56
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۱ : سوگند بدان دل که شده است او پستش	55
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۲ : شب چیست برای ما زمان نالش	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۳ : کاری کردم نگاه نکردم پس و پیش	54
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۴ : گر می‌کشدم غم تو هر دم مکش	44
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۵ : گر ناله کنم گوید یعقوب مباش	42
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۶ : گفتم چشمم گفت که جیحون کنمش	69
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۷ : الجوهر فقر و سوی الفقر عرض	56
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۸ : امروز سماعست و سماعست و سماع	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۹ : عشقست زهر چه آن نشاید مانع	82
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۰ : عاشق گردد بگرد اطلال و ربوع	39
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۱ : مهمان توایم ما و مهمان سماع	55
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲ : هر روز بیاید آن سپهدار سماع	39
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۳ : ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ	42
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۴ : بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ	55
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۵ : گر با دیگری مجلس میسازم و لاغ	30
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۶ : گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ	60
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۷ : گویند که عشق بانگ و نامست دروغ	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۸ : گویند که یار را وفا نیست دروغ	50
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۹ : از دل سوی دلدار شکافست شکاف	53
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۰ : امروز طوافست طوافست طواف	52
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۱ : با زنگی امشب چو شدستی به مصاف	54
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۲ : در فقر فقیر باش و در صفوت صاف	59
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۳ : گویند مرا چند بخندی ز گزاف	33
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۴ : مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف	43
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۵ : آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق	47
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۹ : لو کان اقل هذه الاشواق	46
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۶ : آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق	68
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۷ : ای داروی فربهی و جان عاشق	32
رباعی شمارهٔ ۱۰۶۸ : تمکین و قرار من که دارد در عشق	63
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۰ : هر دل که طواف کرد گرد در عشق	59
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۱ : هر روز بنو برآید آن دلبر عشق	49
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۲ : چون گشت طلسم جسم آدم چالاک	68
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۳ : حاشا که شود سینهٔ عاشق غمناک	63
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۴ : خندید فرح تا بزنی انگشتک	41
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۵ : در بحر صفا گداختم همچو نمک	95
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۶ : آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ	53
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۷ : با همت بازباش و با کبر پلنگ	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۸ : برزن به سبوی صحبت نادان سنگ	96
رباعی شمارهٔ ۱۰۷۹ : چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ	57
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۰ : می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ	42
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۱ : یک چند میان خلق کردیم درنگ	39
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۲ : آنکس که ترا دید و نخندید چو گل	349
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۳ : آن می که گشود مرغ جان را پر و بال	34
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۴ : آواز گرفته است خروشان مینال	45
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۵ : از عقل دلیل آید و از عشق خلیل	61
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۶ : از من زر و دل خواستی ای مهر گسل	48
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۷ : اسرار حقیقت نشود حل به سال	86
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۸ : این عشق کمالست و کمالست و کمال	52
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۹ : این نکته شنو ز بنده ای نقش چگل	52
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۰ : پر از عیسی است این جهان مالامال	28
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۱ : جانی دارم لجوج و سرمست و فضول	61
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۲ : چون آمده‌ای در این بیابان حاصل	46
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۳ : چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل	58
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۴ : حاشا که کند دل به دگر جا منزل	45
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۵ : الخمر و من‌الزق ینادیک تعال	49
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۶ : در خاموشی چرا شوی کند و ملول	63
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۷ : در عشق نوا جزو زند آنگه کل	67
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۸ : عشقی به کمال و دلربائی به جمال	113
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۹ : عشقی دارم پاکتر از آب زلال	47
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۰ : عمری به هوس در تک و تاز آمد دل	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۱ : عندی جمل و من اشتیاق و فضول	30
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۲ : مردا منشین جز که به پهلوی رجال	59
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۳ : ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل	111
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۴ : نومید مشو امید می‌دار ای دل	62
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۵ : هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل	61
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۶ : کاچی سازی که روز برفست و وحل	79
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۷ : یا من هوب سیدی و اعلی و اجل	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۸ : آمد بت خوش عربدهٔ می‌کشیم	33
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۹ : آمد شد خود به کوی تو می‌بینم	63
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۰ : آن باده که بر جسم حرامست حرام	56
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۱ : آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم	68
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۲ : آنکس که به آب دیده‌اش میجویم	47
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۳ : آن کس که ببست خواب ما را بستم	65
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۴ : آنم که چو غمخوار شوم من شادم	65
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۵ : آن وقت آمد که ما به تو پردازیم	38
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۶ : آنها که به پیش دلستان می‌کردم	52
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۷ : آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم	42
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۸ : آواز سرافیل طرب میرسدم	36
رباعی شمارهٔ ۱۱۱۹ : از باد همه پیام او میشنوم	116
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۱ : از بلبل سرمست نوائی شنوم	74
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۰ : از بسکه به نزدیک توام من دورم	68
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۲ : از بهر تو صد بار ملامت بکشم	158
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۳ : از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم	51
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۴ : از ثور فلک شیر وفا میدوشم	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۵ : از چشم تو سحر مطلق آموخته‌ام	60
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۶ : از جوی خوشاب دوست آبی خوردم	64
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۷ : از خاک در تو چون جدا می‌باشم	40
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۸ : از خویشتن بجستن آرزو میکندم	52
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۹ : از خویش خوشم نی نباشد خوشیم	67
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۰ : از درد همیشه من دوا می‌بینم	93
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۱ : از روی تو من همیشه گلشن بودم	49
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۲ : از سوز غم تو آتش میطلبم	70
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۳ : از شور و جنون رشک جنان را بزدم	36
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۴ : از صنع برآیم بر صانع باشم	48
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۵ : از طبع ملول دوست ما می‌دانیم	86
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۶ : از عشق تو گشتم ارغنون عالم	60
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۷ : از عشق تو من بلند قد می‌گردم	52
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۸ : از مطبخ غمهاش بلا میرسدم	69
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۹ : از هرچه که آن خوشست نهی است مدام	506	2
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۰ : اسرار ز دست دادمی نتوانم	43
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۱ : افتاده مرا عجب شکاری چکنم	51
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۲ : المنةالله که به تو پیوستم	42
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۳ : امروز چو حلقه مانده بیرون دریم	26
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۴ : امروز همه روز به پیش نظرم	39
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۵ : امروز یکی گردش مستانه کنم	55
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۶ : امشب که حریف دلبر دلداریم	39
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۷ : امشب که حریف مشتری و ماهم	39
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۸ : امشب که شراب جان مدامست مدام	68
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۹ : امشب که غم عشق مدامست مدام	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۰ : امشب که مه عشق تمامست تمام	57
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۱ : امشب که همی رسد ز دلدار سلام	42
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۲ : امشب همه شب نشسته اندر حزنم	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۳ : اندر طلب دوست همی بشتابم	94
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۴ : انگورم و در زیر لگد می‌گردم	64
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۵ : از دوستیت خون جگر را بخورم	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۶ : ای از تو برون ز خانه‌ها جای دلم	52
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۷ : ای بانگ رباب از تو تابی دارم	49
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۸ : ای جان و جهان، جان و جهان گم کردم	49
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۹ : ای دوست شکارم و شکاری دارم	55
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۰ : ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۲ : ای راحت و آرامگه پیوستم	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۱ : ای دل ز جهانپان چرا داری بیم	48
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۳ : ای عشق که هستی به یقین معشوقم	76
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۴ : ای نرگس پر خواب ربودی خوابم	71
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۵ : این گردش را ز جان خود دزدیدم	65
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۶ : با تو قصص درد و فغان میگویم	48
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۷ : با درد بساز چون دوای تو منم	46
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۸ : باز آمدم و برابرت بنشستم	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۹ : بازآمد و بازآمد ره بگشائیم	71
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۰ : با سرکشی عشق اگر سرد آرم	32
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۱ : باغی که من از بهار او بشکفتم	67
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۲ : بالای سر ار دست زند دو دستم	59
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۳ : با ملک غمت چرا تکبر نکنم	31
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۴ : بخروشیدم گفت خموشت خواهم	56
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۵ : بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم	51
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۶ : بر بوی وفا دست زنانت باشم	55
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۷ : بر زلف تو گر دست درازی کردم	59
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۸ : بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم	64
رباعی شمارهٔ ۱۱۷۹ : بر میکده وقف است دلم سرمستم	68
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۰ : بر یاد لبت لعل نگین می‌بوسم	96
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۱ : بوی دهن تو از چمن می‌شنوم	80
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۲ : بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم	47
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۳ : بیدف بر ما میا که ما در سوریم	59
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۴ : بیرون ز دو کون من مرادی دارم	68
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۵ : بیکار شدم ای غم عشقت کارم	44
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۶ : بیگانه مگیرید مرا زین کویم	79
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۷ : بیگاه شد وز بیگهی من شادم	42
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۸ : تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۸۹ : تا ترک دل خویش نگیری ندهم	74
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۰ : تا جان دارم بندهٔ مرجان توام	49
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۱ : تا چند بهر زه چون غباری گردم	45
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۲ : تا چند چو دف دست ستمهات خورم	53
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۳ : تا خواسته‌ام از تو ترا خواسته‌ام	58
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۴ : تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم	50
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵ : تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم	54
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۶ : تا شمع تو افروخت پروانه شدم	356
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۷ : تا ظن نبری که از تو بگریخته‌ام	66
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۸ : تا ظن نبری که از غمانت رستم	62
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۹ : تا ظن نبری که من دوئی می‌بینم	69
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۰ : تا ظن نبری که من کمت می‌بینم	63
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۱ : تا کاسهٔ دوغ خویش باشد پیشم	86
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۲ : تا پردهٔ عاشقانه بشناخته‌ایم	77
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۳ : تا میرود آن نگار ما میرانیم	62
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۴ : تو بحر لطافتی و ما همچو کفیم	53
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۵ : جانرا که در این خانه وثاقش دادم	46
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۶ : جانی که در او دو صد جهان میدانم	38
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۷ : چندانکه به کار خود فرو می‌بینم	66
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۸ : چون تاج منی ز فرق خود افکندیم	53
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۹ : چون مار ز افسون کسی می‌پیچم	22
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۰ : چون می‌دانی که از نکوئی دورم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۱ : حاشا که ز زخم تیر و خنجر ترسیم	48
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۲ : خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم	75
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۳ : خود راز چنین لطف چه مانع باشیم	57
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۴ : خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم	54
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۵ : در آتش خویش چون دمی جوش کنم	62
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۶ : در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم	39
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۷ : در بحر خیال غرقهٔ گردابم	66
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۸ : در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم	38
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۹ : در دور سپهر و مهر ساقی مائیم	56
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۰ : در چشمهٔ دل مهی بدیدیم به چشم	72
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۱ : در عالم گل گنج نهانی مائیم	59
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۲ : در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم	117
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۳ : در عشق تو معرفت خطا دانستیم	60
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۴ : در کوی خرابات گذر میکردم	153
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۵ : در کوی خرابات نگاری دیدم	105
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۶ : در هر فلکی مردمکی می‌بینم	570	1
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۷ : دستارم و جبه و سرم هر سه به هم	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۸ : دشنامم ده که مست دشنام توام	76
رباعی شمارهٔ ۱۲۲۹ : دلدار چو دید خسته و غمگینم	95
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۰ : دل زار وثاق سینه آواره کنم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۱ : دل میگوید که نقد این باغ دریم	45
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۲ : دوش آمده بود از سر لطفی یارم	52
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۳ : دوش از سر مستی بخراشید رخم	36
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۴ : دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم	36
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۵ : دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم	64
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۶ : دل داد مرا که دلستان را بزدم	50
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۷ : دیوانه‌ام نیم ولیک همی خوانندم	56
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۸ : ذات تو ز عیبها جدا دانستم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۳۹ : رازیکه بگفتی ای بت بدخویم	37
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۰ : رفتی و ز رفتن تو من خون گریم	38
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۱ : روزت بستودم و نمی‌دانستم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۲ : روزی به خرابات تو می میخوردم	77
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۳ : رویت بینم بدر من آن را دانم	58
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۴ : زان دم که ترا به عشق بشناخته‌ام	40
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۵ : ز اول که حدیث عاشقی بشنودم	183
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۶ : زاهد بودی ترانه گویت کردم	40
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۷ : زنبور نیم که من بدودی بروم	63
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۸ : زین پیش اگر دم از جنون میزده‌ام	65
رباعی شمارهٔ ۱۲۴۹ : زینگونه که من به نیستی خرسندم	92
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۰ : ساقی امروز در خمارت بودم	47
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۱ : ساقی چو دهد بادهٔ حمرا چکنم	34
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۲ : سر در خاک آستان تو نهم	73
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۳ : شادم که ز شادی جهان آزادم	62
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۴ : شادی کردم چو آن گهر شد جفتم	73
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۵ : شاعر نیم و ز شاعری نان نخورم	61
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۶ : شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم	74
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۷ : شب گوید من انیس می‌خوارانم	23
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۸ : شد گلشن روی تو تماشای دلم	56
رباعی شمارهٔ ۱۲۵۹ : صد نام زیاد دوست بر ننگ زدیم	42
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۰ : عالم جسم است و نور جانی مائیم	78
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۱ : عشق آمد و گفت تا بر او باشم	31
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۲ : عشق از بنه بی‌بنست و بحریست عظیم	41
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۳ : عشق است صبوح و من بدو بیدارم	60
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۴ : عشق است قدح وز قدحش خوشحالم	59
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۵ : عشق تو گرفته آستین می‌کشدم	43
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۶ : عمری رخ یکدگر بدیدم به چشم	34
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۷ : فانی شدم و برید اجزای تنم	56
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۸ : فرمود که دست و پا بکاری بزنیم	49
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۹ : قد صبحنا اللله به عیش و مدام	33
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۰ : قاشانیم و لاابالی حالیم	50
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۱ : قومیکه چو آفتاب دارند قدوم	51
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۲ : گاه از غم دلبران بر آتش باشم	69
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۳ : گاهی ز هوس دست زنان میباشم	42
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۴ : گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم	82
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۵ : گر چرخ پر از ناله کنم معذورم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۶ : گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۷ : گر جنگ کند به جای چنگش گیرم	53
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۸ : گر خوب کنی روی مرا خوب توام	51
رباعی شمارهٔ ۱۲۷۹ : گردان به هوای یار چون گردونیم	99
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۰ : گر دریائی ماهی دریای توام	51
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۱ : گر دل دهم و از سر جان برخیزم	57
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۲ : گر دل طلبم در خم مویت بینم	54
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۳ : کردیم قبول و من زرد میترسم	59
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۴ : گر رنج دهد بجای بختش گیرم	55
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۵ : گر شاد ببینمت بر این دیده نهم	75
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۶ : گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریم	45
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۷ : گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام	54
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۸ : گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم	72
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۹ : گر من بدر سرای تو کم گذری	113
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۰ : گر یار کنی خصم تواش گردانیم	50
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۱ : گفتم به فراق مدتی بگزارم	90
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۲ : گویی تو که من ز هر هنر باخبرم	61
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۳ : گفتم دل و دین بر سر کارت کردم	47
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۴ : گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم	58
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۵ : گفتم که دل از تو برکنم نتوانم	68
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۶ : گفتم که ز چشم خلق با دردسریم	45
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۷ : گفتم که مگر غمت بود درمانم	60
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۸ : گنجینهٔ اسرار الهی مائیم	52
رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹ : گوئیکه به تن دور و به دل با یارم	219
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۰ : گه در طلب وصل مشوش باشیم	67
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۱ : لا الفجر بقینة و لا شرب مدام	59
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۲ : لب بستم و صد نکته خموشت گفتم	61
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۳ : لیلم که نهاری نکند من چکنم	42
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۴ : ما از دو صفت ز کار بیکار شویم	64
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۵ : ما بادهٔ ز خون دل خود می‌نوشیم	44
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۶ : ما باده ز یار دلفروز آوردیم	70
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۷ : ما برزگران این کهن دشت نویم	63
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۸ : ما جان لطیفیم و نظر در نائیم	69
رباعی شمارهٔ ۱۳۰۹ : ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم	51
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۰ : ما خواجهٔ ده نه‌ایم ما قلاشیم	74
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۱ : ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم	77
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۲ : ما رخت وجود بر عدم بربندیم	52
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۳ : ما عاشق خود را به عدو بسپاریم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۴ : ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم	86
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۵ : ما مذهب چشم شوخ مستش داریم	65
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۶ : مانند قلم سپید کار سیهم	36
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۷ : ماهی فارغ ز چارده می‌بینم	45
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۸ : مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم	48
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۹ : مائیم که پوستین بگازر دادیم	58
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۰ : مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم	58
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۱ : مائیم که تا مهر تو آموخته‌ایم	63
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۲ : مائیم که دل ز جسم و جوهر کندیم	48
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۳ : مائیم که دوست خویش دشمن داریم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۴ : مائیم که گه نهان و گه پیدائیم	162
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۵ : مردم رغم عشق دمی در من دم	47
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۶ : مصنوع حقیم و صید صانع باشیم	52
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۷ : مگریز ز من که من خریدار توام	52
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۸ : من بحر تمامم و یکی قطره نیم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۹ : من بر سر کویت آستین گردانم	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۰ : من بندهٔ قرآنم اگر جان دارم	86
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۱ : من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم	71
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۲ : من چشم ترا بسته به کین می‌بینم	53
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۳ : من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۴ : من درد ترا ز دست آسان ندهم	64
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۵ : من دوش فراق را جفا میگفتم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۶ : من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم	1965
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۷ : من سر بنهم در رهت ای کان کرم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۸ : من سیر نیم سیر نیم سیر نیم	60
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۹ : من سیر نیم ولی ز سیران سیرم	154
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۰ : من عادت و خوی آن صنم میدانم	39
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۱ : من عاشق روی تو نگارم چکنم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۲ : من عاشقی از کمال تو آموزم	345
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۳ : من عشق ترا به جای ایمان دارم	62
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۴ : من عهد شکسته بر شکستی بزنم	55
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۵ : من غیر ترا گزین ندارم چکنم	68
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۶ : من قاعدهٔ درد و دوا می‌شکنم	44
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۷ : من کاستهٔ وفای آن مه‌رویم	36
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۸ : من گردانم مطرب گردان خواهم	48
رباعی شمارهٔ ۱۳۴۹ : من گرسنه‌ام نشاط سیری دارم	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۰ : من مالک ملک لامکانی شده‌ام	76
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۱ : من مهر تو بر تارک افلاک نهم	45
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۲ : من نای توام از لب تو می‌نوشم	63
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۳ : من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم	53
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۴ : من همچو کسی نشسته بر اسب خام	48
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۵ : من یک جانم که صد هزار است تنم	131
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۶ : مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم	51
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۷ : می‌پنداری که از غمانت رستم	74
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۸ : می‌پنداری که من به فرمان خودم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۹ : می‌گوید دف که هان بزن بر رویم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۰ : ناساز از آنیم که سازی داریم	61
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۱ : نی از پی کسب سوی بازار شویم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۲ : نی دست که در مصاف خونریز کنم	45
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۳ : نی سخرهٔ آسمان پیروزه شوم	73
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۴ : هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم	101
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۵ : همچون سر زلف تو پریشان توایم	46
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۶ : هم خوان توایم و نیز مهمان توایم	61
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۷ : هم مستم و هم بادهٔ مستان توام	51
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۸ : هم منزل عشق و هم رهت می‌بینم	60
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۹ : هوش عاشق کجا بود سوی نسیم	50
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۰ : یار آمده یار آمده ره بگشائیم	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۱ : یا صورت خودنمای تا نقش کنیم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۲ : یرغوش بک و قیر بک و سالارم	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۳ : یک بار دگر قبول کن بندگیم	70
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۴ : یک جرعه ز جام تو تمامست تمام	64
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۵ : یک چند به کودکی به استاد شدیم	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۶ : یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم	56
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۷ : آشفته همی روی بکوئی ای جان	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۸ : آمد دل من بهر نشانم گفتن	47
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹ : آمد شب و غمهای تو همچون عسسان	50
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۰ : آن حلوائی که کم رسد زو به دهن	50
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۱ : آن صورت غیبی که شندیش دشمن	42
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۲ : آن کس که نساخت با لقای یاران	44
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۳ : آنکو طمع وفا برد بر شکران	49
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۴ : آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان	53
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۵ : احرام درش گیرد لافرمان کن	85
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۶ : از بسکه برآورد غمت آه از من	53
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۷ : از بسکه فساد و ابلهی زاد از من	63
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۸ : از حاصل کار این جهانی کردن	40
رباعی شمارهٔ ۱۳۸۹ : از روز شریفتر شد از وی شب من	72
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۰ : از عمر که پربار شود هردم من	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۱ : اسرار مرا نهانی اندر جان کن	31
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۲ : امروز مراست روز میدان منشین	52
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۳ : امشب منم و هزار صوفی پنهان	54
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۴ : ای آنکه گرفته‌ای به دستان دستان	60
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۵ : ای بی‌تو حرام زندگانی ای جان	57
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۶ : ای بی‌تو حرام زندگانی کردن	33
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۷ : ای جانب عشاق به خیره نگران	42
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۸ : ای جان منزه ز غم پالودن	38
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۹ : ای جمله جهان بروی خوبت نگران	62
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۰ : ای خورده مرا جگر برای دگران	74
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۱ : ای خوی تو در جهان می و شیر ای جان	39
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۲ : ای داد که هست جمله بیدار از من	61
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۳ : ای در دو جهان یگانه تعجیل مکن	52
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۴ : ای دف تو بخوان ز دفتر مشتاقان	54
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۵ : ای دل تو در این واقعه دمسازی کن	78
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶ : ای دل چه شدی ز دست دستی میزن	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۷ : ای دوست قبولم کن و جانم بستان	73
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۸ : ای رفته ز یاران تو به یک گوشه کران	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۹ : ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان	41
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۰ : ای روی تو کعبهٔ دل و قبلهٔ جان	52
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۱ : ای زخم تو خوشتر از دوای دگران	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۲ : ای زخم زننده بر رباب دل من	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۳ : ای سنگ ز سودای لبت آبستان	81
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۴ : ای شاه تو مات گشته را مات مکن	86
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۵ : ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن	40
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۶ : ای عادت عشق عین ایمان خوردن	33
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۷ : ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۸ : ای عالم دل از تو شده قابل جان	39
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۹ : ای عشق تو در جان کسی و آن کس من	56
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۰ : ای کرده ز گل دستک من پایک من	62
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۱ : ای گرسنهٔ وصل تو سیران جهان	66
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۲ : ای لعل لبت معدن شکر چیدن	61
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۳ : ای ماه لطیف جانفزا خرمن من	49
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۴ : ای مجمع دل راه پراکنده مزن	32
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۵ : ای مفخر و سلطان همه دلداران	45
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۶ : ای مونس روزگار چونی بی من	48
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۷ : ای نالهٔ عشق تو رباب دل من	38
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۸ : این بنده مراعات نداند کردن	50
رباعی شمارهٔ ۱۴۲۹ : این دیدهٔ من کز نگرد دور از من	44
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۰ : ای یار به انکار سوی ما نگران	56
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۱ : ای یار بیا و بر دلم بر میزان	43
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۲ : ای یک قدح از درد تو دریای جهان	44
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۳ : با دل گفتم اگر بود جای سخن	64
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۴ : با دل گفتم عشق تو آغاز مکن	45
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۵ : باغست و بهار و سر و عالی ای جان	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۶ : بیدل من و بیدل تو و بیدل تو و من	58
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۷ : با هر دو جهان چو رنگ باید بودن	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۸ : بر خسته دلان راه ملامت میزن	50
رباعی شمارهٔ ۱۴۳۹ : بر گرد جهان این دل آوارهٔ من	60
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۰ : بر گردن ما بهانه‌ای خواهی بستن	48
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۱ : بسیار علاقه‌ها بباید ای جان	64
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۲ : پالوده شوی در طلب پالودن	60
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۳ : پیموده شدم ز راه تو پیمودن	54
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۴ : تا با خودی دوری ارچه هستی با من	50
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۵ : تا روی تو قبله‌ام شد ای جان جهان	59
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۶ : توبه کردم ز توبه کردن ای جان	60
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۷ : تو شاه دل منی و شاهی میکن	62
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۸ : جانم بر آن قوم که جانند ایشان	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۴۹ : جانهاست همه جانوران را جز جان	66
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۰ : جز بادهٔ لعل لامکان یاد مکن	36
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۱ : جز جام جلالت اجل نوش مکن	66
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۲ : چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان	52
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۳ : چندین به تو بر مهر و وفا بستهٔ من	57
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۴ : چون آتش میشود عذارش به سخن	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۵ : چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن	57
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۶ : چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من	71
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۷ : حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن	114
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۸ : چون زرد و نزار دید او رو یک من	52
رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹ : خود حال دلی بود پریشانتر از این	60
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۰ : در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن	47
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۱ : در بحر کرم حرص و حسد پیمودن	75
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۲ : در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان	71
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۳ : در چشم منست ابروی همچو کمان	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۴ : در حضرت توحید پس و پیش مدان	56
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۵ : در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین	46
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۶ : در راه نیاز فرد باید بودن	61
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۷ : در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن	55
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۶ : در راه نیاز فرد باید بودن
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۸ : دل از طلب خوبی بی‌چون گشتن	33
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۹ : دل باغ نهانست و درختان پنهان	45
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۰ : دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۱ : دل گرسنهٔ عید تو شد چون رمضان	37
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۲ : دلها مثل رباب و عشق تو کمان	76
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۳ : دوش آنچه برفت در میان تو و من	43
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۴ : دوشست دیدم یار جدائی جویان	49
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۵ : دی از تو چنان بدم که گل در بستان	55
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۶ : دیدم رویت بتا تو روپوش مکن	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۷ : رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸ : رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۹ : رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۰ : رو درد گزین درد گزین درد گزین	56
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۱ : روزیکه گذر کنی به خر پشتهٔ من	63
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۲ : زان خسرو جان تو مهر شاهی بستان	48
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۳ : سرمست توام نه از می و نز افیون	54
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۴ : سرمست شدم در هوس سرمستان	48
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۵ : شاخ گل تر بر سر عنبر میزن	47
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۶ : شب رفت و نرفت ای بت سیمین برمن	43
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۷ : شد کودکی و رفت جوانی ز جوان	53
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۸ : شمع ازلست عالم افروزی من	47
رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹ : شوری دارم که برنتابد گردون	35
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۰ : صورت همه مقبول هیولا میدان	68
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۱ : طبع تو چو سنگست و دلت چون آهن	37
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۲ : طبعی نه که با دوست در آمیزم من	51
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۳ : عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان	47
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۴ : عید آمد و عیدانه جمال سلطان	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۵ : فرخ باشد جمال سلطان دیدن	32
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶ : گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان	42
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷ : گر دست بشد ز کار پائی می‌زن	44
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۸ : گر شادم و گر عراق و گر لورستان	90
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹ : گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من	49
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۰ : گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین	75
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۱ : کس نیست به غیر از او در این جمله جهان	33
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۲ : گفتم که بر حریف غمگین منشین	64
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۳ : گفتم مکن ایروت حسن خوت حسن	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۴ : گلباغ نهانست و درختان پنهان	48
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۵ : ما زیبائیم خویش را زیبا کن	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۶ : ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین	49
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۷ : ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان	61
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۸ : مجموع جهان عاشق یک پارهٔ من	25
رباعی شمارهٔ ۱۵۰۹ : معشوق من از همه نهانست بدان	68
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۰ : من بندهٔ مستی که بود دست زنان	50
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۱ : من بیرخ تو باده ندانم خوردن	52
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۲ : من بینم آنرا که نمی‌بینم من	75
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۳ : من کاغذهای مصر و بغداد ای جان	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴ : من عاشق عشق و عشق هم عاشق من	138
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۵ : من کی خندم تات نبینم خندان	57
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۶ : مردان تو در دایرهٔ کن فیکون	34
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۷ : نزدیک منی مرا مبین چون دوران	37
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۸ : هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۱۹ : هر روز خوش است منزلی بسپردن	83
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۰ : هر روز نو برآئی ای دلبر جان	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۱ : هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان	48
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۲ : هشدار که می‌روند هر سو غولان	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۳ : هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان	30
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۴ : هم نور دل منی و هم راحت جان	40
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۵ : هنگام اجل چو جان بپردازد تن	41
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۶ : یا دلبر من باید و یا دل بر من	191
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۷ : یارب چه دلست این و چه خو دارد این	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۸ : یا اوحد بالجمال یا جانمسن	30
رباعی شمارهٔ ۱۵۲۹ : آن رهزن دل که پای کوبانم از او	35
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۰ : آن شاه که هست عقل دیوانهٔ او	30
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۱ : آن شخص که رشک برد بر جامهٔ تو	44
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۲ : آن کس که همیشه دل پر از دردم از او	37
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۳ : آن لاله رخی که با رخ زردم از او	39
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴ : از جان بشنیده‌ام نوای غم تو	35
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۵ : از گنج قدم شدیم ویرانهٔ او	41
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۴ : از جان بشنیده‌ام نوای غم تو
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۶ : ای آب از این دیدهٔ بیخواب برو	33
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۷ : ای از دل و جان لطیفتر قالب تو	45
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۸ : ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو	30
رباعی شمارهٔ ۱۵۳۹ : ای بسته تو خواب من به چشم جادو	27
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۰ : ای بلبل مست بوستانی برگو	40
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۱ : ای جان جهان به حق احسانت مرو	36
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۲ : ای جان جهان جان و جهان بندهٔ تو	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۳ : ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو	43
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۴ : ای چرخ فلک پایهٔ پیروزهٔ تو	33
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۵ : ای در دل من میل و تمنا همه تو	133
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۶ : ای دل اگرت طاقت غم نیست برو	76
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۷ : ای دل تو بهر خیال مغرور مشو	38
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۱ : ای ظلمت شب مانع خورشید مشو	29
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۸ : ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۴۹ : ای زندگی تن و توانم همه تو	45
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۰ : ای ساقی جان برین خوش آواز برو	60
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۲ : ای عارف گوینده نوائی برگو	47
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۳ : ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو	45
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۴ : ای ماه چو ابر بس گرستم بی‌تو	31
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۵ : ای مشفق فرزند دو بیتی می‌گو	28
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۶ : با تست مراد از چه روی هر سو تو	70
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۷ : با نامحرم حدیث اسرار مگو	43
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۸ : بر آتش چو دیک تو خود را میجو	37
رباعی شمارهٔ ۱۵۵۹ : بر تختهٔ دل که من نگهبانم و تو	47
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۰ : ترکی که دلم شاد کند خندهٔ او	26
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۱ : چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو	74
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۲ : خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو	27
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۳ : داروی ملولی رخ و رخسارهٔ تو	33
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۴ : در اصل یکی بد است جان من و تو	62
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۵ : در چرخ نگنجد آنکه شد لاغر تو	28
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۶ : در کوی خیال خود چه میپوئی تو	36
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۷ : درها همه بسته‌اند الا در تو	65
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۸ : دل در تو گمان بد بر دور از تو	39
رباعی شمارهٔ ۱۵۶۹ : رشک آیدم از شانه و سنگ ای دلجو	74
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۰ : زاندم که شنیده‌ام نوای غم تو	37
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۱ : سر رشتهٔ شادیست خیال خوش تو	567	1
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۲ : سوگند بدان روی تو و هستی تو	34
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۳ : صد داد همی رسد ز بیدادی تو	49
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۴ : عشقست که کیمیای شرقست در او	43
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۵ : عمرم به کنار زد کناری با تو	57
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۶ : فرزانهٔ عشق را تو دیوانه مگو	27
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۷ : گر جمله برفتند نگارا تو مرو	41
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۸ : گر عاشق عشق ما شدی، ای مه‌رو	49
رباعی شمارهٔ ۱۵۷۹ : گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۰ : گر هیچ ترا میل سوی ماست بگو	53
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۱ : گفتم روزی که من به جانم با تو	79
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۲ : گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو	55
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۳ : گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو	35
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۴ : ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو	47
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۵ : مردی یارا که بوی فقر آید از او	40
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۶ : مستم ز دو لعل شکرت ای مه‌رو	35
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۷ : من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو	54
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۸ : نی هرکه کند رقص و جهد بالا او	35
رباعی شمارهٔ ۱۵۸۹ : هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو	32
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۰ : هرچند در این هوس بسی باشی تو	56
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۱ : هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو	61
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۲ : آمد بر من خیال جانان ز پگه	74
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۳ : آن دم که رسی به گوهر ناسفته	48
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۴ : آنکس که ز دست شد بر او دست منه	47
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۵ : آنی که وجود و عدمت اوست همه	64
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۶ : از دیدهٔ کژ دلبر رعنا را چه	51
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۷ : السکر صار کاسدا من شفتیه	48
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۸ : ای کان العباد ما اهواه	31
رباعی شمارهٔ ۱۵۹۹ : آهوی قمرا سهامه عیناه	47
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۰ : ای آنکه به جان این جهانی زنده	44
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۱ : ای پارسی و تازی تو پوشیده	53
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۲ : ای بر نمک تو خلق نانی بزده	26
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۳ : ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده	41
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۴ : ای جان تو بر مقصران آشفته	32
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۵ : ای با تو جهان ظریف و شادی باره	55
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۶ : ای خواب مرا بسته و مدفون کرده	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۷ : ای در طلب گره‌گشائی مرده	51
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۸ : ای دوست مرا دمدمه بسیار مده	40
رباعی شمارهٔ ۱۶۰۹ : ای روز الست ملک و دولت رانده	39
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۰ : ای سرو ز قامت تو قد دزدیده	54
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۱ : ای کوران را به لطف ره بین کرده	28
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۲ : ای میر ملیحان و مهان شیی الله	30
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۳ : باز آمد یار با دلی چون خاره	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۴ : بازچیهٔ قدرت خدائیم همه	50
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۵ : بفروخت مرا یار به یک دسته تره	64
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۶ : بیگانه شوی ز صحبت بیگانه	73
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۷ : بیگاه شد و دل نرهید از ناله	67
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۸ : تا روی ترا بدیدم ای بت ناآگاه	35
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۹ : تو آبی و ما جمله گیاهیم همه	25
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۰ : تو توبه مکن که من شکستم توبه	61
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۱ : جانیست غذای او غم و اندیشه	53
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۲ : دانی شب چیست بشنو ای فرزانه	59
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۳ : در راه یگانگی چه طاعت چه گناه	84
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۴ : در بندگیت حلقه بگوشم ای شاه	39
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۵ : در عشق خلاصهٔ جنون از من خواه	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۶ : دی از سر سودای تو من شوریده	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۷ : روی تو نماز آمد و چشمت روزه	44
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۸ : زلف تو که یکروزم از او روشن نه	34
رباعی شمارهٔ ۱۶۲۹ : سه چیز ز من ربوده‌ای بگزیده	47
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۰ : صاحب‌نظران راست تحیر پیشه	50
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۱ : صحت که کشد به سقم و رنجوری به	34
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۲ : صوفی نشوی به فوطه و پشمینه	50
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۳ : عشق غلب القلب و قد صار به	58
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۴ : فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۵ : گفتم چکنم گفت که ای بیچاره	35
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۶ : گفتم که توئی می و منم پیمانه	38
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۷ : گفتم که ز عشقت شده‌ام دیوانه	76
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۸ : گنجیست نهانه در زمین پوشیده	22
رباعی شمارهٔ ۱۶۳۹ : گیر ایدل من عنان آن شاهنشاه	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۰ : ما را می کهنه باید و دیرینه	43
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۱ : ما مردانیم شسته بر تنگ دره	61
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۲ : مانندهٔ زنبیل بگیر این روزه	52
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۳ : مستم ز می عشق خراب افتاده	57
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۴ : من میگویم که گشت بیگاه ایماه	31
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۵ : میخوردم باده بابت آشفته	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۶ : میدان فراخ و مرد میدانی نه	71
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۷ : وه وه که به دیدار تو چونم تشنه	73
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۸ : هین نوبت صبر آمد و ماه روزه	50
رباعی شمارهٔ ۱۶۴۹ : هر چند در این پرده اسیرید همه	42
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۰ : هم آینه‌ایم و هم لقائیم همه	34
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۱ : یارب تو مرا به نفس طناز مده	1316
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۲ : یارب تو یکی یار جفا کارش ده	43
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۳ : آمد بر من دوش مه یغمائی	85
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۴ : آن چیز که هست در سبد میدانی	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۵ : آن خوش باشد که صاحب تمییزی	31
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۶ : آن دل که به یاد خود صبورش کردی	734
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۷ : آن را که نکرد ز هر سود ایساقی	53
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۸ : آن رطل گران را اگر ارزان کنیی	52
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۹ : آن روز که دیوانه سر و سودائی	30
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۰ : آن روی ترش نگر چو قندستانی	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۱ : آن ظلم رسیده‌ای که دادش دادی	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۲ : آن میوه توئی که نادر ایامی	54
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۳ : آنی تو که در صومعه مستم داری	35
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۴ : آنی که بر دلشدگان دیر آئی	31
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۵ : آنی که به صد شفاعت و صد زاری	26
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۶ : احوال من زار حزین می‌پرسی	53
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۷ : از آب و گلی نیست بنای چو توئی	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۸ : از جان بگریزم ار ز جان بگریزی	38
رباعی شمارهٔ ۱۶۶۹ : از چهرهٔ آفتاب مهوش گردی	59
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۰ : از خلق ز راه تیزهوشی نرهی	70
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۱ : از رنج و ملال ما چه فریاد کنی	30
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۲ : از سایهٔ عاشقان اگر دور شوی	32
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۳ : از شادی تو پر است شهر و وادی	51
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۴ : از عشق ازل ترانه‌گویان گشتی	35
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۵ : از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۶ : از گل قفس هدهد جانها تو کنی	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۷ : از کم خوردن زیرک و هشیار شوی	75
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۸ : استاد مرا بگفتم اندر مستی	124
رباعی شمارهٔ ۱۶۷۹ : اسرار شنو ز طوطی ربانی	50
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۰ : افتاد مرا با لب او گفتاری	59
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۱ : امروز مرا سخت پریشان کردی	42
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۲ : امشب برو ای خواب اگر بنشینی	39
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۳ : امشب که فتاده‌ای به چنگال رهی	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۴ : امشب منم و یکی حریف چو منی	24
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۵ : اندر دل من مها دل‌افروز توئی	33
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۶ : اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی	64
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۷ : اندر ره حق چو چست و چالاک شوی	53
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸ : اندر سرم ار عقل و تمیز است توئی	72
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۹ : ای آتش بخت سوی گردون رفتی	61
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۰ : ای آنکه به کوی یار ما افتادی	32
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۱ : ای آنکه تو از دوش بیادم دادی	35
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۲ : ای آنکه تو خون عاشقان آشامی	59
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۳ : ای آنکه ره گریز می‌اندیشی	31
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۴ : ای آنکه ز حد برون جان‌افزایی	39
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۵ : ای آنکه ز حال بندگان میدانی	37
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۶ : ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی	47
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۷ : ای آنکه صلیب دار و هم ترسائی	31
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۸ : ای آنکه طبیب دردهای مائی	434
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۹ : ای آنکه غلام خسرو شیرینی	51
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۰ : ای آنکه مرا بستهٔ صد دام کنی	31
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱ : ای آنکه مرا دهر زبان میدانی	46
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۲ : ای آنکه نظر به طعنه میاندازی	35
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۳ : ای ابر که تو جهان خورشیدانی	36
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴ : ای از تو مرا گوش پرودیده بهی	31
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۵ : ای باد سحر به کوی آن سلسله موی	62
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۶ : ای باد سحر تو از سر نیکوئی	69
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷ : ای باده تو باشی که همه داد کنی	78
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۸ : ای باطل اگر ز حق گریزی چکنی	21
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۹ : ای باغ خدا که پر بت و پر حوری	24
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۰ : ای بانگ رباب از کجا می‌آئی	52
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۱ : ای پر ز جفا چند از این طراری	37
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۲ : ای بر سر ره نشسته ره می‌طلبی	74
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۳ : ای بنده اگر تو خواجه بشناختیی	55
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۴ : ای پیر اگر تو روی با حق داری	31
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۵ : ای ترک چرا به زلف چون هندوئی	37
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶ : ای چون علم بلند در صحرائی	40
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷ : ای چون علم سپید در صحرائی	47
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸ : ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی	37
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۹ : ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی	30
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۰ : ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی	34
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۱ : ای داده مرا به خواب در بیداری	60
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲ : ای داده مرا چو عشق خود بیداری	41
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳ : ای دام هزار فتنه و طراری	48
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۴ : ای در دل من نشسته بگشاده دری	178
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۵ : ای در دل هر کسی ز مهرت تابی	51
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۶ : ای دشمن جان و جان شیرین که توئی	39
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۷ : ای دل تو اگر هزار دلبر داری	36
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۸ : ای دل تو بدین مفلسی و رسوائی	53
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۹ : ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی	48
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۰ : ای دل تو و درد او اگر خود مردی	35
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۱ : ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری	36
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۲ : ای دل چو وصال یار دیدی حالی	47
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۳ : ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی	58
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۴ : ای دوست به حق آنکه جان را جانی	46
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۵ : ای دوست بهر سخن در جنگ زنی	33
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۶ : ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی	44
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۷ : ای دوست ز من طمع مکن غمخواری	53
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۸ : ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی	43
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۹ : ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی	27
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۰ : ای ساقی از آن باده که اول دادی	70
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۱ : ای ساقی جان که سرده ایامی	46
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۲ : ای سر سبب اندر سبب اندر سببی	47
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۳ : ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی	47
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۶ : ای صاف که می شور و چنین می‌گردی	41
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۴ : ای شادی راز تو هزاران شادی	32
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۵ : ای شمع تو صوفی صفتی پنداری	59
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۷ : ای طالب دنیا تو یکی مزدوری	33
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸ : ای عشق تو عین عالم حیرانی	69
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۹ : ای قاصد جان من به جان میارزی	33
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۰ : ای کاش که من بدانمی کیستمی	38
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۱ : ای گل تو ز لطف گلستان می‌خندی	65
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۲ : ای کمتر مهمانیت آب گرمی	38
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۳ : ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری	66
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۴ : ای ماه اگرچه روشن و پرنوری	25
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۵ : ای ماه برآمدی و تابان گشتی	60
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۶ : ای موسی ما به طور سینا رفتی	35
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۷ : این شاخ شکوفه بارگیرد روزی	55
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۸ : ای نرگس بی‌چشم و دهن حیرانی	58
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۹ : ای نسخهٔ نامهٔ الهی که توئی	55
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۰ : این عرصه که عرض آن ندارد طولی	31
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۱ : ای نفس عجب که با دلم همنفسی	62
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۲ : ای نور دل و دیده و جانم چونی	670
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۳ : ای هیزم تو خشک نگردد روزی	41
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۴ : ای یار گرفتهٔ شراب آمیزی	26
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۵ : امروز بیا که سخت آراسته‌ای	65
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۶ : امروز ندانم بچه دست آمده‌ای	30
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۷ : ای آنکه به جز شادی و جز نور نه‌ای	58
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۸ : ای آنکه به لطف دلستان همه‌ای	34
رباعی شمارهٔ ۱۷۶۹ : ای آنکه تو بر فلک وطن داشته‌ای	36
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۰ : ای آنکه تو جان بنده را جان شده‌ای	87
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۱ : ای آنکه حریف بازی ما بده‌ای	35
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۲ : ای آنکه رخت چو آتش افروخته‌ای	44
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۳ : ای آنکه مرا به لطف بنواخته‌ای	37
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۴ : ای خورشیدی که چهره افروخته‌ای	38
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۵ : ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای	43
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۶ : ای عشرت نیست گشته هستک شده‌ای	51
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۷ : این نیست ره وصل که پنداشته‌ای	52
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۸ : با بی‌خبران اگر نشستی بردی	30
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۹ : با خندهٔ بر بسته چرا خرسندی	27
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۰ : با دل گفتم که ای دل از نادانی	81
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۱ : بازآی که تا به خود نیازم بینی	64
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۲ : با زهره و با ماه اگر انبازی	66
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۳ : با صورت دین صورت زردشت کشی	38
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۴ : با قلاشان چو رد نهادی پائی	29
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۵ : بالا شجری لب شکر و دل حجری	26
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۶ : تو می‌خندی بهانه‌ای یافته‌ای	49
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۷ : جانم ز طرب چون شکر انباشته‌ای	44
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۸ : خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای	64
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۹ : در باغ درآب با گل اگر خار نه‌ای	38
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۰ : گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای	64
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۱ : گر با همه‌ای چو بی منی بی‌همه‌ای	739
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲ : لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای	42
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۳ : با من ترش است روی یار قدری	31
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۴ : با نااهلان اگر چو جانی باشی	52
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۵ : با یار به گلزار شدم رهگذری	106
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۶ : بد می‌کنی و نیک طمع می‌داری	153
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۷ : پران باشی چو در صف یارانی	40
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۸ : برخیز و به نزد آن نکونام درآی	66
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۹ : بر ظلمت شب خیمهٔ مهتاب زدی	35
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۰ : بر کار گذشته بین که حسرت نخوری	67
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۱ : بر گلشن یارم گذرت بایستی	29
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۲ : بنمای به من رخت بکن مردمی	27
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۳ : بوئی ز تو و گل معطر نی نی	69
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۴ : بی‌آتش عشق تو تو نخوردم آبی	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۵ : بیچاره دلا که آینهٔ هر اثری	34
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۶ : بی‌جهد به عالم معانی نرسی	56
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۷ : بیخود باشی هزار رحمت بینی	330
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۸ : بیرون نگری صورت انسان بینی	32
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۹ : پیش آی خیال او که شوری داری	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۰ : بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی	24
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۱ : پیوسته مها عزم سفر می‌داری	83
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۲ : تا چند ز جان مستمند اندیشی	47
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۳ : تا خاک قدوم هر مقدم نشوی	61
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۴ : تا درد نیابی تو به درمان نرسی	56
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۵ : تا در طلب گوهر کانی کانی	228
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۶ : تا عشق آن روی پریزاد شوی	61
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۷ : تا هشیاری به طعم مستی نرسی	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۸ : تقصیر نکرد عشق در خماری	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۱۹ : تو آب نی خاک نی تو دگری	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۰ : توبه کردم ز شور و بی‌خویشتنی	43
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۱ : تو دوش چه خواب دیده‌ای می‌دانی	27
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۲ : تو سیر شدی من نشدم زین مستی	29
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۳ : جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی	47
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۴ : جان بگریزد اگر ز جان بگریزی	35
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۵ : جان در ره ما بباز اگر مرد دلی	35
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۶ : جان دید ز جانان ازل دمسازی	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۷ : جان روز چو مار است به شب چون ماهی	31
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۸ : جانم دارد ز عشق جان‌افزائی	41
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۹ : چشمان خمار و روی رخشان داری	32
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۰ : چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی	40
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۱ : چشم مستت ز عادت خماری	50
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۲ : چندان گفتی که از بیان بگذشتی	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۳ : چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی	54
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۴ : چون خار بکاری رخ گل می‌خاری	54
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۵ : چون ساز کند عدم حیات افزائی	41
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۶ : چونست به درد دیگران درمانی	50
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۷ : چون شب بر من زنان و گویان آئی	34
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۸ : چون کار مسافران دینم کردی	45
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۹ : چون مست شوی قرابه بر پای زنی	43
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۰ : چون ممکن آن نیست اینکه از بر ما برهی	42
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۱ : چونی ای آنکه از جمال فردی	56
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۲ : چون نیشکر است این نیت ای نائی	23
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۳ : حاشا که به ماه گویمت میمانی	55
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۴ : حیف است که پیش کر زنی طنبوری	38
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۵ : خواهی که حیات جاودانه بینی	46
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۶ : خواهی که در این زمانه فردی گردی	52
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۷ : خود را چو دمی ز یار محرم یابی	61
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۸ : خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی	76
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۹ : خوش باش که خوش نهاد باشد صوفی	66
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۰ : خوش می‌سازی مرا و خوش می‌سوزی	52
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۱ : خیری بنمودی و ولیکن شری	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۲ : در بادیهٔ عشق تو کردم سفری	78
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۳ : در بی‌خبری خبر نبودی چه بدی	43
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۴ : در چشم منست این زمان ناز کسی	30
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۵ : در چشم منی و گرنه بینا کیمی	43
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۶ : در خاک اگر رفت تن بیجانی	44
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۷ : در دست اجل چو درنهم من پائی	60
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۸ : در دل نگذشت کز دلم بگذاری	39
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۹ : در دل نگذارمت که افگار شوی	69
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۰ : در روزه چو از طبع دمی پاک شوی	39
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۱ : در زهد اگر موسی و هارون آئی	45
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۲ : در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری	53
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۳ : در عالم حسن اینت سلطان که توئی	44
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۴ : در عشق تو خون دیده بارید بسی	74
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۵ : در عشق تو خون دیده بارید بسی	34
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۶ : در عشق موافقت بود چون جانی	40
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۷ : در عشق هر آن که برگزیند چیزی	48
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۸ : درویشان را عار بود محتشمی	65
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۹ : در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی	45
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۰ : دستار نهاده‌ای به مطرب ندهی	37
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۱ : دل از می عشق مست می‌پنداری	54
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۲ : دلدار به زیر لب بخواند چیزی	63
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۳ : دلدار مرا گفت ز هر دلداری	53
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۴ : دل گفت مرا بگو کرا می‌جوئی	31
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۵ : دل کیست همه کار و گیائیش توئی	40
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۶ : دوش آمد آن خیال تو رهگذری	42
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۷ : دوش از سر عاشقی و از مشتاقی	60
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۸ : دوشینه مرا گذاشتی خوش خفتی	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۷۹ : دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی	32
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۰ : دی بود چنان دولت و جان افروزی	41
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۱ : دیروز فسون سرد برخواند کسی	27
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۲ : دی عاقل و هشیار شدم در کاری	39
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۳ : دی مست بدی دلا و چست و سفری	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۴ : رفتم بر یار از سر سر دستی	32
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۵ : رفتم به طبیب گفتم ای بینائی	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۶ : رقص آن نبود که هر زمان برخیزی	41
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۷ : رو ای غم و اندیشه خطا می‌گوئی	36
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۸ : روزی به خرابات گذر می‌کردی	38
رباعی شمارهٔ ۱۸۸۹ : زان ماه چهارده که بود اشراقی	59
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۰ : زاهد بودم ترانه گویم کردی	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۱ : زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی	38
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۲ : سرسبزتر از تو من ندیدم شجری	42
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۳ : سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی	34
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۴ : سرمستم و سرمستم و سرمست کسی	35
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۵ : سوگند همی خورد پریر آن ساقی	59
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۶ : شادی شادی و ای حریفان شادی	45
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۷ : شب رفت و دلت نگشت سیر، ای ایچی	33
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۸ : شمشیر اگر گردن جان ببریدی	40
رباعی شمارهٔ ۱۸۹۹ : شمعی است دل مراد افروختنی	174
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۰ : صد روز دراز گر به هم پیوندی	70
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۱ : عاشق شوی ای دل و ز جان اندیشی	68
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۲ : عالم سبز است و هر طرف بستانی	101
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۳ : عاینت حمامة تحاکی حالی	54
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۴ : عشق آن نبود که هر زمان برخیزی	421
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۵ : عشقت صنما چه دلبریها کردی	234
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۶ : عید آمد و عید بس مبارک عیدی	31
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۷ : عید آمد و هرکس قدری مقداری	67
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۸ : غم را دیدم گرفته جام دردی	39
رباعی شمارهٔ ۱۹۰۹ : غمهای مرا همه بناغم داری	68
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۰ : کافر نشدی حدیث ایمان چکنی	36
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱ : گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی	76
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۲ : گر آنکه امین و محرم این رازی	25
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۳ : گر بگریزی چو آهوان بگریزی	47
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۴ : گر تو نکنی سلام ما را در پی	30
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۵ : گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی	49
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۶ : گر خوب نیم خوب پرستم باری	31
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۷ : گر داد کنی درخور خود داد کنی	46
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۸ : گر درد دلم به نقش پیدا بودی	49
رباعی شمارهٔ ۱۹۱۹ : گر سوزش سینه را به کس می‌داری	32
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۰ : گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی	32
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۱ : گر عاشق روی قیصر روم شوی	36
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۲ : گر عاشق زار روی تو نیستمی	53
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۳ : گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی	41
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۴ : گر قدر کمال خویش بشناختمی	26
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۵ : گر گفتن اسرار تو امکان بودی	24
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۶ : گر مجلس انس را به کار آمدمی	44
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۷ : گر من مستم ز روی بدکرداری	52
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۸ : گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری	59
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۹ : گرنه حذر از غیرت مردان کنمی	40
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۰ : گرنه کشش یار مرا یار بدی	54
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۱ : گر هیچ نشانه نیست اندر وادی	486
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۲ : گر یک نفسی واقف اسرار شوی	82
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۳ : گر یک ورق از کتاب ما برخوانی	73
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۴ : گفتم به طبیب داروئی فرمائی	96
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۵ : گفتم صنما مگر که جانان منی	69
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۶ : گفتم صنمی شدی که جان را وطنی	54
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۷ : گفتم که چونی مها خوشی محزونی	55
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۸ : گفتم که دلا تو در بلا افتادی	65
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۹ : گفتم که کدامست طریق هستی	39
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۰ : گفتند که هست یار را شور وشری	38
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۱ : گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی	165
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۲ : گوهر چه بود به بحر او جز سنگی	37
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳ : گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی	32
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۴ : کی پست شود آنکه بلندش تو کنی	59
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۵ : کیوان گردی چو گرد مردان گردی	56
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۶ : لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی	43
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۷ : مادام که در راه هوا و هوسی	50
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۸ : ما را ز هوای خویش دف زن کردی	66
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۹ : مانندهٔ گل ز اصل خندان زادی	32
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۰ : ماه آمد پیش او که تو جان منی	53
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۱ : مائیم در این زمان زمین پیمائی	39
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۲ : مائیم و هوای روی شاهنشاهی	78
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۳ : مردی که فلک رخنه کند از دردی	39
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۴ : مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی	73
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۵ : مست است خبر از تو و یا خود خبری	31
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۶ : من با تو چنین سوخته خرمن تا کی	47
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۷ : من بادم و تو برگ نلرزی چکنی	44
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۸ : من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری	44
رباعی شمارهٔ ۱۹۵۹ : من پیر فنا بدم جوانم کردی	580
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۰ : من جان تو نیستم مگو جان غلطی	46
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۱ : من جمله خطا کنم صوابم تو بسی	35
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۲ : من خشک لب ار با تو دم تر زدمی	25
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۳ : من دوش به خواب در بدیدم قمری	47
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۴ : من دوش به کاسهٔ رباب سحری	43
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۵ : من ذره بدم ز کوه بیشم کردی	245
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۶ : من من نیم و اگر دمی من منمی	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۷ : مه دوش به بالین تو آمد به سرای	32
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۸ : مهمان دو دیده شد خیالت گذری	91
رباعی شمارهٔ ۱۹۶۹ : میدان و مگو تا نشود رسوائی	61
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۰ : می‌فرماید خدا که ای هرجائی	34
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۱ : ناخوانده به هرجا که روی غم باشی	42
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۲ : نقاش رخت اگر نه یزدان بودی	57
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۳ : نومید نیم گرچه ز من ببریدی	58
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۴ : نی گفت که پای من به گل بود بسی	59
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۵ : نی من منم و نی تو توئی نی تو منی	62
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۶ : واپس مانی ز یار واپس باشی	37
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۷ : وقف است مرا عمر در این مشتاقی	70
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۸ : هر پارهٔ خاک را چو ماهی کردی	40
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۹ : هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۰ : هر روز ز عاشقی و شیرین رائی	42
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۱ : هر روز یکی شور بر این جمع زنی	35
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۲ : هر شب که ببنده همنشین میافتی	43
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۳ : هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی	72
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴ : هرگز نبود میل تو کافراشت کنی	68
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵ : هرکس کسکی دارد و هرکس یاری	84
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۶ : هرکس کسکی دارد و هرکس یاری	156
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷ : هر لحظه مها پیش خودم می‌خوانی	71
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۸ : هم‌دست همه دست زنانم کردی	86
رباعی شمارهٔ ۱۹۸۹ : هم دل به دلستانت رساند روزی	94
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۰ : همسایگی مست فزاید مستی	88
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۱ : یاد تو کنم میان یادم باشی	151
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۲ : یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی	71
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳ : یکدم غم جان دار غم نان تا کی	85
رباعی شمارهٔ ۱۹۹۴ : یک شفتالو از آن لب عنابی	93